ผู้หญิงนับ 0 ผู้ชายนับ 10
>ผู้ชายนับ - 10. ผมเกือบเดินกลับเข้าออฟฟิศแล้วสิ ถ้าไม่เห็นเธอเดินเข้ามา
>นางฟ้าของผมวันนี้เธอใส่เสื้อสีขาว กระโปรงสีชมพู
>เธอดูน่ารักเหมือนตุ๊กตาญี่ปุ่นแก้มแดงๆ ผมเดินเสไปเสมาหาอะไรกินอีกหน่อย
>ทั้งๆ ที่อิ่มจะแย่แล้ว ทั้งนี้ก็เพื่อเฝ้ามองนางฟ้าเวลาพักเที่ยงของผม
>อยากรู้จักเธอจัง ทำไงดีหว่า
>
>
>
>ผู้หญิงนับ - 0. ฉันสังเกตเห็นเขาตั้งหลายวันแล้วละ คนอะไรก็ไม่รู้
>กินเส้นเล็กน้ำเนื้อเปื่อยได้ทุกวัน ไม่รู้จักเบื่อมั่งเลย หน้าตาเขาตลกดีนะ
>นี่ถ้าเขาจะสร้างหนังโดราเอมอนเดอะมูฟวี่
>ฉันคงจะอี-เมล์ไปบอกผู้กำกับให้มาเชิญพี่แกไปเล่นเป็นโนบิตะ
>
>
>
>ผู้ชายนับ - 9. วันนี้ผมตัดสินใจจะแอบตามเธอไปดูว่าเธอทำงานที่ไหน
>เพราะเธอไม่ใช่พนักงานบริษัทเดียวกับผม แต่ที่แน่
>กว่าเธอจะลงมากินข้าวก็เกือบบ่าย และกว่าจะกลับก็จวนบ่ายสอง
>แต่ที่ทำงานเธอคงอยู่แถวนี้แหละ
>
>
>
>ผู้หญิงนับ -1. พี่กุ้งชี้หมอนั่นให้ฉันดูแล้วหัวเราะคิกคัก
>อีตาโนบิตะนั่นเอง! เขาทำเป็นเดินโทรศัพท์ตามพวกเรามาห่างๆ
>สงสัยพี่แกจะแอบชอบใครสักคนในกลุ่มเราแน่ๆ เลย (สงสัยจะเป็นพี่กุ้งแฮะ
>ก็เธอสวยออกซะงั้น) เอ..เอาเข้าจริงๆ อีตานี่มองจากมุมเฉียงๆ
>ก็ดูดีเหมือนกันนะ
>
>
>
>ผู้ชายนับ - 8. เธอทำงานแถวนี้จริงๆ ด้วย
>เธอทำงานอยู่ในสถานทูตแห่งหนึ่งในหลายๆ แห่งแถวนั้น
>แต่เป็นหน่วยงานย่อยเกี่ยวกับวัฒนธรรมและความร่วมมือ
>และเป็นโรงเรียนสอนภาษาไปในตัวด้วย โรงเรียนสอนภาษาเหรอ... เออเข้าท่า
>
>
>
>ผู้หญิงนับ - 2. อีตาโนบิตะถ้าจะเอาจริงแฮะ! วันนี้บุกมาถึงที่เลย
>มาหยิบโบรชัวร์อะไรให้วุ่นเลย อยากรู้เหมือนกันแฮะว่าแกจะมาจีบใคร
>
>
>
>ผู้ชายนับ - 7. พักเที่ยง ผมยังไม่ไปกินข้าว แต่เดินมานั่งกินกาแฟอยู่ที่
>Cafe ของสถานทูต รอนางฟ้าเสด็จลงมาเสวยภักษาหาร
>หัวใจผมเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ... ที่นี่เขาใช้กาแฟพันธุ์อะไรมาชงเนี่ย
>เมื่อเธอลงมา คราวนี้ผมจะต้องชวนเธอคุยให้ได้
>
>
>
>ผู้หญิงนับ -3. ?นี่ พี่กุ้ง อีตาโนบิตะมารอพี่แหนะ
>นั่งกินกาแฟอยู่ที่คาเฟ่ด้วย? ?จริงง่ะ!
>เขาสมัครเรียนอะไรหรือเปล่าอ่ะ..หนิง?
>?ไม่หรอกพี่ เขามารอพี่อ่ะแหละ
>สงสัยวันนี้พี่กุ้งไม่ได้กินข้าวกะพวกหนูแล้วละ?
>?บ้า เหลวไหล!!!?
>
>
>
>ผู้ชายนับ - 6. ?คุณครับ ทำงานที่นี่ใช่หรือเปล่าครับ? ผมเดินเข้าไปถามเธอ
>?ผมสนใจจะเรียนภาษาฝรั่งเศสครับ
>แต่มีคอร์สไหนสำหรับคนที่ไม่รู้อะไรเลยอย่างผมมั่งไหมครับ?
>
>
>
>ผู้หญิงนับ -4. อีตาโนบิตะเขาเข้ามาคุยกับฉัน เขาถามฉัน!!!
>เขามารอฉันหรอกเหรอเนี่ย แล้วอย่างงี้ ทุกวันที่เขามอง...ก้อ.... หวาย
>
>
>
>ผู้ชายนับ - 5. วันนี้เธอน่ารักเป็นพิเศษขึ้นอีกหลายเท่า
>แก้มงี้แดงน่ารักเชียว เธอบอกให้เพื่อคนอื่นไปทานข้าวกันก่อน
>ส่วนเธอยอมเข้ามาคุยกับผมใน Cafe
>และแจกแจงรายละเอียดเกี่ยวกับการเรียนให้ฟัง
>
>
>
>ผู้หญิงนับ -5. พี่กุ้งน่ะสิ ทำขยิบหูขยิบตาให้ฉันคุยกับเขา จะบ้าเหรอ
>แต่ก่อนที่ฉันจะทันตอบอะไรได้ พี่กุ้งก็ชิงบอกว่า ?อ๋อ ยินดีค่ะ
>มีอะไรก็ปรึกษาน้องหนิงได้นะคะ น้องเขาดูแลเรื่องนี้อยู่พอดีค่ะ?
>
>
>
>ผู้ชาย - ผู้หญิง
>?คุณ...เคยเรียนภาษาฝรั่งเศสมาบ้างหรือเปล่าคะ?
>?ไม่เคยครับ เอ้อ...ผมชื่อเอกครับ...?
>?หนิงค่ะ?
>?หนิงทำงานที่นี่นานหรือยังครับ หนิงจบเอกภาษานี้มาเหรอครับ?
>?ค่ะ หนิงเพิ่งจบได้ปีเดียวเอง?
>?ขอผมเลี้ยงข้าวนะครับ หนิงอุตส่าห์คุยกับผมตั้งนาน
>อดไปกินข้าวกับเพื่อนเลย?
>?อุ๊ย อย่าเลยค่ะ ในนี้แพงออก ไว้คราวหน้าดีกว่าค่ะ?
>คราวหน้า!!! คราวหน้า ได้ยินกันไหมครับ ท่านผู้ฟัง เข้าทางผมเลย
>บ้า!!! ฉันพลาดไปได้ไงอ้ะ
>?อ้อ...ก้อ เอ้อ มีค่ะ ... 0 1 6 1 5...?
>ให้เบอร์เค้าไปทำไมอ่า... แง้ๆๆๆๆ
>ฉันจิกกระดาษทิชชูในมือจนเละเป็นปุยเหมือนปลาดุกฟู
>
>
>
>ผู้ชายนับ - 4. ผมคุยกับน้องหนิง (เธออ่อนกว่าผมสี่ปี) สองสามคืนติดต่อกัน
>คืนละหลายๆ ชั่วโมง ตอนกลางวันก็ไปนั่งกินข้าวด้วยกัน
>แต่ก็ได้แค่นั้นเองง่ะ...
>พอจวนบ่ายสองก็แยกย้ายกันไปทำงานเคยลองชวนไปดูหนังเธอก็บอกไม่อยากดู
>ตอนเย็นก็ต้องรีบกลับบ้าน ไปนั่งที่ไหนต่อก็ไม่ได้ สงสัย
>เดี๋ยวกลับบ้านช้าแม่จะดุละมั้ง
>
>
>
>ผู้หญิงนับ - 6. พี่ๆ ล้อว่าฉันเป็นแฟนอีตาโนบิตะ เอ้ย! พี่เอก
>ไม่ใช่ซะหน่อย ก็แค่เพื่อนคนนึง ทำงานอยู่ใกล้ๆ กัน
>ตอนกลางวันต่างคนต่างก็ต้องกินข้าวอยู่แล้ว ให้เขากินด้วยอีกคนจะเป็นอะไรไป
>แต่พี่เอกเค้าคุยสนุกดีเหมือนกันนะ ฟังเขาคุยทีเพลินเลย
>บางทีนึกว่าคุยแป๊บเดียว ที่ไหนได้ ปาเข้าไปเกือบเที่ยงคืน
>
>
>
>ผู้ชายนับ - 3. น้องหนิงน่ารักจริงๆ และเธอเป็นนางฟ้าจริงๆ
>เธอช่างมองโลกในแง่ดี สวยงาม และใสสะอาด เสียจนผมละอาย... ผมเริ่มได้คิดว่า
>ผมเหมาะกับเธอหรือเปล่า ผมสามารถใช้ชีวิตแบบเธอได้ไหม
>การเลี้ยงดูของเรามันต่างกันเหลือเกิน
>เธอไม่เคยพบกับความยากลำบากและสิ่งอันชั่วร้ายอะไรในโลกเลย...
>
>ถ้าเธอเป็นนางฟ้าจริงๆ ส่วนผมน่ะเหรอ เรียกว่าคนเดินดินยังยากเลย
>เธอเรียนจบจากโรงเรียนสตรีชื่อดัง จบมหาวิทยาลัยของรัฐที่มีชื่อเสียง
>และเข้าทำงานกับสถานทูต
>ส่วนผมน่ะเหรอ... อย่าให้เล่าเลยคุณ ยาว
>
>
>
>ผู้หญิงนับ - 7. พี่เอกนี่มีอะไรมากมายกว่าที่ฉันคิดแฮะ
>พี่เขาผ่านอะไรต่ออะไรในชีวิตมามากมายกว่าที่จะนึกถึง
>เขาไม่เหมือนใครที่ฉันรู้จักเลย เขาเริ่มต้นจากเด็กเกเรคนหนึ่ง
>ลองมาหมดแล้วอะไรแสบๆ ทั้งหลาย เหล้า ยา การพนัน เคยเข้าบ้านเมตตาก็เคย
>แต่แล้วเขาก็สามารถตั้งใจเรียนจนจบทั้งการศึกษานอกโรงเรียน
>และเรียนมหาวิทยาลัยเปิดจนจบด้วยตัวเองตลอด
>และทำงานในบริษัทใหญ่ขนาดนี้ได้ในตำแหน่งและเงินเดือนที่ไม่น้อยทีเดียว
>ฉันทึ่งในชีวิตของพี่เขาเหลือเกิน
>
>
>
>ผู้ชายนับ - 2. วันนี้ตอนเช้า ผมซื้อดอกไม้ให้เธอ...
>เพราะรู้ว่าเธอจะมีแจกันใบเล็กๆ ใส่ดอกกุหลาบน่ารักๆ เอาไว้บนโต๊ะทำงานเสมอ
>แต่เธอรับไปแล้วก็ไม่ว่าอะไรสักคำ... ตอนเที่ยง
>ผมไปหาเธอที่ห้องทำงานตามปกติ
>ดอกไม้บนโต๊ะทำงานเป็นดอกเดียวกับที่ผมเห็นเมื่อวาน....
>เธอไม่ได้เอาดอกไม้ที่ผมให้มาปักแจกันหรือนี่...
>สงสัยดอกไม้ถูกๆ ช่อเล็กๆ ซื้อที่สถานีรถไฟฟ้าแบบนี้
>มันคงจะไม่ถูกใจเธอละมั้ง
>
>
>
>ผู้หญิงนับ - 8. พี่เขาให้ช่อดอกไม้เล็กๆ กับฉันละ...
>มันน่ารักจนฉนพูดอะไรไม่ออกเลย แม้แต่คำว่าขอบคุณ
>สงสัยฉันต้องรีบไปหาซื้อซิลิก้าเจลมาเก็บดอกไม้นี่เสียแล้วสิ...
>ไม่อยากให้มันเหี่ยวไปเลย
>
>
>
>ผู้ชายนับ - 1. ผมพยายามที่จะยอมรับความจริง
>ว่าผมกับเธอนั้นแตกต่างกันแค่ไหน...
>นางฟ้าก็มีไว้สำหรับคนบนฟ้า...ผมคิด ผมพยายามทำงานให้หนักขึ้น
>กลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริงเหมือนเดิม และคุยกับเธอให้น้อยลง
>(หรือถ้าให้ถูก เธอเองก็ไม่ค่อยโทรหาผมสักเท่าไรแล้วช่วงนี้)
>ผมจะจำเธอไว้ในฐานะความทรงจำที่สวยงามแล้วกัน
>
>
>
>ผู้หญิงนับ - 9. เพื่อนฉันที่ทำงานบริษัทเดียวกับพี่เอกบอกว่า
>ช่วงนี้พี่เขาทำงานหนักมาก... บางวันสี่ทุ่มก็ไม่ยอมกลับบ้าน
>มาถึงก็ก่อนแปดโมง
>ฉันก็เหงานะ แต่เราก็ชอบที่พี่เขาเป็นอย่างนั้นไม่ใช่เหรอ
>ผู้ชายที่มีพลังและความรับผิดชอบ ที่พุ่งไปข้างหน้าตลอดเวลา
>
>สิ่งที่ฉันทำได้
>ก็คือให้เขาทำสิ่งที่เขาตั้งใจนั้นอย่างเต็มที่โดยไม่ขัดขวางหรือแง่งอน...
>ถึงจะไม่ได้คุยกับพี่เขาบ้าง แต่ก็ไม่เป็นไรหรอกนะ... ไว้ถ้าพี่เขาว่างๆ
>คราวนี้ถ้าจะชวนไปดูหนังหรือกินข้าวเย็นบ้าง ฉันจะไปละนะ
>
>
>
>ผู้ชายนับ - 0. ผมทำงานจนเกือบบ่ายสองแล้วนึกได้ว่าลืมกินข้าว
>?พี่เอกคะ ทานข้าวมั่งป่ะเนี่ย? น้องออย เด็กฝึกงานมาถามผมด้วยความเป็นห่วง
>?ออยไปซื้อให้ไหมคะ?
>?ไม่เป็นไรหรอก พี่ไปกินเองก็ได้ แล้วออยล่ะกินหรือยัง?
>เธอสั่นหน้าแทนคำตอบ
>?งั้นไปกินข้าวกับพี่ไหม... พี่เลี้ยงเอง?
>น้องออยพยักหน้าตอบรับ... เออ วันนี้น้องออยแก้มสีชมพูเลย
>
>
>
>ผู้หญิงนับ -10. ?พี่กลับไปก่อนนะหนิง?
>?ค่ะ เดี๋ยวหนูรอแถวนี้อีกแป๊บนึงแล้วกันนะ?
>พี่เอกคงงานยุ่งจนไม่ได้ออกมาทานข้าว
>วันนี้แหละ ถ้าพี่เอกชวนฉันไปดูหนัง ฉันจะไปดูกับเขา...
>
>
>

>มันสายเกินไปหรือเปล่านะ...
ข้อมูลส่วนตัว
 TOP

ผู้หญิงนับ 0 ผู้ชายนับ 10
>ผู้ชายนับ - 10. ผมเกือบเดินกลับเข้าออฟฟิศแล้วสิ ถ้าไม่เห็นเธอเดินเข้ามา
>นางฟ้าของผมวันนี้เธอใส่เสื้อสีขาว กระโปรงสีชมพู
>เธอดูน่ารักเหมือนตุ๊กตาญี่ปุ่นแก้มแดงๆ ผมเดินเสไปเสมาหาอะไรกินอีกหน่อย
>ทั้งๆ ที่อิ่มจะแย่แล้ว ทั้งนี้ก็เพื่อเฝ้ามองนางฟ้าเวลาพักเที่ยงของผม
>อยากรู้จักเธอจัง ทำไงดีหว่า
>
>
>
>ผู้หญิงนับ - 0. ฉันสังเกตเห็นเขาตั้งหลายวันแล้วละ คนอะไรก็ไม่รู้
>กินเส้นเล็กน้ำเนื้อเปื่อยได้ทุกวัน ไม่รู้จักเบื่อมั่งเลย หน้าตาเขาตลกดีนะ
>นี่ถ้าเขาจะสร้างหนังโดราเอมอนเดอะมูฟวี่
>ฉันคงจะอี-เมล์ไปบอกผู้กำกับให้มาเชิญพี่แกไปเล่นเป็นโนบิตะ
>
>
>
>ผู้ชายนับ - 9. วันนี้ผมตัดสินใจจะแอบตามเธอไปดูว่าเธอทำงานที่ไหน
>เพราะเธอไม่ใช่พนักงานบริษัทเดียวกับผม แต่ที่แน่
>กว่าเธอจะลงมากินข้าวก็เกือบบ่าย และกว่าจะกลับก็จวนบ่ายสอง
>แต่ที่ทำงานเธอคงอยู่แถวนี้แหละ
>
>
>
>ผู้หญิงนับ -1. พี่กุ้งชี้หมอนั่นให้ฉันดูแล้วหัวเราะคิกคัก
>อีตาโนบิตะนั่นเอง! เขาทำเป็นเดินโทรศัพท์ตามพวกเรามาห่างๆ
>สงสัยพี่แกจะแอบชอบใครสักคนในกลุ่มเราแน่ๆ เลย (สงสัยจะเป็นพี่กุ้งแฮะ
>ก็เธอสวยออกซะงั้น) เอ..เอาเข้าจริงๆ อีตานี่มองจากมุมเฉียงๆ
>ก็ดูดีเหมือนกันนะ
>
>
>
>ผู้ชายนับ - 8. เธอทำงานแถวนี้จริงๆ ด้วย
>เธอทำงานอยู่ในสถานทูตแห่งหนึ่งในหลายๆ แห่งแถวนั้น
>แต่เป็นหน่วยงานย่อยเกี่ยวกับวัฒนธรรมและความร่วมมือ
>และเป็นโรงเรียนสอนภาษาไปในตัวด้วย โรงเรียนสอนภาษาเหรอ... เออเข้าท่า
>
>
>
>ผู้หญิงนับ - 2. อีตาโนบิตะถ้าจะเอาจริงแฮะ! วันนี้บุกมาถึงที่เลย
>มาหยิบโบรชัวร์อะไรให้วุ่นเลย อยากรู้เหมือนกันแฮะว่าแกจะมาจีบใคร
>
>
>
>ผู้ชายนับ - 7. พักเที่ยง ผมยังไม่ไปกินข้าว แต่เดินมานั่งกินกาแฟอยู่ที่
>Cafe ของสถานทูต รอนางฟ้าเสด็จลงมาเสวยภักษาหาร
>หัวใจผมเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ... ที่นี่เขาใช้กาแฟพันธุ์อะไรมาชงเนี่ย
>เมื่อเธอลงมา คราวนี้ผมจะต้องชวนเธอคุยให้ได้
>
>
>
>ผู้หญิงนับ -3. ?นี่ พี่กุ้ง อีตาโนบิตะมารอพี่แหนะ
>นั่งกินกาแฟอยู่ที่คาเฟ่ด้วย? ?จริงง่ะ!
>เขาสมัครเรียนอะไรหรือเปล่าอ่ะ..หนิง?
>?ไม่หรอกพี่ เขามารอพี่อ่ะแหละ
>สงสัยวันนี้พี่กุ้งไม่ได้กินข้าวกะพวกหนูแล้วละ?
>?บ้า เหลวไหล!!!?
>
>
>
>ผู้ชายนับ - 6. ?คุณครับ ทำงานที่นี่ใช่หรือเปล่าครับ? ผมเดินเข้าไปถามเธอ
>?ผมสนใจจะเรียนภาษาฝรั่งเศสครับ
>แต่มีคอร์สไหนสำหรับคนที่ไม่รู้อะไรเลยอย่างผมมั่งไหมครับ?
>
>
>
>ผู้หญิงนับ -4. อีตาโนบิตะเขาเข้ามาคุยกับฉัน เขาถามฉัน!!!
>เขามารอฉันหรอกเหรอเนี่ย แล้วอย่างงี้ ทุกวันที่เขามอง...ก้อ.... หวาย
>
>
>
>ผู้ชายนับ - 5. วันนี้เธอน่ารักเป็นพิเศษขึ้นอีกหลายเท่า
>แก้มงี้แดงน่ารักเชียว เธอบอกให้เพื่อคนอื่นไปทานข้าวกันก่อน
>ส่วนเธอยอมเข้ามาคุยกับผมใน Cafe
>และแจกแจงรายละเอียดเกี่ยวกับการเรียนให้ฟัง
>
>
>
>ผู้หญิงนับ -5. พี่กุ้งน่ะสิ ทำขยิบหูขยิบตาให้ฉันคุยกับเขา จะบ้าเหรอ
>แต่ก่อนที่ฉันจะทันตอบอะไรได้ พี่กุ้งก็ชิงบอกว่า ?อ๋อ ยินดีค่ะ
>มีอะไรก็ปรึกษาน้องหนิงได้นะคะ น้องเขาดูแลเรื่องนี้อยู่พอดีค่ะ?
>
>
>
>ผู้ชาย - ผู้หญิง
>?คุณ...เคยเรียนภาษาฝรั่งเศสมาบ้างหรือเปล่าคะ?
>?ไม่เคยครับ เอ้อ...ผมชื่อเอกครับ...?
>?หนิงค่ะ?
>?หนิงทำงานที่นี่นานหรือยังครับ หนิงจบเอกภาษานี้มาเหรอครับ?
>?ค่ะ หนิงเพิ่งจบได้ปีเดียวเอง?
>?ขอผมเลี้ยงข้าวนะครับ หนิงอุตส่าห์คุยกับผมตั้งนาน
>อดไปกินข้าวกับเพื่อนเลย?
>?อุ๊ย อย่าเลยค่ะ ในนี้แพงออก ไว้คราวหน้าดีกว่าค่ะ?
>คราวหน้า!!! คราวหน้า ได้ยินกันไหมครับ ท่านผู้ฟัง เข้าทางผมเลย
>บ้า!!! ฉันพลาดไปได้ไงอ้ะ
>?อ้อ...ก้อ เอ้อ มีค่ะ ... 0 1 6 1 5...?
>ให้เบอร์เค้าไปทำไมอ่า... แง้ๆๆๆๆ
>ฉันจิกกระดาษทิชชูในมือจนเละเป็นปุยเหมือนปลาดุกฟู
>
>
>
>ผู้ชายนับ - 4. ผมคุยกับน้องหนิง (เธออ่อนกว่าผมสี่ปี) สองสามคืนติดต่อกัน
>คืนละหลายๆ ชั่วโมง ตอนกลางวันก็ไปนั่งกินข้าวด้วยกัน
>แต่ก็ได้แค่นั้นเองง่ะ...
>พอจวนบ่ายสองก็แยกย้ายกันไปทำงานเคยลองชวนไปดูหนังเธอก็บอกไม่อยากดู
>ตอนเย็นก็ต้องรีบกลับบ้าน ไปนั่งที่ไหนต่อก็ไม่ได้ สงสัย
>เดี๋ยวกลับบ้านช้าแม่จะดุละมั้ง
>
>
>
>ผู้หญิงนับ - 6. พี่ๆ ล้อว่าฉันเป็นแฟนอีตาโนบิตะ เอ้ย! พี่เอก
>ไม่ใช่ซะหน่อย ก็แค่เพื่อนคนนึง ทำงานอยู่ใกล้ๆ กัน
>ตอนกลางวันต่างคนต่างก็ต้องกินข้าวอยู่แล้ว ให้เขากินด้วยอีกคนจะเป็นอะไรไป
>แต่พี่เอกเค้าคุยสนุกดีเหมือนกันนะ ฟังเขาคุยทีเพลินเลย
>บางทีนึกว่าคุยแป๊บเดียว ที่ไหนได้ ปาเข้าไปเกือบเที่ยงคืน
>
>
>
>ผู้ชายนับ - 3. น้องหนิงน่ารักจริงๆ และเธอเป็นนางฟ้าจริงๆ
>เธอช่างมองโลกในแง่ดี สวยงาม และใสสะอาด เสียจนผมละอาย... ผมเริ่มได้คิดว่า
>ผมเหมาะกับเธอหรือเปล่า ผมสามารถใช้ชีวิตแบบเธอได้ไหม
>การเลี้ยงดูของเรามันต่างกันเหลือเกิน
>เธอไม่เคยพบกับความยากลำบากและสิ่งอันชั่วร้ายอะไรในโลกเลย...
>
>ถ้าเธอเป็นนางฟ้าจริงๆ ส่วนผมน่ะเหรอ เรียกว่าคนเดินดินยังยากเลย
>เธอเรียนจบจากโรงเรียนสตรีชื่อดัง จบมหาวิทยาลัยของรัฐที่มีชื่อเสียง
>และเข้าทำงานกับสถานทูต
>ส่วนผมน่ะเหรอ... อย่าให้เล่าเลยคุณ ยาว
>
>
>
>ผู้หญิงนับ - 7. พี่เอกนี่มีอะไรมากมายกว่าที่ฉันคิดแฮะ
>พี่เขาผ่านอะไรต่ออะไรในชีวิตมามากมายกว่าที่จะนึกถึง
>เขาไม่เหมือนใครที่ฉันรู้จักเลย เขาเริ่มต้นจากเด็กเกเรคนหนึ่ง
>ลองมาหมดแล้วอะไรแสบๆ ทั้งหลาย เหล้า ยา การพนัน เคยเข้าบ้านเมตตาก็เคย
>แต่แล้วเขาก็สามารถตั้งใจเรียนจนจบทั้งการศึกษานอกโรงเรียน
>และเรียนมหาวิทยาลัยเปิดจนจบด้วยตัวเองตลอด
>และทำงานในบริษัทใหญ่ขนาดนี้ได้ในตำแหน่งและเงินเดือนที่ไม่น้อยทีเดียว
>ฉันทึ่งในชีวิตของพี่เขาเหลือเกิน
>
>
>
>ผู้ชายนับ - 2. วันนี้ตอนเช้า ผมซื้อดอกไม้ให้เธอ...
>เพราะรู้ว่าเธอจะมีแจกันใบเล็กๆ ใส่ดอกกุหลาบน่ารักๆ เอาไว้บนโต๊ะทำงานเสมอ
>แต่เธอรับไปแล้วก็ไม่ว่าอะไรสักคำ... ตอนเที่ยง
>ผมไปหาเธอที่ห้องทำงานตามปกติ
>ดอกไม้บนโต๊ะทำงานเป็นดอกเดียวกับที่ผมเห็นเมื่อวาน....
>เธอไม่ได้เอาดอกไม้ที่ผมให้มาปักแจกันหรือนี่...
>สงสัยดอกไม้ถูกๆ ช่อเล็กๆ ซื้อที่สถานีรถไฟฟ้าแบบนี้
>มันคงจะไม่ถูกใจเธอละมั้ง
>
>
>
>ผู้หญิงนับ - 8. พี่เขาให้ช่อดอกไม้เล็กๆ กับฉันละ...
>มันน่ารักจนฉนพูดอะไรไม่ออกเลย แม้แต่คำว่าขอบคุณ
>สงสัยฉันต้องรีบไปหาซื้อซิลิก้าเจลมาเก็บดอกไม้นี่เสียแล้วสิ...
>ไม่อยากให้มันเหี่ยวไปเลย
>
>
>
>ผู้ชายนับ - 1. ผมพยายามที่จะยอมรับความจริง
>ว่าผมกับเธอนั้นแตกต่างกันแค่ไหน...
>นางฟ้าก็มีไว้สำหรับคนบนฟ้า...ผมคิด ผมพยายามทำงานให้หนักขึ้น
>กลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริงเหมือนเดิม และคุยกับเธอให้น้อยลง
>(หรือถ้าให้ถูก เธอเองก็ไม่ค่อยโทรหาผมสักเท่าไรแล้วช่วงนี้)
>ผมจะจำเธอไว้ในฐานะความทรงจำที่สวยงามแล้วกัน
>
>
>
>ผู้หญิงนับ - 9. เพื่อนฉันที่ทำงานบริษัทเดียวกับพี่เอกบอกว่า
>ช่วงนี้พี่เขาทำงานหนักมาก... บางวันสี่ทุ่มก็ไม่ยอมกลับบ้าน
>มาถึงก็ก่อนแปดโมง
>ฉันก็เหงานะ แต่เราก็ชอบที่พี่เขาเป็นอย่างนั้นไม่ใช่เหรอ
>ผู้ชายที่มีพลังและความรับผิดชอบ ที่พุ่งไปข้างหน้าตลอดเวลา
>
>สิ่งที่ฉันทำได้
>ก็คือให้เขาทำสิ่งที่เขาตั้งใจนั้นอย่างเต็มที่โดยไม่ขัดขวางหรือแง่งอน...
>ถึงจะไม่ได้คุยกับพี่เขาบ้าง แต่ก็ไม่เป็นไรหรอกนะ... ไว้ถ้าพี่เขาว่างๆ
>คราวนี้ถ้าจะชวนไปดูหนังหรือกินข้าวเย็นบ้าง ฉันจะไปละนะ
>
>
>
>ผู้ชายนับ - 0. ผมทำงานจนเกือบบ่ายสองแล้วนึกได้ว่าลืมกินข้าว
>?พี่เอกคะ ทานข้าวมั่งป่ะเนี่ย? น้องออย เด็กฝึกงานมาถามผมด้วยความเป็นห่วง
>?ออยไปซื้อให้ไหมคะ?
>?ไม่เป็นไรหรอก พี่ไปกินเองก็ได้ แล้วออยล่ะกินหรือยัง?
>เธอสั่นหน้าแทนคำตอบ
>?งั้นไปกินข้าวกับพี่ไหม... พี่เลี้ยงเอง?
>น้องออยพยักหน้าตอบรับ... เออ วันนี้น้องออยแก้มสีชมพูเลย
>
>
>
>ผู้หญิงนับ -10. ?พี่กลับไปก่อนนะหนิง?
>?ค่ะ เดี๋ยวหนูรอแถวนี้อีกแป๊บนึงแล้วกันนะ?
>พี่เอกคงงานยุ่งจนไม่ได้ออกมาทานข้าว
>วันนี้แหละ ถ้าพี่เอกชวนฉันไปดูหนัง ฉันจะไปดูกับเขา...
>
>
>

>มันสายเกินไปหรือเปล่านะ...
ข้อมูลส่วนตัว
 TOP