อยากอ่านมาก

มั่วแต่ลีลาเสียน้องเลย

 

----------------------------------------------------------
ตอนทั้งหมด

ตอนที่ 1 คำเชิญของราชินีมาร
อ่าน :
ตอนที่ 2 คำตอบของเชียนเย่หยิงเอ๋อร์
อ่าน :
ตอนที่ 3 สุนัขของจักรพรรดินี
อ่าน :
ตอนที่ 4 ปรมันตร์สิ้นท่า
อ่าน :
ตอนที่ 5 แดนลำนำเหมันต์
อ่าน :
บทที่ 6 ปิงหยุนผู้ร่วงหล่น
อ่าน :
บทที่ 7 วาสนาเทพอัคคี
อ่าน :
บทที่ 8 หั่วพั่วหยุนชำระแค้น
อ่าน :
บทที่ 9 ความอื้อฉาวของจักรพรรดินิปีศาจน้อย
อ่าน :
บทที่ 10 การตัดสินใจของมู่เซวียนหยิน
อ่าน : กำลังอ่าน
บทที่ 11 เกลี้ยกล่อมหมาป่าสวรรค์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/6/2567)
บทที่ 12 พิธีสถาปนา
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/7/2567)
บทที่ 13 พ่อและลูกสาว
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/8/2567)
บทที่ 14 สองดรุณีหนึ่งผู้เฒ่า
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/9/2567)
บทที่ 15 ไฉจือสิ้นพรหมจรรย์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/10/2567)
บทที่ 16 หมาป่าสวรรค์ที่เปลี่ยนไป
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/11/2567)
บทที่ 17 มู่เซวียนหยินxฉืออู่เหยา
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/12/2567)
บทที่ 18 แรกสัมผัสอู๋ซิน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/1/2568)
บทที่ 19 คำสารภาพของใต้หล้าอันดับเจ็ด
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/2/2568)
บทที่ 20 เฟิงเสวี่ยเอ๋อร์ผู้ว่าง่าย
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/3/2568)
บทที่ 21 ทายาทหมาป่าสวรรค์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/4/2568)
บทที่ 22 มารยาปรมันต์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/5/2568)
บทที่ 23 นารีแพทย์ ซูหลิงเอ๋อร์ (ล่าสุด)
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/6/2568)

เนื้อหาในเว็บผมจะอัพเดทให้เดือนละตอนนะครับ ทุกวันที่หนึ่งของเดือน ส่วนในกลุ่มลับจะอับลงทุก 1-3 วันจนกว่าจะทันต้นฉบับ
ใครอยากเข้ากลุ่มลับสามารถแอดมาได้ที่ FB :
ค่าเข้า 150 บาท และอ่านได้ล่วงหน้าแบบไม่ต้องรอนาน

--------------------------------------------------------------------------------------------
[/size]

ภาพประกอบจินตนาการ เฉพาะตัวละครที่โดนตอกแล้ว (พยายามหาให้ใกล้เคียงตัวละครที่สุดเพื่ออรรภรสในการอ่าน)

[/size

(มู่เซวียนหยิน)

--------------------------------------------------------------------------------------------


บทที่ 10 การตัดสินใจของมู่เซวียนหยิน
   
    หลังจากเหตุการณ์สงบลง เซี่ยวหยุนก็ยืนเงียบอยู่ข้าง ๆ เฝ้ามองจักรพรรดินีปีศาจน้อยที่หน้าแดงปลั่งราวกับเขินอาย นางดูน่ารักเป็นพิเศษ จนมันอดไม่ได้ที่จะยื่นมือออกไปลูบหัว ทว่าถูกจักรพรรดินีปีศาจน้อยปัดออกเสียก่อน

    นางได้สติกลับมาเป็นตัวเองแล้ว

    "...จำให้ขึ้นใจว่าข้ามีสัมพันธ์ทางกายกับเจ้าเท่านั้น เมื่อเจ้าเอ่ยปากข้าย่อมไม่เกี่ยงทั้งเวลาและสถานที่ ทุกส่วนบนร่างข้าเป็นของเจ้า แต่ไม่มีทางเป็นไปได้ที่ข้าจะรักเจ้า ฉะนั้นเจ้าไม่ควรเพ้อฝันต่อข้ามากไปกว่านี้"
   
    "แน่นอน...แน่นอน!! ข้า...ข้าเองก็มีน้องเจ็ดอยู่แล้ว!!"
   
    จักรพรรดินีปีศาจน้อยกลับมาเยือกเย็นดุร้าย เสมือนว่าช่วงเวลาเมื่อครู่เป็นแค่ฝันตื่นหนึ่ง นางย้ำเตือนเซี่ยวหยุนอยู่หลายครั้งก่อนจะไล่มันออกไป
   
    "...แล้วเรื่องนั้น...ข้าอยากลิ้มลอง...คนอื่น...ภรรยาของพี่ใหญ่..."
   
    ก่อนที่เซี่ยวหยุนจะลาลับ มันก็นึกถึงบางสิ่งออกและพูดติดอ่าง ปรากฏว่ามันขวัญกล้าอยากหลับนอนกับสตรีอื่นของหยุนเช่อด้วย
   
    "ข้าจะหาทางให้ภายหลัง..."

    "ขอรับ!!"

    เมื่อได้ยิน เซี่ยวหยุนก็รีบออกไปด้วยความดีใจ

    เพ่งพิจทั่วห้องที่อบอวลไปด้วยกลิ่นกาม และผ้าปูเตียงที่ชุ่มช่ำไปด้วยของเหลวสารพัด จักรพรรดินีปีศาจน้อยก็ทำได้แค่กำหมัดอย่างเงียบ ๆ เสมือนว่านางกำลังตำหนิตัวเองที่ไม่อาจอดทนต่อความปรารถนาชั้นต่ำในตัวได้

    จากนั้นนางก็คุกเข่าลง

    "หยุนเช่อ...ถ้าเจ้ายังไม่รีบกลับมา..ข้าจะรับนายสนมเพิ่มอีกหนึ่งร้อยคน...ให้เจ้ากลับมาเห็นข้านอนจมอยู่ในน้ำโสโครกของพวกมัน..."
   
    กล่าวจบ แววตานางก็เศร้าหมองเล็กน้อย หยุนเช่ออดไม่ได้ที่จะลูบหัวนางเบา ๆ เพื่อปลอบประโลม แต่มันก็รีบหยุดก่อนจะถึงตัว
   
    (ไฉยี..รอข้าอีกแค่สองสามวันเท่านั้น)
   
    หยุนเช่อจากไปอย่างแผ่วเบา แต่ระหว่างทาง มันก็คิดว่าถ้าไฉยีทำตามที่พูด น่าจะเป็นเรื่องดีกว่าที่มันจะกลับมาหลังจากนี้สักสองสามปี ให้จักรพรรดินีปีศาจน้อยเสพสุขกับนายสนมทั้งหนึ่งร้อยคนจนท้องโย้ไปก่อน
แน่นอนว่าเป็นเรื่องล้อเล่น หยุนเช่อคำนวณเวลาและพบว่าใกล้จะถึงกำหนดการแล้ว คงไม่อาจไปพบใครได้อีก พิธีสถาปนาจักรพรรดิมีความสำคัญ มันต้องรีบออกจากดาวขั้วน้ำเงินทันที
   
    จะว่าไปเซี่ยวหยุน...เจ้าน้องชายผู้นั้นกล้าย่ำยีภรรยาลับหลังมัน คราวหลังเมื่อไปพบทั้งสอง มันจะขอเอาคืนกับน้องเจ็ด ใต้หล้าอันดับเจ็ดผู้นั้นเป็นลูกครึ่งภูติและมีหน้าตางดงาม แถมเคยให้กำเนิดบุตรจนมีรูปร่างอวบอัดไม่เลว
   
    เจ้านอนกับเมียข้า ข้านอนกับเมียเจ้า ช่างเป็นการแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียมและซื่อตรง
   
    หยุนเช่อจดจำเรื่องนี้ไว้ระหว่างเดินทางกลับ


................................................ ..

   
    ด้านฉืออู๋เหยาหลังจากหยุนเช่อพึ่งวิ่งหนีไป
   
    ฉืออู๋เหยาผู้ได้แต่ส่ายหัวกลับมาในห้องและนั่งลงพลางบ่น
   
    "...เจ้ามัวแต่ตามใจจนเช่อเอ๋อร์ไม่รู้จักเชื่อฟังแล้ว"
   
    มู่เซวียนหยินปรากฏกาย นางจับจ้องฉืออู๋เหยาที่อารมณ์ไม่ดีก่อนจะตำหนิ
   
    "โอ๊ะโอ๋...นึกว่าใคร ข้าไม่อยากได้ยินคำนั้นจากคนที่แอบมองน้องสาวตัวเองถูกผู้ชายกดลงกับพื้นและขึ้นขี่ ซ้ำยังปล่อยให้หลั่งในแบบไม่ห้ามปราม ระหว่างนั้นก็ยังช่วยตัวเองไปด้วยหรอกนะ"
   
    ฉืออู๋เหยาตอบโต้มูเซวียนหยินอย่างไม่ยอมแพ้ พอสิ้นคำ คนทั้งสองก็ประสานตาอย่างไร้สุ้มเสียง
   
    "...แล้วไปเถอะ อันที่จริงข้าก็คาดหวังให้มันทำแบบนั้น จะได้ไปเจออะไร 'สนุก ๆ' ที่บ้านเกิดแก้เบื่อ อะแฮ่ม...ทว่าเซวียนหยิน เจ้าต่างหากมาทำอะไรที่นี่"

    ฉืออู๋เหยารู้จุดประสงค์ของมู่เซวียนหยินชัดเจน แต่นางแสร้งทำเป็นโง่อย่างนึกสนุก

    "..."

    มู่เซวียนหยินรู้จักความเจ้าเล่ห์ของฉืออู๋เหยาดี นางจึงไม่ใส่ใจ หลังแผ่จิตตรวจจับว่าไม่มีใครอยู่ใกล้ ๆ นางก็เอ่ยขึ้น
   
    "...อาการผิดปกติชอบให้คนรักนอนกับชายอื่นของเช่อเอ๋อร์...รักษาไม่ได้รึ?"
   
    "วิธีรักษา? แน่นอนว่ามี...เจ้าแค่ไปหาผู้ชายสักคนข้างนอกนั้นและร่วมรักกับมัน ระหว่างนั้นข้าจะบันทึกภาพของอาจารย์เซวียนหยินอันงดงามเก็บไว้ให้มันดู"
   
    ฉืออู๋เหยากล่าวพลางแสยะยิ้ม
   
    "...เฮ้อ...เพราะเจ้าชอบตามใจมันแบบนั้น สุดท้ายมันถึงได้เสียคน"
   
    "...ในแดนเทพ เจ้าเป็นผู้เดียวที่ไม่มีสิทธิผู้ประโยคนี้กับข้า เซวียนหยินเอ๋ย...ข้าอยู่กับเจ้ามาหมื่นปี ไหนเลยจะไม่ทราบความคิดอ่านของเจ้า ในเมื่อบัดนี้ใต้หล้าสงบสุข ทั้งหมดก็เพราะความพยายามของหยุนเช่อ แล้วทำไมเราจะตอบรับความปรารถนาเล็ก ๆ น้อย ๆ ของมันไม่ได้ ขนาดข้าผู้เป็นจักรพรรดินีมารผู้สูงส่งยังเต็มใจยอมถูกกระทำเหมือนสัตว์ ถูกผู้ชายนับไม่ถ้วนขี้นขี่ เจ้าจะมามัวคิดมากไปใย?" 
   
    มู่เซวียนหยินไม่ตอบทันที นางก้มหน้ามองโต๊ะคล้ายกับกำลังใคร่ครวญ
   
    "...หากเป็นแบบนั้น...เอ่อ...เช่อเอ๋อร์จะอยากให้ข้า...ให้ข้าทำกับ...ผู้ใด?"
   
    "ผู้ใดที่ไหน? แล้วจะทำอะไร? ข้าไม่รู้หรอกนะจนกว่าเจ้าจะบอกกล่าวให้ชัดเจน"
   
    "...มันอยากให้ข้าร่วมรักกับใคร?"

    มู่เซวียนหยินหยุดครู่หนึ่งก่อนจะพูดฉะฉาน

    "หุหุหุหุหุ เซวียนหยิน การที่เจ้ามาหาข้า ตั้งแต่แรกเจ้าก็เต็มใจยอมรับรสนิยมของหยุนเช่อแล้ว จะมาวางท่าเล่นตัวหาอะไร?"
   
    '...อยากให้ข้าร่วมรักกับใคร?' คำนี้ เกรงว่าจะมีแต่มู่เซวียนหยิน สตรีซึ่งเย็นชายิ่งกว่าน้ำแข็งหมื่นปีเท่านั้นที่จะเอ่ยวาจาสัปดนได้อย่างไม่เปลี่ยนสีหน้า
   
    "อืม...นั้นสินะ...ถึงข้าจะอยากเลือกสามอาวุโสแห่งแดนเทพอัคคี แต่ถ้าจู่ ๆ เจ้าเดินแก้ผ้าไปหา น่ากลัวว่าพวกมันจะหัวใจวายตายเอาได้"

    "..."

    ฉืออู๋เหยาเริ่มเฟ้นหาบุรุษให้มู่เซวียนหยิน นางร่ายยาวออกมาหลายสิบคน ซึ่งรวมถึงผู้อาวุโสจากพรรคเทพหงส์น้ำแข็งด้วย แน่นอนว่าคนเหล่านี้ถูกปฏิเสธ
   
    ลงท้าย ฉืออู๋เหยาก็เขียนชื่อสองสามคนใส่กระดาษและส่งให้มู่เซวียนหยิน
   
    มู่เซวียนหยินรับมาและตรวจดู นางติดใจอยู่ชื่อหนึ่ง
   
    "...คนผู้นี้คือ?"

    "อะไรกัน เจ้ากลับจำไม่ได้? สามีคนดีของเจ้า...ตอนนั้นน่าจะยังเป็นแค่ศิษย์เอก...มันมีส่วนให้ลูกชายเจ้าหมอนั้นตาย"
   
    มู่เซวียนหยินจำได้ทันทีหลังจากฉืออู๋เหยาอธิบาย
   
    "...เช่นนั้นก็เลือกมัน"
   
    "คิกคิก อย่างที่ข้าคาดไว้ ไม่ต้องห่วง ข้าได้ตรวจสอบคุณสมบัติของมันแล้ว ถึงจะไม่ดีเท่าชางชื่อเทียนหรือหั่วพั่วหยุน แต่ก็นับว่ามีคุณภาพไม่เลว"
   
    "...ข้าไม่ได้ถามความเห็นเจ้า!!"
   
    มู่เซวียนหยินตอบกลับด้วยความโกรธ
   
    "ฮ่าฮ่าฮ่า เอาเถอะ ถึงเวลาเจ้าจะได้พิสูจน์ด้วยตัวเอง เจ้าทำบุตรชายหัวแก้วหัวแหวนของมันตาย ถือซะว่าไปคลอดคืนให้มันสักคนเป็นการไถ่โทษ"