ทันทีที่อาจารย์ธิดาอ่านประกาศผลการแข่งขันละครสั้นในรอบแรกออกมา ห้องเรียนที่คณะละครใช้เป็นสถานที่พบปะและซักซ้อมกันมาตลอดก็ดังกระหึ่มไปด้วยเสียงไชโยโห่ร้องด้วยความยินดีของนักเรียนนักแสดงทั้งหญิงชายทุกคน
“เราเข้ารอบ! เราเข้ารอบ!” กริชร้อง
“วู้วววววววววว” นฤมลตะโกน
“สุดยอดดดดดดดดดดดดดด” น้อง ม.4 ทั้งสองคนโห่ร้อง
ชาคริตปรบมือเบา ๆ
แป้งฝุ่นหันไปส่งสายตาหวานเยิ้มให้ชาคริตที่แกล้งทำเป็นไม่เห็น ส่วนราชณิญาได้แต่ยืนยิ้ม มองเท้าตัวเอง หลบตาชาคริตที่ชำเลืองมาที่เธอ
“ครูมีโน๊ตจากกรรมการอยู่นี่” อาจารย์ธิดาพูดต่อ “เขาชมเรามาก เรื่องพร็อพ พวกเราทำกันเก่งมาก โดยเฉพาะพวกเธอสองคนนะ”
อาจารย์ชี้ไปที่น้อง ม.4 ทั้งสองคนที่เป็นคนทำพร็อพประกอบการแสดงส่วนใหญ่ นฤมลกับแป้งฝุ่นช่วยกันคนละเล็กละน้อย ส่วนชาคริต ราชณิญากับกริชใช้พร็อพอย่างเดียว ไม่ได้ช่วยทำเลย
“แล้วก็เรื่องการแสดง โดยเฉพาะของตัวนางเอกกับพระเอก กรรมการบอกว่าแสดงได้สมบทบาทมาก ๆ” อาจารย์ธิดาพูดต่อ และหันมายิ้มให้ชาคริตกับราชณิญา ที่แอบมองหน้ากันเขิน ๆ
“และเรื่องของบท ที่กรรมการชมว่าสุดยอด ทุกคนปรบมือให้พี่ชาคริตหน่อยค่ะ”
เสียงปรบมือลั่นห้อง
“ส่วนเรื่องที่ต้องปรับปรุง กรรมการบอกมาว่า เวลาจบฉากนึง เราทิ้งช่วงนานไปหน่อย กว่าจะขึ้นฉากต่อไปได้ แล้วก็เธอ ต้นสน กรรมการบอกว่ามีประโยคนึงที่เธอพูดแล้วกรรมการฟังไม่รู้เรื่องเลย”
“ผมตื่นเต้นอ่าครู” ต้นสนบอก
“อืม ครูเข้าใจ แต่รอบสุดท้ายเธอต้องแสดงให้ได้เหมือนตอนซ้อมนะ ไม่เอาเหมือนตอนรอบแรกแล้วนะ”
“ดะ ได้ครับ”
“เดี๋ยววันนี้พวกเราไปฉลองกันร้านข้างโรงเรียนนะ ครูเลี้ยง”
“เยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย้”
ทันทีที่มาถึงร้านอาหาร อาจารย์ธิดาก็ไปนั่งที่หัวมุมโต๊ะข้างหนึ่ง ชาคริตที่ขายาวก้าวเร็วที่สุดนั่งลงข้างอาจารย์ แป้งฝุ่น ราชณิญา กับน้องวารุณีรีบออกันเข้าไปแย่งนั่งข้างที่ยังว่างของชาคริต
“อย่าผลักชั้นสิ ยัยแป้งฝุ่นนนนนน”
“ญาาาาาา ปล่อยแขนชั้น”
“อุ๊ยยยยย ว๊ายยยยยยย”
“เล่นอะไรกัน?” อาจารย์ธิดาถามงง ๆ
“งึ้มมมมมมมมมมมมมม” วารุณีอาศัยที่ตัวเล็กกว่าแทรกผ่านราชณิญากับแป้งฝุ่นนั่งปุลงข้าง ๆ ชาคริตได้สำเร็จ ราชณิญากับแป้งฝุ่นขยับตัวจะวิ่งแข่งกันไปอีกฟากโต๊ะที่เป็นฝั่งตรงข้ามกับที่ชาคริตนั่ง แต่ก็พบว่ากริชนั่งลงตรงนั้นแล้ว สองสาวเพื่อนซี้จึงได้แต่จูงมือกันเดินคอตกไปนั่งอีกฟากโต๊ะ
ไม่นาน อาหารก็มาเสิร์ฟ คณะละครคุยหยอกล้อต่อกระซิกกันสนุกสนาน
“พี่ชาคริต ทานนี่หน่อยไหมคะ” วารุณีคีบอาหารในจานของเธอยื่นให้พี่ชาคริตด้วยสายตาออดอ้อน ราชณิญาที่ปลายโต๊ะมือกระตุกเหมือนอยากบีบคอใครสักคน
“ขอบคุณครับ น้องวา” ชาคริตงับอาหารจากตะเกียบของวารุณี ที่หน้าแดงเป็นมะเขือเทศ ราชณิญาเองก็อยากจับหัวน้องกดชามซอสมะเขือเทศเช่นกัน
“พี่ญาเป็นอะไรครับ” น้องต้นสนถามเมื่อเห็นหน้าเธอ
“เป็นคนสวย” ราชณิญาตอบห้วน ๆ สายตายังจับจ้องอยู่ที่วารุณีกับชาคริต
“อึก...เอาแบบนี้ย์มาอีกกกกกกกกกกก” อาจารย์ธิดาครางใส่พนักงานเสิร์ฟคนหนึ่ง มือก็ชี้ที่แก้วเครื่องดื่มของตน
“เอ่ออออออ” เด็กนักเรียนหันไปดูอาจารย์ธิดาด้วยความตกใจ หลังจากเริ่มกินกันได้พักหนึ่ง อาจารย์ธิดาก็เงียบไป ได้แต่นั่งกินนั่งดื่มโดยไม่พูดไม่จา นอกจากเวลาสั่งเครื่องดื่มเพิ่ม นักเรียนก็พากันกินไปคุยเล่นกันต่อไป โดยไม่ได้คิดอะไร จนกระทั่งอาจารย์สาวเอ่ยปากขึ้นมานี่แหละ
“เห้ย คริต เมื่อกี้อาจารย์เขาสั่งน้ำอะไรว๊ะ” กริชถาม
“อะไรสักอย่างซันเซ็ตนี่แหละ” ชาคริตบอก
“มันไม่ใช่เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ใช่ไหม”
“ไม่น่าใช่มั้ง” ชาคริตหยิบเมนูมาเปิดดู “เห้ยยย ใช่ว่ะ เมนูร้านแม่งก็จัดไว้ข้างโค้กเลย ไม่อ่านดี ๆ ไม่รู้นะเนี่ย”
“ฉิบหายแล้ว” นฤมลร้อง “แล้วจารย์ซดไปเจ็ดแปดแก้วแล้วด้วย”
อาจารย์ธิดารับเหล้าจากบริกรอีกหนึ่งแก้ว ซดจนหมด แล้วจึงฟุบกับโต๊ะลงไป
“เอาไง ทีนี้” กริชถามชาคริต
“อาจารย์......อย่างน้อยช่วยตื่นมาจ่ายเงินก่อนได้ไหมครับ” ชาคริตวิงวอน อาจารย์ธิดาไม่ขยับ
หลังจากหารือกันอยู่นาน คณะละครก็คิดแผนได้สองแผน คือ
1. ทยอยกันค่อย ๆ แอบหนีออกจากร้านทีละคน ปล่อยอาจารย์ธิดาทิ้งไว้ในร้านคนเดียว
2. รวมเงินกันออกค่าอาหารไปก่อน แล้วแบกอาจารย์ธิดาไปส่งบ้าน ที่นฤมลบอกว่ารู้ว่าอยู่ไหน
สุดท้าย หลังจากหารือกันอยู่นาน คณะก็ตกลงปลงใจกันกับแผน 2 เดือดร้อนชาคริต ที่จริง ๆ โหวตให้แผน 1 แต่ก็เป็นคนที่กำยำล่ำสันที่สุดในคณะ ต้องกึ่งอุ้มกึ่งประคองอาจารย์ธิดาออกจากร้าน
“ฮึบ” ชาคริตพยายามข่มใจตนเองไม่ให้คิดถึงความนุ่มนิ่มใต้เสื้อตัวหนากับกระโปรงยาวของอาจารย์สาว ขณะที่ประคองร่างที่อ่อนปวกเปียกให้เดินโซซัดโซเซไปตามทางที่นฤมลบอก
“บ้านเค้าอยู่ซอยนี้แหละ ชั้นมาโรงเรียนเจอเค้าเกือบทุกวัน”
“พวกน้อง ๆ กลับบ้านไปเถอะครับ” ชาคริตหันไปบอกราชณิญา แป้งฝุ่น กับ น้องม.4 ทั้งสองคนที่เดินตามมา
“ครับ/ค่ะ” น้อง ม.4 ทั้งสองคนตกลง แต่ราชณิญายังคงเดินตามมา สายตาของเธอจับจ้องอยู่ที่ชาคริตราวกับคิดจะพูดอะไรสักอย่าง
“กลับเถอะ ญา” ชาคริตบอก “ดึกแล้ว มันอันตราย”
“กะ ก็ได้ค่ะ พี่ชาคริตระวังตัวนะคะ”
“เดี๋ยวชั้นเดินนำน้องไปส่งที่ป้ายรถเมล์นะ” กริชบอก ก่อนจะเดินนำน้อง ๆ จากไป ทิ้งนฤมลกับชาคริตไว้กับอาจรย์ธิดา
“แกว่าอาจารย์เค้ารู้ไหมว่าที่ดื่มไปเป็นเหล้า” นฤมลถามชาคริต
“ไม่รู้สิ เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยถามแล้วกัน”
“พรุ่งนี้เค้าจะไปโรงเรียนไหวหรือเปล่าเถอะ เอาเหอะ ทางนี้ ตามมา”
“ฮึบบบบ”
“น่าจะหลังนี้นะ ถ้าชั้นจำไม่ผิด” นฤมลชี้ไปที่บ้านหลังเล็ก ๆ ที่ปิดไฟมืดสนิท
“เอาวางไว้หน้าบ้านได้ไหม”
“เห้ย ไม่ได้ ดึกขนาดนี้เดี๋ยวโจรโรคจิตเดินผ่านมาจับอาจารย์ไปข่มขืนพอดี” นฤมลบอก
“แล้วจะเปิดบ้านอาจารย์ยังไง”
นฤมลคุ้ยในกระเป๋าถือของอาจารย์ที่ถือมา แล้วหยิบกุญแจขึ้นมาพวงหนึ่ง
“ประคองอาจารย์ไว้นะ เดี๋ยวชั้นจะลองดูทีละดอก”
กริ๊ก
“อ้า โชคดีชะมัด ดอกแรกก็ใช่เลย แต่มันก็เป็นดอกที่ดูขนาดเท่า ๆ รูกุญแจที่สุดแล้ว”
นฤมลกับชาคริตช่วยกันพยุงอาจารย์ธิดาเข้าบ้าน แล้ววางตัวลงบนโซฟา
“แฮ่ก ๆ” ชาคริตหอบ ถึงเขาจะเป็นนักกีฬาที่แข็งแรง แต่การพยุงร่างอาจารย์สาวเดินมาเกือบสองกิโลก็ทำให้เขาแทบหมดแรง
“ชั้นไปแล้วนะ” นฤมลบอก “บ้านชั้นอยู่หัวมุมถนนนี่เอง นายไม่ต้องไปส่งหรอก พักให้หายเหนื่อยแล้วกลับบ้านซะ อย่าลืมล็อคประตูบ้านให้อาจารย์นะ”
นฤมลเดินออกจากบ้านไปและดันประตูปิดตามหลังดังกึกเบา ๆ ชาคริตนั่งลงพักจนเริ่มหายเหนื่อย แล้วจึงลุกขึ้นเตรียมตัวออกจากบ้านอาจารย์ธิดา
“งืออออออ” อาจารย์ธิดาครางเบา ๆ แล้วลืมตาตื่นขั้น เธอหันมองรอบตัวนิดนึง “ชั้นมาอยู่นี่ได้งายยยยยย อุ๊ยยยยย ชาคริตตตตตตตตตต”
ก่อนที่ชาคริตจะทันรู้ตัว อาจารย์ธิดาก็โถมตัวเข้าใส่เขาแล้ว
“เห้ยยยย อาจารย์ หยุดก่อน อะไรครับเนี่ย” ชาคริตร้อง อาจารย์ธิดาตอบโดยการเหนี่ยวหน้าเขาลงมาจูบปาก กลิ่นเหล้าหึ่งเลย
“อื๊ออออออออออออออ” ชาคริตพยายามดิ้นตัวออกโดยที่ไม่รุนแรงกับอาจารย์สาวจนเกินไป แต่อาจารย์ธิดาก็เกาะร่างเขาแน่น บดเบียดร่างนุ่มนิ่มและทรวงอกหยุ่นนุ่มแบบสาวโตเต็มวัยเข้าหาเขา ชาคริตมีแรงพอจะดันตัวอาจารย์ออกไปได้ แต่เขาไม่อยากจะเสี่ยงทำให้เธอเจ็บ
แถมมันก็นุ่มเหลือเกิน
“อุ๊ยยยย แข็งแล้ววววว” อาจารย์สาวคราง พลางเอื้อมมือไปลูบที่เป้าเด็กหนุ่ม
“อาจารย์ครับ หยุด พอเถอะ อาจารย์เมานะครับ”
“ชั้นม่ายยยยยยยยยเมา” อาจารย์ธิดาคราง พลางก็รุกชาคริตหนักขึ้นเรื่อย ๆ “ชาคริตตตตต เย็ดชั้นนนนนนน”
“อาจารย์ หยุดครับบบบบบ”
“ไม่ต้องมาอาจงอาจาน ชั้นก็เป็นผู้หญิงนะ” เธอจูบปากเค้าอีกครั้งพลางก็เริ่มทึ้งเสื้อผ้าตัวเองออก
ณ จุดนี้ ความอดทนของชาคริตขาดผึง ความอัดอั้นที่ไม่ได้ปลดปล่อยใส่ผู้หญิงจริง ๆ มามากกว่าสี่เดือนไหลทะลักออกมาเหมือนเขื่อนแตก เขาจับอาจารย์ธิดานอนลงบนพื้นแล้วเปลือยร่างเธอทันที
กว่าชาคริตจะระบายอารมณ์จนพอใจอาจารย์ธิดาก็ได้แต่นอนหอบหมดแรง สั่นสะท้านไปทั้งตัวด้วยความเสียว น้ำอสุจิท่วมนองเต็มหน้าท้อง
ส่วนชาคริตเอง ก็วางแผนจัดการราชณิญา แป้งฝุ่น และวารุณีได้คนละสี่ถึงห้าแผนแล้ว กับแผนเผื่อน้ำฟ้าอีกแผนนึง อีกไม่ช้า การล่าครั้งใหม่จะเริ่มขึ้น
ไม่สิ ไม่ได้ ได้ ไม่ได้!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เขากลับตัว กลับใจ
เลิกแล้ว
ที่เขาทำวันนี้ก็เลวทรามมากแล้ว
พรุ่งนี้เช้าอาจารย์ธิดาสร่างเมาต้องโกรธเขามากแน่
เขาไม่ใช่คนแบบนี้
ชาคริตคนเลว ชาคริตที่ชอบล่วงเกินผู้หญิง ชาคริตนักเปิดซิงต้องตายไปแล้วสิ
ชาคริตคนนี้ควรจะเป็นชาคริตที่แสนดีสิ
แต่ชาคริตที่แสนดีก็เพิ่งซัดครูสาวคนสวยจนนอนจมน้ำกามไป
นี่คือความผิดพลาด ความผิดพลาดที่จะไม่มีวันเกิดขึ้นอีก
พรุ่งนี้เช้า เขาจะขอโทษอาจารย์ธิดา ถ้าเธอขอให้เขารับผิดชอบ เขาก็จะยอม เขาต้องไม่ให้สันดานดิบของเขาไปทำร้ายใครอีก เขาเสียใจที่ไม่ได้มีโอกาสสานต่อกับราชณิญามากไปกว่านี้ แต่แต่งงานกับครูก็คงไม่เลวร้ายมั้ง
ด้วยความคิดนี้ที่ยังอยู่ในหัว ชาคริตทิ้งตัวลงนอนข้างอาจารย์ธิดา ดึงร่างของเธอมากอดไว้แนบอก แล้วนอนหลับไป
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน