### ตอนที่ 6 inju in the city###
ท่ามกลางป่าคอนกรีดที่มีขนาดเส้นผ่าศูนยกลางกว่า 100 กิโลเมตร ตึกแต่ละตึกส่วนใหญ่จะใหญ่โตน่าเกรงขาม บ้างก็มีตึกเก่าตึกใหม่ สลับกัน บางตึกมีคนอาศัย บางตึกก็ถูกทิ้งร้าง ส่วนมากตึกร้างจะเป็นภาพที่ชินตาคนเมืองนี้ไปเสียแล้ว คนส่วนใหญ่จึงไม่สนว่าตึกต่าง ๆ จะเป็นเช่นไร หารู้ไม่ว่า 1 ในจำนวนตึกร้างเหล่านั้นกลับกลายเป็นรังที่สมบูรณ์แบบของ"มัน"
ตึกร้างสูง 5 ชั้นที่ดูธรรมดาในสายตาคนทั่วไป เมื่อครั้งอดีตเจ้าของนั้นสร้างเพื่อไว้สำหรับคามบันเทิงจึงมีการสร้างที่จอดรถชั้นไต้ดินและมีห้องลับสำหรับตัวเขาเอง แต่เมื่อสร้างเสร็จเศรษฐกิจก็ทรุด ตึกที่เขาหวังจะสร้างตัวเงินกลับดุดเงินเขาไปในที่สุดเขาก็ล้มละลายจนกระทั่งหายตัวไป หลายคนร่ำลือว่าเขาฆ่าตัวตายในห้องลับของเขา บ้างก็ว่าเขาหายตัวไปในตึกเขา แม้กระทั่ง
ว่าตึกนี้มีอาธรรพ์ หรือผีสิงสถิตย์อยู่ หลายคนมาลองของไม่พบอะไร บางคนก็หายตัวไปอย่างลึกลับหลายวัน เมื่อกลับมาก็จำอะไรไม่ได้บ้างก็เสียสติ เสียงล่ำลือจากคนหนึ่งสู่คนหนึ่ง แพร่กระจายอย่างรวดเร็วชักชวนพวกลองของให้เข้ามายามค่ำคืนหารู้ไม่ว่า พวกเขาเหล่านั้นได้เข้ามาสู่รังของ "มัน"
2.00
เสียงรถมอเตอร์ไซด์ ฝ่าความเงียบงันยามค่ำคืน แสงไฟจากรถ 2 คันแผดมาโดนป้ายซึ่งเขียนว่าอันตรายห้ามเข้าใกล้ ๆ มีศาลเพียงตาและพวงมาลัยมากมายกองอยู่กลิ่นควันธูปของพวกขอหวยแทบจะยังไม่จางหายไป คน4คนที่อยุ่บนนั้นจับจ้องไปที่ตึกร้างนั้นก่อนจะดับเครื่องและถอดหมวกกันน๊อกออก (การขับรถถูกกฎหมายต้องเปิดไฟใส่หมวกนะครับ) ผมสั้นถึงติ่งหูที่ถูกรวบไว้ตอนขับรถค่อย ๆ คลี่ลงอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย เผยร่าง 4 ร่างซึ่งเป็นเจ้าของรถ
แคร์ สาวมั่นเธอใส่ชุดกางเกงยีนเสื้อยืดรัดจนเห็นอกโต ๆ ของเธอแทบจะปลิ้นออกมาโดยมีเสื้อยืดหนังตัวโตเท่านั้นที่ปิดไว้ เธอเกิดที่เมืองนี้มีฐานะปานกลางค่อนข้างดี หลายปีที่ผ่านมาเธอตะเวนลองของตามบ้านร้าง หรือ ตึกร้าง ตามหาผีเธอเป็นคนหนึ่งที่เคยมาที่นี่แล้ว
ซินสาวน้อยจากทางเหนือขาดความมั่นใจ หน้าตาจิ้มลิ้มของเธอซ่อนความฉลาดไว้แต่ส่วนมากมักจะขาดความเฉลียวเธอเป็นนักศึกษาปีแรกจากมหาวิทยาลัยเธอเป็นลุกครึ่งผมจึงดำผสมทองตาสีฟ้าของเธอดูเป็นประกายเมื่อต้องแสงจันทร์แม้ว่าคนอื่นจะไม่สังเกตแต่หน้าอกที่ซ่อนไว้ในชุดนักศึกษานั้นคัพ F เชียวนะ
แวว สาวกร้าวผู้กร้านชีวิตเธอต้องทำงานแต่เด็กเพราะว่าที่บ้านเป็นคนยากจน การที่เธอตากแดดบ่อย ๆ ทำให้เธอมีผิวเป็นสีแทน มือหยาบกร้านจากการผ่านงานมาไม่น้อย ด้วยเหตุนี้เธอจึงยังไม่มีแฟนแถมยังไร้เดียงสาเอามาก ๆ เห็นภายนอกตัวดำ ๆ แบบนี้แต่ภายในขาวจั๊วนะเออ ชุดที่เธอใส่เป็นเสื้อยืดลายพรางกับกางเกงผ้าบางเบาสีดำ
คนสุดท้าย แทน สาวน้อย ม.4 น้องของแคร์ เธอมีความเป็นผู้ดีวัน ๆ แทบจะไม่ได้ทำงานอะไร วัน ๆ ไม่โดนแดดเลย เธอเก่งด้าน com เป็นอย่างมากเพื่อชดเชยปมด้อยที่หุ่นเธอเหมือนเด็กประถมมาก ๆ มีเพียงขนไรบาง ๆ เท่านั้นที่บอกว่าเธอโตแล้ว แว่นหนา ๆ ของเธอนั้นมัจจะโดนล้อเสมอหากว่าเธอไม่ใส่เธอจะไม่เห็นอะไรเลย
ทั้ง 4 คนเป็นเพื่อนกันเมือเข้าปี 1 ของมหาวิทยาลัย (ยกเว้นแทน) ด้วยทั้งหมดมีนิสัยที่เข้ากันได้ที่ชอบเรื่องผี เมื่อได้เวลาว่างก็มักจะคุยเรื่องผีกัน หลายครั้งที่ทั้งหมดจะยกพวกไปลองของกันบ่อย ๆ โดยแคร์จะเป็นคนไปหาบ้าร้างตึกร้างที่ว่ากันว่าเฮี้ยน จนท้ายสุดแคร์หายไป 4 วัน(รวมเสาร์อาทิตย์)ก่อนจะกลับมาบอกว่ามีบ้านร้างเด็ด ๆ ก่อนที่จะวางแผนกันมาในคืนวันศุกร์ใช้เวลากว่า 2 ชั่วโมงและอีก 1 ชัวโมงลัดเลาะตามซอยและที่โล่งจนมาถึงตึกนี้
"ไกลจังเลยกว่าจะมาถึง"แววบ่นออกมา
"เถอะน่า รับลองตึกนี้เฮี้ยนแน่นอน"แคร์ยิ้มการันตีแบบที่เห็นประจำแต่หลายครั้งก็ไม่พบอะไรจนคนอื่น ๆ ชักไม่แน่ใจในรอยยิ้มนั้น
"พี่แน่ใจเหรอ"แทนสวนทันควันแบบพี่น้องก่อนที่แคร์จะจับแทนสลีปเปอร์โฮลแบบเล็กน้อย
"จะเข้าไปกันยัง"แคร์บอกกับทุกคน
"เออ... "ซินพูดแบช้า ๆ เอื่อย ๆ แบบฉบับของเธอ
"ว่าไง ซิน"แวว พูดขัดเพราะเธอไม่ชอบความช้า
"คือว่า"ซินกำลังจะเอ่ยปาก
"ชักช้าจริง ๆ เข้าไปแล้วค่อยบอก"แคร์จูงแขนของเธอเดินอย่ารวดเร็ว อันที่จริงซินมีลางสังหรณ์ที่ดีเยื่ยมแต่หลายครั้งที่กว่าจะบอกคนอื่นได้เหตุการณ์ก็เกิดไปแล้ว ครั้งนี้เธอรู้สึกไม่ดีเอามาก ๆ สังหรณ์ว่าทุกคนจะมีอันตรายแต่ก็ไม่ทันได้บอก
2.30 ทั้ง 4 คนขึ้นมาถึงชั้น 5 มองเห็นวิวทิวทัศน์ผ่านช่องหน้าต่างที่เปิดว่างอยู่ทั้ง 4 มองลงไปข้างล่างเห็นแสงไฟที่ไกลที่สุดก็อยู่ห่างไปกว่า 10 กิโลเมตร
ตึกนี้แบ่งเป็น 2 ด้าน ด้านเหนือจะเป็นลานกว้างส่วนด้านไต้จะแบ่งเป็นห้อง ๆ เหมือนโรงแรม ทั้ง 4 คนสนุกกับการเปิดห้องต่าง ๆ บ้างก็กรี๊ดกร๊าดตามภาษาเด็กมาลองของทั่วไป
3.00 หลังจากลองของกันมาพอสมควรแล้วทั้ง 4 ก็เดินลงมาข้างล่างที่ชั้น 1
"ไม่เห็นมีอะไรเลยวะแคร์"แววบ่น
"โทษทีก็ข่าวมันออกว่าเฮี้ยนนี่นา"แคร์ยกมือขอโทษ
"เออ ไม่ได้เรื่องเลย"แทนตัดพ้อก่อนจะโดนแคร์ไส่แบร์ฮักแบบเบา ๆ พองาม
"ฉันไปฉี่ก่อนนะ"แทนเดินท่อม ๆ ไปด้านหลังตึกเพื่อฉี่ กางเกงรัดรูปแบบนักปั่นจักรยานลงอย่างลำบาก ก่อนที่จะดึงกางเกงในตัวจิ๋วลงตามเพื่อที่จะนั่งยอง ๆ เธอไม่รู้เลยว่าจุดที่เธอนั่งฉี่อยู่นั้นเป็นทางเข้าลานจอดรถไต้ดินซึ่งมีต้นไม้ปิดอยู่ด้วยความมืดทำให้เธอนึกว่าเป็นกำแพง เสียงฉี่ท่ามกลางความเงียบสงัด ทำให้มันรู้ว่าเหยื่อเข้ามาติดกับแล้ว หนวดเล็ก ๆยื่นออกมาผ่านแนวหญ้าพันเข้าที่ข้อเท้าของเธอแต่เธอยังไม่รู้สึกเพราะข้อเท้าเธอนั้นมีกางเกงและกางเกงในกองอยู่ เธอฉี่โดยมองไปมารอบ ๆ แต่กลับไม่ได้มองของสงวนของเธอเลยแม้แต่น้อย หนวดเล็ก ๆ ค่อย ๆ เลื้อยต่ำมาจนถึงปากถ้ำก่อนจะบีบตัวเป็นคล้าย ๆ เส้นด้ายเข้าไปสำรวจภายในถ้ำอย่างตื้น ๆ ก่อน
"อุ้ย" แทนรู้สึกจักกะจี้เธอคิดว่าแค่ลมพัดเลยไม่ได้สนใจ ฉี่ยิ่งทำให้หนวดที่เหมือนเส้นด้ายเล็ก ๆ เลื้อยเข้าไปเร็วยิ่งขึ้นจนกระทั่งไปติดกับเยื่อพรหมจรรย์ของแทน มันแยกตัวเข้าไปทางช่องเล็ก ๆ ที่ใว้ให้ประจำเดือนไหลออกมาแต่ก็พอเพียงที่วัตถุขนาดเท่าเส้นได้หลุดเข้าไป ในที่สุดมันก็ไปถึงปากมดลูกที่ไม่เคยผ่านราคีคาวมาก่อนของแทน
"ฮึบ"แทนฉี่เสร็จแล้ว ก็ล้วงกระดาษทิชชู่ออกมาเพื่อเช็ดหีของตัวเอง เธอเริ่มรู้สึกว่ามีบางสิ่งผิดปกติกับหีของเธอเอง เธอก้มมองดูแต่ไร้แสงไฟทำให้เธอต้องคลำเอาเอง นิ้วมือไต้ไปตามผิวหนังอันเรียบลื่นของเธอ นิ้วโป้งกับนิ้วนางถ่างแคมทั้ง 2 ข้างออก แล้วไช้นิ้วชี้กับนิ้วกลางลูปไปมาสำรวจ เธอรู้สึกเหมือมีด้ายบาง ๆ ยื่นออกมาเธอคิดว่าเป็นด้ายจากกางเกงในที่เธอสวมอยู่จึงดึงอย่างแรงหวังว่ามันจะหลุด ทันใดนั้นเธอก็จุกแน่นท้องทันที
"โอ๊อค อะ อะไรเนี่ย"เธอเอามือกุมท้องแน่นไปหมด มันเมือรับ สัมผัสได้ว่าจะมีอันตรายมันเปลี่ยนรูปแบบหัวของมันให้กลางเป็นรูปดอกเห็นอันโตเท่าลูกปิงปองติดแน่นอยู่ภายในช่องคลอดของแทน เธอพยายามดึงแต่ด้านนั้นก็ลื่นเหลือเกิน แถมยังมีทั้งน้ำฉี่และเมือกเสียวที่ไหลออกมาบาง ๆ ทำให้ผิวมันเหมือนกับปลาไหลตัวเล็ก ๆ
"อึก คะ ใครก็ได้ ช่วยด้วย พี่แคร์ อ้าาา"เธอจุกท้องอย่างแรง เส้นด้ายนั้นพริบตาเดียวจากเส้นเล็ก ๆ ก็ค่อย ๆ ขยายขึ้นจนเกือบเท่าเชือกในล่อน มันโปร่งใสเหมือนสายน้ำที่เปิดจากก๊อกต่างกันแค่ว่ามันเคลื่อนไหวได้ด้วยดั่งมีชีวิต มันส่ายไปมาซ้ายขวา สะบัดประหนึ่งสายยางดับเพลิงที่ไม่มีใครควบคุม แหวกว่ายในช่องคลอดของ เล่นเอาแทนเสียวอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนขาแข้งอ่อนไปหมด เธอทรุดฮวบลงกับพื้นจับหนวดนั้นให้หยุดสะบัดโดยจับตรงปลายที่ติดกับหีของตัวเอง ได้ผลมันหยุดสะบัดในใจเธอคิดว่ามันหยุดแล้ว
"ฮึก ๆ อะไรกันเนี่ย"แทนสะอื้นให้ทั้ง ๆ ที่
"ทุกคนช่วยด้วย ใครก็ได้"แทนเรียกให้อีก 3 คนช่วยก่อนที่จะเสียววาบที่ท้องน้อย
"อ๊าคคคค"หนวดนั้นหยุดสะบัดแล้วแต่เปลี่ยนเป็นกระแทกแทน ไม่ใช่เบา ๆ แต่แรงมากจนท้องน้อยของแทนนูนขึ้นมาตามแรงกระแทก มือที่กำหนวดอยู่หลุดออกมือ คราวนี้มันทั้งสะบัดและกระแทก น้ำเสียวทะลักจากหีออกมานองพื้นจนเปียกไปหมด ท่ามกลางความเสียวสติกำลังจะหลุดลอย ความคิดอย่างเดียว"ต้องหนี" เธอเริ่มคลานแตร่างกายมันไม่ยอมเป็นใจแขนขาอ่อนไปหมดแรงส่วนใหญ่ไปตอบสนองหนวดมันหมด
"อ้าาา อึก คะ ใครก็ได้ ช่วย ดะ ด้วยยย"แทนร้องกึ่งครางคราวนี้กังวานไปทั่วบริเวณ จนทุก ๆ คนได้ยิน
"แทน แทน อยู่ไหน "แคร์เมื่อได้ยินเสียงก็รีบวิ่งมา กว่า 10 นาทีที่พวกเธอ (แคร์ แวว ซิน) ถึงจะวิ่งมาถึงที่แทนอยู่ ภาพที่เห็นคือแทนกำลังโดนลากโดยบางสิ่งบางอย่างอยู่ในดงไม้ เธอยื่นมือไปเพื่อดึงร่างของแทนออกมา
"จับไว้นะแขนพี่ไว้นะแทน"แทนยื่นมือไปคว้าแขนไว้ได้
"ช่วยด้วย แคร์ อ้า"แทนเสียวจนมือกระตุกหลุดออกจากแขนแคร์ พริบตานั้นก็มีหนวดอีกนับร้อยพุ่งออกมาคว้าตัวแทนไว้ก่อนจะดึงเข้าไปในดงไม้ ทั้ง 3 ตะลึงกับภาพที่เห็น แคร์ รีบพลักดงไม้พวกนั้นออกเผยให้เห็นทางเข้าลานจอดรถไต้ดิน
"จะไปช่วยเดี๋ยวนี้ล่ะแทน "แคร์พูดทั้งน้ำตานองหน้า
"เดี๋ยวอย่าไปเลย"แววฉุดแครไว้ทัน
"มัน มัน อันตราาย นะแคร์"ซินพูดแบบช้า ๆ
"ไม่สน แทนเป็นน้องฉันยังไงก็ต้องไปช่วย"
"ไม่เห็นเหรอว่าเกิดอะไรขึ้น ต้องแจ้งตำรวจก่อน"แววควักมือถือออกมา หน้าจอขึ้น"นอกพื้นที่บริการ"
"ไม่จริงน่า"แววตกใจ
"ไม่ทันแล้วฉันจะไปช่วยแทน"
"งั้นฉันไปด้วย"แววอยากช่วยเพื่อน แม้ว่ามันจะอันตราย
"เอ่อ---"ซิน จะพูดอะไรซักอย่าง
"อย่าบอกนะว่าเธอจะไม่ไปด้วย"แคร์สวนกลับทันที ซินส่ายหน้าทั้งที่ยังไม่ทันได้เอื้อนเอยอะไร แล้วก็โดนลากเข้าไปยังลานจอดรถไต้ดินอันมืดสนิด...
ตอนนี้ผมมะสบายอย่างแรกมะพูดมากละปวดท้องจนแทบขัยบตัวมะใหวละ