สวัสดีครับ สวัสดี ร้านเกะมาละครับ
ทิ้งช่วงไปนาน เนื่องจากมีภาระกิจด่วนจริงๆครับ
ขออภัยเมมเบอร์ร้านเกะทุกท่านด้วย
ยินดีต้อนรับสมาชิกร้านเกะท่านใหม่ๆด้วย
แล้วก็ขอบคุณสำหรับลูกค้าผู้ที่มาเยี่ยมร้านเกะตั้งแต่ตอนที่ 1 จนถึงปัจจุบัน
รู้สึกขอบคุณมากๆเลยคร๊าบบบบบบ ขอบคุณทุกคอมเมนต์จริงๆครับ ผมอ่านทุกตอมเมนต์นะครับ สั้นยาวผมก็อ่านหมด
และขอบคุณทุก EDIT และแสดงความคิดเห็นเพิ่มหลังอ่านจบ มันเป็นกำลังใจอย่างดี
อย่างที่บอกครับกระทู้นี้ Free STYLE คอมเมนต์อะไรก็ได้ครับ เพื่อจะอ่านเนื้อหาที่ซ่อนไว้
ไม่จำเป็นต้อง EDIT ไม่ต้องกลัวผิดกฎใดๆ แต่ระวังกระทู้อื่นๆ หมวดอื่นๆด้วยนะครับ
เราต้องทำตามกฎของบอร์ดและกระทู้นั้นๆนะครับ เพราะเวลา MOD ลงดาบก็เด็ดขาดมา
ปล. สำหรับท่านที่ต้องการอ่าน ซีรีย์คาราโอเกะ หรือ ทุกซีรีย์ย้อนหลังสามารถคลิกที่ภาพ เพื่อวาร์ปไปห้องสมุดนายโทนได้เลยครับแสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
ตามภาพเลย ขั้นตอน 1 2 3 แต่ระวังการคอมเมนต์ไว้ให้ดีๆ อย่ามาแต่ อีโม นะ★★★★★★★★★★★จอย สาวแว่นนักประสานงาน
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
★★★★★★★★★★★น้องดรีม แฟนคนแรกนายโทน
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
★★★★★★★★★★★ความเดิมตอนที่แล้วผมมางานเลี้ยงรุ่นนะ แต่ก็เจอคนหาเรื่องตลอดเลยไม่รู้อะไรนักหนา
โดยเฉพาะไอ้พวกที่บอกว่าเจนเป็นเด็กมัน และคนที่จะจีบน้องดรีม
คำพูดของพวกแม่งทำผมเดือดจริงๆก็เลยซัดไปคนละตุ้บสองตุ้บ
แต่แล้ว คนที่ผมไม่อยากเจอหน้ามากที่สุดก็มา แม่น้องดรีม นั่นแหละ
มาถึงก็ชัดเจนเหมือนเดิมผมยังคงเป็นชนชั้นล่างในสายตาเขา
แต่ว่ามีคนๆนึงไม่ว่ากี่ปีๆ ก็มองผมเป็นคนที่เท่าเทียมกับพวกเขาเสมอ
พ่อน้องดรีมนั่นแหละครับ ผมที่กำลังเดือดๆ เจอพ่อดรีมถามมาแค่ว่า
สบายดีมั้ยลูก เท่านั้นแหละครับ ความเดือดมันค่อยๆถอยลงเลย
★★★★★★★★★★★มันเริ่มต้นด้วยความเดือดดาล สารภาพตามตรงนะ ถ้าไอ้คิงกับไอ้โจ๊กไม่มาช่วยดึงผมไว้ ผมไม่รู้เลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง สวัสดีครับพ่อ เป็นคำที่ผมใช้เรียก พ่อของน้องดรีม ท่านยืนมองผมด้วยสายตาเข้มขรึม แต่แฝงไว้ด้วยความเมตตา สบายดีมั้ยลูก คำแค่ไม่กี่คำ แต่ทำให้ผมใจเย็นลงได้เยอะเลย
ทุกอย่างเงียบไปชั่วขณะ ท่านเดินมาจับหัวไหล่ ตบเบาๆปั่ปๆๆ เลื่อนมาตบที่แขนทั้งสองข้างเบาๆ แล้วพูดว่าโตขึ้นเยอะเลยนะ ผมก็ยิ้มแล้วบอกครับพ่อ แล้วตอนนั้นเสียงของแม่ดรีมก็พูดแทรกมาว่า " คุณ !? ทำอะไรน่ะ " ที่ต้องสนใจคือทางนี้สิ่ ทันทีที่แม่ดรีมพูดจบ พ่อดรีมแววตาเปลี่ยนไปทันที ท่านหันไปมองแล้วพูดว่า
" เงียบหน่อยได้มั้ย ?! "
แม่ของดรีมก็พูดว่า ไอ้ลูกชายของคุณมันเสียมารยาทกับชั้นนะ พ่อของดรีมก็มองแล้วพูดว่า เด็กคนนี้เป็นคนใจร้อนก็จริง แต่เขาไม่ใช่คนที่จะหาเรื่องใครก่อนนะ อย่าให้อคติมันบังตานักเลย อดีตพ่อตาพูดแบบนั้นครับหัวใจผมที่ตอนแรกเหมือนมันจะระเบิดออกมาเพราะความโกรธ ตอนนี้มันค่อยๆเย็นลง เย็นลง
พ่อของดรีมยังคงมองไปทางนั้น ไอ้เวนพวกนั้นก็เงียบเลยนะ แต่แม่ดรีมยังคงมองอยู่ มองผมด้วยสายตาที่ไม่ได้เปลี่ยนไปจากเมื่อ 7 ปีก่อนเลย ตอนนั้นผมรู้สึก แต่ตอนนี้.. กูต้องแคร์เหรอ ม่ายยย ไม่เลย แคร์เพื่อ แม่ดรีมพูดต่อว่า มารยาทต่ำ ผมก็ยังนิ่งไม่สนใจอะไร พอดรีมไม่พูดอะไร แต่สิ่งที่ท่านทำคือ มองนาฬกาข้อมือมาดูเวลา
แล้วมองมาที่ผม แม่ของดรีมเองก็เดินตรงมาแล้วพูดว่าจะไปได้หรือยังชั้นต้องไปคุยกับผู้อำนวยการนะ พ่อของดรีมหยิบมือถือขึ้นมาและกดวางสาย ท่านบอกก็ไปสิ่ พ่อท่านบอกผมว่า อย่าพึ่งกลับนะโทนเดี๋ยวพ่อมาคุยด้วย ผมก็ตอบครับพ่อ แล้ว พ่อดรีม แม่ดรีม ก็เดินไป ส่วนยัยแฟนเก่าตัวก็เดินมาทำท่าจูนสมองให้ผมแล้วบอกว่า นี่แน่ะ ๆ ๆ ๆ บอกแล้วนะว่าอย่ามีเรื่อง
ผมก็บอกเปล่านี่ เสื้อผ้ายังสะอาดอยู่เลย ดรีมบอกโห่ววว แม่ดรีมก็หันมาเรียกดรีมนะ ดรีมบอกเดี๋ยวดรีมมานะพี่โทนนน ห้ามหนีกลับด้วย พ่อดรีมจะคุยด้วย แล้วยัยแฟนเก่าตัวแสบก็วิ่งดุ๊ก ๆ ๆ ไปเลย ปล่อยให้ผมไอ้โจ๊ก ไอ้คิง ยืนอยู่แบบนั้น และไอ้พวก 4-5 ตัวเมื่อกี้อีก แล้วเหมือนผมจะอารมณ์ค้าง อยู่ดีๆผมก็พูดออกมา กระทืบแม่ง
และผมจะเข้าไปใส่พวกแม่งอีกจริงๆนะ แต่ไอ้คิงกับไอ้โจ๊กก็ดึงผมไว้ก่อน ไอ้พวกนั้นก็เหวอ ก็เลิ่กลั่กกันเลย ไอ้โจ๊กบอกเฮ้ย ๆ ๆ นายช่างมึงใจเย็น เดี๋ยวพวกแม่งก็ตายห่าหมดหรอก ไอ้คิงก็บอกไอ้สัสใจเย็น !!!!! พอพ่อตามึงไม่อยู่นี่เอาใหญ่เลยนะไอ้สัส คำพูดไอ้คิงนี่ดึงสติผมได้ดีเลยนะ ผมชะงักเลบ
ไอ้พวกเพื่อนเวร.. อย่าเรียกแม่งว่าเพื่อนเลยดีกว่า แม่งก็ยังพ่นคำพูดออกมานะ ไอ้โจ๊กก็เลยบอกปล่อยแม่งเลยไอ้คิง รอเอาเงินไปประกันตัวมันก็พอ ทำร้ายร่างกาย 500 ใช่ป่ะ คนครึ่ง ๆ ๆ ไอ้โจ๊กมันก็ไม่ใช่พวกยอมคนแบบไร้เหตุผลมาตั้งแต่สทัยเด็กๆแล้ว พวกมันเจอพูดแบบนี้ไปก็เลิ่กลั่กๆ แล้วทำท่าชี้หน้าผมแล้วเดินแยกย้ายกันออกไป
ส่วนผมก็ใจเย็นลง เย็นลง เย็นลง ไอ้คิงก็เตะป้าปเข้าให้แล้วบอก ไอ้เวนพวกกูจับแทบไม่ทัน ผมก็ถามนะว่า แล้วมึงมาได้ไงเนี่ย มันก็บอกผมว่าไอ้โจ๊กโทรมาบอกงานเข้ากูเลยรัยใสเนี่ย ผมก็อ่อ. ไอ้โจ๊กบอกมึงจะอ่ออะไรวะนายช่าง ห่า เมื่อกี้มึงต่อยพวกแม่งสองคนร่วงแปปเดียวเลยนะ กุนึกว่าเดมซี่โรลล์ นี่มึงอิปโปป่ะเนี่ย
ผมบอกอะไรมึง... พวกนั้นก็ไม่ได้เก่งห่าไรมากมายนี่หว่า ไอ้คิงกับไอ้โจ๊กถึงกับมองหน้ากันเลยครับ ไอ้โจ๊กบอก เดี๋ยว ๆ ๆ นายช่างไม่ใช่ล่ะ คือ เมื่อกี้มึงอัดพวกมันสองคน สองคนนะเฮ้ยสองคน ผมก็บอก.. ก็แค่สองนี่หว่า ไอ้โจ๊กกุมขมับเลย แล้วบอกมึงแม่งแรมโบ้ชัดๆนายช่าง ไอ้คิงบอกนี่มึงไปทำงานบริษัทหรือไปรบมาวะ ไหนจะเรื่องมึงกระทืบพวกการ์ดญี่ปุ่นอีก
พอไอ้คิงพูดมาแบบนั้น ไอ้โจ๊กก็เหวอ เฮ้ย ๆ ๆ ๆ ยังไงวะนายช่าง ผมก็บอกมันว่าไม่มีไรหรอกกด ไอ้โจ๊กไม่มีห่าไรได้ยินชัดๆไปกระทืบใครมาวะ ผมก็เลยบอก เออๆ พวกการ์ดของญี่ปุ่นนั่นแหละ มันมาหาเรื่องกูก่อนเอง ช่วยไม่ได้นี่หว่า ไอ้โจ๊กก็นิ่งไปเลยตอนนั้น ไอ้คิงถามว่าแล้วอยู่ดีๆ ทำไมมึงไปงัดหน้าพวกแม่งล่ะ ผมก็มองหน้าไอ้คิงนะตอนนั้น
มันบอกเออๆ ไม่ต้องบอกละ คงลามปามถึงป้าทิพย์แม่มึงหรือไม่ก็ดรีมอ่ะดิ่ ผมก็อืมเบาๆไปที มันบอกมึงนี่น๊าาา แล้วพวกเราก็เดินกลับที่ร้านทาโกะยากิ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ที่แต่ผมสังเกตรอบๆ คือ ไอ้พวกนั้นมันกระจายๆกันนะ เฮ้อออ วันนี้คงได้ออกแรงแน่ๆ แต่ที่ห่วงคือไอ้คิงนี่แหละ ไม่อยากให้มันมามีเอี่ยวด้วยเลย
ผมเริ่มคิดว่า ต่อให้ผมจะ.. เก่ง... แค่ไหน แต่ยังไงตอนนี้ผมก็อยู่คนเดียว จะรับมือกับพวกมัน คงไม่มีหรอกที่จะไม่เจ็บตัว ถุงจะใช้การผ่อนแรงยังไงมันก็มีดาเมจแน่ๆล่ะ คิดน้อยไปจริงๆแฮะผม พอมาที่ร้านทาโกะก็เห็นเจน กำลังยืนเล่น ยืนคุยอยู่กับพวกรุ่นเพื่อน รุ่นพี่ รุ่นน้อง ไอ้คิงบอกแม่วไว้ใจไม่ได้ ผมก็เลยบอกว่า กูรู้อยู่แล้ว แต่ไม่คิดว่าจะขนาดนี้ไง
ก็ว่าอยู่.. ทำไมเจ๊หมิว กับ เจ๊เตยถึงได้ตั้งแง่ เปิดการ์ดป้องกัน การ์ดกับดักไว้ตั้งแต่เจอกันครั้งแรกเลย... ผู้หญิงนี่ Sense เขาแรงจริงๆนะ สัมผัสที่7 ป่ะเนี้ย พวกเพื่อนๆที่เห็นผม และไอ้คิง ไอ้โจ๊ก ก็กวักมือเรียกบอกมาอุดหนุน ๆ ไอ้โจ๊กบอกโอย จะอ้วกแล้ว เมื่อกี้พึ่งกินไป ผมกับไอ้คิงก็ตอบเหมือนมันนะ ว่ายังอิ่มอยู่เลย
เจนก็บอกซื้อแจกเลย ๆ ผมกับไอ้คิงหันมองหน้ากันทันที ผมตั้งใจเอนตัวไปใกล้ๆไอ้คิงแล้วพูดว่า เงินกูทำงานหามาแท้ๆ จะให้กูซื้อเลี้ยงคนอื่น.. ปัญญาอ่อน ใช่ครับคุณผู้อ่าน ผมใช้คำแทนเจนว่า ปัญญาอ่อน ไอ้คิงบอก... อยากแจกซื้อเองดิ่วะ ไอ้โจ๊กก็ฮาเลยทีนี้ ผมดึงตัวกลับมายืนที่เดิม และตอบคนอื่นๆไปว่ายังอิ่มอยู่เลย แล้วก็ลูบท้องตัวเองเบาๆ
มีเพื่อนผู้หญิงคนนึง เดินเข้ามาแล้วพูดว่า อุ๊ยย ซ่อนรูปอ่ะเดี๋ยวนี้ ผมบอกไร ๆ ๆ ซ่อนไร เธอก็หัวเราะและบอกว่าโด่ววว บืมแล้วเหรอบ้านฉันทำอะไรอีโทน... ผมก็นึก ๆ ๆ อ่อ เออ บ้านเธอเปิดเป็นโรงยิมออกกำลังกาย & เพาะกายนี่หว่า เธอบอกผมว่า ไหล่เปิดกว้างแบบนี้ หน้าออกชัดแบบนี้... เธอพูดแล้วกันไปบอกกับเพื่อนๆว่า เชื่อเปล่าาาาาา ว่าถ้าถอดเสื้อออกมา six pack จะแน่นๆเลย
เพื่อนๆน้องๆ ก็กรี๊ดดดดดด หนาย ๆๆ โทนโชว์หน่อย ผมก็บอกอารายยย โชว์อารายย แต่กลับกลายเป็นว่าเจนอ่ะ เดินดุ่ม ๆ เข้ามา เธอพูดว่า อะไรเนี่ยแค่นี้อายเหรอ แล้วคือ ผมไม่ใช่พวกที่เหวอๆจนแบบจะยอมให้มันมาดึงเสื้อไง ผมก็ก้าวฉากหลบออกมา เจนถึงกับกน้าถอดสีเลย แต่คนอื่นๆยังคงเชียร์ให้ผมถลกเสื้อโชว์อยู่นะ จนไอ้โจ๊กมันเดินมาเกาะไหล่ผมนิดนึง
ผมก็นึกว่ามันจะมาบอกว่า ไปกันเหอะ.. แต่ไม่ใช่ครับ มันเกาะไหล่ผมเบาๆ แล้วบอกว่า 20 จ้า 20 ใครอยากเห็นกล้ามแน่นๆ คนละ 20 บาทเลย ผมคิดในใจ เอ้า !!! ไอ้เวน แล้วแทนที่พวกสาวๆจะบ่นกัน คือไม่เลย พวกเธอ ทำที่ควักเงินแล้วบอก ถอดเลย ๆ ๆ ๆ แล้วไอ้โจ๊กคือเดินเก็บเงินเลยนะ ผมก็พูดเฮ้นไอ้เวน แต่ไอ้คิงก็บอกนะว่า รับเงินมาแล้ว ถ้าไม่ทำระวัง สคบ นะเฮ้ย
ผมบอกเอ้าไอ้เวนนี่อีกคน มันก็หัวเราะ ไอ้โจ๊กหยิบแบงค์ 20 มาได้นิดหน่อยๆ มันก็บอกเชิญโชมมมมม แต่ผมยังนิ่งอยู่ จนผู้หญิงที่ผมบอกว่าบ้านเปิดยิมอ่ะ เดินเข้ามา คือรู้แหละจะทำไร ผมบอกเดี๋ยวๆ ไม่ต้อง เธอก็หัวเราะแล้วบอกโห่ยยยย ฉันเห็นพวกนักเพาะกายในยิมถอดเสื้อซ้อมโพสต์ท่าทุกวัน ฉันไม่ถือหรอกแก ผมก็ถอนหายใจ เขินก็เขิน แต่เงินไอ้ห่าโจ๊กก็เก็บมาแล้ว
ผมปลดกระดุมเสื้อเม็ดล่าง เม็ดต่อ เม็ดต่อไป แล้วถลกขึ้นมาช้าๆ ให้ระยะสายค่อยๆไล่ตามเบาๆ ตั้งแต่หัวเข็มขัดขึ้นมา จนถึงมัดกล้ามแถวล่าง ไล่ขึ้นมา... พวกเพื่อนๆก็มอง ๆ ๆ จนผมถลกเสื้อจนมาถึงช่วงกะบังลม พอให้เห็น Six Pack ทั้ง 6 ลูกแล้ว ใจผมก็คิดไว้ว่าแค่นี้แหละพอแล้ว แต่ไอ้คิงกลับเป็นคนดึงลงแทน แล้วบอกว่า แหม ๆ ๆ 20 บาทได้เท่านี้แหละ พวกผู้หญิงก็ โห้ยยยยยยยยยยยยยวว คงอุทานออกมาพร้อมๆกัน จนคนที่อยู่บริเวณนั้นหันมามอง
ผมกับไอ้โจ๊กก็หัวเราะลั่นเลย ไอ้โจ๊กดูเงินในมือนะ แล้วบอกว่าอื้มดูจากยอดเงินแล้ว... พวกห้อง... บ้าผู้ชายใช่ย่อยเลยนะ เท่านั้นแหละ พวกผู้หญิงก็เข้ามาตีไอ้โจ๊กเผี๊ยะ ๆ ๆ ๆ ผมกับไอ้คิงรีบถอยออกอย่างไว ตอนนั้นผมแอบมองไปที่เจนนะ เจนคือเหวอไปแล้ว แต่พวกคนอื่นๆก็ยังล้อมรอบผมอยู่
พวกผู้หญิงก็บอกหน้าท้องแน๊นแน่นนนนน แกไปทำไรมาอ่ะโืทน ผมก็ตอบไปว่าอ๋อ...ไม่ค่อยจะมีกินอ่ะเลยผอม แล้วก็หัวเราะกันร่วนเลยตอนนั้น ซุ้มนี้อย่างที่บอกครับ ว่าไม่ได้มีแค่รุ่นเดียวกับผม ยังมีพงกรุ่นน้องด้วยมเขาก็มาทักทาย บ้างก็มาขอถ่ายรูปกับไอ้คิง ก็อย่างว่าแหละนายแบบที่กำลังจะเฉิดฉาย มันก็มีน้องๆมาถามผมนะว่า พี่โทนๆทพี่คิงมีอฟนยัง นู่น นี่ นั่น บลา ๆ ๆ
ผมก็บอกไปตามตรงว่าไม่รู้เลยจ้า อยากรู้ถามมันเลย ไอ้โจ๊กบอกไปข้างบนมั้ยวะ หาตากแอร์กันเหอะร้อนชิบหาย ไอ้คิงบอกเออไปดิ่ ผมก็เลยแยกตัวเดินกันออกมาเลย นึกถึงสมัยก่อนแฮะ ที่พึ่งพาเวลาร้อนๆก็คือห้องสมุดนี่แหละ แอร์ฉ่ำๆ ปมก็เดินคุยกับพวกมันไปเรื่อยนะ จนมาถึงห้องประชุม คือผมก็อยาชื่นชมคนที่เป็นหัวเรือใหญ่ในการจัดงานเลี้ยงรุ่น รวมถึงกิจกรรมยิบๆย่อยๆนะ
คือสามารถดึงคนให้อยู่ในห้องประชุมได้เยอะขนาดนี้ ทั้งๆที่ข้างนอกก็มีอะไรให้ทำมากมาย แต่คนก็ยังเยอะอยู่ถึงจะหานไปบางก็เถอะ อ่าส์แอร์เย็นๆนี่มันดีจังว๊าาา ผม ไอ้คิง ไอ้โจ๊ก เดินไปหลังๆ ห้องประชุมและหาเก้าอี้มานั่งดันตามปกติ ไอ้คิงก็บอกเดี๋ยวอีกชั่วโมงนึงกูคงกลับละ ผมก็บอกนะว่าเออๆ มุงไวหัวไปเหอะ พรุ่งนี้มีงานไม่ใช่ไง
มันบอกเออๆ แต่แค่แปปเดียวครับ ก็มีกลุ่มผู้หญิง 5-6 คนเดินมาเลย มาถึงก็บุมคุยกับไอ้คิงครับ ให้นึกภาพตามนะ พวกผมนั่งเรียกหน้ากระดานกันสามคน ผม ไอ้คิง ไอ้โจ๊ก พอพวกนั้นมาลุมๆ แล้งแบบล้อมเลยครับ พยายามขยับแทรกมาตรงช่องว่างระหว่างเก้าอี้ คือเบียดนั่นแหละ ไอ้โจ๊กยังต้องลุกหลบเลยครับ ไม่งั้นหน้าไอ้โจ๊ก คงจุ่มกับก้นของพวกเธอแน่ๆ
ไอ้โจ๊กยกเก้าอี้มานั่งข้างๆผมนะ มันบ่นๆเบาๆว่า ห่าไรวะเนี่ย แล้วพอคุยไปคุยมา พวกผู้หญิงก็พูดคิงๆถ่ายรูปหน่อย แล้วก็หันมาพูดกับผมว่า ขยับหน่อยดิ่ .. ผมคือ... ฮึ๊ !!! พวกนั้นก็ยังบอกจะถ่ายรูปกับคิง จะโทษไอ้คิงก็ไม่ได้ด้วย ผมก็ขยับลุกดึงเก้าอี้ไปด้วย แต่พวกนั้นก็ยังทักท้วงว่าเอาเก้าอี้ไปไหน เอาไปแล้วจะนั่งถ่ายกับคิงยังไง
ผมก็เลยบอกไปด้วยน้ำเสียงที่เป็นมิตรว่า " เยอะแยะครับ " ใช่ครับเก้าอี้เยอะแยะ ไปหยิบ ไปดึงมานั่งสิ่ เป็นง่อยหรือไง ผู้หญิงน่ารัก ๆ นิสัยดีๆ ก็มีเยอะ ผู้หญิงที่ลุยงานที่ผมรู้จักก็มากมาย แต่ทำไมสำหรับบางคนคงคิดว่า... เป็นผู้หญิงแล้วต้องได้รับการอำนวยความสะดวกให้ตลอดเลยหรือไงกันนะ ถ้าพูดแนวๆขำๆ แบบ โหยยย ขอเก้าอี้หน่อยดี้ ผมจะมอบให้เลย
แต่นี่คือ ทำดึงหน้าตึงๆแล้วพูดใส่ แถมมารยาทเสียตั้งแต่มาเบียดจนไอ้โจ๊กต้องหนีละ บอกเลยว่าไม่ปลื้ม ไอ้คิงก็ถ่าย ๆ ๆ ตามมารยาทไป แล้วสิ่งที่ผมรู้สึกว่าไอ้นี่มัน ไม่ได้ลืมพวกผม คือมันลุกและเดินมาหาผมแล้วบอกว่าเฮ้ย หิวข้าวว่ะ มันมา พวกผู้หญิงที่มาขอถ่ายรูปก็มองหน้ากันแบบ งงๆ แล้วอีกแปปนึงพวกเพื่อนผู้ชายรุ่นเดียวกัน ที่ยังจะพอคุยได้บ้าง มันก็ลากเก้าอี้ มานั่งด้วยกันไปๆมาๆ ก็สิบคนแล้วล่ะครับ ตอนนั้นบนเวทีก็มีกิจกรรมนะ โชว์รูปสมัยเรียน
แหม่. . . . แล้วจะเอาจากไหนมาโชว์ล่ะ ผมน่ะไม่มีแน่นอนล่ะ N72 ผมถ่ายภาพชัดซะขนาดนี้ แล้วอีกอย่างตอนเรียน ม.ปลาย นั้นมือถือของผมก็ 3310 ด้วย ดีสุดก็แค่เล่นเกมส์งู กับแต่งเสียงเรียกเข้าเพลงยอดฮิตตอนนั้นก็เพลงนี้เลย เพลงแค่มี ของ พี่พลพล
จริงๆสมัยนั้นช่วงราวๆ ม.6 มันมีนะมือถือล้ำๆอ่ะ ผมจำไม่ได้ว่ารุ่นอะไร แต่เป็นโมโต เครื่องฝาพับสีเงิน กล้องมันจะหมุนได้ ที่โฆษณาจะเป็นฉากในหนัง The matrix หลบกระสุน แล้วโฆษณาว่าถ่ายได้ทุกช็อต นั่นแหละมือถืออัน ๆ ๆ แล้วไอ้คนที่มีนี่ก็ไม่ใช่นะ ไอ้ห่าคิงนี่แหละ อย่างว่าแหละครับ บ้านมันเองก็มีฐานะมาตั้งแต่ไหนแต่ไรละ
บนเวทีก็เริ่มรันภาพไปเรื่อยๆ ไอ้คิงบอกไปเข้าห้องน้ำแปป มันไป ผมก็นั่งคุยกับเพื่อนคนอื่นๆไปต่อ คุยไปก็มองภาพที่ฉายบนเวทีไปเรื่อย จนแปปนึงไอ้คิงมันก็เดินกลับมา แล้วมานั่งปุ้กข้างๆผม แล้วซีนนี้เลย มันมีหลายๆภาพเป็นภาพของน้องดรีม คนก็ฮือ ก็ฮากันเลยนะตอนนั้น แล้วมันมีภาพที่อยู่กับไอ้คนที่จีบน้องดรีมไง ผมกับไอ้คิงมองหน้ากันเลย ไอ้คิงบอกมึงคิดเหมือนกูมั้ย B1 ผมบอกว่าแน่นอนเลยสัส B2
คนที่เอาภาพพวกนี้ไปส่งให้เจ้าหน้าที่กิจกรรม คงเป็นไอ้พวกเวรนั้นแน่ๆล่ะ แล้วแปปนึงครับ ตัวเอกของงานก็เดินมาทางผม คือด้วยความที่กลุ่มผม เล่นเอาเก้าอี้มานั่งคุยกันมันเลยเด่นไง พอเดินมาถึงก็กอด อก แล้วมองหน้าผมเลย ไอ้คิงก็นั่งนิ่งไปแล้ว เธอกอด อกแล้วพูดขึ้นมาว่า อ๋อออ น้องโทนมาอยู่นี่เองเหรอ อื้อหือผมนี่กำหมัดเลยครับ จอยกวนตีนดีแท้ ผมแหงนหน้ามองนะ
เพื่อนๆในกลุ่มที่นั่งคุยกันก็เงียบเลย จอยถามว่าขอคุยหน่อยได้มั้ยคุณ( ชื่อจริงผม ) หรือว่าไม่มีเวลา ผมนี่รีบยืนเลยครับ แล้วบอกคุยได้มีอะไรเหรอ จอยก็ตอบกลับมาว่า ถ้าไม่มีอะไร แล้วคุยไม่ได้เหรอ แล้วเธอก็เดินไปเลย ผมนี่กำหมัดเลย กำหมัดจริงๆนะ จนไอ้โจ๊กบอกว่า นายช่างมึงนี่ขยันงานเข้าจริงๆ แต่ไอ้คิงบอกว่าเฮ้ย ๆ ๆ ๆ ไม่ใช่นายช่างนะเว้ย ตอนนี้ต้องเรียกนายสถานีแล้ว สับร่างให้วุ่นเลย
ผมบอกมึงเงียบไปเลยไอ้เวน ไอ้คิงก็บอกโอ๊ะเพื่อนกรูแดรกหัวใจเสือมาซะด้วยดุเชียว ผมนี่กุมขมับเลย แล้วบอกเออๆ เดี๋ยวก็มา ผมลุกขยับเก้าอี้ออกไอ้โจ๊กก็บอกเฮ้ยยยย เสียงไรวะคิง ไอ้คิงก็ถามหืมม เสียงเก้าอี้เหรอ ไอ้โจ๊กบอกป๊าวววว เสียงรถไฟกำลังจะวิ่งมาชนกัน อื้ออหือออออ ไอ้เวนเอ๊ยยยยย
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน