กลับมาเกิดใหม่ Demo

[ชุ้ง]

เรื่องนี้ มีคน comment  30 คน ผมอยากเขียนต่อ

ในเวลา 1 มีผู้หญิงคนนึงขับรถกลับบ้านไปหาลูกชายที่บ้าน
วิภาหรือวิ คือสาวใหญ่วัย 44 ปีที่ยังคงความสวยได้ราวกับอายุ 20 ต้นๆ หากคนทั่วไปมองคงคิดว่าเป็นเด็กสาววัยรุ่นคนหนึ่ง วิภานั้นมีผิวขาวใส ผิวพรรณดีเนื่องจากเธอคอยดูแลตัวเองอยู่ตลอดเวลา รูปร่างเธอเพรียวบางกระชับไปทุกสัดส่วนจากการออกกำลังกาย หน้าท้องแบนราบ ขาเรียวยาวสวย เธอเล่นโยคะกับว่ายน้ำเป็นประจำ 



วิภาขับรถกลับบ้าน
ตอนนั้นอาจเป็นช่วงกลางคืนที่เงียบสงบ ถนนที่เธอขับผ่านอาจมีแสงไฟจางๆ หรือความมืดมิดที่ทำให้รู้สึกวังเวง  ในกระเป๋าของเธอ โทรศัพท์มือถือสั่นอย่างไม่หยุด วิภาขมวดคิ้วและรีบหยิบมันขึ้นมา วิภาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูหน้าจอที่ยังคงสั่นไม่หยุด ข้อความและสายเรียกเข้าจากเพื่อนร่วมงานปรากฏอยู่หลายสายติดต่อกัน เธอถอนหายใจเล็กน้อย ไม่อยากเสียสมาธิจากการขับรถในคืนที่เงียบสงบเช่นนี้

ถนนที่เธอขับผ่านดูเงียบเชียบ
ไฟถนนส่องแสงรำไร ทำให้รอบข้างดูคล้ายกับเงามืดที่แผ่ปกคลุม วิภามองไปข้างหน้าด้วยความระมัดระวัง ถนนเส้นนี้เธอเคยขับผ่านหลายครั้ง แต่ในเวลาค่ำคืน มันกลับให้ความรู้สึกแตกต่างออกไป

ในขณะที่เธอกำลังตั้งใจขับ รถของเธอค่อยๆ เข้าสู่ถนนแคบที่มีโค้งหักศอกข้างหน้า วิภาชะลอความเร็วลง ขณะนั้นเสียงโทรศัพท์ของเธอสั่นอีกครั้ง คราวนี้เธอตัดสินใจหยิบขึ้นมาดูโดยไม่ได้จอดรถ

ทันใดนั้น...

เสียงแตรรถดังลั่น
แสงไฟหน้ารถอีกคันพุ่งตรงเข้ามา วิภาเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เธอหักพวงมาลัยเลี่ยงหลบ แต่ดูเหมือนมันจะสายเกินไป เสียงกระแทกดังสนั่นหวั่นไหว รถของเธอปะทะกับรถอีกคันที่พุ่งมาอย่างแรง

ความเงียบงันและความมืดมิดเข้าครอบงำ
กระจกหน้าแตกร้าว เศษแก้วกระจายตัว วิภารู้สึกถึงความเจ็บปวดที่ต้นแขนและศีรษะ เสียงลมหายใจเธอหอบหนัก ขณะพยายามตั้งสติ รู้สึกถึงเลือดที่ไหลอาบข้างแก้ม

เธอพยายามมองไปรอบๆ รถอีกคันที่ชนเธอเหมือนจะเสียหลักและพลิกคว่ำไม่ไกล เธอรีบคว้าโทรศัพท์ที่ร่วงอยู่บนพื้นรถ เพื่อโทรแจ้งขอความช่วยเหลือ แต่ปลายนิ้วที่เปื้อนเลือดสั่นเกินกว่าจะกดหมายเลขได้

ในช่วงเวลาวิกฤตนั้น
เสียงฝีเท้าของใครบางคนดังใกล้เข้ามา วิภาหันไปมองผ่านกระจกข้างที่แตกร้าว เงาร่างของชายคนหนึ่งเดินเข้ามาใกล้ เขาไม่ได้ดูเหมือนพลเมืองดีที่มาช่วยเหลือ แต่สายตานั้นดูเย็นชาและน่ากลัวอย่างบอกไม่ถูก

เสียงหัวใจของวิภาเต้นแรง... และนี่อาจเป็นเพียงจุดเริ่มต้นของบางสิ่งที่เธอไม่คาดคิดว่าจะเกิดขึ้นในคืนนั้น...

สายตาของเธอเบลอและพร่ามัว มองเห็นภาพเบื้องหน้าหลายภาพที่สลับสับสน แต่ก็ไม่อาจจับสิ่งใดได้ชัดเจน เสียงหัวใจที่เต้นอย่างแรงค่อยๆ ลดลงจนเงียบสงัด และแล้วเหมือนกับโลกทั้งใบหายไปจากเธอ

ในขณะที่เธอรู้สึกเหมือนตัวเองถูกดึงออกจากร่างกาย วิภาสัมผัสได้ถึงการเคลื่อนที่... ร่างของเธอเหมือนลอยไปในอากาศ บรรยากาศรอบๆ กลายเป็นแสงที่เจิดจ้าและเต็มไปด้วยพลังบางอย่างที่เธอไม่เคยสัมผัสมาก่อน

วิญญาณของวิภาถูกดึงไปยัง "ประตูมิติ" ที่ดูเหมือนจะเปิดรออยู่ตรงหน้า เธอไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกแล้ว จิตใจและร่างกายของเธอเหมือนจะหลุดพ้นจากกัน และมีบางสิ่งที่ไม่สามารถอธิบายได้ดึงร่างของเธอลอยไปยังที่ที่ไม่รู้จัก

ประตูมิติ...

แสงสว่างที่พุ่งจากประตูนั้นแผ่ขยายออกมาจนดูเหมือนเป็นสัญลักษณ์แห่งความหลุดพ้นจากโลกที่เธอเคยรู้จัก วิภารู้สึกเหมือนตัวเองถูกดึงไปในทิศทางที่ไม่มีวันหวนกลับมาอีกครั้ง สิ่งรอบตัวเธอเริ่มเบลอจนกลายเป็นเพียงภาพลวงตา ความรู้สึกเจ็บปวดจากร่างกายที่เคยมีหายไปอย่างสมบูรณ์ และโลกใบนี้ก็เริ่มหายไปจากสายตาของเธอ

เธอล่องลอยไปในห้วงความว่างเปล่า กลับไปหาที่ที่ไม่เคยรู้จัก และอาจจะไม่มีวันได้พบกับใครอีกเลย...

ในช่วงเวลาที่วิภารถชนอยู่นั้น ในเวลาเดียวกันในประเทศญี่ปุ่นก็ยังมีคู่รักคู่นึงที่ต่างวัย เรียว โกะ ชิราโทริ อายุ 36 ปี 



ยู มิยาซาโตะ อายุ 17 ปี เรียว โกะ ชิราโทริ



มีผัวกับมีลูกแล้วแต่ว่าไฟราคะเมื่อ 3 ปีที่แล้วเด็กหนุ่มคนนี้ที่เป็นเพื่อนบ้านมาฝึกได้เรียว โกะ ชิราโทริเปลี่ยนไปมียุ่งกับเด็กหนุ่มคนนี้ 1 คน

ณ ห้องนอนในแถบชนบท
เสียงเตียงดังโคลงเคลงดังโครมครามเผยให้เห็นหญิงสาวหุ่นสุดเอ็กซ์ ราวนางแบบที่มาพร้อมกับหน้าอกขนาดคัพ D ที่ใหญ่ล้นมือผมสีดำหยักโศกสยายพร้อมสีหน้าที่กัดริมฝีปากร้องซี๊ดราวกับขึ้นสวรรค์ชั้น 7 กำลังนอนตัวเกรงหลังแอ่นมือจิกหมอนแน่นรับการกระแทกท่อนเอ็นขนาด 9 นิ้วหนายาวเข้าสอดตอดรัดร่องเสียวของเธอ

ปึ๊กๆๆๆๆ

ปั๊บๆๆ อ๊าๆๆ

ซี๊ดดดด อือๆๆๆ โอ๊ะๆๆๆ กรี๊ดดดดด

สะเสียววววว โอ๊ยยยย ยู  เรียว โกะเสียวววว โอ๊ยยยย

แล้วเรียว โกะ ก็เอามือลูบที่หน้าอกยู ชายหนุ่มที่รัก

ซี๊ดดดด อูยยยยย เรียว โกะ ซี๊ดดดด อ๊าาาา

ปั๊บๆๆๆ

กรี๊ดดดดดอ๊ายยยย ยูมมม เรียว โกะเสร็จแล้วววว โอ๊ววววววว ซี๊ดดดดด โอ๊ะๆๆๆ

เรียว โกะหน้าเบ้นอนแผ่อย่างหมดแรงและยอมแพ้ปล่อยให้ยูกระแทกท่อนเอ็นเข้าออกอยู่ประมาณ10นาทีก่อนที่ยูจะปล่อยน้ำเชื้ออันขาวข้นทะลักเข้าสู่ร่องเสียว

ปั๊บๆๆๆๆ อ๊าาาาาาาาา....อ๊ะ!! อ๊าาา~


จังหวะที่กระแทกเข้ามาทำเอาเรียว โกะ เปิดปากกว้างหวอและทันทีที่ท่อนเอ็นเข้าร่องเสียวจนมิดลำหัวบานก็กระแทกเข้ามดของเรียว โกะ แล้วปล่อยน้ำเชื้อเข้าอาบมดลูก ทำให้มิ้นตัวกระตุกและกะดกลิ้นขึ้นมาเลียปากอย่างเผลอไปเอง

ทั้งคู่เย็ดกันตั้งแต่ 9 โมงจนถึงบ่าย 3 รวม  4 ชม. เรียว โกะ เสร็จไป 20 กว่าน้ำ ยู เสร็จไป 2 น้ำ ถุง 0 สด 4 นอก 1 ใน 1

และทั้งคู่ก็นอนกอดกันคู่รักแล้วก็เผลอหลับไปคู่เลยไม่รู้เลยว่าอดีตสามีขอเคียวโกะเข้ามาเอามีดเข้ามาด้วยความแค้นที่ขุดนอกใจ

ในความเงียบสงัดของคืนที่แสนเศร้า เคียวโกะ  ยู มิยาซาโตะ และคู่รักของเธอนอนกอดกันอย่างอบอุ่น ภายใต้ผ้าห่มหนาที่ล้อมรอบตัวพวกเขา ความเงียบในห้องนั้นสื่อถึงความผ่อนคลายและความรักที่กำลังเติบโตขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งทั้งคู่เผลอหลับไปโดยไม่รู้ตัวเลยว่าอะไรจะเกิดขึ้นในไม่ช้า

แต่ในความมืดที่ไม่คาดคิด, อดีตสามีของเคียวโกะ ยืนอยู่ที่ประตูห้องด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความแค้น ความโกรธที่ยังคั่งค้างจากการถูกทิ้งไปมาหลายปี เขากัดฟันแน่น สัมผัสถึงความเจ็บปวดจากการถูกหักหลังที่ไม่เคยหายไปจากใจเขา

อดีตสามีของเคียวโกะ พาเอามีดที่เปื้อนด้วยความแค้นหนักหน่วง เขาค่อยๆ เดินเข้าไปในห้อง ขณะที่ความมืดรอบตัวเขาทำให้ท่าทางของเขาดูเหมือนปีศาจที่ซ่อนเร้นอยู่ในเงามืด เขาก้าวเข้าใกล้เตียงที่ทั้งคู่กำลังนอนหลับอยู่

แล้วเขาก็ฟันลงไปที่เคียวโกะ

เสียงมีดแหวกอากาศดังขึ้นในห้องสงัด เลือดของเคียวโกะไหลออกมาอย่างไม่ทันตั้งตัว เธอรู้สึกถึงความเจ็บปวดแทรกซึมจากบาดแผลที่ถูกฟันลึก เธอหันไปมองอดีตสามีในความตกใจและความรู้สึกทรยศที่ไม่สามารถพูดเป็นคำได้ แต่ร่างกายเธอกลับอ่อนแอลงด้วยความเจ็บปวดที่แผ่ขยายไปทั่ว

เคียวโกะรู้สึกเหมือนตัวเองเริ่มหลุดพ้นจากร่างกาย

เลือดไหลเป็นสาย เธอค่อยๆ ล้มลงบนเตียง ความรู้สึกที่แปลกประหลาดเริ่มเข้ามาแทนที่ความเจ็บปวด เธอรู้สึกว่าเหมือนกับวิญญาณของเธอกำลังออกจากร่าง ร่างกายที่ไม่สามารถขยับได้อีกแล้ว ค่อยๆ หยุดนิ่ง

ประตูมิติปรากฏขึ้น

ในขณะที่เคียวโกะรู้สึกถึงการเคลื่อนที่ของวิญญาณจากร่างกาย เธอมองเห็นแสงสว่างที่พุ่งจากประตูมิติที่กว้างใหญ่ มันดูเหมือนโลกใหม่ที่เธอไม่เคยพบเจอมาก่อน เธอเห็นตัวเองลอยออกจากร่างกาย ร่างกายที่เต็มไปด้วยเลือดและความเจ็บปวดหายไปจากการรับรู้

เคียวโกะรู้สึกถึงการดึงตัวไปยังที่ใหม่ มันเหมือนการเดินผ่านประตูที่นำไปสู่การเริ่มต้นใหม่ หรือการหลุดพ้นจากโลกที่มีแต่ความเจ็บปวดและการทรยศ ท่ามกลางแสงนั้น เธอไม่สามารถตัดสินใจได้ว่าจะก้าวไปข้างหน้าหรือหวนกลับไปยังร่างที่เธอเคยอาศัยอยู่ แต่เสียงเงียบๆ ที่เธอได้ยินในความมืดบอกให้เธอรู้ว่า มันอาจจะสายเกินไปแล้วที่จะกลับ...

มินตรา นางเอกของงานนี้ แม่ของชุ้ง คือสาวใหญ่วัย 40 ปี ดูภายนอก เธอทำตัวสดใสและเป็นสาวทำงานจริงจัง แต่เนื่องจากเธอให้กำเนิดชุ้งแต่อายุยังน้อย เธอ ที่ยังคงความสวยได้ราวกับอายุ 20 ต้นๆ หากคนทั่วไปมองคงคิดว่าเป็นเด็กสาววัยรุ่นคนหนึ่ง มินตรามีผิวขาวใส ผิวพรรณดีเนื่องจากเธอคอยดูแลตัวเองอยู่ตลอดเวลา  รูปร่างเธอเพรียวบางกระชับไปทุกสัดส่วนจากการออกกำลังกาย หน้าท้องแบนราบ ขาเรียวยาวสวย เธอเล่นโยคะกับว่ายน้ำเป็นประจำ



ในยามค่ำคืนที่เงียบสงบ ณ สระว่ายน้ำของโรงแรมหรูแห่งหนึ่ง เสียงน้ำกระเพื่อมเบาๆ ท่ามกลางความมืดมีเพียงแสงไฟสลัวๆ จากขอบสระช่วยให้พอมองเห็น

มินตรา หญิงคือสาวใหญ่วัย 40 ปี ต้นๆ ผิวขาวสะอาด รูปร่างสมส่วน เธอกำลังเดินเล่นริมสระน้ำเพลินๆ แต่จู่ๆ เสียงน้ำกระเซ็นดังผิดปกติดึงดูดความสนใจของเธอ เมื่อเธอหันไปมอง เธอกลับเห็นเงาร่างเล็กๆ ของเด็กชายคนหนึ่งกำลังดิ้นรนในน้ำ ราวกับเขากำลังจะจมน้ำ

"ช่วยด้วย!" เสียงแผ่วเบาดังขึ้นจากสระ

มินตราไม่ลังเลแม้แต่วินาทีเดียว เธอรีบกระโดดลงไปในน้ำทันที เธอว่ายเข้าไปหาเด็กชายที่กำลังตะเกียกตะกายเพื่อพยายามเอาชีวิตรอด มินตราเอื้อมมือไปคว้าตัวเด็กไว้ เด็กชายดูหวาดกลัว แต่ในที่สุดเธอก็พยุงเขาขึ้นมาเหนือน้ำได้

แต่แล้ว...ร่างกายของมินตราก็เริ่มต่อต้านเธอ

เธอรู้สึกถึงความเจ็บปวดและความตึงที่ขาของเธอ มันเกิดขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัว มินตราเป็นตะคริว ขาซ้ายของเธอแข็งและไม่สามารถขยับได้ เธอเริ่มรู้สึกถึงความเหนื่อยล้าที่สะสมอยู่ในร่างกายของเธอ ขณะที่เธอยังพยายามยึดตัวเด็กชายไว้เหนือน้ำ


เธอพยายามสูดหายใจลึก รวบรวมกำลังที่เหลือเพื่อพาตัวเองและเด็กชายเข้าขอบสระ "ต้องไม่ปล่อยเขา!" เธอบอกตัวเองในใจ

ในที่สุดด้วยความพยายามสุดแรง มินตราก็สามารถพยุงเด็กชายให้เกาะขอบสระได้สำเร็จ เด็กชายปีนขึ้นมาได้อย่างปลอดภัย ทิ้งให้มินตรายังติดอยู่ในสระด้วยร่างกายที่ยังคงเป็นตะคริว

มินตราพยายามกัดฟันสู้ เธอดึงพลังเฮือกสุดท้ายจากร่างกายที่เหนื่อยล้าพยายามพยุงตัวขึ้นจากน้ำ ขณะที่ขาของเธอที่เป็นตะคริวยังไม่คลายตัว หัวใจของเธอเต้นแรงจากความพยายามและความกดดันที่เพิ่มขึ้นทุกวินาที

แต่ความเจ็บปวดและความเหนื่อยล้ากลับมีมากเกินไป ร่างของเธออ่อนแรงลงเรื่อยๆ น้ำเย็นเริ่มเข้ามาแทนที่อากาศที่เธอเคยสูด เธอรู้สึกถึงน้ำที่เริ่มล้อมรอบใบหน้า หายใจไม่ออก และดวงตาที่เริ่มมืดมัวไป

มินตราจมน้ำลงไปในที่สุด

เสียงในสระว่ายน้ำเงียบสงัด มีเพียงเงาร่างของมินตราที่จมหายลงไปใต้น้ำ เด็กชายที่เธอช่วยไว้ยืนอยู่ขอบสระในอาการช็อก เขาร้องเรียกด้วยน้ำเสียงสั่นเครือแต่ไม่สามารถทำอะไรได้

ในความมืดใต้น้ำ มินตรารู้สึกเหมือนเวลาหยุดนิ่ง เธอรับรู้ได้ถึงความสงบที่แปลกประหลาดในท่ามกลางความเงียบ ร่างกายของเธอหนักและอ่อนแรงเกินกว่าจะต่อต้าน แต่ในขณะเดียวกัน เธอสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่าง คล้ายแสงสว่างอันเลือนรางที่ปรากฏขึ้นลึกลงไปใต้น้ำ

มันไม่ใช่แค่แสงธรรมดา มันคือ ประตูมิติ ที่ดูเหมือนกำลังเรียกเธอเข้าไป มินตรารู้สึกเหมือนตัวเองถูกดูดเข้าไปในทิศทางนั้น เธอไม่มีแรงที่จะต่อสู้กับแรงดึงดูดลึกลับนี้ เธอรู้เพียงว่ามันคือการพาเธอไปสู่อีกที่หนึ่ง... สถานที่ที่ไม่ใช่โลกที่เธอจากมา

ทันใดนั้น ร่างของมินตราก็หายไปจากสระน้ำ เหลือไว้เพียงความว่างเปล่าที่ชวนให้สงสัยว่าเธอถูกนำพาไปที่ใดในโลกที่ซ่อนเร้นอยู่อีกฟากของประตูมิติ...

ในเวลาที่ใหม่

วิภารู้สึกตัวช้าๆ ดวงตาเธอปรือเปิดทีละนิด แสงอ่อนๆ ที่ลอดผ่านผ้าม่านโปร่งสีขาวทำให้ห้องดูสว่างกำลังดี เธอพบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงกว้างที่ปูด้วยผ้าปูเตียงสีขาวสะอาด มีหมอนหลายใบเรียงอยู่รอบตัว


เธอมองไปรอบๆ ห้องและรู้สึกได้ทันทีว่าที่นี่ไม่ใช่บ้านของเธอ ห้องนอนนี้ตกแต่งอย่างทันสมัยและสวยงามเกินกว่าที่เธอเคยเห็น ผนังห้องถูกตกแต่งด้วยสีโทนขาวและเทาอ่อน เพิ่มความอบอุ่นด้วยลายไม้จากเฟอร์นิเจอร์ที่จัดวางอย่างลงตัว

ที่มุมห้องมีโซฟาสีเบจตัวเล็กพร้อมโต๊ะกาแฟกระจกใส บนโต๊ะมีกระถางต้นไม้เล็กๆ ที่ให้ความรู้สึกสดชื่น ข้างๆ โซฟามีชั้นวางหนังสือที่จัดเรียงอย่างเป็นระเบียบ

ด้านหนึ่งของห้องเป็นหน้าต่างกระจกบานใหญ่ที่เปิดให้เห็นวิวเมืองยามเช้า แสงแดดอ่อนๆ ส่องผ่านผ้าม่านโปร่งเข้าไปในห้อง ทำให้ทุกอย่างดูอบอุ่นและนุ่มนวล บนขอบหน้าต่างมีกระถางดอกไม้เล็กๆ สีสดใสเพิ่มความมีชีวิตชีวา

เหนือหัวเตียงมีโคมไฟติดผนังที่ให้แสงนวลตา ด้านข้างมีโต๊ะหัวเตียงที่วางนาฬิกาดิจิตอลและโคมไฟตั้งโต๊ะดีไซน์มินิมอล

วิภานั่งขึ้นช้าๆ พลางจับหน้าผากที่ยังรู้สึกตึงๆ เธอพยายามเรียบเรียงความคิด "นี่มันที่ไหนกัน?" เธอจำได้เพียงว่าขับรถกลับบ้านและเกิดอุบัติเหตุ ทุกอย่างหลังจากนั้นก็เลือนราง

เสียงเปิดประตูเบาๆ ทำให้วิภาสะดุ้งเล็กน้อย เธอหันไปมองอย่างระแวดระวัง ก่อนจะเห็นชายคนหนึ่งในชุดลำลองเดินเข้ามาช้าๆ เขาถือถาดอาหารเช้ามาด้วย บนถาดมีชามบะหมี่ร้อนๆ ที่มีกลิ่นหอมเย้ายวน ซาลาเปาสีขาวนุ่มสองลูกวางอยู่ข้างๆ และแก้วน้ำตาลใสที่มีกาแฟเย็น

ชายคนนั้นวางถาดลงบนโต๊ะข้างเตียง ก่อนจะหันมายิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน "คุณหนูตื่นแล้วใช่ไหมครับ" เขาพูดด้วยน้ำเสียงสุภาพและอ่อนโยน พร้อมกับวางถาดอาหารลงบนโต๊ะข้างเตียง ชามบะหมี่ร้อนๆ และซาลาเปานุ่มๆ ถูกจัดวางอย่างเรียบร้อย กลิ่นหอมอบอวลชวนให้นึกถึงบ้าน

เขามองวิภาด้วยแววตาอ่อนโยน ก่อนจะพูดต่อด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล "ลองทานอะไรหน่อยนะครับ พอกินเสร็จแล้ว คุณพ่อรอพบคุณหนูอยู่ข้างล่างครับ"

วิภาเหลือบมองอาหารตรงหน้าด้วยความสับสน ความอบอุ่นจากชามบะหมี่ทำให้เธอรู้สึกถึงความจริงที่จับต้องได้ แต่หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความกังวลและคำถามที่ผุดขึ้นไม่หยุด "ที่นี่คือที่ไหน? แล้วฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?"

เธอยกมือขึ้นแตะศีรษะเบาๆ รู้สึกถึงความปวดหนึบที่แผ่ซ่านไปทั่ว "ฉัน...เกิดอะไรขึ้น? ทำไมฉันถึงมาอยู่ที่นี่?" เธอถามออกไปด้วยเสียงแผ่วเบา แต่น้ำเสียงกลับสั่นเครือและเต็มไปด้วยความกระวนกระวาย ชายหนุ่มนิ่งไปเล็กน้อย ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนแต่หนักแน่น "อย่าเพิ่งกังวลไปเลยครับคุณหนู ตอนนี้สิ่งสำคัญที่สุดคือสุขภาพของคุณ ทานอะไรก่อนนะครับ จะได้มีแรง"

เขาหยุดพูดเล็กน้อยเหมือนกำลังพิจารณาคำพูด ก่อนจะเสริมด้วยท่าทีอ่อนโยน "ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้น ผมสัญญาว่าจะดูแลคุณหนูอย่างดีที่สุด คุณไม่ต้องห่วงอะไรเลยครับ"

คำพูดของเขาชวนให้รู้สึกปลอดภัย แต่ในใจวิภายังคงเต็มไปด้วยคำถาม เธอมองชายหนุ่มด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย ราวกับพยายามอ่านคำตอบจากท่าทางของเขา แต่ก็ไม่พบสิ่งใดที่ช่วยคลายความกังวลในหัวใจของเธอ

"ฉัน..." วิภาพยายามรวบรวมสติ ก่อนจะถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา "ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? แล้ว...ที่นี่คือที่ไหน?"

ชายหนุ่มมองเธอด้วยสายตาอบอุ่นและยิ้มบางๆ "ผมเข้าใจครับว่าคุณหนูต้องมีคำถามมากมาย แต่ตอนนี้อย่าเพิ่งคิดมากเลยครับ ทุกอย่างจะอธิบายได้ในเวลาที่เหมาะสม"

วิภารู้สึกเหมือนมีม่านลึกลับกั้นระหว่างเธอกับคำตอบที่เธอต้องการ เธอมองอาหารตรงหน้าอีกครั้ง ความอุ่นจากชามบะหมี่ช่วยปลอบโยนเธอในระดับหนึ่ง แม้ใจเธอจะยังวุ่นวายอยู่ก็ตาม

วิภากินข้าวเสร็จแล้ว รู้สึกว่าแรงกลับคืนมาในตัวบ้าง เธอเดินไปยังห้องน้ำเพื่อจะล้างหน้าให้สดชื่น เมื่อเปิดประตูเข้าไปในห้องน้ำ เธอสังเกตเห็นกระจกขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่ตรงข้ามอ่างล้างหน้า วิภายืนอยู่ตรงนั้นเพียงชั่วครู่ก่อนที่จะหันไปมองตัวเองในกระจก

เมื่อสายตาของเธอจับจ้องไปที่ใบหน้าที่สะท้อนออกมาในกระจก ใจของวิภาก็สะดุ้งขึ้นทันที เธอเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ผู้หญิงคนในกระจกตรงหน้ากลับไม่ใช่คนที่เธอคุ้นเคยเลย

"ผู้หญิงคนนี้...คือใคร?" วิภาพึมพำออกมาอย่างตกใจ ในกระจกคือใบหน้าของผู้หญิงคนหนึ่งที่ดูอายุยังคงอ่อนเยาว์ ผิวพรรณขาวใส รอยยิ้มบางๆ บนใบหน้าที่คุ้นตาแต่ไม่ใช่เธอ

วิภาพยายามตั้งสติ มองใบหน้าในกระจกอีกครั้งเพื่อให้แน่ใจว่ามันไม่ใช่แค่ภาพลวงตา แต่ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม เธอยังคงเห็นตัวเองในท่าทางที่ไม่เคยคุ้นมาก่อน ผมยาวสลวย สวมชุดนอนที่ดูเรียบร้อย แต่ความรู้สึกที่ไม่คุ้นเคยในตัวเองทำให้หัวใจของเธอเต้นเร็วขึ้น

"มัน...เป็นไปไม่ได้" เธอกล่าวออกมาด้วยเสียงที่แหบแห้ง คิดไปว่าทุกอย่างมันเหมือนฝัน แต่มันกลับชัดเจนเกินกว่าจะเป็นแค่ความฝัน

วิภาหมุนตัวกลับ หยิบผ้าเช็ดหน้าไปเช็ดหน้าพยายามจะสงบสติ แต่ยิ่งพยายามกลับยิ่งรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติในตัวเอง และในที่นี้

วิภาหันไปมองชายหนุ่มอีกครั้ง ใจของเธอยังคงสับสนและเต็มไปด้วยคำถามที่ไม่มีคำตอบ ในขณะที่ความรู้สึกที่ไม่คุ้นเคยยังคงรุมเร้าอยู่ในหัว

"คุณ... ช่วยบอกหน่อยได้ไหมคะว่าเราชื่ออะไร และอายุเท่าไหร่?" วิภาถามออกไปด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสงสัย เธอรู้สึกเหมือนทุกอย่างรอบตัวเธอกำลังเบลอไปหมด



ชายหนุ่มยิ้มเล็กน้อยและยืนอยู่ตรงหน้าด้วยท่าทางที่เต็มไปด้วยความใจเย็น เขามองวิภาด้วยสายตาที่อบอุ่น ก่อนที่จะตอบ "คุณชื่อ ชี่เยว่ ครับ อายุ 23 ปีครับ"




คำตอบของเขาทำให้วิภาเงียบไปชั่วขณะ เธอรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบของเธอกำลังหมุนไปในทิศทางที่ไม่คุ้นเคย ชื่อของตัวเองในตอนนี้ดูเหมือนจะไม่เข้ากับภาพที่เธอเห็นในกระจกเลยสักนิด

"ชี่เยว่ ... 23 ปี?" วิภาพึมพำออกมาอย่างไม่เชื่อ ก่อนที่จะมองไปที่ชายหนุ่มอีกครั้ง "แล้วทำไม...ทำไมฉันรู้สึกเหมือน...ไม่ใช่คนนี้?"

ชายหนุ่มยังคงยิ้มอ่อนโยน เขาก้าวเข้าใกล้และพูดด้วยเสียงที่แฝงไปด้วยความปลอบโยน "ไม่ต้องกังวลครับ คุณหนู ทุกอย่างจะค่อยๆ ชัดเจนขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป อย่าคิดมากครับ คุณปลอดภัยแล้ว"

ในเวลาห้องนอนที่1

เรียวโกะตื่นขึ้นมาพร้อมกับความสับสน เมื่อเธอลืมตาขึ้นและมองไปรอบๆ ตัวเองก็พบว่ากำลังนอนอยู่ในที่นอนที่ไม่คุ้นเคย ในห้องที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน สิ่งที่ทำให้เธอรู้สึกตกใจยิ่งกว่าคือเธอกลับพบว่าตัวเองไม่ได้ใส่เสื้อผ้าและมีผู้ชายหลายคนที่นอนอยู่ข้างๆ ซึ่งทำให้เธอรู้สึกตกใจและกลัวอย่างมาก ในขณะที่เธอยังคงนั่งอยู่บนเตียง



ด้วยความตกใจและความกลัว เรียวโกะรีบลุกขึ้นจากเตียงและวิ่งไปหยิบเสื้อผ้าที่วางอยู่ข้างๆ จากนั้นเธอก็วิ่งไปยังห้องน้ำทันที ความทรงจำบางอย่างเริ่มกลับเข้ามาในหัว—เธอจำได้ว่าเมื่อไม่นานมานี้ เธอเคยมีปัญหากับอดีตสามีและเคยเกิดเหตุการณ์ที่ทำให้เธอตัดสินใจห่างกัน แต่ภาพเมื่อคืนนี้กลับเป็นสิ่งที่เธอไม่สามารถเข้าใจได้ทั้งหมด





เรียวโกะตื่นขึ้นมาในที่นอนที่ไม่คุ้นเคย ภายในห้องที่เต็มไปด้วยความเงียบและความมืดบางเบา เมื่อเธอลืมตาขึ้น เธอพบว่ามีผู้ชายหลายคนที่นอนอยู่ข้างๆ ตัวเธอ ทำให้เธอรู้สึกตกใจและกลัวทันที ความรู้สึกของการเปลือยเปล่าทำให้เธอยิ่งสับสนยิ่งขึ้น มือของเธอสั่นขณะที่เธอสังเกตตัวเองว่าไม่ได้ใส่เสื้อผ้า ความกลัวเข้าครอบงำใจเธอ

เรียวโกะตื่นขึ้นมาในที่นอนที่ไม่คุ้นเคย ภายในห้องที่เต็มไปด้วยความเงียบและความมืดบางเบา เมื่อเธอลืมตาขึ้น เธอพบว่ามีผู้ชายหลายคนที่นอนอยู่ข้างๆ ตัวเธอ ทำให้เธอรู้สึกตกใจและกลัวทันที ความรู้สึกของการเปลือยเปล่าทำให้เธอยิ่งสับสนยิ่งขึ้น มือของเธอสั่นขณะที่เธอสังเกตตัวเองว่าไม่ได้ใส่เสื้อผ้า ความกลัวเข้าครอบงำใจเธอ

เธอรีบลุกจากเตียง หยิบเสื้อผ้าที่อยู่ใกล้ตัวและวิ่งไปยังห้องน้ำอย่างรวดเร็ว ใจของเธอกำลังหวั่นไหว เหมือนจะทำใจยอมรับไม่ได้กับสิ่งที่เกิดขึ้น

ในห้องน้ำ เรียวโกะยืนอยู่หน้ากระจก ขณะที่เธอพยายามควบคุมสติที่กำลังตกลง เธอหอบหายใจอย่างรุนแรง น้ำตาเริ่มร่วงจากตาเธออย่างไม่รู้ตัว เธอมองตัวเองในกระจกและรู้สึกประหลาดใจ "สาวคนนี้หน้าใคร?" เสียงในหัวของเธอดังขึ้น เมื่อเธอเห็นตัวเองในกระจก ใบหน้าเปลี่ยนไปจากที่เคยเป็น และความรู้สึกของความสับสนยิ่งทวีความรุนแรงขึ้น เรียวโกะยืนอยู่หน้ากระจกในห้องน้ำ ขณะที่เธอพยายามควบคุมสติที่เริ่มจะหลุดออกไป น้ำตาเริ่มไหลจากดวงตาของเธออย่างไม่รู้ตัว และเธอก็หอบหายใจอย่างรุนแรง ใบหน้าของเธอในกระจกทำให้เธอรู้สึกประหลาดใจ—มันไม่ใช่ใบหน้าที่เธอคุ้นเคยเลย

"สาวคนนี้หน้าใคร?" เสียงในหัวของเธอดังขึ้น ขณะที่เธอมองไปยังตัวเองในกระจก ใบหน้าในกระจกที่ดูคุ้นตาแต่ก็ไม่ใช่ของเธอ—ราวกับว่าเธอได้กลายเป็นใครบางคนที่ไม่ใช่ตัวเอง ความสับสนเริ่มทวีความรุนแรงขึ้น เมื่อเธอรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบกำลังหมุนไปในทิศทางที่เธอไม่สามารถควบคุมได้

เรียวโกะยืนอยู่หน้ากระจกในห้องน้ำ ขณะที่เธอพยายามควบคุมสติที่เริ่มจะหลุดออกไป น้ำตาเริ่มไหลจากดวงตาของเธออย่างไม่รู้ตัว และเธอก็หอบหายใจอย่างรุนแรง ใบหน้าของเธอในกระจกทำให้เธอรู้สึกประหลาดใจ—มันไม่ใช่ใบหน้าที่เธอคุ้นเคยเลย

"สาวคนนี้หน้าใคร?" เสียงในหัวของเธอดังขึ้น ขณะที่เธอมองไปยังตัวเองในกระจก ใบหน้าในกระจกที่ดูคุ้นตาแต่ก็ไม่ใช่ของเธอ—ราวกับว่าเธอได้กลายเป็นใครบางคนที่ไม่ใช่ตัวเอง ความสับสนเริ่มทวีความรุนแรงขึ้น เมื่อเธอรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบกำลังหมุนไปในทิศทางที่เธอไม่สามารถควบคุมได้ เธอนั่งมองโทรศัพท์มือถือในมืออย่างงงงวย สายตาของเธอจดจ้องที่หน้าจอเหมือนจะไม่เชื่อในสิ่งที่เห็น ชื่อของเธอที่เคยเป็นเรียวโกะตอนนี้กลายเป็นชื่อใหม่ที่แปลกประหลาด "ชินลี่" พร้อมรายละเอียดส่วนตัวที่ดูเหมือนจะไม่ได้สะท้อนถึงตัวตนที่เธอเคยมีเลยแม้แต่น้อย ข้อมูลในโปรไฟล์บอกว่าเธออายุ 25 ปี สูง 165 ซม. น้ำหนัก 55 กก. สัดส่วน 36-29-35 และที่สำคัญคือ "สาวไซด์ไลน์" ในขณะที่เธอไม่เคยมีชีวิตแบบนั้นมาก่อน



ภาพโปรไฟล์ที่แสดงในหน้าจอเป็นใบหน้าของหญิงสาวคนหนึ่งที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน—ไม่ใช่ใบหน้าของเธอที่เธอคุ้นเคย รู้สึกเหมือนกับว่าเธอกำลังมองโลกที่ไม่ใช่ของตัวเอง ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมทุกอย่างถึงกลายเป็นแบบนี้

เธอรีบเลื่อนลงไปที่ข้อความที่เด้งขึ้นมาบนหน้าจอ ทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้นอีกครั้ง ข้อความจากชื่อที่ไม่เคยเห็นมาก่อน แต่กลับอยู่ในรายชื่อเพื่อนของเธอ

"เจนจิ❤️: สวัสดีค่ะ หนูทำงานเสร็จแล้ว เดี๋ยวไปหาคุณค่ะ"

เธอหยุดมองข้อความนั้นนิ่ง รู้สึกเหมือนมีความรู้สึกที่ยากจะบอกเป็นคำพูด โกรธและตกใจในเวลาเดียวกัน ใครคือเจนจิ? ทำไมเธอถึงไม่จำได้? และทำไมเธอถึงไม่ได้รับข้อมูลเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงทั้งหมดนี้มาก่อน? ทุกอย่างรอบตัวดูเหมือนจะพลิกผันไปในทางที่เธอไม่สามารถเข้าใจได้เลยสักนิด

เธอเริ่มรู้สึกเหมือนว่าโลกทั้งใบของเธอกำลังพังทลายลง ท่ามกลางความสับสนและความสงสัย เธอไม่รู้จะเริ่มต้นแก้ไขจากตรงไหน ทุกสิ่งทุกอย่างมันยุ่งเหยิงและเป็นปริศนาที่ไม่สามารถหาคำตอบได้ง่ายๆ ขณะนั้นความรู้สึกแปลกๆ ก็เริ่มเข้ามาในหัวใจของเธอ ความสงสัยในสิ่งที่เกิดขึ้นทำให้เธอรู้สึกเหมือนกำลังเดินอยู่ในโลกที่ไม่คุ้นเคยอีกต่อไป

[Nagi]

ผมอยากรู้ครับว่าทำไมไม่มีมินตราอยู่ด้วยครับ แล้วมินตราวิญญาณเข้าหน้าผู้หญิงคนไหนครับ เป็นผู้หญิงคนไหนครับ

[ชุ้ง]

ผมมีน้อยอยู่ครับเป็นนางแบบเป็นสายลับสาวเป็นบอสสาวอายุ 22-25  มีรูปสาว 1 คนครับเป็นร่างใหม่ ขยะดูก็คอมเม้นนะว่าอยากดูรูปร่างใหม่มินตราแล้วก็มีสาวอีกคนนึงด้วยแม่เก๋ร่างใหม่อยากดูก็บอกมาได้ครับ

[LEEWANG 2024]

ผมถามหน่อยว่าเรียว โกะ ชิราโทริ เอามา การ์ตูน 18+ ได้ไหมครับแล้วผมขอรูปสาวสวยหน่อยหลายรูปหน่อยครับอยากดูร่างใหม่ 

[ryg123456]

ผูกเรื่องกันได้น่าสนุก น่าติดตามครับ
คล้ายกับการสลับร่างด้วย

[ชุ้ง]

รูปสาว มินตรา 

[songsak]

น่าสนการสลับร่างมากครับ

[sunnyman]

มีหลายตัวละคร ระวังคนอ่านสับสน นะครับ

[voozaa01]

ดูเหมือนเป็นการสลับร่าง ดูน่าสนุกดีครับ ตัวละครเยอะข้อควรระวังคืออย่างพิมพ์ชื่อผิดครับไม่งั้นมีสับสน

[jamjam jam]

ตัวละครเยอะ เนื้อหาคงเข้มข้น และน่าจะเรื่องยาว

[ชุ้ง]

ตัวละครเยอะ เนื้อหาคงเข้มข้น และน่าจะเรื่องยาว

ผมขอถามอะไรหน่อย มินตรา กลับมาเกิดเป็นสาวอะไรดี

[Thank30]

ยังงงๆอยู่​ครับ​ คงต้องอ่านไปอีกหน่อยแต่เป็นแนวที่เดาเรื่องยากดี​

[ชุ้ง]

มีอะไรให้ผมแก้ไขหรือเปล่าครับ

[swss2511]

หลายจักรวาลเกินไปจะสับสน

[LEEWANG 2024]

รูปสาว มินตรา 

มินตรารูปสวยครับ