น้องอิ๊บดดนใครทำร้ายอีกละ น่าสงสาร

ช่วยอะไรน้องดี

น้องอิ๊บมีเรื่องอะไรอีก สงสัยจะเกี่ยวกับแฟนคนแรกที่มาหาเรื่องอีก

น้องอิ๊บน่ารัก

 

พระเอกไม่กลัวมีเรื่องอยู่แล้ว อิ๊บมีอะไร เหรอ

อ้าว อิ้บอีกเหรอ

สุดยอดเอาอีก

น้องอิ๊บน่ารัก

แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 7 แสบซ่ามหาลัย ตอน 13 ช่วยเพื่อน
   
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 1 THE ORIGINAL   
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 2 วัยแห่งความรัก   
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 3 เพื่อนคุย      
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 4 โกอินเตอร์      
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 5 ส่งท้ายวัยมัธยม   
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 6 เฟรชชี่ปีหนึ่ง    

แฟนกู ภาค 1 
แฟนกู ภาค 2 
แฟนกู ภาค 3 
แฟนกู ภาค 4

ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 4

วันธรรมดาของชีวิต

ดูรายละเอียดได้ตามลายแทงที่แอดมินทำไว้ให้


หรือดูเรื่องที่เคยโพสทั้งหมด

*************************************************************************************
*************************************************************************************


   "ไง...แก๋ม   ไม่เจอกันนาน สบายดีเหรอ  อ๋อ...ไปลากแฟนใหม่มานี่เอง"
   "หวัดดีพี่  พอแล้วพี่   อย่ามายุ่งกะแก๋ม..."

   ผมยืนงง  ดูเหตุการณ์ไม่น่าจะดีเท่าไหร่
   "ไม่ยุ่งได้ไง  แก๋มเป็นอดีตเมียพี่อ่ะ  ได้ผัวใหม่แล้วลืมผัวเก่าเหรอ"
คำพูดแม่ง ไม่ให้เกียรติพี่แก๋มเลย  ผมชักจะทนไม่ไหวแล้ว
   "เฮ้ย พี่  พี่พูดดีๆกะพี่แก๋มก็ได้..."
   "ผัวใหม่เดือดร้อน 55555  กูว่ามึงอย่าเสือก  ไปกินนมโรงเรียนดีกว่านะ   มันไม่เกี่ยวกะมึง  กูจะคุยจะเย็ดเมียกูก็ได้  มึงชอบล้างหม้อเมียกูมากใช่มะ...งั้นเดี๋ยวรอกูนิดนะ..."

   ผมหมดความอดทนจากคำพูดและหน้าตาที่กวนส้นตีนของมัน  ผมเข้าไปผลักอกมันเต็มแรง  มันต่อยสวนกลับมา  แต่ผมหลบไปและชกปากแม่งไปเต็มๆ  จากนั้นเป็นเรื่องของการชกต่อยกันโดยไม่รู้ใครเป็นใคร  แม้ตรงนั้นจะเป็นพื้นที่ส่วนกลางมีโซฟาไว้อ่านหนังสือพิมพ์  ผมฟัดกะไอ้คนนั้นอย่างรุนแรงจนข้าวของกระจาย  ผมเดาว่าน่าจะเป็นแฟนเก่าพี่แก๋ม   เสียงปึงปังโครมครามจนห้องอื่นๆพากันออกมาดูเต็มไปหมด  พี่แก๋มร้องลั่นแต่ไม่กล้าเข้ามาห้ามเพราะผมและไอ้แฟนเก่าพี่แก๋มตัวใหญ่ทั้งคู่   ไม่นานนักมีผู้ชายหลายคนเข้ามาดึงเราออกจากกัน   ยาม 4 คนขึ้นมาถึงพอดี
   
"เชิญทั้งหมดลงไปข้างล่างครับ  ไปตกลงกันข้างล่าง  นี่ชั้นพักอาศัย  ห้ามมีเรื่องกันที่นี่"
   "ตกลงหาเหี้ยไรกัน  แม่ง..ชกกูก่อน"
   "มึงเสือกปากไม่ดีกะพี่กู  แค่นี้แม่ง...น้อยไป"
   
   ยามสองคนดึงคู่กรณีของผมลงลิฟท์ไปข้างล่าง  แต่ยามอีกสองคนดึงเราไว้ไม่ให้ผมกะพี่แก๋มตามลงไป
   "โทษครับ คุณพักที่นี่หรือเปล่า"
   "ใช่ นี่คีย์การ์ด  ไปดูวงจรปิดเลย  ไอ้นั่นมาชกน้องชั้นก่อนจริงๆ"
   "เอางี้ คุณเข้าห้องไปเลยครับ   แล้วไม่ต้องออกมาอีก เดี๋ยวผู้ชายคนนั้นผมเคลียร์เอง..."
   ...................................................................

เราเดินมาอีกนิดนึงพี่แก๋มก็แตะการ์ดเข้าห้องไป  ผมไม่มีอารมณ์ใดๆทั้งนั้น  พอเข้าห้องเท่านั้น  พี่แก๋มก็กอดผมแน่น
"ก้อง  เจ็บหรือเปล่า  ไหนมาให้พี่ดูซิ  โห..แย่แล้ว หน้าตาปูดเลย"
"ไม่มีไรมากหรอกพี่  ธรรมดา  หมัดๆน่ะ..ผมไม่กลัวมันหรอก... ผมกลัวมันมีมีดมีปืนน่ะสิ  แล้วมันคือใครอ่ะพี่"
"พี่รหัสพี่เอง  ไอ้เหี้ยนี่เคยข่มขืนพี่ไง  ตอนนั้นพี่ต้องหนีไปบ้านก้องอ่ะ"

ผมนึกย้อนไปในอดีต  ใช่แล้ว... สมัยผมเรียน ม 5 เมื่อครั้งผมไล่จีบเจน  มีครั้งนึงที่พี่แก๋มมาหากลางดึกในสภาพโทรม   ผมจำได้แล้ว  แต่เอ๊ะ  เหมือนพี่แก๋มจะเอาเรื่องมันแล้วนี่นา  ทำไมมันยังกล้ามารังควาญพี่แก๋มอีก
"พี่ไม่รู้ว่ามันอยู่ที่นี่..."
ผมมองไปรอบๆห้อง ในห้องแทบไม่มีเฟอร์นิเจอร์อะไรเลย  มันเหมือนห้องที่ไม่มีใครอยู่มากกว่า
"แล้วนี่ห้องใครอ่ะพี่  พี่มาหาใครกันแน่  ผมงงไปหมดแล้ว"
"ของพ่อพี่เอง  พ่อซื้อไว้  บอกให้พี่มาดูมั่ง  ถ้าชอบให้ย้ายมาอยู่"

ห้องนี้มันใหญ่โตมหึมามากกว่าห้องของผมมากและใหญ่กว่าห้องเดิมของพี่แก๋มมาก  ผมเดินมาที่กระจกหน้าต่าง  และจากที่นี่เอง..ผมมองเห็นบริเวณไซต์ก่อสร้างและบริเวณบ้านพักคนงานที่ผมเพิ่งมีอะไรกะพี่แก๋ม  ผมเริ่มปะติดปะต่อเรื่องได้หละ  ว่ามันทำไมต้องเป็นตรงนั้น

"พี่ขอโทษนะ  วันนี้พี่อยากจะเซอร์ไพรซ์ก้องแต่กลายเป็นก้องต้องมาเจ็บตัว  พี่ขอโทษ..."
พี่แก๋มกอดผมแน่น  พี่แก๋มไม่ใช่สาเหตุ  ว่าแต่ตอนนี้พี่แก๋มจะอยู่ที่นี่ได้เหรอ 
"พี่กลับกะผมเหอะ  ผมว่าถ้าไอ้เหี้ยพี่รหัสพี่กลับมาอีก  พี่จะแย่นะ"
"คงไม่แย่หรอก  พี่ไม่กลัวมัน  แต่คืนนี้พี่จะกลับกะก้อง...วันนี้ฤกษ์ไม่ดีแล้ว..."
เราลงมาข้างล่างและแวะถามเค้าน์เตอร์ข้างล่าง  ว่ามีคนชื่อนี้เป็นเจ้าของห้องมั๊ย  ปรากฎว่าไม่มี  พี่แก๋มก็สบายใจไปเปราะนึง  แต่พี่แก๋มยังสงสัยว่ามาเจอมันได้ไง... 
................................................

คืนนั้น...มีแต่เรื่อง  ผมกลายเป็นเจ็บตัว  พี่แก๋มเสียอกเสียใจมากที่เป็นเหตุให้ผมเจ็บ  เรานั่งแท๊กซี่กลับมาที่คอนโดผมซึ่งก็เกินเที่ยงคืนจนจะตีหนึ่งแล้ว  และพี่แก๋มก็ช่วยผมทายาทำแผล  และยังช่วยผมเอาน้ำกามออกอีกรอบเพื่อลบล้างความผิด  และเราก็นอนกอดกันหลังเสร็จกิจกรรม

"พี่มาดูห้องพ่อหลายทีแล้ว ก็เห็นตรงนี้ทุกครั้งแหละ  เลยกะว่าอยากจะชวนก้องมาลอง  น่าจะตื่นเต้นดี  แต่พี่กลัวก้องไม่เล่นด้วย  55555  แต่ที่ตื่นเต้นกว่าคือไอ้เหี้ยพี่รหัสแม่งโผล่มา  พี่คงเอาจริงบอกพ่อหละทีนี้  พี่คงไม่ย้ายไปอยู่คอนโดพ่อแล้ว  อยู่ที่เดิมดีกว่า  แต่พ่อเค้าชอบ คงไม่ขายไปอ่ะ  แล้วก้องอ่ะ..หายเจ็บแล้วนะ"
"แล้วพี่รู้ได้ไงว่าจะมีหนังสด...ตอนที่เราไปถึง"
"ไม่รู้  ไม่รู้จริงๆ  ฟลุ๊คมากๆ  แต่มันก็ทำให้ก้องมีอารมณ์มากๆใช่มั๊ยอ่ะ 55555  แข็งเป๊กเชียว"

จากเหตุการณ์วันนั้น  ทำเอาพี่แก๋มเลิกเล่นอะไรบ้าๆกะผมไปเลย  ถ้าจะมาหาผมก็มาแบบปกติ  อยู่กันในห้อง    ผมใกล้สอบเทอมปลายปีสอง  วันเวลามันเร็วจริงๆ  ส่วนพี่แก๋มก็ใกล้จะเรียนจบแล้ว  ผมเองอดใจหายไม่ได้  พี่แก๋มจะเรียนจบแล้ว  พี่เค้ายังจะมาหาผมอีกหรือเปล่า
........................................................

เหลืออีกอาทิตย์เดียวก็จะสอบไฟนอล....

ผมเริ่มวางมือจากทุกอย่างและเริ่มอ่านหนังสือ หลังจากที่ "เล่น" มากไปหน่อยในเทอมนี้   ไอ้โอ๋มันบอกผมเสมอว่าผมไม่ชอบตั้งใจเรียน  แต่ผมเป็นคนเก่งที่เรียนรู้อะไรได้เร็ว  ผมก็ว่างั้นนะ  แต่เทอมนี้ผมรู้สึกว่าผมเรียนรู้อะไรช้าจังและยากจัง  หัวสมองตื้อๆตันๆโง่ๆยังไงไม่รู้  คงจะเสียพลังไปกะสาวๆแยะไปหน่อย   และที่สำคัญกว่าคือไอ้โอ๋ก็ไม่มาช่วยติวผมแล้ว  เธอไปติวกะไอ้เอ็ม  ทำให้ผมเหงามากทีเดียว...  เสาร์นี้ผมอ่านหนังสือคนเดียวด้วยความเบื่อหน่ายและก็ไม่ได้ยุ่งกะเก๋ที่เข้ามาทำความสะอาดคอนโด เพราะไม่ค่อยมีอารมณ์และอีกอย่างผมต้องการใช้พลังเพื่ออ่านหนังสือ  จนกระทั่งเกือบสองทุ่มแล้ว  โทรศัพท์ของผมดังขึ้น

"พี่ก้องงงงง.... ช่วยอิ๊บด้วย"

dee

 

  

เอาแล้วงานนี้ไปต่อไง

 

ยอดมนุษย์ก้องงลุยย