ไฟพิศวาสพยาบาลสาว (เรื่องจาก"ปกขาว"เล่มหนา) ...๓

[cyborg0011]

ไฟพิศวาสพยาบาลสาว


ชู้รักพยาบาลสาว 3






หมอทรงชัยขับรถกลับถึงบ้านเวลาทุ่มครึ่ง พบรุ่งจิตรเมียรักนั่งดูทีวีอยู่ในห้องรับแขก
"ไปไหนมาคะ? รุ่งคอยกินข้าวจนหิวแทบแย่แล้ว"
"ขอโทษเถอะนะ " เขารีบขอโทษขอโพย "หมอเจอชลิต เขาเลยฉุดไปกินข้าว"
"อ้อ เห็นหมอบอกว่าเขากำลังมีแฟนคนใหม่ ไม่ใช่เหรอคะ? หมู่นี้ไม่เห็นมาที่นี่เลย อยากจะคุยกับเขา คิดถึง" เธอว่า
"นั่นแหละ เขาได้แฟนสาวน้อยใจใหญ่เข้า เลยสู้ไม่ไหว คิดจะหาใหม่อีกแล้ว"
"อะไรกัน หุ่นอย่างคุณชลิตน่ะหรือ? สู้ผู้หญิงตัวเล็กๆไม่ไหว"
"ใครจะสู้ไหวล่ะคุณ ก็เล่นชวนเข้าโมเต็ลทุกคืน แต่ละคืนต้องเอาตั้งสามครั้ง ห้าครั้ง เจ้าชลิตก็เลยมองเห็นฟ้าเหลืองไปเลยนะซี่"
"อุ๊ยตาย.. เธอเก่งอะไรอย่างนั้น นี่ถ้าแต่งงานกันใหม่ๆ คุณชลิตคงเจอไปถึงสิบครั้ง รวมทั้งกลางวันด้วย"
นายแพทย์หนุ่มหัวเราะเบาๆ" นั่นนะซี เขาถึงได้ให้ผมมาขอร้องคุณ"
"ขอร้องเรื่องอะไรคะ?"
"ก็เรื่องแฟนนี่แหละ เขาขอให้คุณช่วยหาเพื่อนพยาบาลสาวๆให้สักคน เลือกเอาดีๆหน่อย เขาไม่อยากจะอยู่เป็นโสดแล้ว"
รุ่งจิตรหัวเราะเบาๆอย่างขบขันแล้วเอ่ยขึ้นว่า
"เดี๋ยวค่อยคุยกันนะคะ ไปอาบน้ำเสียก่อน เดี๋ยวจะได้กินข้าว"
"ครับ ๆ" เขารีบรับคำ แล้วผละลุกขึ้นไปอาบน้ำตามคำสั่งของเมีย

รุ่งจิตรเอนร่างทอดขาไปตามความยาวของเก้าอี้นวมอย่างตามสบาย กางเกงขาสั้นถกขึ้นมาสูงจนถึงซอกขาหนีบ เผยให้เห็นท่อนขาอันขาวนวลผุดผ่องของเธอ เสื้อแพรบางๆที่สวมไม่ทำให้ปิดอะไรได้มากไปกว่าพรางเนื้อหนังเอาไว้นิดๆหน่อยๆ สองเต้านมที่ไม่ได้สวมยกทรงกระเพื่อมเบาๆเมื่อเธอขยับตัว เวลาอยู่กับบ้าน รุ่งจิตรแต่งตัวโป๊บาดใจเช่นนี้เสมอ สักครู่ใหญ่ หมอทรงชัยก็กลับออกมา เขานุ่งกางเกงนอนเพียงตัวเดียวเสื้อไม่สวม มองดูเธอแวบหนึ่ง แล้วนั่งลงที่ปลายเท้าของเธอ "หนังสนุกไหม?" เขาถาม
"ค่ะ..สนุกดี แต่ตอนโป๊เขาบังมืดหมด ดูไม่รู้เรื่องเลย บ้าแท้ๆ"
นายแพทย์หนุ่มหัวเราะหึๆ พลางเอามือข้างหนึ่งลูบไล้โคนขาอันขาวผ่องของเมียรัก ยิ่งอยู่กันนาน..เขายิ่งรู้สึกว่าเนื้อหนังของหล่อนเต่งตึงละมุนมือขึ้นทุกวัน
"เนื้อคุณนี่ยิ่งลูบยิ่งคลำยิ่งตึงมือขึ้นทุกวัน" เขาชม รุ่งจิตรหดขาแล้วทำท่าขนลุก
"อุ๊ย..มาชมอะไรกันนะ?"
"อ้าว..ของสวยของดี มันก็ชมซี เหมือนกับที่คุณชมหมอน่ะ" เธอผละสายตาจากจอโทรทัศน์มาค้อนเขานิดหนึ่ง
"รุ่งไม่อยากจะชมหมออีกแล้วล่ะค่ะ หมอรู้ตัวหรือเปล่า? ว่าหมอหย่อนสมรรถภาพลงไปตั้งเยอะ"
"อะไร หมอน่ะหรือหย่อนสมรรถภาพ"
"ค่ะ รู้ตัวไว้มั่งเถอะ อาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์ ไม่เอาไหนเลย รุ่งไม่อยากจะพูดให้หมอเสียกำลังใจนะคะ จะบอกให้"
พอถูกเมียรักต่อว่า ความเบิกบานใจของนายแพทย์หนุ่มก็หายไปทันที เหมือนน้ำค้างต้องแสงตะวันกล้า "ผมก็ทำให้คุณจนสุดความสามารถแล้วนี่นะ ทั้งดูดทั้งเลีย.."
รุ่งจิตรค้อนอีกวงใหญ่ "อะไรคะเต็มความสามารถ คนที่มีความสามารถน่ะ เขาจะต้องเพิ่มขึ้นทุกวัน แต่หมอคงเดิม แล้วบางวันก็ลดลงเสียอีก" เธอพูดจบก็ชักขาสะบัดร่างลุกขึ้นนั่ง
"แล้วคุณจะให้หมอทำยังไงอีก?"
"แหม..ยังจะมาถามอีก บางทีก็ต้องเป็นสามสี่ห้าบ้างซีคะ นี่อะไร แค่สองอยู่ได้ทุกวัน แล้วก็หลับเป็นตาย"

"เอาล่ะ..ต่อไปนี้หมอจะพยายาม" เขาเอาอกเอาใจเมียด้วยความรัก แต่ดูเหมือนเธอจะไม่ค่อยแยแสสักเท่าไรนัก ขณะเดียวกันเขาก็บอกกับตัวเองว่าเขาคงจะตอบสนองความใคร่ของหล่อนได้ยากยิ่ง เพราะบางวันเขาต้องเหน็ดเหนื่อยทั้งวันที่โรงพยาบาล กลับถึงบ้านเลยไม่มีอารมณ์ อยากจะนอนให้มันหลับไปเลยอย่างเดียว เขานั่งนิ่งอยู่พักหนึ่งไม่มีกะจิตกะใจที่จะดูหนัง
"หิวข้าวหรือยังล่ะ?" เธอผลุดลุกขึ้นยืน พูดเสียงสะบัดอย่างไม่พอใจ
หมอทรงชัยลุกขึ้นเดินตามเธอไป โดยไม่พูดอะไรเลย จนกระทั่งไปถึงโต๊ะอาหาร เธอก็พูดขึ้นอีกว่า
"เห็นไหมคะ อาหารดีๆทั้งนั้น รุ่งหามาให้หมอกิน อยากจะให้หมอมีกำลัง มีความสดชื่น เพิ่มพูนสมรรถภาพ แต่ไม่เห็นจะเพิ่มได้สักที"
"หมอบอกตรงๆ บางคืนหมอก็ไม่มีอารมณ์" เขาพูดเบาๆอย่างเกรงใจ
"ไม่มีได้เรอะ" เธอขึ้นเสียงค่อนข้างดัง
"วันไหนงานมาก หมอก็เหนื่อยไม่มีอารมณ์ คุณก็รู้นี่ว่าการเป็นหมอน่ะ มันหนักสมองแค่ไหน?" เขาพยายามแก้อย่างละมุนละไม
"ไม่จริง พยาบาลก็หนักและเหนื่อยยิ่งกว่า ก็ยังไม่เห็นจะเป็นอะไร? หมอแอบไปกินข้าวต้มกลางวันที่ไหนมาล่ะซี?" เธอเถียงฉอดๆ
"โธ่...หมอไม่ทำยังงั้นหรอกน่า แค่คุณคนเดียว หมอก็จะอกแห้งอยู่แล้ว"
"ต๊าย...ตาย..ฟังพูดเข้าซิ ฉันน่ะหรือทำให้หมออกแห้ง" เธอร้องอย่างมีจริต
"หมอไม่ได้ว่าคุณทำให้หมออกแห้งหรอก หมอว่าเพียงแค่คุณคนเดียวก็อกแห้งแล้ว จะเอาแรงที่ไหนไปกินข้าวต้มกลางวันล่ะ"
รุ่งจิตรกินข้าวอย่างไม่ค่อยอร่อยเท่าไรนัก ทั้งๆที่หิวจัด..รู้สึกฝืดคออย่างไรพิกล
"แต่หมอจะทำเป็นไม่มีอารมณ์อยู่ไม่ได้นะ ไม่รู้หรือว่าทุกวันนี้น่ะ รุ่งมีความต้องการอยู่ตลอดเวลา บางคืนหลับไปแล้ว รู้สึกตัวขึ้นมาอยากจะให้หมอทำอีก หมอก็หลับไม่รู้ไม่ชี้" พูดจบก็ค้อนอีกวง
"ผู้หญิงน่ะ ถึงไม่มีอารมณ์ก็สนองตอบผู้ชายได้ทุกเวลา แต่ผู้ชายมันไม่เหมือนกัน เพราะเป็นฝ่ายเสนอ ถ้ายังงั้นหมอก็ไม่ใช่ฝ่ายเสนอแล้วน่ะซี"
"แล้วหมอจะปล่อยให้อารมณ์ของฉันมันบ้าคลั่งอยู่คนเดียวยังงี้เหรอ?"
"มันต้องค่อยๆชลอเอาไว้มั่ง วันไหนทำได้ หมอก็ทำ ถ้าวันไหนทำไม่ได้ คุณต้องรู้จักห้ามอารมณ์" เขาพยายามอธิบายแบบเอาน้ำเย็นเข้าลูบ แต่หล่อนไม่ฟังเสียง
"อย่ามาแก้ตัวเลย จริงๆนะ ถ้าหมอเป็นเหมือนเดิมอีกล่ะก็ ฉันจะเลิกกะหมอ ใครจะทนตกนรกทั้งเป็นอยู่ได้ ไม่ใช่ว่ามันเกิดขึ้นวันเดียวแล้วก็หาย เรื่องพรรค์นี้ถ้าเป็นแล้วหายยากที่สุดด้วย" พูดจบเธอก็วางช้อนส้อม ทำให้เขาพลอยอิ่มไปด้วย
"ถึงยังไง หมอก็ไม่ยอมให้คุณเลิก" เขายืนยัน

"ถ้าฉันจะเลิกซะอย่าง ใครจะทำไม?"
"หมอรักคุณมากนะรุ่ง อย่าทำเป็นหุนหันพลันแล่น ถ้าคุณรักหมอก็ต้องเห็นใจหมอบ้างซี ผู้ชายน่ะเวลาสู้ไม่ไหว จะฝืนใจยังไงมันก็ไม่มีทาง"
"แล้วหมอรู้ตัวหรือเปล่าล่ะ ว่าทำไมไม่สู้?"
"รู้น่ะหมอรู้ แต่การปรับปรุงมันต้องใช้เวลาหน่อย"
"กี่วันคะ?"
"สักเจ็ดวัน"
"นานเกินไป ฉันทนไม่ไหวหรอก เอาแค่สามวันก็แล้วกัน"
"หมอจะลองดู" เขายอมรับเสียงอ่อยๆ
"ลองดูไม่ได้นะ ต้องเอาจริงเอาจัง" เธอพูดเกือบเป็นเสียงตวาด นายแพทย์หนุ่มพยักหน้าอย่างเสียไม่ได้
"แล้วคืนนี้ล่ะ?..."
"คืนนี้หมอตามใจทุกอย่าง" เขาตอบเสร็จ ก็สังเกตเห็นหล่อนถอนใจยาว และหลังจากต่างเงียบกันไปพักหนึ่ง อารมณ์ของหล่อนก็ค่อยแจ่มใสขึ้น

ในที่สุดหล่อนหล่อนก็พูดกับเขาด้วยน้ำเสียงเป็นปกติ
"เรื่องของคุณชลิต หมอจะให้รุ่งทำยังไงคะ?"
เขาเองก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกเหมือนกัน แล้วตอบเธอว่า
"แล้วแต่คุณจะเห็นดีด้วย เขาขอร้องหมอ หมอก็มาบอกคุณ"
"รุ่งจะช่วยเขาค่ะ" เธอพูด "แต่เขาจะต้องใช้เงินสักก้อนหนึ่ง จัดงานขึ้นที่บ้านของเรา รุ่งจะเชิญเพื่อนที่หมายตาเอาไว้ห้าหกคนมากินเลี้ยง แล้วคุณชลิตเขาจะได้ดูตัว ชอบคนไหนรุ่งจะสนับสนุน รับรองว่าสำเร็จ"
"ถ้าคุณร่วมมืออย่างเต็มที่ ชลิตคงดีใจแทบตาย เวลานี้เขาอยากจะมีเมียจนตัวสั่น"
"นั่นแสดงว่าสมรรถภาพของเขาดีมาก.. น่านิยม" รุ่งจิตรว่า
คำพูดของเมียรักทำให้นายแพทย์หนุ่มต้องลอบหันไปถอนใจเบาๆ เขารู้สึกว่าอารมณ์ใคร่ของหล่อนเริ่มจะผิดปกติมากขึ้นทุกวัน ในที่สุดอาจจะกลายเป็นผู้หญิงร่านชู้ไปอย่างไม่ต้องสงสัย และถึงแม้ว่าจะต้องฝืนใจสักเพียงไร คืนนั้นหมอทรงชัยก็เย็ดสนองตอบอารมณ์ใคร่ของเมียรักได้สามเกม และน้ำเงี่ยนแตกพลั่กๆออกมาพร้อมกันทุกครั้ง กว่าจะนอนหลับลงได้ก็เกือบเที่ยงคืน
พอเธอบอกเขาอย่างปราณีว่า "นอนเถอะค่ะหมอ" เขาก็หลับสนิทเหมือนตาย มารู้สึกตัวเอาเมื่อเกือบสิบโมงเช้า เป็นอันว่าต้องลาหยุดงานด้วยกันทั้งคู่ รุ่งจิตรเอาไข่ลวกและกาแฟมาตั้งไว้ จนเย็นชืดหมดแล้ว เมื่อเห็นเขาตื่นขึ้นมา เธอก็มาทรุดตัวลงนั่งข้างๆ มือข้างหนึ่งลูบไล้ไปทั่วร่างของเขา
"เนื้อหนังของหมอเต็มไปด้วยมัดกล้ามทั้งนั้น ทำไมนะ? บางวันหมอถึงได้อ่อนแอเหลือเกิน"

เขามองดูเธอ..แล้วก็ยิ้มแต่ในใจ เขานั้นแสนจะเหี่ยวแห้งเหลือเกิน เขาดึงมือของเธอมาวางไว้บนหน้าอกด้วยความรู้สึกรักอย่างลึกซึ้ง เหมือนวันแรกของการแต่งงาน วันนั้นเขาจำได้ว่าเธอนิ่งเงียบอยู่ในอ้อมกอดของเขา สะอื้นกระซิกๆ เมื่อเขาถามว่าร้องไห้ทำไม? เธอไม่ยอมบอก
ร่างเปลือยเปล่าของเธอช่างหมดจดงดงาม จนทำให้เขาลานตาไปหมด และเมื่อได้โลมเล้าปลุกอารมณ์เงี่ยนอย่างเต็มที่ จนรูหีของเธอเปียกแฉะไปด้วยน้ำเมือก เช่นเดียวกันกับปลายหัวถอกของเขาแล้ว เขาจึงเริ่มต้นเย็ดอย่างละมุนละไม กว่าจะดันควยเข้ารูหีมิดด้าม ก็นานเกือนสิบนาที แล้วจึงกระเด้าค่อยๆอย่างทะนุถนอม ที่สุดจนกระทั่งน้ำรักพังทลายออกมาคละเคล้ากันอย่างเนืองนอง รุ่งจิตรทั้งเป็นสุขทั้งเสียวสะท้านแทบขาดใจตายคาควยของเขา
เมื่อน้ำออกหมดทุกหยดในเกมแรกของชีวิตสาวแล้ว เธอบอกกับเขาว่า
"หมอเป็นสุภาพบุรุษแท้ รุ่งรักหมอเหลือเกิน ซี๊ด..น้ำออกหมดแล้ว ยังเสียวไม่หายเลย แช่ไว้ก่อน อย่าเพิ่งเอาออกนะค่ะ ที่รัก"
...นี่คือเกมแรกของความรัก แต่วันนี้กับวันนั้นผิดกันไกลเหลือเกิน วันนี้อารมณ์ของเธอเต็มไปด้วยความเร่าร้อนหื่นกระหายอยู่ไม่สร่างซา และดูเหมือนว่าเธอเริ่มจะเปลื่ยนแปลง หลังจากได้ลองดูดหีดูดควยให้เงี่ยนจัดๆ ก่อนจะเย็ดกันโดยการแนะนำของชลิตในวันนั้น
"วันนี้คุณคงสบายใจขึ้นมากนะ " เขาถาม รุ่งจิตรยิ้มรับอย่างสดชื่น
"ค่ะ หมอน่ะเองที่ทำให้รุ่งสบาย ทั้งแข็งทั้งอึดเหมือนตอนแต่งงานใหม่ๆเชียว"
เขาลุกขึ้นสวมกอดร่างงามของหล่อนไว้แน่น เหมือนพยายามจะชำแรกให้กลายเป็นเนื้อเดียวกัน
"คุณจำคืนแรกที่เราแต่งงานได้หรือ?" เธอตอบจนเขาแทบสะอึกว่า
"จำได้ค่ะ แต่รุ่งไม่อยากจะคิดถึงวันนั้นหรอก อยากจะคิดถึงแต่วันนี้..พรุ่งนี้ และวันต่อๆไป"
"งั้นเราจะจัดการเรื่องของชลิตเมื่อไหร่ล่ะ? หมอจะได้ไปบอกเขาเสียวันนี้เลย จะได้เตรียมตัวทัน" เขาเปลี่ยนเรื่องใหม่
"อาทิตย์หน้าดีไหมคะ?" เธอถามอย่างออเซาะ
"เอาซิ ตอนบ่ายหมอจะไปหาเขา"
"หมอไปแล้วต้องรีบกลับนะคะ รู้สึกว่าวันนี้ฝนจะตก"
เขายิ้มพร้อมกับพยักหน้ารับ "ครับ หมอจะรีบกลับ"
"รุ่งอยู่บ้านคนเดียว หมอต้องรู้ว่ารุ่งว้าเหว่นะคะ"
"หมอรู้ หมอเข้าใจคุณดี" คำตอบของเขาทำให้เธอผวาเข้าจูบเขาอย่างแรง ทั้งสองประกบริมฝีปากดูดดื่ม ความรักกันอย่างซาบซึ้งตรึงใจอีกครั้งหนึ่ง

แต่ว่า..เพียงครั้งเดียวเท่านั้น อารมณ์เงี่ยนของรุ่งจิตรก็คุกรุ่นขึ้นมาทันที พอถอนปากออกจากกันเธอก็กระซิบเรียกเบาๆ
"หมอขา..."
"มีอะไรหรือ ที่รัก"
"อากาศวันนี้ครื้มฟ้าครื้มฝนจังนะ"
"ครับ ฝนตกทั้งวันก็ดี จะได้ไม่ร้อน"
"รุ่งหนาวเข้าไปถึงหัวใจแน่ะค่ะ"
เขารัดร่างเธอกระชับเข้ามาอีก จนเต้านมอันเตงตึงทั้งคู่บี้แบนอยู่กับอกของเขา แล้วเอนร่างนอนหงายลงไปโดยมีร่างของหล่อนนอนทับ หนอกหีทับอยู่บนหนอกควยแนบสนิท
"กอดรุ่งแรงๆหน่อยซิคะ หมอขา.." พอเขารัดหล่อนแน่นเข้าไปอีก หล่อนก็กดขยี้โคกหีให้ถูกับท่อนควยของเขาเบาๆ พลางออเซาะอีกว่า "เนื้อตัวของรุ่งร้อนหรือเย็นคะ หมอขา?"
"เมื่อตอนที่หมอกอดคุณใหม่ๆ..รู้สึกเย็น แต่ตอนนี้มันร้อน"
"เวลาเนื้อตัวของรุ่งร้อนขึ้นมายังงี้ หมอรู้ไหมคะ? ว่าหัวใจของรุ่งเป็นยังไง?"
"รุ่งต้องการน้ำรักจากหมอน่ะซี" เขาตอบทั้งที่แสนจะระโหยโรยแรง
"แล้วหมอจะหลั่งน้ำของหมอให้รุ่งหายตัวร้อน ได้ไหมล่ะ?..."
"สำหรับเมียรัก ทำไมหมอจะให้ไม่ได้ล่ะ หมอรับรองว่าจะไม่อ่อนแอแน่"
พอพูดจบ นายแพทย์หนุ่มก็อดประหลาดใจตัวเองไม่ได้ เพราะเมื่อคืนนี้เขาเย็ดหล่อนถึงสามยกซ้อนๆ แต่ละยกเล่นกันหลายท่า และนานเกือบชั่วโมง..น้ำเงี่ยนจึงออก แต่ทำไมเช้าวันนี้เขากลับคึกคัก..ควยลุกแข็งโด่ขึ้นมาอีกได้ หรือจะเป็นเพราะหล่อนนอนทาบทับอยู่บนอก เอาหนั่นเนื้อเนินหีบดขยี้ถูไถท่อนควยอย่างไม่หยุดหย่อน..ก็ไม่รู้

ร่างของเขาเปลือยเปล่าล่อนจ้อนอยู่แล้ว ส่วนหล่อนก็มีเพียงชุดนอนบางๆตัวเดียว ดังนั้นจึงไม่ยากอะไรที่เขาจะปลดเปลื้องมันออก แล้วจับสะเอวหล่อนให้กระดกตูดขึ้นสูง ขยับให้เนินโคกตรงกันกับควยที่ชี้เด่หัวแดงโร่ เอามือหนึ่งจับมันยัดเข้ารูหีที่เผยออ้าออกรับพร้อมกับกระเด้งฉับๆ ซึ่งพอหัวเข้ามิดจมเงี่ยง หล่อนก็สูดปากซี๊ด กดตูดกระเด้าตอบโต้อย่างไม่รั้งรอ เพียงไม่กี่ครั้งของการกระเด้าถี่ ควยก็เลื้อยปราดๆเข้าไปจนมิดด้ามหัวถอกยันปากมดลูกดังกึก
และฉับพลันนั้น เขาก็เอามือทั้งสองยึดสะโพกอันผายตึงเครียดของหล่อนไว้มั่น พร้อมกับกระเด้งส่ายควยซ้ายขวา..จนตูดลอย เพราะเขารู้ดีว่าหล่อนชอบเย็ดอย่างดุเดือดรุนแรงเป็นที่สุด พักใหญ่รุ่งจิตรก็เอาสองมือยันที่นอน และโหย่งตูดกระเด้าฉับๆอย่างดุเดือดไม่แพ้ผู้ชายกระเด้า นมทั้งสองเต้าสั่นกระเพื่อมอยู่ตรงหน้า จนเขาอดใจไว้ไม่ไหว ต้องเอื้อมมือตะปบบีบเคล้นอย่างมันเขี้ยว เธอสูดปากซี๊ดๆด้วยความอร่อยทั้งนมทั้งหี หลับหูหลับตากระเด้าโยกหีไปทางซ้ายบ้างขวาบ้าง แล้วก็ควงสว่านเพื่อให้ควยควานรูหีไปได้ทั่วๆ เพิ่มความเสียวซ่านรัญจวนใจอย่างถึงขนาด
"อูย..ซี๊ด...หมอขา.."
"ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะ ที่รัก เจ็บมดลูกเหรอ?"
"เปล่า...เปล่าค่ะ... มันเสียว.. เสียวถึงขั้วหัวใจเลย ..อู๊ยย" หล่อนตอบ พลางยกตูดกระเด้าอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย เขาก็เด้งควยสู้ไม่ยอมถอย
หัวควยทิ่มแทงรูหีเข้าไปกระทุ้งมดลูกอย่างแรงทุกครั้ง ทำให้ต่างฝ่ายต่างเสียวสะท้านซ่านทรวงใน แทบจะดิ้นเร่าๆเลยทีเดียว
"เปลี่ยนท่าใหม่ดีไหม? ผมอยากกระเด้ามั่ง"
"ไม่ค่ะ...รุ่งชอบท่านี้ ควยเข้าลึก...ซี๊ด.. แต่เปลี่ยนนิดหน่อยก็ดี" พูดจบ หล่อนก็หมุนตัวกลับหันหน้าไปทางปลายเท้าของเขา โดยไม่ยอมให้ควยหลุดออกจากรูหี พอได้ที่ก็โหย่งตูดกระเด้าฉับๆต่อไป

ในท่านี้..มันทำให้เขาเห็นปากรูหีของหล่อนอมท่อนควยเขาถนัดถนี่ยิ่งขึ้น มันบวมตุ่ยรัดแน่นเป็นพิเศษ เวลาหล่อนกระเด้า เขาก็ช่วยจับเอวคอดของหล่อนดึงกระชากลงมาอีกแรงหนึ่ง ตาก็ดูแคมในปลิ้นออกแล้วผลุบเข้าตามควยแทบจะไม่กระพริบ รุ่งจิตรกระเด้าอย่างหนักหน่วงและเร็วถี่ยิบขึ้นทุกที พอรู้สึกเสียวจัด..น้ำเงี่ยนจะแตก หล่อนก็ผ่อนการกระเด้าลงเป็นจังหวะช้าๆเนิบๆ เมื่อความเสียวค่อยคลายตัวลง ก็เร่งจังหวะขึ้นอีก ทำให้เขาแสนที่จะมันเขี้ยว ต้องกัดฟันกรอดๆ เด้งควยรับอยู่ได้ครู่ใหญ่ๆก็ทนไม่ไหว ลุกขึ้นคุกเข่า จนควยหลุดออกจากรูหี พร้อมกับผลักหล่อนให้คลานโก้งโค้ง แล้วจับควยแทงทะลวงผ่านง่ามตูดเข้าไปใหม่ พรวดเดียวมิดด้าม สองมือเอื้อมไปตะปบเต้านมกุมไว้มั่นเหมาะ แล้วชักควยกระเด้าอย่างไม่ปราณีปราศรัย ไม่คำนึงว่าหล่อนจะเจ็บหีหรือปวดมดลูก มีแรงเท่าไรเขาก็โหมเข้าใส่หมดสิ้น เล่นเอาหล่อนหัวซุกหัวซุนไปทีเดียว
แต่ว่ารุ่งจิตรเองก็ไม่ย่นระย่อ เพราะเขายิ่งกระเด้าแรงเท่าใด หล่อนก็ยิ่งอร่อยรูหีมากขึ้นเท่านั้น ปากหล่อนซี๊ดซ๊าดและครางอูยๆ เหมือนคนที่กำลังได้รับความเจ็บปวดก็จริง แต่หล่อนก็โย้สะบัดตูด รับการกระแทกกระทุ้งของเขาอยู่ตลอดเวลา จนกระทั่งในที่สุด เขาก็จับหล่อนพลิกนอนหงาย เอาสองขาพาดบ่า แล้วกระเด้าถี่ยิบอีกไม่กี่ครั้ง น้ำเงี่ยนของหล่อนและน้ำควยของเขาก็แตกทะลักออกมาพร้อมกัน ด้วยความเสียวซ่านสุดขีด นิ้วมือทั้งสิบของหล่อนจิกลงไปที่แผ่นหลังของเขา ปลายเท้าหงิกงอ แอ่นหีให้เขากดควยแนบสนิท แล้วส่ายสะบัดอยู่เร่าๆ จนผ้าปูที่นอนยู่ยี่ยับเยินไปหมด อารมณ์ของเธอและของเขากระเจิดกระเจิง จนกลายเป็นความบ้าคลั่ง ยิ่งกว่าทะเลโดนมรสุม
จนน้ำเงี่ยนออกหมดจนหยดสุดท้าย ความซาบซ่านดาลใจในรสเย็ดค่อยๆสงบลงทีละน้อยๆ ตัวอ่อนระทวยนอนประกบกันแน่นิ่งเป็นเวลานาน พอเขาชักควยหลุดออกจากรูหีอันเปียกแฉะไปด้วยน้ำเงี่ยน รุ่งจิตรก็พลิกร่างอันเปลือยเปล่า ฟุบลงกับหมอนและถอนใจสะอื้น เพราะสำลักความสุขสุดที่จะพรรณา ส่วนหมอทรงชัยนั้น หัวใจเต้นริกๆเหมือนจะขาดใจเสียให้ได้ เขาต้องนอนพับหลับสนิทไปอีก

และตื่นขึ้นมาเมื่อตอนบ่ายโมง จากนั้นก็อาบน้ำแต่งตัวออกไปพบกับชลิต เพื่อนัดหมายเรื่องที่ชลิตขอร้องเอาไว้
"เป็นไงวะหมอ? หน้าซีดไม่มีสีเลือดเลย เมื่อวานนี้แกทักกัน วันนี้กันทักมั่ง" พูดแล้วก็หัวเราะเบาๆ
"ไม่ค่อยได้นอนว่ะ"
"งานหนักหรือไง?"
"อือม์ หนักบรรลัยเลย เมื่อคืนนี้กว่าจะได้นอนก็เกือบตีหนึ่ง ตื่นเช้าขึ้นมา แม่เจ้าประคุณเกิดอยากขึ้นมาอีก เลยตื่นซะบ่ายโมง งานการไม่ต้องได้ทำกัน"
"อื้อฮือ เมียแกนี่อาการหนัก พอๆกับอัญชลีทีเดียวเว้ย" ชลิตพึมพำอย่างหนักใจแทนเพื่อน
"แล้วแกทนทู่ซี้อยู่ได้ยังไง?"
"ของมันรัก..ก็ต้องทนๆกันไป บางทีกันอยากขึ้นมามั่ง มันก็อร่อยเหาะเหมือนกัน เลยคิดว่าถ้ามันจะตาย ก็ขอตายบนอกดีกว่า"
แล้วหมอทรงชัยก็บอกถึงแผนการจัดงานเลือกคู่ให้ชลิตฟัง จนเป็นที่เข้าใจ ทำให้ชลิตถูมือไปมาอย่างดีใจ และชื่นชมในความคิดของเมียเพื่อน หลังจากตกลงกันเรียบร้อยแล้ว ทั้งสองคนก็แยกย้ายกันไป เกือบพลบค่ำ นายแพทย์หนุ่มจึงกลับถึงบ้าน เขาเห็นรุ่งจิตรกำลังดูหนังโทรทัศน์เหมือนทุกวัน กิริยาท่าทางสดใส พอเห็นหน้าเขาเธอก็ยิ้ม
"พบคุณชลิตหรือเปล่าคะ?" เธอถาม เขาพยักหน้ารับ
"พบ...เขาตกลงตามที่คุณว่า"
"ดีล่ะ จะได้สนุกกันเสียที บ้านของราไม่เคยจัดงานอะไรเลย พอค่ำก็นอนทุกวัน หมอกินข้าวมาหรือยังคะ?"
"ยัง เป็นห่วงว่าคุณจะรอนะซี" รุ่งจิตรยิ้มอีก
"รุ่งเรียบร้อยแล้วค่ะ คิดว่าคุณจะกินกับคุณชลิตเขา"

หมอทรงชัยพยักหน้า แล้วเดินออกไปจากห้องรับแขก เกือบครึ่งชั่วโมงเขาจึงกลับเข้ามาในชุดนอน เพราะกินข้าวอาบน้ำเสร็จแล้ว เขานั่งลงข้างๆ ขณะที่หล่อนกำลังสนใจกับหนังทีวี
"คุณยังไม่ง่วงหรือ?" เขาถาม เธอตอบโดยไม่ละสายตาจากโทรทัศน์
"ยังคะ รุ่งจะรอดูรายการสุดท้าย ตอนที่หมอออกไปจากบ้านน่ะ รุ่งนอนเสียเต็มอิ่ม"
"หมอเพลียจังเลย" คราวนี้เธอหันมามองดูเขาแล้วยิ้ม
"เพลียก็ไปนอนก่อนซิคะ"
"แล้วคุณอย่าปลุกนะ คืนนี้หมออยากจะนอนพักสักคืน พรุ่งนี้ต้องเข้าเวรด้วย"
"ก็ถ้ารุ่งอยาก..จะปลุกล่ะคะ" เธอแย้ง
"โธ่..วันนี้หมอเพลียจริงๆนะ เพลียที่สุดเลย"
"น่าสงสาร เมื่อคืนนี้สาม ตอนสายอีกหนึ่ง สี่ครั้งแค่นี้เอง" เธอพูดแล้วเอียงศีรษะเข้าพิงไหล่ของเขา ด้วยอารมณ์ที่เปี่ยมไปด้วยความรัก เขาใจหายวาบเพราะกิริยาอย่างนั้นเขารู้ดีว่าเธอเกิดอารมณ์กระสันสวาทขึ้นมาอีกแล้ว จึงรีบบอกว่า "หมอไปนอนล่ะนะ"
"เดี๋ยวน่า โธ่..อะไรก็ไม่รู้ อ่อนแอจริงเชียว"
"ไม่ใช่อ่อนแอ หมอเพลียอยากจะนอนจริงๆ คนง่วงน่ะจะทำยังไงก็ช่วยให้หายง่วงไม่ได้"
"ทำไมจะไม่ได้"
"คุณจะทำยังไง" รุ่งจิตรตอบเกือบเป็นเสียงกระซิบ
"ก็เลียแล้วก็ดูดไอ้นั่นของหมอไง ลืมแล้วเหรอ?" เขาครางออกมาอย่างอ่อนใจ
"โธ่..รุ่ง นี่คุณตั้งใจจะเอาให้หมอตายคาอกเชียวหรือนี่"
"ไม่ถึงกับตายหรอกน่า รุ่งเป็นพยาบาลอยู่ทั้งคน...นะ"
"แต่ผมเป็นหมอ พยาบาลต้องเชื่อฟังหมอบ้างซิ" เขาต่อว่าเธอ
"ฮึ..ไม่พอใจ ก็ไม่เป็นไรนะ" เธอขึ้นเสียงเปลี่ยนอารมณ์ทันที พร้อมกับผละออกห่าง ราวกับเกิดความรังเกียจในตัวเขาขึ้นมาอย่างฉับพลัน
"คุณไม่เข้าใจเลย..."
"หมอต่างหากที่ไม่เข้าใจ หมอไม่เคยรู้เลยหรือ? ว่าผู้ชายผู้หญิงน่ะ เขาแต่งงานกันทำไม?"
"ก็แต่งกันด้วยความรัก... อ้าว...รุ่ง..คุณแต่งงานกะหมอน่ะ ไม่ใช่เพราะความรักหมอเหรอ?"
"รักน่ะ...มันเรื่องหนึ่ง แต่เรื่องใหญ่..มันไม่ใช่"
"แล้วมันอะไรล่ะ?" เธอยื่นมือมาหยิกที่ท่อนแขนเขาเสียงดังหนับ
"ผู้ชายบ้า ๆ.. ทำเป็นไม่รู้ ก็เรื่องเย็ดน่ะซี"
"รุ่ง..." เขาลากเสียง "เห็นใจหมอหน่อยเถอะน่า ผู้ชายน่ะเป็นฝ่ายเสียกำลังมากกว่าผู้หญิงนะ จะบอกให้"
"อย่ามาพูดมากเลย ฉันยังไม่ให้หมอนอนหรอก ถ้าหมอดื้อนอน ฉันจะแกล้งไม่ยอมให้หลับ ลองดูซี" คำพูดอันดื้อรั้นของหล่อน ทำให้เขาอยากจะแหกปากร้องออกมาให้ลั่น ด้วยความไม่พอใจ เขาเกือบจะท้าหล่อนให้หย่ากันเสียเลย แต่ก็ยั้งเอาไว้ได้ เพราะเขายังรักเธอเหลือเกิน

แล้วรุ่งจิตรก็ลุกขึ้นไปปิดโทรทัศน์ และเดินมาฉุดแขนให้เขาเดินตามขึ้นไปชั้นบน เข้าสู่ห้องนอน ในที่สุดนายแพทย์หนุ่มก็ต้องยอมให้หล่อนปลดเปลื้องชุดนอนออก และดูดควยให้เขาจนมันลุกแข็งโด่ และปล้ำเย็ดเขาอย่างดุเดือด จนน้ำเงี่ยนทะลักออกมาอย่างหมดไส้หมดพุงจนได้ ทั้งนี้เพราะเธอบอกว่าถ้าเขาไม่เย็ดคืนนี้ เธอจะไปขอร้องให้ชลิตเย็ดแทน
รุ่งเช้า หมอทรงชัยแต่งตัวออกจากบ้าน ตรงไปหาชลิตก่อนจะไปทำงานที่โรงพยาบาล เล่าเรื่องให้ชลิตฟัง พร้อมกับขอคำแนะนำ แต่เมื่อเห็นชลิตนิ่งอึ้ง เพราะจนปัญญา เขาก็โพล่งออกมาว่า
"แกไปเป็นผัวน้อยของเมียกันไหมวะ?"
"ฮ้า..ไอ้หมอ จะให้กันตกนรกหรือไง?"
"กันไม่มีทางเลือกนี่หว่า และกันก็คิดดีแล้ว ว่าแบ่งให้เอ็งเย่อน่ะ ดีกว่าแบ่งให้คนอื่น เพราะเราเป็นเพื่อนกัน มีอะไรก็พูดกันได้ เรียกว่ากันผลัดกันทำงานซะเลย ดีไหมวะ?"
หลังจากโต้เถียงกันอีกพักใหญ่ ชลิตก็ตอบเสียงอ่อยๆ
"ก็ดีเหมือนกัน กันจะได้ไม่ต้องยืมเงินแกไปเที่ยวกะหรี่เสียที เอาเป็นว่าเราผลัดกันคนละวันนะ เอ่อ...แล้วแกจะบอกเมียแกว่ายังไง?"
"จะต้องบอกทำไม? เขาให้กันมาบอกแกอยู่เดี๋ยวนี้แล้ว ว่าเขาชอบแก"
"งั้นหรือวะ?"
"เออ...แกเย่อให้หนักก็แล้วกัน อย่าให้เขามาบังคับให้กันต้องหาผัวคนที่สามอีกล่ะ"
ชลิตไม่ตอบว่ากระไร เขานั่งจ้องมองหน้าเพื่อนเกลออยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็หัวเราะออกมาดังๆอย่างสนุกสนาน
"กันคิดๆดูแล้ว เราสองคนนี่มันบ้าพิลึกนิ แกเป็นผัวหลวง..กันเป็นผัวน้อย.." พูดจบชลิตก็หัวเราะอีกครั้ง


ถึงแม้เธอจะมีอารมณ์หงุดหงิดแต่เช้า เพราะตลอดทั้งคืนได้เย็ดกับผัวเพียงครั้งเดียว ซึ่งยังไม่จุใจ มิหนำซ้ำ..เขายังขับรถไปทำงานคนเดียว ปล่อยให้เธอต้องอาศัยรถประจำทาง แต่เมื่อมาถึงโรงพยาบาลแล้ว รุ่งจิตรได้พบเพื่อนพยาบาลมากหน้าหลายตาเข้า เธอก็พยายามฝืนใจทำสีหน้ายิ้มแย้มทักทายกันเป็นอันดี และหลังจากนัดแนะกับเพื่อนที่หมายตาเอาไว้สองสามคน ให้ไปกินเลี้ยงที่บ้านแล้ว เธอก็เข้าปฎิบัติหน้าที่ในตึกคนไข้ใน ส่วนหมอทรงชัยประจำห้องตรวจโรคที่ตึกอำนวยการ
ตึกชายของคนไข้ในของโรงพยาบาลวันนั้น ตอนเช้าไม่มีเตียงว่างเลย แต่หลังจากนายแพทย์เวรได้มาตรวจอาการ แล้วก็อนุญาตให้คนไข้กลับบ้านได้หลายคน สำหรับห้องพิเศษ ซึ่งมีอยู่สิบสองห้อง ก็มีคนไข้เหลือเพียงสามห้องเท่านั้น รุ่งจิตรกับเพื่อนพยาบาลที่อยู่เวรด้วยกัน จึงมีเวลาว่างได้พูดคุยกันบ้างในตอนบ่าย เมื่อมีเวลาว่าง บางคนที่เป็นโสดก็คุยกันเรื่องแฟนพาไปเที่ยวดูหนัง คนที่แต่งงานแล้วก็คุยเรื่องผัวสู่กันฟัง ซึ่งก็หนีไม่พ้นเรื่องกอดๆจูบๆลูบๆคลำๆและเย็ดกันไปได้ แล้วรุ่งจิตรผู้ชอบการเย็ดยิ่งกว่ากินข้าวอยู่แล้ว ก็เกิดอารมณ์เงี่ยนง่านขึ้นมาอย่างกระทันหัน เนื้อตัวร้อนวูบวาบไปหมด
ฉับพลัน...เธอก็นึกขึ้นได้ถึงใบหน้าของธวัช คนไข้หนุ่มในห้องพิเศษ เขามานอนป่วยอยู่ได้เจ็ดวันแล้ว เนื่องจากประสบอุบัติเหตุมอเตอร์ไซค์ลื่นล้ม ได้รับบาดเจ็บ..คิ้วซ้ายและข้อศอกแตกเป็นแผล สมองอันฉับไวบงการให้เธอหลบแวบจากเพื่อนๆ ตรงไปที่ห้องของธวัชอย่างไม่รอช้า อาการของธวัชดีขึ้นมากแล้ว แต่ที่ศีรษะและแขนยังมีผ้าพันแผลพันอยู่ ขณะที่รุ่งจิตรเปิดประตูเข้าไปนั้น เขากำลังหลับสบายในชุดกางเกงในตัวเดียว ไม่สวมเสื้อ มองเห็นท่อนควยขึ้นเป็นสันนูนเด่น แสดงว่าทั้งยาวทั้งใหญ่ไม่เบา
รุ่งจิตรปิดประตูลงกลอน แล้วรีบย่องไปยืนอยู่ข้างเตียง จัดแจงถอดยกทรงและกางเกงในออกเก็บไว้ในกระเป๋ากระโปรงเป็นการเตรียมพร้อม แล้วเอื้อมมืออันสั่นเทาด้วยความหื่นกระหาย ค่อยๆดึงกางเกงในของเขาอย่างแผ่วเบา จนมันเลื่อนหลุดออกไปทางปลายเท้า น้ำลายของรุ่งจิตรแทบจะหกเสียให้ได้ เมื่อได้เห็นท่อนควยของเขา แม้มันจะยังไม่แข็งตัวก็ตาม เธอเอื้อมมือไปลูบคลำเบาๆ ดูก่อนว่าเขารู้สึกตัวตื่นหรือไม่?
เมื่อเห็นเขายังหลับสนิทอยู่ เธอก็กำเอาไว้เเล้วถอกขึ้นถอกลงช้าๆ สักครู่แล้วจึงอ้าปากอมจากหัวจนมิดถึงโคน หล่อนทำปากกระดุบๆอยู่ครู่หนึ่ง ก็คายมันออกแล้วแลบลิ้นอันว่องไวออกมาเลียปลายหัวถอกแผล็บๆ ด้วยความกระสันสวาท ส่วนมือก็ลูบคลำลูกกระโปกของเขาไปด้วย ครั้นแล้วก็อ้าปากอมหัวถอก ดูดจุ๊บๆสลับกัน ยิ่งดูดเธอก็ยิ่งมัน รู้สึกเหมือนมันกำลังกระเด้ารูหีของเธอ ฉะนั้นเธอเลยดูดรูดขึ้นรูดลงอย่างเพลิดเพลิน จนมันพองตัวแข็งโด่คับปากโดยไม่รู้ตัว
ความเสียวที่ถูกดูดควย ทำให้ธวัชสะดุ้งน้อยๆ แต่พอลืมตาเห็นพยาบาลคนสวยประจำตึกที่ชื่อว่ารุ่งจิตร กำลังโม๊คควยอยู่ เขาก็รีบแกล้งทำเป็นหลับสนิทต่อไปทันที โดยที่หล่อนไม่รู้เลยว่าเขาตื่นแล้ว

เมื่อเห็นว่าควยแข็งเต็มที่แล้ว เธอก็ถอนปากออก ก้าวขึ้นเตียงยืนถ่างขึ้นคร่อมเอวเขาไว้ ถลกกระโปรงขึ้น แล้วค่อยๆหย่อนก้นอันขาวผ่องกลมกลึงลงมา ในท่านั่งยองๆ ตาก้มมองดูท่อนควยขนาดเขื่องที่ชูหัวถอกแดงก่ำ จนกระทั่งมันจ่อหมับเข้าที่ปากรูหีที่อ้ารับอยู่แล้วแม่นยำ แต่พอหล่อนจะกดตูดลงไปอีก เพื่อให้มันแทงสวนเข้ารูหีให้มิดด้ามโดยเร็ว ธวัชก็แอ่นควยกระเด้งขึ้นเต็มเหนี่ยว ด้วยความเงี่ยนและเสียวหัวถอก จนทนแกล้งทำเป็นหลับไม่ไหว
"โอ๊ย..หีแหก..." รุ่งจิตรร้องอุทานเสียงค่อนข้างดัง เคราะห์ดีที่เป็นห้องปรับอากาศ เสียงจึงไม่ได้ยินไปถึงข้างนอก "อูย..ซี๊ด...ตื่นแล้ว..ก็ไม่บอก" เธอสูดปากครางกระเส่า เพราะทั้งเจ็บทั้งเสียวและอายจัด จนหน้าแดงเข้ม จะถอนหีออกจากควยเขา แล้วหนีออกไปก็ใช่ที่ เพราะมันเข้าลึกยันปากมดลูกเสียแล้ว จึงได้แต่ก้มหน้านิ่ง ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นสบตาเขา
"ถ้าบอก ผมก็อดมีความสุขกับคุณพยาบาลคนสวยนะซีครับ" ธวัชคนไข้หน่มผู้โชคดีได้เย็ดหีพยาบาลสาวตอบยิ้มๆ "เอาล่ะ..ทีนี้ผมจะทำตามคำสั่ง คุณเริ่มกระเด้าได้แล้ว ผมจะคอยเด้งรับ"
พูดจบเขาก็แอ่นตูดกระเด้งหยุบๆเป็นการนำทาง บางทีก็ยักย้ายส่ายเอวให้หัวถอกเสียดสีกับปากมดลูกของหล่อน ตาก็จ้องดูแคมหีอันอวบอูมอมควยของเขาอย่างชอบอกชอบใจ เมื่อเห็นหล่อนยังนิ่งเฉย เขาก็เอื้อมมือไปเขี่ยแตด จนหล่อนขมิบตูดขมิบรูหีดูดควยตุบๆด้วยความเสียวซ่านดาลใจ น้ำเมือกไหลเยิ้มออกมาจนเปียกไปทั้งรู ในที่สุดความเงี่ยนก็เป็นฝ่ายชนะความอายของหล่อนจนได้

"เอ้อ..แล้ว..แล้ว...คุณอย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกใครนะ ถ้าคุณพูด..ดิฉันโดนไล่ออกแน่" รุ่งจิตรตัดสินใจเงยหน้าขึ้นมองเขา
"ครับ..ครับ..ผมเข้าใจ คนโง่เท่านั้นที่ไปเที่ยวบอกใครๆ ว่าได้ตัวผู้หญิงคนนั้นคนนี้เป็นเมีย เอาซิครับ กระเด้าให้สนุกดีกว่า ผมเงี่ยนเต็มที่แล้ว"
รุ่งจิตรโน้มตัวลงเอามือทั้งสองยันไว้ข้างๆตัวเขา แล้วเริ่มโหย่งตูดกระเด้าช้าๆ พักเดียวหัวถอกเงี่ยงบานของเขาก็ครูดรูหีเข้าๆออกๆ และกระทุ้งปากมดลูก ทำความเสียวซ่านให้เธอจนสุดที่จะทนกระเด้าช้าๆอยู่ได้ จึงเร่งจังหวะกระแทกถี่ยิบเข้าทุกที ปากก็สูดซี๊ดๆด้วยความอร่อย ธวัชก็มันควยไม่ใช่น้อย เพราะตั้งแต่มานอนป่วยอยู่ในโรงพยาบาลเจ็ดวันเต็มๆ เขาไม่ได้เย็ดใครเลย และรูปทรงองค์เอวของรุ่งจิตรก็สวยหยาดเยิ้ม จนบางคืนเขาถึงกับนอนฝันว่าได้เย็ดหล่อน เมื่อมาได้เย็ดเข้าจริงๆ เขาจึงตื่นเต้นดีใจมากขึ้นเป็นพิเศษ
วันแรกที่ส่งเข้าโรงพยาบาลเขานึกว่าเขาซวยสิ้นดี แต่วันนี้เขารู้สึกเฮงเป็นบ้า เขากระเด้งควยรับ พลางมือก็เอื้อมขึ้นไปสอดล้วงเข้าเสื้อไปบีบเคล้นเล่นนมอันเต่งตึงทั้งสองข้างอย่างเมามัน ส่วนรุ่งจิตรก็เช่นเดียวกัน รสควยของชายคนใหม่ ถึงแม้จะมีขนาดเท่าๆกับควยของผัว แต่มันก็ผิดกลิ่น เกิดความอร่อยโอชาซาบซ่านไปทั่วทุกสายเลือดอย่างรวดเร็วผิดธรรมดา
ที่จริงแล้วเธออยากจะนอนให้เขาเป็นฝ่ายกระเด้า แล้วเธอกระเด้งหีส่ายรับดูบ้าง แต่ก็เกรงว่าเสื้อกระโปรงจะยับยู่ยี่ ครั้นจะถอดออกให้หมดก็เกรงจะเสียเวลา หล่อนจึงได้แต่หลับหูหลับตากระเด้าฉับๆอย่างหนักหน่วง จนเตียงลั่นเเอ๊ดๆไปตามจังหวะ
"เป็นไงครับ..ของผมทำให้คุณสนุกไหม?"
"เอ้อ..สนุกค่ะ" เธอรับคำอย่างอายๆ
"ผมก็สนุก รูของคุณดูดดีจัง อูย..ซี๊ด..ผมเสียวจนแทบจะกลั้นน้ำไม่อยู่แล้ว"
"งั้นก็เด้งขึ้นสูงๆซิคะ.. น้ำจะได้ออกพร้อมๆกัน นั่นแหละค่ะ..ค่ะ..อูย..เสียว..ซี๊ด.."
แล้วสะโพกอันกลมกลึงของพยาบาลสาวก็ยักย้ายส่ายสะบัดไปมา จนเขาเสียวหัวถอกแทบจะทนไม่ไหว เขาสูดปากซี๊ดๆติดๆกัน แล้วปล่อยมือจากเต้านม ไปโอบรั้งสะโพกหล่อนไว้แน่น พร้อมกับกระเด้งควยขึ้นรับอย่างดุเดือด
"โอย..ซี๊ด..น้ำออกแล้ว.." รุ่งจิตรครางระงมอย่างหมดอาย รูหีทั้งดูดทั้งขมิบตอดควยของเขาอย่างแรงและถี่ยิบ หล่อนฟุบหน้าลงกอดเขาแน่น โหย่งตูดขึ้นสูง จนควยเกือบหลุด แล้วกระแทกลงไปเต็มเหนี่ยว น้ำเงี่ยนไหลพรูออกมาอาบควยของเขาชุ่มโชก พร้อมกับน้ำควยของเขาก็พุ่งฉูดๆขึ้นไปกระทบปากมดลูก มันมากมายจนล้นรูหีไหลปรี่ลงเปียกกระจุกหมอยและลูกกระโปกของเขาเป็นเทือกไปหมด
พอน้ำออกหายเงี่ยนแล้ว รุ่งจิตรก็กลัวพวกเพื่อนๆจะสงสัย หล่อนหลับตาพริ้ม ให้รูหีอมควยนิ่งอยู่อึดใจเดียว ก็รีบผละลุกขึ้น ถอนหีออก แล้วลงจากเตียง เข้าไปล้างหีในน้ำอย่างลุกลี้ลุกลน เสร็จแล้วก็สวมยกทรงนุ่งกางเกงใน จัดเสื้อกระโปรงให้เข้ารูปเข้ารอย หลังจากนั้นจึงออกมาทำความสะอาดควยให้เขา แล้วหยิบกางเกงในมานุ่งให้เหมือนเดิม
ก่อนจะออกจากห้องคนไข้หนุ่ม รุ่งจิตรก้มลงประทับจูบริมฝีปากเขาอย่างดูดดื่มอีกครั้งหนึ่ง เมื่อถอนปากออกจากกัน เธอบอกเขาว่า
"อย่าลืมนะคะ.. อย่าบอกใคร แล้วเราจะได้ร่วมสนุกกันอีก"
ธวัชพยักหน้ารับอย่างเพลียๆ เพราะรูหีของหล่อนดูดเอาน้ำควยของเขาออกแทบเกลี้ยงกระเพาะ จ้องมองดูร่างของหล่อนที่ผละออกจากห้อง ด้วยสายตาที่เปี่ยมล้นไปด้วยความเสน่หา ตั้งแต่เคยเย็ดหีมาไม่มีหีใครจะเย็ดอร่อยถึงใจเขา..เหมือนรุ่งจิตร พยาบาลสาวสวยคนนี้เลย

[ManiEMf]

ได้การ มีเมียพยาบาลขี้เย็ดแบบนี้ก็หนีไม่พ้นหาผัวน้อยมาช่วย

บทกามาคั่นรายการกับคนไข้ก็วิเศษ