แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
จิ๋ว
สาวร่างเล็ก อดีตหัวหน้าห้อง
ปมความรักครั้งเก่า ทำให้เธอปิดตัวเอง
แล้วสถานะ FWB จะเปิดใจเธอได้หรือไม่
สามารถตามอ่านตอนอื่นได้ที่
readawrite และ ธัญวลัย
ตอนล่าสุดเปิดให้อ่านฟรีครับ
Readawrite:
ธัญวลัย:
####################
The Reunion : มิตรภาพ สายสัมพันธ์ ความปรารถนา ตอนที่ 15จิ๋วหลับตาเอนหลังพิงไปกับไหล่กว้างอย่างหมดแรง หญิงสาวยังสัมผัสถึงอาการเต้นตุบๆ บริเวณหว่างขาได้อยู่เลย นอกจากนั้นยังรู้สึกได้ถึงความเปียกชื้นตรงเป้ากางเกงในที่เธอสวมอยู่
แม้เพิ่งจะทำให้สาวบนตักเสร็จสมอารมณ์หมายไปหมาดๆ แต่เพื่อเป็นการพิสูจน์ว่าฝีมือของเขาเหนือกว่าของเล่นที่เธอคุ้นเคย โจจึงเลื่อนมือจากติ่งเสียวลงไปยังปากถ้ำฉ่ำแฉะ ก่อนจะค่อยๆ สอดนิ้วเข้าไปสำรวจภายใน
“แน่นจัง” โจจงใจกระซิบที่ข้างหูจิ๋ว หลังจากใช้เวลาพอสมควรกว่าจะสอดนิ้วข้อแรกมุดผ่านช่องแคบเข้าไปได้ แม้จะมีน้ำเมือกใสช่วยหล่อลื่น แต่ก็ไม่อาจลดทอนแรงบีบรัดจากกล้ามเนื้อโพรงสวาทที่ออกแรงต้านทานเขาสุดฤทธิ์
จิ๋วเกร็งสะท้านไปทั้งตัวเมื่อรับรู้ถึงการรุกล้ำบริเวณช่วงล่าง เธอคว้าแขนเขาไว้แน่นเพื่อเป็นการปราม แต่ยิ่งออกแรงบีบเท่าไหร่ก็เหมือนจะยิ่งส่งให้นิ้วหนาขยับลึกเข้าไปเรื่อยๆ จนตอนนี้เธอรู้สึกได้ว่านิ้วแกร่งกำลังควานไปมาเหมือนต้องการหาอะไรบางอย่าง ซึ่งเธอรู้ดีว่าคืออะไร และยังรู้ด้วยว่าเขาใกล้จะเจอแล้ว
ทันทีที่สัมผัสกับปุ่มเสียวภายใน นิ้วหนาก็เริ่มเขี่ยวนสลับกับกระดกนิ้วเลื่อนเข้าเลื่อนออก ความเสียวซ่านทำให้ร่างบางลอยกระดกตามมืออย่างลืมตัว ราวกับเขาสามารถยกเธอได้ด้วยปลายนิ้ว
ชายหนุ่มเร่งขยับนิ้วเข้าออกจากกลีบเนื้ออูมเร็วขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุดหญิงสาวก็เกร็งกระตุกอย่างแรง 3-4 ที ก่อนจะทิ้งตัวลงบนตักของเขา นิ้วที่หลุดจากร่องสวาทอาบชุ่มไปด้วยน้ำเมือกใสเป็นเงาวับ
โจขยับตัววางร่างเพื่อนสาวลงบนเบาะโซฟา แล้วอาศัยจังหวะนั้นรูดกางเกงในฉ่ำแฉะออกไปโดยที่สาวเจ้าไม่ทันรู้ตัว ก่อนจะพาตัวเองมานั่งยองกับพื้นพร้อมจับขาทั้งสองอ้ากว้าง
ชายหนุ่มจ้องมองเนินสวาทที่ถูกชโลมด้วยน้ำเมือกใสอย่างหลงไหล สองกลีบพูแยกจากกันเล็กน้อยเผยให้เห็นสีชมพูระเรื่อภายใน ภาพตรงหน้าเย้ายวนชวนให้เขาฝังหน้าลงบนร่องอุ่นเสียเหลือเกิน แต่ก่อนจะได้ลงมือตามเสียงหัวใจเรียกร้อง เป้าหมายของเขาก็ถูกบดบังจนมิด
“ขอพักก่อนนะ” จิ๋วบอกเสียงแผ่วพร้อมวางมือปิดจุดสงวนไว้
“จิ๋วไม่ชอบโดนเลียหรอ” โจ้เอ่ยถามอย่างรู้ทันกับท่าทีที่จิ๋วแสดงออก พร้อมเงยหน้าสบตาเธอเพื่อรอคำตอบ
จิ๋วรู้คำตอบดีอยู่แล้วแต่ถึงอย่างนั้นก็เขินและกระดากเกินกว่าที่จะพูดออกไป เธอจึงหลบตาเขาแล้วเลือกพยักหน้าแทนคำตอบ ซึ่งก็เพียงพอให้อีกฝ่ายหยุดรุกเร้าต่อทันที
โจจุ๊บเบาๆ บนหลังมือที่ทำหน้าที่ประหนึ่งปราการเหล็ก แล้วลุกไปรินน้ำเต็มแก้วมาส่งให้จิ๋ว ก่อนจะนั่งหันข้างมองเธอกระดกน้ำทีเดียวเกือบหมดแก้วด้วยความกระหาย
“ยิ้มอะไร” จิ๋วถามเสียงเข้มเมื่อเห็นรอยยิ้มกรุ่มกริ่มของคนที่นั่งอยู่ข้างๆ
“เปล๊า” โจปฏิเสธเสียงสูงพร้อมท่าทางที่ชวนให้หมั่นไส้
“ยิ้มอะไร ก็เห็นอยู่ว่ายิ้ม บอกมาซะดีๆ เลย” จิ๋วล็อกคอคาดคั้นเอาความจริงจากโจให้ได้
“ก็แค่นึกถึงที่หวานเล่าแล้วสงสัย ไหนว่าจิ๋วเสร็จยากไง” โจอธิบายยังไม่ทันจบก็ถูกจิ๋วล็อกคอแน่นขึ้น แถมยังโดนเขย่าไปมา นี่ถ้าจิ๋วมีหน้าอกหน้าใจสักหน่อยก็คงเบียดกันหัวไหล่ของเขาไปแล้ว
หลังระบายอารมณ์จนสมใจจิ๋วก็ปล่อยให้โจเป็นอิสระ แต่แทนที่จะหยุดกลับตรงกันข้าม สายตาและรอยยิ้มอันเจ้าเล่ห์บนหน้าของเขายังสร้างความหมั่นไส้ไม่หาย จนเธอต้องทำเป็นไม่สนใจไปเอง
“โจรู้สึกดีนะที่ทำให้จิ๋วเสร็จ 2 ทีติดๆ กัน” ชายหนุ่ยเผยความในใจออกมา เรื่องราวที่ได้ฟังจากหวานทำให้เขารู้สึกเป็นห่วงจิ๋วอยู่ไม่น้อย มีแฟนก็ไม่เคยทำให้ถึงฝั่งฝัน พอหันมาใช้ตัวช่วยก็นานกว่าจะเสร็จ
คำพูดของโจทำให้ให้จิ๋ววางตัวไม่ถูก เธอคว้าแก้วบนโต๊ะกลางเพื่อเป็นข้ออ้างลุกไปเติมน้ำ แต่ยังไม่ทันได้ก้าวเดินร่างเล็กก็ถูกแรงเหนี่ยวให้นั่งลง ด้วยไม่ทันระวังตัวจึงเผลอนั่งบนตักเขาเต็มๆ
จิ๋วรีบถัดตัวลงจากตักแล้วพยายามจะลุกขึ้นอีกครั้ง แต่ก็ถูกมือใหญ่รั้งให้นั่งลงอย่างรู้ทัน มิหนำซ้ำแก้วในมือยังถูกฉวยออกไปวางบนโต๊ะกลางตามเดิม เธอหมดข้ออ้างปลีกตัวออกจากสถานการณ์นี้แล้ว
“ถึงจะเขินก็ไม่เห็นต้องลุกหนีไปไหนเลยนี่” ไม่แค่พูดเฉยๆ โจยังเอื้อมมือไปโอบเอวจิ๋วให้แนบชิดกับตัวเขาอีกด้วย ก่อนที่มืออีกข้างจะค่อยๆ ลูบไล้จากบริเวณหน้าท้องต่ำลงไปเรื่อยๆ
“หื่นให้น้อยๆ หน่อยก็ได้ ขอพักบ้างเหอะ” จิ๋วคว้ามือที่กำลังมุ่งลงต่ำพร้อมกับพยายามดิ้นจากมือที่โอบรั้งเธอไว้
“เลิกดิ้นก่อนแล้วจะยอมให้พัก” โจยื่นคำขาด ซึ่งจิ๋วก็ตอบรับด้วยการนั่งนิ่งแล้วซบลงบนไหล่กว้างตามที่เขาต้องการ
โจยิ้มอย่างภูมิใจที่ปราบพยศเพื่อนคู่กัดจนอยู่หมัด นี่ถ้าเป็นเมื่อก่อนพวกเขาคงได้เถียงกันอีกนานกว่าศึกจะสงบ แถมตอนนี้พวกเขายังอยู่ในท่าทางและบรรยากาศที่เหมาะแก่การเปิดใจเป็นที่สุด
“ชอบม่ะ ที่ทำให้เมื่อกี้” โจพยายามถามด้วยน้ำเสียงที่สื่อให้จิ๋วรู้ว่าเขาอยากรับรู้ถึงความรู้สึกที่แท้จริงของเธอ ไม่ได้แกล้งถามหรือแซว
“ชอบ เสียวกว่าตอนทำเองเยอะเลย” จิ๋วเองก็รับรู้ได้ว่าเขาแคร์เธออยู่ไม่น้อยจึงตัดสินใจตอบไปตามความรู้สึกที่แท้จริง
“งั้นให้พักก่อน แล้วเดี๋ยวค่อยทำกันต่อเรื่อยๆ จนกว่าจิ๋วจะพอใจเลย”
หญิงสาวทุบคนพูดเบาๆ เป็นการระบายความเขิน ก่อนจะซุกหน้ากับอกกว้างเพื่อปกปิดใบหน้าที่เริ่มแดงระเรื่อขึ้นเรื่อยๆ
“จิ๋วไม่ชอบถอดท่อนบนหรอ” โจตั้งคำถามที่เขาสงสัยไปพร้อมกับสูดดมกลิ่นแชมพูที่ยังฟุ้งไม่จาง
“ก็ไม่เชิงนะ แต่ใส่ไว้มันอุ่นใจกว่า” จิ๋วหวนนึกถึงแฟนเก่า ซึ่งภาพในอดีตทุกครั้งที่มีเซ็กซ์กัน เธอก็จะสวมท่อนบนติดตัวอยู่ตลอด
“กังวลเรื่องขนาดหรอ” โจอดคิดไม่ได้ว่าจิ๋วต้องเอาขนาดหน้าอกของตัวเองไปเทียบกับบรรดาสาวๆ ที่เคยเห็นเขาควง ซึ่งก็ต้องยอมรับว่าไซส์ของจิ๋วห่างอยู่หลายคัพทีเดียว
“แหม ไม่คิดอะไรซิแปลก เมื่อกี้ก็พิสูจน์กับมือแล้วนี่ว่ามันแทบไม่มีเลย” จิ๋วตอบติดตลกแต่ก็แฝงด้วยปมบางอย่างในใจ
“แต่เมื่อก่อนจิ๋วดูไม่แคร์กับเรื่องนี้เลยนะ มันเกี่ยวกับแฟนคนแรกม่ะที่ทำให้จิ๋วกังวลกับเรื่องหน้าอกตัวเองอย่างนี้” โจตั้งข้อสงสัย ก่อนจะอธิบายถึงสิ่งที่เขาเพิ่งปะติดปะต่อเรื่องราวได้เมื่อไม่กี่วันมานี้เอง
โจเล่าย้อนไปสมัยเรียน จิ๋วเป็นผู้หญิงที่ไม่ได้ให้ความสำคัญกับขนาดหน้าอกหน้าใจเลยสักนิด เห็นได้จากการแต่งตัวที่ต่างจากเพื่อนๆ คัพเดียวกัน ซึ่งนิยมอัพไซส์ด้วยการอาศัยฟองน้ำช่วย
แม้แต่ตอนเรียนมหาวิทยาลัยหรือช่วงเริ่มทำงานแรกๆ ที่มีโอกาสเจอกันในงานเลี้ยงรุ่น จิ๋วก็ยังมีรสนิยมการแต่งตัวเหมือนเดิม แม้นวัตกรรมชุดชั้นในจะรุดหน้าจนสาวไซส์เล็กเปลี่ยนเป็นสาวอกตูมกันทั่วบ้านทั่วเมืองก็ตาม
แต่แล้วในงานเลี้ยงรุ่นครั้งหนึ่ง จิ๋วก็มาพร้อมกับภาพลักษณ์ที่เปลี่ยนไปด้วยขนาดสะดุดตา เขาต้องใช้เวลาสำรวจอยู่พักใหญ่ถึงมั่นใจได้ว่ารูปร่างใหม่ของเพื่อนสาวนั้นไม่ได้ผ่านมือหมอ แต่อาศัยการโกยล้วนๆ ซึ่งเมื่อย้อนดูจากไทม์ไลน์แล้วก็น่าจะเป็นช่วงคบกับแฟนคนแรกพอดี
“ยังจำงานนั้นได้ด้วยหรอ” จิ๋วแปลกใจที่โจจำรายละเอียดของเธอได้ แต่ก็ต้องยอมรับว่างานเลี้ยงรุ่นครั้งนั้นได้เปลี่ยนการแต่งตัวของเธอมาจนทุกวันนี้ แล้วจิ๋วก็เริ่มเล่าย้อนอดีตให้โจฟัง
หลังรักแรกจบลงด้วยการถูกนอกใจ แม้จะฟื้นตัวจากความเสียใจได้เร็ว แต่สิ่งหนึ่งที่ติดอยู่ในใจจิ๋วคือ ‘เพราะหน้าอกที่เล็กเกินไปหรือเปล่า จึงเป็นเหตุให้เขาแอบไปมีสัมพันธ์กับสาวที่มีขนาดใหญ่กว่า’
เมื่อเปลี่ยนที่ทำงานใหม่ สภาพแวดล้อมใหม่ จิ๋วจึงคิดที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองใหม่ ทั้งการแต่งหน้า ทรงผม รวมไปถึงการแต่งตัว ซึ่งลุคใหม่ก็ช่วยให้เธอมั่นใจและลบปมในใจออกไปได้บ้าง แต่แล้วไม่นานปมนั้นก็ย้อนมาทำร้ายเธอได้อีกครั้ง
ในช่วงท้ายของความรักครั้งที่สอง แฟนรุ่นน้องของจิ๋วเคยหลุดปากว่า ‘ไม่คิดเลยว่าหน้าอกของเธอจะเล็กขนาดนี้’ แถมยังพยายามยุยงให้เธออัพไซส์ด้วยมีดหมออีกต่างหาก ซึ่งนั้นกลายเป็นฟางเส้นสุดท้ายที่นำไปสู่การเลิกลาในที่สุด
“ผู้ชายร้อยทั้งร้อยนี่ชอบผู้หญิงนมใหญ่กันหมดเลยใช่ม่ะ” จิ๋วตั้งข้อสงสัยอย่างมีอารมณ์ โดยเหมารวมคนที่กำลังถูกซบอกเข้าไปด้วย
“ก็ไม่เสมอไปหรอก ถ้าได้ใหญ่ๆ มันก็ดี แต่ถ้าไม่มีก็ไม่เห็นเป็นไร แล้วถ้าให้เลือกนะ ขอไซส์มินิแต่เป็นธรรมชาติแบบนี้ดีกว่า” โจขอค้านในฐานะผู้ชายรักธรรมชาติพร้อมคลึงเคล้าก้อนเนื้อขนาดย่อมเยาที่ซ่อนอยู่ใต้เสื้อเชิ้ตชุดนอนอย่างเบามือ เล่นเอาจิ๋วมองค้อนกับความถึงเนื้อถึงตัวของเขา
ในฐานะสาวมั่นจะให้เป็นฝ่ายโดนกระทำอยู่ฝ่ายเดียวก็กระไรอยู่ จิ๋วจึงคว้าหมับไปบนเป้ากางเกงของโจ หมายจะใช้สิ่งนั้นต่อรองให้เขารามือจากหน้าอกเธอเสียที แต่เมื่อรู้ถึงขนาดในมือกลับทำให้เธอถึงกับพูดไม่ออกทีเดียว
“ทำไมมันใหญ่ขนาดนี้เนี่ย” จิ๋วเผลออุทานในขณะที่มือยังกำไว้แน่น
“ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม แต่ไม่ได้ทำอะไรเลยนะ มันใหญ่ของมันเอง” โจได้ทีจึงกวนประสาทกลับเสียอย่างนั้น
“ไซส์ 56 มันใหญ่ขนาดนี้เลยหรอ” จิ๋วแทบไม่ได้ฟังคำยียวนจากโจ โดยเพ่งความสนใจทั้งหมดไปกับสิ่งที่เธอกุมเอาไว้
“เจอผู้เชี่ยวชาญเข้าให้แล้ว แค่จับแป๊บเดียวก็รู้ขนาดเลย” โจยังคงพูดจากวนอารมณ์คนตรงหน้า
จิ๋วรู้ตัวว่าพลั้งปากก็สายไปเสียแล้ว เธอจึงก้มไปหยิบบางอย่างยื่นให้เขา เพื่อใช้เป็นหลักฐานแก้ตัวว่าเธอไม่ได้เป็นผู้เชี่ยวชาญอะไรแบบนั้น
“ถุงยาง! ไม่คิดเลยนะเนี่ยว่าจิ๋วจะซื้อถุงยางติดบ้านไว้ด้วย” แม้จะประหลาดใจในสิ่งที่ได้จากจิ๋ว แต่โจก็ยังคงหาเรื่องแซวไม่หยุด
“ไอ้บ้า! ไม่ได้ซื้อเอง แต่หวานแกล้งลืมไว้เมื่อวันก่อนต่างหาก” จิ๋วแก้ตัวพร้อมเล่าถึงเหตุการณ์เมื่อหลายวันก่อน
ย้อนไปครั้งล่าสุดที่สาวๆ ชวนกันมาทำสปาเก็ตตี้ หลังจากหวานกลับไปไม่นาน ระหว่างเก็บห้องจิ๋วก็เจอกับซองถุงยางเป็นแผงถูกวางอยู่บนโต๊ะ เจ้าของห้องจึงรีบโทรไปบอกเพื่อนสาวถึงของที่ลืมทิ้งไว้
“ไม่ได้ลืมหรอก ตั้งใจให้จิ๋วติดห้องไว้ เผื่อวันไหนโจมาค้างด้วยจะได้หยิบมาใช้ได้เลย” คำตอบของหวานทำเอาจิ๋วพูดไม่ออกจนปลายสายวางไปเอง
จิ๋วนั่งมองของฝากจากหวานอยู่พักใหญ่ ก่อนจะตัดสินใจหยิบไปไว้ในชั้นโต๊ะกลางแทนที่จะทิ้งไปอย่างที่คิดตอนแรก ซึ่งมันก็ถูกวางนิ่งอยู่ตรงนั้นจนกระทั่งวันนี้
“ไม่ใช่แค่ถุงยางนะที่หวานวางไว้ ยังมีอันนี้อีกอันด้วย” ว่าแล้วจิ๋วก็หยิบของอีกชิ้นส่งให้โจ ซึ่งสร้างความแปลกใจให้เขามากกว่าถุงยางเมื่อครู่เสียอีก
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน