ฝากติดตามทางช่องทางด้านล่างหน่อยครับ อนาคตจะมีเรื่องอื่นๆให้อ่านเพิ่มครับ^^แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
มีซ่อนข้อความนะครับ อย่าลืม comment แล้วกลับมาอ่านเพิ่มนะครับ
หากมีคำผิดช่วยแจ้งผมด้วยนะครับ
ผิดพลาดประการใดแนะนำติชมได้นะครับ
จากตอนที่แล้วที่น้องไอรินถามผมว่าจะคบกับเธอไหม ผมเลือกที่จะไม่ตอบปฏิเสธเธอไป แต่ก็ไม่ได้ตอบตกลงเธอไปเช่นกัน แต่เลือกที่จะให้เหตุผลว่าเรายังรู้จักกันน้อยไป เราควรลองๆศึกษาดูใจกันก่อนไหม ซึ่งเธอก็เข้าใจเหตุผลที่ผมบอกไป กลายเป็นตอนนี้ผมไปบอกตกลงว่าจะลองศึกษาดูใจสาวสองคนแล้วเนี่ย แล้วพวกเธอดันเป็นสาวสวยระดับดาวคณะอีกตั้งหาก ผมยังสงสัยตัวเองอยู่ว่าดวงผมอะไรมันจะดีขนาดนั้นวะเนี่ย
หลังจากวันที่ผมไปดูคอมให้ไอริน(แต่ได้ดูคนซะมากกว่า)นี่ก็ผ่านมาสามวันแล้ว ผมยังคุยไลน์กับไอริน, น้ำและฟ้าอยู่ทุกวัน ก็ดูเหมือนเหตุการณ์จะดำเนินไปแบบปกติ
โดยน้ำเธอก็บ่นให้ผมฟังตลอดว่าเธอปลีกตัวออกมาไม่ได้เลย แก๊งค์เธอทั้งสามคนแทบจะตัวติดกันหนึบกันตลอด จนถึงตอนนี้ผมเลยยังไม่ได้สานสัมพันธ์ทางกายกับเธอต่อสักทีเลย
ส่วนน้องไอรินเธอก็คุยกับผมทุกวันและก็ชวนผมไปที่ห้องเธอทุกวัน แต่เป็นตัวผมเองที่ไม่กล้าไปเพราะกลัวฟ้าจะเห็นและรู้เรื่องของผมกับไอริน มันใกล้ถิ่นพวกแก๊งค์นางฟ้าเกิ๊น
แต่ตอนนี้ผมก็ตงิดๆใจเล็กน้อยตรงที่ฟ้าเธอคุยกับผมน้อยลง เหมือนถามคำตอบคำและชอบตอบกลับมาว่าวันนี้เหนื่อยขอไปพักผ่อนก่อนนะ ไม่ออดอ้อนเหมือนเดิม สงสัยเธอคนเบื่อผมแล้วมั้ง คงต้องหาทางนัดฟ้าคุยด้วยสักหน่อยว่าเกิดอะไรขึ้น
ส่วนวันนี้เป็นวันที่ผมมีเรียนช่วงสายๆ แต่ผมก็มากินข้าวและนั่งเล่นที่มหาลัยตรงซุ้มคณะกับแก๊งค์เพื่อนของผมตั้งแต่ช่วงเช้าเลย เห็นแก๊งค์นางฟ้านั่งอยู่ถัดไป 4-5 โต๊ะมีแต่น้ำที่หันมายิ้มให้ผมอีกสองคนเท่าที่ผมเห็นไม่มองมาทางผมเลย ผมก็นั่งคุยสัพเพเหระกับไอ้พวกเพื่อนผมไปเรื่อยเปื่อยรอเวลาเข้าเรียน แต่ผมสังเกตว่าไอ้กิตกับอีมิ้มไม่ค่อยคุยกันโดยตรง และเหมือนๆพวกมันจะคอยหลบตากันตลอด มันมีอะไรในกอไผ่กันหรือเปล่านะหรือผมจะคิดมากไปเอง แต่ระหว่างที่ผมกำลังแอบสังเกตอากาศพวกมันนั้นเอง อยู่ๆก็มีมือนิ่มๆหอมๆมาปิดตาผมจากด้านหลัง ทั้งโต๊ะเงียบลงทันที ผมรู้สึกได้เลยว่าคนที่กล้าทำแบบนี้เป็นใคร
ผม : สวัสดีครับน้องไอริน เอามือมาปิดตาพี่ทำไมครับเนี่ยยย
ผมทักทายไปเรียบๆแต่ในใจผมนี่เต้นรัวเลย น้องเขามาทำแบบนี้คนอื่นที่เห็นจะคิดไงวะเนี่ย
ไอรินยิ้มกว้าง : อุ๊ย! พี่ทรีรู้ด้วยว่าเป็นหนู เก่งจัง หนูแค่แวะมาทักทายพี่ก่อนเข้าเรียนค่ะ
แล้วเธอก็เอามือที่ปิดตาผมออกแล้วเดินมายืนยิ้มอยู่ข้างๆที่ผมนั่ง เธอสวยน่ารักสดใสจริงๆ ก็ยังสงสัยตัวเองว่าทำไมก่อนหน้านี้ผมถึงไม่ค่อยได้มองเธอมากนัก หรืออาจจะเป็นเพราะผมไม่ใช่เด็กกิจกรรมก็เลยไม่ได้สานสัมพันธ์กับเด็กปีหนึ่งมั้ง แต่ตอนนี้ผมมองเธอได้เต็มตาแล้วแบบไม่ต้องหลบตาเธอด้วยซ้ำ
ผมมองเธอค้างอยู่แว่บเดียวก็ตั้งสติได้ว่านี่มันกลางซุ้มคณะเลยนี่หว่า พอผมมองไปรอบๆ เหมือนว่าทุกโต๊ะจะพุ่งความสนใจมาที่ผมกับไอริน ไม่เว้นแม้แต่แก๊งค์นางฟ้า
ตอนนี้น้ำมองมาทางผมแบบไม่ได้ยิ้มให้ผมแล้ว ส่วนพราวเบ้ปากด้วยความไม่พอใจ ผมก็พอเข้าใจปฏิกิริยาของพวกเธอทั้งสองคน แต่ส่วนฟ้านี่สิ เธอไม่แม้แต่จะหันมามองผมเลย มันแปลกมากแล้วล่ะตอนนี้ แต่แล้วไอรินก็ดึงสติผมกลับมาอีกครั้ง
ไอริน : หนูเข้าคลาสก่อนนะคะ ใกล้เวลาแล้ว ยังไงเดี๋ยวหนูไลน์หานะคะพี่ทรี
แล้วไอรินก็เดินยิ้มออกไปเข้าเรียน ผมว่าแทบทุกคนในบริเวณนี้ได้ยินที่เธอพูดกันหมด ไม่ใช่เพราะเธอพูดเสียงดัง แต่เพราะตอนนี้ทุกคนเงียบฟังกันหมด มันคงเป็นเรื่องที่น่าแปลกใจที่สาวสวยดาวคณะปีหนึ่งเข้ามาคุยสนิทสนมกับนายจืดปีสองอย่างผม คงสงสัยกันว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง
แต่หลังจากไอรินเดินจากไปได้แค่แป๊บเดียวจากความเงียบตอนนี้กลายเป็นเสียงซุบซิบพูดคุย ไม่เว้นแม้แต่โต๊ะผม โวยวายกันใหญ่เลยว่าผมไปรู้จักไอรินได้ยังไง
ไอ้ปาล์ม : ไอ้เxี้ยทรีซุ่มเลยนะมึง ไปรู้จักน้องเขาอะไรยังไงมึงเหลามาเลยนะ
ไอ้แอลรีบเสริม : เออ น้องเค้าดูสนิทกับมึงด้วยไอ้สาส ร้ายนักนะมึงเดี๋ยวนี้
ไอ้กิต : รีบเหลามาเลยไอ้สาสทรี
อีมิ้มหรี่ตามองผม : ขยันสร้างเรื่องจริงๆนะมึง ของเก่ายังไม่เคลียร์
เพื่อนทั้งสามของผมพูดพร้อมกัน : เรื่องไหนว่ะ!!!
ผมนี่งงเลย อ้าวอีมิ้มมึงทิ้งระเบิดให้กูเพิ่มอีกทำไม ผมคิดคำแก้ตัวบอกพวกมันอย่างเร็วๆ
ผมยิ้มเจื่อน : เห้ยยย ไม่มีอะไร น้องเค้าแค่อัธยาศัยดี เมื่อวันจันทร์กูไปซ่อมคอมให้น้องเขามา น้องเค้าเลยเข้ามาคุยด้วยเฉยๆแหละ กูก็ยังงงอยู่เลย
อีมิ้มแทรกขึ้นมาทันที : อ่อออ วันอังคารมึงไม่มาเรียนเพราะแบบนี้นี่เอง สงสัยซ่อมคอมหนักจนป่วย
อีมิ้มพูดจบเท่านั้นแหละ ไอ้เพื่อนอีกสามคนโห่ร้องออกมากันใหญ่เลย
ไอ้ปาล์ม : เออ ไอ้ทรีมึงแมร่งกัก มีไรไม่บอกเพื่อนหรอวะ
ไอ้กิต : นั้นดิ แล้วทำไมมึงถึงไปซ่อมคอมให้น้องได้ มึงแอบไปรู้จักกับน้องเค้าตอนไหน กักเพื่อนเลยนะมึงอะ
ผมรีบแก้ตัวต่อ : ไม่มีไรจริงๆ วันจันทร์น้องมันเดินมาเจอกูพอดีแล้วถามว่าซ่อมคอมได้ไหม กูเลยไปซ่อมให้ไง
อีมิ้มยังไม่หยุด : กูได้ข่าวว่าน้องไอรินเค้าก็ลาหยุดวันอังคารพอดี๊พอดีกับมึงเลยอะ สงสัยป่วยเหมือนมึง
ผมนี่ตกใจเลย รีบหันขวับไปมองอีมิ้นเลย อีเชี้ยมึงไปรู้อะไรขนาดนั้นได้ไงวะ แถมก่อนหน้านี้ยังพูดเหมือนรู้เรื่องผมกับแก๊งค์นางฟ้าอีก เห็นหน้าอีมิ้มตอนนี้ยิ้มมุมปากเหมือนสะใจ ตอนนี้ผมหมั่นไส้มันมากไม่รู้มันทำไปเพื่ออะไร
ไอ้ปาล์ม : เชี้ยทรี กูว่ามึงกักพวกกูแล้วจริงๆ มึงมีความลับกับพวกกูหรอ
ไอ้กิต : นั้นดิ มึงยังไงกับน้องเขาแน่วะ เหลามาเลยไอ้สาส
ไอ้แอล : เออ มึงมีความลับกับเพื่อนหรอ แล้วมึงไปรู้เรื่องนี้ได้ไงวะอีมิ้ม
ผมแถไปด้านๆเลย : กูจะไปรู้น้องเขาได้ไงว่าทำไมไม่มาเรียน แต่มึงเหอะอีมิ้ม รู้เรื่องพวกนี้ได้ไง
ตอนนี้ไอ้เพื่อนสามคนมองผมทีมองมิ้มที ผมก็สงสัยมันทำไมรู้เรื่องพวกนี้ กลายเป็นอีมิ้มหน้าเจื่อนแทนและตอนนี้
อีมิ้มแถไป : เออน่า มีคนบอกมา เอาเป็นว่ากูรู้แล้วกัน สายข่าวกูบอกมา
ผมยังสงสัยมิ้มอยู่ว่ามันรู้ได้ยังไง แต่ก็ไม่อยากไปซักไซ้อะไรมันมาก เพราะพอผมมองไปที่โต๊ะของแก๊งค์นางฟ้า ตอนนี้พวกเธอก็ไม่อยู่แล้ว แต่แล้วไลน์ในมือถือผมก็ดังขึ้น จากสาวแสนดีของผมนั้นเอง
ข้อความในไลน์
น้ำ : ทรีมีอะไรจะบอกน้ำไหม เรื่องน้องไอรินนี่คือยังไง ทำไมถึงดูสนิทกันจัง
ผม : ไม่มีอะไร เราแค่ไปซ่อมคอมให้น้องมันครั้งเดียวเอง
ผม : น้องเค้าแค่อัธยาศัยดีแหละเราว่า(ผมก็แถไปเหมือนที่บอกเพื่อนๆของผมนั้นแหละ)
น้ำ : ขอให้พูดจริงเถอะ พ่อคนเจ้าชู้
ผม : ว่าแต่ไปไหนกันหรอ เราหันไปอีกทีก็ไม่เห็นที่โต๊ะแล้ว อีกตั้งชั่วโมงกว่าจะเริ่มคลาส
น้ำ : ฟ้าชวนให้พวกเราไปหาอะไรกินกันที่อื่นน่ะ เลยเดินออกไปหาไรกินก่อนขึ้นเรียน
ผม : อ่อ โอเคครับ คิดถึงน้ำจัง อยากกอดๆ^^
น้ำ : เหมือนกัน คิดถึงทรีนะ จุ๊บๆ
แล้วผมก็นั่งพูดคุยหยอกล้อกับเพื่อนๆจนถึงเวลาขึ้นเรียน หลังเข้าห้องบรรยากาศให้คลาสเรียนก็ดูปกติ แต่ผมกลับรู้สึกอึดอัดแปลกๆ โดยการที่ทั้งฟ้าและพราวไม่หันมามองทางผมสักนิด กับพราวเรายังไม่ได้เป็นอะไรกันก็เลยพอเข้าใจ แต่กับฟ้านี่สิเธอเปลี่ยนไปอย่างชัดเจน ผมไม่ไหวแล้ว รู้สึกว่าต้องชัดเจนและ ผมไลน์ไปเพื่อขอนัดเคลียร์กับฟ้า
ข้อความในไลน์
ผม : ช่วงนี้ฟ้าเงียบๆไปนะ โกรธเราเรื่องอะไรหรือเปล่า
ผม : หรือว่าเบื่อเราแล้ว ถ้าเป็นแบบนั้นก็บอกเรานะ เราจะไม่รบกวน
เธออ่าน แต่ไม่ตอบ ผมยิ่งกระวนกระวายใจ
ผม : ถ้าฟ้าสะดวกใจมาคุยกับเราหน่อยนะ จะได้ไม่ค้างคาใจกัน
ผม : เราอยู่คอนโด… ห้อง… บอก รปภ ได้เลยเดี๋ยวแล้วแจ้งไว้
ผม : เราจะรอนะ(พร้อมรูปหัวใจ)
เธอก็อ่านแต่ไม่ตอบเหมือนเดิม ความรู้สึกผมตอนนี้เหมือนคนอกหักกลายๆ
ตลอดทั้งคาบเรียนผมไม่รู้เรื่องที่อาจารย์สอนเลย เอาแต่คิดถึงว่าเรื่องของผมกับฟ้าจะต้องจบกันจริงๆแล้วหรอ จนหมดคาบเรียน พวกเพื่อนก็มาสะกิดเรียก ผมเลยได้สติแต่ผมรู้สึกไม่ไหวแล้ววันนี้ ผมเลยบอกพวกมันว่าไม่ค่อยสบายขอตัวกลับก่อนนะ แล้วผมก็กลับคอนโดทันที
กลับถึงห้องผมก็นั่งๆนอนๆดูโทรศัพท์ แต่ก็ยังไม่มีการติดต่อกลับมาจากฟ้า จนผมเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ แต่ผมก็ต้องสะดุ้งตื่นด้วยเสียงคนกดกริ่งที่หน้าห้อง ผมรีบวิ่งไปเปิดประตูอย่างรวดเร็ว
คนที่ผมเปิดประตูไปเจอคือ
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน