บานเย็นคาเฟ่ 7 เป็นวัยรุ่นมันเหนื่อย

[Banyen]

กลับมาแล้วค่ะ หายไปเลียแผลใจที่มีคอมเมนต์แพ้พี่วีเขามา อิอิ

ปล่าวหรอกค่ะ จริง ๆ มีธุระในชีวิตจริงนิดหน่อย ก็บอกแล้วว่า

เป็นวัยรุ่นมันเหนื่อย

————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————

ช่วงก่อนเปิดเทอม หนูติดรายการทีวีนึงมาก ชื่อ "ทีเด็ดลูกหนี้" เพราะเรื่องชาวบ้านคืองานถนัดของเรา อยากรู้อยากเห็นชีวิตคนอื่น ทำไมเป็นหนี้ถึงต้องมาออกทีวีหาเงินใช้หนี้ แล้วถูกคนอื่น(อาจารย์/คอมเมนเตเตอร์)วิจารณ์ว่าควรช่วยไหม รวม ๆ แล้วจะเป็นผู้หญิงที่ท้องก่อนแต่ง ท้องในวัยเรียน แล้วผู้ชายก็ทิ้ง ทำให้ต้องหาเงินเลี้ยงลูก บางคนก็ถูกที่บ้านด่าว่าไม่ช่วยอีก สุดท้ายต้องหาผัวใหม่มาเลี้ยงดู เพราะท้องเลยลาออกเรียนหนังสือไม่จบ ไม่มีวุฒิไปสมัครงาน บางคนมาขอเงินเอาไปตั้งตัวทำมาหากิน อันนี้น่าให้ บางคนมาขอเปล่า ๆ เพื่อเอาไปใช้หนี้ ซื้อของ อันนี้ไม่น่าให้เลย ดูไปหลาย ๆ หน ชีวิตก็วน ๆ อยู่แบบนี้ ก็มาคิดกับตัวเองว่า เออ ตัวเราตอนนี้ก็เห่อเรื่องปี้กับพี่อ๊อด แต่ตอนหลังที่โดนไอ้เอกพนักงานเซเว่นข่มขืน แต่ดีที่ไม่โดนมันแตกใน ก็เลยรู้สึกแหยงกับเรื่องนี้ไป

หลัง ๆ พี่อ๊อดก็มาบ้าฟุตบอล จู่ ๆ ก็คิดว่าจะเล่นฟุตบอลให้เก่ง แล้วจะไปคัดโควต้าเข้ามหาวิทยาลัย เพราะจะสอบเข้าด้วยผลการเรียนคงทำได้ยาก ก็เลยห่าง ๆ กันไปหน่อย แต่ว่าง ๆ นาน ๆ ที่สองคนเงี่ยนพร้อมกันก็จะสะกิดกันไปปลดปล่อยอารมณ์กัน แต่ก็ทำให้หนูคิดได้ว่าเปิดเทอมมาก็ขึ้นม. 6 แล้ว ก็ต้องคิดเรื่องเรียนต่อ จะเข้ามหาวิทยาลัยที่ไหน คณะอะไร ต้องใช้คะแนนเท่าไหร่ ต้องติวไหม อะไรงี้อีก กอรปกับเรื่องที่ได้ดูทีเด็ดลูกหนี้มา ก็ไม่อยากจะเป็นผู้หญิงแบบนั้นที่ต้องมาหาเลี้ยงลูกคนเดียว หรือแบบพี่ชงโคที่สุดท้ายเรียนมาไม่เหมาะกับตำแหน่งงานในปัจจุบันก็หางานได้ยาก ดีที่แม่เปิดร้านขายกาแฟที่บ้านให้ แต่พี่เขาอีกหน่อยก็คงต้องดูแลเรือกสวนไร่นาต่อจากพ่อแม่อยู่แล้ว อยู่แบบนี้ก็ดีไปอย่าง ว่างก็ไปช่วยในสวน

ส่วนหนูนี่สิเป็นผู้หญิง ต่อไปก็อาจต้องช่วยตัวเอง หรือไปช่วยงานผัว (ใครดีน้า แต่คงไม่ใช่พี่อ๊อดหรอก หนูไม่อยากอยู่แถวนี้ไปตลอดชีวิต) และตัวเองก็อยากไปเรียนไปทำงานในกรุงเทพฯ ดูบ้าง คิดได้อย่างนี้ก็ต้องตั้งเป้าหมายเป็นมหาวิทยาลัยในกรุงเทพฯ และพอตัดสถาบันที่มุ่งไปทางการเมืองอันร้อนแรงที่หนูไม่อินด้วยออก ก็เหลือแต่จะเลือกคณะไหน ที่ไหนดีกว่า

พอไปค้นกูเกิล ก็ไปสะดุดกับบทความแนะนำคณะ ๆ นึง ที่บอกว่า เป็นหลักสูตรที่ "ไม่ยึดติดกับคำว่าคณะ, เรียนเฉพาะในสิ่งที่จำเป็นจริงๆ, เรียนเพื่อไม่ให้ตัวเองโดน disrupt ในอนาคต, นำ trend ในโลกอนาคตมาเรียนในวันนี้"

อื้อหือ ตรงใจเป็นวิทยาศาสตร์ที่มีดีไซน์เป็นหัวใจหลัก แม่นละ ต้องคณะนี้แหละ หนูชอบเรื่องวาดรูปเขียนภาพ ไม่เป็นสองรองใคร ส่วนเขียนภาพดิจิตอลก็พอได้ แต่ยังไม่ค่อยถนัด และไม่ค่อยชอบ เพราะอยากผสมสี ลองสีเอง ทำในคอม ใช้สีสำเร็จมันไม่ฟิน แต่ก็ต้องเรียนรู้ไว้แหละ วิทยาการใหม่ ai AI ต่อไปเราต้องปกครองมัน อย่าให้มันปกครองโลก ฮี่ฮี่ ฝันเฟื่องใหญ่ละเรา

เปิดเทอมใหม่ หนูก็ตั้งใจเรียนให้มากขึ้น ปีสุดท้ายแล้ว ต้องจริงจัง ครูก็ย้ำเตือนในห้องว่าปีนึงแป๊ปเดียว เดี๋ยวก็จะต้องสอบและส่งคะแนนแล้ว GAT, PAT1,PAT2 แล้วแต่ใครสอบคณะไหน ส่วนของหนูที่หนักใจ ดันมีคณิตศาสตร์ที่ต้องใช้คะแนนส่งด้วย อุตส่าห์เรียนสายศิลป์ คิดว่าจะชิลล์ (ทีแรกขี้เกียจเองแหละ)

ใครจะไปอยากรู้ว่า logarithm เอามาใช้ทำไร sin cos tan หุงข้าวได้ม้ายยยย โอ้ววว โน ทำไงดีละเนี่ย แล้วสวรรค์ก็เหมือนส่งคนมาช่วย เปิดเทอมได้ไม่นาน ครูประจำชั้นก็พาครูฝึกสอนจากวิทยาลัยครูที่มาฝึกงานสอนมาแนะนำตัว ครูต้นเป็นครูสอนเลข จะมาช่วยสอนเสริมในชั่วโมงหรือเสริมนอกเวลาจากครูแป๊ะครูสอนคณิตคนเดิม

ครูหนุ่มหน้าตาดี ขาว ๆ ตาโต ไม่ตี๋ ยิ้มเก่ง มายืนฟังครูแป๊ะสอนในชั่วโมงแรก ๆ หลายวันต่อมาครูแป๊ะสอนแค่ครึ่งคาบ แล้วเริ่มให้ครูต้นมาสอนต่อจนจบคาบ เชื่อมะว่าฟังที่ครูต้นสอนแบบภาษาเด็ก ๆ เข้าใจกัน เหมือนพี่สอนน้อง ฟังแล้วเข้าใจกว่าที่ครูแป๊ะสอนมาตั้งหลายวัน

ตอนพัก นักเรียนหญิงเดินตอม เอ้ย เดินตามกันเป็นเกรียว หนูก็ได้แต่มองเฉย ๆ แต่ก็รู้สึกดีเหมือนกันที่มีครูมาสอนเพิ่ม ครูต้นให้ลองเรียนออนไลน์ผ่าน Khan Academy แต่ก็ไม่เข้าใจเท่าที่มีคนสอน แล้วโจทย์ในออนไลน์มันก็ง่ายเกินไป ไม่เหมือนข้อสอบที่จะซับซ้อนยากเข็ญ ไม่เข้าใจว่าทำไมฝรั่งเรียนง่ายแสนง่าย แต่พอเรียนจบกลับทำงานเก่งคิดเก่งกว่าพวกเราเด็กไทยที่เรียนอะไรไม่รู้ซับซ้อน ยากแสนยาก

ก่อนสอบกลางเทอมครูแป๊ะมาประกาศว่าจะนำผลสอบกลางเทอมมาใช้ตัดสินว่าโรงเรียนจะส่งใครเป็นตัวแทนในการไปสอบแข่งขันมงกุฎเพชร (ขอเปลี่ยนชื่อจากของจริงหน่อยนะคะ) แล้วชั่วโมงแนะแนว ครูแนะแนวก็นัดให้นักเรียนไปคุยทีละคนว่าอยากเรียนคณะไหน มหาวิทยาลัยไหน เพื่อจะได้แนะนำได้ถูกตามแต่ที่นักเรียนแต่ละคนเลือก

ครูแนะแนวบอกหนูว่า คะแนนหนูอยู่ในเกณฑ์ดี แต่ไม่แน่ใจว่าถ้าไปแข่งกับนักเรียนทั่วประเทศ ที่มีเด็กเก่งจากโรงเรียนดัง ๆ ในกรุงเทพฯ จะสู้ได้ไหม ครูแนะนำว่า อยากให้หนูลองทำพอร์ตโฟลิโอเพื่อส่งในรอบพอร์ตก่อน ซึ่งรอบพอร์ตจะรู้ผลก่อน การสอบรอบ 3 หรือใช้คะแนน GAT, PAT ครูยังบอกอีกว่าภาพวาดของหนูที่เคยได้รับรางวัลก็ใช้เป็นพอร์ตได้ และครูทำเพิ่มในรูปแบบดิจิตอลแล้วพิมพ์ออกมาแนบในพอร์ต แต่ครูก็บอกอีกว่า ถ้ามีผลงานในด้านวิชาการด้านอื่นอีก ก็จะเพิ่มคะแนนหรือน้ำหนักในการพิจารณา อย่างเช่น เป็นตัวแทนโรงเรียนไปแข่งมงกุฎเพชร

เฮ้ยยย จากที่ไม่เคยคิดจะไปแข่งอะไรกับเขา เราก็ต้องมาจริงจังกับเลขเนี่ยนะ ทำไงดีละเนี่ย ก็ต้องลองพยายามดู ลองทำโจทย์ข้อสอบเก่า แล้วให้พี่ชงที่จบเทคนิค ซึ่งจริง ๆ ก็คือวิศวะกลาย ๆ นี่แหละ ลองสอนดูในเรื่องที่ไม่เข้าใจได้ไม่มากก็น้อย

แล้วการสอบก็ผ่านไป จนเปิดเรียนครูแป๊ะก็ยังไม่ประกาศผล ก็เลยดักถามครูแป๊ะเรื่องคะแนน ครูแป๊ะบอกว่าเรื่องคะแนนและเรื่องการคัดเลือกนักเรียนที่เป็นตัวแทนไปสอบมงกุฎเพชร ครูแป๊ะมอบให้ครูต้นเป็นคนจัดการ

เลิกเรียนหนูก็เลยตั้งใจว่าจะไปถามครูต้นที่ห้องพักครู ตอนเลิกเรียนหลังจากทำเวรเสร็จ ก็เดินไปที่ห้องพักครู ก็เห็นนังบานเที่ยงที่เรียนสายวิทย์เปิดประตูเข้าไปในห้องครูต้น หนูก็เลยนั่งรอที่ม้านั่งให้นางออกมาก่อน ตั้งแต่เกิดเรื่องกับไอ้เอกคราวนั้น หนูกับเที่ยงก็ไม่ยุ่งกันเหมือนที่เคยบอก แถมเราก็เรียนกันคนละสาย บ้านก็อยู่ไกลกัน ก็เลยไม่มีเหตุต้องมาเจอกัน หรือทำอะไรด้วยกัน

หนูนั่งรออยู่นาน จนหลับสัปหงก พอสะดุ้งตื่นก็ไม่รู้ว่านังเที่ยงออกมาหรือยังไง ก็ไปเดินด้อม ๆ มอง ๆ หน้าประตู ไม่ได้ยินเสียงอะไร เอาไงดีนะ เดี๋ยวจะเย็นเกินไป แต่เอ๊ะ ครูต้นกลับไปตอนที่หนูหลับ ว่าแล้วหนูก็เคาะประตู ก๊อก ก๊อก ก๊อก แล้วบิดลูกบิดเปิดเข้าไป เพื่อดูว่าครูต้นยังอยู่ไหม

ครูต้นนั่งอยู่ที่โต๊ะ ทำหน้าตกใจ บนโต๊ะมีผลคะแนนวางอยู่ หนูหันไปปิดประตู แล้วพูดกับครู
หนู "ขอโทษค่ะ หนูไม่รู้ว่าครูกลับไปหรือยังไง หนูเลยลองบิดประตูเข้ามาดู"
ครูต้น "อ้อครับ ไม่เป็นไร ว่าแต่น้อง (ครูต้นบอกในชั่วโมงว่าครูจะเรียกพวกเราว่าน้อง เพราะอายุต่างกันไม่มาก) มีธุระอะไรครับ"
หนู "คือว่า หนูอยากทราบคะแนนคณิต และผลว่าใครได้รับการคัดเลือกเป็นตัวแทนไปสอบมงกุฎเพชรน่ะค่ะ"
ครูต้น "แล้วเราจะรีบรู้ไปทำไมคะ หรือว่าลุ้นอยากเป็นตัวแทนโรงเรียน"
หนู "ค่ะ หนูอยากเป็น เพื่อจะได้มีผลงานใส่พอร์ตโฟลิโอเพื่อส่งรอบพอร์ตน่ะค่ะ"
ครูต้น "น้องอยู่ห้องอะไร ชื่ออะไรครับ"
หนู "หนูชื่อ นางสาวxxxxxxxx ห้อง 6/x เลขที่ xx ค่ะ"
ครูต้น "ชื่อเรียกยากจัง น้องชื่อเล่นว่าอะไรครับ"
หนู "บานเย็นค่ะ เรียกสั้น ๆ ว่า เย็น ก็ได้ค่ะ"
ครูต้น "เย็น อยากเป็นตัวแทนเหรอครับ ไม่รู้คะแนนเย็นจะถึงไหม แต่จริง ๆ ครูก็พอจะช่วยได้นะ มายืนข้าง ๆ ครูนี่สิ"

 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[แมว69]

ติวเดี่ยว

[popeye2546]

น้องบานเย็นคงเหงาอ่ะ...
ไม่มีใครเป็นคู่ซ้อมให้เลย...
ต้องหาเพิ่ม...

[per2512]

เอาแล้วบักครูต้นออกลายแล้ว

[natt4556]

ครูเขาก็มีจิตใจที่อยากจะสอนเด็กนะ แต่ว่า...


เหมือนครูจะสอนผิดวิชารึป่าววววววววว

[Pop2522]

[หมดกันงานนี

[ryg123456]

น้องเย็นจะให้ครูช่วยเป็นพิเศษไหม

[jeab2504]

สงสัยจะโดนยายบานเที่ยงตัดหน้าไปก่อนแล้วมั้ง

[mankkk]

ยายบานเที่ยงท่าทางจะมุดอยู่ใต้โต๊ะรึป่าวอือิ

[MAC]

หนูลุงขอเป็นตัวสำรองนะครับ  

[tanam25]

เยี่ยม

[pato07]

ครูติวให้พิเศษแน่ๆงานนี้ คะแนนพุ่งแน่ๆ

[พระพาย]

ครูเตรียมติวหนูบานให้แล้ว

[pin1969]

บาน แต่ไม่เย็น มันจะร้อนเอา

[dick1050]

หนูบานทั้งเที่ยง ทั้งเย็น น่าจะเรียบร้อยครูต้นซะแล้วงานนี้