เงารัก นักเปิดซิง ตอนที่ 6: ปิดเทอม

[KaohomLM]

    "ไง ไอ้โอ๊ค มึงดูนี่" สุเมธร้อง "เทพไหมล่ะ"
    "มันน่าประทับใจตรงไหนว๊ะ สอบได้ที่ยี่สิบกว่าเนี่ย"
    "น่าประทับใจตรงที่ปกติกูได้ที่สามสิบกว่าตลอดนี่แหละ" สุเมธโว "เห็นมะ ที่หมวยหลินสอนกูก็เข้าหูนะเว้ย"
    โอ๊คกัดฟัน "แล้ว.....เอ่อ.....ที่ติวกัน มึง......."
    "ยังไม่ได้ว่ะ แต่เดี๋ยวก็ได้ ใกล้ชิดขนาดนี้แล้ว" สุเมธคุยโอ่อย่างไม่ค่อยเป็นความจริงเท่าไหร่ เพราะไม่ว่าเขาจะพยายามเข้าหาแค่ไหน หมวยหลินก็พยายามไล่เขาให้ไปจัดการพี่ญาตามแผนเดิม
    "เอาเถอะ กูไปซ้อมบอลแล้วนะ แล้วเจอกัน ไอ้โอ๊ค" สุเมธพับใบเกรดใส่กระเป๋าแล้วลุกเดินจากไป
    โอ๊คก้มลงมองใบเกรดของตัวเอง เทอมนี้เขาได้ลำดับที่ 5 ของห้อง
    ไม่เลวเลย
    เด็กหนุ่มเหลียวมองรอบตัว แม้ว่าโรงเรียนจะปิดเทอมแล้ว แต่โรงเรียนกลับมีผู้คนขวักไขว่พลุกพล่านผิดปกติ
    เมื่อท่านผอ.ได้หน้าอย่างมหาศาลกับความสำเร็จของวงรำ และเห็นทางผลักดันสร้างผลงานให้ตนเองได้ตำแหน่งและเงินตอบแทนที่สูง ๆ ขึ้นไป ก็ได้ออกนโยบายมาบังคับใช้กับครูในโรงเรียนสองข้อ
    หนึ่ง ครูทุกคนต้องฝึกนักเรียนไปแข่งขัน ครูคนใดที่ไม่มีส่วนร่วมในการฝึกซ้อมนักเรียน จะมีผลต่อการพิจารณาขึ้นเงินเดือน
    สอง นักเรียนที่ไปแข่งในรายการต่าง ๆ จะต้องได้รางวัลกลับมา หากไม่ได้รางวัล จะมีผลต่อการพิจารณาขึ้นเงินเดือนครูที่ฝึกสอน
    แม้จะมีเสียงก่นด่าดังลั่นทั่วโรงเรียน แต่สุดท้ายครูเกือบทุกวิชาก็จำเป็นต้องนำนโยบายของท่านผอ.ผู้ปราดเปรื่องมาปฏิบัติ แม้ว่าโรงเรียนปิดแล้ว จึงมีนักเรียนตัวแทนในการแข่งขันต่าง ๆ ถูกเรียกตัวมาซ้อมที่โรงเรียนเต็มไปหมด
    จากห้องนาฏศิลป์ เสียงดนตรีไทยดังแผ่ว ๆ ออกมาอย่างต่อเนื่อง เห็นได้ชัดว่าพี่ญายังซ้อมน้อง ๆ อย่างต่อเนื่อง เตรียมตัวไปแข่งในรายการต่อไป
    ทีมกีฬาหลายทีมฝึกซ้อมอยู่ในสนามโรงเรียน อาจารย์สมพงศ์มองทีมฟุตบอลด้วยสายตาท้อแท้ ขณะที่นักเรียนอีกกลุ่มวิ่งรอบสนามฝึกร่างกายกันอยู่ ทีมวอลเล่ย์บอลตีลูกกลับไปมาอย่างแข็งขันที่มุมหนึ่งของสนาม ขณะที่อีกฟากหนึ่งเป็นที่ซ้อมของทีมตะกร้อ
    ที่ในสวนหย่อม นักเรียนมัธยมต้นสองสามคนฝึกการผูกเงื่อนอยู่ ดูเหมือนว่ากำลังเตรียมตัวไปแข่งทักษะลูกเสือ
    ห้องเรียนต่าง ๆ หลายห้องก็ถูกนำมาใช้ฝึกเด็กนักเรียนตัวแทนที่จะไปแข่งขัน ไม่ว่าจะเป็นแข่งคิดเลขเร็ว ตอบปัญหาคณิตศาสตร์ ตอบปัญหาวิทยาศาสตร์ แข่งมารยาทไทย แข่งตอบปัญหาประวัติศาสตร์ แข่งสวดมนตร์ แข่งจัดดอกไม้ อะไรก็ได้ที่อาจจะทำให้ได้รางวัลมา
    ก่อนมารับใบเกรด เขาก็ผ่านห้องปฏิบัติการที่อาจารย์ธิดากำลังสอนน้องกริชเล่นละครภาษาอังกฤษอยู่ ถ้าเขาจำไม่ผิด พี่ชาคริตกับพี่ญาไปแข่งรายการนี้ด้วยกันเมื่อปีที่แล้ว
    เขาชะเง้อคอมอง นั่นไง อยู่นั่น
    ที่บนลู่วิ่งรอบสนามกีฬา วงโยทวาทิตตั้งขบวนกันแล้ว
    หมวยหลินอยู่ตรงนั้น แถวที่สอง โดดเด่นชัดเจน ฟลุตอันยาวถืออยู่ในมือ ความน่ารักส่องฉายขึ้นมาจนถึงบนอาคารที่เขาอยู่ได้เลย
    เรื่องการเรียนนั้น โอ๊คนับว่าตัวเขาเองเป็นเป็ด ที่พอใช้ได้ถึงดีในทุก ๆ ด้าน แต่ไม่ถึงกับโดดเด่นในด้านใดด้านหนึ่ง จึงไม่มีครูคนไหนทาบทามเขาไปแข่งวิชาอะไร แต่ในฐานะฝ่ายโสตของโรงเรียน ก็เป็นหน้าที่ของเขาที่ต้องตั้งไมโครโฟน เครื่องเสียง และตามถ่ายรูปให้กิจกรรมต่าง ๆ
    และกิจกรรมที่เขาให้ความสำคัญที่สุดก็คือ วงโยทวาทิตนั่นเอง
    เขาอยากจะสื่อให้หมวยหลินเห็นให้ได้ว่าเขาใส่ใจเธอแค่ไหน ว่าในสายตาของเขานั้น เธอไม่ได้ด้อยไปกว่าพี่ญาผู้แสนสวยแม้แต่น้อย
    ว่าเขาเทิดทูนเธอมากกว่าสุเมธเป็นไหน ๆ
   
    "แหม พี่โอ๊ค" เสียงใส ๆ ร้องทัก "วงรำได้ที่ 1 ทุกเวทีแท้ ๆ พี่ตามถ่ายแต่วงโยนั่นแหละ"
    "อะ อ้าว น้องพรรณ" โอ๊คหันไปหาเจ้าของเสียง "มากล่าวหาพี่อย่างนี้ได้ไง พี่ก็ตามถ่ายทุกกิจกรรมนั่นแหละ"
    "เหรอคะ" สาวน้อยเกาหัว "หนูผ่านมากี่ทีกี่ทีก็เห็นพี่ถ่ายแต่วงโย"
    "บ้า มั่วกันไปใหญ่แล้ว......ว่าแล้วน้องพรรณเลิกซ้อมแล้วเหรอครับ" โอ๊ครีบเปลี่ยนประเด็น
    "พี่ญาให้พักได้ชั่วโมงนึงค่ะ" น้องพรรณบอก "แต่ครึ่งหลังเพลงนี้หนูยังไม่ค่อยคล่องเลย"
    "ที่มีรำพัด แล้วให้พี่ญาอยุ่ตรงกลางน่ะเหรอครับ" ตอนไปถ่ายวงรำซ้อม เขาเห็นท่ามาแล้ว ในสายตาเขาเขาคิดว่ามันสวยมากแล้วนะ
    "ค่ะ นั่นแหละ" น้องพรรณบอก "หนูต้องทำอะไรสักอย่างผิดตลอดเลย"
    "แต่พี่ก็เห็นว่าน้องพรรณตั้งใจมาก ๆ แล้วนะครับ สวยจริง ๆ"
    พรรณชายตามองหนุ่มรุ่นพี่ "ขอบคุณค่ะ"
    "แล้วก็เห็นด้วยว่า พรรณซ้อมหนักกว่าคนอื่นเลย เช้าก็ซ้อม เย็นก็ซ้อม เที่ยงก็ซ้อม ได้เรียนบ้างหรือเปล่าเนี่ย"
    "เรื่องเรียนนี่ไม่ต้องห่วงเลยค่ะ พี่ญาพูดตลอด อะแฮ่ม...." เธอทำเสียงให้ฟังดูตอแหลขึ้นนิดนึง "สมาชิกวงรำของเราต้องไม่เป็นที่ครหาว่าเอาแต่รำจนไม่ใส่ใจในการเรียน...(เสียงปกติ) แล้วพี่เค้าก็เรียนเก่ง แถมเรียนสายเดียวกับหนู หนูสงสัยอะไรถามเค้าได้ตลอดแหละค่ะ"
    "น้องพรรณเคารพพี่ญามากสินะ"
    "เคารพสิคะ คนอะไร ทั้งสวย ทั้งเก่ง ทั้งฮา" น้องพรรณบอก "แล้วพี่เค้าทำให้บรรยากาศในวงรำดีมากอ่ะ เป็นกันเอง น่ารัก ที่โรงเรียนเก่าหนูมีแต่คิดจะตบแย่งแฟนกันอย่างเดียวเลยอ่ะ"
    โอ๊คเริ่มเข้าใจแล้ว ว่าทำไมน้องพรรณที่เป็นนางรำมาจากโรงเรียนเก่าถึงลังเลไม่ยอมเข้าวงรำตอนแรก แต่ก็เปลี่ยนใจเมื่อถูกราชณิญาลากไปเข้าวง
    "เอาหล่ะ หนูไปแล้วนะคะ เชิญพี่โอ๊คถ่ายวงโยต่อไปเถอะ"
    "พี่ไม่ได้...."
    "ไง โอ๊ค"
    "หมวยหลิน!!!!" สาวหน้าหมวยยืนอยู่ตรงหน้าโอ๊ค "เป็นไงบ้าง ซ้อมเหนื่อยไหม เอาน้ำไหม"
    "ขอบคุณนะ โอ๊ค" หมวยหลินคว้าขวดน้ำที่อยู่ข้างตัวโอ๊คไปเปิดดื่ม "เราเป่าจนจะหมดแรงแล้ว"
    โอ๊คกลืนน้ำลาย กวาดสายตามองทั่วตัวหมวยหลินในระยะใกล้ ๆ
    เขาสังเกตมาสักพักนึงแล้ว แต่หมวยหลินเริ่มแต่งตัวสุภาพน้อยลงเรื่อย ๆ ทุกวัน
    เขาเฝ้ามองเธอมานานแล้ว และปกติเธอก็เป็นผู้หญิงที่เรียบร้อยคนหนึ่ง ส่วนหนึ่งเขาชอบเธอมากก็ตรงนี้ ปกติถ้าเธอมาซ้อมวงโยที่โรงเรียนในวันหยุด เธอก็มักจะใส่เสื้อเชื้ตหรือเสื้อยืดหลวม ๆ กระโปรงที่สั้นที่สุดก็คลุมเข่า หรือไม่ก็กางเกงขายาว
    แต่หลัง ๆ มานี้เธอดูแปลกไป
    เสื้อยืดขาวรัดรูป โชว์สะดือหน่อย ๆ เห็นสายเสื้อในชัดเจน กางเกงขาสั้นเลยหัวเข่ามาเกือบสองคืบ เผยขาอ่อนขาวเนียนให้เห็นเต็มตา
    ก็...ไม่ใช่ว่าเขาไม่ชอบนะ แต่เขาเห็นว่ามันผิดปกติ
    ก็เป็นไปได้ว่าพอแตกเนื้อสาวเต็มที่ เธอจะเกิดความรู้สึกอยากโชว์มากขึ้น เขินอายน้อยลง
    หรือเธออยากจะยั่วเขา
    แต่....ก็อดคิดไม่ได้ ว่าการเปลี่ยนไปของหมวยหลินมาจากอิทธิพลของคนหื่นอย่างสุเมธหรือเปล่า เดี๋ยวนี้มันใกล้ชิดเธอเหลือเกิน เขาอดเสียใจไม่ได้ที่แนะให้มันไปขอติวหนังสือกับเธอ
    "เอ่อ...หมวยหลิน....."
    "หือ"
    "หมวยหลินไปรับใบเกรดมาหรือยังอะ" โอ๊คตัดสินใจไม่ถามเรื่องการแต่งกายของเธอ
    "รับมาแล้ว" หมวยหลินยักไหล่
    ผิดปกติอีกแล้ว เมื่อเทอมที่แล้ว เธอกับเขายังนั่งเทียบใบเกรดกันด้วยความกระตือรือร้นอยู่เลย
    "แล้ว....หมวยหลินได้ที่เท่าไหร่เหรอ"
    "สิบห้า" หมวยหลินตอบด้วยน้ำเสียงเฉยชา
    ผู้หญิงตรงหน้าใช่หมวยหลินที่เขาแอบชอบมาหลายปีจริง ๆ น่ะเหรอ
    เธอไม่เคยเรียนได้ที่ต่ำกว่าเขานะ
    ห้องของเขาอาจไม่ใช่ห้องคิงของโรงเรียน แต่ก็ไม่ใช่ห้องโหล่ และหมวยหลินก็วนเวียนอยู่ระดับแถวหน้ามาโดยตลอด เคยได้ที่ 1 มาเทอมนึงด้วยซ้ำ แล้วก็ไม่เคยตกต่ำกว่าเลขตัวเดียว
    แถมตอนที่เธอตกมาอยู่ที่แปดที่เก้าเมื่อตอนอยู่ ม.2 เธอก็เคยวิตกกังวลมาก บอกกับเขาว่าจะต้องตั้งใจเรียนมากขึ้น
    แต่เสียงของเธอที่บอกว่าได้ที่ 15 วันนี้ราบเรียบ ไม่แสดงความใส่ใจใด ๆ เลย
    "เราได้ที่ 5"
    "อ๋อ จะมาอวดกันเหรอ"
    "ปละ...เปล่า หมวยหลิน เปล่าเลย" โอ๊คระล่ำระลัก "ก็แค่...เรามานั่งเทียบเกรดกันแบบนี้มาทุกเทอมไม่ใช่เหรอ"
    แววตาของหมวยหลินอ่อนลงหน่อยหนึ่ง
    "ก็จริง โทดทีนะ โอ๊ค ช่วงนี้เรามีอะไรคิดมาก" หมวยหลินขอโทษ "ไหน ให้เราดูหน่อยสิ โอ๊คได้สี่วิชาอะไรบ้าง"
    แบบนี้เขาค่อยรู้สึกเหมือนได้เพื่อนเก่าคืนมาหน่อย
    "อือ เราคง...ลืมใส่ใจเรื่องการเรียนไป" หมวยหลินพูด หลังหยิบใบเกรดมาเทียบกับของโอ๊คแล้ว และเสวนากันเกี่ยวกับผลการเรียนในแต่ละวิชา "ชิ แพ้โอ๊คซะได้ ปกติไม่เคยแพ้นะ"
    "เทอมหน้าเรามาติวหนังสือด้วยกันไหมล่ะ" โอ๊คถือโอกาสชวน "เราเชื่อว่าหมวยหลินต้องชนะเราได้อีกแน่"
    สายตาหมวยหลินสั่นไหว เธอมองขึ้นลงไปมาอยู่สองสามครั้ง ราวกับเลือกไม่ถูก
    "เรา...ก็อยากนะ....แต่........ถ้าเรามีเวลา........"
    แต่น้ำเสียงของหมวยหลินก็บอกกับเขาชัดเจนว่าจิตใจของเธอด้านที่ไม่อยากจะมาติวหนังสือกับเขาเป็นฝ่ายชนะ
    "ทำไมล่ะ" โอ๊คถาม "ถ้า...."
    หมวยหลินยกนิ้วห้าม "พอเถอะ โอ๊ค เรามีอย่างอื่นต้องทำ"
    ว่าแล้วเธอก็ลุกเดินจากไป ทิ้งโอ๊คให้นั่งเดียวดายอยู่คนเดียว
    นาทีที่แล้ว เขาเพิ่งรู้สึกเหมือนได้เพื่อนรักคืนแท้ ๆ
    แล้ว เขาก็เสียเธอไปอีกครั้ง

    "วิ่งเร็ว ๆ หน่อยสิว๊ะ ไอ้สัสเอ๊ย ไม่ได้เรื่องเลย" ไอ้พี่ชาตะโกนแหกปากดังลั่นด่าน้องเอิร์ธ ที่กำลังพยายามเลี้ยงลูกไปยิงให้เข้าประตู น้องเอิร์ธตกใจจนสะดุดขาตัวเอง หน้าทิ่ม "โธ่ ไอ้เหี้ยเอ๊ย แค่นี้ยังทำไม่ได้ มึงเรียกตัวเป็นนักบอลเหรอ ควาย"

    สุเมธมองดูพี่ชาอย่างไม่สบอารมณ์เท่าไหร่
    น้องเอิร์ธเคยเป็นดาวเด่นในทีมรุ่นมัธยมต้นมาก่อน ตอนพี่ชาคริตยังอยู่ยังเคยบอกว่าเด็กคนนี้มีแวว
    พอขึ้น ม. ปลายมา น้องเอิร์ธเคยบอกว่า อยากจะลองทำกิจกรรมอื่นหลาย ๆ อย่าง ก็เลยไม่ได้สมัครเข้าทีม ม.ปลาย จนเมื่อเห็นสภาพความร่อแร่ของทีม สุเมธจึงจำใจไปขอร้องให้น้องเอิร์ธมาเข้าทีม
    แต่เข้ามาได้ไม่กี่วัน ก็มาเจอไอ้พี่ชาทำแบบนี้แล้ว
    จริง ๆ เขาว่าถ้าไอ้พี่ชาไม่ตะโกนด่า น้องเอิร์ธน่าจะเลี้ยงลูกผ่านอุปสรรคไปยิงได้ด้วยซ้ำ อาจจะไม่เร็ว แต่ก็ได้ แต่พอเจอแบบนี้คือทุกอย่างเหลวหมด
    "โธ่เอ้ย แม่งไม่ได้เรื่องกันสักตัว" ไอ้พี่ชาตะโกน "กูไปแล้ว พวกมึงอยากจะซ้อมอะไรมึงเอาเลย กูไม่คุมแล้ว แม่ง ขี้แพ้ฉิบหาย"
    ไอ้พี่ชาเดินจากไป
    เชอะ
    มึงน่ะ คุมทีมมาเทอมนึงไม่เคยชนะใครสักนัดเดียว มาว่าใครขี้แพ้ว๊ะ
    ทุกคนยืนงง ไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อ
    เอาไงดีว๊ะ
    อยู่เฉย ๆ ไปแบบนี้ก็เสียเวลาเปล่า อย่างน้อย ๆ ให้ทำอะไรเล่น ๆ แล้วกันว๊ะ
    "เอาหล่ะครับ รวมกลุ่มมาทางนี้นะ" สุเมธร้องเรียก สมาชิกทีมเดินล้อมวงเข้ามาด้วยท่าทางหมดอาลัยตายอยาก "เราซ้อมเทคนิคกันมาพอแล้ว ลองมาซ้อมปฏิบัติกันบ้างดีกว่า ลองแบ่งเป็นสองทีม ทีมละหกคนนะครับ น้องอาทิตย์ มาอยู่กับพี่มา ไอ้โม่ง ไอ้แว่น ไปอยู่กับน้องเอิร์ธ พี่วัฒ พี่จะอยู่...ให้ผมเลือกเหรอ งั้น พี่วัฒอยู่กับน้องเอิร์ธเลยครับ"

    ไม่ช้าสุเมธก็จัดสมาชิกทีมทั้งตัวหลักตัวสำรองออกเป็นสองทีมได้สำเร็จ แล้วให้แต่ละฝ่ายเริ่มแข่งกัน
    "นั่นแหละ นั่นแหละ น้องเอิร์ธ ดีมาก" เขาอดชมไม่ได้เมื่อเห็นน้องเอิร์ธเลี้ยงลูกผ่านน้องอาทิตย์กับไอ้หมึกไปจนถึงหน้าประตูได้ เด็กหนุ่มตั้งท่ายิงสุดแรง แต่พี่บอล ผู้รักษาประตูสำรองเซฟไว้ได้
    "เยี่ยมครับ พี่บอล น้องเอิร์ธ ตอนเลี้ยงมาดีมาก แต่พอถึงหน้าประตูแล้วเราทำท่าชัดเจนเกิดไปน่าว่าจะยิงไปฝั่งนู้น อาจลองแกล้งมองไปอีกฝั่งนิดนึงเผื่อจะหลอกผู้รักษาประตูได้"
    "ขอบคุณครับ พี่เมธ"
    "เอ้า ต่อ" สุเมธบอก แล้วเข้าไปแย่งลูกมาได้
    แปลกนะ พี่ชาหายไป รู้สึกว่าทีมจะทำงานเข้าขากันมากขึ้นพอสมควร
    สุเมธส่งลูกให้ไอ้หมึกที่ส่งลูกต่อให้น้องอาทิตย์ทันที อาทิตย์เลี้ยงบอลหลบน้องเจมส์ที่พยายามเข้ามาแย่ง ก่อนจะส่งต่อให้ไอ้หมึก ที่ส่งต่อมาให้สุเมธ
    อีกแล้ว เวลาพี่ชาอยู่ไม่เห็นส่งให้กันได้แบบนี้เลย ไอ้พี่ชาต้องตะโกนด่าอะไรสักอย่างตลอด
    สุเมธส่งลูกต่อให้พี่ก้อง ที่เตะลูกเฉียดมือพี่วัฒที่เป็นผู้รักษาประตูลอยเข้าโกล์ไป
    "เยี่ยม!!!" ทีมฝั่งสุเมธไชโยโห่ร้องกันดังลั่น
    "แต่พี่วัฒก็ทำดีนะครับ" สุเมธหันไปบอก "อีกนิดเดียวก็กันได้แล้ว"
    "เออ เดี๋ยวลูกต่อไปกูจะกันให้ดู"
    ทีมน้องเอิร์ธเปิดฉากบุกอีกครั้ง ลูกบอลกลิ้งสลับไปมาระหว่างไอ้แว่น ไอ้โม่ง น้องเอิร์ธกับน้องเจมส์เร็วจนสุเมธแทบมองไม่ทัน
    นั่น เล่นบอลกันมันต้องอย่างนี้
    แต่สุดท้ายเขาก็หาจังหวะเข้าไปฉกลูกจากน้องเจมส์มาได้
    "ไอ้หมึก รับนะ!!!!"         
   
    "เมื่อกี้พี่เห็นเมธซ้อมนะ พี่ว่าทีมก็ดูทำได้ดีนี่"
    "ปกติมันไม่ได้ดีอย่างนี้สิครับ พี่เกรซ" สุเมธคว้าเอวสาวรุ่นพี่มาโอบ เกรซทำท่าจะดิ้นหนีนิดหนึ่ง แต่ก็เปลี่ยนใจยอม
    นี่เขากับเธอเป็นอะไรกันนะ
    แฟน เพื่อน เพื่อนพิเศษ เพื่อนนอน คู่ขา คนสองคนที่หลงทางมามีเพศสัมพันธ์กัน
    เขาไม่รู้ เธอก็น่าจะไม่รู้เหมือนกัน
    แต่ที่เขารู้คือ เขากับเธอทำอะไรกัน
    "มาเถอะ พี่เกรซ กลับบ้านผมนะ พ่อแม่ผมทำโอทีดึกอยู่แล้ว"

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[Eric77777]

สุเมธทำดีขึ้นเรื่อยๆ ซ้อมกับพี่เกรซไปก่อนนะ

[teerawatc]

อากาศหนาวยาวนานครับช่วงนี้ บ้านผม 11องศา ไม่รู้ว่าจังหวัดอื่นเป็นยังไงกันบ้าง ห่มผ้าหนาๆกันด้วยนะครับจะได้ไม่เป็นหวัด

อ่านมาถึงตอนนี้ไม่จับคู่ไม่ถูกนะครับว่าจะเชียร์ใคร คู่กับใคร โอ๊คที่ดูเป็นพระเอก กับสุเมธที่บทบาทออกมาเยอะกว่าจนบางครั้ง

ก็อยากจะจับคู่หมวยหลินกับสุเมธแทนเหลือเกิน

[Wintrans_Bowin]

ไม่น่ารอด

[PeterpanP]

อะไรทำให้อยู่ดีๆหมวยหลินเปลี่ยนไป

[ijfkdory]

หมวยหลินตั้งใจจะเป็นสาวร่านจริงๆเหรอ จะโดนใครเปิดน๊า

[terapoong48]

ฝึกฝีมือกับพี่เกรซไปก่อน​  เดี่ยวไปจัดหมวยหลิน

[sammyadong]

ที่แท้สุเมธก็มีตัวสำรองอยู่

[nightfox]

หมวยเอ็กซ์แน่

[Paul K]

หมวยหลินมีอะไรปิดบังนะ

[LMnade]

สรุปใครจะเป็นทายาทชาคริตกันแน่นะ สุเมธ หรือว่า โอ๊ค

[intanianoi]

หมวยหลินเป็นนางเอกรึภาคนี้

[drblackjack]

หมวยจะไม่รอดสุเมธเอานะเนี่ย

[Au Nanma]

ทีมบอลอย่างนี้ต้องเปลี่ยนตัวหัวหน้านะครับ

[Gearzap]

หมวยหลินไม่น่ารอดเสร็จไปแล้วแน่