🧡 XONLY 🧡

  

Legend Of Survivors Online.

ตอนที่ ๓ : ๑๔ อีกครั้ง

----------------------------


ท่ามกลางท้องทุ่งสีเขียวแซมเหลืองหน้ากำแพงเมืองหลวง เสก หรือนามในเกมว่า 'นักฆ่าหมายเลขแปด' ผู้ยิ่งใหญ่ เขาอยู่ในชุดเกราะสีเงินสะท้อนแสงแดดอลังการมีดาบใหญ่เหน็บหลังและปืนพกสองกระบอกเหน็บซองหนังที่คาดเอว เขายืนรับลมอยู่อย่างสบายใจ สูดอากาศบริสุทธิ์ของไอดินกลิ่นหญ้าเข้าไปเต็มปอด เขารู้สึกผ่อนคลายที่สุดในรอบสิบปี เมื่อได้มาอยู่ในโลกแห่งจินตนาการเสมือนจริงของเกม LoSo แห่งนี้ ภาพภูเขาสูงที่มั่นคง และปราสาทราชวังบ้านเรือนที่เรียงรายอยู่ในอ้อมกอดแห่งกำแพงสูงเหล่านั้น ถูกแสงแห่งอาทิตย์ฉายส่องสถาปัตยกรรมต่างๆให้สวยงามและน่าตื่นตาตรึงใจ

สายลมเย็นพัดผ่านร่างของเสกในชุดเกราะที่กำลังเดินลงจากเนิน เขาไม่เร่งรีบใดๆด้วยอยากจะซึมซับบรรยากาศของธรรมชาติให้เต็มอิ่มก่อนจะเริ่มดำเนินกิจกรรมต่างๆในเกม

"บอกตรงๆนะ แค่ได้เข้ามาอยู่ในบรรยากาศแบบนี้ก็คุ้มแล้ว" เสกเอ่ยขณะเดินบนทางดินสีแดงที่ตัดผ่านทุ่งหญ้าสีเหลือง มือหนายื่นไปสัมผัสปลายต้นหญ้าที่ขึ้นสูงถึงสะเอว รู้สึกระคายฝ่ามือราวสัมผัสกิ่งก้านใบต้นหญ้าจริงๆ สายลมยังคงโบกโบยพัดพาเอาใบไม้แห้งร่วงหล่มจากต้น เสกมองแล้วอดชื่นชมคนออกแบบเกมนี้ไม่ได้ที่ใส่ใจทุกรายละเอียดสมจริงยิ่งนัก ภาพที่หายไปจากสังคมแห่งความเป็นจริงได้คืนกลับมาในโลกออนไลน์อย่างสมบูรณ์แบบ

"ว่าแต่คุณกฤชเล่นเกมนี้ สะสมค่าพลังและสถานะไว้ขนาดไหน?" เสกหยุดเดินเมื่อถึงลำธารเล็กๆแวดล้อมไปด้วยต้นไม้ร่มรื่น เสียงนกขับขานเจื้อยแจ้ว ปลาฮุบน้ำดังจุ๋มๆ บรรยากาศร่มรื่นยิ่งนัก  เสกเอ่ยขึ้นเพราะอยากจะตรวจสอบค่าพลังที่ตัวละครนี้มีอยู่ เขายื่นมือไปข้างหน้าปรากฏจอโฮโลแกรมสีฟ้าขนาดทีวีจอ ๕๐ นิ้ว แบ่งเป็นช่องแยกเป็นตารางข้อมูลต่างๆของตัวละคร นักฆ่าหมายเลขแปด ด้านบนเป็นข้อความว่า "ดูข้อมูลส่วนตัว"

 เขายื่นมือไปกดที่ช่องนั้นทันที

Click!

ผู้เล่นนักฆ่าหมายเลขแปด

VIP. Hero Mastery  เลเวล 300 ระดับ  Global Supervisor

สถานะ ออนไลน์ (ปกติ)

HP                        100 / 100 %

MP                       100 / 100  %

Exp                      100 / 100

Skill                      100

เงิน                        76,000    ล้านเซนัล

ภาษี : 2,276 (1.124 ต่อวัน)  เหรียญทอง 150,  เหรียญเงิน 0,  เหรียญทองแดง 0

พลังโจมตี                       100%

พลังป้องกัน                     100%

ความเร็ว                         100%

ความแม่นยำ                     100%

หลบหลีก                        100%

"โอ้... เกมนี้ใช้หน่วยพลังเป็น % เหรอ ก็ดีเหมือนกันแหะ  ร้อยเปอร์เซ็นนี่คงจะเป็นพลังสูงสุดในเกม พลังเต็มร้อยทุกอย่างเลยนะเนี่ย ตัวเลขง่ายๆอย่างนี้คำนวณเวลาใช้พลังไม่ยาก ระบบอื่นๆก็พอเข้าใจ ทักษะการต่อสู้บวก ความนิยมบวก ทักษะผู้นำระดับแม่ทัพ เอ..แต่.กลุ่มไม่มี  เพื่อนไม่มี ไอเทมส่วนตัว เต็มทุกช่อง กิจกรรมตอนนี้ยังไม่มี เควสใหม่ไม่มี ดันเจี้ยนใหม่ไม่มี สงสัยจะเคลียร์หมดแล้ว ส่วนไอ้ตัวย่อภาษาอังกฤษนี่อะไรนะ เราก็ภาษาอังกฤษไม่ค่อยแข็งแรงด้วย"

"HP นี่คงหมายถึง Hit point (พลังชีวิต) MP คงหมายถึง Mana Point เอาไว้ใช้สกิลสินะ ส่วน Exp นี่คงจะเป็น Experience (ค่าประสบการณ์) อื่อ..คงจะไม่ผิดแน่ๆ ถ้าผิดก็ยุ่งหล่ะ..." เสกคาดเดาเอาตามประสบการณ์การเล่นเกมของเขาซึ่งมักจะมีตัวย่อเหล่านี้โผล่ขึ้นมาเสมอๆ โดยเฉพาะเกมออนไลน์แนว MMORPG. ที่เขาพอจะคุ้นเคยบ้าง




------------------------------------------

[ MMORPG ย่อมาจาก Massive Multiplayer Online Role-Playing Game

Massive หรือ massively = เป็นกลุ่ม เป็นก้อน เป็นหนึ่งเดียว

Multiplayer  =  ผู้เล่นหลายคน

Online  = การเข้าสู่ระบบเครือข่ายขนาดใหญ่ เช่น Internet

Role-Playing Game = เกมที่ผู้เล่นจะต้องสวมบทบาทเป็นตัวละครของเกมนั้น ]

------------------------------------------

"โอโห้...คุณกฤชนี่ค่าพลังเต็มทุกอย่างเลย ร่ำรวย มั่งคั่ง ทรัพย์สิน มหาศาล โอ้ย..จะเก่งเทพอะไรขนาดนี้ เข้ามาก็ไม่ต้องไปไล่เก็บเลเวลเพิ่มสกิลเลยอย่างที่เขาว่าจริงๆ เปิดดูอะไรๆตรงไหนก็เต็มไปหมด แถมบวกอีกด้วย นี่เราเข้าเล่นแทนแทบไม่ต้องทำอะไรเพิ่ม แค่ออนไลน์ตามระยะเวลาที่กำหนดไว้ในเกมก็สามารถชนะเลิศเกมนี้ได้อย่างที่เขาบอกจริงๆ"

เสกกดดูค่าพลังต่างๆอยู่พักใหญ่ เมื่อตรวจดูจนพอใจก็กดปิดหน้าต่างสถานะในทันที เขาปรายตาไปมองหน้าปัดบนนาฬิกาพบว่าตอนนี้เวลาในเกมคือ ๗.๓๐ น. เวลายังมีเหลือเฟือสำหรับการผจญภัย เพราะนี่เพิ่งจะออนไลน์วันแรกในเกมเท่านั้น และสามารถเดินชมนกชมไม้อย่างสบายใจ เนื่องจากสถานะจัดอยู่ในระดับสูงสุดแล้ว ไม่ต้องเร่งต้องรีบอะไร

"เข้าเมืองไปเดินเล่นแล้วหาอะไรกินดีกว่า เงินเต็มกระเป๋าขนาดนี้ จะกินให้พุงกางเลย" เสกรำพึงกับตนเองแล้วเดินฮัมเพลงไปอย่างสบายใจ เขาไม่ใช้วาร์ปเพราะอยากรู้ข้อมูลเกมและวิถีการดำรงชีวิตในโลกออนไลน์เสมือนจริงแห่งนี้ให้ลึกซึ้ง เพื่อที่จะเล่นเกมสานต่อตัวละครนี้อย่างถูกต้อง ถูกวิธีและก้าวสู่จุดสุดยอดของเกมออนไลน์เสมือนจริงให้สมกับเจตนาที่กฤชคาดหวังไว้กับเขา "ทวีปสุวรรณภูมิ แผ่นดินแห่งทองคำ มีอะไรสนุกๆตื่นเต้นรอฉันอยู่บ้างนะ..."





แผนที่ในเกม

'ด้านซ้ายสิบนาฬิกา มอนสเตอร์ อสูรหมาป่า ประเภท วาร์ก ๓ ตัวกำลังจู่โจมผู้เล่นระดับ ๔ อยู่ ' เสียงเตือนของผู้หญิงเอ่ยบอกข้างๆหู เสกขมวดคิ้วหันไปมองในทิศทางนั้น ก็ได้เห็นหมาป่าตัวใหญ่ขนหนาปากกว้างอ้าแสยะเห็นเขี้ยวขาวยาวน้ำลายไหลยืดกำลังรุมล้อมร่างอ้อนแอ้นของสตรีผมยาว ใบหน้าสวยหวาน ปากนิด จมูกหน่อย ตาโต เธออยู่ในชุดเสื้อกล้ามสีฟ้าทับด้วยเสื้อคลุมสีขาว สวมกางเกงขาสั้น มีสนับเข่าและศอกสีดำเสริมเหล็ก สวมรองเท้าบู้ทครึ่งน่อง สวมถุงมือหนาถือดาบเล่มพอเหมาะมือ ท่าทางของเธอกำลังตื่นกลัวบรรดาหมาป่าตัวใหญ่ขนาดม้าที่กำลังจะเข้าขย้ำ

"คนอื่นๆไปไหนหมดเนี่ย ว้ายๆตั้งสามตัว จะสู้ยังไงไหว มาช่วยฉันไวๆ" หญิงสาวกวัดแกว่งดาบป้องกันตัวไป ร้องตะโกนเรียกให้เพื่อนๆมาช่วยไป

"สงสัยจะปาร์ตี้ตีมอนสเตอร์แล้วพลัดหลงกับเพื่อนๆมา อื่อ..จะไหวไหมนั่น..."เสกยืนดูอย่างสนใจ หมาป่าที่รุมล้อมหญิงสาวมีค่าพลังระดับ ๒ เป็นมอนสเตอร์ที่พวกมือใหม่นิยมล่าเพื่ออัพเลเวล Mastery Boost ทำให้ได้รับค่าประสบการณ์ Mastery System เป็น 'สองเท่า'และเลื่อนเป็น Hero Mastery เลเวล ๑ ได้

'อย่าเข้ามานะ ไม่งั้นแกเจอดาบฉันฟันแบะแน่ๆ กรี๊ด!!!" เสียงอันตื่นตกใจปนเจ็บปวดดังขึ้น เมื่อหญิงสาวฟันพลาดและถูกอสูรหมาป่าว้าร์กตัวหนึ่งงับเข้าเต็มๆที่แขนและสะบัดอย่างแรง จนร่างบางของเธอลอยคว้างไปตกที่ชายป่าอีกด้าน ที่แขนขาวๆข้างขวาปรากกรอยเขี้ยวเหวอะหวะ เลือดสดๆไหลกระฉูดออกมาราวท่อประปาแตก

"กรี๊ดดดด....โดนกัดเข้าแล้ว แกๆๆ แกทำแขนของฉันรอย ไอ้หมาบ้า!" หญิงสาวลุกขึ้นมองหาดาบที่หลุดมือขณะเจ้าอสูรหมาป่าทะยานร่างตามมางับเข้าที่ข้อเท้าแล้วสะบัดจนร่างบอบบางลอยไปลอยมา "ปล่อยฉันนะ ไอ้หมาบ้า โอ้ยๆๆฉันเวียนหัว นี่แน๊ะๆๆ" หลังจากที่โดนจู่โจมอย่างไม่ทันตั้งตัว หญิงสาวทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ใช้เท้าข้างที่เป็นอิสระถีบใส่ใบหน้าของเจ้าอสูรหมาป่าหลายที เสกยืนที่ยืนดูอยู่ชักปืนกระบอกหนึ่งจากเอวมาเล็งใส่หมายยิงตรงหัวเจ้าอสูรหมาป่าเพื่อช่วยเหลือหญิงสาว แต่ว่าไม่สามารถยิงได้เพราะมีร่างหญิงสาวที่ถูกงับข้อเท้าสะบัดไปมาไม่หยุดบังเป้าสังหารอยู่

"ปล่อยฉันนะ ฉันเจ็บนะเว้ย!" หญิงสาวตะโกนเสียงดัง และยังใช้เท้าอีกข้างถีบเข้าที่ใบหน้าของมันไม่ยั้ง

"บ้าชิป! อยู่เฉยๆซี..."เสกที่ยืนเล็งสบถออกมา เพราะว่าหญิงสาวไม่ยอมอยู่นิ่งๆ และทักษะการยิงปืนของนักฆ่าหมายเลขแปดไม่ได้มีรูปแบบพลิกแพลงยิงกระสุนวิถีโค้งได้ จนกระทั่งหญิงสาวยกเท้าถีบเข้าที่เบ้าตาของมันอย่างแรง จนปลายรองเท้าทิ่มเข้าตามันเลือดกระฉูด เจ้าอสูรหมาป่าจึงคายท่อนขาที่กัดอยู่แหกปากร้อง เอ๋ง! ด้วยความเจ็บปวด

เมื่อข้อเท้าหลุดจากอุ้งปากของเจ้าอสูรหมาป่า หญิงสาวกลิ้งร่างไปคว้าดาบมาถือ และรีบเปิดหน้าต่างโฮโรแกรมตรวจดูสถานะของตนเองทันที และพบว่าตอนนี้ HP หรือ Hit point (พลังชีวิต) ลดลงเหลือเพียง ๔๐ % เท่านั้น แถมบนแขนซ้ายและข้อเท้าขวายังมีรอยเขี้ยวของเจ้าอสูรหมาป่าเหวอะหวะ เลือดไหลอาบ

"โห้....พลังชีวิตเหลือไม่ถึงครึ่ง ถ้าโดนมันกัดอีกทีตายแน่ๆ แล้วเลือดก็ลดไปอีก ๒๐ % ร้ายจริงไอ้หมาบ้าตัวนี้"

กรรรรร์ เจ้าอสูรหมาป่าที่เหลือตาเดียวแยกเขี้ยวคำรามด้วยความโกรธแค้น

"ไม่ต้องมาแยกเขี้ยวขู่ฉัน ตัวต่อตัวอย่างนี้ ผู้เล่นระดับ ๔ อย่างฉันไม่กลัวแกหรอก อู้ย..เจ็บแผลชะมัด เกมนี้มันจะทำสมจริงไปขนาดไหน เจ็บซะ...อู้ย...ว้าย..เลือดลดลงอีกแล้ว"หญิงสาวบ่นอุบขณะถือดาบยืนจังก้า เจ้าอสูรหมาป่าพันธุ์ ว้าร์กก็เดินวนรอบๆหมายหาช่องว่างจู่โจม ขณะหญิงสาวก็ขยับร่างบอบางอย่างลำบากชี้ปลายดาบใส่มัน ข้างฝากเสกก็พยายามอ้อมมาด้านหลังหญิงสาวหมายจะเล็งปืนยิงใส่เจ้าอสูรหมาป่ากะเข้าตรงหน้าผาก แต่ร่างของหญิงสาวก็ขยับบังไว้ทุกครั้ง ไม่ได้เล็งยิงเหน่งๆสักที ทำเอาเขาซักจะหงุดหงิด

"เข้ามาเลย ไอ้หมาบ้า ฉันไม่กลัวแกหรอก" หญิงสาวท้าทาย เจ้าหมาป่าอสูรย่อขาหน้าลงแล้วกระโจนใส่เมื่อสบช่องโจมตี หญิงสาวอาศัยจังหวะมันกระโจนเข้ามาแทงดาบสวนเข้าไป ถากสีข้างของมันเปิดรอยแผลเป็นทางยาว

"อย่าหลบสิ แน่จริงอย่าหลบ"

ฉับๆๆ ฉึ่กๆๆ

"ตายๆๆไอ้หมาบ้า แกตายๆๆ" หญิงสาวคำรามอย่างเข่นเขี้ยว ใช้ดาบในมือไล่แทงไล่ฟันเจ้าหมาป่าอสูรจนเกิดบาดแผลฉกรรจ์ทั่วร่าง เลือดสีเขียวคล้ำของมันไหลอาบขนบนร่างจนชุ่ม หญิงสาวได้ทีก็ไล่แทงไล่ฟันไม่ยั้ง  ถึงจะโดนบ้างไม่โดนบ้างก็ตาม ทำเอาเสกยืนมองทึ่งๆ ค่าพลังของเจ้าหมาป่าอสูรลดลงจนเหลือแค่ ๑๕ % และพลังชีวิตเหลือเพียง ๕%

"ลูกฮึดของแม่สาวน้อยคนนี้ก็ไม่เบาเหมือนกันนะ อื่อ...ดูเหตุการณ์ไปก่อนดีกว่า..."

"เสร็จฉันหล่ะ ไอ้หมาบ้า นี่แน๊ะ!" หญิงสาวกุมดาบสองมือเสือกปลายหมายแทงเข้าลำคอซึ่งเป็นจุดตายของมัน แต่ถึงพลังชีวิตจะลดจนใกล้ตาย แต่เจ้าสัตว์อสูรยังอึดและกระโดดหลบด้วยความว่องไวเหลือเชื่อ ทำเอาหญิงสาวหัวทิ่มปลายดาบไปปักพื้นจั่วลมไป เจ้าอสูรหมาป่าถึงจะบาดเจ็บหนักก็ไม่หนี มันหันมาคำรามขู่จ้องมองด้วยแววตาอาฆาต

"อย่าเอาแต่เห่าขู่ แน่จริงเข้ามาเลย แม่จะฟันให้หัวแบะเลยคอยดู" หญิงสาวร้องท้า และเจ้าอสูรหมาป่าก็เค้นแรงเฮือกสุดท้ายกระโจนเข้ามาหา ขณะหญิงสาวกระโดดลอยร่างขึ้นสูงหลบคมเขี้ยวของมันที่งับอากาศเสียงดังปั๊บ และหญิงสาวก็กุมด้ามดาบสองมือแทงปลายลงกลางหน้าผากของมันเต็มแรง คมดาบจมหายไปจนมิดยันด้าม เมื่อกระชากดาบออกเลือดสีเขียวคล้ำก็ทะลักพวยพุ่งออกมาจากบาดแผลนั้นราวน้ำพลุ

"เอ๋งๆๆๆ" เจ้าอสูรหมาป่าส่งเสียงร้องโหยหวนออกมาเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะล้มลงดิ้นกระแด่วๆ สักพักร่างของก็กลายเป็นสีเหลืองและสลายหายไปกลายเป็นตัวเลขขึ้นมาแทน

"ในที่สุดฉันก็ฆ่าแกได้ อะ อู้ย...ลืมเจ็บไปเลย"หญิงสาวหัวเราะเสียงดังอย่างน่ากลัว สะใจในชัยชนะต่อสัตว์อสูร

'ผู้เล่นแอนนา ฆ่าสัตว์อสูรระดับ ๒ หนึ่งตัว ได้รับค่าประสบการณ์ ๕๐ ได้รับเงินจำนวน ๒๐ เซนัล'

"อะไรนะ ทำไมถึงได้น้อยจังเลย นี่เสียเลือดและค่าพลังชีวิตไปตั้งเยอะ ไม่คุ้มเลย อะ..อู้ย ต้องรีบทำแผล"

"ผู้เล่นแอนนาบาดเจ็บ ติดลบ ๑ ต้องรีบใช้ยาสมานแผล ไม่อย่างนั้นพลังชีวิตจะติดลบอีก หากติดลบถึง ๓๐ จะเสียชีวิตต้องกลับไปเริ่มต้นใหม่... " เสียงเตือนดังขึ้นทำเอาหญิงสาวตกใจ มองดูร่างกายของตนเอง มีแสงสีเทาๆเรืองรองออกมากลบผิวขาวๆจนคล้ายภาพขาวดำ

"แล่วๆๆๆ จะมาตายง่ายๆซะแล้ว ขอยารักแผลด่วน" หญิงสั่งเปิดหน้าต่างสถานะ เลื่อนเอายารักษาแผลออกมาใช้รักษาแผลที่แขนและขาทันที แต่ไมทันจะทายาเจ้าอสูรหมาป่าสองตัวก็กระโจนเข้าใส่จนร่างเธอกระเด็น ขวดยาลอยไปตกอีกทาง และอสูรหมาป่าทั้งสองตัวก็เตรียมจะกระโดเข้ามาขย้ำร่างเธอซ้ำ

"ผู้เล่นแอนนา บาดเจ็บสาหัส สถานะวิกฤต หากถูกอสูรหมาป่ากระโจนกัดอีกครั้ง จะเสียชีวิตทันที..." เสียงเตือนดังขึ้นขณะหญิงสาวยังนอนกลิ้งอยู่กับพื้น ร่างสดสวยสะพรั่งขาวนวลของเธอดำมืดราวถูกอาบด้วยหมึกสีดำ

'กรรรร์' เจ้าหมาป่าอสูรทั้งสองคุมเชิงร่างของหญิงสาวที่นอนคว่ำอยู่กับพื้นด้วยความเจ็บปวด มันย่อขาหน้าแยกเขี่ยวแล้วเตรียมกระโดดเข้าขย้ำร่างของเธอทั้งซ้ายและขวา เป็นวินาทีดับจิตโดยแท้จริง

"นอนอยู่เฉยๆอย่างนั้นแหล่ะ อย่าลุกขึ้นมาขวางเป้าปืน!" เสกที่ยืนดูอยู่นานก้าวออกจากหลังพุ่มไม้ ปืนสองกระบอกในมือเล็งไปที่หน้ผากของสัตว์อสูรทั้งสอง และเหนี่ยวไกอย่างเลือดเย็น

เปรี้ง! เปรี้ยง!

กระสุนดังขึ้นสองนัดซ้อนๆ เข้าเป้ากลางหน้าผากสัตว์อสูรทั้งสองอย่างเหมาะเหม็ง แรงกระสุนฉีกส่วนหัวของมันทั้งสองกระจุย เศษเนื้อเศษเลือดสีเขียวคล้ำกระจาย ร่างไร้หัวของสัตว์อสูรสี่เท้าผงะหงายลงไปนอนแน่นิ่งตายสนิท สักครู่ร่างของมันก็สลายกลายเป็นสีทองและค่อยๆจางหายไป...

"อื้อ...สกิลเทพจริงๆ หยิบปืนมาก็ใช้เป็นและยิงได้เลย ไม่ต้องเสียเวลาเรียนรู้ แถมยิงแม่นเสียอีก เจ๋งสุดๆ" เสกควงปืนในมือโชว์สาวอย่างเท่ก่อนจะเหน็บกลับไปที่เอวอย่างคล่องแคล่ว ทุกอิริยาบถต่อเนื่องสอดคล้องท่วงท่าสง่างามบาดตาบาดใจจริงๆ





หญิงสาวสติพร่าเลือนถูกเสกประคองมาพักที่ริมลำธาร ยารักษาแผลและเพิ่มพลังเลือดถูกแบ่งให้เธอดื่ม ร่างอ้อนแอ้นที่ดำคล้ำใกล้จะสิ้นสลายจึงค่อยๆกลับมาเป็นปรกติเหมือนเดิม ค่าพลังต่างๆที่สูญเสียไปค่อยๆฟื้นฟูกลับมาเมื่อได้พัก จนกระทั่งหญิงสาวกลับเป็นปรกติ เมื่อสติสตางค์กลับมาหญิงสาวเห็นเสกในร่างของตัวละครนักฆ่าหมายเลขแปดเป็นผู้เข้ามาช่วยเหลือเธอก็อุทานอย่างตื่นเต้น เพราะเป็นผู้เล่นชื่อดังค่าพลังสูงสุดประจำเกมที่ไม่ค่อยมีคนพบเห็นง่ายๆ

"นี่คุณคือนักฆ่าหมายเลขแปด ตัวจริงเสียงจริงด้วย ฉันสัมผัสได้ถึงพลังมหาศาลที่อัดแน่นอยูในตัวคุณ"

"รู้จักผมด้วยเหรอ?" เสกมองร่างบอบบางในชุดเสื้อกล้ามสีเขียว สวมทับด้วยเสื้อเชิ้ทตัวบางแขนสั้น เธอสวมกางเกงยีนต์ขาสั้นถึงโคนขาหนีบ เขานึกชมคอสตูมของสาวน้อยคนนี้ช่างเข้าใจเลือก แอบเซ็กซี่น้อยๆ ซะด้วย เสื้อตัวเล็กกล้ามรัดรึงจนอกอวบอิ่มพุ่งตระหง่าน แถมชายสั้นอยู่ใต้ราวอกโชว์หน้าท้องขาวจั๊วะและสะดือได้รูป ส่วนกางเกงขาสั้นก็ทั้งสั้นทั้งรักจนความโหนกนูนโดดเด่นมองเห็นเหมือนกระดองเต่าใหญ่ๆยัดใส่ไว้ด้านหน้า ก้นก็งอนงามน่าบีบขยำ เรียวขายาวดูแข็งแรง รูปร่างหน้าตาของเธอสะดุดตาบุรุษไม่ยาก ทำเอาเสกมองแล้วอดชื่นชมในเรือนร่างของเธอไม่ได้

"ในเกม LoSo นี่  ไม่มีใครจะไม่รู้จักผู้เล่นอย่างคุณ ดังซะ ขนาดนั้น เก่งเทพซะขนาดนั้น  แต่ไม่อยากจะเชื่อว่าผู้เล่น VIP. Hero Mastery  เลเวล 300 ระดับ  Global Supervisor  อย่างคุณจะมาอยู่แถวๆนี้และโผล่มาช่วยผู้เล่นระดับ 4 เลเวล 70 อย่างฉัน โอ้ย..นี่ถ้าไปบอกใครๆ เขาต้องหาว่าฉันโม้แน่ๆเลย ดีใจจริงๆได้เจอคุณเนี่ย เดี๋ยวๆๆ ต้องขอจับมือ ขอลายเซ็น แล้วขอเซลฟี่ด้วย เอ..จะให้เซ็นตรงไหนดีนะ... ว่าแต่ต้องขอเซลฟี่ก่อนนะ"

"..." เสกอมยิ้มรู้สึกปลื้มในใจที่มีสาวๆมาชื่นชม ในโลกแห่งความเป็นจริง ยามเดินย่ำเท้าไปบนท้องถนน ก็เหมือนคนแปลกหน้าทั่วๆไป ไม่มีใครรู้จักชื่นชมและสนใจเขาเลยสักนิด พอมาอยู่ในโลกเสมือนนี้มีแต่คนรู้จัก ชื่นชมและโด่งดัง ดูหญิงสาวตื่นเต้นเมื่อเจอหน้าเขาในร่างนี้ ก็คงเพราะเป็นซุปเปอร์สตาร์ประจำเกมก็ทำให้เสกรู้สึกตัวใหญ่ขึ้น เขายืนกอดอกมองหญิงสาวกำลังล้วงหากล้องถ่ายรูปเพื่อมาเซลฟี่กับเขาอย่างดีใจราวแฟนคลับเจอซุป'ตาร์ที่ตนคลั่งไคล้

หญิงสาวแนบร่างเข้ามาชิดกับร่างกำยำในชุดเกราะของเขาแล้วยกกล้องถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระลึก และขอถ่ายหลายมุมก่อนจะส่งข้อมูลไปยังแค็ปซูลของตนเพื่อเก็บภาพความทรงจำนี้ไว้ จากนั้นก็ส่งปากกาเพื่อให้เขาเซ็นลายเซ็น เสกงงๆเพราะไม่รู้ว่าหญิงสาวจะให้เซ็นตรงไหน และเขาแทบเลือดกำเดาพุ่งเมื่อหญิงสาวดึงคอเสื้อกล้ามร่นลงจนเห็นเนินเต้าทั้งสองข้างขาวๆพร้อมเอานิ้วชี้ไปที่รอนเต้าใหญ่ด้านขวา

'เซ็นตรงนี้นะคะ เซ็นตัวใหญ่ๆเลย เวลาไปไหนมาไหนใครจะได้เห็น แล้วจะต้องอิจฉาฉันแน่ๆ คริๆๆ'

"เอาจริงหรือเนี่ย..." เสกถามแล้วหายใจขัดๆ

"จริงสิคะ เซ็นเร็วๆเถอะ "

หลังจากกลั้นใจเซ็นให้เสร็จ หญิงสาวก็ยิ้มร่าเริงแยกตัวไปเปิดหน้าต่างเช็คค่าพลัง ส่วนเสกไปยืนใจสั่นหน้าแดงเอาทิชชู่ซับเลือดกำเดาที่ไหลพรั่กๆหลังจากเซ็นที่เนินอกของหญิงสาวเสร็จ ยิ่งตอนเซ็นเสร็จเธอก็ขอกอดอีกหนึ่งที  มือบางโอบรอบศีรษะเอาใบหน้าไปแนบเบียดกับเต้าอวบหยุ่น เท่านั้นเองเลือดกำเดาที่กลั้นไว้ก็พุ่งกระฉูด เพราะคนอย่างเสกในโลกแห่งความเป็นจริงไม่เคยใกล้ชิดสาวๆในลักษณะถึงเนื้อถึงตัวมาก่อน จึงมือสั่นใจสั่นยามได้อยู่ใกล้ แม้จะเป็นแค่โลกเสมือนจริงก็เถอะ ทุกอย่างมันถูกสร้างมาสมบูรณ์แบบไร้ที่ติทั้ง รูป รส กลิ่น เสียง เนื้อ หนัง มังสา สาวๆก็นุ่มแสนนุ่มจริงๆ

'ในเพลงปี่ว่าสามพี่พราหมณ์เอ๋ย               ยังไม่เคยชมชิดพิสมัย

ถึงร้อยรสบุปผาสุมาลัย                          จะชื่นใจเหมือนสตรีไม่มีเลย'

เสกนึกถึงรสสัมผัสกับร่างของหญิงสาวแล้ว พาลนึกถึงบทกวีของสุนทรภู่ บรมกวีรัตนโกสินทร์ขึ้นมาทันที

'บรรยายได้ถูกต้องจริงๆ  อะ..อื้อ..อยากจะขอสัมผัสอีกที....'

ระหว่างที่เสกยืนด้วยอาการจิตใจไม่ปรกติอยู่นั้น หญิงสาวเปิดหน้าต่างส่วนตัวแล้วขมวดคิ้วนิ่วหน้าอย่างไม่พอใจ เมื่อค่าพลังและสถานะต่างๆของเธอไม่ได้คืบหน้าไปไหน เสียงบ่นอุบจึงตามมาอีกระลอก

ผู้เล่น แอนนา

ระดับ  4 Mastery เลเวล 35

สถานะ ออนไลน์ (ปกติ)

HP                  70 / 100 %

MP                 100 / 100  %

Exp                 50 / 100

Skill                   1

เงิน                    120,300 เซนัล


พลังโจมตี                    100

พลังป้องกัน                  100

ความเร็ว                      20

ความแม่นยำ                  20

หลบหลีก                      20

"Exp ขึ้นมาเป็นปรกติ แต่เงินเพิ่มน้อยจริงๆจะเอาไปชื้อชุดสวยๆเซ็กซี่ๆใส่คงไม่พอ เลือดยังเพิ่มขึ้นมาแค่ ๗๐ เอง สงสัยเพราะตะกี้เราใกล้ตายเลยฟื้นฟูช้า อื้อๆๆเสี่ยงขนาดนี้ยังได้เลเวลอัพน้อยจริงๆ Hero Mastery  คงจะยังอยู่อีกไกลถ้าไม่ได้อัพก่อนหมดรอบ ออดิชั่น ขอให้ได้อยู่ในเกมก็พอ" หญิงสาวพูดเองเออเองอยู่คนเดียว ส่วนเสกกอดอกจับจ้องท่วงท่ากระฉับกระเฉงน่ารักอย่างเอ็นดู และมีความรู้สึกพิเศษกับแม่สาวคนนี้ขึ้นมา

"เกมนี้ก็มีอะไรๆน่าสนใจดีแฮะ อย่างน้อยก็ได้เจอสาวๆน่ารักๆแบบที่โลกจริงไม่มีทางได้เจอ"

หลังจากหญิงสาวฟื้นฟูพลังกลับมาเป็นปรกติ เธอก็ชวนเขาเดินไปหากลุ่มปาร์ตี้ของเธอ เพราะอยากจะควงผู้เล่นระดับซุป'ตาร์ประจำเกมอย่างเขาไปอวดเพื่อนๆ เสกเองก็ไม่รีบไม่ร้อนจะไปไหน นึกสนุกจึงติดตามสาวน้อยคนนี้ไป

ระหว่างเดินตามหญิงสาวไปหาพรรคพวก เสกที่เดินตามหลังหญิงสาวก็พิจารณาเรือนร่างของเธออย่างสนใจ เมื่อได้มองด้านหลังสาวน้อยที่เดินนำหน้านุ่งกางเกงขาสั้นรัดรูป ร่าง อวบ ใหญ่ ขาวตึงเปรี๊ยะไปทุกส่วน เธอเดินคล่องแคล่ว ว่องไวปราดเปรียว ยามเดินแก้มก้นสองข้างก็บิดย้ายไปมายั่วตา เวลาหยุดยืนนอกจากสองเต้าที่เต่งตึงขาวโพลนที่เบียดกันอยู่ด้านในเกือบจะล้นออกมานอกเสื้อแล้วบริเวณเป้ามันอวบนูนจนอดไม่ได้ที่จะจินตนาการถึงโหนกเนื้อภายใน

เสกลอบกลืนน้ำลายอย่างลำบาก รู้สึกปั่นป่วนที่ท้องน้อย เพราะหญิงสาวช่างเปล่งปลั่งน่าคลึงเคล้าไปทั้งตัวจนเขาเผลอตัวลืมไปว่าตนเองกำลังเล่นเกมเสมือนจริงอยู่ เพราะได้พบกับภาพชีวิตที่เหมือนมีเลือดเนื้อจริง ๆ ถึงตรงนี้เสกต้องยืมวลีของกฤชมาใช้บ้างแล้วว่า 'ขอบคุณเทคโนโลยี่' เพราะมันได้นำพาเขามายังที่นี่ และสร้างสรรค์ให้ได้เห็นของดีๆที่ยากจะได้เห็นในโลกจริงๆ จนเขาอยากจะลิ้มลองสัมผัส

เสกเดินตามมาหญิงสาวมาด้วยจิตใจไม่ปรกติ พอพ้นชายป่าก็ได้ยินเสียงต่อสู้กันอย่างเอาเป็นเอาตาย และภาพที่ได้เห็นคือกลุ่มผู้เล่นเกมสี่-ห้าคนกำลังตกอยู่ในวงล้อมของหมาป่าอสูรว้าร์ก พวกเขาใช้ทักษะอาวุธต่างๆรวมทั้งเวทย์มนตร์ต่อสู้กับฝูงหมาป่าอสูรอย่างเอาเป็นเอาตาย และสามารถฆ่ามันได้หลายตัว

"นั่นไง พวกเขาอยู่ที่นั่น เดี๋ยวฉันจะเข้าไปร่วมสู้ด้วย คุณสนใจจะเข้าไปปาร์ตี้กับพวกเราไหม?"หญิงสาวเอ่ยถามขณะชักดาบประจำตัวออกมาพร้อมมีดสั้น

"พวกคุณเยอะขนาดนี้ หมาป่าแค่นี้คงจะไม่พอมือ ผมขอดูเฉยๆดีกว่า" เสกเอ่ยบอกแล้วเดินไปกอดอกพิงต้นไม้วางมาดพระเอกเพื่อโชว์เท่สาว "ถ้าคุณอยากเก็บไอเทม เลเวลเพิ่มก็เข้าไปร่วมได้ หมาป่าทั้งฝูงท่าทางจะได้ค่าพลังเพิ่มสถานะได้สูงจนคุณน่าจะพอใจ"

"ระยะหลังๆเราได้เควสจาก NPCs ยากมาก ได้มาก็เป็นพวกสัตว์อสูรเลเวลต่ำๆแถมปราบยาก ได้ค่าพลังเพิ่มก็ไม่คุ้ม ฉันได้ยินมาว่าผู้เล่นบางคนต้องจ่ายใต้โต๊ะให้ NPCs เพื่อขอเควสง่ายๆได้พลังเยอะๆ แต่ก็แค่ข่าวลือเท่านั้นนะ จริงหรือไม่จริงฉันก็ไม่รู้ แต่ที่แน่ๆเควสนี้เพื่อนฉันจ่ายไปหลายสิบล้าน...ข่าวลือเลยไม่เป็นแค่ข่าวลือต่อไป คริๆๆ"

"...?!?..." เสกฟังแล้วขมวดคิ้ว รู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากลบางอย่าง

ในอดีตที่เขาเคยเล่นเกมออนไลน์ระบบเก่า มีเรื่องทำนองนี้อยู่มาก เพราะธรรมชาติของมนุษย์ต้องการจะอยู่จุดที่สูงกว่าผู้อื่นเสมอ ไม่ว่าจะทางตรงหรือทางอ้อม ไม่เว้นแม้แต่ในเกมก็ตาม ซึ่งพวกเกมออนไลน์ที่มัน Pay to Win ก็ออกแบบมาเพื่อตอบสนองตรงจุดนี้ ' ถ้าคุณอยากเก่งกว่า คุณก็ต้องยอมจ่ายมากกว่า' ที่เหลือก็อยู่ที่โปรโมชั่นของแต่ละค่ายว่าจะออกมาดึงดูด(หลอก)เงินในกระเป๋าของแต่ละคนได้แค่ไหน  แต่โดยรวมแล้วจะเรียกว่าจ่ายเงินซื้อความสุขก็คงไม่ผิดเท่าไร ไม่อย่างนั้น ID. นักฆ่าหมายเลขแปด คงจะไม่มีมูลค่าสูงจนน่าตกใจ

ถึงตรงนี้ก็อดคิดถึงบทสนทนากับกฤชครั้งหนึ่งไม่ได้ เรื่องการใช้เงินในเกมออนไลน์ที่เขายอมรับว่ามีอยู่จริง

'เพื่อนผมเล่นเกมออนไลน์มาปีกว่าหมดไปเป็นพันล้านหมื่นล้านแล้วเหมือนกัน เพราะต้องเติมเงินชื้อเลเวล –ไอเทม – อาวุธ – ชุดเกราะ คนจะเติมเพราะเหตุผลหลายอย่าง เช่น ไม่อยากเสียเวลา อยากได้ของดีเร็วๆ อยากได้ของที่มีขายเฉพาะเติมเงินเท่านั้น คนที่เล่นเกมจริงจังก็มักจะเติมกันเพราะพยายามแข่งขันกันในเกม สมัยก่อนถ้าไม่เติมเงินความแตกต่างมันก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนกลายเป็นเล่นสู้กันไม่ได้เลย แต่เคราะห์ดีที่เกมสมัยนี้พยายามถ่วงสมดุลตรงนี้มากขึ้น คนเติมเงินเลยไม่ค่อยได้เปรียบอะไรนัก ส่วนตัวผมเล่นเพื่อความบันเทิงไม่เคยเติมเงินหรอก เพราะผมมันเทพ ฮ่าๆๆๆ'

"นั่นสินะ เพราะถ้าคุณกฤชเติมเงินเพื่อชื้อของต่างๆในเกมที่มีในตอนนี้ มันจะเป็นจำนวนเงินเท่าไหร่กันนะ"

"หุๆ เจ้าหมาหน้าขนเสร็จตูล่ะ" ชายหนุ่มในกลุ่มปาร์ตี้ที่ดูจะมีพลังระดับสูง และเป็นหัวหน้าชุดพูดขึ้นเบาๆก่อนจะงัดดาบสั้นขึ้นมาและพุ่งเข้าหาเป้าหมายที่ใกล้ที่สุดทันที

ด้วยทักษะและค่าประสบการณ์ที่มีสูงกว่าคนอื่นๆ การฆ่าหมาป่าอสูรระดับ ๒ จึงทำได้ไม่ยาก ทักษะความเร็วถูกนำออกมาใช้อย่างถูกที่ถูกเวลา ทำเอาเจ้าอสูรหมาป่าที่ดุร้ายกลายเป็นหมาน้อยธรรมดา ถูกเลือดจุดโจมตีสังหารโหดอย่างเลือดเย็นไปตัวแล้วตัวเล่า

ฉั๊วะ! หนุ่มคนนั้นใช้หมัดซ้ายต่อยนำไปที่กรามของอสูรหมาป่า และหมุนตัวใช้ดาบสั้นแทงเข้าไปที่ท้องของมันเป็นจังหวะต่อเนื่อง และปิดท้ายด้วยลูกเตะเสยปลายคางจนร่างนั้นหมุนคว้างลอยไปกลางอากาศก่อนจะตกลงพื้น ขณะที่ชายหนุ่มหมุนตัวกลับมายืนแอกท่าเท่ๆโดยมีภาพอสูรหมาป่าระเบิดฟุบเปล่งแสงสีทองเป็นฉากหลัง

"อั๊ยยะ เท่ฝุดๆ อ้าว ไอ้หน้าขนตัวไหนอยากเจอสกิลเตะหมาไม่กลัวพวกโลกสวยด่าของฉันก็เข้ามาเลย" พูดจบเขาก็กำหมัดทะยานเข้าหาฝูงหมาป่าอสูรตรงหน้า "เข้ามาพร้อมๆกันได้เลย แล้วไม่ต้องแย่งกันนะ ได้ทุกตัว ฮ่าๆๆๆ"

นอกจากชายหนุ่มในชุดหนังเสื้อคลุมยาวสีดำมีขลิบขาว ด้านหลังมีกลุ่มคนชายหญิงอีกสี่คนกำลังยืนต่อสู้กับฝูงหมาป่าอสูร คนหนึ่งร่างกายสูงใหญ่ ตาพอง คิ้วหนา จมูกรั้นดั้งหนาเป็นสัน ริมฝีปากหนา ผมสีดำยาวล้อมใบหน้าสี่เหลี่ยมราวแผงขนของสิงโต ร่างนั้นเปลือยอกอวดแผงกล้ามบึกบึ้น มีเกราะเหล็กคาดด้วยสายหนังที่ไหล่สองข้าง สะพายดาบขนาดใหญ่ใบหนาหนัก ท่าทางเหี้ยมหาญมุทะลุ อีกร่างถัดไปเป็นผู้หญิงสูงระหงอ้อนแอ้น ใบหน้ายาวเรียว ดวงตาเรียวหางตาชี้ จมูกโด่ง ริมฝีปากเล็ก ปลายหูชี้แหลม ผมสีน้ำตาลยาวถูกมัดรวบไว้ด้านหลัง แม้จะดูอรชรสูงยาวแต่ร่างกายเต็มไปด้วยมัดกล้ามเหมาะเจาะ สวมเกราะคล้ายยกทรงปกปิดเนินอกใหญ่ อวดไหล่กลมกลึงและหน้าท้องแบนราบ สวมกางเกงหนังคล้ายบิกินี่ประดับด้วยผ้าแพรบางคล้ายกระโปรงสั้นปกปิดสะโพกไว้ให้เห็นรางๆ เอวคอดกิ่วคาดด้วยเข็มขัดหนังมีมีดสั้นเสียบไว้ที่สะเอวทั้งสองข้าง เรียวขายาวแข็งแรง สวมรองเท้าบู้ทหนังครึ่งน่อง ด้านหลังสะพายกระบอกใส่ลูกธนูและดาบยาวคู่กัน ในมือบางถือคันธนูไว้มั่น แววตาดูจริงจังไม่หวั่นไหวต่อภยันตรายใดๆ

ถัดจากหญิงสาวผู้ใช้ธนู เป็นร่างอ้อนแอ้นของสตรีในชุดคลุมสีน้ำเงินขลิบทองด้านในสวมชุดรัดรูปผ่าอกคว้านคอลงมาลึกอวดสัดส่วนสองเต้าเต็มตึง ชายกระโปรงยาวด้านหนึ่งผ่าขึ้นมาถึงสะโพกอวดเรียวขาขาวๆ ในมือถือไม้เท้าสีทองยาวปลายยอดเป็นสามเหลี่ยม ด้านซ้ายสลักเป็นพระอาทิตย์ด้านขวาสลักเป็นพระจันทร์ตรงกลางสลักเป็นใบหน้าสตรี ใบหน้าที่ดูสุขุมสวยหวานเยือกเย็นซ่อนอยู่ใต้ผ้าคลุมมองไม่ถนัด ด้านหลังเป็นชายหนุ่มใบหน้าเหลี่ยมตัดผมสั้นเกรียน ใบหน้าสี่เหลี่ยม จมูกสิงห์ ตาโตมีแววสดใส สวมเสื้อหนังแขนกุดผ่าอกอวดแผงกล้ามสมบูรณ์ มีเกราะเหล็กที่บ่าทั้งสองข้าง ที่เอวคาดสายหนังเหน็บไว้ด้วยขวานขนาดใหญ่สองด้าม เขาใช้ขวานต่อสู้ไปยิ้มด้วยท่าทีสบายใจมองสถานการณ์รอบๆด้านที่กำลังจะถูกกลุ้มรุมคับขันอย่างไม่ทุกข์ร้อนหรือมีความกังวนใดๆ

"เฮ้ๆๆพรรคพวก ฉันมาช่วยแล้ว" หญิงสาวที่มากับเสกควงดาบในมือเข้าไปร่วมวง และใช้สกิลขว้างมีดสั้นที่เพิ่งได้มาจากการปรบหมาป่าอสูรก่อนหน้าสดๆร้อนๆ

"ฉึ่ก!"

'เอ๋งๆๆ'

"ขอตั้งชื่อสกิลนี้ว่า มีดบินไม่พลาดเป้า คริๆๆ" หญิงสาวเอ่ยอย่างร่าเริง และหยิบมีดสั้นขึ้นมาอีกชุดคลี่ออกในมือคล้ายพัดจีน และเล็งใส่อสูรหมาป่าสี่-ห้าตัวที่กำลังวิ่งดาหน้าเข้ามา

"แบ่งคนอื่นบ้างสิหล่อน จะเอาเลเวลคนเดียวหรือไง หล่อนอย่าลืมนะ นี่มันปาร์ตี้" หญิงสาวในชุดที่โชว์เนื้อหนังมากกว่าเพื่อนและใช้ธนูเดินมาขวางหน้าไว้ และขึ้นสายคันธนูในมือซึ่งพาดด้วยลูกธนู ๑๐ ดอก "ล๊อตนี้ฉันขอละกัน "

"ฟุ๊บๆๆๆ"

ธนูสิบดอกพุ่งเข้าปักจุดตายของอสูรหมาป่าสิบตัวผงะหงายท้องร้องเอ๋ง ลงไปนอนดิ้นไปดิ้นมาด้วยความเจ็บปวด ไม่นานร่างของมันก็จางหายไปเหมือนตัวอื่นๆก่อนหน้า

"หง่ะ...พวกเธอนี่ฆ่าเอาๆ  ใช้อาวุธแต่ละอย่างเอาเปรียบจริงๆ สงสัยฉันต้องใช้สกิลโหดบ้าง"

หญิงสาวในชุดคลุมที่ยืนอยู่ด้านหลังสุดใช้มือบางปัดผ้าคลุมใบหน้าออก เผยให้เห็นใบหน้ากลมรี ตัดผมม้ายาวเคียงคอ ดวงตากลมโตมีแววมั่นใจ คิ้ว จมูก ปากรับกันเหมาะเจาะ ดูสวยน่ารัก ที่หน้าผากประดับอ

สนุก น่าติดตาม ขอบคุณค่ะ

ขอบคุณครับ เจ้าเสกบุญหล่นทับเลย 5555

ขอบคุณนะครับ ตอนนี้ พระเอกเราเกือบจะเท่อยู่ละ เลือดกำเดาดันไหลอีก 

น่าสนุกนะครับ ชอบมากๆเเนวออนไลน์ สู้ๆนะครับ

อันนี้คือมันไม่จบตอนใช่ไหมครับ ? เหมือนขาดไป

นายเสกผู้ดวงดีเรื่องสาวๆ

เป็นกำลังใจ และคอยติดตามผลงานครัง

บรรยายเห็นภาพเลย

อ่านต่อๆ กำลังสนุกเลย
ตีอัพสกิลล์..^^

นายเสก ได้เจอสาวๆแล้ว !!

โหบรรยายดีมากก