คุยก่อนอ่าน:
เข้าสู่ตอนที่ 7 แล้ว
ดีใจนะครับที่ได้รับการตอบรับอย่างดีจากทุกคน
จากการอ่านคอมเมนต์ พบว่ามีหลายข้อสงสัย
- หวานผ่านอะไรมา ถึงได้ลีลาเด็ดขนาดนี้
- เอริคจะมาแจมด้วยไหม
- นายโจจะแอบแวะไปหาจิ๋วบ้างไหมน้า
บอกได้แค่เพียงว่า
มีคำตอบให้ทุกคำถามแน่นอนครับ
ติดตามกันไปเรื่อยๆ นะครับ
####################
ความเดิมตอนที่แล้ว:หลังจากโจได้จัดการล้างหน้าไก่กับสาวหวานสมใจ
สิ่งที่ไม่คาดคิดก็ตามมานั้นคือการพูดคุยกับเอริค
แต่การพูดคุยอย่างถูกคอ ก็ทำให้โจได้เข้าใจทั้งหวานและเอริคมากขึ้น
####################
The Reunion : มิตรภาพ สายสัมพันธ์ ความปรารถนา ตอนที่ 7คู่รักข้าวใหม่ปลามันเห็นพ้องต้องกันว่าจะใช้เวลาร่วมกันในห้องส่วนตัวนี้ หลังจากจัดการมื้อกลางวันฝีมือหวานเรียบร้อย ทั้งคู่จึงมานั่งอิงแอบแนบชิดกันบนโซฟายาวหน้าโทรศัพท์พร้อมช่วยกันเลือกภาพยนตร์ที่น่าสนใจ
“เมื่อเช้าตอนหากุญแจรถ หวานเจอกระดาษที่อยู่กระเป๋าหลังด้วยนะ” สาวเจ้าของห้องเล่าถึงเหตุการณ์เมื่อเช้าที่เธอถือวิสาสะค้นกระเป๋ากางเกงของเขาเพื่อหากุญแจรถ แต่กลับเจอของแถมเป็นกระดาษรายงานผลการตรวจร่างกายที่แสดงข้อมูลมากมาย ซึ่งหนึ่งในนั้นคือผลเลือด
“จำได้ว่าเพิ่งตรวจสุขภาพทั่วไปเมื่อไม่นานมานี้ แล้วเห็นว่ามีผลเลือดพอดี ก็เลยอยากเอามาให้หวานดูเพื่อความสบายใจไง” โจอธิบายเหตุผลที่เขาตั้งใจพกกระดาษที่ระบุข้อมูลทางการแพทย์ติดตัวมาด้วย
“แค่ตรวจสุขภาพต้องเลือกโปรแกรมตรวจก่อนแต่งงานเลยหรอ แถมวันที่ตรวจยังเป็นช่วงหลังจากคุยเรื่องงานเลี้ยงรุ่นกับจิ๋วด้วยใช่ม่ะ” หวานตั้งข้อสงสัยจนโจออกอาการอึกอัก ก่อนจะยอมเล่าว่าวันนั้นเขาไปเยี่ยมคนรู้จักที่โรงพยาบาลแล้วเห็นป้ายโฆษณาแพ็คเกจตรวจสุขภาพก่อนแต่งงานเข้าพอดี จากนั้นเขาก็เดินไปให้พยาบาลเจาะเลือดอย่างไม่รู้ตัว จนกระทั้งเมื่อผลการตรวจถูกส่งมาถึงเขาก็ยังถามตัวเองเลยว่าทำอะไรลงไปเนี่ย ปากก็บอกว่าไม่คิดอะไรแต่จิตใต้สำนึกกลับสวนทาง
“แต่ก็ดีนะที่ตรวจไว้ จะได้งดใช้ถุงอย่างสบายใจ” โจรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ หากไม่มีผลตรวจเลือดที่ยืนยันว่าปลอดโรคติดต่อทางเพศทุกชนิด เมื่อคืนเขาคงลังเลที่จะตอบรับข้อเสนอไม่ใส่ถุงแน่ๆ เพราะแม้จะมั่นใจว่าดูแลตัวเองเรื่องความปลอดภัยอย่างดีแล้ว แต่ถ้าหากมันทำให้หวานต้องเสี่ยงไปด้วยเขาก็คงจะเลือกใส่ถุงดีกว่า
เมื่อนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนประกอบกับหวานยังตัดสินใจเลือกหนังที่จะดูไม่ได้สักที โจจึงคว้ารีโมทไปแล้วเลือกเปิดหนังไทยเรื่องหนึ่ง ซึ่งตั้งแต่กลับมาอยู่เมืองไทยหวานยังไม่เคยดูหนังไทยเลยสักเรื่อง พอได้อ่านชื่อเรื่องเธอก็รู้สึกว่าน่าสนใจทีเดียว
Friend Zone ระวัง…สิ้นสุดทางเพื่อน
แม้จะนั่งข้างกันแต่ทั้งคู่กลับดูหนังไทยแนวแอบรักเพื่อนด้วยความรู้สึกที่ต่างกัน คนหนึ่งดูด้วยความสนุกและลุ้นไปกับเรื่องราวของพระเอกนางเอกเนื่องจากเป็นการดูครั้งแรก ในขณะที่อีกคนแม้จะดูจบมาหลายรอบแต่ครั้งนี้กลับมีมุมมองและอารมณ์ร่วมในแต่ละฉากที่แตกต่างออกไป
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
“ทะเลสวยจัง โจรู้ไหมว่าที่ไหน” หวานถามขึ้นเมื่อเนื้อเรื่องดำเนินมาถึงตอนที่พระเอกนางเอกนั่งฟังเพลงด้วยหูฟังคนละข้างโดยมีฉากหลังเป็นทะเลและชายหาดอันงดงาม
“หาดถ้ำพระนาง จังหวัดกระบี่” โจตอบอย่างมั่นใจ เพราะความดังของภาพยนตร์เรื่องนี้ทำให้เกิดกระแสตามรอยของเหล่าแฟนหนังขึ้น จนกลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยวยอดนิยม
เจ้าของห้องสาวติดตามดูหนังอย่างตั้งอกตั้งใจจนในที่สุดเรื่องราวก็จบลงอย่างแฮปปี้เอ็นดิ้ง หวานชวนโจวิจารณ์ถึงเหตุการณ์ต่างๆ ในหนังเหมือนทุกครั้ง หลังคุยอยู่นานเธอก็มีไอเดียใหม่นำเสนอ
“ไปเที่ยวทะเลกันไหม ค้างสักคืนแล้วค่อยกลับพรุ่งนี้” หวานเสนอที่พักเป็นคอนโดหรูริมชายหาดใกล้เมืองพัทยาที่มีชื่อเธอเป็นเจ้าของห้อง ซึ่งโจก็ตอบรับทันที ครึ่งชั่วโมงต่อมาทั้งคู่ก็อยู่บนรถที่กำลังมุ่งหน้าสู่ทะเลภาคตะวันออก
ระหว่างเดินทางหวานเปิดพิกัดที่ตั้งคอนโดให้โจเช็กเส้นทางพร้อมเล่าที่มาในการเป็นเจ้าของคอนโด หวานย้อนความไปถึงช่วงที่เธอตัดสินใจปักหลักอยู่เมืองไทยหลังเสร็จสิ้นงานศพพ่อแม่ เธอจัดเตรียมทุกอย่างเรียบร้อยทั้งงานใหม่และที่พักใหม่จนเอริคหมดห่วง แต่ก่อนที่คู่รักจะแยกจากกันแฟนหนุ่มได้พาเธอมาเที่ยวสั่งลาที่พัทยาแล้วเข้าพักที่คอนโดแห่งนี้ วันรุ่งขึ้นระหว่างเช็กเอาท์เจ้าหน้าที่ก็ให้เธอเซ็นเอกสาร เมื่อลงชื่อเสร็จเธอถึงได้รู้ว่าเอริคตัดสินใจซื้อคอนโดไว้ 1 ห้องโดยระบุชื่อเธอเป็นเจ้าของห้อง
ความพิเศษของยูนิตที่หวานเป็นเจ้าของอยู่ตรงที่สามารถปล่อยให้เช่าในรูปแบบโรงแรมได้ โดยโครงการได้ร่วมมือกับโรงแรมชั้นนำระดับโลกมาช่วยวางระบบบริหารให้ พร้อมการันตีผลตอบแทนอย่างน้อยปีละ 5% นับเป็นการซื้อเพื่อการลงทุน ซึ่งทีแรกเธอจะปฏิเสธแต่ข้อเสนอตรงนี้เองที่เอริคโน้มน้าวจนหวานยอมรับห้องไว้ในที่สุด นอกจากนั้นในสัญญายังระบุว่าเจ้าของห้องสามารถเข้าพักได้ฟรีปีละ 60 คืน โดยทุกครั้งที่เอริคบินมาหาเธอก็จะมาใช้สิทธิที่นี่ทุกครั้ง
แต่ก่อนจะมุ่งหน้าสู่พัทยา หวานนำทางโจมายังบ้านที่เธออยู่อาศัยมาตั้งแต่เด็กก่อนจะย้ายไปใช้ชีวิตในเมืองหลวงช่วงมัธยมปลาย ซึ่งแม้ปัจจุบันบ้านหลังนี้จะถูกปิดไว้หลังพ่อกับแม่จากไป แต่การที่น้องชายของเธอแวะมานอนค้างอยู่บ่อยๆ ก็ทำให้สภาพภายนอกยังสะอาดและน่าอยู่เช่นเดิม
หวานชวนโจเข้าไปในบ้านด้วยกันแต่เขาเลือกปฏิเสธ เนื่องจากต้องการให้เธอมีความเป็นส่วนตัวในพื้นที่ที่เต็มไปด้วยความทรงจำ หวานหายเข้าไปในบ้านไม่นานก็ออกมาพร้อมกระเป๋าเป้ใบย่อม
“เดี๋ยวขอหวานไปทักทายคุณลุงคุณป้าบ้านตรงข้ามนี้ก่อนนะ” หวานเปิดประตูบอกโจแล้วเดินไปทักทายผู้ใหญ่ท่าทางใจดี 2 คนที่ยืนส่งยิ้มอยู่ภายในรั้วบ้านของตัวเอง
ทั้งสามยืนคุยอย่างเป็นกันเองอยู่พักใหญ่ก่อนที่หวานจะขอตัวออกมา หลังขึ้นรถเธอก็ได้เล่าถึงครอบครัวบ้านตรงข้ามซึ่งสนิทสนมกับครอบครัวเธอมาก โดยเฉพาะพวกลูกๆ ที่วิ่งเล่นเข้าออกบ้านทั้งสองหลังจนเป็นเรื่องปกติ น้องชายของเธอสนิทสนมกับพี่ชายทั้งสองคนของครอบครัวนั้น ในขณะที่เธอจะสนิทกับน้องสาวคนเล็กมากกว่า สนิทถึงขั้นคุยกันได้ทุกเรื่อง ไม่ว่าจะเรื่องเรียน เรื่องแฟชั่น จนไปถึงเรื่องความรัก
หลังจากนั้นตลอดทางของทั้งคู่จึงเต็มไปด้วยเรื่องราวของเด็กหญิงหวานโดยที่มีวีรกรรมของเด็กชายโจแทรกเป็นระยะ เมื่อถึงจุดหมายปลายทางหวานก็ลงไปติดต่อล็อบบี้แล้วพาโจขึ้นไปชมห้องพักที่มีมูลค่าเกือบ 8 หลัก
“วิวสมราคาจริงๆ” โจออกปากทันทีที่ม่านถูกรูดเก็บจนเผยให้เห็นวิวของอ่าวไทยสุดลูกหูลูกตา นอกจากนั้นห้องขนาด 2 Bedroom นี้ยังถูกออกแบบอย่างทันสมัยและตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์หรูหราครบครัน
“น่าเสียดายที่ยังเดินไปที่ชายหาดไม่ได้” หวานมองลงไปยังชายหาดที่ห่างออกไปไม่ถึงกิโลเมตร แต่ระหว่างคอนโดกับชายหาดนั้นมีพื้นที่ป่ารกทึบกั้นขวางอยู่ เธอจึงยังไม่มีโอกาสใช้เท้าสัมผัสกับพื้นทรายของเมืองไทยเสียที
“งั้นเดี๋ยวพาไปชายหาดสวยๆ ไม่ไกลจากนี้เอง” โจเสนอตัวทันทีที่รู้ว่าการมาทะเลของหวานก่อนหน้านี้ทุกครั้งไม่เคยเฉียดใกล้ชายหาดเลย หลังจากออกจากคอนโดหรูเพียงครึ่งชั่วโมง โจก็พาหวานมาเหยียบบนพื้นทรายของหาดทรายแก้ว
เม็ดทรายละเอียดสีขาวบวกกับน้ำทะเลใส เรียกร้อยยิ้มกว้างจากสาวหวานระหว่างเดินลัดเลาะตามชายหาด โดยหวานเล่าว่าครั้งสุดท้ายที่ได้เดินเล่นแบบนี้ต้องย้อนไปไกลถึงวัยประถมเลยทีเดียว พร้อมเอ่ยขอบคุณที่เขาพาเธอมาทำให้ได้ระลึกถึงความหลังอีกครั้ง
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
เมื่อโจได้ยินก็ยิ้มอย่างมีความสุขเช่นกัน พร้อมเปิดเผยว่าเขามาชายหาดแห่งนี้แทบทุกครั้งที่มาเรื่องงานแล้วต้องพักค้างคืนแถวนี้ โดยจะนั่งอยู่บนรถแล้วมองทะเลไปเรื่อยๆ นอกจากนั้นยังอวดอีกว่าหวานเป็นผู้หญิงคนแรกที่เขาพามาด้วย
ทั้งคู่เดินคุยกันจนเพลินรู้ตัวอีกทีก็ได้เวลาอาหารเย็น โจจึงเสนอร้านอาหารทะเลแห่งหนึ่งที่อยู่ระหว่างทางกลับ แม้จะไม่ใช่ร้านหรูแต่ก็สะอาดและบรรยากาศดี แถมอาหารยังอร่อยไม่แพ้ร้านใหญ่ดังๆ ซึ่งเมื่อไปถึงก็สามารถสร้างความประทับใจให้หวานได้ทั้งรสชาติอาหารและบรรยากาศริมทะเล
“ขอบคุณมากนะที่พาไปเดินเล่น แถมยังพาไปกินของอร่อยอีก” หวานเอ่ยขอบคุณพร้อมจับมือโจระหว่างอยู่ในลิฟท์คอนโด
“ดีใจนะที่ทำให้หวามมีความสุข” โจตอบอย่างจริงใจจนคนได้ยินถึงกับซบไหล่เขาตลอดทางเดินไปยังห้องพัก
เมื่อเข้ามาภายในห้องพัก ทันทีที่หวานวางกระะเป๋าถือลงก็ถูกนายโจสวมกอดมาจากด้านหลังอย่างไม่ทันตั้งตัว
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน