แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
นางรำไพรเป็นชาวบ้านในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง เธออาศัยอยู่กับสามีและแม่สามีในบ้านไม้เก่าๆ เธอและสามีมีอาชีพเก็บของในป่ามาขาย
“พี่สมาน วันนี้รำไพรู้สึกไม่สบายตัวพี่เข้าป่าหาเห็ดเองได้ไหมจ้ะ”
นางรำไพรไม่อยากไปเดินป่ากับผัวเพราะอยากอยู่บ้าน เธอเหนื่อยวันๆ เดินป่าหลายกิโลเมตรกว่าจะหาของป่ามาได้
“ได้จ้ะ น้องรำไพรนอนพักเถิดถ้าไม่ดีขึ้นก็บอกพี่นะจ๊ะ จะได้พาไปหาหมอในตัวเมือง”สมานแสดงความเป็นห่วงเมียสาว
“จ๋า”รำไพนอนซุกอยู่ในที่นอนจนตะวันแยงตาเธอถึงยอมตื่นขึ้นมา
รำไพเดินไปหาอะไรกินข้างล่างที่ในครัว ในระหว่างที่เธอกำลังนั่งกินข้าวนั่นเธอเห็นพ่อสามีและแม่สามีเดินไปทางคลองหลังบ้าน รำไพรีบกินรีบตามทั้งสองไปที่คลองหลังบ้าน
“วันนี้อีนางรำไพต้องอย่างที่ใจหวัง”
ย้อนกลับไปเมื่อคืน
รำไพตื่นขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงดังเตียงไม้โยกเยกจากมุ้งข้างๆจนเธอนอนไม่หลับ เธอลุกขึ้นมาเพื่อหาสาเหตุ
“อีเรียมมึงฮึดสู้หน่อยสิว่ะ ซี้ด”พจน์พ่อสามีเธอพูดน้ำเสียงติดหงุดหงิดเหมือนไม่พอใจแม่ของสามีเธอ
"อุ้ย ฉันไม่ไหวจริง ๆ พี่พจน์ ให้ฉันพักเถอะพรุ่งนี้ลงไปเก็บผักอีก ฉันอยากนอนเอาแรงมากกว่า"
รำไพรมองทั้งสองผ่านแสงไฟที่สลัวก็พอจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นภายในมุ้ง
"อะไรของมึงอีเรียม"
"พี่พจน์ อ๊าร์ ฉันไม่ไหวแล้ว ฉันแก่แล้ว" เรียมนอนหันหลังให้ผัวตัวเอง
“อะไรของมึงอีเรียม" พจน์ทำอะไรไม่ได้
นอกจากสาวท่อนเนื้อดำก่ำของตนเอง
หัวใหญ่สุดๆ รำไพรแอบดูถึงกับกลืนน้ำลาย
ลงคออึกใหญ่
‘ของผัวกูทำไมเล็กไม่เห็นเหมือนของพ่อผัวเลย’รำไพมองพ่อผัวสาวท่อนเนื้อดำมือเธอจิกเสาที่แอบพิง ขาเบียดกันไปมา ภายในร่างกายเธอกำลังร้อนระอุ“อ๊าร์ ซี้ดด”น้ำสีขาวขุ่นพุ่งออกมาจากรูเล็กกลางหัวถอกเยอะมากน้ำเยอะ รำไพรอยากให้น้ำเยอะๆ นั่นเข้ามาอยู่ในรูหีของเธอจัง“อีเรียม มึงนะมึง”พจน์เสร็จกิจช่วยตัวเองให้ถึงสวรรค์แล้วล้มตัวนอนข้างเมียแก่ของตัวเอง
รำไพรมองพ่อสามีช่วยตัวเองจนเสร็จ เธอเกิดอาการคันรูหีเพราะเผลอไปจินตนาการถึงท่อนเอ็นดำก่ำของพ่อสามีกำลังทะลุทะลวงเข้ามาในรูหีของเธอ
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน