.เส้นขนานของชีวิต
..มาถึงตอนสุดท้ายของนิยายชุดนี้แล้วครับขอบคุณทุกแรงใจครับ
....อ้อ..!! เค้าโครงจุดเริ่มต้นแรงบันดาลใจของนิยายชุดนี้ ...(เฉพาะในตอนทองแท้)... มาจากเรื่องจริงนะครับ เรื่องราวมันเคยเป็นข่าว ออกทีวี ของไทย เมื่อนานมาแล้ว
...................
.....เส้นขนานของชีวิต...ตอนที่ 5 อวสาน....
..........
บ้านสองชั้น 2 หลังทรงโมเดิร์น กลางเนื้อที่ 12 ไร่ ล้อมรอบด้วยทุ่งนา และดอกดาวกระจาย...ด้านหน้าส่วนที่ติดถนนใหญ่ เป็นร้านกาแฟ..ล้อมรอบด้วยต้นไม้ร่มรื่น
มากกว่าความเป็นร้านกาแฟ ผู้คนมาดื่มด่ำ กับบรรยากาศอันร่มรื่นสวยงาม นับเป็นร้านกาแฟในเนื้อที่ 12 ไร่ก็ว่าได้
เจ้าของร้านทำร้านกาแพ เพียงเพื่อจะได้มีอะไรทำ หาทำเพื่อหวังผลกำไร .... แต่ผลจากการทำ ร้านกลับสร้างกำไร
ภายในร้านกาแฟเปิดแอร์เย็นฉ่ำ ต่างจากภายนอก ที่อากาศค่อนข้างร้อน
..." من هو طفلك؟ "
ชายชาวอาหรับ ที่แค่เฉียดมองก็ดูออกว่าเป็นลูกคลึ่งอาหรับ ยุโรปถามภรรยา ขณะลูกสาววัยรุ่นทั้งสองเดินเล่นอยู่ภายนอก เด็กสาวทั้งสองค่อนข้างชอบความร่มรื่นของบรรยากาศ มันต่างจากทะเลทรายบ้านของตน และต่างจากยุโรป ที่ ที่ตนโตและเรียนอยู่
" لا أفهم"
ฝ่ายภรรยาทำหน้างง
"อลิส..... ผมรักคุณ เพราะกล้าคุณทิ้งทุกอย่างเพื่อผม ..แต่นั่นไม่ได้หมายถึงผมไม่รู้ว่าคุณเคยมีลูกมาก่อน...." ฝ่ายชายกล่าว
...." เค้าไม่อยู่ที่นี่...." อลิสกล่าว
.."...แนะนำให้..นูรีน.. และนาดา...รู้จักพี่สาวเค้าด้วย..." ฝ่ายชายกล่าว
"....ค่ะ..." อลิสรับคำ และจับมือสามีมาวางที่แก้มของตน วันนี้เธอกะมาเซอร์ไพรส์ ไอโก๊ะ ในฐานะหลานตามที่เธอได้ตกลงกับไอโก๊ะ พร้อมอธิบายความจำเป็น ซึ่งไอโก๊ะ ก็เข้าใจแล้ว และมาเยี่ยมยายแจ่มผู้เป็นแม่ แต่เธอกลับโดนสามีเซอร์ไพรส์ เสียเอง แปลว่าตลอดเวลาที่ผ่านมา สามีเธอรู้ ว่าเธอมีลูกมาก่อน แต่สามีเธอไม่เคยพูด
............
............
สิ่งที่ไอโก๊ะ ทำตามคำแนะนำของอลิส ผู้เป็นแม่คือ.....ชีวิตผู้คน ควรรู้จักหา และรู้จักพอ...หลังจากทึ่ไอโก๊ะ เรียนจบ ป,ตรี หากเลือกเรียนต่อ ป.โท ก็ต้องเสียเวลาอีก หากเลือกที่จะนั่งเก้าอี้ CEO ชีวิตก็ล้วนมีแต่งาน ชีวิตจะมีแต่เรียนและงาน งาน งาน จนไม่มีเวลาให้ความสุขแก่ตนเอง ทรัพย์เงินทองอันเป็นมรดกจากฮโรชิ ผู้พ่อก็มีมูลค่ามหาศาล จากคุณตาอีกตางหาก ... กระทั่งจากแม่ ที่จะมอบให้ในอนาคต .. ย่อมมีมูลค่ามหาศาล.... หากไอโก๊ะ มัวแต่จะทำงาน อีกไม่นาน ก็แก่ และตายไปพร้อมกับงาน แแล้วเงินทองที่มีจะมีค่าอะไรหากไม่ยอมเอามาให้ความสุขกับชีวิตตน
เมื่อเรามีแรง ก็ใช้แรงหาเงิน เมื่อเรามีเงิน ก็จงรู้จักใช้เงินหาเงินให้เรา ส่วนเราก็ใช้แรงหาความสุขให้ตน
.............
โอโก๊ะ ตัดสินใจ กลับมาอยู่บ้านเกิด เปิดร้านกาแฟเล็ก ๆ ร้านกาแฟเล็กๆ ในเนื้อที่ 12 ไร่... จ้างคนทำสวน และทำนาในที่ของคน... จ้างคนที่ไว้ใจทำงานแทนในบริษัท ตนมีหน้าที่เพียงตรวจสอบ และรอรับผลกำไรเท่านั้น
...... บริษัทของตาทอง แกยกให้เพียงฟ้า..และลูกชาย... แพรวพรรณ หลังจากคลอดลูก ก็เข้าทำงานที่บริษัทของไอโก๊ะ อารยา เมื่อต้องเลือก หญิงสาวไม่อาจตัดใจจาก บริษัทของพ่อเธอ และไม่อาจทิ้งเมืองมาอยู่ชนนบทได้.....แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเธอจะแอบมาหาตาทองไม่ได้
ความที่ไอโก๊ะรักตาทอง ไอโก๊ะจึงให้โอกาสตาทอง จะตัดสินใจอย่างไรก็ได้ กับผู้หญิงทั้งหมด ที่ผ่านเข้ามา สิ่งที่ไอโก๊ะขอเพียงว่า เธอต้องเป็น เบอร์ 1 เท่านั้น ...และหลังจากนี้ ห้ามมีใครอีก.. เมียคราวหลาน ที่ทั้งสวย และรวย และแสนดีขนาดนี้ ตาทองจึงให้ทั้งความรัก และความเกรงใจต่อไอโก๊ะ สุดๆ
ไอโก๊ะ ... จากเด็กผอมแห้ง ที่เข็นรถเบ็นยางแบน เทียวเก็บขยะตามถังขยะ กลายเป็นสตรีผู้สง่างาม พร้อมทัรพย์สินมูลค่านับหมื่นล้าน
....... " บาริสต้า คนนั้น......" ฝ่ายชายมองหญิงสาวที่กำลังชงกาแฟ
....... " ไม่ใช่ค่ะ.... นั่งคงเป็นพนักงานของที่นี่..." อลิส ตอบสามี พร้อมมองโดยรอบหาไอโก๊ะ แต่ไม่พบ
...... " หนู....ไอโก๊ะ...ไม่อยู่หรือคะ..." อลิสเดินไปถามบาริสต้าสาว
...... " อ้อ...ไม่ค่ะ...ไอโก๊ะอยู่บ้าน....อุ๊ย.!!! หนูจำคุณได้แล้ว ...คุณคือแม่...อุ๊ฟ..!!! .." บาริสต้าสาวเอามือปิดปาก เธอนึกออกได้ว่า ไอโก๊ะ และตาทองเคยบอกไว้ หากพบอลิส แม่ของไอโก๊ะ ให้ถึอว่าเป็นป้า ไอโก๊ะ คือหลาน
...... " จ๊ะ...!!...ฉันคือแม่ของไอโก๊ะ...." อลิศกล่าว
...... " เดียวหนูให้คนไปตามพี่ไอโก๊ะให้นะคะ..."
..... " ไม่เป็นไร.... เดี๋ยวค่อยให้ไอโก๊ะ รู้ก็ได้ว่าฉันมา..." อลิสว่า
..... " เด็ก...ที่ เอ่อ แคชเชียร์ เค้าไม่รู้จักคุณป้า ก็เลยเก็บเงินค่าเครื่องดื่มไปแล้ว..."
...... " อ้อ..." ไม่เป็นไร...." ...อลิสว่า..." ว่าแต่หนูชื่ออะไรคะ..." อลิศถาม
..... " อ้อ..!! ..หนูชื่อ...พลอย..ค่ะ ..เป็นบาริสต้า ของที่นี่.." หญิงสาวตอบ....
..................
..................
....."...เฮ้...!!... โอลแมน....คุณ...กำ..ลัง..ทำอาไรคะ..." ...เสียงร้องถามเป็นภาษาไทยกระท่อนกระแท่น ของสองสาวพี่น้อง ..นูรีน.. และนาดา ซึ่งพูดภาษาไทยได้บ้าง เพราะอลิส สอน
ตาทองหันไปมอง ขมวดคิ้วเล็กน้อย นี่เป็นครั้งแรก ที่มีคนเรียกแกแบบนี้ " โอลแมน " ชายแก่ ตาทองวางเบ็ดที่กำลังปั่นล่อปลาช่อนลง หันไปมองเจ้าของเสียง เป็นสองสาวต่างชาติ ร่างสูงเพรียว..อายุราว 16-17...
...../ กูขว้างด้วยไส้เดือนแล้ว...".../ ตาทองคิดในใจ
...." ...อ้อ..!! ..ตกปลาครับ...." ตาทองตอบ
..." ตกปลา...." นูรีน.. และนาดา ทวนคำ หันไปมองหน้ากัน ทำหน้าไม่เข้าใจ จากนั้นก็พากันยกมือถือถ่ายรูป โดยไม่ขออนุญาตสักคำ แล้วพากันเดินแยกไปทิศทางอื่น
ตาทองได้แต่ส่ายหน้า...แกไม่รู้ ว่าสองสาวนั่น แท้จริงคือน้องสาวต่างบิดาของไอโก๊ะ.... แกเข้าใจว่าเป็น แขกของร้านทั่วๆไป
ตาทอง ส่ายหน้า และตกปลาต่อ ชีวิตแกก็เป็นสุขอยู่ประมาณนี้ สงบเงียบ เที่ยวต่างจังหวัดบ้าง เที่ยวต่างประเทศบ้าง กับไอโก๊ะบ้าง กับน้องพลอยบ้าง หรือบางครั้งก็ไปด้วยกันทั้งสามคน
ไอโก๊ะ.... ยังไงตาทองก็ขาดไอโก๊ะ ไม่ได้อยู่แล้ว คนอื่นแล้วแต่จะตัดสินใจ แล้วคนที่ตัดสินใจทิ้งทุกสิ่งอย่างกลับเป็นน้องพลอย น้องพลอยทิ้ง วิชาความรู้ที่มี ไปเรียนชงกาแฟ พร้อมขอแบ่งมรดกจากพ่อแม่ มาอยู่กับตาทองและไอโก๊ะ
....โอโก๊ะ...คือหญิงที่ตาทองรักและถนอมที่สุด แตลีลาบนเตียง ตาทองยอมรับ..น้องพลอยเหนือไอโก๊ะอีกขั้น....
..........
..........
ครอบครัวของอลิศ มีกำหนดอยู่เมืองไทย 2 สัปดาห์ อยู่กับครอบครัวของไอโก๊ะ สลับกับขับรถเทียวบ้าง 2-3 วัน ก่อนพากันไปเที่ยวภูเก็ต... งานนี้ ทั้งตาทอง ไอโก๊ะ และน้องพลอย ไปเป็นเพื่อน
สองพี่น้อง นูรีน.. และนาดา เข้ากับไอโก๊ะ ได้ดี เธอต่างนับถือไอโก๊ะในฐานะพี่สาว แต่สิ่งที่ นูรีน.. และนาดา ไม่เข้าใจคือตาทอง ที่เป็นพี่เขย ตาเฒ่านั้น เกิดก่อนพ่อและแม่ เธอเสียอีก
...." ตาแก่นั่น...มีอะไรดี..." นาดา ถามนูรีน คนพี่
...." ไม่รูสิ...แต่รู้สึกว่า..ไอโก๊ะ รักตานั่นมากเลยนะ.." นูรีนตอบ
... " แล้ว คุณพลอยละ..เป็นใคร" นาดาถาม
... " ไม่รู้....อาจเป็นเมียอีกคนก็ได้..." นูรีนตอบ
.......
......
ขอซ่อนตอนอวสาน หน่อยหนึ่งนะครับ
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน