กามเทพผิดคิว ตอนที่ 3 (จบ)
มันเป็นเสียงเอะอะ ด่าทอ เสียงโวยวาย...แต่ก็ดีที่ไม่มีเสียงทุบตี..
เสียงร้องไห้ ของพี่นิด งานนี้ผมไม่ได้แอบดู ได้แต่แอบฟัง ใจก็นึกสางสารพี่นิด แต่ไม่รู้จะช่วยอย่างไร...
.....ครูใหญ่จะเอาเรื่องลุงทรก็คงเอาไม่ได้ เพราะเรื่องราว มันชัดเจนอยู่แล้วว่า นี่มันเป็นการสมยอม..อีกอย่างพี่นิดแกก็อายุ ยี่สิบกว่าแล้ว จะเอาเรื่องพรากผู้เยาว์ก็ไม่ได้
..... ครูใหญ่แกคงอายชาวบ้านมาก แกไม่พูดจากับใคร... ผมไม่มีโอกาสได้พูดคุยกับพี่นิดอีกเลย ไม่แม้แต่จะได้กล่าวคำล่ำลา เพราะพี่นิดถูกส่งตัวกลับไปอยู่บ้านเกิดของครูใหญ่ แถวภาคกลาง โดยมีญาติๆ ของครูใหญ่ มารับตัวไป.......อนาคต การเรียนของพี่นิดก็จบลงตั้งแต่วันนั้น...... วันที่พี่นิดขึ้นรถไป ผมยังเห็นลุงทร แอบมามองๆ อยู่ไกลๆ เลย ผมเห็นลุงทรแกเคร้า ก็งานนี้ละ
........ แต่ก็ช่วยไม่ได้ ฐานะลุงทรกับพี่นิด มันต่างกันราฟ้ากับเหว...
ถ้าผมเป็นพ่อแม่พี่นิด ผมก็คงไม่ยอมเช่นกัน....ครูใหญ่กับเมียแกคงอับอายมากเลยละ เพราะจากวันนั้นแกกับเมีย ก็ขอย้ายกลับภาคกลาง ขนาดไม่มีตำแหน่งครูใหญ่ให้แก แกก็ยอมลดตำแหน่งลงมาเป็นครูน้อย เพื่อที่จะได้ย้ายโดยเร็ว ... อันนี้ผมได้ยินพ่อกับแม่ผมคุยกัน...
...... ครูใหญ่แกประกาศ ขายบ้าน กับที่ดิน แบบด่วนๆ ที่ดิน 2 ไร่ บ้านหนึงหลัง ในราคา 2 แสน เงินสองแสนในสมัยนั้นมันไม่ใช่เงินจำนวนน้อย...
ขนาดรถกระบะ "ดัสสัน" ใหม่เอี่ยม ยังราคาแค่ แสนต้นๆเอง (สมัยนั้นยังไม่มี นิสสัน ที่ขายในประเทศไทย เป็น ดัสสัน ส่วนนิสสันเค้าขายทางยุโรป อเมริกา)
....ขายด่วนแบบนี้ คนอยากได้ ก็ไม่มีเงินซื้อ ส่วนคนมีเงิน ก็ยังไม่อยากได้.... สุดท้าย คนซื้อบ้านครูใหญ่ ก็เป็นพ่อผม ... ตอนพ่อผมซื้อบ้านครูใหญ่ ผมถึงรู้ ว่าพ่อผมมีเงิน ...
.....เรายังอยู่บ้านของเรา บ้านที่ซื้อจากครูใหญ่ พ่อผมให้คนมาเช่า คนมาเช่า เป็นผัวเมีย กับลูกสาวตัวเล็กๆ ทำอาชีพจัดรายการวิทยุ...
.....ผมแทบจะลืมเรื่องของพี่นิดไปแล้ว ตอนนั้น ผมเรียน ป.6 แล้ววันหนึ่งพี่นิดก็มาที่บ้านผม...พี่นิดคุยกับแม่ เรื่องเวรกรรมอะไรเรื่อยเปื่อย
...ผมยกมือไหว้พี่นิด ยิ้มให้กัน... แล้วก็ไปอยู่ในส่วนของผม ไม่ได้ไปยุ่ง มันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่เค้าคุยกัน.....
.......ผมได้รู้ภายหลังว่า...พี่นิดหนีพ่อแม่มาอยู่กินกับลุงทรได้อาทิตย์กว่าแล้ว พี่นิดมีเงินติดตัวมาจำนวนหนึ่ง ไม่มากนัก ความที่พี่นิดผูกพันธ์กับบ้านที่พ่อผมซื้อต่อจากครูใหญ่ ซึ่งตอนนี้เปิดให้คนเช่า พี่นิดอยากได้บ้านคืน แต่ถึงพ่อจะขายคืนให้ในราคาเดิม เงิน 2 แสน ไม่ใช่เงินจำนวนน้อย พี่นิดไม่มีงานทำ เงินพี่นิดก็มีไม่พอ
พ่อแบ่งที่ดินขายคืนให้พี่นิด 50 ตารางวา เป็นส่วนที่ดินเปล่าไม่ใช่ตัวบ้าน ขายในราคา 1 หมื่นบาท ซึ่งถือว่าขายถูกมาก ลุงทร ขายที่อันเป็นที่บ้านแปลงเล็กๆของแก ได้เงินไม่ถึงหมื่น พร้อมกับรื้อเอาบ้านหลังเล็กๆ อันเป็นรังรัก ระหว่างแก กับพี่นิด มาปลูกสร้างอยู่ เป็นบ้านในที่ดินที่พี่นิดซื้อจากพ่อผม....
..... คนเรามันต้องกินต้องใช้ ไม่มีงานย่อมไม่มีเงิน หากพี่นิดเรียนจบปริญญาในสมัยนั้น งานดีๆยอมมีอยู่แล้ว แต่พี่นิดเรียนไม่จบ...
อาชีพขายส้มตำไก่ย่าง หน้าปากซอยของพี่นิดจึงเริ่มตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา....
......โชคดีอย่างหนึ่งของพี่นิดคือ ตั้งแต่มีพี่นิด ลุงทรแกไม่มีหญิงอื่น ไม่เที่ยวกะหรี่ แต่ที่โชคร้าย คือลุงทรแกยังกินเหล้า ยังเล่นไฮโล... งานการ ค้าขายแกแทบไม่ได้ช่วยพี่นิดเลย มีบ้างนานๆ แกไปรับจ้างได้เงิน แต่ไม่เคยถึงมือพี่นิด.. แกไม่เคยช่วยพี่นิด แกมีแต่ขอพี่นิด
..... ถึงกระนั้นจนตอนนี้ พี่นิด อายุ 40 กว่า ขณะที่ลุงทร ก็เข้า 60 แล้ว ผมก็ดูๆ ว่าพี่นิดแกก็มีความสุขของแกดี ถึงจะขัดสนบ้างเป็นบางครั้ง หรือบ่อยครั้ง ทั้งคู่ยังอยู่ด้วยกันดี แต่ไม่มีลูก
......
......
......
......วันนี้เป็นวันเสาร์ ผมออกไปธุระข้างนอก ขากลับเลยแวะซื้อส้มตำไก่ย่างกับพี่นิด...
..,ผมห้อยถุงส้มตำไก่ย่างไว้ที่ท้ายรถกระบะ ขับรถเข้าชอยกลับบ้าน บ้านผมอยู่ในซอยเดิม ตอนผมเป็นเด็ก ถนนเข้าบ้านเป็นทางลูกรัง...บ้านคนอยู่ห่างๆกัน แต่ตอนนี้ ทางเข้าบ้านผมเป็นถนนคอนกรีตแล้ว บ้านคนแน่นไปหมด ปากซอยทางเข้าบ้านที่เมื่อก่อนเป็นร้านขายของชำ ตอนนี้กลายเป็น เซเว่นแล้ว ผมไม่ได้อยู่บ้านหลังเดิมกับพ่อแม่ ผมย้ายมาอยู่บ้านตรงข้าม กับภรรยาและลูก และพ่อตาแม่ยาย... บ้านหลังเดิม พ่อแม่ผมยังอยู่ บ้านที่ซื้อจากครูใหญ่ น้องสาวผมเข้าไปอยู่กับสามี.... ติดกัน ยังคงเป็นบ้านพี่นิดที่อยู่กับลุงทรเช่นเดิม.....
.................
....... วันนี้ผมไม่ใช่เด็กแก่นคนเดิม ผมอายุ 30 กว่าแล้ว มีงานการมั่นคง ภรรยาผมเป็นครูโรงเรียนมัธยม
.....ผมหิ้วถุงส้มตำไก่ย่างลงจากรถ...เรียกหาภรรยา..
....."... แก้ม...!!!...... อยู่ไหน...?..."
.....".... ค้าาา...." เสียงภรรยาผมขานรับมาจากข้างใน
.... " ...อะนิ...ส้มตำไก้ย่าง,.." ผมยื่นถุงให้...แก้ม..พลางเดินไปเปิดตู้เย็น...
.... " ..อย่าบอกนะ...ว่าจะกินเบียร์...นี่มันเพิ่งเที่ยงวัน..." ภรรยาผมว่า ทำเสียง ดุ ผมได้แต่ยิ้ม.... ไม่รู้สิ ตอนเป็นเด็ก ผมกลัวแม่ นอกจากนั้นก็กลัวลุงทร...ตอนนี้ผมไม่กลัวแม่...ส่วนลุงทร ผมเลิกกลัวแกตั้งแต่เรียน ม.ต้นแล้ว แต่ไม่รู้ทำไม ตอนนี้ผมกลับกลัวน้องแก้ม...กลัวชนิดเงินเดือนมีเท่าไร ผมยกให้นางหมด เวลาตัวเองจะใช้ค่อยขอคืนเป็นรายสัปดาห์...
.... "... ไม่ให้กินเบียร์...เดียวกินคนเลย.."... ผมว่าพลางกอดเอวน้องแก้ม
.... " ...แล้วจะขอจับลูกปัดด้วยมั๊ยละ..." น้องแก้มว่าพลางหัวเราะ
.... " ผมได้แต่หัวเราะ แฮะๆ..." แก้ม เธอจำมันได้ดี และผมก็จำมันได้ดี...เรื่องผมขอจับลูกปัดที่สายรัดเอวน้องแก้ม ตอนน้องแก้มเธออยู่ ป.1....(อยู่ต้นเรื่องตอนที่ 2 ครับ) ผมกอดน้องแก้มภรรยาที่รักของผม
...." ว่ามา...จะให้กินเบียร์ หรือกินคน..." ผมว่า...
...." ...กินข้าว...!!..." ภรรยาผมทำเสียงดุ...
...." ...อื้อ...!!..กินก็กิน...."...
.... คิดถึง 10 กว่าปีที่ผ่านมา วันที่ผมเกือบตาย....ตอนนั้นผมโทษลุงทรสุดๆ ... วันที่ผมเกือบโดนยิงตายด้วยปืนลูกซอง .... วันที่พ่อผมแทบกราบเท้า คนใจโหดคนนั้น เพื่อขอชีวิตให้ผม.... ลุงทรนั่นละคือต้นเหตุ .....
..... ผมเรียนเทคนิค น้องแก้มเรียนโรงเรียนหญิงล้วน จะว่าหญิงล้วนก็ไม่เชิง เพราะ ม.ปลายเค้ามีผู้ชายเรียนด้วยอยู่ เพียงแต่จำนวนไม่มาก โรงเรียนน้องแก้มอยู่ตรงข้ามกันกับวิ'ลัยที่ผมเรียน... น้องแก้มเรียน ม.1 ผมเรียน ปวช.ปี2 เราไปโรงเรียนพร้อมกัน นั่งรถเมล์ คันเดียวกัน ถ้าเก้าอี้ว่าง เราก็นั่งเก้าอี้ตัวเดียวกัน... เวลาเลิกเรียน ถึงจะไม่ตรงกัน เราก็ต่างคนต่างรอ เพื่อที่จะได้กลับบ้านพร้อมกัน ว่าด้วยเรื่องความรัก ผมไม่รู้หรอกว่าผมรักน้องแก้มตอนไหน ว่าด้วยความเป็นแฟน ก็บอกไม่ได้ว่าเราเป็นแฟนกันตอนไหนเช่นกัน,.,เราไม่เคยบอกรักกัน ... เพียงการแสดงออก มันทำให้คนรับรู้ และเข้าใจว่า เราเป็นแฟนกัน พ่อแม่ผมไม่ห้าม แต่คอยเตือนว่า อย่าเกินเลย รอให้เรียนจบมีงานการทำเสียก่อน ส่วนพ่อแม่น้องแก้ม ก็คงคล้ายๆกัน การที่ผมเรียนเทคนิค (สมัยนั้น) มันเป็นเครื่องหมายรับรองว่า ผมก็เป็นคนเรียนเก่ง ไม่แน่จริงสอบเข้าเทคนิค ไม่ได้แน่นอน ดังนั้นผมจึงสามารถที่จะช่วยสอน การบ้านน้องแก้ม ช่วยน้องแก้มทำรายงาน ....
นอกจากนั่งรถเมล์ไปเรียนพร้อมกัน นอกจากน้องแก้มมาเล่นที่บ้านผม นอกจากนั้น เราไม่เคยไปใหนด้วยกันเลย กระทั่งบ้านน้องแก้ม ซึ่งอยู่ตรงข้าม ผมยังไม่เคยเข้าไปเลย บ้านน้องแก้มยังมีหมาดุเหมือนเดิม...
.....น้องแก้มเรียน ม.3 ผมขึ้น ปวส.ปี1 เรายังคบกันแบบเดิม เหมือนเดิม ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ให้ดิ้นตาย ผมไม่เคยคิดอะไรเกินเลยน้องแก้ม มากไปกว่า รอให้เราเรียนจบ แล้วมีงานทำ ผมจะขอน้องแก้มแต่งงาน ตามคำที่พ่อแม่ผมสอนเท่านั้น...
....พ่อผมเคยสอนว่า อย่าเอาตัญหาราคะ ไปทำร้ายคนที่เรารัก ... ถ้าอยากจริงๆ ก็เสียเงินไม่กี่บาท ไปเอากะหรี่โนน่ ...
......มากที่สุดของความรักที่ ผมกับแก้ม มีให้กัน คือ การมอบดอกกุหลาบให้กัน ในวันที่ 14 กุมภาเท่านั้น และผมก็ไม่เคยบอกรักน้องแก้ม และน้องแก้มก็ไม่เคยบอกรักผม.........
........ผมอยากได้มอเตอร์ไซขี่ไปเรียน แต่พ่อก็ไม่ยอมซื้อให้ผม
ผมยังเดินพร้อมๆ กับน้องแก้มทุกวันไปหน้าปากซอย เพื่อขึ้นรถเมล์ไปเรียน ... ส่วนน้องสาวผมนะรึ...หุหุ...สำหรับผมแล้ว....แล้วแต่มันจะไป...
....แล้ววันที่ผมเจ็บปวดก็มาถึง โรงเรียนน้องแก้มแข่งกีฬาสี น้องแก้มบอกผมกลับบ้านก่อนได้เลย ไม่ต้องรอ เพราะกว่าพิธีปิดจะเสร็จ อาจจะค่ำ ก็ได้ ... ผมมีภารกิจหน้าที่ต้องทำที่บ้าน.. ถึงแม้ตอนนี้ ที่บ้านผมมีเครื่องสูบน้ำแล้ว แต่ผมต้องนึ่งข้าว ทำกับข้าว ผมกลับมาก่อนน้องแก้ม หน้าที่ผมเสร็จ ผมมานั่งอ่านหนังสือเล่นอยู่หน้าบ้าน ตา มองทาง เวลา 17.40 น้องแก้มกลับมาแล้ว แต่ไม่ได้เดินมา น้องแก้มในชุดเชียร์หรีดเดอร์ ช้อนมอเตอร์ไซมา ... เป็นนักเรียน ม.ปลาย...โรงเรียนเดียวกันกับน้องแก้ม ไส่เสื้อกีฬา สีเดียวกับน้องแก้ม... มอเตอร์ไซ มาส่งจนถึงหน้าบ้าน น้องแก้มโบกมือ บ๊ายบาย.. แล้วหันมายิ้มให้ผม จากนั้นก็เดินเข้าบ้าน น้องแก้มส่งยิ้มให้ผม แต่ผมไม่ได้ยิ้มตอบ..ส่วนไอ้หนุ่มมอไซที่มาส่งหลังจากส่งน้องแก้มแล้วก็บึ่งออกไปเลย....
........ "...มึงมันโง่.... ระวังเถอะ...เดี๋ยวหมามันก็คาบไปแดก..." ... คำพูดของลุงทร ที่พูดกับผม ตั้งนานแล้วก้องเข้ามาในหูของผมอีก
..../ ผมเคยว่าให้ลุงทร
..... ผมไม่คุยกับน้องแก้ม ผมไม่รอไปโรงเรียนพร้อมน้องแก้มอีกแล้ว ตลอด 3 วัน น้องแก้มเดินมาหา ผมก็เดินหนี....
......กระทั่งวันที่น้องสาวผมเดินมาบอก ..." ...แก้มให้มาบอกว่า คนที่มาส่งวันนั้น นะ เป็นพี่ที่อยู่สีเดียวกัน แก้มเค้าแต่งชุดเชียร์หรีดเดอร์ มันโป๊ เลยไม่อยากขึ้นรถเมล์ เลยขอให้รุ่นพี่มาส่ง...รุ่นพี่ที่มาส่งเค้าไม่อยากมาหรอก เพราะเค้ารู้ว่าแฟนแก้มนะเรียนเทคนิค เป็นพวกไส่เสื้อปกสีส้ม...." ... ( ปกสีส้มคือช่างที่ดุที่สุด ตีกันบ่อยที่สุดในสมัยนั้น )
...." แค่นี้..." ...ผมถามน้องสาว
..." แค่นี้ละ...อ้อ..แก้มฝากบอกว่า เลิกทำตัวงี่เง่าเสียที...."
.....โดเบอร์แมน ตัวเบิ่อเริ่ม 2 ตัว วิ่งมาเห่าผมที่หน้าบ้านน้องแก้ม คนใช้ของบ้านกับน้องแก้ม วิ่ง มาดึงเชือกผูกเอาหมาสองตัวเข้าบ้าน
...." มาหาใครคะ..." แก้มถามผม
..." น้องแก้มอยู่มั๊ย...." ผมถามกลับ
..." ไม่อยู่คะ..." น้องแก้มตอบ
.." ไม่เป็นไรครับ.." ผมว่า ทำท่าจะหันหลังกลับ
.." ..มีอะไรจะฝากถึงแก้มมั๊ยคะ...จะได้บอกให้..." น้องแก้มว่า
.. ผมหันไปมองหน้าน้องแก้ม ..."..ถ้าเจอน้องแก้ม...บอกน้องแก้มให้หน่อยนะว่า...พี่...รักแก้ม..." ผมกล่าวแล้วเดินกลับบ้าน
.......เสียงประตูเลื่อนของบ้านน้องแก้มเปิด.. เสียงกำปั้นทุบที่หลังผมดัง ...ปึ๊ก....
...."...ทีหลังอย่าทำแบบนี้นะ...แก้มไม่สบายใจเลย...." น้องแก้มว่า ทำท่าเหมือนจะร้องไห้...../ ถ้าไม่ใช่กลางถนนหน้าบ้าน...ผมจะกอดน้องแก้มแล้วตอนนี้...
...." คุยอะไรกาาาาน...หนุ่มๆ..สาว..." เป็นเสียงลุงทร ที่ปั่นจักรยานผ่านมา... ผมกับน้องแก้มได้แต่ยิ้ม...
..." พรุ่งนี้ ไปโรงเรียนพร้อมกันนะ..."
..." ค่ะ..." น้องแก้มตอบ
...... " ในมุมมองของผู้หญิงด้วยกัน...." น้องสาวผมซึ่งยังอยู่ในชุดนักเรียน ม.ปลายว่า...
..... " ยังไง..." ผมถาม
..... " น้องแก้มมันต้องดีใจนะ ที่พี่ออกอาการแบบนี้..."
.... " ยังไง.." ผมถามอีก
..... " ก็ พี่งอนตุ๊ปป่องแบบนี้ เป็นการแสดงออกว่าพี่นะรักมันมากนะสิ....เฮ้อ..พี่ชายเรา...เสียชื่อเด็กเทคนิคโหม้ดดดดด..." น้องสาวผมกล่าวแล้วหัวเราะ
.....
.....
จากเหตุในวันนั้น รู้สึกผมกับน้องแก้มจะสนิทกันมากขึ้น รักและแคร์ความรู้สึกกันมากขึ้น...และมันก็เตือนใจให้ผมระวังมากขึ้นเช่นกัน วันข้างหน้า คนที่มาส่งน้องแก้มอาจไม่ใช่แค่รุ่นพี่สีเดียวกันเท่านั้น...
....วันที่ผมไปนั่งเล่น ดูไก่ชนที่บ้านลุงทร..
...." ผู้หญิงนะโว้ย..!!! ... ต่อให้เค้ารักมึง ก็ไม่ได้หมายความว่าเค้าจะรักมึงคนเดียวตลอดไป..... เอาได้เอาเลย..ไม่ต้องรอ..อย่างน้อยก็เป็นการผูกมัดมัน ให้มันยากที่จะไปมีคนอื่นได้..." ลุงทรสอนผม พลางกระดกเหล้าขาวผสมน้ำแดงเข้าปาก
.....มันเป็นคำสอนที่ต่างจากคำสอนของพ่อผมลิบลับ..แล้วตอนนี้ผมก็เริ่มคล้อยตามคำพูดของลุงทรแล้ว
..." ..มันก็จริง.." ผมว่า พลางหยิบข้าวสารโยนให้ไก่
...." เอางี้....มึงแกล้งชวนไอ้แก้ม มาที่บ้านลุงดิ...กลางวัน พี่นิดของมึงไม่อยู่....สบโอกาส มึงจัดการ ซะมึละฮึ่มเลย...." ลุงทรแนะแผนการ...
..." แล้วลุงละ...." ผมถาม
..." จะยากอะไร...พอไอ้แก้มมา มึงก็แกล้งเอาเงินให้กู สัก 20 _30 บาท กูก็จะออกจากบ้านไปซื้อเหล้ากิน กว่ากูจะกลับมา... มึงก็ลากไอ้แก้ม ไปจัดการในบ้านกูเลย..." ลุงทร บอกแผนการ
...."...แล้ว....ถ้าแก้มเค้าไม่ยอม...." ผมถามด้วยความลังเลใจ
...."...ก็แปลว่า...ไอ้แก้มมันไม่รักมึงจริง....มึงก็เลิกคบเลย....แต่กูว่านะ .. ไอ้แก้มมันรักมึงจะตาย มันยอมมึงแน่ๆ กูดูออก..." .. ลุงทรว่า และผมก็คล้อยตามคำแนะนำของลุงทร
.....
......"...เฮ้ยยย...!!!...กล้าๆหน่อย... มึงเห็นมั๊ย...พี่นิดของมึงยังเสร็จกูเลย...ผิดแผน.... อย่างมากก็ติดคุกเท่านั้นละ...เค้าไม่เอามึงไปประหารชีวิตหรอก....5555....."
..... แผนผมเริ่มแล้ว..ภายไต้ความช่วยเหลือของลุงทร...มันเป็นวันอาทิตย์...ผมกับน้องแก้มไม่ได้ไปโรงเรียน...แต่ผมลืมความเสี่ยงอย่างหนึ่ง...คือ..ถึวผมกับน้องแก้มไม่ได้ไปโรงเรียน แต่น้องสาวผมก็ไม่ได้ไปโรงเรียน และที่สำคัญ พ่อแม่น้องแก้มก็ไม่ได้ไปทำงานเช่นกัน....
.... โต๊ะไม้ ที่ทำขึ้นอย่างลวกๆ ฝีมือลุงทร รอบบ้านลุงทรและพี่นิด เป็นต้นมะละกอ สวนผัก ด้านหลังเป็นคอกไก่ รั้วบ้านเป็นต้นมะขามเทศถึงแม้จะมีพื้นที่เพียง 50 ตารางวา แต่ก็นับว่าน่าอยู่ และพออยู่ได้สำหรับพี่นิดกับลุงทร..
.... หลังจากผมให้เงินลุงทร 20 บาท ลุงทรก็ออกจากบ้านทันที...ตามแผน ตามคำแนะนำของลุงทร..ผมชวนน้องแก้มมาเล่นที่บ้านลุงทร น้องแก้มก็มา... ผมนั่งเคียงข้างน้องแก้ม น้องแก้มก็ไม่ขยับหนี...ผมกับน้องแก้มนั่งมองดูไก่ชนของลุงทร ผมกำเม็ดข้าวสารโยนให้ไก่กิน น้องแก้มก็ทำบ้าง เรานั่งดูไก่จิกกินเม็ดข้าวสารด้วยกัน.... ผมลองจับมือน้องแก้ม... น้องแก้มก็ไม่ว่าอะไร... น้องแก้มเอียงหน้ามอง มือของผมที่จับมือน้องแก้ม...แล้วทำเป็นสนใจไก่ชน...
...."../ มึง อย่าคิดไปว่า ผู้ชายเท่านั้นที่มีความอยาก...ผู้หญิงก็มีความอยาก เหมือนกันนั่นละ...เพียงแต่มันไม่แสดงออกเท่านั้น..../>
...คำพูดของลุงทรที่กรอกหูผมทำให้ผมกล้ามากขึ้น ... ที่แกพูดมันน่าจะจริง..ผลงานแกที่มีต่อพี่นิด คือเครื่องพิศูจน์...
.... ทางทฤษฎี ผมเรียนรู้ ผมแอบดู ผมรู้จักมามากแล้วตั้งแต่ตอนเป็นเด็ก.... แต่นี่เป็นภาคปฏิบัติครั้งแรกในชีวิตผม...มันรู้สึกตื่นๆ ยังไงบอกไม่ถูก ... เหมือนน้องแก้มไม่รู้ตัว เมื่อผมโอบไหล่น้องแก้ม ตัวน้องแก้มเอนมาพิงตัวผม เหมือนน้องแก้ม ไม่รู้ตัว ... รอบบ้านพี่นิดและลุงทร มันเป็นรั้วมะขามเทศ มันจึงบังสายตาของผู้คนได้พอสมควร...น้องแก้มออกอาการสั่นเล็กน้อย เมื่อผมกอด และจูบที่ริมฝีปาก .น้องแก้มขืนตัวเพียงเล็กน้อย.. แล้วน้องแก้มตัวอ่อน ...เมื่อผมสอดลิ้นผ่านริมฝีปากน้องแก้มเข้าไป...ลิ้นน้องแก้มดุนมาแตะลิ้นผม .....เมื่อผมดูดลิ้นน้องแก้ม น้องแก้มก็ดูดลิ้นผม.....ท่อนเอ็นในกางเกงผมเริ่มแข็ง.....เม็ดขาวสารในมือน้องแก้มที่น้องแก้มกำมาหว่านให้ไก่ ล่วงหลุดจากมือน้องแก้มกระจายลงพื้นดิน...
ที่ผ่านมาผมมีความรักอนบริสุทธิ์ให้น้องแก้ม แต่ตอนนี้มันเป็นความรักที่เปี่ยมด้วยความไคร่
......ผมควบคุมสติตัวเอง ว่าต้องควบคุมเกมส์ ให้ได้ ผมผ่านอะไรมามาก ผมเห็นเรื่องแบบนี้มามากแล้วตอนเป็นเด็ก ผมเคยไผ่ฝัน และผมกำลังจะได้มัน
.... จริงอย่างที่ลุงทรว่า...น้องแก้มไม่ได้ขัดขืน..น้องแก้มอ่อนไปทั้งตัว ผมรับรู้ถึงสัมผัสหัวใจอันเต้นแรงของน้องแก้ม...
.... " แก้ม....เราเข้าไปดูในบ้าของลุงทรเถอะว่าในนั้นมีอะไร..." ผมกระซิบชวนน้องแก้ม น้องแก้มไม่ใช่คนโง่ น้องแก้มตีองรู้แน่นอนว่าผมคิดอะไร...น้องแก้มไม่ขัด และไม่ตอบรับ... แต่ถึงน้องแก้มจะไม่ตอบรับ น้องแก้มก็เดินตามผมเมื่อผมจูงมือน้องแก้ม...ขึ้นไปบนบ้านลุงทร... ผมแค่งับประตู ผมไม่ได้ลงกลอน
....."....พี่จะทำอะไรแก้ม..."...น้องแก้มกระซิบ เมื่อผมกอดและจูบ
.... "... พี่รักแก้ม..." ผมกล่าว พลางสอดมือเข้าไปในเสื้อของน้องแก้มลูบไปตามแผ่นหลังเนียนนุ่มของน้องแก้ม
.... " ... ไม่นะคะ...ไม่ทำแบบนี้..." น้องแก้มว่า น้องแก้มส่ายหน้า แต่ไม่ขัด เมื่อผมดันร่างน้องแก้มให้นอนลงที่พื้น...
..... เมื่อผมจูบ น้องแก้มก็จูบตอบ... เมื่อปากว่าง น้องแก้มก็พร่ำบอกผมว่า..."...ไม้นะคะ...พี่..อย่าทำแก้มแบบนี้...."....
....ในวัยเด็ก ผมเคยปราถนา ที่จะดูดนมพี่นิด ผมเคยคิดที่จะหลอกเอาน้องแก้ม...มันไม่สำเร็จ....แต่เวลานี้.... ตอนนี้เวลาของผมมาถึงแล้ว กามเทพไม่ผิดคิวแน่...
เสื้อและยกทรงน้องแก้มกองอยู่ที่อก...ผมดูดนมน้องแก้ม.. นี่คือครั้งแรกในชีวิตผม และน้องแก้มนี่ก็ต้องเป็นครั้งแรกในชีวิตเธอเช่นกัน... ปากผมดูดนมน้องแก้ม หัวนมสีน้ำตาลอมชมพูเม็ดเล็กๆ ป้านนมเท่าเหรียญห้ารุ่น 9 เหลี่ยม เต้านมเท่าซาลาเปาลูกใหญ่ มือข้างหนึ่งผมกอดน้องแก้ม...มืออีกข้างผมสอดเข้าไปในกางวอร์ม ผมล้วงหีน้องแก้ม.....ผมทำเหมือนที่ผมเคยแอบดูลุงทรเอากับพี่นิด....
...."...อาาาา...แก้มกลัว....เสียว...ไม่เอา...อย่าคะ...อย่าทำแก้ม....อูยยย....." ...เสียงครางเบาๆ ของน้องแก้มที่ห้ามผมตลอดว่าไม่ให้ทำ...แต่กลับยกก้นให้ เมื่อผมขยับถอดกางเกงของเธอ...มันถอดไม่ยาก เพราะเป็นกางเกงวอร์ม... และยิ่งง่าย เพราะเมื่อจะสุดปลายเท้า...น้องแก้มช่วยเอาเท้าของเธอยันมันออกเองจนสุด...
...... ผมทำทุกอย่างแบบที่ผมเห็นลุงทรทำกับพี่นิด... ท่อนบนของผมกับน้องแก้มยังสวมเสื้อ แต่ท่อนล่างเราเปลือยเปล่า...
.... ไม่ว่าผมจะจูบ น้องแก้มก็จูบตอบ เมื่อผมดูดนม น้องแก้มก็แอ่นอกให้ ...น้องแก้มกอดผม ผมกอดน้องแก้ม......ถึงจะเป็นความไคร่ แต่เราก็กอดกันด้วยความรัก.... ผมทำทุกอย่าเหมือนเคยเห็นลุงทรทำ...สิ่งเดียวที่ผมต่างจากลุงทรคือ...พอผมเอาควยจิ้มหีอันเยิ้มไปด้วยน้ำหล่อลื่นของน้องแก้ม...มันเข้าไปได้แค่ส่วนหัว...หลังผมก็เย็นวาบ..."...ไม่นะ...ไม่นะ...ผมคิดในใจ.."....แต่สุดที่ผมจะควบคุม....น้ำแรกในชีวิตผมที่ไม่นับการช่วยตัวเอง... ก็แตกคาปากทางเข้าเสียแล้ว.... ผมอยากจะอาย แต่ก็ไม่กล้าอาย กลัวเสียฟอร์ม ...
..... ผมกอดน้องแก้ม น้องแก้มก็กอดผม น้องแก้มจะรู้หรือไม่ว่าตอนนี้ผมเสียเชิงเป็นอย่างมากเพราะล่มปากอ่าว......
.....เป็นเรื่องธรรมดา ที่วันหยุด น้องแก้มจะมาเล่นอยู่บ้านผม มาเล่นกับน้องสาวผม มาพูดคุยกับผม พ่อแม่ผมก็ดูออกว่า ผมกับน้องแก้ม..คบกัน พ่อแม่น้องแก้มก็คงรู้เช่นกัน..ถึงได้ปรามๆ เราอยู่
.... ที่เลวร้ายของวันนี้ก็คือ แม่น้องแก้ม มาตามน้องแก้มไปทานข้าว แทนที่จะปล่อยให้น้องแก้มกลับไปเอง...เลวร้ายมากกว่าคือแม่น้องแก้มดันถามน้องสาวผมว่าแก้มไปใหนแล้วน้องสาวผมดันบอกแม่น้องแก้มว่าเห็นน้องแก้มเดินไปกับผมทางบ้านลุงทร...และร้ายที่สุดคือแทนที่แม่น้องแก้มจะตามน้องแก้มเองกลับบอกพ่อน้องแก้มให้ช่วยตาม..แล้วพ่อน้องแก้มก็ตามน้องแก้มมาที่บ้านลุงทร....
....... บ้านลุงทรเงียบ ลุงทรยังไม่กลับมา... ลุงทรไม่อยู่ แต่รองเท้าผมและน้องแก้มอยู่ที่บันไดขึ้นบ้านลุงทร...
...... ผมว่าคนที่...."ไรมรรยาทที่สุดในโลกคือพ่อน้องแก้ม"...เมื่อมาหาคนที่บ้านคนอื่นแทนที่จะตะโกนเรียก..กลับวิสาสะเดินขึ้นบ้านคนโดยไม่ให้สุ้มเสียง.....
..... หลังจากล่มปากอ่าว...ขณะที่ผมกำลังแก้มือในรอบสอง ...หลังจากผมใช้ปากและลิ้นทำให้น้องแก้มจนเสร็จไปแล้วรอบหนึ่ง ขณะที่ตัวผมอยู่บนตัวน้องแก้ม ...ตอนนี้ควยผมอยู่ในหีน้องแก้ม...ผมควบคุมมันได้แล้ว..... คราวนี้ผมและน้องแก้มเราจะเสร็จพรอมกัน....ผมจะน้ำแตกในตัวน้องแก้ม..... ตัวผมอยู่บนตัวน้องแก้มควยผมอยู่ในหีน้องแก้ม น้องแก้มกอดผมแน่น ปากเราสัมผัสกัน ลิ้นเราเกี่ยวรัดกัน...
....แล้วคนที่ไร้มรรยาทที่สุดในโลกกลับเปิดประตูเข้ามา...
........"....แก้ม..!!!!...".... แทนที่จะเรียกอยู่ข้างล่าง มาเรียกอะไรตอนนี้... แทนที่จะเรียกเบา กลับเรียกเหมือนตะโกน...เสียงดุ ... เหมือนไปโกรธใครมา...แล้วจะโกรธทำไม่ ผมไม่ได้ทำอะไรพ่อน้องแก้มสักหน่อย...ผมกำลังเย็ดน้องแก้ม... ผมไม่ได้เย็ดตูดพ่อน้องแก้มสักหน่อย แล้วทำไมพ่อน้องแก้มต้องโกรธเป็นฟืนเป็นไฟด้วย แต่..เสียงเรียกน้องแก้ม.. ก็ทำให้ผมเย็นหลังวาบ ..ตัวชาไปชั่วขณะ.. เมื่อผมหันไปมองพ่อน้องแก้ม.... น้องแก้มก็นิ่ง...ผมก็นิ่ง ทำอะไรไม่ถูก...หำผมที่อยู่ในตัวน้องแก้มหดวูบลงทันที...
...ผมโล่งใจหน่อย...ต้อนนั้น... พ่อน้องแก้ม ไม่ว่าอะไรสักคำ... พ่อน้องแก้มเดินลงบันไดกลับบ้าน หำผมเหี่ยวคารูน้องแก้ม...เรามองหน้ากันต่างคนต่างรีบสวมเสื้อผ้า.....
...."...เอาไงดี...." น้องแก้มกล่าวเสียงสั่น
...." ...พี่จะไปกราบขอโทษพ่อแม่น้องแก้มเอง..." ผมว่า
...........แต่ผมไม่ต้องไปกราบพ่อแม่น้องแก้มแล้ว พ่อน้องแก้มมาให้กราบแล้ว มาพร้อมปืนลูกซอง ... ทั้งยังมีแม่น้องแก้มวิ่งตามมาด้วย... แม่กับน้องสาวผม ก็วิ่งตามมาห่างๆ
..."....หนีเร็ว...หนีไปก่อน..." ...เป็นเสียงแม่น้องแก้ม ตะโกนบอก
......." ...เปรี้ยง...!!!..." เสียงปืนลูกซองดังขึ้น เม็ดกระสุนกระทบถูกเชิงชายและหลังคาบ้านลุงทร.... ถ้าแม่น้องแก้มไม่ปัดปากกระบอกปืนขึ้น มีหวังผมกับน้องแก้ม โดนคนละเม็ด สองเม็ดแน่.... โดยไม่รู้ตัว โดยที่สมอง ระดับ CPU.intel i9 ของผมไม่ต้องสั่งการ ผมจับมือน้องแก้มวิ่งมุดรั้วออกหลังบ้านลุงทรทันที...
.....วิ่งพลางคิดด่าพ่อน้องแก้มในใจไปพลาง.../ ก็จะฆ่าจะแกงกันได้.../>
.....
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน