วันธรรมดาของชีวิต 3: ก้าน-เจ้าป่า

magna67t

Full Member
218
1944
love is all around

วันธรรมดาของชีวิต 3: ก้าน-เจ้าป่า

« เมื่อ: พฤศจิกายน 21, 2022, 10:21:07 pm »

วันธรรมดาของชีวิต 3: ก้าน-เจ้าป่า

   ซีรียสั้นๆ เล่าวันธรรมดาของคนธรรมดาที่ไม่เคยหวังอะไร แต่กลับได้อะไรมาเหมือนถูกหวย
   ..........................................................................................

แวะไปเยี่ยมเยียนเรื่องเก่าๆ ซีรีย์ยาวได้นะครับ

แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 1 ตอน 1
//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=229016.0
แฟนกู ภาค 1 ตอน 1
//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=240071.0
...................................................................

   การทำงานบนดอยมันก็มีความสุขดีนะครับ....

   ยิ่งบ้านผมอยู่ที่ฝางอยู่แล้ว การได้ทำงานที่ดอยอ่างขางเป็นฝันของผมเลยทีเดียว ผมเรียนเกษตรเลยขอพี่ที่ดอยอ่างขางเข้าไปทำงานในโครงการหลวงแบบฟรีๆไม่เอาเงินเดือน ผมขอแค่ที่พักและอาหารก็พอ ผมไปทุกปิดเทอม และปิดเทอมขึ้นปีสามของผมก็เหมือนกัน ผมเข้าไปทำงานที่นั่นช่วง พค. ซึ่งในก็เริ่มมีฝนมาบ้างแล้ว และนักท่องเที่ยวก็มีไม่มากเท่าไหร่

   วันธรรมดาของผมบนดอยก็ไม่มีอะไรมาก ชีวิตชิลชิล ออกไปดูต้นไม้ ช่วยตัดแต่งพุ่ม ช่วยรดน้ำ กวาดใบไม้ เก็บผลผลิต เฝ้าร้าน และอื่นๆตามแต่หัวหน้าจะสั่งให้ผมไปทำ ผมทำทุกอย่างโดยไม่เกี่ยงงอน แม้กระทั่งเรื่องนี้...

   “ไอ้ก้าน นี่คุณเดือนและคุณดาว เป็นพี่น้องกัน หัวหน้าธนิตที่เชียงดาวฝากมาเที่ยวที่นี่สักสองอาทิตย์ ดูแลสองคนนี้ด้วย”

   ผมยกมือไหว้พี่สาวสองคนหน้าตาน่ารัก ผมเดาว่าเธอทั้งสองคนอายุน่าจะไม่ต่างจากผมมากนักโดยเฉพาะดาวที่ยังหน้าตาอ่อนอยู่ ผมยกสัมภาระของสองสาวเดินไปบ้านพักรักรอง เธอมาอยู่หลายวัน ข้าวของมากมายจนผมต้องเดินไปเดินกลับที่ทำการอยู่หลายรอบ และกระเป๋าใบสุดท้ายก็มาถึงห้องพัก... วันธรรมดาของชีวิตผมก็เริ่มจะไม่ธรรมดาเพราะนี่แปลว่าผมจะมีงานมากขึ้นมาอีก มีภาระที่จะต้องดูแลสองสาวนี้ในสองอาทิตย์.. แต่เธอก็ดูเป็นกันเอง ไม่ถือเนื้อถือตัวมากนัก นี่ทำให้ผมสบายใจขึ้นแยะ....

เย็นวันนั้นก็เป็นวันปกติ แต่ที่ไม่ปกติคือ
   “ก้านต้องกินด้วยกัน ที่นี่แหละ”
   “โหยยย.. ไม่ได้ครับคุณเดือน ผอ ด่าผมเละ เค้าไม่ให้ผมมากินข้าวที่นี่หรอกครับ ตรงนี้สำหรับแขกกับนักท่องเที่ยวเท่านั้น ผมต้องไปกินที่แคมป์คนงานครับ..”
   “นี่...นายก้าน เลิกเรียกพวกชั้น..คุณเดือนคุณดาวได้แล้ว ชั้นว่าเราสามคนน่าจะไล่เลี่ยกัน เดือนจบปีนี้ ส่วนน้องดาวจะขึ้นปีสอง ก้านอ่ะ”
   “ผมขึ้นปีสามครับ เรียนเกษตรที่เชียงใหม่ ตอนนี้ปิดเทอมเลยมาช่วยงานที่นี่ครับ”

   หลังจากที่ผมแนะนำตัวเรียบร้อย เราทั้งสามคุยกันสนิทสนมมากกว่าเดิม ผมได้รับเชิญมานั่งร่วมโต๊ะ แต่ผมปฏิเสธและไปยืนข้างๆ คอยตักข้าวเติมน้ำบริการให้สองสาว ผมรู้สึกว่าเธอทั้งสองไม่ได้เป็นเจ้านายที่ไหน เหมือนจะเป็นเพื่อนกันมากกว่า

   “พรุ่งนี้ตื่นเช้ากันมั๊ยครับ อยากจะเข้าไปเที่ยวในป่าสักคืนมั๊ยครับ”
   เธอทั้งสองตาเป็นประกาย อันนี้ผมทำเป็นประจำเวลาต้อนรับแขกวีไอพีที่อยากลุยป่า คนทั่วไปไม่รู้และไม่ค่อยมาเที่ยวแบบนี้เพราะทางโครงการไม่มีคนพาไป แต่ถ้าผมรู้อนาคตข้างหน้าได้...ผมจะไม่พาสองคนนี้เข้าป่าในครั้งนี้..... ส่วนสองพี่น้องทำท่าตื่นเต้น มันจะเป็นกิจกรรมที่เหนือความคาดหมายของเธอทั้งสองมากๆ และเธอก็ตอบรับผมแทบจะทันที ผมปล่อยให้เธอกินข้าวไปและเดินไปบอก ผอ. ว่าผมจะพาสองคนนี้ไปค้างในป่าหนึ่งคืน ผอ. ให้ผมไปเอาอาหารแห้งที่ครัวและเต้นท์นอน เรานัดกัน 7 โมงก่อนผมส่งเธอทั้งสองไปบ้านพัก...
   ........................................................................

   วันรุ่งขึ้น
   7 โมงแล้ว สองคนยังไม่มาซักที ผมนั่งรอจนเกือบสิบโมงเราถึงได้ออกเดินทาง วันธรรมดาของผมที่จะพาแขกไปเที่ยวกำลังจะเริ่มขึ้น พี่สันขับปิ๊กอัพไปส่งที่ปากทางและนัดผมมาเจอพรุ่งนี้ที่เดิมตอนเที่ยง ผมมีของแยะมาก ผมไม่เอาชุดไปเปลี่ยนเพราะต้องแบกเต๊นท์และอาหารไปแทน สองสาวก็มีแค่เป้คนละใบเท่านั้น ช่วงแรกของการเดินเธอก็สนุกสนานมากๆ ผมสอนเรื่องป่าและชวนดูต้นไม้ดูนกไปเรื่อย มันเป็นวันปกติธรรมดาที่ผมชอบและมีความสุขมากๆ เส้นทางนี้ผมก็คุ้นเคย การเดินป่าก็มีปีนป่ายบ้าง ผมยื่นมือให้สองสาวจับโดยไม่คิดอะไร เป็นความช่วยเหลือของผู้ชายตามปกติ แต่ว่า...

   “พี่ก้าน พี่ยื่นมือมาดึงพวกเราบ่อยๆเนี่ย แตะอั๋งหรือเปล่า”
   “โอ๊ย..ไม่หรอกครับน้องดาว พี่ไม่คิดไรนะ ก็ช่วยให้ปีนขึ้นง่ายๆ หากลื่นลงไปมันจะยากกว่าเดิม...”
   “55555 ล้อเล่น พี่อ่ะ เป็นจริงเป็นจังไปได้ แต่..เอ๊... หรือพี่คิดไรกะพวกเรา”
   “เดินต่อเถอะครับ เดี๋ยวขึ้นเนินโน้นแล้วเราจะพักทานข้าวเที่ยงนะครับ รีบกิน ผมว่าฝนใกล้จะตกแล้ว...”

   เราพักกินมาม่าแห้งคนละห่อ น้องดาวบอกว่าปวดฉี่ ผมพาไปดาวเข้าป่าลึกเข้าไป เธอจัดการตัวเอง ผมว่าระยะที่ผมเฝ้าอยู่เนี่ย..มันน่าใกล้เกินจนผมได้ยินเสียงฉี่ของดาว เธอทำธุระอย่างเร็ว แล้วเธอก็ไม่ทันระวังตัว พอเธอลุกขึ้นมาใส่กางเกง สายตาผมก็มองผ่านต้นไม้ไปเห็นขาขาวๆของน้องเค้า ผมไม่ได้ตั้งใจนะ พอดาวออกมา ผมก็ต้องพาคนต่อไปเข้าไป พี่เดือนเดินเข้าไปอีกมุมด้านนึงและผมก็ถือโอกาสหันหลังให้พี่เดือนก่อนทำธุระของตัวเอง พอผมเสร็จเท่านั้นแหละ....

   “โอ๊ย....ว๊ายยยยยยย”
   ผมหันควับไปทันทีและเห็นพี่เดือนลื่นไหลไปต่อหน้าต่อตา ผมใจหายวาบ วิ่งตามเข้าไปดู พี่เดือนไหลลงไปด้านล่าง แต่โชคดีที่พี่ไม่ได้ไหลลงไปจนสุดทาง พี่เค้าติดที่ต้นไม้ แต่อยู่ในสภาพห้อยหัวลง เสื้อยืดดำร่นลงจนถึงหน้าอก ทำให้ผมเห็นท้องพี่เดือนเปลือยยาวไปจนถึงนม....
   “พี่เดือนอย่าขยับ... รอผมเดี๋ยว เดี๋ยวเอาเชือกมา”
   ผมจัดการผูกเชือกอย่างเร็วกับต้นไม้ใหญ่ ก่อนผูกตัวผมและค่อยๆเลื่อนตัวลงไป
   “พี่...อย่ากลัว ผมมาแล้ว เฉยๆนะครับ ผมจะเอาเชือกผูกที่ตัวพี่ก่อน แล้วเราค่อยๆปีนขึ้นไป”
   “ก้าน ช่วยพี่ด้วย โอ๊ย...เลือดจะตกหัวแล้ว...”

   ผมยืนมั่นคงแล้วก็ค่อยถอดเชือกและผูกเอวพี่เดือน จังหวะนี้ผมต้องใกล้กับเนื้อขาวของพี่เดือนสุดๆ ผมเห็นสีเสื้อในของพี่เค้าอย่างชัดเจนและมือผมก็โดนท้องเรียบเนียนของพี่เค้าอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่ผมไม่มีอารมณ์ทางเพศในเวลาที่คับขันขนาดนี้

   “พี่... เรียบร้อยแล้ว ผมจะช่วยพี่กลับตัวนะ ช้าๆ นะครับไม่งั้นมันจะลื่นลงอีก”
ผมดึงแขนพี่เดือนช้าๆ และพอพี่เดือนค่อยๆพลิกตัวขึ้นมาผมก็โอบรอบตัวพี่เดือนและกอดเธอไว้แน่นจนผมได้กลิ่นตัวพี่เดือน พี่เดือนก็กอดผมแน่นเหมือนกัน
   “ขอบใจนะก้าน โอ๊ย เดี๋ยวๆๆๆ พี่เจ็บเอวมากๆ รอเดี๋ยวนะ โอ๊ย ว้ายยย”
   ขาพี่เดือนลื่นอีกครั้งทำท่าจะหลุดลงไป ผมกอดพี่เดือนไว้แน่นและเนิ่นนานจนผมมั่นใจว่าทุกอย่างไม่เคลื่อนไหวอีก
“พี่ครับ ใจเย็นๆเราจะค่อยๆขึ้นไป”
..........................................................................

เราเสียเวลาไปชั่วโมงนึงเต็มๆ กว่าผมจะช่วยพี่เดือนขึ้นมาได้ น้องดาวรอข้างบนอย่างใจจดใจจ่อ พอขึ้นมาถึงเท่านั้น ฝนก็ตกอย่างหนักและรุนแรง ผมพาสองพี่น้องไปหลบที่ต้นไม้ใหญ่
“พี่...บาดเจ็บตรงไหนมั๊ย เดินออกไปได้หรือเปล่า”
“ไม่มีไร น่าจะได้ คงมีแต่พวกถลอกนิดหน่อย”
“งั้น....ไหนๆเราเปียกแล้ว ผมว่าฝ่าฝนออกไปเลยนะครับ ข้างหน้าจะมีแอ่งน้ำใหญ่ เดี๋ยวเราหยุดที่นั่นดีกว่า”

   ผมพาพี่น้องเดินฝ่าฝนมาอีกเกือบชั่วโมง เราเปียกทั้งตัว...ฝนหยุดแล้ว และตอนนี้ก็บ่ายสองกว่า แดดออกเปรี้ยงราวกับเมื่อกี้ไม่เกิดอะไรขึ้น เรามาหยุดที่แอ่งน้ำใสสะอาด ปกติผมจะพักเที่ยงตรงนี้ แต่วันนี้...
   “ผมว่า เรากางเต้นท์ตรงนี้เลยครับ เราพักเหอะ พี่เดือนน่าจะเดินไม่ค่อยสะดวก เดี๋ยวผมกางเต็นท์นะครับ ส่วนพี่เดือนน้องดาว ก่อกองไฟได้มั๊ยครับ...”

   สองคนพยักหน้า ผมกำลังกางเต็นท์อยู่สักพักนึง พี่เดือนร้องกรี๊ดลั่น ผมหันไปทันที เธอเต้นอยู่ที่ลานหินริมน้ำ เอามือตบไปทั้งตัว ผมวิ่งเข้าไปทันที
“อะไรครับ พี่...อะไรครับ”
“ทากๆๆๆๆ โอ๊ย แย่แล้วทากๆๆๆ พี่กลัว...โอ๊ย ไม่เอานะ โอ๊ย กลัววววววทากแยะเลย โอ๊ยไม่เอาๆๆ”
น้องดาวพอได้ยินทาก เธอกระโดดออกห่างวิ่งหนีไปตั้งหลักไกลทีเดียว ผมจับพี่เดือนนั่งลง และเห็นที่ข้อเท้าสองข้างมีทากอยู่สามสี่ตัว ผมวิ่งไปที่เป้หยิบธูปมาจุดและเอามาที่พี่เดือน ผมดึงทากแต่ละตัวแล้วเอาธูปจี้ลงไป พอมันหลุดออกผมก็โยนเข้ากองไฟ
“เออ...พี่ ในกางเกงของพี่จะมีอีกหรือเปล่าเนี่ย..”
พี่เดือนพอได้ยินผมทัก เธอถอดกางเกงออกทันที... โดยไม่สนว่าผมนั่งอยู่หน้าเธอ
ผมอ้าปากค้าง พี่เดือนกลัวทากมากกว่าจะอายผม ผมดูจนชะงักหยุดนิ่งไป พี่เดือนเหลือแต่กางเกงในเท่านั้น โชว์ขาสวยงามให้ผมดู พร้อมมีทากเกาะประดับขาอีกหลายตัว...

“เฮ้ยยยย พี่เดือน พี่เดือน พี่โป๊อยู่นะ ไอ้พี่ก้านมันดูพี่อยู่”
น้องดาวตะโกน ผมได้สติและยื่นธูปให้พี่เดือน
“พี่จัดการเองนะครับ เอามือดึงตัวมันแล้วก็จี้ธูปลงไปเลย ผม...เอ่อ...ไปอยู่ด้านโน้นนะครับ”
“ไม่ได้นะ ไม่เอา พี่ไม่กล้าจับมัน อ๊าย..ก้าน ช่วยพี่เร็ว เอามันออกเร็ว พี่กลัว เอาออกเร็ว... เร็วๆสิ”
“งั้น เอ่อออ...ผมขอโทษนะครับ” ผมต้องจับที่ตัวทาก ระวังมากๆไม่ให้มือไปโดนตัวพี่เดือน และผมก็เก็บทากจากขาพี่เดือนออกหมด
“เอ่อ พี่เดือนครับ ไอ้ตัวสุดท้ายมันเกาะเกือบถึงขอบกางเกงในพี่นะครับ ผมสงสัยว่ามันจะ....เอ่อ....”
“เฮ้ย ตายแล้ววววว ทำไงอ่ะ ทำไงๆๆๆ เร็วสิ...”

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

บันทึกการเข้า

magna67t

Full Member
218
1944
love is all around

Re: วันธรรมดาของชีวิต 3: ก้าน-เจ้าป่า

« ตอบกลับ #1 เมื่อ: พฤศจิกายน 21, 2022, 10:26:09 pm »

ขอโทษทีครับ มาช้ากว่าที่คาด

ทีแรกว่าจะทำได้หลายเรื่อง แต่แล้วเรื่องก็ทำให้วันธรรมดาไม่เป็นวันธรรมดา
จู่ๆวันเสาร์ ATK ก็ขึ้นมา 2 ขีด สลบไปสองสามวัน

ซีรีส์นี้เป็นแบบคนนึง เรื่องนึงไปเลยครับ ไม่ต่อกัน...
เปลี่ยนพระเอกนางเอกไปเรื่อยๆครับ แต่ทุกเรื่องก็แนวพลิกผันวันพิสดาร
ส่วนจะมีภาคสองมั๊ย ยังไม่รู้เลยครับ

ส่วนแฟนคลับ นายก้อง แปดปียี่สิบสี่คน มาหลังจบเรื่องนี้นะครับ
ชวนกันไปอ่านที่เดิมที่เรื่องเสียวซีรีส์

ขอบคุณทุกคอมเม้นต์และกำลังใจนะครับ
ดีใจจริงๆครับ

บันทึกการเข้า