บทเรียนแห่งการเรียนรู้ใต้แสงดาว

นัทขยับตัวออกจากถุงนอนแล้วนั่งเงียบๆ อยู่ข้างๆ เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิด "พี่ริน... ผมขอโทษ ผมไม่รู้จริงๆ ว่ามันเป็นครั้งแรกของพี่" เขาถามด้วยความเป็นห่วง "พี่เจ็บมากไหมครับ?"
รินดาเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะตอบเสียงเบา "ไม่เป็นไร... มันแค่เจ็บๆ แสบๆ นิดหน่อย"
"เพราะพี่เพิ่งเคยทำครั้งแรกน่ะครับ มันเลยเจ็บ" นัทอธิบาย "แต่ถ้าพี่ทำอีก... ครั้งต่อๆ ไปมันจะดีขึ้นครับ"
"ทำไมนายรู้ดีจังเรื่องพวกนี้?" รินดาถามด้วยความสงสัย
นัทหัวเราะเบาๆ ไม่ได้ตอบคำถามนั้นโดยตรง เขากล่าวว่า "สิ่งที่เกิดขึ้น... ผมว่ามันก็เป็นประสบการณ์ที่ดีนะครับ... แล้วก็เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ด้วย"
รินดานอนนิ่ง มองเพดานเต็นท์ "ประสบการณ์ที่ดีงั้นเหรอ? มันก็อาจจะใช่... สักวันหนึ่งไม่ช้าก็เร็วฉันก็ต้องได้สัมผัสอยู่ดี... และมันก็อาจจะเป็นผลดีกับการเขียนนิยายแนวนี้ของฉันด้วย... แต่ในสถานการณ์แบบนี้มันฉุกละหุกเกินไป ฉันยังไม่ได้รับประสบการณ์ที่ถูกต้อง... ฉันควรทำอย่างไรดีในสถานการณ์แบบนี้? ฉันควรสัมผัสประสบการณ์แบบนี้อีกครั้ง... อย่างถูกต้อง... อีกอย่าง... นัทเอาความบริสุทธิ์ของฉันไปแล้ว... ใช่แล้ว... มันไม่สำคัญว่าคนนั้นจะเป็นใคร..."

"นัท... หลังจากผ่านครั้งแรกไปแล้ว ครั้งที่สอง ครั้งที่สาม นับจากนี้ต่อไปมันจะไม่เจ็บใช่ไหม?" รินดาถามขณะมองเพดานเต็นท์ ความรู้สึกหน่วงๆ บริเวณหว่างขายังคงอยู่ แต่ความสงสัยใคร่รู้ก็เริ่มเข้ามาแทนที่  

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

   



   




   

ถึงจะไม่ค่อยเต็มใจแต่การตามใจมันก็เป็นการยอมรับและเปิดโอกาสให้ความถูกใจเข้ามาได้ง่ายจึงค่อยเป็นการติดใจ

ได้เปิดซิงพี่รินด้วย

น่าจะทั้งคืนแบบนี้

ครั้งต่อไปไม่เจ็บเเล้วนะ

เปิดเป็นคนแรก อิจฉาน้องนัทเหลือเกิน....

T

ทั้งคืนแน่

มีครั้งต่อไปอีก

สุขสมหวังในทุกๆเรื่อง

 

ครั้งต่อๆไปของรินรดามีแต่สุข

 

  แบบนี้ต้องปลอบใจพี่รินทั้งคืน