วุ่นรัก นักเปิดซิง ตอนที่ 13: เปิดตัว

[KaohomLM]

   "ญา! เป็นไงบ้าง ทำข้อสอบได้ไหม" ชาคริตร้องถาม เมื่อเห็นแฟนสาวเดินลงมาจากอาคารเรียน
   "พี่คริต!" ราชณิญาร้อง แล้วรีบวิ่งเข้ามาหา แป้งฝุ่นที่เมื่อครู่เดินลงมาด้วยกันรีบแยกตัวออกไปทันที "หนูทำได้ค่ะ อาจารย์วีระน่าจะขี้เกียจออกข้อสอบใหม่ เหมือนที่พี่บอกหนูเกือบทุกข้อเลย เย่"
   "ดีแล้ว แต่เนื้อหาเราก็ต้องรู้ด้วยนะ ไม่งั้นปีหน้าสอบเข้ามหาลัยไม่ได้นะ" ชาคริตเตือน
   "ค่ะ ขอบคุณพี่ชาคริตมากนะคะ" ราชณิญายิ้ม "ไปค่ะ เหลือเวลาอีกสองชั่วโมงกว่า ๆ ไปเที่ยวกันเถอะค่ะ"
   "ญาคิดไว้หรือยังเอ่ย ว่าไปไหนกันดี"
   "ยังไม่ได้คิดเลยค่ะ พี่ชาคริตอยากไปไหนเป็นพิเศษหรือเปล่าล่ะคะ แต่ต้องไม่ไกลจากโรงเรียนนะ เดี๋ยวกลับไปฉลองวันเกิดญาที่บ้านไม่ทัน"
   "ร้านเกะไห......"
   "ไม่ค่ะ ร้านเกะไม่เอา" ราชณิญารีบพูดด้วยเสียงที่โหดจนชาคริตชะงัก ปกติญาไม่พูดกับเขาแบบนี้นี่นา
   "ดูหนังไหมคะ" ราชณิญารีบพูด "น่าจะมีเรื่องที่สั้น ๆ หน่อย ดูจบก็ไปบ้านหนูกัน"
   "เอาสิ ดูหนังก็ได้" ชาคริตบอก เขาไม่รู้หรอก ว่าทำไมราชณิญาไม่ชอบร้านเกะขนาดนั้น แต่ที่เธอรีบเปลี่ยนเรื่อง เห็นได้ชัด ว่าเธอไม่อยากพูดถึง และพี่ชาคริตที่แสนดีก็ตามใจน้องญาได้
   หวังว่าวันนี้เขาจะเป็นพี่ชาคริตแสนดีได้ตลอดวันนะ ก่อนออกจากบ้านมาเขาชักว่าวไปสามรอบ ตอนพักเที่ยงก็แอบเข้าห้องน้ำไปอีกหนึ่งรอบ กับตอนที่เขาสอบเสร็จลงมาแล้ว แต่ราชณิญายังไม่ลงมา ก็เสร็จไปอีกรอบ หวังว่าเขาจะระบายความเงี่ยนออกไปมากพอจะวางมาดเป็นหนุ่มแสนดีให้เธอได้ตลอดรอดฝั่งนะ
   "อ้อ แล้วก็.........." ราชณิญาหันมายิ้มให้ชาคริต ดวงตาเป็นประกายซุกซน
   "หือ"
   "วันนี้ ญาครบ 18 แล้ว แต่ห้ามพี่ทำอะไร 18+ กับญานะ"

   ตลอดเวลาที่ดูหนังกัน ราชณิญากุมมือ ของชาคริตไว้แน่นตลอดจนจบเรื่อง ชาคริตรู้สึกดีอยู่ที่ได้สัมผัสกับมือนุ่ม ๆ ของแฟนสาว แต่ก็อดรู้สึกไม่ได้ ว่าที่เธอเอามือเขาไปเกาะกุมไว้ขนาดนั้น ก็เพื่อป้องกันไม่ให้เขาได้ล้วงเข้าไปล่วงล้ำไล้โลมเธอได้อย่างที่อยากอยู่ในใจลึก ๆ
   "ดึงแรง ๆ จริง ๆ ก็หลุด" ปิศาจบนไหล่ชาคริตตะโกน "หลุดมาแล้วก็ล้วงหีแม่งงงงงงงงงง"
   "ถึงน้องเขาจับมืออยู่ ก็เอื้อมนิ้วไปลูบหน้าอกได้นะ น้องเขาน่าจะชอบ" เทวดาบนไหล่ชาคริตแนะ
   ชาคริตแสร้งไม่สนใจพวกมันทั้งสองตัว และเพ่งสมาธิไปกับหนัง
   แต่จำไว้แล้วกัน เขาจะเก็บสัมผัสจากมือนุ่ม ๆ นี้ไปชักว่าวคืนนี้!
   
   หลังจากหนังจบ ราชณิญาก็พาชาคริตเดินจูงมือกันไปที่บ้านของเธอ
   "พ่อ แม่ หนูกลับมาแล้ววววววววววววว" ราชณิญาร้องเรียกเมื่อพาชาคริตเดินเข้าบ้านมาแล้ว
   "ไหนนนนน ขอแม่ดูหน้าพี่ชาคริตหน่อยยยยยย" ผู้หญิงร่างท้วมวิ่งออดมาจากในอีกห้องหนึ่ง เธอสูงพอ ๆ กับราชณิญา และสีผิวเดียวกัน แต่นอกนั้นแล้วแทบไม่มีความคล้าย ชาคริตเห็นหน้าว่าที่แม่ยาย(หรือเปล่า)แล้วบอกไม่ถูกเลยว่าราชณิญาเอาความสวยมาจากไหน
   "สวัสดีครับ คุณแม่" ชาคริตรีบซ่อนความคิดไว้ในใจแล้วยกมือไหว้
   "อุ๊ย หล่อเหมือนที่หนูปิ้งเล่าเลย"
   "แม่เรียกเราว่าอะไรนะ" ชาคริตกระซิบถามราชณิญา ที่บิดตัว หน้าแดงแจ๋
   "มา ๆ นั่งก่อน" แม่ของราชณิญาโบกมือให้สองหนุ่มสาวเข้าไปในห้องรับแขก "พ่อไปรับเค้กอยู่น่ะ ตอนบ่ายสามร้านโทรมาบอกว่าออเดอร์ดีเลย์นิดนึง จริง ๆ น่าจะได้ตั้งนานแล้ว"
   "เอ้า นั่งลงก่อนจ้า พี่ชาคริต กินน้ำนะคะ" ว่าที่แม่ยายรินน้ำให้ว่าที่ลูกเขย (หรือเปล่า)
   "ขะ ขอบคุณครับ คุณแม่"
   "อยู่กันสองคนก่อนนะ แม่ทอดไก่ทิ้งไว้" คุณแม่บอก แล้วรีบวิ่งออกจากห้องนั่งเล่นไป แต่ก่อนประตูจะปิดก็อุตส่าห์หันกลับมา "แล้วอย่าทำมิดีมิร้ายกันระหว่างรอล่ะ"
   "แม่!!!!!!"
   "เมื่อกี้แม่เรียกเราว่าอะไรนะ" ชาคริตหันไปถามราชณิญาอีกครั้ง
   "น้องปิ้งค่ะ....คือ.......คือ....." ราชณิญาเสียงสั่น "ถ้าหนูบอกพี่ พี่ห้ามไปบอกใครนะ....."
   "อือ"
   "สัญญาก่อน"
   "พี่สัญญา"
   "จริง ๆ หนูมีชื่อเล่นจริง ๆ ว่า........ลูกชิ้นปิ้ง"
   "ฮ๊ะะะะะะ!?!"
   "เบา ๆ ก็ได้ ชื่อเล่นจริง ๆ หนูชื่อลูกชิ้นปิ้ง"
   "ดะ.....ได้งัยยยยยย" ชาคริตเหวอ
   "ก็ ญา มันแค่คำย่อของชื่อจริงหนูเนอะ ชื่อนั้นน่ะ พระตั้งให้ แต่ตอนท้อง แม่หนูอยากกินแต่ลูกชิ้นปิ้ง...."
   "ก็เลยตั้งชื่อลูกว่าลูกชิ้นปิ้ง?" ชาคริตต่อให้
   ราชณิญาพยักหน้า
   "5555555555555555555555555555555555555555555555555" ชาคริตหัวเราะ
   "พี่คริต! อย่าหัวเราะดิ"
   "ขอโทษที น้องปิ้ง แต่มันหยุดไม่อยู่"
   "เรียกหนูน้องปิ้งอีกที พี่จะไม่มีวันได้เปิดซิงหนูแน่"
   "โหหหหหหหหห จัยร้ายยยยยยยยยยยยยยย"
   "ไม่ต้องมาใจร้ง ใจร้ายเลย พี่นั่นแหละ ล้อหนู ฮึ!"
   "โอ๋น๊าาาา เดี๋ยวพี่ซื้อลูกชิ้นปิ้งหน้าโรงเรียนง้อ"
   "ไอ้พี่ชาคริตตตตตตต!!!!"
   "หรือจะให้พี่ไปซื้อที่ตลาดนัด ร้านนั้นน้ำจิ้มอร่อยกว่านะ"
   "นี่แน่ะ!!"
   "โอ๊ยยยยยย อย่าทำพพพพพพพพพพพพี่ โอ๊ยยยยยยยยยยย อย่าบีบคอ อย่าบีบคอออออออออออออออออ"
   เผละ!
   เค้กวันเกิดก้อนยักษ์ร่วงลงพื้นแตกกระจาย เมื่อสิ่งแรกที่พ่อของราชณิญาเห็น เมื่อเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น คือภาพลูกสาวในชุดนักเรียน ขึ้นคร่อมร่างชายหนุ่มที่ถูกดันลงนอนราบบนโซฟา มือทั้งสองเกาะแน่นอยู่ที่คอ ขณะที่ร่างเพรียวที่สั่นสะท้านไปทั้งตัวก็โยกขึ้นลงตามแรงดึงดันของทั้งคู่

   "เป็นไง อดกินเค้กเลย สม" ชาคริตกระซิบบอกราชณิญา หลักโดนด่าอยู่เกือบชั่วโมงเต็ม
   "ก็พี่อะ ล้อหนู"
   "ก็ไม่ใช่ต้องบีบคอพี่ จับกด แล้วกระโดดขึ้นคร่อมขนาดนั้นนี่"
   "ไม่ต้องพูดเลย มาช่วยหนูเช็ดพื้นนี่"
   
   หลังช่วยกันทำความสะอาดเสร็จ ทั้งหมดก็ไปช่วยกันร้องเพลงอวยพรวันเกิดให้ราชณิญา แล้วเป่าเทียน (ที่ปักบนไก่ทอดแทนเค้ก) แล้วจึงร่วมทานอาหารที่เหลืออยู่ด้วยกัน
   "แหม พี่ชาคริตกะน้องปิ้งกระหนุงกระหนิงน่ารักกันจังเลยนะ" คุณแม่บอก
   "แต่จะเล่นอะไรกันนี่ระวังนิดนึงนะ" คุณพ่อบอก "ปิ้งเป็นสาวเป็นนาง เข้าใจไหม จะงอนพี่เขาแค่ตบแขนก็พอ ไม่ต้องขึ้นคร่อม พ่อเงี้ยเกือบหัวใจวาย ถ้าพ่อตายไปปิ้งจะว่าไง"
   "ค่า ต่อไปหนูจะระวังค่าาาา" ราชณิญาลากเสียง
   "แต่แม่ก็ดีใจนะ ที่ปิ้งย้ายมานี่แล้วมาเจอคนน่ารักอย่างพี่ชาคริต" คุณแม่บอก "รู้ไหม ปิ้งเล่าให้แม่ฟังเรื่องพี่ชาคริตเยอะมากเลยนะ"
   "แม่!!"
   "ผมไม่ใช่คนดีขนาดนั้นหรอกครับ" ชาคริตรีบบอก เขาต้องนั่งขัดสมาธิยกขาขึ้นบนตัก เพราะไอ้นั่นแข็งไม่ยอมตกมาตั้งแต่ตอนราชณิญาขึ้นคร่อมแล้ว
   "แต่อย่างน้อย ชาคริตก็ให้เกียรติ และคอยดูแลน้องปิ้งนะ" คุณแม่บอก "ปิ้งเขาเคยเจอผู้ชายไม่ดีมา แต่เขาบอกตลอดว่าพี่ชาคริตดีกับเขามาก ยังไงแม่ขอฝากน้องปิ้งกับพี่ชาคริตด้วยนะคะ"
   ชาคริตยิ้มแหย ๆ ถ้าเขาได้ดั่งใจจริง ๆ ป่านนี้ราชณิญากลวงโบ๋ไปแล้ว ยิ่งได้ยินคุณแม่พูดแบบนี้ชาคริตยิ่งรู้สึกผิดในใจ กับทุกอย่างที่เขาเคยคิดจะทำกับญา
   "แต่เราก็เป็นผู้ชาย" คุณพ่อบอก "วัยกำลังพลุ่งพล่านด้วย ดีมาได้ขนาดนี้ก็ยอดแล้ว แต่อย่าให้มาเสียเอาตอนหลังล่ะ"
   "ครับ คุณพ่อ"
   "ปิ้งก็เหมือนกันนะ ระวังตัวไว้ก็ดี ถ้ามีอะไรแบบตอนนั้นเกิดขึ้นอีก ปิ้งมีแต่จะเสียกับเสียนะ"
   "หนูรู้ค่ะ พ่อ" ราชณิญาบอก "แต่พี่ชาคริตไม่เหมือนกับไอ้โฮมหรอก"
   ชาคริตมองราชณิญางง ๆ ไอ้โฮมคือใคร
   "แล้วพ่อก็รู้ ว่าหนูดูแลตัวเองได้"
   "ครั้งนึง" คุณพ่อบอก "ระวังอย่าเอาตัวเข้าไปในสถานการณ์แบบนั้นซ้ำสองจะดีที่สุด"
   หลังจากนั้นบทสนทนาก็เปลี่ยนไปเป็นเรื่องอื่น ๆ จิปาถะ ชาคริตค่อนข้างมั่นใจว่าพ่อแม่ราชณิญาค่อนข้างประทับใจเขาอยู่
   
   "เอ้า ดึกแล้ว" คุณพ่อพูดในที่สุด "พี่ชาคริตกลับได้แล้วมั้ง เดี๋ยวดึกกว่านี้จะไม่มีรถ"
   "ว้า หนูว่าจะชวนพี่ชาคริตนอนค้างในห้องหนูสักหน่อย"
   "ปิ้ง!"
   "ยัยปิ้งงงงงง!"
   พรวดดดดดด
   "พ่อสอนกี่ครั้งแล้ว เรื่องมุกแบบนี้!"
   "เอ่อ งั้นผมไปดีกว่านะครับ"
   "เดี๋ยวหนูไปส่งที่ป้ายรถเมล์นะคะ"
   "อย่าเลย ปิ้ง ดึกแล้ว อันตรายนะ"
   "อืม ญาไม่ต้องหรอก พี่เดินไปป้ายรถเมล์ได้ ญาไม่ต้องกลัวนะ ไม่มีใครมาลากพี่ไปข่มขืนหรอก....มั้ง"
   "ถ้ามีรีบโทรมาบอกนะ หนูจะไปช่วย"
   "ช่วยข่มขืนพี่?" ชาคริตเริ่มรู้ทันจากสีหน้าราชณิญาแล้ว
   "ใช่!"
   "ยัยปิ้ง!"
   "งั้นไปส่งที่หน้าบ้านก็ได้"

   "ขอบคุณนะคะ พี่ชาคริต ที่มางานวันเกิดหนูวันนี้" ราชณิญาบอก เมื่อพาชาคริตมาส่งถึงหน้าบ้าน
   "ยินดีครับ พี่ก็สนุกมากนะ"
   "งั้น...กลับบ้านดี ๆ นะคะ แล้ว......" ราชณิญานิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะโถมเข้ามา แล้วจูบปากชาคริตเบา ๆ หนึ่งที "ของขวัญวันเกิด หนูให้พี่ค่ะ"
   ราชณิญาวิ่งกลับเข้าบ้านด้วยหน้าที่แดงแจ๋เป็นมะเขือเทศ
   ส่วนชาคริต ทันทีที่ราชณิญาเหลียวหลังไป ก็รีบกระโจนเข้าไปในพุ่มไม้ข้างทางแล้วชักว่าวอย่างดุเดือด
   ถ้าไม่ได้ระบายตอนนี้ ตรงนี้ เดี๋ยวนี้ เขาระเบิดแน่  

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[kodzilla]

เฮ้อ..พี่ชาคริตจะได้เสียบลูกชิ้นปิ้งตอนไหนนะ

[n_neng]

ทนไว้นะ พี่ชาคริต  ไม่นานหรอก

[ryg123456]

รักษาภาพเอาไว้ก่อน ค่อยทบต้นทีหลัง

[Pap Nuttawut]

พาไปเจอพ่อแม่แล้ว

[Som sakchai]

จะไปทางไหนนะ

[vigo3820]

อดทนไว้ระวังเพื่อนรักหักกินด้วยหล่ะสวย

[Dybala59]

ไประบายกับอาจารย์ก็ดีนะครับ
ต้องระบายกับสาวๆดีกว่า

[dawdom]

ตาย ๆ คนดีอยู่ไม่ได้หรอกโลกนี้

[dalton]

หยอกไปหยอกมาแบบนี้อีกไม่นานหรอก

[ขาวน้อย]

เข้าหาผู้ใหญ่
เปิดทางแน่

[navy868]

ได้จูบแล้ว ค่อยเป็นค่อยไปละกันนะ อดทนไว้ พ่อแม่น้องเค้าก็ชอบเราด้วย

[okai]

เก็บอารมณ์สุดๆเลยนะครับ.. ความอดทนยังสูงอยู่..

[Taizen]

น้องชิ้นปิ้งๆๆๆ 

[Lonelyworm]

มุข18+ มันคือชีวิตตตต มันคือจิตจัยยยยย