เช้าวันรุ่งขึ้น
“อุ้ย... วันนี้ลงมาทำอะไรแต่เช้าจ๊ะบัว"
ป้ามะลิร้องทักเมื่อเห็นบัวเธอชะโงกใบหน้าเข้ามาด้อมๆ มองๆ ในครัว
“มีอะไรให้บัวช่วยมั้ยจ๊ะป้า”
บัวเธออยากทำตัวให้เป็นประโยชน์เพราะทุกครั้งที่มีเวลาว่างเธอจะลงมาช่วยงานป้ามะลิบ่อยๆ
“ป้ากำลังจะทำกระท้อนลอยแก้วให้พ่อกำนัน"
ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ป้ามะลิบอกพลางชูถุงพลาสติกที่หิ้วอยู่ในมือแลเห็นกระท้อนลูกใหญ่หลายใบอยู่ในถุงที่เพิ่งออกไปซื้อมาจากตลาดเมื่อตอนเช้าตรู่
“พ่อกำนันชอบกระท้อนลอยแก้วหรือจ๊ะ"
บัวถามป้ามะลิ
"ใช่... "
ป้ามะลิพยักหน้า
“ป้าช่างรู้ใจพ่อกำนันเสียจริงๆ”
บัวเธอรู้สึกว่าใบหน้าของเธอกำลังร้อนวูบๆวาบๆขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อนึกถึงเหตุการณ์สุดเร่าร้อนระหว่างป้ามะลิกับกำนันเสือที่เธอเห็นมาจากเมื่อคืน
“มีอะไรให้ฉันช่วยมั้ยจ๊ะป้า”
“เรื่องกระท้อนลอยแก้วเดี๋ยวป้าจัดการเองได้... แต่ถ้าอยากช่วยจริงๆ ละก็... ป้าวานบัวช่วยไปเก็บผักบุ้งให้ป้าทีเถอะเพราะว่ากำนันแกอยากกินแกงส้มผักบุ้งใส่ปลาช่อนเมื่อกี้ป้าเพิ่งวานให้
อาเดชช่วยไปหาปลาช่อน"
“หมายความว่าตอนนี้อาเดชกำลังตกปลาอยู่ใช่ไหมจ๊ะป้า”
บัวเธอทำเสียงตื่นเต้นอยากรู้
“ใช่... ปานนี้อาเดชคงกำลังตกปลาอยู่ ที่หนองน้ำหลังไร่มันสำปะหลังโน่น ใกล้ๆ กับ คลองที่จะวานให้บัวไปช่วยเก็บผักบุ้ง นั่นแหละ”
“ได้จะ... งั้นเดี๋ยวฉันจะไปเก็บผักบุ้งให้นะจ๊ะป้า”
บัวเธอแสดงท่าทางอยากช่วยป้ามะลิเก็บผักบุ้งจนออกนอกหน้าทั้งที่ใจจริงแล้วเธอนั้นรู้ดีว่าเพราะสาเหตุอันใด...ที่ทำให้อยาก ไปยังหนองน้ำแห่งนั้น
บัวเธอคว้าตะกร้าแล้วขี่รถจักรยานออกมาที่หน้าบ้าน
“บัว... เย็นปานนี้แล้วนั่นจะไปไหนวะ"
กำนันเสือกำลังนั่งสูบยาเส้นอยู่ที่ ชานเรือน ชะโงกหน้าถามเมื่อเห็นว่าสะใภ้คนสวยกำลังขึ้นคร่อมจักรยานทำท่าว่าจะขี่ออกไปจากบ้าน
“จะไปเก็บผักบุ้งมาแกงส้มให้พ่อกำนันไงจ๊ะ”
บัวเธอหันมายิ้มให้พ่อผัว
“ใกล้ค่ำแล้ว... เอ็งรีบไปรีบมานะ”
น้ำเสียงเป็นห่วงพ่อผัวกำชับพลางทอดสายตามองตามเรือนร่างเอิบอิ่มของสะใภ้ที่ขี่จักรยานออกไปท่ามกลางแสงแดดประกายสุดท้ายของตอนใกล้ค่ำ
ในเวลาต่อมา
ที่หนองน้ำขนาดใหญ่ โอบล้อมไปด้วย สีเขียวขจีของทุ่งหญ้า อุมดมสมบูรณ์ไปด้วย พืชพรรณไม้น้ำ มีปลาชุกชุมเพราะว่าแม่น้ำสุพรรณบุรีไหลผ่านมาทางหนองน้ำแห่งนี้
“อาเดช”
บนเนินทรายใกล้ชายฝั่ง ร่างสูงใหญ่ เกินกว่าร้อยแปดสิบเซนติเมตรของอาเดชกำลังยืนตกปลาอยู่ท่ามกลางประกายแสงแดดอ่อน ยามเย็น
ก่อนที่จะเรียก บัวแอบยืนมองจาก ทางด้านหลังอยู่นานเป็นครู่จนพอใจ บั้นท้าย ของอาเดชช่างหนั่นแน่น เอวหนาช่วยยืนยัน ถึงความแข็งแกร่งและพละกำลังของช่วงล่างได้เป็นอย่างดี
โดยเฉพาะก้นที่แน่นนูนจนงอนออกมาน้อยๆ ทำให้สะดุดตาเหลือเกิน บัวอดนึกอิจฉาอาเพ็ญ ขึ้นมาไม่ได้ ที่โชคดีได้ผู้ชายคนนี้มาเป็นผัว
หุ่นของอาเดชช่างกำยำสุดๆต้นขาที่หยัดยืนอยู่บนเนินทรายยืนยันถึงความแข็งแกร่งได้เป็นอย่างดียิ่งในตอนที่เอี้ยวตัวกลับมาตามเสียงเรียกของหล่อนทำให้แลเห็นเป้ากางเกงคับติ้วความใหญ่โตทำให้มันตุงแน่น
บัวเธอเผลอยกมือขึ้นปิดปาก สิ่งที่เห็นยิ่งทำให้หัวใจของผู้หญิงห่างผัวอย่างหล่อนเต้นแรง ร่องเนื้อตรงง่ามขาร้อนผ่าวกระสันหาการโดนเย็ดขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
“บัว... มาทำอะไรแถวนี้”
อาเดชถามหลังจากหันขวับมาตามเสียงร้องทักของคนที่แอบยืนมองตนอยู่นาน
“ฉันมาเก็บผักบุ้งจ้ะอาเดช”
บัวตะโกนตอบด้วยตอนนั้นอาเดช เปลือยกายช่วงบน แม้ว่าอาเดชมักจะถอดเสื้อ จนกลายเป็นภาพชินตา ทว่าในยามที่ต้อง มายืนอยู่ท่ามกลางแสงแดดของตอนใกล้ค่ำที่สาดมาอาบกระทบร่างสูงตระหง่าน ทำให้ บัวมองเห็นความกำยำล่ำสันสะดุดตาของชายวัยกลางคนอายุ60ปี
“เอ็งมองอะไรอา...หรือว่าเอ็งคิดอะไรรึเปล่า"
อาเดชกล่าวด้วยอารมณ์ขัน พูดแล้วก็ หัวเราะ มบัวเธออมยิ้ม ไม่ปฏิเสธว่าผู้ชายวัยกลางคน คนนี้ หล่อจริงๆ
ภาพของอาเดชสะดุดตาหล่อนอย่างจัง เมื่อเดินเข้ามาใกล้ยิ่งเห็นได้ชัดว่าอาเดชช่างดู บึกบึนและแข็งแกร่ง ทั้งที่เขาก็อายุมากแล้ว ทั้งเนื้อทั้งตัวตึง เต็มไปด้วยริ้วลายกล้ามเนื้ออาเดช
มีความเป็นชายชาตรีในทุกกระเบียดนิ้วยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งทำเอาหัวใจของบัวเต้นแรง
“บัวจะลงเก็บผักบุ้งแล้วนะ”
บัวเธอพยายามเบี่ยงเบนความสนใจของตัวเองมาที่ยอดผักบุ้งเลื้อยระทอดยอดงามอยู่ริมตลิ่ง
“เอ็งมาเก็บผักบุ้งแถวนี้ประเดี๋ยวปลาอามันก็ ตื่นหมด... แล้วอย่างนี้ปลาที่ไหนจะมากินเบ็ดอา” "
อาเดชแกล้งว่า
“งั้นบัวไปเก็บที่อื่นก็ได้”บัวเธอทำหน้ากระเง้ากระงอด
“โธ่ๆ...อาล้อเล่นน่... มา... เดี๋ยวอาจะช่วยเก็บผักบุ้ง”
อาเดชกล่าวพลางเก็บเบ็ดตกปลา
“อ้าว...อาเดชไม่ตกปลาแล้วรึ”
หัวคิ้วของบัวเธอชิดเข้าหากันเธอกลัวว่าตนจะเข้ามาสร้างความรำคาญให้อาเดช
“พอแล้ว... อาตกได้หลายตัวแล้ว”
อาเดชยกข้องใส่ปลาขึ้นอวด ทำท่าว่า หนักมาก แสดงว่าข้างในต้องมีปลาตัวใหญ่ อยู่หลายตัว
บัวเธอก้าวย่าลงมาที่ริมตลิ่งอาเดชรีบเดินตามมาติดๆ สายลมทุ่งที่พัดโชยมาลูบ โลมเรือนร่างของบัวทำให้ผ้าถุงบางๆ และ เสื้อคอกระเช้าที่เธอสวมใส่แนบเน้นไปกับ สรีระรัดรึงสะดุดตา
"โอ้ว... "
อาเดชอุทานออกมาด้วยความลืมตัวสายตาแทบไม่คลาดไปจากสะโพกผายยิ่งมองบั้นท้ายหนั่นแน่นของบัวหัวใจก็ยิ่งเต้น แรงขึ้นมาทุกที ผู้หญิงนมใหญ่ตูดใหญ่แบบ นี้แหละที่อาเดชแอบจินตนาการเอาไว้ว่า อยากได้มาเป็นภรรยา หากในความจริงกลับ ได้ผู้หญิงผอมแห้งอย่างอาเพ็ญมาเป็นเมีย
“ปลาเยอะนะพี่เดช”
บัวเธอเห็นปลาสร้อยปลาซิวกำลังแหวกว่ายอยู่ภายใต้ระลอกน้ำใสแจ๋วบ้างก็โดดขึ้นมาจากกอผักบุ้ง
“น้ำใสแจ๋วเลย... บัวไม่อยากว่ายเล่นบ้างหรอ... เดี๋ยวอาจะเล่นเป็นเพื่อน”
อาเดชรีบชวนเมื่อเห็นว่าบัวจะเก็บผักบุ้ง จวนจะเต็มตะกร้า มากพอที่จะเอากลับไปให้ป้ามะลิแกงส้ม
“ว่าไง... บัวอยากเล่นน้ำไหม”
อาเดชถามอีก
“เล่นว่ายน้ำไล่จับกันหรืออาเดช”
มาลีก็นึกสนุก
“ใช่... อาอยากจับบัว... อยากจับไป
ทั้งตัว... อยากจับมานานแล้ว”
บัวเธอรู้สึกหัวใจเต้นกับคำพูดของอาเดชทำไมบัวเธอจะไม่รู้ว่าผู้ชายวัยกลางคนนี้กำลังคิดอะไรกับเธออยู่
แต่แทนที่จะกลับขึ้นฝั่งแล้วขี่จักรยานกลับบ้าน มบัวเธอกลับแหวกว่ายไปในสายน้ำเหมือนเงือกน้อย
เมื่อสบโอกาสอาเดชค่อยๆ ว่ายตาม เข้าไปใกล้... ใกล้จนเกือบประชิดร่างเอิบอิ่ม ของบัวอาเดชลอยคอเข้ามาใกล้ ตามองตาใบหน้าแทบจะชิดกัน
"บัว... "
อาเดชเอื้อมมือไปใต้น้ำโอบเอวบัว ทว่าบัวก็ขืนกายออกมา ไม่ยอมให้อาเดชรั้งมากอด
"บัวจะกลับแล้วอา”
ด้วยสำนึกในความเหมาะสมของความเป็นผู้หญิงกับผู้ชายบัวเธอไม่อยากให้ อะไรเลยเถิดไปมากกว่านี้
“ทำไมล่ะบัว... "
อาเดชแปลกใจที่บัวทำท่าว่าจะเล่นด้วยครั้นแล้ว
กลับว่ายน้ำหนีเข้าฝั่ง
“ตอบอามาสิ... บัว”
อาเดชว่ายตามมาจนทันแต่บัวเธอก็รีบเดินหนีขึ้นมาริมฝั่งอาเดชยังคงเดินตามมา
“อาทำอะไรให้บัวโกรธอยู่หรือเปล่า”
อาเดชฉุดข้อมือของบัวเธอเหลียว กลับมามองหน้าเขา ตอนนั้นจึงเห็นประกาย ของความปรารถนาที่ลุกโชนอยู่ในดวงตาของ อาเดชขณะจ้องมองทรวงอกอวบใหญ่ของหล่อน ไม่วางตา
“อาเดชปล่อยนะ... บัวจะกลับ ปล่อย”
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน