สุดๆ

ฮั่นแน่

สุดยอด👍👍👍

เจอเกย์คิง ได้เปลี่ยนเพศเลยนะ

สุดยอด

ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 1 พลิกผัน

แวะไปดูเรื่องเก่าๆกันนะครับ

แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 1 THE ORIGINAL   
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 2 วัยแห่งความรัก   
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 3 เพื่อนคุย     
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 4 โกอินเตอร์     
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 5 ส่งท้ายวัยมัธยม   
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 6 เฟรชชี่ปีหนึ่ง   

แฟนกู ภาค 1 
แฟนกู ภาค 2 
แฟนกู ภาค 3 
แฟนกู ภาค 4 
----------------------------------------------------------------------------------

   "เอ้า...มึง   ไอ้ม่อน....งงหรือไงวะ  กูถามว่ามึงจะไปไหน  แดกข้าวยังเหอะ..."

   พี่ชาติ...เพื่อนข้างห้องกำลังล้อคห้องและจะออกจากห้องเหมือนกัน   ผมยกมือไหว้ในฐานะที่เป็นคนที่สนิทกะผมมากที่สุดในกรุงเทพในเวลานี้  ห้องผมกะพี่ชาติอยู่ติดกัน แต่มักจะไม่ค่อยพูดคุยกันสักเท่าไร  พี่ชาติก็เป็นเพื่อนร่วมหอพักที่ดีเสมอและยังยอมให้ผมยืมเงินไปจ่ายค่าหอในบางครั้ง

   "พี่ชาติ  เจอพี่ดีเลย  พี่...ผมขอยืมเงินไปจ่ายค่าเล่าเรียนได้มั๊ย"
   "ห่าอะไรวะมึง  ยืมอีกแล้วเหรอ  เจอหน้าเป็นยืมเงิน  มึงแม่งยืมทุกเทอมเลย  ดีนะที่มึงคืน  ไม่งั้นกูไม่ให้ยืมแล้ว  เอาเท่าไหร่ไอ้ม่อน"
   "สองพันไหวมั๊ยพี่  เดี๋ยวผมเอาค่าหอเจ๊มาโปะรวมไปก่อน  ผลัดเจ๊ไปอีกเดือนสองเดือน  ช่วงปิดเทอมผมขอที่ร้านทำกลางวันด้วย  เดี๋ยวก็คงได้มาคืนพี่"

   พี่ชาติเดินมาตบไหล่และหยิบเงินมาให้ผม 2000 ตามที่ขอ   
   "เออ งั้น  มึงเอาไปก่อน   อย่าลืมคืนกูด้วย  อ้อ...แล้ววันไหนว่างมาคุยกะกูหน่อยดิ...."

   ผมยกมือไหว้ก่อนรับเงิน และเดินลงจากหอเพื่อข้ามถนนเพื่อไปทำงานที่ร้านอาหารอีกฝั่งนึง  หน้าที่เด็กเสิร์ฟของผมไม่ได้มีอะไรมากหรอกครับ  เก็บโต๊ะ  จัดโต๊ะ  เสิร์ฟอาหาร  เก็บเงิน.. อะไรแบบนี้หละ   ค่าแรงวันนึงก็สามร้อย ร้านปิดสามทุ่ม  ถ้าผมยังอยู่ช่วยกวาดถูล้างจานหลังจากปิดร้านก็จะได้เพิ่มอีก 100 แต่มันก็ใช้เวลานานจนเกือบห้าทุ่มถึงได้กลับ  ยังไงผมก็ต้องอดทน  ค่าหอแม้จะไม่แพงมากนัก  แต่ค่ากินค่าอยู่ค่าเล่าเรียนก็แยะ  ผมแทบไม่เหลือเงินไว้ใช้อะไรอีกเลย...
   ...............................................................................................

ผมม่อนครับ...

หลังจากผมสร้างเรื่องราวต่างๆไว้มากมายที่เชียงราย  พอผมสอบจบ ม 3 ครูอมรกลัวผมโดนฆ่าตาย  ก็เลยตัดสินใจส่งผมมาเรียนต่อกรุงเทพ   ครูอมรมีเพื่อนอยู่ที่วิทยาลัยช่างแห่งนึงแถวสามย่าน ก็เลยฝากฝังผมให้เรียนช่างยนต์  และฝากผมเป็นเด็กวัดไว้กะหลวงตาที่วัดแห่งนึงแถวสามย่านที่ไม่ไกลจากที่ผมเรียนเท่าไหร่...เดินไปได้    เรื่องกามที่เมื่อก่อนผมไม่เคยขาดแคลนตั้งแต่ผมเคยครั้งแรกกะน้องนุ่น  ตอนนี้ถือว่าไม่มีอีกเลย  ในกรุงเทพ...ผมไม่รู้จักใครอีกแล้ว..  นอกจากเพื่อนเด็กวัดกะเพื่อนโรงเรียนช่างที่เป็นผู้ชายทั้งนั้น

นับตั้งแต่ครูอมรมาส่งผม... ตอนนี้ผมมาอยู่กรุงเทพได้ปีกว่าแล้ว   พี่แนน ส้ม ไอ้ปุ้ยหรือน้องเบล  ไม่มีใครติดต่อผมอีก   ผมอยู่กะหลวงตาได้ปีนึง ผมขอก็ย้ายมาอยู่หอพักซอมซ่อเล็กๆราคาถูกที่สุดแถวบ่อนไก่โดยหางานทำพิเศษพอเป็นค่าหอได้ในแต่ละเดือน   แต่ผมยังคงรับอาสามาช่วยหลวงตาบิณฑบาตทุกเช้าและดูแลถวายอาหารเช้าตามคำสั่งของครูอมร   หลวงตาฉันแล้วก็ให้อาหารผมเป็นมื้อเช้าและมื้อเที่ยงก่อนผมไปเรียนหนังสือ   ดูเหมือนชีวิตมันจะลงตัว...

   แต่ชีวิตผมยังพลิกไม่จบสิ้น
   ................................................................................

   หลายวันต่อมาจากที่ผมขอยืมเงินพี่ชาติ... ผมเจอพี่เค้าอีกครั้งตอนเกือบเที่ยง
   
   "เฮ้ย...มึง...ม่อน ว่างป่ะ  มากินส้มตำไก่ย่างกะกู  เดี๋ยวมึงเอาตังนี่ลงไปซื้อนะ"
ผมมานั่งกินข้าวเที่ยงในห้องพี่ชาติตามคำเชิญ  พี่เค้าเลี้ยงไก่ย่างข้าวเหนียวผม  ซึ่งผมก็กินง่ายไม่เรื่องมากอยู่แล้ว  เราคุยกันเรื่อยเกี่ยวกับชีวิตแต่ละวัน...

   "มึงแม่ง...ทนทำอยู่ได้ไงวะ  กูเห็นมึงทำมานานหละ  วันละ 3-400   เชี่ยแม่ง...ทำทุกวันทั้งเดือนยังหมื่นนิดเดียว  มันจะไปพอไรวะ"
   "ไม่มีที่อื่นแล้วพี่  ตรงนี้ก็ใกล้บ้านเรา  ผมโอเค  ไม่ต้องนั่งรถเปลืองเงิน  อาหารเย็นก็ได้กินที่ร้านด้วย  ก็ยังช่วยค่ากินไปได้มั่ง"
   "มึงอยากทำอย่างอื่นมั่งมั๊ยล่ะ  ที่ได้เงินเยอะๆอ่ะ  ทำงานแบบกูมั๊ยอ่ะ..."

   ผมตาเป็นประกาย  พี่ชาติอยู่ดีชีวิตดีแต่งตัวดี  หอเราอยู่แม้ว่าจะซอมซ่อแต่ห้องพี่ชาติเค้าใหญ่กว่าผมและติดแอร์อีกต่างหาก  จะว่าไปก็คือห้องใหญ่ที่สุดและหรูที่สุดในหอนี้แล้ว  ถ้าได้งานแบบพี่ชาติทำ  ชีวิตผมน่าจะดีขึ้น
   "แต่ก่อนตอบโอเค  มึงลุกขึ้น...แล้วถอดกางเกงออกก่อน...."
   "เฮ้ย พี่...."
   "เหี้ย  กูไม่ข่มขืนมึงหรอก  ถอดออก  เดี๋ยวกูถอดด้วย"

   ผมงงไปหมดแล้ว  งานอะไรวะที่ก่อนทำต้องถอดกางเกงให้พี่ชาติดู   พี่ชาติแม่ง...มามุขไหนวะเนี่ย  ผมยิ้ม  คิดว่าพี่แกพูดเล่น 
   "เหี้ย..ม่อน  ถอดดิ  งานแบบกู...ต้องถอดกางเกง"
   แล้วพี่ชาติก็ถอดกางเกงของแกออกเหลือกางเกงในสีขาวยี่ห้อแพงที่ดูสะอาดมากๆ   ผมถอดด้วยความโคตรอายสุดขีด  ผมเคยถอดหน้าผู้หญิงมาหลายคน  แต่ผมไม่เคยถอดหน้าผู้ชายคนไหนเลย   ผมดึงกางเกงขาสั้นลง  เหลือกางเกงในเก่าๆที่มันเริ่มจะยืดแล้วปกปิดอยู่
"โหย...แม่ง ใช้ได้ว่ะ  เอ้า ใส่กางเกงไปเหมือนเดิม"

แล้วพี่ชาติก็เล่าให้ฟังว่า  แกมีอาชีพอะไร....

แกเล่าว่าช่วงทุ่มนึงแกมักไปยืนแถวสวนสาธารณะที่เป็นอันรู้กันระหว่างคนอยากให้ถูกจ้างกะคนจ้าง   อาชีพพี่ชาติคือ "ขายน้ำ"  แกเล่าว่าแกได้ค่าเหนื่อยชั่วโมงละ 800  วันนึงถ้าแข็งแรงอึดๆ  ทำได้สามสี่รอบก็มี  ผมตกใจในค่าจ้างมากๆ   พี่ชาติใช้เวลาแค่ชั่วโมงเดียวแต่ได้เงินเท่ากับที่ผมทำงานสองวัน   ถึงไงก็ตาม..ผมยังทำใจรับอาชีพนี้ไม่ได้   ผมรู้จากพี่แนนว่ามีอาชีพแบบนี้..แต่ผู้หญิงทำ  ผมไม่เคยได้ยินว่ามีผู้ชายทำอาชีพแบบนี้เลย

"พี่  แล้วถ้าผู้ชายมาอ่ะ"
"ผู้ชายมาก็แล้วแต่มึงดิ   เฮ้อ...  มึงแม่ง... ถ้ามึงไม่ชอบเค้าก็ไม่ต้องไปสิวะ  มึงก็เลือกเอาได้  แต่กูบอกมึงนะ  ไม่ใช่หาง่ายๆ  กว่าจะมีคนมาจอดรับมึง  บางวันอดแดก..ไม่มีเลย  บางทีไม่มีหลายๆวันเลยด้วย  แต่ถ้าโชคดีนะ..บางวันแม่ง 5 รอบก็มี   แรกๆกูก็เลือกมาก..เรื่องมาก   ต้องสวย ต้องไม่แก่...ไม่เจ๊  หลังๆนะ..ไม่เลือกแล้ว 5555 กลัวอดแดก"
"มีพวกเกย์ ตุ๊ดอะไรงี้ มีมั๊ยอ่ะ"
"โหย แม่งมีหมดแหละตั้งแต่ สาว  แก่  ทอม  แม่หม้าย ไปจนถึง ตุ๊ด เกย์ ไบ แมน LGBTQ  ABCDEF  แม่ง....มีหมดทั้งนั้น   แรกๆกูไม่ไปเลยนะ  หลังๆแม่ง..พอไม่มีผู้หญิง  กูก็ลองรับงานไปที  โห...แม่ง เงินดี... ทำงาน 800 แต่พวกนี้รวย..จ่ายเงิน 2000 ก็มี  หลังๆกูโอเคหมดแหละ  มึงอยากลองทำมั๊ยล่ะ"

งานดี เงินดี ใด้ปี้ ปี้ ด้วย ช้าใย

 

เปิดมาน่าสนใจแต่อยากได้ภาค 1กับ2ด้วยครับ

กลับมาอ่านใหม่อีกรอบ

    

ท้าทายชะตาชีวิต

เปิดเรื่องมาน่าติดตาม

ลุ้น

ลุ้น