โดนแน่ๆ

 

นัทโคตรอึด

ชอบบทเรียนจากป้า

แบบนัทนี่น่าจะเข้าข่ายร้ายลึกมากกว่าใสซื่อแล้วนะ

ทำให้ติดจนโงกหัวไม่ขึ้น

ป้านวลเพลินกับนัทละทีนี้

ต่อกันอีกยกหรอ

ทั้งคืนไม่ได้นอน

ทั้งคืนแน่นอน พลังหนุ่มซะด้วย

ป้านวล คงอดใจไม่ได้แน่

ท่าทางแบบนี้คงไม่ใช่คืนสุดท้าย

ความเงียบยังคงปกคลุมห้อง ราวกับม่านหนาที่กั้นกลางความรู้สึกผิดชอบชั่วดีและความปรารถนาที่ยังคงคุกรุ่นอยู่ นัทเงยหน้าจากอกของป้านวล มองใบหน้าที่เปรอะเปื้อนคราบน้ำตาในแสงสลัว เขาสัมผัสได้ถึงความสั่นเทาในอ้อมกอดของเธอ และรับรู้ได้ถึงความอุ่นชื้นที่ยังคงเชื่อมต่อร่างกายของพวกเขาทั้งสองไว้ ท่อนเอ็นของเขายังคงคาอยู่ในร่องสวาทของป้า แนบแน่นราวกับเป็นส่วนหนึ่งของกันและกัน คำพูดที่ป้านวลเพิ่งเอ่ยยังคงก้องอยู่ในหัวของเขา ราวกับเสียงระฆังที่ตีบอกสัญญาณแห่งการสิ้นสุด
"ถ้า... ถ้ามันจะต้องเป็นครั้งสุดท้ายที่นัทได้ทำแบบนี้..." เสียงของนัทแหบพร่า แฝงไปด้วยความอ้อนวอนและความไม่เต็มใจที่จะยอมรับ ทุกคำพูดของเขาสั่นเครือเล็กน้อย ขณะที่ลำเอ็นภายในตัวป้ายังคงเต้นตุบเบาๆ ราวกับตอกย้ำความใกล้ชิดที่พวกเขามีร่วมกัน "...คืนนี้นัทขอนอนตรงนี้ข้างๆ ป้านะครับ..."
เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนที่สุดเท่าที่จะทำได้ สายตาจ้องมองป้านวลอย่างเว้าวอน ราวกับเด็กน้อยที่กำลังขอความเห็นใจ เขาไม่ต้องการให้ค่ำคืนนี้จบลงเช่นนี้ ความรู้สึกสุขสมที่เพิ่งผ่านมายังคงอบอวลอยู่ในความทรงจำ ราวกับภาพฝันที่เขาไม่อยากตื่น ความรู้สึกอุ่นแน่นที่เชื่อมต่อร่างกายของเขายิ่งทำให้คำขอนั้นดูหนักแน่นและจริงจัง
ป้านวลนิ่งงันไปชั่วขณะ ดวงตาที่คลอหน่วยจ้องมองกลับมาที่นัทอย่างสับสน เธอไม่รู้ว่าควรจะตอบอย่างไร ความรู้สึกผิดยังคงถาโถมเข้ามาอย่างหนักหน่วง แต่ความรู้สึกอิ่มเอมที่ยังคงหลงเหลืออยู่ภายในร่างกาย และสัมผัสได้ถึงความเป็นหนึ่งเดียวกับนัท ก็ทำให้เธอลังเล ความอ่อนโยนและความเศร้าสร้อยในน้ำเสียงของนัททำให้หัวใจของเธออ่อนยวบ
"เขายังอยู่ในตัวฉัน... และขอแค่นอนข้างๆ... แค่นั้นเอง..." ความคิดหนึ่งแวบเข้ามาในหัวของป้านวล มันดูเหมือนเป็นคำขอที่เรียบง่ายและไร้เดียงสา แต่ในสถานการณ์เช่นนี้ เมื่อร่างกายของพวกเขายังคงเชื่อมต่อกันอยู่ มันกลับแฝงไปด้วยความหมายที่ลึกซึ้ง เธอจะสามารถนอนเคียงข้างเด็กหนุ่มที่เพิ่งมีความสัมพันธ์ทางกายอย่างลึกซึ้งกับเธอ โดยที่ร่างกายของพวกเขายังคงแนบชิดเป็นหนึ่งเดียว ได้จริงๆ หรือ
ความขัดแย้งภายในจิตใจของป้านวลปะทุขึ้นอีกครั้ง ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีร่ำร้องให้เธอปฏิเสธคำขอนั้นอย่างเด็ดขาด แต่ความรู้สึกอุ่นแน่นที่ยังคงแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย และความผูกพันทางกายที่ไม่อาจปฏิเสธได้ ก็ทำให้เธอลังเลอย่างมาก มุมหนึ่งของหัวใจกลับอ่อนไหวต่อแววตาที่แสนเศร้าของนัท เธอรู้สึกสงสารเขา สงสารตัวเอง และสงสารสถานการณ์ที่พวกเขากำลังเผชิญอยู่ สัมผัสจากร่างกายที่ยังคงเชื่อมต่อกันยิ่งทำให้การตัดสินใจยากลำบากยิ่งขึ้น
น้ำตาหยดใหม่ไหลอาบแก้มของป้านวล เธอหลับตาลง สูดลมหายใจเข้าลึกๆ พยายามรวบรวมสติและความเข้มแข็งเพื่อตอบคำขอนั้น แต่ความรู้สึกอุ่นแน่นที่ยังคงอยู่ภายในร่างกายกลับทำให้จิตใจของเธอสั่นคลอน
"ก็ได้... นัท..." เสียงของป้านวลแผ่วเบา ราวกับเสียงกระซิบของสายลม "นอน... นอนข้างๆ ป้า... คืนนี้..."
เมื่อได้ยินคำตอบรับ นัทถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ความตึงเครียดที่เกาะกุมร่างกายค่อยๆ คลายลง เขากระชับอ้อมกอดป้านวลเบาๆ โดยที่ท่อนเอ็นของเขายังคงอยู่ในตัวเธอ ราวกับต้องการยึดเหนี่ยวช่วงเวลาอันแสนสั้นนี้ไว้ให้นานที่สุด
ป้านวลค่อยๆ ลืมตาขึ้น มองใบหน้าของนัทที่อยู่ใกล้ชิด แววตาของเขายังคงเต็มไปด้วยความอ่อนโยนและความเศร้าสร้อย สัมผัสจากร่างกายที่ยังคงเชื่อมต่อกันอย่างแนบแน่นนั้น ทำให้ความรู้สึกผิดในใจของเธอปะปนกับความรู้สึกบางอย่างที่ยากจะอธิบาย มันเป็นความรู้สึกอบอุ่น ความใกล้ชิด และความผูกพันที่เธอไม่ได้รู้สึกมานาน
ทั้งสองนอนเคียงข้างกันในความมืด โดยที่ร่างกายยังคงเชื่อมต่อกันอย่างเงียบงัน มีเพียงเสียงลมหายใจเบาๆ ของกันและกันที่ดังอยู่ในห้อง ความรู้สึกผิดชอบชั่วดียังคงก้องอยู่ในใจของป้านวล แต่ในขณะเดียวกัน ความอบอุ่นจากร่างกายของนัทที่แนบชิดอยู่ ก็ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยและได้รับการปกป้องอย่างประหลาด
นัทค่อยๆ ขยับตัวเล็กน้อย ซบหน้าลงกับไหล่ของป้านวลอย่างอ่อนโยน ท่อนเอ็นที่ยังคงอยู่ในตัวเธอเต้นตุบๆ ด้วยความแข็งขืนที่ยังคงอยู่ และเมื่อร่างกายของเขาขยับเบียดเสียดกับเธอ มันก็ยิ่งกระตุ้นความปรารถนาที่หลับใหลให้ตื่นขึ้นมาอีกครั้งอย่างช้าๆ เขาเริ่มขยับสะโพกเบาๆ เป็นจังหวะแผ่วๆ ราวกับต้องการหยั่งเชิง
ป้านวลรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงนั้น ความอุ่นแน่นที่เคยทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย บัดนี้กลับกลายเป็นสัญญาณของการรุกล้ำครั้งใหม่ แรงเสียดสีที่แผ่วเบาแต่หนักแน่นนั้น เริ่มจุดประกายความรู้สึกวูบวาบที่หน้าท้องน้อยของเธออีกครั้ง เธอเม้มปากแน่น พยายามควบคุมลมหายใจที่เริ่มถี่ขึ้น
"ขอบคุณนะครับป้า..." นัทกระซิบเสียงแผ่วอีกครั้ง ขณะที่สะโพกของเขายังคงขยับอย่างเชื่องช้าและต่อเนื่อง "ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง... ผม... ผมยังรู้สึกดีมากๆ เลยครับ..."
ป้านวลไม่ได้ตอบอะไร ร่างกายของเธอแข็งทื่อขึ้นเล็กน้อย เพียงแค่ลูบศีรษะของนัทเบาๆ อย่างปลอบโยน แต่สัมผัสที่แผ่วเบานั้นกลับไม่ได้ห้ามปรามการกระทำของนัทแต่อย่างใด ความรู้สึกหลากหลายยังคงวนเวียนอยู่ในใจของเธอ เธอรู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมันไม่ถูกต้อง แต่ในขณะเดียวกัน ร่างกายของเธอก็เริ่มตอบสนองต่อการเคลื่อนไหวของนัทอย่างไม่รู้ตัว ความปรารถนาที่เคยสงบลง เริ่มปะทุขึ้นมาอีกครั้งอย่างเงียบๆ
นัทสัมผัสได้ถึงการตอบสนองเพียงเล็กน้อยของป้านวล ความปรารถนาที่ยังคงคุกรุ่นในร่างกายของเขามันรุนแรงเกินกว่าจะควบคุมได้ เขาก็ค่อยๆ เร่งจังหวะการขยับสะโพกให้เร็วขึ้นและลึกขึ้น ท่อนเอ็นที่ยังคงแข็งขืนเริ่มกระแทกกระทั้นเข้ากับภายในตัวป้าอย่างหนักหน่วงขึ้น


เขาจะทำอะไรอีกไหมนะ... ป้านวลคิดอย่างเลื่อนลอย คืนนี้มัน... ไม่น่าจะจบง่ายๆ แค่นี้... ฉันเองก็... ไม่รู้เลยว่าจะต้องเจออะไรอีก... ในความมืดมิดนี้... ที่มีเขาอยู่ข้างๆ...

ทิ้งทวนก่อน ติดใจ 55

ป้านวลคงต้องโดนทั้งคืนแน่