ต่อจากตอนที่แล้ว ไอ้ลิงโดนลากกลับมาบ้าน วันนี้น้องลิงก็ต้องนอนบ้านอ่ะดิ่ ฮี่ ๆ ๆ แต่.. 5555555 สมน้ำหน้า นี่ไงล่ะผลของการทำให้เรานอนไม่หลับ โดนพ่อดุเลย เอาเลยค่ะพ่อจัดการเลยดุเลยค่ะพ่อ
พ่อเราก็ดุไอ้ลิงบ้าอีก ว่าที่ทำผิดครั้งก่อนพ่อยังไม่ได้ลงโทษเลยนะ แล้วนี่ก่อเรื่องอีกแล้วเหรอ มันก็จริงนะว่าการออกจากบ้านมันไม่ใช่เรื่องใหญ่มากมายนัก
แต่มันเป็นกฏของบ้าน พ่อก็เคยบอกไปแล้วนี่เจ้าโทนว่าบ้านก็มีกฏบ้าน บริษัทก็มีกฏบริษัท 555555 ไอ้ลิงบ้านั่งจ๋อยเป็นลิงป่วยเลยอ่ะทุกคน สมน้ำหน้าาา ซ่าดีนัก
พ่อเราก็บอกว่า ถ้าหายดีแล้ว จะออกไปอยู่หอ พอจะไม่ว่าเลยนะ หายดีหมายถึงสิ้นสุดกระบวนการกายภาพบำบัดและได้รับการรับรองว่าหายดี สมบูรณ์ 100% ไม่ใช่แค่พูดว่าหายแล้วเท่านั้น
5555 โดนดักคอไปดิ่ไอ้ลิงจ๋อ ตอนนั้นพ่อก็หันมาเจอเราแล้วถามว่า เจ้าหมิวทำอะไรตรงนั้น เราก็ตกใจ เอ่อ แอบไม่ทันแล้ว... ก็เลยแหะๆ เดินไปหาพ่อ แล้วบอกฟังพ่อดุไอ้ลิงบ้า... ดุโทนอยู่ค่ะ
หึหึหึ สมน้ำหน้า แต่พ่อบอกว่าขึ้นไปข้างบนบ้านก่อนเลยเจาหมิว จะไปพักผ่อนหรืออะไรก็ไปก่อนเลย พ่อมีเรื่องจะคุยกับเจ้าโทน เง้ออออ พ่อง่ะ หมิวอยากดูหน้าไอ้ลิงจ๋อยง่ะ แต่เราก็ไม่กล้าขัดพ่อหรอก
เราเดินออกมาแล้วก็ได้แต่ภาวนาว่าให้พ่อดุไอ้ลิงเยอะๆเลย แต่เอ๊ะ ! เดี๋ยวดิ่ ไอ้ลิงบ้าจะนอนบ้านเราจริงๆเหรอ ก็ไม่มีเสื้อผ้า ไม่มีอะไรเลยนี่
เรารีบเดินไปดูที่ห้องนอนของไอ้ลิงป่า ก็เห็นว่าพี่แจ๋วกับแม่บ้านอีกคนกำลังจัดที่นอนให้ไอ้ลิงอยู่ ใจนึงก็เต้นตุ้บ ๆ ๆ แต่ก็ถามว่าทำไรคะพี่แจ๋ว.. พี่แจ๋วบอกจัดที่นอนให้โทนน่ะคะ เห็นคุณผู้ชายบอกว่าจะให้กลับมาพักที่บ้านอีกระยะ
เราก็เย้ ไอ้ลิงบ้าจะกลับมานอนแล้ว... แต่ เราก็บอกว่า ไม่เห็นต้องเหนื่อยเลยค่ะ ให้นอนกับพื้นไปนั่นแหละ แม่บ้านอีกคนก็หน้าเสียเลย แต่พี่แจ๋วก็บอกว่า . . . เอ.. เมื่อวานน้องหมิวยังเหมือนอยากให้โทนกลับมาบ้านเลยนะคะ
เง้อออ พี่แจ๋ว อย่ามาทำเป็นรู้ทันหมิวนะ เราบอกไรคะเปล่านี่ พี่แจ๋วบอกกวาดนิดเดียวไม่เยอะแยะอะไรเลยค่ะ โทนกวาดห้องพับผ้าไว้เรียบร้อยมาก ฝุ่นไม่มีเลยค่ะน้องหมิว... เราก็บอกโด่วเอ๊ยย
ตอนนั้นเสียงพ่อที่ดุไอ้ลิงบ้า ยังลอยมาเรื่อยๆเลยนะ เรามอง ๆ ๆ เอ้า ! เห็นเครื่องดูดฝุ่น เราก็ถามเอาเครื่องดูดฝุ่นมาทำไมเหรอคะ พี่แจ๋วบอกอ๋อ พี่เพิ่งทำความสะอาดห้องน้องหมิวเสร็จค่ะ... เดี๋ยวว ห้องเราก็สะอาดนะ ทำไมต้องใช้เครื่องดูดฝุ่นอ้ะ
พี่แจ๋วกับพี่แม่บ้าน ก็พากันออกไปจากห้อง เราก็มอง มอง มองในห้อง.. เมื่อกี้เราพูดแรงไปหรือเปล่า... ให้ไอ้ลิงบ้านอนพื้น... เชอะ ไม่แรงไปหรอกมั้ง เราเดินกลับมาที่ห้อง แล้วเจอพี่แมน เราเข้าไปตีก่อนเลย
พี่แมนก็โอ้ยๆ ไอ้หมิว เมนแกมาหรือไงเนี่ย มาตีพี่ทำไม เราก็บอกพี่แมนอ่ะไหนบอกจะไปส่งไอ้ลิงบ้าไง พี่แมนก็บอกแกนึกให้ดีๆ พี่บอกว่าจะมาส่งบ้าน แล้วพี่ผิดตรงไหน เอ้อ ไอ้นี่หนิ...
ง่ะ... จริงด้วยพี่แมนบอกจะส่งบ้านนี่นา เง้ออออ บ้ากันทุกคนเลย ๆ ๆ พี่แมนบอกแน่ะ ดีใจอ่ะดี๊ เราบอกไร ดีใจอาไร ไม่มีอ่ะ ไม่มี๊ !!!!!! พี่แมนทำท่าแหงนมองเพดานบ้าน แล้วบอกว่า
อืมม เพดานบ้านเราก็สูงนะ แต่แกนี่โกหกเสียงสูงจนจะชนเพดานบ้านอยู่แล้ว โอ๊ยยย ไอ้พี่แมนบ้า ติดเชื้อมาจากไอ้ลิงบ้าหรือไงกันนะ ตอนนั้นเราคิดเรื่องพี่หญิงได้ เราก็ถามพี่แมน พี่แมนๆ ๆ เรื่องพี่หญิง...
พี่แมนก็บอกว่าไม่ต้องพูดแล้ว เปลี่ยนเสื้อผ้าไปเตรียมกินข้าวเถอะ เราก็พูดเลยแต่แบบนี้จะดีเหรอพี่แมน พี่แมนบอกดีแล้ว พี่แมนจะเปิดประตูห้องเข้าไป เรารีบดึงมือจับประตูไว้ แล้วบอกคุยกันก่อนน
พี่แมนบอกอ่ะว่ามาไอ้ตัวปัญหา เง้ออออ เราถาม มาว่าน้องแบบนี้ได้ไงเนี่ย พี่แมนก็แกนี่สร้างแต่ปัญหาจริงๆเลย มีอะไรว่ามา เราก็บอกนะว่า พี่หญิงไง... พี่แมนบอกว่า ไอ้หมิวสำหรับพี่บ้านเรามาอันดับ 1 นะ
การที่หญิงแสดงท่าทีที่เสียมารยาทต่อหน้าพ่อแม่เรา แกคิดว่ามันสมควรเหรอ เราก็บอกเปล่านี่... พี่แมนบอกว่าแค่เรื่องนี้พี่ก็รับไม่ได้นะ แล้วไหนจะเรื่องไอ้โทนอีกล่ะ แกก็เห็นว่ามันพยายามเดินหนีแล้ว
แล้วเป็นไง ไอ้เวนพวกนั้นก็ยังตามมา พอมันตอบโต้แล้วพวกมันไม่มีปัญญาตอบโต้ กลับกลายเป็นว่า มันผิดเฉย หญิงควรคิดให้มากกว่า คำว่า ใช้ความรุนแรง มันไม่ใช่แค่การปะทะร่างกาย มันหมายถึงการใช้คำพูดทำร้ายจิตใจด้วย
ด่าไอ้โทนน่ะ มันยังพอทนได้ แต่ถ้าลามปามไปถึงพ่อทศ แม่ทิพย์ ผลก็เป็นอย่างที่เห็น พี่ไม่พอใจมากนะบอกตรงๆ ที่หญิงจะเหมารวมว่าไอ้โทนมันผิดคนเดียวน่ะ นี่ดีแค่ไหนแล้วที่ไอ้โทนไม่งัดเข้าหน้าให้น่ะ
เราถามแต่พี่แมน... จะให้พี่หญิงไปกินข้าวกับคนพวกนั้นเหรอ พี่แมนตอบมาแค่ว่า มันเรื่องส่วนตัวของเขานะไอ้หมิว ถ้าชอบแบบนั้นก็แล้วแต่ แต่ก็... ไอ้พวกนั้นคงจะหายหัวไปอีกนานแหละ ยังไงเสี่ยค่ายมวยก็คงไม่พากลับบ้านเฉยๆหรอก
เราบอกเอ้อออออออ ใช่ๆ แล้วคนนั้นใครอ่ะพี่แมน เสี่ยที่พวกนั้นหลอกให้มาอ่ะ พี่แมนบอกเสี่ย - ชื่อเสี่ย - น่ะ เจ้าของค่ายมวย... เอาตรงๆ เราไม่รู้เรื่องวงการมวยหรอก รู้แค่ว่ามันมีการพนันแน่ๆ และวงการนี้คงไม่ได้ขาวสะอาดแน่ๆ มันออกจะเทาเข้มๆเลยล่ะ
แต่ว่า ที่ดูจากการแต่งตัวของเสี่ย แล้วรถที่เสี่ย นั่งมาแล้ว คงไม่ธรรมดาอ่ะ เราถามใหญ่ไหมอ่ะพี่แมน พี่แมนบอกก็อาจจะไม่ได้ใหญ่สุด แต่ก็เบอร์ต้นๆเลย เราบอกโห ลูกน้องพ่อทศอีกเหรอเนี่ย ไอ้ลิงบ้านี่มีแต่พวกบิ๊กๆอ่ะ พี่แมนบอกไม่น่าใช่จากมางฝั่งพ่อทศว่ะ
ถ้าบอกเป็นเจ้าของค่ายมวยพี่ว่า น่าจะมาจากฝั่งทางแม่ทิพย์มากกว่าให้ เพราะลูกน้องเสี่ยเจ้าของตลาดพูดว่าลูกพี่ทิพย์ เสี่ยก็หน้าเปลี่ยนสีเลย เราบอกใช่ ๆ ๆ กระเป๋าเงินร่วงเลย แล้วจากที่ทำท่าจะตบโทน กลับกลายเป็นเข้าไปกอดเฉยเลย
แว๊ปนึงเรานึกขึ้นได้ เราก็ตกใจแล้วบอกว่า พี่แมน ! งั้นเท่ากับว่าก็มีสิทธิ์ที่คนในวงการมวยอ่ะ รู้จักแม่ทิพย์เยอะอ่ะดิ่ พี่แมนบอกว่าพี่ไม่แน่ใจหรอกไอ้หมิว คืออาจจะรู้จัก แต่จะมีสักกี่คนที่เป็นแบบเสี่ยน่ะ พอได้ยินว่าเป็นลูกชายแม่ทิพย์แล้วเปลี่ยนท่าทางแล้วท่าทีเลย พี่ว่าจากที่เสี่ยคนนั้นเรียกว่า ‘ ทิพย์ ‘ เฉยๆ
เสี่ยคนนั้นก็คงอายุมากกว่านั่นแหละ แล้วการที่ให้โทนเรียกว่าลุงก็คงแบบนั้นแหละ เราบอกโหๆ พี่แมน ถ้าคิดเล่นๆก็เท่ากับว่าถ้าเป็นญาติฝั่งแม่ทิพย์ก็เท่ากับว่าจะมีพวกคนในวงการมวยเยอะอ่ะดิ่ พี่แมนบอกว่า เอ้ ! ไอ้นี่พี่ก็บอกไงว่าไม่แน่ใจไง เราก็บอกโห งี้ถ้าทางพ่อทศไม่ยอมรับความช่วยเหลือจากลูกน้อง
ก็ให้ทางฝั่งแม่ทิพย์ช่วยก็ได้ดิ่ พี่แมนบอกไอ้หมิวเอ๊ย ถ้าแม่ทิพย์เขารับความช่วยเหลือ คงไม่ลำบากแบบนี้หรอก เพราะว่าพ่อทศกับแม่ทิพย์เขาตัดสินใจเด็ดขาดแล้วไงว่าจะไม่รับความช่วยเหลือจากพวกนี้ เราก็ถาม เง้อออ ทำไมอ่ะพี่แมนไหงงั้นอ่ะ พี่แมนก็ยืนพูดจนเมื่อยแล้วล่ะก็เลยเดินมานั่งโซฟา เราก็เดินมาตาม
เราบอก เล่าต่อดิ่พี่แมนนนน พี่แมนบอกว่าไอ้หมิว คนที่ไปที่สูงแล้วน่ะ เขามองลงมาก็ย่อมเห็นในทุกก้าว ในทุกขั้นตอน และทุกการเป็นไปของแต่ละเส้นทาง เขารู้ว่าลูกน้องแต่ละคน คงจะเติบโตไปในทางไหน ถ้าการให้ลูกชายตัวเองไปข้องแวะข้องเกี่ยวกับพวกนั้น ชีวิตมันจะไม่มีความสุขน่ะซิ่
ตอนนี้ไอ้โทนมันลำบากเพราะฐานะทางการเงินไม่ค่อยดี มันหางานทำมันก็พอจะเอาตัวรอดไปได้ แต่ว่าถ้าพ่อทศปล่อยให้ลุงๆ อาๆ ของมันเข้ามาช่วยเหลือมากเกินไป ให้เงินมาใช้ ก็จริงที่ไอ้โทนมันคงสะดวกสบาย แต่ว่าเงินที่ได้มาน่ะ แกไม่คิดเหรอว่ามันจะทำให้ไอ้โทนลำบากหนักกว่าเดิมน่ะ
มันไม่มีเงินเรายังพอช่วยมันได้ แต่ถ้ามันมีอะไรที่มากกว่านั้นพี่เองก็หมดปัญญานะ แม่ทิพย์เองก็คงรู้ว่าในอนาคตเองอะไรๆมันก็คงไม่แน่นอน จะมีกี่คนที่ยังคงเป็นคนดี ในกาลเวลาที่มันผ่านไปและเงินเป็นสิ่งสำคัญ พ่อทศเองก็คงเหมือนกัน เพราะผ่านอะไรมาเยอะ และรู้ว่าเส้นทางที่เขาเคยผ่านมา
ถ้ายิ่งนานไป มันจะกลายเป็นถลำลึกและขึ้นมาไม่ได้ ถ้าไม่แข็งพอก็อยู่ไม่ได้ ตอนนี้เสี่ย 6 คนที่พวกเรารู้มาคือพวกที่ยังแข็ง ยังอยู่มาได้ แต่มีไม่รู้อีกกี่ 10 คนที่หายไปตามกาลเวลา บางคนก็อาจจะไม่อยู่แล้วก็ได้ เพราะงั้นพ่อทศเขาก็คงไม่อยากให้ไอ้โทนข้องเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้แหละ ตอนนี้ไอ้โทนมันก็ยังเด็ก คนเคยลำบากเจออะไรที่ทำให้สบายๆ มันก็ไม่แน่ว่าไอ้โทนจะไปทางนั้นอย่างที่พ่อทศเขาบอก
เราบอกโห เรื่องนั้นช่างเถอะไอ้ลิงบ้าหน้ามึนคงไม่หลงทางอะไรไปแบบนั้นหรอก แต่เท่ากับว่านี่เส้นใหญ่มากเลยอ่ะ พวกเสี่ยๆก็เห่อหลานกันขนาดนั้นอ่ะ พี่แมนเห็นป่ะ พอบอกว่าเป็นลูกแม่ทิพย์คือ พลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือ พี่แมนบอกอืมก็ตามนั้นแหละ นี่แหละเหตุผลที่พ่อทศแม่ทิพย์พยายามให้ไอ้โทนมันอยู่ในลู่ในทาง
เพราะแต่ละคนที่พร้อมสนับสนุนมันน่ะ ตัวปัญหาทั้งนั้น แปปนึงเราได้ยินเสียงเดินเตาะแตะ เตาะแตะขึ้นมา เป็นไอ้ลิงอ่ะเดินขึ้นมาเลย เดินผ่านพวกเราไปเลย พี่แมนก็ถามเฮ้ยโทนกินข้าว แต่ไอ้ลิงบ้าก็ไม่ได้ตอบอะไรนะ เดินเข้าไปในห้องเลย แต่เข้าไปยังไม่ทันพ้นตัว
ไอ้ลิงบ้าก็เดินออกมาแล้วปิดประตูแล้วเดินกลับมาอีกครั้ง พี่แมนถามเอ้าเฮ้ยเป็นไรนั่น ไอ้ลิงตอบว่าจะเข้าไปเปลี่ยนเสื้อครับ แต่ลืมว่าไม่มีเสื้อผ้า... โอ๊ยยยย ไอ้ ไอ้ ไอ้ลิงหน้ามึนเอ๊ยยยยยย ให้มันน้อยๆหน่อยเถอะ !!!!!!!!
คือลืมภาพลูกชายอดีตเจ้าพ่อที่มีลูกน้องระดับบิ๊กไปทันทีเลยอ่ะ พอเจอสภาพความมึนแบบนี้ โอ๊ยไอ้ลิงป่าเอ๊ย
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน