น้ำตา
   น้ำตา เป็นหยด เป็นสาย ไหลหลั่งรินลงตามแก้มใส ๆ ก่อนจะหยดลงบนพื้นไม้จนเปื้อนแปดเป็นดวง ดวงแล้ว ดวงเล่า ดวงแล้ว ดวงเล่า
   มือบางสองข้างขยี้ตารอบแล้ว รอบเล่า จนขอบตาสองข้างบวมช้ำ แต่น้ำตาก็ไม่หยุดรินไหลออกมาสักที
   แว่นตาขอบสี่เหลี่ยมคู่เก๋ ถอดวางไว้ที่หัวเตียง เธอไม่จำเป็นต้องมองอะไรตอนนี้นี่ ตอนนี้ ต้องการแค่ร้องไห้ไล่ความเจ็บปวดในหัวใจออกมาให้หมด
   ไหนว่าเธอตัดใจได้แล้วนี่นา
   ไหนว่าเธอพอใจแล้ว ที่ได้กลับมาเป็นเพื่อนรักของชาคริตนี่
   ไหนว่าเธอพอใจกับการได้สนับสนุนความรักของชาคริตกับน้องญาไง
   แล้วทำไมเธอต้องมาร้องห่มร้องไห้ปานใจจะขาดขนาดนี้
   
   "เอ๋" น้ำฟ้าร้องงง ๆ เมื่อเปิดกระเป๋าออกมา นี่มันไม่ใช่กระเป๋าของชั้นนี่นา ก็รู้สึกอยู่ว่ามันเบาลงนิดนึง แต่ก็ไม่ได้เบาไปจนผิดสังเกต
   แต่พอเปิดดูก็เห็นชัดเลย ข้างในมันเละเทะกว่ากระเป๋าของเธอพอสมควร เละเทะอย่างกระเป๋าเด็กผู้ชาย
   เธอหยิบกระเป๋านักเรียนสลับกับของชาคริตมา
   ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ ตอนนั่งในสวนหย่อมรอน้องญาเหรอ หรือว่าในร้านชาบู
   แล้วจะทำการบ้านยังไงล่ะ ทีนี้
   เธอหยิบสมุดวิชาคณิตศาสตร์ของชาคริตออกมาเปิดดู จากการบ้านห้าข้อ ชาคริตทำเสร็จที่โรงเรียนไปแล้วสองข้อ อืม ชาคริตแสดงวิธีทำข้อนี้ไว้ละเอียดกว่าที่เธอทำพอสมควร แต่ก็ได้คำตอบเท่ากัน ตัวเธอเองเหลืออีกแค่สองข้อที่ต้องเอากลับมาทำที่บ้าน
   แล้วจะเอายังไง ให้ทำใส่สมุดชาคริตเหรอ วันจันทร์คาบแรกคณิตเสียด้วย
   ชาคริตลายมือสวยนะ ตามมาตรฐานเด็กผู้ชาย ไม่สวยเท่าลายมือเธอ อันนี้น้ำฟ้ารู้ดี แต่ถ้านับแค่ในกลุ่มชายแท้ ชาคริตน่าจะลายมือสวยที่สุดในห้องแล้ว
   นั่น ข้อสองคำนวณผิด น้ำฟ้ารีบคิดทวนในใจอีกรอบ ใช่ คำนวณผิดจริง ๆ เธอดึงปากกาหมึกซึมจากบนโต๊ะออกมาแล้ววงจุดที่ผิดไว้เป็นรูปหัวใจ เพราะอย่างนี้ไง ชั้นถึงเป็นที่หนึ่งตลอด ชาคริต นายมันสะเพร่า!
   แล้วจะเอาไงเรื่องกระเป๋า
   พรุ่งนี้เอาไปคืนให้ชาคริตแล้วกัน ไม่รู้ว่านายนั่นจะรู้ตัวตอนไหน ว่าหยิบกระเป๋าชั้นติดมือไป
   แล้วมันจะทำมิดีมิร้ายกับกระเป๋าชั้นไหมเนี่ย
   บรื๋ออออออออออออ
   ถ้านายนั่นข่มขืนกระเป๋าเธอไปแล้ว เธอเอากลับมาจะทำยังไง ใส่ถังซักจะออกไหม
   หรือเธอจะเอามานอนกอด
   ทุเรศ ทุเรศ ทุเรศ น้ำฟ้า คิดอะไรอย่างนั้นได้ไง
   พรุ่งนี้เอากระเป๋าไปแลกคืนที่บ้านชาคริตแล้วกัน เธอเคยไปบ้านชาคริตสองสามครั้งตอนเด็ก ๆ ไกลหน่อย แต่ยังจำได้ดีว่าไปทางไหน
   แล้วถือโอกาสจีบชาคริตตอนอยู่บ้านคนเดียวเสียเลยสิ!!!
   ว๊ายยยยยย ไม่ได้ ยัยน้ำฟ้าาาาา คิดอะไรทุเรศ
   แค่ขอทำการบ้านด้วยกันที่บ้านเค้าแบบสองต่อสองก็พอ
   อื๊ออออออ แล้วถ้าไปบ้านเค้าแล้วชาคริตถือโอกาสลวนลามชั้นจะทำยังไง
   บ๊าาาาาา ชาคริตกลับตัวแล้ว ไม่ทำอะไรอย่างนั้นหรอก
   ถ้าจะลวนลามจริง ชั้นก็ยอมสิ จะได้แย่งชาคริตจากน้องญาจริง ๆ
   เธอมันทุเรศ ยัยน้ำฟ้า
   ทุเรศ
   ทุเรศ
   มือบางยกกระเป๋าขึ้นกอดแนบอก จมูกโด่งกดแนบลงกับกระเป๋า ที่เคยแนบบนหลังชาคริตที่เธอรัก
   เธอเกือบจะได้กลิ่นเหงื่อเขาได้ผ่านกระเป๋าใบนี้อยู่แล้ว
   งื๊อออออออออ
   รีบเข้านอนดีกว่า พรุ่งนี้จะได้รีบตื่น ไปหาชาคริตที่บ้าน ด้วยข้ออ้างเรื่องเอากระเป่าไปให้
   น้ำฟ้าทิ้งตัวลงบนเตียง เอื้อมมือไปหาตุ๊กตาที่ปกติเธอนอนกอด แต่ก็เปลี่ยนใจ
   ชาคริต คืนนี้ขอชั้นนอนกอดกระเป๋านายแล้วกันนะ

   แต่ด้วยความตื่นเต้น ทุรนทุราย กระส่ายกระสับ เธอนอนไม่หลับอยู่นานเป็นชั่วโคตร ทั้งที่เข้านอนแต่หัวค่ำ
   กว่าจะผล็อยหลับก็ราวตีสอง
   แถมยังตื่นสายอีก!!!!!!
   ทุเรศที่สุดเลย ยัยน้ำฟ้าาาาา
   พอลืมตาตื่นได้ เธอก็รีบอาบน้ำ แต่งตัวด้วยชุดสวยหวาน ใส่แว่น ยกกระเป๋าชาคริตขึ้นสะพายหลังแล้วออกจากบ้าน
   
   "หลงทางอีกกกกกก ยัยน้ำฟ้าเอ๊ยยยยยยย" น้ำฟ้าด่าตัวเองเบา ๆ หลังเดินหลงอยู่เป็นชั่วโมง
   เธอคิดว่าจำทางมาบ้านชาคริตได้ แต่ก็ไม่ได้มาจริง ๆ หลายปีแล้ว ตั้งแต่ทั้งคู่เริ่มทะเลาะกัน
   ตั้งแต่ชาคริต กลายเป็น 'นักเปิดซิง'
   แค่ฉายานี้ก็ทำให้น้ำฟ้ารู้สึกสะอิดสะเอียน
   แก้ม เพื่อนเธอ เฟิร์น เพื่อนเธอ โอ เพื่อนในห้องที่เธอไม่ค่อยสนิท แต่ก็รู้จักกันอยู่ ทุกคนเสียตัวให้ชาคริต
   ชาคริตบอกรักเธอ
   บอกรักน้ำฟ้า
   บอกว่ารักเธอมาตั้งแต่อยู่ประถม
   บอกว่าอยากจะรักเธอไปชั่วฟ้าดินสลาย
   บอกว่า เป็นแฟนกันนะ น้ำฟ้า อยู่กันไปเรื่อย ๆ เราอยากจะอยู่กับน้ำฟ้าแบบนี้ตลอดไป
   แล้วเธอบอกว่าอะไร
   บอกว่า เราจะไม่มีแฟนในวัยเรียน
   นังโง่
   ประโยคที่ทำให้เธอต้องเสียชาคริตไป......เหมือนจะตลอดกาล
   แต่ตอนนี้ชาคริตที่เธอรักกลับมาแล้วนี่ แล้วเธอก็จะไม่ทำผิดพลาดซ้ำสอง
   แต่เธอก็ต้องเตือนตัวเองในใจ ว่าคนที่เยียวยาจิตใจแล้วดึงชาคริตให้กลับมา ไม่ใช่เธอ แต่เป็นน้องญาคนสวย
   น้องญา ที่ดีกว่าเธอในทุกด้าน
   น้องญา ที่ดีพอจะปลอบโยนเธอแม้ว่าเธอจะสารภาพออกมาเต็มปากว่าคิดจะแย่งชาคริต
   เธอไม่หน้าด้านพอจะแย่งชาคริตจากน้องญาจริง ๆ
   แต่ก็อดไม่ได้ ที่จะหาโอกาสใกล้ชิดกับชาคริตให้มากที่สุดเท่าที่จะใกล้ได้
   อดไม่ได้ ที่จะหวังว่า สักวัน เธอจะได้เยียวยาหัวใจให้ชาคริต ถ้ามีเรื่องเลวร้ายอะไรเกิดขึ้นระหว่างเขากับน้องญา
   เหมือนที่น้องญาเยียวยาจิตใจของชาคริตที่เธอเป็นคนทำลาย
   
   "นั่น ชั้นจำศาลเจ้าอันนั้นได้!!!" น้ำฟ้าร้อง เธอเคยมาเล่นท้าผีกับชาคริตที่ศาลเจ้านี้ บ้านชาคริตอยู่ไม่ไกลแล้ว
   นั่น รั้วนั่น นั่นบ้านชาคริต!
   แต่เธอก็ต้องชะงักกึกทันที
   ประตูรั้วบ้านเปิดออกช้า ๆ ชาคริตค่อย ๆ ผยุงน้องญาเดินออกมา
   น้องญา ที่ยังใส่ชุดนักเรียน ตัวที่ใส่เมื่อวาน
   ที่ตอนนี้ไม่ได้สอดชายเสื้อเข้าในกระโปรงเรียบร้อยเหมือนทุกครั้ง
   ที่ไม่ได้ติดกระดุมเม็ดบนสุด เผยให้เห็นลำคอขาวผ่อง ที่เต็มไปด้วยรอยจ้ำ
   น้องญา ที่ไม่ได้แต่งหน้าบาง ๆ สวยใสแบบทุกวัน
   น้องญา ที่เดินขากาง ดูอิดโรยหมดเรี่ยวแรง ราวกับ....ราวกับ........
   โลกทั้งใบเหมือนกับพังทลายลงใต้เท้าน้ำฟ้า
   ไม่จำเป็นต้องเป็นเด็กที่ฉลาดที่สุดในโรงเรียนก็บอกได้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างชาคริตกับน้องญา
   ชาคริตกลับเข้าบ้านไปจูงมอเตอร์ไซค์ออกมา ปล่อยให้น้องญายืนพิงกำแพงบ้านอยู่ชั่วครู่ ราวกับคนไม่มีแรงแม้จะยืนตรง เขาค่อย ๆ พยุงน้องญาขึ้นรถ ก่อนจะหยุดพูดคุยหัวเราะต่อกระซิกกันอย่างเริงร่าอีกครั้ง ไม่มีวี่แววของคนที่เห็นค่าของผู้หญิงแค่ที่พรหมจรรย์ ที่ขึ้นชื่อเรื่องการเปิดซิงแล้วทิ้งเลย
   น้ำฟ้าทรุดลงไปนั่งกองกับพื้น
   เธอแพ้ อีกครั้ง
   นั่นสิ
   ทำไมเธอถึงเคยหลอกตัวเอง ถึงขั้นว่าจะมีโอกาสให้เธอแย่งชาคริตจากน้องญาได้หนอ
   
   น้องญาสวยกว่าเธอ สูงกว่าเธอ น่ารักกว่า เก่งกิจกรรม ตลก และที่สำคัญ คือเธอเป็นคนดีกว่า
   แล้วยัยแว่นหน้าจืดอย่างเธอทำไมถึงคิดไปเทียบรัศมีน้องนางรำคนสวยล่ะ
   ชาคริตจะลงเอยกับน้องญาก็ไม่แปลก
   ส่วนเธอเหรอ หน้าก็ไม่สวย เฉิ่มก็เฉิ่ม กีฬาไม่ได้เรื่อง แข็งทื่อ รำก็ไม่เป็น แถมยังเคยผลักไสชาคริตอย่างใจไม้ไส้ระกำ
   แม้แต่ตอนที่ชาคริตกำลังพยายามกลับตัว เธอกลับไม่ยอมแม้แต่จะชำเลืองมองเขา
   ทั้ง ๆ ที่ก็ดูออกว่าชาคริตต้องการที่พึ่งทางใจ
   และเขาก็พยายามกลับตัวได้เองด้วย
   ตั้งแต่เริ่มขึ้น ม.6 มา เธอก็สังเกตว่าเขาพยายามหักห้ามใจตัวเอง เลิกเข้าหา หลีกเลี่ยงสาว ๆ คนอื่น ๆ
   เขาพยายามกลับมาเข้าหาเธอด้วยซ้ำ
   นั่นเป็นโอกาสสุดท้าย ที่เธอจะคว้าชายหนุ่มในฝันเอาไว้
   แล้วเธอก็ปล่อยมันหลุดลอยไป
   วันนั้น ที่ชาคริตเข้ามานั่งกับเธอในสวนหย่อม เธอปิดหนังสือใส่หน้าเขาแล้วสะบัดตัวเดินจากไปด้วยท่าทีที่ไม่ไยดี
   ก็เธอยังโกรธที่เขาทำกับสาว ๆ พวกนั้นนี่นา
   ถ้าเธอเปิดปากพูดกับเขาสักหน่อย วันนี้ อาจจะเป็นเธอก็ได้ ที่ได้เดินขากางอย่างยิ้มแย้มออกมาจากบ้านชาคริต หลังจากที่ได้ร่วมรักกับเขาอย่างสุขสมมาทั้งคืน
   หลังจากที่เธอปล่อยโอกาสนั้นหลุดมือไปนั่นแหละ ที่น้องญาเข้ามา
   ตอนแรก ที่เห็นชาคริตนั่งคุยกับนางรำคนสวยคนนั้น เธอเยาะเย้ยถากถางยัยคนสวยนั่นในใจ
   สุดท้าย ไอ้เหี้ยชาคริตก็กลับตัวไม่ได้ อีนังโง่นี่ก็ไปหลง ไม่เกินสามวันโดนฟันแล้วทิ้งชัวร์
   สามวันผ่านไป กลายเป็นสามอาทิตย์.......แล้วก็สามเดือน
   ชาคริตกับน้องญาก็ยังรักกันเหนียวแน่นดีอยู่
   จนวันนั้น วันที่น้องญาโดนฉุด
   เธอเห็นชาคริตทะเลาะกับน้องญา ใจเธอลิงโลดขึ้นมาวูบหนึ่ง
   เห็นไหม เธอคิดถูก ชาคริตฟันสาวแล้วทิ้งจริง ๆ
   แต่น้องญาก็บอกเธอว่าเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิด
   ยังไม่ทันได้เคลียร์กัน ไอ้เวรสองตัวนั่นก็เข้ามา
   แล้วน้องญาก็โดนฉุดไป
   หวนกลับมาคิด ถ้าเธอทำไม่รู้ไม่ชี้เสีย วันนี้ชาคริตอาจจะกลับมาเป็นของเธอก็ได้
   แต่พื้นนิสัยเธอเป็นคนดีเกินกว่าจะทำอย่างนั้นได้ เธอจึงรีบวิ่งขึ้นไปตามชาคริตมาช่วย
   สีหน้าหวาดวิตกของชาคริตเมื่อเห็นว่าน้องญากำลังโดนลากไปจริง ๆ บอกเธอว่าชาคริตรักและเป็นห่วงสาวงามรุ่นน้องจริง ๆ ไม่ใช่แค่อยากจะหลอกฟันอย่างที่เคยทำมาตามปกติ
   เธอติดสอยห้อยตามไปด้วย และก็ต้องตกใจเกือบสิ้นสติเมื่อเห็นชาคริตนอนจมกองเลือดอยู่กับพื้น
   วันเดียวกันกับที่รู้ว่าชาคริตรักน้องญาจริง เธอก็ตระหนักว่าในใจเธอรักชาคริตมากแค่ไหน
   มันเจ็บปวดแทบจะขาดใจ ทั้งที่ได้เห็นชายคนที่เธอรักต้องบาดเจ็บขนาดนั้น.....
   และที่ได้รู้ว่าชายคนที่เธอรักยอมเจ็บขนาดนั้นเพื่อสาวที่เขารักจริง ๆ....สาวที่ไม่ใช่เธอ
   หลังจากนั้น เธอก็ไม่สามารถทำใจให้ออกห่างจากชาคริตได้อีกต่อไป ทั้งสองกลับมาเป็นเพื่อนรักกันอีกครั้ง แต่เพื่อนสนิทคนนี้ก็เป็นเพื่อนสนิทที่คิดไม่ซื่อ หวังว่าความใกล้ชิดสนิทสนมจะนำให้ชาคริตอ่อนไหวกับเธออีกครั้งเหมือนที่เคยเป็น หวังว่าจะได้รางวัลสักหน่อย จากความรักที่เธอมอบให้เขา
   แต่รางวัล เป็นของผู้ชนะ
   และผู้ชนะ คือคนที่เพียบพร้อมกว่า
   ผู้ที่ไม่ใช่เธอ
   
   มอเตอร์ไซค์ของชาคริตพุ่งทะยานออกไป โดยมีน้องญาเกาะท้ายไปด้วย ทั้งคู่ไม่มีใครหันมาเหลียวแลน้ำฟ้าที่นั่งคุกเข่าน้ำตาไหลพรากอยู่
   อีกครั้ง ที่เธอได้แต่เฝ้าดูเขาจากไปกับคนที่เธอรู้อยู่ว่าดีกว่าและเหมาะสมกว่าตัวเธอเอง
   
   เราจะไม่มีแฟนในวัยเรียน
   อีกครั้ง ที่น้ำฟ้าแช่งชักหักกระดูกประโยคที่ออกจากปากเธอไปวันนั้น
   จริง ๆ เธอตั้งใจจะบอกว่า ให้ชาคริตเป็นเพื่อนเธอไปแบบนี้ก่อน เรียนจบแล้วค่อยคบกัน.......คบแล้วค่อยแต่งงาน.....นั่นคือแผนของเธอในวัยเด็ก
   แต่เห็นได้ชัดว่าเธอสื่อสารในส่วนนั้นได้ไม่ดีพอ
   ไม่ช้า ชาคริตก็หันไปคบกับเนย ผู้หญิงที่น้ำฟ้าเห็นว่าเลวทรามและต่ำช้าที่สุดในโรงเรียน
   แล้วก็ได้กัน
   แล้วก็เลิกกัน
   แล้วก็เริ่มล่า
   
   สามปี ที่เธอต้องเฝ้าทนดูหนุ่มที่เธอรักสุดหัวใจย่ำยีผู้หญิงนับหน้าไม่ถ้วน
   สามปี ที่เธอได้แต่เกลียดชาคริต.....และเกลียดตัวเอง

   สามปีนั้นผ่านไปแล้ว
   ต่อจากนี้ คือจุดที่เธอต้องเฝ้าทนดูหนุ่มที่เธอรักสุดหัวใจ รักมั่นสดใสกับสาวที่ดีกว่าเธอจนสุดจะเทียบกันได้
   ทุกวินาที ที่เธอได้แต่เกลียดตัวเอง......และหวังให้ชาคริตไปได้ดี

   น้ำฟ้าได้แต่ดันตัวลุกขึ้นยืนด้วยหัวใจที่อ่อนล้า และแบกร่างที่แทบจะไร้วิญญาณเดินกลับบ้าน ร้องไห้ไปตลอดทาง
   
   บรื๊นนนนนนนนนน
   กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงง
   เสียงรถมอเตอร์ไซค์ที่วิ่งมาหน้าบ้าน ตามด้วยเสียงกดกริ่ง เรียกน้ำฟ้าให้เงยหน้าขึ้นจากความทุกข์ระทมในใจ
   "น้ำฟ้าาาาาาา ชาคริตมาหาแน่ะ!!!!" เสียงแม่ของเธอร้องเรียกดังมาจากด้านล่าง "อะไรเรื่องกระเป๋าสลับกันเนี่ยแหละ"
   น้ำฟ้าผุดลุกขึ้นปาดน้ำตาทิ้งทันที รอยยิ้มบาง ๆ เริ่มกลับมาประดับบนหน้าจืด ๆ
   เธออาจจะพลาดโอกาสที่จะได้คู่กับชาคริตไปแล้ว แต่อย่างน้อยที่สุด เธอก็ยังเป็นเพื่อนที่ได้สนิทชิดใกล้กับชาคริตตลอด เสียใจไปก็ไม่มีประโยชน์ ใช้เวลาทุกวินาทีที่ได้อยู่ใกล้กันตักตวงความสุขจากเขาให้เต็มที่ไม่ดีกว่าเหรอ
   "กำลังจะลงไปค่ะ" เธอตะโกนบอกแม่ ก่อนจะเข้าไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำ
   ใช่ เสียใจไปเท่านั้น ชั้นต้องมีความสุข
    

ปล. ตอนหน้า น่าจะช้าหน่อยนะครับ ตันมาก ๆ

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

เสียใจไปก็ไม่มีประโยชน์ มูฟออนดีกว่า หรือน้ำฟ้าจะแย่งกลับดีนะ

จัดการน้องฟ้าอีกคนเลย เปิดซิงทั้งสองคนเลย มีเมียสองคนเลย เอาใจช่วย

น่่าสงสารน้ำฟ้าอยู่นะ แต่เมื่อทำพลาดไปแล้วก็ต้องทำใจยอมรับ 

ชาคริตจะหวนกลับมามองน้ำฟ้าบ้างมั่ย

เก็บให้หมดเลย

น้ำฟ้าจะต่อยังไง ถอยหรือรุกต่ออีกซักครั้ง

ต้องจัดแล้วแบบนี้...

ใจก็อยากให้นางฟ้าเป็นคนดีไปเรื่อยเรื่อยนะ

สงสารน้ำฟ้า ให้ชาคริตจัดน้ำฟ้าด้วยอีกคนล่ะกัน

โอกาสไม่ได้มาบ่อยๆ

ตอนนี้เป็นตอนของน้ำฟ้าล้วนๆเลย

ผมชอบผู้แต่งที่สวมวิญญาณเป็นตัวละครนั้นๆแล้วพูดกับตัวเอง เป็นฉากๆ

ราวกับเป็นคนๆนั้นเอง  ช่วยให้ตัวละครมีมิติมากขึ้น

ยอมน้องญาเถอะ อย่างไงน้องเขาก็น่ารักกว่าน้องน้ำฟ้า 

พอมีโอกาสก็รวบไปเลยครับ...เดี๋ยวจะมาเสียดายในภายหลัง

น้ำฟ้าคิดถูกทำถูกแล้ว​ครับ​ ครั้งนึงเป็นเป็นแฟนแล้วยากจะกลายเ ป็นเพื่อน​ แต่เป็นเพื่อนแล้วอาจกลายเป็นแฟน หรือเฟรนด์วิธเบเนฟิตได้ครับ
น้องญาต้องหมดแรงบ้างแหละ แต่พี่คลิตครึกจะตาย เดี๋ยวน้องญาก็ร้องให้ช่วยเองแหละ