วุ่นรัก นักเปิดซิง ตอนที่ 19: เพื่อนที่แสนดี

[KaohomLM]

   ห้อง ม.6/1
   "ไอ้คริตตตตตต!!!" เสียงทักทายดังลั่นมาจากไอ้ชัย ที่วิ่งเข้ามาตบหลังชาคริต ""มึงกลับมาแล้วเหรอว๊ะ"
   "กลับมาแล้ว" ชาคริตตอบ "หมอปล่อยออกมาจากโรงบาลเมื่อวานนี้แหละ"
   "ไหน ขอกูดูแผลหน่อยซิ หูวววววว" ไอ้ชัยลากเสียง ทำหน้าสยดสยอง เมื่อเห็นขาของชาคริต ที่ยังมีผ้าพันแผลอยู่เป็นจุด ๆ และรอยแผลเป็นยาวที่ยังแดงสดที่ลากออกมาจากผ้าพันแผล "เชี่ย หนักขนาดนี้เลยเหรอว๊ะ"
   "อืม กูถีบประตูกระจกนี่" ชาคริตบอก
   "แต่อย่างน้อยมึงก็ไปช่วยน้องญาได้ทันนะ สุดยอดเลย มึงนี่มันพระเอกตัวจริงเลยว่ะ สุดยอด" ไอ้ชัยบอก
   "รู้เหรอ"
   "เออ เขารู้กันหมดแหละ" ไอ้ชัยบอก
   เหลือบมองผ่านหลังไอ้ชัย ชาคริตก็เห็นน้ำฟ้าโบกมือให้ และกวักมือคล้ายให้ไปนั่งข้าง ๆ เธอ
   "ไอ้ชัย กูขอตัวก่อนนะ" ชาคริตบอก และหลบจากไอ้ชัย ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งข้าง ๆ น้ำฟ้า
   สาวแว่นคนสวยส่งยิ้มชวนหัวใจละลายให้ชาคริต
   "ไง คริต กลับมาเรียนได้แล้วสิ"
   "อืม"
   "การบ้านที่ชั้นจดให้ไปทำหมดรึยัง"
   "หมดแล้ว" ชาคริตบอก และหยิบสมุดกับชีทออกมา
   "อือ ดีมาก เดี๋ยวชั้นก็ต้องทำหน้าที่หัวหน้าห้องที่ดี เอาไปส่งครูก่อน"
   "ขอบคุณนะ น้ำฟ้า ที่ช่วยทำชีทสรุป แล้วเอามาให้เราทั้งสองอาทิตย์เลย" ชาคริตบอก
   "อือ" น้ำฟ้ายิ้มเขิน ๆ หน้าแดงก่ำ "ไม่เป็นไรหรอก"
   "ฟังนะ" ไอ้ชัยตามมาที่โต๊ะของน้ำฟ้า "ไอ้คริต น้ำฟ้า คือ..."
   น้ำฟ้าชำเลืองมองไอ้ชัยด้วยสายตาไม่ไว้ใจ แต่ไม่ได้พูดอะไร
   "เดี๋ยวศุกร์นี้กูจะจัดปาร์ตี้ฉลองให้ที่มึงหายดีว่ะ" ไอ้ชัยพูดต่อ "มึงต้องไปนะเว้ย"
   "จัดที่บ้านมึงเหรอ" ชาคริตถาม
   "เออ"
   "อือ ไปสิ" ชาคริตพยักหน้า "ชวนใครบ้างแล้ว"
   "ยังไม่ได้ชวนเลย ไม่รู้นี่ มึงจะออกจากโรงบาลเมื่อไหร่" ไอ้ชัยบอก "เริ่มจากชวนพวกมึงสองคนก่อนเลย ไปไหม น้ำฟ้า"
   "คริต....ชั้นว่า....." น้ำฟ้ากัดฟัน "ก็ได้ ชั้นไปด้วยก็ได้"
   "ดีมาก ได้แล้วสอง" ไอ้ชัยยิ้ม "แล้วมึงอย่าลืมชวนน้องญานะ"
   "เออ กูรู้แล้ว"
   
   เที่ยงวันนั้น ราชณิญาก็มาเจอชาคริตกับน้ำฟ้า นั่งอ่านหนังสือกันอยู่ที่สวนหย่อม ตาทั้งสองคู่จับจ้องอยู่ที่หน้ากระดาษของใครของมัน แต่ใบหน้าทั้งสองก็ยิ้มแย้มสุขสันต์ เธอนึกอยากจะตบนังหน้าจืดให้แว่นแตกเสียตรงนั้นเลย
   "พี่ชาคริต" เธอร้องเรียก
   "อ้าว ญา" ชาคริตเงยหน้าขึ้นมามอง "มานั่งด้วยกันสิ"
   "ค่ะ" ราชณิญาทิ้งตัวลงข้าง ๆ ชาคริตและเบียดตัวไปจนชิด ใช่ แฟนพี่ชาคริตต้องนั่งชิดได้มากกว่ายัยแว่นสิ
   "จะมารวมร่างอะไรกันตรงนี้เนี่ย" น้ำฟ้าถาม
   "พี่ชาคริต...ไปกินข้าวกับหนูไหมคะ" ราชณิญาถามด้วยเสียงอ้อน
   "โทษที เมื่อกี้พี่กับพี่น้ำฟ้ากินกันแล้วครับ"
   "อุ๊ยยยย กินกัน พี่ชาคริตนอกใจหนูไปกินพี่น้ำฟ้าเหรอ" ราชณิญาเล่นมุก แต่ในใจฉุนกึก
   "หมายถึงกินข้าวกัน โธ่ ญา อย่าคิดมากสิ" ชาคริตบอก "พี่กับพี่น้ำฟ้าเป็นเพื่อนสนิทกันเฉย ๆ"
   สายตายัยแว่นหน้าจืดหรุบไปทันทีที่ได้ยินคำพูดนั้น
   "อย่างที่พี่บอก บังเอิญอาจารย์คาบ 4 ปล่อยเร็ว พี่กับพี่น้ำฟ้าเลยกินข้าวกันแล้ว แต่ญาเอาข้าวมากินกับพวกพี่ก็ได้นะ"
   "โอเคค่ะ งั้นรอตรงนี้นะ หนูไปซื้อข้าวก่อน"
   
   "ญา ศุกร์นี้ พี่ชัยเขาจะจัดปาร์ตี้ฉลองที่พี่หายดีแล้ว" ชาคริตบอกราชณิญา "ไปด้วยกันไหน"
   "ชวนแบบนี้ กะจะหลอกมอมเหล้าหนูแล้วหลอกไปฟันหลังงานเลิกสิท่า" ราชณิญากวน
   "น้องญา พูดอะไรอย่างนั้น พี่ชาคริตเขาไม่..." น้ำฟ้าพูดด้วยน้ำเสียงตำหนิ ก่อนจะหันไปจ้องหน้าชาคริต "คริต นายจะไม่ทำใช่ไหม"
   "........มะ ไม่ทำ ไม่ทำหรอก" ชาคริตระล่ำระลัก
   "น้องญา ถ้าชาคริตจะล่วงเกินอะไรน้องญา รีบมาบอกพี่เลยนะ" น้ำฟ้าบอก
   "ทำไมคะ พี่น้ำฟ้าจะขอมาแจมเหรอ เสียใจ พี่ชาคริตทำแบบนั้นกับหนูได้คนเดียว"
   "นังเด็กบ้า!!!"
   "เดี๋ยว....แปลว่าพี่ทำได้เหรอ"
   ราชณิญาหันมาชม้ายชายตาให้ด้วยสายตาสุดเซ็กซี่ แต่ไม่ได้ตอบอะไร ชาคริตกลืนน้ำลายอึกใหญ่

   บางที อาจถึงเวลาแล้วก็ได้ ราชณิญาคิดในใจ เวลา ที่เธอกับพี่ชาคริต จะได้เป็นของกันและกันสักที พี่ชาคริตก็พิสูจน์ตนเองแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าไว้ใจได้แค่ไหน พ่อแม่เธอก็รับเขาเป็นลูกเขยแล้วร้อยเปอร์เซ็นต์ เมื่อวานแม่มาแอบถามด้วยซ้ำว่ามีอะไรกันหรือยัง ซึ่งเธอก็ตอบไปตามจริง ว่ายังไม่เคยมี
   "รีบหน่อยละ ปิ้ง เดี๋ยวจะไม่มีโอกาส"
   "แม๊!!! พูดอะไรอย่างนั้นล่ะ หนูเสียหายนะ"
   "เฮ้อออ บางทีแม่ก็คิดว่าพ่อสอนให้ปิ้งรักนวลสงวนตัวเกินไปนะ"
   "แม่..."
   "ปิ้งรักพี่ชาคริตมาก แม่รู้ แม่ไม่เคยเห็นปิ้งพูดเรื่องผู้ชายคนไหนแบบนี้เลย"
   "แม่......."
   "แล้วปิ้งก็ยังอยู่ในวัยค้นพบ อยากรู้ อยากเห็น อยากลอง แล้วพี่ชาคริตเขาก็เป็นคนดี เค้าไปช่วยปิ้งมาจากพวกไอ้โฮมวันนั้น ปิ้งก็คงรู้สึกติดหนี้พี่เขาอยู่"
   "ค่ะ"
   "เพราะฉะนั้น คว้าโอกาสตอนนี้ไว้เถอะ ไม่งั้นปิ้งอาจจะเสียใจทีหลังนะ"
   "แล้ว.....แล้วถ้าพี่ชาคริตได้หนูแล้วทิ้ง หนูจะไม่เสียใจทีหลังเหรอคะ" ราชณิญาไม่ได้บอกแม่หรอก ว่าพี่ชาคริตเคยทำแบบนั้นกับผู้หญิงหลายต่อหลายคนแล้ว
   "แล้วปิ้งคิดว่าพี่ชาคริตเป็นผู้ชายแบบนั้นไหม"
   "ไม่ค่ะ" แต่เหมือนพี่ชาคริตเองจะแน่ใจด้วยซ้ำว่าตัวเองเป็นผู้ชายแบบนั้นหรือเปล่า
   "ต่อให้ปิ้งกับพี่ชาคริตไม่ได้เกิดมาคู่กันจริง ในอนาคตมีเหตุให้ต้องพลัดพรากกันไป เลิกรา แต่ในเมื่อวันนี้รักกัน ก็แสดงความรักที่มีต่อกันไปเถอะ แม่กับพ่อก็เป็นแฟนกันตั้งแต่มัธยม แต่ดูพวกเราตอนนี้สิ ชีวิตมีสุข หน้าที่การงานดี แล้วก็มีลูกสาวดี ๆ อย่างปิ้ง แต่ถ้าวันนั้นพวกเรามัวแต่ลังเล ไม่กล้าเข้าหากัน วันนี้เราอาจจะไม่ได้อยู่ด้วยกันแบบนี้ก็ได้"
   "เคค่ะ งั้นหนูแก้ผ้าวิ่งไปหาพี่เขาที่โรงบาลตอนนี้เลยนะ"
   "บ้า!!! แม่ไม่ได้หมายความอย่างนั้น!! หมายถึงถ้ามันมีโอกาสเฉย ๆ ไม่ใช่ให้ไปยั่วเขา"

   "หือออ" ชาคริตร้อง เมื่อมือบาง ๆ ของน้ำฟ้าคว้ามือเขาไว้ที่ใต้โต๊ะเรียนขณะที่ครูคณิตศาสตร์กำลังสอน
   "ชู่ว" น้ำฟ้าส่งสัญญาณให้ชาคริตเงียบ และค่อย ๆ ดึงมือของเขาไปวางบนขาอ่อนของเธอ ใต้กางเกงวอร์มพละ
   "น้ำฟ้าทำ...."
   "ชู่ว ฟังครู"
   มือบางนุ่มของเธอดึงดันให้มือหนาของเขาลูบไล้ไปทั่วขาอ่อนเธอ ชาคริตตกใจ แต่ไม่รู้จะทำยังไง
   ขาอ่อนของน้ำฟ้านุ่มมาก
   มือก็นุ่ม
   เขาใฝ่ฝันจะกุมมือเธอมานานแค่ไหนแล้วนะ
   น่าจะตั้งแต่ราว ๆ ประถมต้น
    เขารู้ตัวมั่นใจว่ารักน้ำฟ้าตอนป.6
   และถูกเธอปฏิเสธตอนม.3
   หลังจากนั้น ทั้งคู่ไม่เคยได้พูดกันอีก แม้แต่ประโยคเดียว
   จนกระทั่งถึงเรื่องวิกฤตที่เกิดกับน้องญานี่แหละ
   แล้วอยู่ ๆ เขาก็มาอยู่ตรงนี้ นั่งข้างเธอ พูดคุยกับเธอ กินข้าวกับเธอ อ่านหนังสือกับเธอ ทุกอย่างเหมือนสามปีที่ผ่านมาไม่เคยเกิดขึ้น
   กุมมือเธอ เหมือนคำปฏิเสธตอน ม.3 เคยเกิดขึ้น
   มือของเธอลากมือเขาสูงขึ้น จนไปถึงของเอวของกางเกงวอร์ม และพยายามดันให้มือของเขาสอดเข้าไป
   เขาสัมผัสได้ถึงขอบกางเกงในของเธอ
   น้ำฟ้าหลับตาปี๋ ตัวสั่นเทาตั้งแต่หัวจรดเยื่อพรหมจรรย์
   มือของชาคริตถูกดันลงไปถึงเป้ากางเกงในที่เปียกเป็นวงน้อย ๆ
   เขากำลังจะได้ล้วงนางในดวงใจของเขากลางห้องเรียน! 

   "ขอโทษนะ เมื่อกี้" น้ำฟ้ากระซิบ เมื่อหมดเวลาคาบคณิตศาสตร์
   "น้ำฟ้า....ทำอย่างนั้นทำไม" ชาคริตถาม ทั้งงง สับสน และเรรวน
   "คือ ชั้น...." น้ำฟ้าอ้ำอึ้ง ในใจควานหาข้อแก้ตัว "ชั้นจะลองใจนาย"
   "หือ?"
   "ชั้นอยากจะรู้ ว่านายซื่อสัตย์กับน้องญาจริงหรือเปล่า" แก้ตัวน้ำขุ่นมาก ๆ "นายทำดีแล้ว ที่ไม่นอกใจน้อง"
   น้ำฟ้าตบบ่าชาคริต หนุ่มหล่อทำหน้าปั้นยาก
   "มาเถอะ คาบหน้าพละใช่ไหม นายคู่กับชั้นนะ"
   "หา!?!"
   นักเรียนม.6 ต้องเรียนลีลาศในวิชาพละ ปกติในคาบพละน้ำฟ้าจะเป็นที่โหล่ของห้อง โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับกีฬาที่มีลูกบอลเข้ามาเกี่ยวข้อง ดูเหมือนว่าน้ำฟ้าจะเอาหน้าไปรับลูกเก่งกว่าใช้มือ เท้า ไม้ หรืออุปกรณ์ที่กีฬานั้น ๆ กำหนดเสียอีก ชาคริตจำได้ว่าตอน ม.1 น้ำฟ้าเคยโดนลูกบอลอัดหน้าจนแว่นหักกระเด็นตกท่อไปครึ่งหนึ่ง เขาต้องพยุงเธอร้องไห้ขี้มูกโป่งกลับบ้านเพราะกลัวเธอมองทางไม่เห็น
   แต่พอมาเป็นลีลาศ เธอเต้นได้ผุดผาดเสียจนชาคริตสุดจะหาคำบรรยายทีเดียว บางคาบเขาได้แต่ยืนอ้าปากค้างมองดูความสง่างามของท่วงท่าลีลาของนางในฝันของเขา
   ไม่เคยนึกเลยว่าเขาจะได้มาเต้นคู่กับเธอบ้าง
   เนื่องจากผู้หญิงครึ่งห้องเคยถูกชาคริตเปิดซิง และยังโกรธหรือน้อยใจเขาอยู่ และผู้หญิงอีกครึ่งห้องก็ระแวงเขาเต็มที่ ปกติชาคริตก็ได้แต่คู่กับไอ้ชัย โดยผลัดกันเต้นเป็นผู้หญิง
   แต่มาวันนี้ น้ำฟ้าจูงมือชาคริตเข้าไปในฟลอร์เต้นรำใบหน้ายิ้มแย้มด้วยความเคอะเขิน   
   เสียงเพลงแช่มช้าจังหวะวอลทซ์เริ่มดังขึ้น น้ำฟ้าแนบร่างเข้ามาชิดชาคริต มือข้างหนึ่งของทั้งคู่กุมประสานกัน ขณะที่มือขวาของเขาแนบลงบนแผ่นหลังเนียนของเธอ ส่วนมือซ้ายของเธอนั้นวางบนแขนขวาของเขา
   โดยปกติแล้วนั้น มือซ้ายของฝ่ายหญิงใช้ควบคุมระยะห่างระหว่างคู่เต้น โดยฝ่ายหญิงสามารถเลือกจะดันให้ฝ่ายชายอยู่ใกล้ หรือไกลเพียงใดก็ได้ ตามใจ
   แต่วันนี้ มือซ้ายของน้ำฟ้าไม่ได้ออกแรงดันแม้เพียงเล็กน้อย ส่งให้ร่างของทั้งคู่แทบจะแนบชิดประสานเป็นร่างเดียว เอวชนเอว อกชนอก ชาคริตกลืนน้ำลายเอื๊อก
   เอวของน้ำฟ้าดันเขานิดหนึ่ง เป็นการให้สัญญาณว่าให้เริ่มขยับได้แล้ว
   รอบแล้ว รอบเล่าผ่านรอบฟลอร์เต้นรำ ชาคริตกับน้ำฟ้าเต้นรำช้า ๆ แต่แช่มช้อยไปตามจังหวะเพลงหวานแว่ว หมุน ย่อ ยืด หมุน ย่อ ยืด สวยงามจนคู่อื่นหันมามองกันตาไม่กระพริบ
   "น้ำฟ้าคืนดีกับชาคริตแล้วเหรอวะ" ไผ่กระซิบถามแก้มงง ๆ

   "อะ โอ๊ยยย" ชาคริตสูดปากเบา ๆ เมื่อเต้นจบไปสามเพลง กำลังขึ้นเพลงที่สี่ ในจังหวะที่ต้องเข้ามุมแล้วเปลี่ยนทิศทางการเต้น เขารั้งร่างน้ำฟ้าให้หมุนตาม แต่ก็รู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นมาที่ขาข้างที่มีแผล
   "คริต...เป็นอะไร....ขาเหรอ" น้ำฟ้าถามด้วยความเป็นห่วง
   "อืม....มันเจ็บจี๊ดขึ้นมาน่ะ.......สงสัยใช้มากเกิน"
   "ชาคริต แผลเธอยังไม่หายดีเหรอ" อาจารย์พละถาม "ไปนั่งพักก่อนเถอะ น้ำฟ้า เธอไปคู่กับชัยรัตน์แทนแล้วกัน"
   น้ำฟ้าเหลือบไปมองเพื่อนคนเดียวในห้องที่ไม่มีคู่เต้น ไอ้ชัยนั่นเอง

   คราวนี้แหละ แขนซ้ายของน้ำฟ้าดันเต็มที่ ผลักท่อนบนไอ้ชัยให้ออกห่างกันเกือบฟุตได้ มีแค่เอวที่ชนกันนิดเดียวเพื่อคงการรับแรงส่งแรงในจังหวะเต้น
   "นายวางแผนอะไรอยู่กันแน่ ชัย" น้ำฟ้าถาม เมื่อเต้นได้ประมาณหนึ่งเพลง
   "แผนอะไร ชัยไม่เข้าใจ"
   "อย่าคิดว่าชั้นโง่นะ ชัยรัตน์ อย่าลืม ชั้นเป็นคนเดียวในโรงเรียนที่เรียนเก่งกว่าชาคริต" น้ำฟ้าขู่ฟ่อ "ปกตินายช่วยชาคริตวางแผนฟันสาว ๆ คนใหม่ตลอด อย่าคิดว่าชั้นไม่รู้ เฟิร์น มิ๊งค์ พี่ฝ้าย โอ ที่ชาคริตได้กับพวกนั้นก็แผนของนายทั้งนั้น"
   "แล้วไง"
   "แล้วตอนนี้ ชาคริตเลิกพฤติกรรมแบบนั้นได้ แต่นายก็ทำลับ ๆ ล่อ ๆ แอบมองชาคริต พึมพำอะไรลับหลัง ชั้นไม่ได้ตาบอด หูหนวกนะ"
   ไอ้ชัยดันตัวเข้าใกล้น้ำฟ้าขึ้น แนบหน้ากับหูของเธอ "ชัยก็ไม่ได้ตาบอด หูหนวกเหมือนกัน รู้นะ ว่าน้ำฟ้าทำอะไรกับชาคริตในคาบคณิต"
   น้ำฟ้าชะงักกึก คู่ของไผ่กับแก้มที่เต้นตามหลังมาแทบจะชนทั้งคู่เข้าเต็มเหนี่ยว
   "เต้นต่อไป น้ำฟ้า อย่าหยุด" ไอ้ชัยกระซิบ ตัวมันเองจังหวะลีลาไม่ได้ดีขนาดนั้น แต่น้ำฟ้าก็พอจะประคับประคองมันไปได้ จนไม่ดูผิดสังเกต "ชัยมีข้อเสนอมาให้"
   "ข้อเสนออะไรของนาย หือ ข้อเสนอของคนหื่น ๆ อย่างนายน่ะ ชั้นไม่สนหรอก"
   ไอ้ชัยหัวเราะหึ ๆ "บังเอิญ ชัยก็ไม่สนยัยแว่นเฉิ่มอย่างน้ำฟ้าซะด้วย....แต่ชัยว่าชาคริตอาจสนนะ อย่าหยุด! เต้นต่อไป"
   น้ำฟ้ากัดฟัน เต้นต่อตามปกติอย่างที่ไอ้ชัยสั่ง
   "เธอสนใจชาคริต รักมันมาตลอด" ไอ้ชัยครางในคอ "แต่ที่ไม่คุยกันสามปี เพราะผิดหวังที่มันทำตัวแบบนั้น พอไอ้คริตมันจะกลับตัว น้ำฟ้าก็เลยกลับมาหามัน เพราะคิดว่ามันกลับเป็นคนดีคนเดิมแล้ว.....อยากได้มันละสิ"
   น้ำฟ้ากัดฟันจนแทบกุด ที่ไอ้ชัยพูดมาจริงทุกอย่าง
   "ชัยช่วยน้ำฟ้าได้นะ" ไอ้ชัยกระซิบ "เดี๋ยวงานวันศุกร์ ชัยจะเชิญเหยื่อของไอ้คริตมาให้ครบเลย"
   "ไอ้ชัย..."
   "แล้วจะช่วยกันสาธยายความชั่วที่ไอ้ชาคริตมันทำมาให้หมด..."
   "ไอ้ชัย....."
   "แล้วน้องญา ก็จะโกรธ เลิกกับไอ้คริต....ถึงตอนนั้น น้ำฟ้าก็มาคาบมันไปง่าย ๆ ได้เลย"
   "แล้วนายจะได้อะไรจากแผนการนี้ล่ะ....อ๋ออออ" น้ำฟ้าตาวาว "นายจ้องจะเล่นน้องญา"
   "เอาไง" ไอ้ชัยถาม "เราสองคนได้ประโยชน์ทั้งคู่จากงานนี้ไม่ใช่เหรอ น้ำฟ้าก็ได้ชาคริต ชัยก็ได้น้องญา ไม่ดีหรือไง"
   "น้องญาไม่โกรธชาคริตด้วยเรื่องแค่นี้หรอก" น้ำฟ้าบอก "สองคนนั้นรักกันกว่านั้น"
   "ไม่ต้องห่วง นี่ก็แค่แผนขั้นแรก" ไอ้ชัยกระซิบ "ที่เหลือ ชัยจัดการเอง น้ำฟ้ารอปลอบใจไอ้ชาคริตไว้แล้วกัน......น้ำฟ้าจะปฏิเสธตัวเองเหรอ ว่าอยากได้ไอ้คริตแค่ไหน"
   "ชั้นอยากได้ใคร ก็ไม่ใช่เรื่องของนาย" น้ำฟ้ากัดฟัน "แล้วชั้นก็จะไม่ลดตัวลงไปร่วมในแผนชั่วของนายด้วย!"
   เพลงจบลง น้ำฟ้ารีบผละตัวจากไอ้ชัย
   "แล้วชั้นจะไปเตือนชาคริตเรื่องนายด้วย"
   "คิดดี ๆ นะ" ไอ้ชัยเตือน "แล้วลองดูกระจกด้วย หน้าตาอย่างน้ำฟ้า จะจับคนหล่ออย่างไอ้ชาคริตโดยไม่ใช้แผนการร้ายได้เหรอ โอกาสแบบนี้ไม่มีอีกแล้วนะ...........อยากจะกลับไปเสียใจแบบสามปีที่ผ่านมาเหรอ"

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[rexmost gizmo]

เพื่อนชัยที่แสนดี  น่ากลัวจริงๆ

[testman]

เพื่อนที่โคตรแสนดีจริง ๆ มีเพื่อนแบบนี้ อยู่คนเดียวดีกว่า

[Craft lslot]

ชัยเเผนเยอะดีนะ เเต่จะได้หรอ

[ones26421]

น้ำฟ้าจะร่วมงานตามแผนด้วยไหม

[jirasakgolf7]

กับชัยไม่น่าจะจัดการง่าย ใครจะเสียเหลี่ยมใครก่อนต้องลุ้นละ

[Dybala59]

ไอชัยโดนเข้าคุกแน่ๆ
จัดการให้ หนัก
ชาคริตต้องจัดน้ำฟ้าและน้องญาพร้อมกันแล้วครับ

[xvenomz]

มาขนาดนี้ ต้องจัดคู่น้ำฟ้า น้องญาละครับ ไม่งั้นเพื่อนชัยงาบหมดนะ

[sp502]

น้ำฟ้าจะร่วมมือกับไอ้ฃัยตามแผนด้วยไหมนะ

[เสรี ชัยยา]

เพื่อนแบบนี้น่ากลัว...เพราะมีการวางแผน

[sunshine9]

ตัวร้ายอยู่ใกล้ๆตัวนี่เอง

[ryg123456]

พี่คริตอย่าโลเลนะ หรือฟาดสองเลยไหม

[zero008]

เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด

[BBlingT]

น้ำฟ้าจะแย่งชาคริตไปจากน้องญาจริง ๆ ใช่ไหมเนี่ย

[tarapong]

ดูจากชื่อตอน นึกว่าไอ้สองหน่วยนั้นฟื้นมายืนบนไหล่อีกละ 555 ไม่มี ขอบคุณ​ครับ​