เอ๊าท์ ดอร์เลยรึ

ชวนมาเที่ยวทะเลเอาท์อุดรริมเลเลยนะ

ติดใจดิพี่เมย์

มาแบบตื่นเต้นนอกสถานที่

เมย์ใจถึง outdoor เลย

ทางแยกในความรู้สึก
นัทซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ของพี่เมย์ ลมพัดปะทะใบหน้าจนเส้นผมกระเซิง ความรู้สึกแปลกใหม่และตื่นเต้นผสมปนเปกับความสับสนในใจ พี่เมย์พาเขาไปยังเส้นทางที่เงียบสงบ เลียบชายทะเลที่ทอดยาว แสงแดดยามบ่ายอ่อน ๆ สาดส่องลงบนผืนน้ำเป็นประกายระยิบระยับ
"ชอบทะเลไหมนัท?" พี่เมย์เอ่ยถามขณะชะลอรถจอดสนิทริมหาดทรายขาวละเอียด
นัทกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ทัศนียภาพเบื้องหน้า น้ำทะเลสีครามเข้มตัดกับสีฟ้าใสของท้องฟ้ากว้าง "สวยมากครับพี่เมย์ ผมไม่ค่อยมีโอกาสได้มาเที่ยวทะเลแบบนี้เลย"
พี่เมย์ยิ้มบาง ๆ อย่างเข้าใจ แล้วเดินนำนัทไปยังกลุ่มโขดหินที่ยื่นออกไปในทะเล ทั้งสองนั่งลงเคียงข้างกัน ปล่อยให้เสียงคลื่นซัดเข้าหาฝั่งเป็นเพื่อน คล้ายเสียงกระซิบจากธรรมชาติ
"นัทเป็นเด็กดีนะ" พี่เมย์เอ่ยขึ้นมาอย่างไม่คาดคิด ทำให้นัทหันไปมองเธอด้วยความสงสัยระคนแปลกใจ
"ทำไมพี่เมย์ถึงพูดแบบนั้นครับ?"
"ก็... นัทดูเป็นคนใส่ใจความรู้สึกคนอื่น โดยเฉพาะพี่มายด์ พี่เห็นสายตาที่นัทมองพี่มายด์เมื่อเช้านี้" พี่เมย์ตอบพลางทอดสายตาไปยังผืนทะเลเบื้องหน้า
นัทเงียบไปครู่หนึ่ง ความรู้สึกในใจซับซ้อนเกินกว่าจะอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้ง่าย ๆ ความผูกพันกับมายด์นั้นลึกซึ้ง กินเวลานาน และยังมีความลับบางอย่างที่เขาไม่สามารถบอกพี่เมย์ได้
"พี่มายด์... เขาเป็นเหมือนพี่สาวที่ผมเคารพรักครับ" นัทตอบเสียงเบาที่สุด
พี่เมย์หันมาสบตานัทอย่างลึกซึ้ง แววตาของเธออ่านยาก "แล้วนัทเคยคิด... มากกว่านั้นไหม?"
คำถามนั้นทำให้นัทถึงกับสะอึก ความรู้สึกบางอย่างจุกอยู่ที่คอหอย มันเป็นเรื่องละเอียดอ่อน เป็นความลับระหว่างเขากับมายด์ที่เขาไม่เคยปริปากบอกใคร "ผมเองสนิทสนมกันเหมือนพี่น้องแท้ ๆ กับพี่มายด์ เราสองคนโตมาด้วยกันครับ" นัทตอบเลี่ยง ๆ
ความเงียบโรยตัวลงระหว่างทั้งสองคน มีเพียงเสียงคลื่นที่ยังคงซัดเข้าหาฝั่งอย่างสม่ำเสมอ
"พี่เมย์..." นัทเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงไม่แน่ใจนัก "ผมไม่รู้... ผมไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อน"
พี่เมย์ยิ้มเศร้า ๆ อย่างเข้าใจ "ไม่เป็นไร นัทไม่ต้องรีบร้อนตอบก็ได้ แค่... พี่อยากให้นัทรู้ว่า พี่รู้สึกดีกับนัทมาก"
คำพูดนั้นทำให้นัทรู้สึกร้อนผ่าวไปทั่วใบหน้า เขาไม่กล้าสบตาพี่เมย์ตรง ๆ ความรู้สึกสับสนเริ่มก่อตัวขึ้นในใจอย่างควบคุมไม่ได้
"พี่เมย์..." นัทพยายามหาคำพูดที่เหมาะสมมาอธิบายความรู้สึกของตัวเอง "พี่เมย์ดีกับผมมากเสมอ... ผมก็รู้สึกดีกับพี่เมย์เหมือนกันครับ... เหมือนพี่สาวคนหนึ่ง"
รอยยิ้มของพี่เมย์หม่นแสงลงเล็กน้อย แต่เธอก็ยังคงพยายามรักษาท่าทีที่อ่อนโยน "เข้าใจแล้ว นัทไม่ต้องกังวลนะ"
"ไปเดินเล่นริมหาดกันไหมนัท?" พี่เมย์ชวนด้วยน้ำเสียงที่พยายามให้สดใสขึ้น
ทั้งสองลุกขึ้นเดินเคียงข้างกันไปตามชายหาด ทิ้งร่องรอยเท้าไว้บนผืนทรายเปียก พี่เมย์เงียบไปครู่หนึ่ง ราวกับกำลังรวบรวมความกล้า ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา "นัท... เมื่อวาน ตอนที่นัทอยู่ที่ห้องของพี่ ตอนที่นัทสอนเรื่องนั้นให้พี่... พี่รู้สึกดีมากจริง ๆ นะ" เธอหันมาสบตานัท แววตาของเธอมีความหมายลึกซึ้ง
นัทมองพี่เมย์อย่างไม่เข้าใจนัก หัวใจของเขาเต้นแรงขึ้นโดยไม่ทราบสาเหตุ
พี่เมย์หยุดเดิน หันหน้าเข้าหานัทอย่างเต็มตัว ยกมือขึ้นสัมผัสแก้มของเขาเบา ๆ ปลายนิ้วเรียวลูบไล้ผิวสากของนัทอย่างอ่อนโยน "นัท... พี่รู้สึกขอบคุณนัทมาก" เธอโน้มตัวเข้ามาใกล้ช้า ๆ ริมฝีปากอิ่มของเธอแตะลงบนริมฝีปากของนัทอย่างนุ่มนวล เป็นจูบที่แผ่วเบาแต่กลับจุดประกายความรู้สึกบางอย่างในใจของนัทให้ลุกโชน
นัทค่อย ๆ หลับตาลง ตอบรับจูบนั้นอย่างเงอะงะ แต่ก็รู้สึกถึงความอบอุ่นที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย ราวกับมีกระแสไฟฟ้าอ่อน ๆ ไหลเวียน
พี่เมย์ผละริมฝีปากออกเล็กน้อย มองหน้านัทด้วยแววตาที่อ่อนโยนและเต็มไปด้วยความปรารถนา
"นัท... ตรงนั้นมีโขดหิน" พี่เมย์กระซิบเสียงเบา พลางผายมือไปยังกลุ่มหินที่อยู่ห่างออกไป "ไปตรงนั้นกันไหม... ที่ที่ลับตาคน... พี่อยากให้นัทสอนพี่อีก... สอนเหมือนเมื่อวาน..."
หลังจากที่พ้นจากสายตาของผู้คน ทั้งสองคนเดินไปยังโขดหินที่ซ้อนตัวอยู่ลับลม พี่เมย์หันมาเผชิญหน้ากับนัทอีกครั้ง แววตาของเธอเต็มไปด้วยความต้องการ
"นัท..." พี่เมย์กระซิบเสียงแหบพร่า ยกมือขึ้นลูบไล้แผงอกของนัทเบา ๆ
  "เมื่อวาน... ตอนที่นัทสัมผัสพี่... มันรู้สึกดีมากจริง ๆ ช่วยสอนพี่อีกครั้งนะ..."
นัทกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ความรู้สึกตื่นเต้นและประหม่าถาโถมเข้ามาพร้อมกัน

ต้องจัดแล้วครับ

พี่เมย์ติดใจ

goodness

นัทจะได้ให้พี่เมย๋สอนไหม

นัทเริ่ม outdoor บ่อยขึ้นเรื่อยๆ

พี่เมย์พามาoutdoor เปลี่ยนบรรยากาศ

ริมทะเลสุดจัด

ติวเพิ่มอีกรอบ เพื่อความเข้าใจนะนัท

พี่เมย์เริ่มติดใจ นัทก็เริ่มจัดนอกสถานที่แล้ว เรื่องราวคง้กิดขึ้นได้ทุกสถานที่

👍