นักแก้ปัญหาภายในบริษัท 25

[kupong]

เสียงแอร์ประกาศใกล้จะถึงสนามบินทำให้เราสองรู้สึกตัวขึ้นมาด้วยความเหนื่อยล้าจากการเดินทางและกิจกรรมเมื่อคืนในสภาพเปลือยเปล่าเสื้อผ้าตกกองอยู่ทางเดิน พี่แอนรีบลนลานไปคว้าเสื้อกับกางเกงมาใส่ ส่วนตาผมก็เหลือบไปเห็นกางเกงในตัวน้อยก็คว้าไปใส่ในกระเป๋ากางเกงก่อนแอร์จะเดินเข้ามาเจอ และรีบแต่งตัวอย่างลวกๆ แต่ดูท่าแอร์โฮสเตสก็คงจะชินกับเหตุการณ์แบบนี้แล้วจึงรอจนเราแต่งตัวเสร็จถึงค่อยเปิดม่านกั้นเข้ามาแจ้งแบบพอดี โดยสีหน้าไม่เปลี่ยนเลยสักนิดแต่พี่แอนนี่สิหน้าแดงแปร๊ด ก้มหน้าหลบสายตาแอร์ตลอด คงเพราะคว้าชั้นในมาใส่ไม่ทัน เสื้อเชิ๊ตขาวแสนบางเลยโชว์สองเต้าเต็มๆ จนต้องเอาเสื้อสูทมาปิดมิดชิดส่วนท่อนล่างก็ไม่เห็นขอบกางเกงในแล้ว เพราะไม่ได้ใส่ พอจะหันไปทักพี่แอนก็รีบเดินพรวดๆ ไปรวดเดียว เกือบถึงทางออกแล้ว ทำให้ผมต้องรีบตามไป แต่ก่อนจะเดินออกไปแอร์สาวชาวต่างชาติก็เรียกผมไว้ก่อนพร้อมกับยื่นวัตถุสีดำชิ้นน้อยมาให้ โดยยังรักษาท่าทางมืออาชีพไว้ได้

อ้อบราของพี่แอนนี่เอง...เท่ากับว่าผมมีทั้งยกทรงและกางเกงในเธอครบเลยสิ ต้องหาทางไปคืนเธอละ

บนรถลีมูซีนส่วนตัวที่จะพาเราไปโรงแรม พี่แอนพูดทำลายความเงียบขึ้นมา

"เรื่อง เมื่อคืน รู้กันแค่เรานะ" พี่แอนพูดพร้อมหยิบเครื่องสำอางมาแต่งหน้าทำผมที่กระเวิงจากเมื่อคืน

"แน่นอนครับ" ผมพูดตอบไปแบบเดิมๆ เหมือนกับที่พูดรับปากกับสาวๆ ทั้งหลายไป...เริ่มรู้สึกตัวเองเลวขึ้นมาเลยแหะ

"...ไหนๆ นี่ก็จะเป็นงานสุดท้ายแล้ว พี่ไม่สนใจจะทำอะไรสนุกๆ ส่งท้ายบ้างหรือครับ" ผมลองกลั้นใจยื่นข้อเสนอไปให้พี่แอนสาวใหญ่คนสวยดู

"หมายความว่างยังไง" พี่แอนยังคงแต่งหน้าส่องกระจกไม่สบตาผม

"ก็...ช่วงที่เราอยู่ที่นี่นอกเวลางานเราก็มาเป็นแฟนกันมั้ยครับ ยังไงก็ไม่มีใครมารู้จักเราอยู่แล้ว"

"เธอจะบ้าเหรอ มาติดใจอะไรป้าแบบพี่กัน" พี่แอนดูจะหวั่นไหวชัดเจน ทำเอาผมตัดสินใจรุกต่อ

"เชื่อผมสิครับ แล้วก็ ผมยังมีของต้องคืนพี่ด้วยนะ" ผมพูดไปยิ้มๆ แบบตัวร้าย มือก็ล้วงไปใต้สูทกุมยอดนมที่ไม่มีบราจนพี่แอนสะดุ้ง ลิปเกือบร่วง

"เข้าใจแล้ว แต่อย่าให้ใครสงสัยละ แล้วก็นอกเวลางานเท่านั้นนะ" พี่แอนจับมือผมออก เพราะเราใกล้จะถึงแล้ว พี่แอนเลยยอมรับปาก ทำเอาผมยิ้มก้มไปหอมแก้มเธอจนหน้าแดงท่าทางเหมือนสาวๆ

"จำไว้นะนอกเวลางานเท่านั้นนะ"
พี่แอนยิ้มเจ้าเล่ห์พูดทิ้งท้ายก่อนรวบผมหางม้าท่าทางดูพร้อมทำงานยิ่งดูสวยสง่าเข้าไปอีกก่อนลงจากรถ ส่วนผมแม้จะตะงิดๆ กับคำพูดของพี่แกแต่ก็หิ้วกระเป๋าตามไปแบบงงๆ
.
.
.
ณ ใจกลางนิวยอร์ก ในโรงแรมสุดหรูซึ่งอยู่ไม่ห่างจากย่านศูนย์กลางของเมืองซึ่งเป็นที่ๆธุรกิจใหญ่ๆระดับโลกตั้งสำนักงานใหญ่อยู่ ในห้องทำงานของโรงแรมที่ๆจะกลายเป็นฐานปฏิบัติการลับของทีมงานฝ่ายการตลาดตลอดเวลา 2-3 สัปดาห์เพื่อแก้เกมทางธุรกิจ พอก้าวเท้าเข้าห้องทำงานก็ทำเอาผมเข้าใจคำพูดพี่แอนทันที ทุกคนต่างยุ่งหัวหมุนตั้งแต่เช้ายันเย็นแทบไม่มีใครได้ก้าวเท้าออกจากห้องทำงานหรือมีเวลาไปชื่นชมความงามของตึกนอกหน้าต่างเลย ต่างคนต่างหมกมุ่นกับงานตัวเอง ประชุมโต้เถียง และคอยเสนอไอเดียใหม่ๆ ตลอด ส่วนพี่แอนหัวเรือใหญ่ก็เคร่งเครียดจริงจังกับงานมากจนไม่มีเค้าความเร่าร้อนบนเครื่องเลย

งานวันแรกจบที่ตอนเกือบๆ ตี 3 และต้องมาประชุมร่วมกันช่วงเช้า 7 โมง อย่าว่าแต่ไปโซเดมาคอมเลย แค่นอนก็แทบจะไม่มีเวลาแล้ว นั่นทำให้ผมคิดว่าเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ แผนคงล่มแน่ จึงต้องหาทางทำให้งานมันเสร็จเร็วขึ้น
.
.
.
นับจากวันแรกผมก็ออกไปจากห้องทำงานนั้นและไม่กลับเข้าไปอีกเลย พอเข้าเช้าวันที่ 3 นับจากการบินมาถึงอเมริกา ในช่วงที่สภาพทุกคนในทีมดูปั่นป่วนสุดๆ ผมเดินเข้าไปหาพี่แอนพร้อมยื่นซองกระดาษสีน้ำตาลข้างในมีปึกกระดาษหนาๆ ก่อนพี่แอนจะเปิดดูด้วยความแปลกใจ

"...นี่มันข้อมูลข้างในของบริษัทคู่แข่ง ทั้งรายละเอียดสินค้า วันที่จะเปิดตัว...มีกระทั่งรายละเอียดกลยุทธ์ด้วย นี่เธอไปเอามันมาได้ยังไงนะ"

"...ความลับทางการค้านะครับ ว่าแต่นี่พอจะช่วยงานพี่แอนได้มั้ยครับ" ผมยิ้มเลี่ยงตอบแต่พี่แอนมัวสนใจข้อมูลตรงหน้าจนไม่ได้ถามอะไรเพิ่มแล้ว

"ช่วยเหรอ นี่พลิกเกมให้เราได้เลยนะ เดี่ยวพี่ขอประชุมทีมก่อนนะ" พี่แอนรีบหันไปเรียกทีมมาประชุมด่วนก่อนไล่ผมออกจากห้อง

กลายเป็นว่าผลจากข้อมูลที่ผมได้มาทำให้ฝ่ายเราสามารถออกแคมเปญกับวางแผนตัดยอดของคู่แข่งได้แถมยังทำให้สินค้าของเราเพิ่มยอดขายถล่มทลาย ทำเอาทีมของเราหน้าชื่นตาบานกันหมดที่งานทั้งเสร็จเร็วขึ้นและยังพลิกเกมได้แบบขาดลอยอีกด้วย


อ้อ ส่วนวิธีได้ข้อมูลก็ไม่มีอะไรซับซ้อนมาก ผมแค่ทำตัวเป็นนักท่องเที่ยวไปเดินป้วนเปี้ยนหน้าตึกคู่แข่ง พอแอบๆมองจนรู้ว่าใครน่าจะทำที่เกี่ยวกับการตลาด และก็ไปทำตัวตีสนิทด้วยในบาร์เหล้าหลังมันเลิกงาน ก่อนจัดการมอมจนไอ้ฝรั่งนั่นเมา แล้วค่อยลากมันกลับบริษัทของมัน อ้างกับยามว่ามีประชุมสำคัญแล้วให้มันพาไปที่ออฟฟิศ ซึ่งผมแอบผสมยาปลุกเซ็กกับยานอนหลับไว้ในเหล้าให้มันกินเรียบร้อยระหว่างทาง และก็แอบติดต่อกะหรี่ท้องถิ่นให้ขึ้นมาบริการมันระหว่างที่ผมหาวิธีล้วงข้อมูลจากคอมของมัน ที่ต้องทำแบบนี้ก็เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของไอฝรั่ง และทำให้บริษัทคู่แข่งไม่รับรู้ถึงตัวตนของผม ซึ่งก็ตามคาดทางบริษัทคิดว่าผมเป็นพ่อเล้าเถื่อนที่พาอีตัวมาให้ไอฝรั่งนี่ตีกะหรี่กลางออฟฟิศ โดยที่ไม่รู้เลยว่าข้อมูลลับแสนสำคัญโดนผมล้วงไปหมดแล้วในคืนนั้น และผลก็คือไอฝรั่งนั้นแก้ผ้านอนอยู่กลางออฟฟิศและก็โดนไล่ออกในทันที

...โทดทีละกันวะ ไว้มาไทยแล้วไอจะพาไปลงอ่างชดเชยนะ อ้ายฝรั่ง

ส่วนผลลัพธ์ทั้งทีมได้วันว่างให้เที่ยวได้อีก 5 วันพร้อมเงินโบนัสเต็มกระเป๋า ส่วนผมก็ไปทวงสัญญาพี่แอนทันที


"...รู้แล้วๆ เห้อออ มาติดใจอะไรรุ่นพี่เนี่ย" พี่แอนบ่นแบบงอนๆ แต่กลับแต่งตัวตรงกันข้าม ไม่รู้เธอไปแอบซื้อหรือพกมาด้วย แต่เธอกลับใส่กางเกงยีนส์ขาสั้นผ้าบางๆรัดโคกฟิตจนอวบนนูน แถมข้างหลังยังขาดจนเห็นแก้มก้นชัดเจน ท่อนบนเป็นเสื้อสายเดี่ยวสีดำแถมยังโนบราซะด้วย เรือนร่างอวบอัดแน่นไปทั้งตัวกำลังอยู่ในอ้อมกอด แม้ปากจะอิดออดแต่กลับเข้ามากอดแขนผมแถมยังทำตัวอ้อนไม่สมกับอายุอีก คงเพราะอยากตอบแทนที่ผมช่วยพลิกเกมส์ได้ หรือเพราะเห็นว่าคงไม่ได้อยู่ด้วยกันอีกหรือเปล่าพี่แอนเลยดูจะสนุกกับผมเต็มที่
หลังจากนั่นก็พาเธอไปเที่ยวรอบนครนิวยอร์กราวกับคู่แต่งงานมาฮันนีมูน ซึ่งระหว่างเที่ยวผมก็ลวกควักจับนมจับหีเธอซะเต็มที่แถมพี่แอนก็ใจกล้าแอ่นสู้ผมไม่อายใคร คงเพราะเป็นต่างบ้านต่างเมืองจึงใจกล้าแถมยังดูชอบซะด้วย
.
.
.
 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[จรัญ บุญชู]

เหมือนไปฮันนี่มูนก็ไม่ปานนะ

[longman_44]

อีก5วันคงฟ้าเหลือง

[TUWATAR]

ไปที่ไม่มีใครรู้จัก ก็เลยทำได้เต็มที่
ไม่มีใครสนใจ

[shotti]

ท่าทางแผนแต่งงานจะราบรื่น

[sodabun]

Sex in​America คงน่าตื่นเต้นดี

[tapoj]

ผลิตกระสุนทีนไหมนะ 5555

[Prince Ma]

ล้วงข้อมูลกันแบบนี้เลยนึกว่าคู่แข่งเป็นสาวสวยซะอีก

[มดแดงตะกายตึก]

จับเอาเข้าคลังไว้อีกคน

[ผู้เฒ่าเซราะกราว]

ทำหน้าที่ได้ดีขนาดนี้ ท่านประธานน่าจะให้รางวัลใหญ่นะ ว่าแต่พี่แอนโดนเข้าไปขนาดนี้จะติดใจจนกลายเป็นเมียจริงๆไหมนะ

[banana_nakrab]

จัดเต็มทุกตนตามมาตฐานจริงๆ

[kk2016]

เข้าทางเลยแบบนี้ ภารกิจจะลุล่วงๆปด้วยดีหรือจะมีอุปสรรคแบบไหนมาอีกไหมนะ

[Megaflood]

หายไปนาน

[chaiwat99]

พี่แอนโดนจัดหนักแน่ๆ

[akerue]

พี่แอนคงจะอยู่ทำงานต่อไปยาวๆ