มันต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่
    โอ๊คเฝ้ามองหมวยหลินกับสุเมธที่นั่งตัวแทบติดกันอยู่ริมห้องมาพักใหญ่ ๆ แล้ว หมวยหลินนั่งโต๊ะติดกำแพง ขณะที่สุเมธนั่งโต๊ะติด ๆ กัน ทำให้ใครจะเข้าไปหาหมวยหลินต้องผ่านมันก่อน
    มันต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่
    แข่งบอลเมื่อวันศุกร์ ทีมชนะ จัดปาร์ตี้กันใหญ่โต
    วันจันทร์ วันอังคาร สุเมธกับหมวยหลินหายไปทั้งคู่
    เพิ่งโผล่มาวันนี้ วันพุธ แล้วหมวยหลินก็ทำตัวแปลกมาก หลบหน้าเพื่อน ไม่สุงสิงกับใคร นั่งซึม โดยไอ้เมธก็พยายามกันท่าไม่ให้ใครเข้าไปยุ่งกับเธอเต็มที่
    หรือว่า.......
    โอ๊คหน้าซีด
    สองคนนั้น....
    แน่ล่ะ ไอ้เมธหาข้ออ้างไปติวหนังสือกับเธออยู่เรื่อย ๆ เหมือนสองคนนั้นจะเริ่มสนิทกัน
    ไอ้เมธมันต้องเอาเธอไปซั่มมาในวันที่ฉลองชัยชนะแน่
    ไอ้เมธมันก็เคยบอกเอง ว่าฉลองชัยชนะกันแต่ละทีดุเดือดขนาดไหน
    โอ๊คกำหมัดแน่น โธ่ หมวยหลิน
    ไอ้ไก่แจ้เดินเฉียดเข้าไปใกล้โต๊ะที่สุเมธกับหมวยหลินนั่ง อ้าปากทำท่าทักทายเป็นมิตร แต่ไอ้เมธลุกพรวดขึ้นเงื้องหมัดทันที ไอ้ไก่แจ้รีบถอดกรูดออกมา ทำหน้ารังเกียจ
    ได้แล้วมึงต้องหวงหมวยหลินขนาดนั้นเลยเหรอว๊ะ
    แล้ว...ถ้าได้กันแล้วหมวยหลินมีความสุขเขาก็คงจะยอมทน ปล่อยเธอไปได้
    แต่ สีหน้าเธอตอนนี้ เหมือนเพิ่งร้องไห้ติดต่อกันมาสี่ห้าวัน
    ไอ้เมธมันย่ำยีเธอขนาดนั้นเลยเหรอ หมวยหลิน
    เขาตัดสินใจ ลุกขึ้น ลองเดินไปหาหมวยหลินกับสุเมธบ้าง
    "ไอ้โอ๊ค" สุเมธพูดเบา ๆ "มีอะไรหรือเปล่า"
    "เรา....อยากคุยกับหมวยหลิน" โอ๊คบอก
    "วันนี้หมวยหลินไม่สบาย ไม่อยากคุยกับใคร" สุเมธตอบห้วน ๆ "มึงไปเถอะ"
    "ไม่เป็นไรหรอก เมธ" หมวยหลินกระซิบ ก่อนจะพูดดังขึ้นหน่อยหนึ่ง แต่ก็ยังเบาจนโอ๊คที่ยืนอยู่ใกล้นิดเดียวแทบไม่ได้ยิน "โอ๊คมีเรื่องอะไรเหรอ"
    "ก็....เปล่าหรอก เราแค่อยากจะรู้ว่าหมวยหลินหายไปไหนมา"
    "เรา...ไม่ค่อยสบายน่ะ" หมวยหลินบอก "มีเรื่องอะไรอีกไหม"
    "อะ เอ่อ...." โอ๊คพยายามควานหาเรื่องมาตอบ "เมื่อวานอาจารย์ภาษาอังกฤษสั่งงานกลุ่มน่ะ เราสงสัยว่า...."
    "กลุ่มกี่คน" สุเมธถาม
    "สามก็ได้ สี่คนก็ได้"
    "งั้นก็มึง กู หมวยหลิน สามคน ได้ไหม" สุเมธถาม
    ถ้าหมวยหลินร่าเริงสดใสเป็นปกติดีโอ๊คคงจะอาศัยจังหวะนี้ตอกแน่ ว่ากลุ่มแบบนี้ก็ไม่ต่างจากเขากับหมวยหลินอยู่กันสองคน
    แต่เห็นหน้าเธอแบบนี้ เขาก็ได้แต่พยักหน้า

    แต่พอมานั่งทำงานกันจริง ๆ กลายเป็นว่าเขากับไอ้เมธทำกันแค่สองคน หมวยหลินมีแต่นั่งซึม ไม่พูดไม่จา เขาเหมือนจะได้ยินเธอแอบสะอื้นเบา ๆ ด้วยซ้ำ
    ไอ้เมธไม่ใช่คนฉลาด แต่วันนี้วันเดียวเขาเห็นมันใส่ใจและตั้งใจกับการเรียนและทำงานมากกว่าทุกวันตลอดห้าปีที่ผ่านมารวมกัน มันอาจจะไม่รู้จักคำศัพท์ที่ต้องใช้เขียนเนื้อหาที่อาจารย์มอบหมายแม้แต่คำเดียว แต่ก็อุตส่าห์ไปหาดิกชันนารีเล่มใหญ่มา เปิดรวบรวมคำศัพท์ คอยบอกและถามโอ๊ค พองานทำเสร็จดูเหมือนมันจะจำได้หลายส่วนด้วยซ้ำ
    นี่ตอนได้กันสองคนนี้ทำสมองสลับกันเหรอ
   
    กว่าจะเสร็จได้ สุเมธก็รู้สึกอยากจะอาเจียนออกมาเป็นภาษาอังกฤษเป็นรอบที่สิบ
    หัวของเขาอาจจะหมุนไปหมด แต่เขาตั้งใจมั่นแล้ว ว่าต้องทำทุกอย่างเพื่อหมวยหลิน
    เขาเป็นหนึ่งในต้นเหตุที่ทำให้เธอต้องทุกข์ทรมานแบบนี้
    อีกทั้งเขาก็ยังรักเธอมาก ๆ
    เมื่อเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น เขาก็ต้องดูแลเธอให้ดี
    เมื่อวันเสาร์ เขากับครอบครัวของหมวยหลินไปแจ้งความที่โรงพักมา
    แต่......กลายเป็นว่านั่นกลายเป็นทำร้ายจิตใจหมวยหลินยิ่งขึ้นไปอีก
    หมวยหลินถูกนำตัวเข้าไปในห้องสอบเดี่ยว ถึงแม้ตำรวจที่สอบปากคำจะเป็นผู้หญิง แต่เธอก็ถูกบังคับให้ต้องเล่าเรื่องอันน่าอัปยศออกมาทุกขั้นตอน
    เธอต้องถูกตรวจร่างกายอย่างละเอียด และแม้ว่าจะพบทั้งร่องรอยฉีกขาดของอวัยวะเพศและน้ำอสุจิตกค้าง แต่ในเลือดของเธอไม่พบสารใด ๆ ที่เป็นยาปลุกเซ็กส์ตามที่เธอกล่าวอ้าง
    และเธอก็ไม่สามารถบอกได้ ว่ายาที่ไอ้ชาใช้กับเธอเป็นยาอะไรกันแน่
    และที่ไม่มีใครรู้ คือ ผงวิเศษ สูตรทั่นชัย ไม่ทิ้งร่องรอยหลักฐานใด ๆ หลงเหลือให้ตรวจพบได้
    "พวกแบบเนี๊ยะ กูเจอมาเยอะแล้ว" สุเมธแอบได้ยินนายตำรวจสองคนคุยกัน "ไปให้เค้าเย็ด พอไม่พอใจก็มาแจ้งความว่าข่มขืน ไอ้พวกนี้มันบอกทุกอย่างแหละ วางยาเอย ปลุกปล้ำเอย จริง ๆ แม่งแบให้เค้าเองทั้งนั้น"
    ยิ่งพอพวกตำรวจรู้ว่าเธอยอมไปกับไอ้พี่ชาเอง ว่าเธอยอมเข้างานแบบนุ่งน้อยห่มน้อยด้วยความเต็มใจ พวกนั้นยิ่งปักใจเชื่อว่านี่ไม่ใช่กรณีข่มขืน พวกนั้นรับแจ้งความไปแบบไม่เต็มใจเท่าไหร่นัก และเท่าที่เขารู้ ยังไม่ได้ออกหมายเรียกไอ้พี่ชาด้วยซ้ำ
    หมวยหลินร้องไห้อยู่สามวันเต็ม พ่อแม่ต้องลางานอยู่ด้วยกลัวว่าเธอจะคิดสั้น สุเมธเองก็ไปอยู่ด้วยที่บ้านทุกวัน ถึงแม้เขาจะรู้สึกว่าเขาช่วยให้กำลังใจเธอไม่ได้เลยก็ตาม
    จนอาจารย์ที่โรงเรียนโทรมาถามว่าหายไปไหน เขาจึงกล่อมหมวยหลินได้ ว่าหยุดเรียนต่อไม่ได้แล้ว และสัญญากับพ่อแม่เธอว่าจะดูแลเธอให้ดีที่สุดเวลาอยู่ที่โรงเรียน
    พอมาโรงเรียน เขาก็พยายามปกป้องเธอเต็มที่จากทุกคน ทุกอย่างที่อาจทำให้เธอไม่สบายใจ พยายามเรียนแทนเธอ แม้ด้วยสติปัญญาแบบโง่ ๆ ของเขา
    แต่แม้จะใกล้ชิดกันขนาดนี้ เขาก็ไม่กล้าแม้แต่จะถูกตัว หรือจับมือให้กำลังใจเธอ
    สัมผัสใกล้ชิดทำให้เธอตกใจกลัวเหมือนกับต้องไปเผชิญหน้ากับไอ้พี่ชาอีก
    อดทนนะ หมวยหลิน

    "ผู้ชายอย่างมึง ติ๋ม ๆ หงอย ๆ ไม่กล้าสู้หน้าหญิง แบบนี้ กูกลัวเหลือเกินว่ะ ว่ามึงจะหาแฟนไม่ได้ อย่างที่คนดี ๆ อย่างมึงสมควรได้ สมควรมี"
    เสียงของพี่ชัยสะท้อนก้องอยู่เต็มสองหู
    แม้ว่าใจด้านดีของโอ๊คจะบอกเขาว่า เขาหมดหวังกับหมวยหลินแล้ว แต่ใจอีกด้านกลับอาละวาดอย่างหนัก
    ยิ่งเมื่อเห็นประจักษ์อยู่กับตาว่าอยู่กับไอ้เมธแล้วหมวยหลินไม่มีความสุข
    ตัวเขาเองน่าจะทำได้ดีกว่านี้ไม่ใช่เหรอ ทำให้เธอมีความสุขกว่านี้
    ขอแค่ทำให้เธอสนใจเขาได้ เขาต้องทำให้เธอมีความสุขได้มากกว่าตอนนี้แน่
    แต่....โอกาสที่จะทำให้เธอมาสนใจเขา
    "กูทิ้งตู้เซฟไว้ให้มึง ด้วยของที่มีในตู้นั้น ไม่มีผู้หญิงคนไหนปฏิเสธมึงได้หรอก แม้แต่.........."
    "น้องหมวยหลินที่มึงแอบมองอยู่"
    โอ๊คเงยหน้ามองฟ้า
    นี่คือคำตอบหรือเปล่านะ
    พี่ชัย....ทิ้งของพวกนั้นไว้ให้เขา เพราะรู้ว่าเขาต้องเจอสถานการณ์แบบนี้เหรอ
    "ผู้ชายอย่างมึง ติ๋ม ๆ หงอย ๆ ไม่กล้าสู้หน้าหญิง แบบนี้ กูกลัวเหลือเกินว่ะ ว่ามึงจะหาแฟนไม่ได้ อย่างที่คนดี ๆ อย่างมึงสมควรได้ สมควรมี"
    ใช่ หมวยหลินไม่แยแสเขาแม้แต่น้อย เธอไปสนใจสุเมธ ผู้ชายที่ให้ความสุขเธอไม่ได้ด้วยซ้ำ
    เธอเคยมีความสุขตอนอยู่เป็นเพื่อนเขานี่ ยิ้ม หัวเราะ ร่าเริง
    ไม่ใช่ทำหน้ามุ่ยทุ่ยเหมือนจะร้องไห้เหมือนตอนอยู่กับสุเมธในวันนี้
    "ด้วยของที่มีในตู้นั้น ไม่มีผู้หญิงคนไหนปฏิเสธมึงได้หรอก"
    เหรอ
    ถ้าทำให้เธอมาสนเขาได้
    เขาก็ทำให้เธอมีความสุขได้
    เพื่อเธอ เพื่อหมวยหลิน
   
    ระหว่างทางไปห้องลูกเสือ โอ๊คเดินผ่านโต๊ะที่แก๊งค์นางฟ้านางรำนั่งเม้าท์มอยกันอยู่
    น้องพรรณเงยหน้าขึ้น ทำจมูกฟุตฟิต
    โอ๊ครีบกระโดดไปหลบหลังเสาทันที
    ครั้งที่แล้ว แค่เขาคิดไปบอกพี่ญาเรื่องอุปกรณ์หื่นของพี่ชัย ยัยนี่ก็ดมรู้แล้ว
    แล้วคราวนี้ เขาคิดจะเอาของพวกนั้นไปใช้จริง น้องพรรณจะดมกลิ่นรู้จริง ๆ น่ะเหรอ
    "แฮ่!!!" น้องพรรณโผล่หน้าออกมาจากมุมเสาอีกข้างหนึ่ง โอ๊คเหวอผงะถอยหลัง
    "หนะ...น้องพรรณ"
    "พี่โอ๊คมีแผนชั่วร้ายใช่มะ หนูได้กลิ่นนะ"
    "นี่คนหรือหมาเนี่ย หือ" โอ๊คถาม พลางถือโอกาสหยิกจมูกยัยตัวแสบทีหนึ่ง
    "ฮึ!!!" น้องพรรณร้อง ทำจมูกย่น ๆ "หนูก็จมูกดีของหนู มาว่ากันเป็นหมาเฉย"
    "ก็มีอย่างที่ไหน พี่แค่เดินผ่านก็ได้กลิ่นแล้ว อย่างนี้ใช่คนเหรอ"
    "ฮึ คนสิ คนสวยด้วย" น้องพรรณบ่นงอน ๆ "แต่พี่โอ๊คมีแผนร้ายอะไร บอกหนูมาซะโดยดี อย่าให้หนูต้องฟ้องพี่ญานะ"
    "พี่ไม่ได้มีแผนร้ายซะหน่อย"
"กลิ่นมันฟ้อง!!!!"
    "นั่น พี่ชาคริตมา!!!" โอ๊คร้อง แล้วชี้นิ้วไปมั่ว ๆ
    "ไหนคะ?!?"
    โอ๊ครีบคว้าถังขยะที่ตั้งอยู่ใกล้ ๆ ครอบลงบนหัวน้องพรรณ
    "ว๊ายยยยย"
    แล้วรีบวิ่งหนีไปทางตึกเรียนเก่าที่เป็นที่ตั้งห้องลูกเสือทันที

    "ชะ.....ชา ทำไมเราร้อนแบบนี้ล่ะ" วรัญญาถามเพื่อนชายร่วมห้อง
    ไอ้ชายิ้ม ไม่ตอบคำถามของนางรำคนสวย
    "ซี๊ดดดดดดดด" วรัญญากัดฟัน แต่ก็อดไม่ได้ปล่อยเสียงสูดปากหลุดรอดไรฟันออกมา เธอพยายามหุบขาแน่น ใบหน้าแดงก่ำ
    วรัญญาเป็นหนึ่งในแก๊งค์นางฟ้านางรำ อยู่ ม.6 เหมือนกับราชณิญาแต่คนละห้อง แต่ในแก๊งค์เธออาจจะนับว่าเป็นคนที่ผลการเรียนแย่ที่สุดแล้ว ราชณิญาเองก็เกรงใจ ทั้งในเรื่องที่อายุพอ ๆ กัน และทั้งเรื่องที่วรัญญาอยู่ในวงรำมาก่อนเธอ ไม่กล้าจ้ำจี้จ้ำไชเธอเหมือนที่เธอคอยกวดขันน้อง ๆ ในวง วันนี้ก็เป็นอีกวันที่วรัญญาถูกอาจารย์รั้งเอาไว้ไม่ให้ไปรับประทานอาหารกลางวันเพราะทำงานที่ได้รับมอบหมายไม่เสร็จ ไอ้ชาเลยถือโอกาสอาสาไปซื้ออาหารมาให้เธอ วรัญญาก็ยอมเพราะกลัวว่าข้าวในโรงอาหารจะหมดก่อนที่เธอจะได้ลงไป
    เธอไม่รู้เลยว่าในก๋วยเตี๋ยวที่ไอ้ชาซื้อมาให้เธอนั้นผสมผงวิเศษสูตรทั่นชัยลงไปเกือบครึ่งซอง
    "ซี๊ดดดดด อื๊ยยยยยย เราไปก่อนนะ" วรัญญาลุกขึ้น ตั้งท่าจะวิ่งไปห้องน้ำ แต่ไอ้ชาคว้าข้อมือของเธอเอาไว้ "ซี๊ดดด ชา ปล่อยเรา เรา อูยยยยยย เรา ซี๊ดดดดด ปวดฉี่"
    แม้ปากจะอ้างแบบนั้น แต่แม้แต่มือร้อนของไอ้ชาที่กำรอบข้อมือยังทำเธอเสียวใจแทบขาด
    ไอ้ชาออกแรงนิดเดียวก็ฉุดลากวรัญญาตามมาได้
    จริง ๆ มันก็ไม่ได้พิศวาสเพื่อนร่วมห้องคนนี้ขนาดนั้น เพราะในแก๊งค์นางฟ้านางรำ มันคิดว่าอีนี่หน้าตาดีน้อยที่สุดแล้ว
    แต่ถ้าจะตั้งเป้าหมายไว้ที่ราชณิญา มันต้องมีช่องทางในการเข้าถึงตัวเหยื่อ
    วางยาอีนี่ ถ่ายคลิปไว้แบล็คเมล์มัน บอกให้มันช่วยล่ออีญาออกมา หรือไม่ก็เอาน้ำผสมยาไปให้ ไม่น่าเกินความสามารถ
    ผงวิเศษสูตรทั่นชัยเหลือแค่ติดก้นซอง แต่ก็น่าจะพอ
    น่าจะพอ
    แต่ถ้าไม่พอ กูจะทำยังไงดีว๊ะเนี่ย
    ไอ้ชาชะโงกหน้าจากบนอาคารเรียนมองลงไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าของนักบอล
    อ้าว แล้วกัน
    หน้าต่างเปิด มองเข้าไปเห็นไอ้แว่นกับไอ้โม่งนั่งอยู่ ดูเหมือนพวกมันจะไปนั่งเล่นกันในห้องช่วงพักกลางวัน
    ไอ้ชายินดีแบ่งผู้หญิงกับไอ้สองตัวนี้อยู่แล้ว แต่เรื่องวางยา ถ่ายคลิป เตรียมไปล่าคนอื่นต่อ ไม่แน่ใจว่าจะไว้ใจมันสองตัวให้มาร่วมได้ไหม
    วรัญญาขาสั่นพั่บ ๆๆๆ น้ำเสียวไหลทะลักออกมาท่วมกางเกงในได้แต่เดินตามไอ้ชาด้วยสติที่พร่าเบลอหวังว่ามันจะช่วยบรรเทาความเสียวนี้ได้บ้าง
    เอาไงดีว๊ะ  

    7 7 7 7
    อืดดดดดดดดด
    ประตูตู้เซฟดำเปิดออกช้า ๆ
    โอ๊คกลืนน้ำลาย กวาดตามองอุปกรณ์ต่าง ๆ ที่พี่ชัยทิ้งไว้ให้
    ถ้าใช้ของพวกนี้....เขาจะแย่งหมวยหลินมาจากสุเมธได้ใช่ไหม
    แล้ว เขาจะทำให้เธอมีความสุขกว่าที่เป็นตอนนี้
    มือสั่นเทาหยิบผงวิเศษ สูตรทั่นชัยซองหนึ่งขึ้นจากราว ๆ ร้อยซองขึ้นมา
    แค่....ฉีกซองนี้ แล้วเอาไปผสมน้ำให้หมวยหลินดื่ม
    ทำไมจะทำไม่ได้ล่ะ
    เขาทำให้เธอมีความสุขได้
    เขารู้
    เขา
    เขา.....
    เขาวางซองผงวิเศษ สูตรทั่นชัยลง
    เขาไม่ใช่คนแบบนั้น
    โอ๊คปาดน้ำตา
    ไม่ เขาทำแบบนั้นไม่ได้
    เธอไม่ได้เลือกเขา แล้วไม่ว่าเธอทุกข์ทนยังไง ก็ไม่ใช่เรื่องที่เขาต้องไปพรากเธอมาด้วยเล่ห์กล
    โอ๊คใส่ผงวิเศษ สูตรทั่นชัยกลับเข้าตู้ไปตามเดิม
    เขาต้องทำลายของพวกนี้ให้เร็วที่สุด ยิ่งมีอยู่ เขายิ่งรู้สึกว่ามันพยายามล่อลวงให้เขาทำอะไรแบบนี้
    ปึง!!!!
    ประตูห้องลูกเสือเปิดออก
    โอ๊คสะดุ้งโหยง
     น้องพรรณต้องตามมาเล่นงานเขาที่เอาถังขยะครอบหัวเธอแน่
     ซวยแล้ว 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

น่าส่งสาร

น่าสงสารหมวย

น้องพรรณจะโดนจัดไหม ดันมาเห็นตู้เซฟ

หมวยจะเป็นไงนะ

จะเข้าสู่ด้านมืดเผื่อคนที่ตัวเองชอบ แล้วจะภูมิใจมั้ย

ได้ดูหนังสดแน่

เพื่อเขา เราจะยอมมั้ย ถ้าต้องเปลี่ยน

ต้อง​ล้างบาง​ยาไอ้ชัยให้หมด

ไม่นะน้องหมวย จะเป็นไงต่อเนี่ยสงสาร

งานนี้รอลุ้นว่าจะรอดไหม ทั่นชา ปล่อยสาวๆไปเถอะ

ไอ้ชากินหมดทุกคน

หมวยหลินโดยเปิดซิงแล้วสุเมธจะรับได้แค่ไหน

คนดีย์ แต่ของทั่นชัยมันมีมนต์ดำ เดี๋ยวต้องได้ใช้

น้องหมวยจะโดนตอนไหนนะ แต่คงไม่รอด