น้ อ ง เ ต ย มองดูข้าวผัดใส้กรอกโปะหน้าด้วยไข่ดาว
ในกล่องข้าวสีชมพู ลายคิตตี้ของเธออยู่นานแสนนาน…
เธอเพิ่งกินมันไปได้แค่ 2 คำ
ก่อนที่ เธอจะเทมันทิ้งลงถังผงข้าง ๆ ห้องเรียน
เธอกลับพบว่าในถังผงเต็มไปด้วย เศษอาหารต่าง ๆ มากมาย
…เธอเคาะกล่องข้าวเบา ๆ ให้เม็ดข้าวร่วงลงไปจนหมด…
น้องเตยรู้สึกเหมือนที่โอปอลเพื่อนรักของ เธอรู้
เมื่อน้องเตยเดินกลับมานั่งที่โต๊ะเรียน ที่โต๊ะข้าง ๆ เธอ
– โอปอลนั่งเท้าคางมองเหม่อออกไปนอกหน้าต่าง
กล่องข้าวของโอปอลยังไม่ถูก เปิดออกด้วยซ้ำ
“โอปอล!” น้องเตยเรียก
“หืมม์…?…” โอปอลขานรับอย่างเนือย ๆ โดยไม่หันมามอง
“…อือ…”
น้องเตยปิด ฝากล่องข้าวแล้วเก็บลงในกระเป๋าสะพาย
ถึงแม้นี่จะเป็นตอนเที่ยงวัน และมื้อเช้าที่ลงท้องเธอมีแค่นมเปรี้ยว
รสส้มกับคุ้กกี้ออริโอ้ครึ่งชิ้น เท่านั้น
เธอเองกลับไม่รู้สึกหิวแต่อย่างใด …คงไม่ใช่เธอคนเดียว…
เพื่อน นักเรียนร่วมชั้นป.6/5 ของเธอคงเป็นอย่างเดียวกัน
ส่วนใหญ่จะนั่งนิ่ง อยู่กับโต๊ะ ตาลอย
บางคนก้มหน้านิ่ง บางคนพุบหลับ บางคนพยายามทำเป็นอ่านหนังสือ
ไม่มีใครมีอารมณ์ที่จะพูดคุยกัน
บางคน ผุดลุกผุดนั่ง เดินออกไปเข้าห้องน้ำล้างมือล้างหน้า
…กลับมานั่งที่โต๊ะ ได้สักพัก
พอเหงื่อเริ่มผุดขึ้นที่ปลายจมูกก็เดินออกไปล้างมือล้างหน้ามา อีก
…ไม่รู้เป็นรอบที่เท่าไหร่
ไม่ว่าจะยังไงก็ตามเพื่อนเธอทุกคน รู้ เหมือนที่น้องเตยรู้
มันอาจเป็นช่วงเวลาที่แสนอึดอัด แต่ในแววตาของพวกเธอเหล่านั้นมีความหวัง
เหมือนนัดกันไว้ อีกครั้งที่น้องเตยเงยหน้าขึ้นมองที่นาฬิกาแขวนเหนือกระดานดำ
-- พร้อม ๆ กันกับ เจ๋ ปริม ลูกน้ำ โปเก้ วิภา กุ๊ก อ๋อย เอ๋ ตุ๊กตา โยเย เติ้ล และลูกเกด …
พวกเธอได้แต่ทอดถอนใจเมื่อพบว่าเข็มสั้นของนาฬิกายังคงยังคง นิ่งอยู่ที่เลข12
เข็มยาวยังคงอยู่ที่เลข3 และเข็มวินาทีกระดิกตัวอย่างเชื่องช้า
เหมือนตาแป๊ะแก่ ๆ หลังโกง ใช้ไม้เท้าพยุงกายค่อย ๆ ย่างเท้า
ค่อย ๆ ก้าวข้ามถนนบนทางม้าลายในวันที่การจราจรแสนจะคับคั่ง
ยังไงยังงั้น…
…มัน เป็นความทรมานแสนสาหัสกับการต้องทนรอคอย
สำหรับเด็กผู้หญิงในวัยที่นม เพิ่งจะเริ่มตั้งเต้า
ขนอ่อน ๆ เริ่มจะงอกเงยขึ้น เหมือนปุยฝ้ายปกคลุมในพื้นที่ลับตา
…ในเวลาบ่ายสามโมงยี่สิบนาที -- เวลาที่ออดเลิกเรียนดังขึ้น
– นั่นเป็นเวลาแห่งความหวัง
…ความหวัง เพียงอย่างเดียวของพวกเธอในวันที่สุดแสนจะยาวนานวันนี้…
……………………………………………………………….
นุ ช ยืนเก้ ๆ กัง ๆ อยู่หน้าปากตรอกแคบ ๆ มืด ๆ นั้น
มันน่าประหลาดใจที่ เห็นเด็กนักเรียนหญิงวัยไล่เลี่ยกับเธอเดินเข้าเดินออกกันขวักไขว่
…กับ ท่าทางของพวกเธอเหล่านั้น -- รอยสีชมพูเรื่อ ๆ ที่พวงแก้ม
– สีหน้าท่าทางที่ผ่อนคลาย สดชื่นเหมือนเพิ่งอาบน้ำเสร็จใหม่ ๆ
-- ริมฝีปากที่เป็นมันวาวและรอยเปื้อนสีขาวนวลที่ติดอยู่แถวคอปกเสื้อ
…ทุก คนดูมีความสุข
…นุชขาดเรียนไปสองอาทิตย์เนื่องจากเป็นอีสุกอีใส วันนี้เป็นวันแรกที่เธอกลับมาเรียน
และพบว่าเพื่อน ๆ ของเธอเปลี่ยนไป…
เธอ ยังไม่แน่ใจจนได้สะกดรอยตามเพื่อน ๆ เธอมาพบตรอกลึกลับแห่งนี้เข้า
เธอ ล๊อคตัวเด็กหญิงป.3คนหนึ่งไว้แล้วคาดคั้นถาม จนได้รับคำตอบว่า
“ไอติ มค่ะพี่…เค้าไปกินไอติมกัน…ไอติมของน้า”
เด็กคนนั้นสะบัดตัวหลุดจาก เธอแล้ววิ่งหนีไป…
นุชสูดหายใจเข้าเต็มปอดแล้วตัดสินใจเดินตรงเข้าไปใน ตรอก
– ในใจคิดถึงกลิ่นคาว ๆ หืน ๆ ที่โชยออกมาจากปากเด็กผู้หญิงคนนั้น – มันทั้งเหม็น
และหอมอย่างบอกไม่ถูก
…ช่างเป็นกลิ่นที่แปลกประหลาด จริง ๆ
……………………………………………………………….
โ อ ป อ ล ยื่นมืออันสั่นเทารับแท่งไอติมมาดูดอย่างหื่นกระหาย
เธอรอช่วงเวลานี้ มาตลอดทั้งวัน…
โอปอลหลับตาลงเพื่อซึมซับความเย็นยะเยือก
รสเปรี้ยว อมหวานและกลิ่นหอมคล้าย ๆ กลิ่นสตอเบอรี่
เธอห่อลิ้นรัดหัวไอติมดูดเสียง ดัง ”จ๊วบ!” – รับรู้ถึงความสั่นสะเทือนเหมือน
แท่งไอติมกำลังขยับตัว ส่วนหัวของไอติมที่หยุ่นนุ่มพองตัวขึ้นจนคับปาก
…เธอยังจำได้ถึงครั้ง แรกที่ได้เห็น
“ไอติมของน้า”
…ในวันนั้นน้ากระซิบบอกเธอและน้อง เตยว่า …มีไอติมชนิดพิเศษให้เธอได้กินฟรี
แต่มีข้อแม้ว่าต้องกินไอติมต่อ หน้าน้าเท่านั้น …กินให้หมดอย่าให้มีเหลือ
และถ้าอยากกินอีกให้ชักชวน เพื่อน ๆ มากินด้วย
โอปอลเห็นเตยทำตาโต อ้าปากค้าง เมื่อน้าหยิบไอติมชนิดพิเศษขึ้นมา
ตัวเธอเองนั้นก็แทบจะร้องกรี๊ดออกมา ดัง ๆ
มันเป็นไอติมแท่งสีแดงสดใส ท่อนยาวและใหญ่ที่สุดเท่าที่เธอเคยได้เห็น
เป็นดุ้นคล้ายกระบอกไฟฉาย
ส่วน หัวอูมเป็นก้อนกลมแบ่งเป็นสองลอนเหมือนดอกเห็ดตูม ๆ
…ไอเย็นแผ่กระจาย ปรอยตัวลงมาโดยรอบ
ด้านล่างสุดของแท่งไอติมเป็นลูกกลม ๆ สองลูกก่อนถึงด้ามจับ
“ลองบีบลูกกลม ๆ ด้านล่างดูสิจ๊ะ มันจะมีน้ำหวานออกมาจากส่วนหัวไอติม
…นั่นแหละ… ดูดเลย!…”
น้าบอก พร้อมทั้งยื่นแท่งไอติมให้เธอทั้งสองด้วยสีหน้าที่ดูตื่นเต้น
โอปอ ลใช้ปลายลิ้นเลียน้ำหวานที่ปริ่มเยิ้มออกมาจากร่องบนส่วนหัวไอติม
จนน้ำ หวานยืดเป็นสายมาติดที่ปลายคาง
ส่วนเตยกำลังดูดท่อนไอติมจนเต็มปาก
หัว ไอติมกระทุ้งแก้มของเตยโป่งเข้าโป่งออก
ความเย็นจัดของไอติมทำเอาเตยต้อง ส่งเสียงคราง “อือ ๆ ๆ ๆ ๆ …” ออกมา
โอปอลเห็นน้าจ้องมองดูพวกเธอแล้ว ยิ้มอย่างเป็นสุข
น้ายืนอยู่หลังรถไอติม มือซ้ายกำลังขยุกขยิกทำอะไรบางอย่างอยู่
“ อ๋อ! …น้ากำลังกวนไส้ไอติมน่ะจ๊ะ ต้องกวนมันแรง ๆ เร็ว ๆ
มันจะได้ข้นเหนียว น่ากิน”
น้าตอบกลับมาด้วยเสียงสั่น ๆ เมื่อเห็นว่าเธอมองด้วยความสงสัย
โอ ปอลใช้อุ้งมือคลึงที่ลูกเยลลี่ก้อนกลมทั้งสอง
จนน้ำหวานไหลทะเล็ดจาก ส่วนหัวลงมาตามลำท่อนของไอติม
ไอเย็นประทะใบหน้า เธอลากลิ้นลงมาตามลำท่อนที่ขรุขระเป็นตะปุ่มตะป่ำ
อ้าปากงับเบา ๆ กลางลำท่อนไอติม และต้องแปลกใจที่พบว่ามีบางสิ่งที่อบอุ่น
ขยับตัวอยู่ ข้างในนั้น
…เหมือนว่าจะรู้ น้ารีบบอกเธอทันที…
“ไม่ต้องตกใจนะ จ๊ะหนู ข้างในไอติมจะมีไส้ครีมอยู่ อร่อยมาก ๆ เลยจ๊ะ
แต่หนูต้องใช้ความ ร้อนให้มันดันตัวขึ้นมาเองนะ …ให้เลีย ให้ดูดถี่ ๆ
ตรงส่วนหัวด้วย ดูดให้เร็ว ๆ เลย …นั่นแหละ …จ๊ะ ๆ …อย่างนั้น!!!”
เตยที่กำลังเพลิน กับการดูดส่วนหัวของไอติม เมื่อได้ยินดังนั้นก็ไม่รอช้า
อมแล้วดูดหัวไอ ติม ใช้ปากรูดท่อนไอติมเข้าออกอย่างรวดเร็ว เตยมองตาแป๋ว
มายังน้าเหมือน จะถามว่าทำถูกเปล่า?
“นั่นแหละจ๊ะ! …ดีจ๊ะ! …ซี๊ดดดดดส์!!! ….ดูดแรง ๆ จ๊ะหนู
..เออ…เอาเข้าไปอีก…ลึก ๆ เลย! …ค่อย ๆ รูดออกมาแล้วยัดลงไป จ๊ะ จ๊ะ
เร่งหน่อยนะ… ดี….ดี!…ดี!!!…ระวังอย่าให้ฟันไปโดนล่ะ …ตวัดลิ้นโอบท่อน
ไอติมด้วย ….อา!!!…”
โอปอลขยับท่อนไอติมเข้าออก ในปากถี่ขึ้นอย่างที่น้าบอก
เสียงท่อนไอติมเวลาผ่านริมฝีปากนุ่ม ๆ ของเธอ โดยมีลิ้นเล็ก ๆ ห่อพันให้ข้างใน
บีบรัดตัวเป็นสูญญากาศ
ยิ่ง เพิ่มความเร็วถี่กระชั้น เสียง “จ๊วบ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ” ยิ่งดังขึ้นเรื่อย ๆ
โอปอลรู้สึกถึงส่วนหัวของไอติมขยายตัวจนเต็มที่ใน ปาก
ขณะที่ท่อนไอติมกระดุบตัวเป็นจังหวะ
ก้อนเยลลี่สองก้อนที่โคนไอ ติมอุ่นขึ้นและหดตัวเล็กลงเหลือนิดเดียว
…ความร้อนแผ่กระจายจากท่อนไอติ มจนเธอรู้สึกร้อนผ่าวไปทั่วทั้งปาก
เสียงของเตยร้องอุทาน “อุ๊ย!!!” อย่างตกใจ ทำเอาโอปอลต้องหันไปมอง…
ครีมสีขาวข้นพุ่งพรวดออกมาจากหัว ไอติมของเตยอย่างไม่หยุดหย่อน
ล้นทะลักออกจากปากของเตยที่พยายามจะกลืน กินมันไว้ให้หมด
เธอเห็นเตยก้มลงดูดครีมที่หัวไอติม เสียงดัง “จั๊บ! ๆ ๆ ๆ ”
…ครีมข้นเลอะเปรอะเต็มแก้มเต็มคางของเตย
…ทันใดนั้นเมื่อหัวไอติ มกระตุกอย่างแรงสองครั้ง
ความร้อนฉ่าฉีดวาบเข้าเพดานปากของโอปอล
รส ชาดมันทั่งลื่น ทั้งขื่น ทั้งขม และคาวเต็มปากเต็มคอจนเธออยากจะอ้วก
…แต่ เมื่อความอบอุ่นของมันไหลผ่านลำคอลงไปร้อนผ่าวถึงในกระเพาะ
ในท้องน้อย ของเธอเสียววูบวาบ ข้างในลูกจันทน์ตอดตุ๊บ ๆ
จนเธอต้องหนีบขาเกร็งตัว แน่น
โอปอลรีบดึงท่อนไอติมออกจากปากเพื่อสูดอากาศหายใจ
…ครีมสีขาว ข้นยังคงไหลทะลักออกจากหัวไอติม
ครีมบางส่วนที่อัดเต็มอยู่ในกระพุ้งแก้ม ไหลย้อยออกมาตามมุมปากเธอช้า ๆ
เธอหอบหายใจจนตัวโยนไม่แพ้เตยที่อยู่ ข้าง ๆ
….น้าเองก็เหนื่อยจนหอบเช่นกัน
ด้วยความที่ตั้งอกตั้งใจกวน ไส้ไอติมรุนแรงเป็นพิเศษ
หลังจากนั้นโอปอลและเตยก็ไม่เคยพลาดไอติ มของน้า
ทุกเย็นหลังเลิกเรียนเธอทั้งสองจะต้องมากินไอติมที่ให้ความสุข แปลก ๆ
ที่ไม่เคยได้รับมาก่อน และเมื่อพวกเธอค่อย ๆ ชักชวนเพื่อน ๆ มาทีละคนสองคน
จนกลายเป็นของสุดฮิตของเด็กทั้งโรงเรียน
ถึงขนาดต้อง ต่อคิวเพื่อรอกินไอติม ซึ่งได้รอบละประมาณ 10 คน
เด็กหญิงไม่รู้กี่คนต่อ กี่คนยืนเรียงแถวหน้ากระดานกันเข้ามาเพื่อรับไอติม
ยืนดูด ยืนชักไอติมเข้าออกในปากต่อหน้าน้าคนขายไอติม
ซึ่งตั้งอกตั้งใจกวนไส้ไอ ติมใอยู่หลังรถเข็น
…เด็กหญิงทุกคนตื่นเต้นยามเมื่อหัวไอติมฉีดครีมขาว ลื่น ๆ อุ่น ๆ
รสชาดประหลาด ๆ เข้าในปากในคอ
บางคนโดนครีมฉีดเข้าตา เข้าจมูกไหลเปรอะจนเต็มหน้า แต่ก็ยังยืนยิ้ม
เอานิ้วค่อย ๆ ปาดครีมที่ติดอยู่ตามใบหน้ามาดูดเลียกินจนสะอาดหมดจด
…มันดูมีค่ายิ่ง กว่าอาหารมื้ออร่อยมื้อใด ๆ ทั้งสิ้น
และแล้วก็ผ่านไปอีกวัน วันนี้ครีมเข้มข้นมาก
โอปอลและเตยเดินออกมาจากตรอกอย่างอ่อนระโหยโรยแรง
“โอ ปอล…!” จู่ ๆ เตยก็พูดขึ้น “…ของเธอมัน…”
“…อือ…แฉะไปหมดเลย” โอปอลยิ้มอาย ๆ “แล้วเตยล่ะ?”
“…ของเตยเต็มกางเกงในเลยล่ะ” เตยพูดเสียงกระซิบ “…แล้วมันยังกระตุกอยู่ข้างใน
โอปอลเป็นไม๊”
“ของ เราไม่กระตุกแล้ว …แต่ยังไหลออกมาเรื่อย ๆ ไม่หยุดเลย”
“…เย็นดี ไม๊…”
“เย็นสิ…ฮิ ฮิ !!! “
“…แล้วตอนอาบน้ำต้องเอาออกรึ เปล่า?”
“ไม่ต้องนะ น้าบอกให้เสียบเอาไว้”
“ดี…เน๊อะ!” เตยอมยิ้ม
“แน่นอนอยู่แล้ว …เราเป็นสองคนแรกที่ได้ลองไอติมแบบใหม่ของน้า…อุ๊ย!
…มันขยับล่ะ…ขนลุก เลย!!!”
……………………………………………………………….
“ ทุ ก ค น ดูมีความสุข
ทุกวันนี้ตัวผมเองยอมรับว่าเหนื่อย แต่ก็มีความสุข
ผมไม่ใช่พวกวัตถุนิยม …โอ๊ย! ตัวผมเองรู้ดี
…ทำงาน เพื่อเงินเหรอ?…เพื่ออะไรล่ะ! …
เราไม่ได้เกิดมาเพื่อพยายามทำตัวเองให้ คิดว่าคนอื่นจะอิจฉา…
แต่ถ้าจะทำอะไรสักอย่างให้ตัวเองอิจฉาล่ะก็ ผมจะทำ…คุณรู้ไม๊!
…ในตอนนี้ผมว่า ไม่มีใครในโลกที่ผมจะอิจฉามากไปกว่าตัวผมเองอีกแล้ว…
ทุกครั้งที่ผม เฝ้ายืนมองดูเด็กสาวไร้เดียงสาบริสุทธ์เหล่านี้เดินจากไป
รู้สึกตัวเอง ว่าผมเป็นผู้นำพา “ชีวิตที่แท้จริง” มาสู่พวกเธอ…
เธอที่ถูกกำหนดเกิดมา ในโลกแบบเดียวกัน แต่งตัว ทำผม ทำหน้าทำตาแบบเดียวกัน
คิดแบบเดียวกัน รู้สึกแบบเดียวกัน มีความฝันแสวงหาความสุขแบบเดียวกัน
และสุดท้ายก็ถึง จุดจบแบบเดียวกัน
ทำไมล่ะ? ทำไมพวกเธอไม่คิดจะค้นหาอะไรที่ตนเองต้องการจริง ๆ เพราะใคร ?
ใครกำหนด ให้เธอเป็นอย่างนั้น
…ผมเป็นแค่คนขายไอติมนะ …ผมพยายามขายไอติมโดยไม่ยอมให้ไอติมขายผม
หวังว่าสักวันผมจะกลายเป็นคน ขายความฝันที่แสนจะบ้าบอคอแตก
และถ้าเป็นไปได้ผมอยากเป็นคนขายชีวิตใหม่ สำหรับใครบางคน
…ดูตาของพวกเธอสิ! ในเวลาที่พวกเธอยืนรอคิวที่จะกินไอติมของผม
แววตาที่จับจ้องไปยังเพื่อน ๆ ของเธอ
ที่ยืนเรียงแถวดูดเลียแท่งไอติมด้วยลีลาต่าง ๆ ไม่ซ้ำกัน
…แวว ตาของสัตว์ป่าตัวเล็ก ๆ ที่แสนเจ้าเล่ห์และดุร้าย …
…แววตาของสัตว์ป่า ที่เต็มเปี่ยมไปด้วยสัญชาติญาณการแพร่พันธุ์และทำลายล้าง
…แววตาของสัตว์ ป่าที่พร้อมจะฉีกกินเนื้อพวกพ้องร่วมเผ่าพันธุ์ของตน
เพียงเพื่อให้ตัว เองได้อยู่รอด
ไอ้โง่คนไหนนะที่คิดจะไปปิดกั้นมันไว้จากพวกเธอ
…เด็ก หญิงผู้แสนบริสุทธิ์ไร้เดียงสาเหล่านั้น
ถ้าผมจะเป็นผู้เปิดเผยแสงสว่าง ให้พวกเธอเห็นได้
…ผมจะไม่รีรอเลย!
ในครั้งที่ผมยังนึกว่าการขาย ไอติมเป็นอาชีพอิสระ
วันแล้ววันเล่า เมื่อได้เข็นขายมันไปเรื่อย ๆ จนเหงื่อตก
ผมเริ่มคิดได้ว่ามันไม่น่าจะเป็นงานที่สร้างสรรค์
จนใน วันนึง -- แม้เหงื่อจะเข้าตาผมจนแสบ -- เด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่ยืนดูดไอติม
อย่าง เอาจริงเอาจัง ทำให้ผมคิดได้!
ภาพของสิ่งที่ผมคิดโผล่เข้ามาในจินตนาการ อย่างเด่นชัด
…ผมทำได้! ผมทำได้! ๆ ๆ ๆ ๆ เสียงตะโกนก้องอยู่ในหัว…
ผม ตะโกนตอบกลับมันไป “เออ! กูจะทำ!!!”
ผมหล่อแบบมันขึ้นมาจากควยของผม เองในตอนที่กำลังแข็งตัวเต็มที่
เนื้อไอติมมีส่วนผสมหลากรสทั้งรสองุ่น ,สตอเบอรี่,ช๊อคโกแลต,กาแฟ,ลิ้นจี่ ฯลฯ
ตรงส่วนหัว(ควย)ไอติมผมทำจากกัม มี่เยลลี่กับพุ๊ดดิ้ง
และเคลือบอีกชั้นด้วยเจลลาตินใสเพื่อให้มันพองตัว ได้เล็กน้อย
ยามเมื่อได้รับความร้อนจากในปาก
และเมื่อได้รับการดูด เลียจนความร้อนถึงจุดมันก็จะขยายตัวเบ่งบาน
ออกอย่างรวดเร็วจนคับปากคับ คอเลยทีเดียว
…ผมทำช่องข้างในลำแท่ง(ควย)ไอติมเพื่อใส่ไส้ครีมข้นที่มี ส่วนผสมของ
ครีมสด,วานิลา,มิ๊นท์,น้ำตาลไอซ์ซิ่ง และส่วนผสมที่สำคัญที่สุดคือน้ำกามของผมเอง
ทำให้ครีมมีความข้น ความหนืด
ในขณะเดียวกันก็ลื่นไหลและขยายตัวได้ว่องไวรวดเร็ว ปานสิ่งมีชีวิต…
…ข้างในช่องใส่ครีมเคลือบด้วยเจลลาตินเข้มข้น …เมื่อใส่ครีมที่อุ่นให้ร้อนลงไป
ปิดช่องด้วยเยลลี่ที่หล่อแบบจากถุงอัณ ทะของผมแล้ว จะทำให้ได้ไอติมที่มีคุณสมบัติพิเศษ
…คือเมื่อได้รับการ เสียดสีที่ลำแท่งไอติมในจังหวะที่พอดี ด้วยระยะเวลาที่เพียงพอแล้ว…
เจ ลลาตินเข้มข้นจะขยายตัวดันครีมอุ่น ๆ ให้ไหลย้อนเข้าในเยลลี่ถุงอัณทะด้านล่าง
ทำให้เกิดความร้อนที่เยลลี่ถุง อัณทะจนผิวด้านนอกหดตัวอย่างรวดเร็ว
เป็นจังหวะบีบรัดสลับกับคลายตัว ก่อให้เกิดจังหวะการพุ่งฉีดน้ำครีมข้นที่รุนแรง
น่าตื่นเต้นเร้าใจอย่าง ที่สุด…
ไอติมพิเศษสองแท่งแรก ได้เด็กหญิงหน้าตาน่ารักสองคน
(…ที่ สวยซะจนน่าจะจับมาตัดหัวออก วางไว้ให้จ้องดูผมที่กำลังข่มขืนร่างกายที่เหลืออยู่
ของพวกเธอซะ …)มาลองกินมัน…
เห็นพวกเธอกินอย่างดุเดือด เร่าร้อนซะขนาดนั้น
….ผม ฝันถึงชื่อเสียงและความร่ำรวยที่มาพร้อมกับคราบน้ำกามที่ล้นลงมาตามง่ามมือ…
แต่ ไม่ล่ะ! ผมเป็นแค่คนขายไอติมตัวเล็ก ๆ กระจอกงอกง่อยคนหนึ่ง
…คุณเชื่อ ไม๊! ตอนนั้นผมไม่ได้คิดเล๊ย ผมเสือกไปคิดเรื่องเงินทองเรื่องชื่อเสียง
ทั้ง ๆ ที่จริง ๆ แล้วผมมีมากกว่านั้น มหาเศรษฐีเหรอ? นายกเหรอ? พระราชา? ฮ่องเต้?
สุลต่าน?
…พวกแม่งน่าสงสารจะตายห่า!!!
…ให้ผมต้องบอกไม๊ ว่าคนขายไอติมอย่างผมมีดีอะไร!
…พวกคุณคงนึกภาพไม่ออกหรอก และผมก็เป็นคนที่บรรยายอะไรไม่เป็นซะด้วย
เอาเป็นว่า เวลาที่พวกเธอยืนเรียงเป็นระเบียบต่อหน้าผม …สาวน้อยวัยแรกผลิเหล่านั้น
…ผม เห็นพวกเธอสำลักยามเมื่อครีมสีขาวข้นฉีดเป็นเส้นตรงเข้าปากไปกระทบในลำคอ
แต่ พวกเธอก็พยายามอ้าปากออกกว้างจนสุด รอให้น้ำครีมฉีดพ่นออกมาจนหยดสุดท้าย
พวก เธอใช้ลิ้นเล็ก ๆ สีชมพูเลียไล้คราบครีมบนหัวไอติมจนเกลี้ยง…
พวกเธอ ประคองลำแท่งไอติมให้ตั้งตรงไว้ด้วยมือทั้งสองข้าง
แล้วค่อย ๆ หย่อนปากอมลงไปจนมิด
และเมื่อพวกเธอรับรู้ได้ถึงความอบอุ่นข้างในลำท่อน พวกเธอจะโยกหัวขึ้นลง
รูดปากเข้าออกจากแท่งไอติม -- ดูดจนแก้มตอบเข้ามา – จากหัวไอติมแดงก่ำลงไปจนสุดโคน
เร็วขึ้น เร็วขึ้นเรื่อย ๆ พร้อมทั้งทำตาโตเหลือกมองมาที่ผมเหมือนจะถามว่า
“…ขอหนูดูดให้แรงและ เร็วกว่านี้ได้อีกไม๊คะ?…”
…พวกเธอหลงรักมัน เธอเรียกมันว่า “ไอติมของน้า” เมื่อเธอมีมันอยู่ในมือ นัยน์ตาเธอมีประกาย
ในขณะที่พวก เธอกำลังเผลอตัวไปกับรสสัมผัสที่แสนประหลาด เมามันส์ไปกับการดูดเลีย
ท่อน ไอติมกระตุกฉีดครีมข้นพุ่งพรวดออก ร่างกายข้างในเธอกระตุกเกร็ง
ลมหายใจ ขาดห้วง หัวนมหดตัวแข็งเป็นตุ่มไตดันเสื้อนักเรียนบาง ๆ ออกมาจนเห็นได้ชัด
ลูก จันทน์ของเธอเปียกชุ่มโชก น้ำรักใส ๆ ไหลพรั่งพรูลงมาตามต้นขา พวกเธอยืนหนีบขาแน่น
บิดตัวไปมา ภายในเปลือกตาสั่นสะท้านเหมือนกำลังอยู่ในภวังค์ฝัน…
มันเป็นเวลาเดียว กับที่ลำควยในอุ้งมือของผม(ที่เอาผ้าปิดไว้อยู่หลังรถไอติม)
พุ่งกระฉูด น้ำกามลงสู่หม้อผสมครีม
วัน ๆ นึงผมได้ส่วนผสมของครีมมากเกินต้องการเพื่อวันต่อ ๆ ไป
…น้ำควยของผมที่ พุ่งออกเปรียบเสมือนน้ำครีมของไอติมที่พวกเธอดูดกินเกลี้ยงจนไม่เหลือ…
เสียง ผ่อนลมหายใจของผมเป็นเสียงเดียวกับเสียงหอบหายใจของพวกเธอ
แท่งไอติมรูป ควยที่อยู่ในมือนุ่ม ๆ บอบบางของพวกเธอ ที่ถูกบีบเค้นจับต้องด้วยความรักใคร่
…จากเด็กหญิงบริสุทธ์นับร้อยกว่าคน …ไม่ใช้ควยของใครแต่เป็นควยของผมคนเดียว
เท่าที่ผ่านมา …มันเป็นความฝันที่ใครบางคนไม่เคยแม้แต่จะลองคิด
แต่สำหรับผม มันเป็นความจริง! …
ผมพูดถูกไม๊ …ผมจะไปอิจฉาใครมากไปกว่าตัวผมเองได้ล่ะ!!!”
……………………………………………………………….
แ ส ง สุดท้ายของวันเป็นสีส้มแก่ ดูเลือนลางในท้ายตรอกเล็ก ๆ ที่ขมุกขมัวแห่งนั้น
ชายคนขายไอติมนั่งพิงรถไอติมด้วยท่าทางอิดโรย ในหน้าเขาซูบซีด
หนวดเคราขึ้นหรอมแหรม
เขามองไปที่ต้นไม้ต้นใหญ่ เบื้องหน้าเหมือนกำลังค้นหาอะไรบางอย่างอยู่
นุชค่อย ๆ โผล่ตัวออกมาจากหลังต้นไม้ ริมฝีปากสีชมพูของเธอแห้งผาก
เธอแลบลิ้นเลีย ริมฝีปากจนฉ่ำชื้นเป็นมันแล้วเดินตรงเข้ามาหาชายคนขายไอติม
“…ซื้อ …ไอติม…ได้ไหมคะ…?” นุชพูดเสียงเบาจนแทบจะไม่ได้ยิน
ชายคนขายไอติ มมองไปที่ชายกระโปรงนักเรียนของเธอที่กรอมพ้นเข่าลงมาหน่อย
“คิดว่าคงไม่ ได้แล้วล่ะจ๊ะ…”
“………..” นุชทำหน้างง ๆ …เสียงของชายคนขายไอติมที่แหบพร่าเหมือนเสียง
ขยับหนวดของแมลงสาบ ทำเอาขนหลังต้นคอเธอลุกชัน
“หนูไม่รู้จริง ๆ เหรอ ว่าไอติมของน้าน่ะ ไม่ได้มีไว้ขาย หนูไม่เห็นเหรอจ๊ะ
ว่าเพื่อน ๆ หนูเค้าทำกันยังไงถึงจะได้กินมัน”
“………..” นุชส่ายหน้า เธอไม่รู้เรื่องราวอะไรเลย…
เพียงแค่ 2 อาทิตย์ที่เด็กหญิงอายุ 11 ปี ผู้แสนจะร่าเริงอย่างเธอต้องนอนแบ่บอยู่บนเตียง
ทรมานกับอาการคันของ อีสุกอีใส จากอีสุกอีใสมาเป็นอีดำอีแดง ซึ่งทำให้เธอดูน่าเกลียด
น่ากลัว ไปทั้งตัว
…และคำพูดอันน่าเบื่อของยาย ที่พูดกรอกหูอยู่ทั้งวัน
…อย่า ไปแกะมันเชียวนะ!…
สายตาของชายที่อยู่เบื้องหน้าเธอน่ากลัวพอ ๆ กับน่าขบขัน
ดวงตาของเขาดำมืด มืดแบบที่มองลึกลงไปจะพบแต่ความว่างเปล่าเวิ้งว้างข้างใน
มันเหมือนดวงตา ของตัวอะไรบางอย่างที่เธอเคยเห็นมันนอนแช่
อยู่ในขวดโหลในห้องชีววิทยา
…ความ รู้สึกร้อนผ่าวบนใบหน้าเมื่อได้เห็นเพื่อน ๆ ของเธอตั้งหน้าตั้งตาดูดกินไอติมแท่งโต
เมื่อครู่นี้ยังคงอยู่
…หัวใจ ที่เต้นรัวถี่ยิบอยู่ในอกเมื่อเห็นร่างของเพื่อน ๆ เหยียดเกร็ง ตัวสั่นเร่า ๆ
เหมือนโดนไฟช๊อต บางคนถึงกับทรุดลงกับพื้นอย่างหมดท่า …
เด็ก ผู้หญิงเหล่านั้นเดินผ่านเธอที่แอบอยู่หลังต้นไม้ออกไปคนแล้วคนเล่า
คราบ เปื้อนสีขาวเหลืองที่ติดแห้งเกรอะกรังอยู่ตามขอบปากคางและคอปกเสื้อ
แวว ตาที่ดูเป็นประกายแปลก ๆ ของพวกเธอ ทำให้นุชไม่สามารถละทิ้งความอยากรู้อยากเห็น
ของตัวเธอเองได้
มันกลับ กลายเป็นความต้องการที่ก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็วจนไม่สามารถหักห้ามใจไหว
และ เมื่อเด็กหญิงคนสุดท้ายได้เดินพ้นออกจากตรอกไป…
นุชตัดสินใจออกมาเผขิญ หน้ากับมัน – ไอติมสีแดงสดแท่งยาวใหญ่แท่งนั้น
– เธอหวังเป็นอย่างยิ่งที่จะได้อมมันไว้ในปากจนมิดดุ้น!
“จริง ๆ แล้ว น้ายังเหลือไอติมของน้าอีกแท่งนึง…
แต่มันเป็นกฏหรือเป็นโชคลางอะไร บางอย่างน่ะนะ…น้าต้องเหลือเอาไอติมแท่งสุดท้าย
กลับบ้านไปด้วย …น่าเสียดายนะหนูนะ…เอ้อ!…แต่…”
ชายคนขายไอติมยื่นมือมาปัดเศษใบไม้เล็ก ๆ ที่ติดอยู่ตรงชายกระโปรงของนุชออก
เธอก้มหน้าลงมองตามมือของเขา
“หนู อยากจะกินไอติมของน้าจริง ๆ เหรอ…”
“…………….ค่ะ!…” นุชก้มหน้านิ่ง หัวใจกระดอนอยู่ในอกอย่างมีความหวัง
ชายคนขายไอติมยิ้มแบบปิดปากสนิท …ริมฝีปากล่างสั่นเบา ๆ
เขาค่อย ๆ ผ่อนลมหายใจยาวออกมาอย่างระมัดระวังเป็นที่สุด
“… ได้! …วันนี้น้าจะยอมให้หนูได้กินไอติมแท่งสุดท้าย…
แต่หนูต้องทำอะไร บางอย่างให้น้าเป็นการตอบแทน …ตกลงไม๊จ๊ะ!”
ชายคนขายไอติมลุกขึ้นไปเปิด ฝาบนรถไอติม ล้วงมือลงไปหยิบไอติมแท่งสุดท้าย
ออกมายื่นให้ ตรงหน้าของเธอ
นุชตาเบิกโพลงด้วยความตื่นเต้น
ดูใกล้ ๆ แล้วมันใหญ่กว่าที่เธอคิดเอาไว้อย่างเทียบไม่ติด
สีแดงสดของมันใสแวววาว ลำท่อนขยับตัวเบา ๆ เหมือนมีชีวิต
ส่วนหัวของไอติมค่อย ๆ พองตัวบวมเป่งขึ้น เมื่อปลายนิ้วของชายคนขายไอติมลูบไป
ตามลำแท่งตะปุ่ม ตะป่ำนั้น เหมือนปลุกมันให้ตื่นจากการหลับไหล
นุชรีบพยักหน้ารับคำอย่าง รวดเร็ว…
ชายคนขายไอติมเข็นรถไอติมแอบไว้ข้าง ๆ รั้วของบ้านที่ถูกปล่อยร้าง
แล้วจูงมือนุชเดินเข้าไปในบ้านนั้น
…ท่าม กลางฝุ่นผง หยากไย่ใยแมงมุม ผนังห้องผุกร่อนที่สีหลุดร่อนออกมาเป็นแผ่น ๆ
กลิ่น เหม็นอับชวนให้คลื่นเหียนอาเจียน
นุชยืนอยู่ตรงกลางห้อง ชายคนขายไอติมนั่งยอง ๆ อยู่ตรงหน้า
เมื่อเขาบอกให้เธอถอดกระโปรงออก ด้วยดวงตาที่ดำทะมึนที่จ้องลึกเข้าไปในตัวเธอ
…นุชปลดตะขอรูดซิป สะบัดก้นให้กระโปรงนักเรียนสีน้ำเงิน
หล่นลงมากองที่พื้นอย่างง่ายดาย
และ เมื่อชายคนขายไอติมบอกให้เธอถอดกางเกงในออก
เธอก็ไม่รีรอที่จะรูดกางเกง ในผ้าฝ้ายสีชมพูลง
…รูดมันออกจากปลายเท้าทีละข้าง
…ก้นกลมกลึงเปลือย เปล่าขาวอล่างฉ่างของนุชบิดตัวไปมา
ขณะที่ชายคนขายไอติมแผ่เป้ากางเกงใน เธอออกสูดดมจนชิดติดปลายจมูก
เขากระพริบตาถี่เพ่งมองไปยังลูกจันทน์เล็ก ๆ ของเธอ…
แท่งไอติมในมือของชายคนขายไอติมกระดิกตัวเร็วขึ้น เขายื่นให้เธอถือมันเอาไว้
กำชับว่าให้ถือไว้เฉย ๆ เท่านั้น …เธอรับมันมาในมือด้วยหัวใจอันพองโต
ไอเย็นไออุ่นแผ่ซ่านจากแท่งไอติ มเข้าปะทะใบหน้าเธอสลับกันไป
ชายคนขายไอติมยัดกางเกงในของนุชลงใน ช่องเล็ก ๆ ของเป้ใบใหญ่
เขารูดซิปเปิดในเป้ออก แล้วหยิบของสิ่งหนึ่งออกมา …ยุกยิกอยู่กับมันชั่วครู่
แล้ววางไว้ข้าง ตัว
…เขาสั่งให้นุชแยกขาออก ในมือของชายคนขายไอติมตอนนี้มีประปุกครีมวาสลิน
เขาล้วงมือลงไปควักครีม ใสขึ้นมา
ใช้นิ้วมือบรรจงลูบไล้มันลงไปที่ลูกจันทน์ของเธอจนทั่ว
ดู เป็นเงามันเยิ้ม …นุขหนีบขาเข้าหากันเล็กน้อยทุกครั้งที่นิ้วมือสากหนาของเขา
ลูบไปโดน ติ่งเนื้อเล็ก ๆ กลางร่องที่ยื่นออกมา
ชายคนขายไอติมปัดฝุ่นที่พื้นแล้ว สั่งให้นุชนั่งลงไป …เธอค่อย ๆ หย่อนก้นลงกับพื้น
เขาจับขาเธอแยกออกจน สุด …แท่งไอติมในมือนุชร้อนผ่าว!!!…
ชายคนขายไอติมยื่นหน้ามาจนเกือบชิด ลูกจันทน์ที่แบะออกสวยเหมือนดอกกุหลาบ
ที่เบ่งบานเต็มที่
ลมหายใจของ เขาที่ระบายออก แรงจนนุชรู้สึกเกร็งที่ช่องท้อง
เมื่อมันพ่นมากระทบพื้น ผิวส่วนในของลูกจันทน์ที่สุดแสนจะอ่อนไหว
เขาหยิบของสิ่งนั้นขึ้นมา กดมันลงไปที่ลูกจันทน์อย่างช้า ๆ
…ความเย็นเข้ากระทบที่ลูกจันทน์ของเธอ น้องนุชหลับตาปี๋ด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก
…เขาบอกให้เธออยู่นิ่ง ๆ หลับตาไว้อย่างนั้น …
และแล้วไอติมแท่งที่เธอรอคอยที่จะได้ลิ้มรสก็จ่อ อยู่ที่ปาก
มันถูกดันเข้ามาในปากเธอทีละนิด
รสชาดหวานอมเปรี้ยวของ มัน ความเย็นจัดที่ผิวนอกและความอบอุ่นข้างใน…
ส่วนหัวที่หยุ่นนุ่มกำลัง พองตัวออก มันยาวลึกจนถึงคอหอย
…นุชอ้าปากออกสุดจนเธอคิดว่าปากคงต้องฉีก
… ณ ที่แห่งนั้นเงียบสนิท
…มีแต่เสียงครางอู้อี้ ๆ เบา ๆ ในลำคอของเด็กผู้หญิงน่ารักคนนั้น…
กับเสียงหอบหายใจของชายคนขายไอติม
ที่ กำลังยัดแท่งไอติมเข้า ๆ ออก ๆ ในปากของเธอถี่ยิบ
ขณะที่อีกมือหนึ่งบีบ กำท่อนเนื้อตัวเองรูดเข้ารูดออกอย่างรวดเร็ว
จนเห็นเป็นแต่เงาสีแดงปลิ้น ไปปลิ้นมาอยู่ในมือ…
…นุชเดินออกจากตรอกด้วยความรู้สึกเลื่อนลอย เหมือนอยู่ในความฝัน
เธอไม่สนใจผู้คนที่จ้องมอง -- ผมเผ้าเธอที่ยุ่งเหยิง – กระโปรงที่เปรอะเปื้อน
ไปด้วยฝุ่นสีเทา – คราบสีขาวที่ติดเต็มใบหน้าและคอปกเสื้อ – เธอไม่ใส่ใจน้ำใส ๆ
ที่ไหลลง มาอย่างไม่หยุดหย่อน จากหว่างขาลงมาถึงข้อเท้า
เธอไม่รับรู้แม้กระทั่งลม อุ่น ๆ จากพื้นถนนด้านล่างที่พัดขึ้นกระทบลูกจันทน์
ที่ไร้สิ่งปกปิด…
…สะเก็ด ดาวที่เป็นประกายระยับสีเงินในหัวมันมาพร้อม ๆ กับตอนที่ความรู้สึก
ร้อน วาบฉีดเข้าใส่ในลำคอ เธอสำลักมันจนขึ้นสมอง -- พยายามที่จะสูดอากาศหายใจ
-- แต่จะทำได้ยังไงในเมื่อสิ่งใหญ่โตนั้นคับปากเธออยู่
มันยิ่งพยายามดัน ตัวเข้ามาลึกจนสุดคอหอย …ในวินาทีนั้นเธอรับรู้ถึงความว่างเปล่า
เธอ พยายามดิ้นรนต่อสู้ แต่ขาทั้งสองข้างเหมือนโดนกดไว้แน่น
…ในเวลาแห่ง ความท้อแท้นั้นเธอกลับรู้สึกได้ถึงความปั่นป่วนในช่องลึกของลูกจันทน์…
มัน ชัดเจนและเชื่องช้าจนเธอสามารถนับเลขตามจังหวะที่ข้างในนั้นมันกระตุก
…ตุ๊ บ…ตุ๊บ…ตุ๊บ…ตุ๊บ…ตุ๊บ…ตุ๊บ…ตุ๊บ…ตุ๊บ…ตุ๊บ…ตุ๊บ…ตุ๊บ…ตุ๊บ…ตุ๊บ…ตุ๊บ…ตุ๊บ… ตุ๊บ…ตุ๊บ…
แล้วความปั่นป่วนนั้นก็แล่นปรู๊ดขึ้นมาจากลูกจันทน์ถึงยอดอก เหมือนลูกแมงมุม
นับร้อย ๆ ตัววิ่งไต่อยู่บนเรือนกาย ลูกแมงมุมทุกตัวพุ่งขึ้นไปสู่จุดหมายเดียวกัน
ที่เต้านมกระเปาะเล็ก ๆ ทั้งสองข้างของเธอ และเมื่อไปถึง พวกมันยื่นเท้าน้อย ๆ
ที่เต็มไปด้วย หนามแหลม ๆ นับพันเท้า สัมผัสที่จุดยอดของหัวนมที่หดตัวจนแข็ง
เป็นตุ่ม ไต
….น้ำตานุชไหลพราก เธอร้องไห้โฮออกมาแต่ไม่มีเสียง!
ขณะเดียวกัน กับที่เธอระเบิดน้ำที่เธอคิดว่ามันเป็นฉี่
แตกทะลักออกจากกึ่งกลางร่าง กายอย่างไม่สามารถสะกดกั้นเอาไว้ได้
….ด้วยความสิ้นหวัง นุชดิ้นเป็นครั้งสุดท้าย
และในที่สุดลมหายใจก็กลับมาหาเธออีกครั้ง…
แสง ไฟรถจากถนนใหญ่วูบเข้าในตรอกที่มืดมิดเพียงชั่ววาบแล้วก็หดตัวกลับไป
ชาย คนขายไอติมนั่งอยู่ใต้ต้นไม้มองดูกล่องสี่เหลี่ยมในมือ
มันคือแบบพิมพ์ ยางซิลิโคนชนิดก่อรูปเร็ว
ซึ่งเมื่อครู่นี้เขาได้ใช้หล่อแบบจากอวัยวะ เพศของเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง
ลูกจันทน์เล็ก ๆ น่ารัก ที่สุดแสนจะอวบอูมและเกลี้ยงเกลา…
…เขาลองนึกถึงส่วนผสมที่จะใช้ …
ใน ส่วนพิ้นผิว น่าจะเป็นแป้งข้าวเจ้าแบบเดียวกับขนมญี่ปุ่น
ผสมมาชแมลโล่ วลงไปเพื่อความตึงตัว
นั่นคงจะทำให้มันนุ่มนิ่มและยืดหยุ่นได้เหมือนของ จริงมากที่สุดแน่ ๆ
…ถัดจากส่วนพื้นผิวในส่วนแคมนอกทั้งสองข้างเขาจะใช้ เยลลี่เคลือบเอาไว้อีกชั้น
เพื่อให้ดูมีความนูนเต่งเป็นพิเศษ ก่อนใส่ไส้ครีมสดเสริมลงไปจนเต็ม
…แต่ส่วนสำคัญที่สุด!
…ในส่วนที่ เปียกชื้นเป็นเมือกลื่นที่มีอยู่เสมอในร่องลูกจันทน์ของพวกเธอเหล่านี้ล่ะ
เขา จะเคลือบมันได้ด้วยอะไรดี …แป้งมันลื่น ๆ เหนียวหนืดอย่างงั้นเหรอ
…รส ชาดคงจะแย่มาก ๆ
…น้ำหล่อลื่นจริง ๆ ของพวกเธอล่ะ?…มันจะเป็นไปได้ยังไง!
วันนี้โชคดีจริง ๆ …มันเป็นไอเดียวิเศษสุดที่ไม่เคยคิดถึงมันมาก่อน
…ดีที่เตรียมแม่พิมพ์ ซิลิโคนติดมาด้วย
เขานึกไปถึงการผลิตมันออกขาย “ไอติมพิเศษรูปจิ๋มเด็กหญิงนักเรียนประถม”
…ผู้ชายตั้งแต่วัยหนุ่มถึง วัยชราแย่งยื้อกันซื้อมันด้วยราคาที่แพงลิบลื่ว
…ซุกซ่อนมันไว้ไม่ให้ ใครได้เห็น เอาเข้ามาในห้อง – ปิดประตูลงกลอนแน่นหนา
-- แกะกล่องเก็บความเย็นออก -- ประคองมันไว้ในมือ -- ชื่นชมในความอวบอิ่ม
สม จริงและกลิ่นอันแสนรัญจวนใจ -- ค่อย ๆ สัมผัสความหยุ่นของเนื้อหนัง --
ลูบ ไล้ไปจนน้ำเมือกลื่นซึมเยิ้มออกมา – ละเลงลิ้นโลมเลียไปจนทั่วทุกร่องกลีบ
– แยงลิ้นลงไปในรูเพื่อพบกับการบีบรัดตัว …เมื่อดูดตรงติ่งเนื้อก็จะมีน้ำหวาน
ทะลักออกมา… หลังจากนั้นก็ลงมือกินเนื้อไอติมที่สุดแสนจะอร่อย
หรือแม่แต่จะมีบางคน ไม่กินแต่ใช้มันทำอย่างอื่นก็เป็นได้
…ไม่! …เขาคงจะไม่ทำขาย มันจะเป็นไอติมที่วิเศษสุดสำหรับเขาคนเดียวเท่านั้น
…คิดถึงตรงนี้ แล้วเขาก็ยิ้มออก!
เมื่อตอนเย็น…ช่างเหมาะเหม็งจริง ๆ …กับสิ่งที่เขาได้ให้เด็กหญิงคู่นั้นทดลองใช้
…น้องเตยกับโอปอลนั่นไง
ไอ ติมชนิดใหม่ที่ทำจากเยลลี่ล้วน ๆ …ใช้เสียบไปในรูจิ๋มของพวกเธอเพื่อความรู้สึก
เย็นผ่อนคลาย
ส่วนกลาง ของแท่งไอติม(ขนาดเท่าเดิมแต่เยลลี่สามารถหดตัวจนยัดเข้าใป
ในรูเล็กจิ๋ว ของพวกเธอได้) เป็นช่องไว้ดูดซับน้ำ…จะน้ำอะไรล่ะ!
…ก็น้ำรักอันแสนหอม หวานจากเด็กสาวไร้เดียงสาอย่างพวกเธอไง
…แล้วพรุ่งนี้!…ตอนที่เด็กทั้ง สองนั้นมาให้เขาดึงแท่งไอติมออก
ข้างในนั้นจะเต็มไปด้วยน้ำเมือกของพวก เธอ (เมื่อแรกเลยเขาคิดที่จะดูดกินน้ำรัก
นั้นจากหัวของไอติม …ช่างน่าอาย มันน่าทุเรศกับการที่ต้องมาดูดควยของตัวเอง!
….แม้จะไม่ใช่ ควยจริงก็เถอะ)
…ในที่สุดมันก็ลงตัว “ไอติมพิเศษรูปจิ๋ม