🧡 XONLY 🧡

สองเรื่องที่แม่กับเราคุยกันเมื่อไหร่มีอันต้องวงแตกเมื่อนั้น เรื่องที่เราทำงานเป็นพนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน อาชีพนี้ทำนานๆเข้าอาจมีผลทำให้มีลูกยาก เรื่องที่สองคือเรื่องลูกชายเพื่อนรักของแม่ที่แกพยามเหลือเกินที่จะจับคู่ให้เราลงเอยกับพี่นัทให้จงได้

ข้าราชการหนุ่มอนาคตไกลตามรอยเท้าพ่อและปู่ที่ต่างเกษียณอายุในระดับเจ้ากระทรวง เราเคยเจอกันหลายครั้งเวลาที่แม่หนีบออกไปร่วมงานสังคมด้วย จริงๆแล้วจะว่าไปพี่นัทก็จัดว่าเป็นชายไทยมาตรฐานดีหนึ่งประเภทหนึ่งอยู่ในเกณฑ์ยอดเยี่ยมทั้งทรัพย์และรูปสมบัติรวมถึงชาติตระกูล คนแบบนี้เองที่ชนะใจแม่เสือลายพาดกลอนขึ้นชื่อลือชาไปทั่วทั้งสารทิศว่าหวงลูกสาวหนักหนา

ที่แตกหักสำหรับเราสุดๆคืออยู่ดีๆพี่นัทก็มาปรากฏตัวเป็นผู้โดยสาร ไฟลท์นั้นต้นทางจากเบอร์ลินปลายทางโอซาก้าเวียเติมน้ำมันที่สุวรรณภูมิสามชั่วโมง เราก็มัวแต่ทำโน่นทำนี่ไม่ได้ดูรายชื่อผู้โดยสารก่อนเครื่องออกก็เห็นพี่นัทนั่งยิ้มอยู่ชั้นที่นั่งอีโค ข่าวว่าที่สามีเราทำเซอไพรส์แพร่ไปทั้งเครื่องอย่างรวดเร็ว ขนาดพี่เป้สจ๊วดหัวหน้าพนักนางต้อนรับเทคออนเฟิร์สคลาสยังเดินมาดู ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าเป็นผู้ชายที่หน้าตาดีคนหนึ่งเลยทีเดียว แต่ฟังแล้วเราไม่ได้ปลื้มตามนะ เรามองว่าอยู่ดีๆโผล่มาแบบนี้นี่มันเรียกว่าเป็นการคุกคามมากกว่า คราวที่แล้วก็ทีนึงตอนเจอกันงานวันเกิดพ่อเรายังไม่รู้สึกอะไรเท่านี้ ไม่รู้สิ ไม่ชอบเซอไพรส์อ่ะ

"ย้ายไปนั่งบิสเนสคลาสมั้ยคะ มีว่างหลายที่เลย"
"ไม่เป็นไรครับ ตรงนี้ก็สบายดี" พี่นัทตอบอย่างอารมณ์ดี
"พี่นัทไปทำธุระที่โอซาก้าเหรอคะ" เรายิ้มให้ผู้โดยสารชายหญิงสูงอายุชาวสแกน
"เปล่าครับ พี่ไปเที่ยว"
"ไปเที่ยว.. เพื่อนพี่นัทรออยู่ที่โน่นเหรอคะ"
"เปล่าครับ ไปคนเดียวครับ ..นี่ก็เริ่มเหงาแล้วนะเนี่ย" พี่นัทยิ้ม
"ถ้าแหวนเล่าให้ฟังว่าเจอพี่นัทคุณแม่ต้องดีใจแน่ๆเลยค่ะ" เรายิ้มแต่ดวงตาไม่ยิ้มตาม

"น้องแหวนทำงานตามสบายนะครับ ไม่ต้องห่วงพี่"
"แล้วกลับเมื่อไหร่คะ"
"วันมะรืนครับ สามทุ่ม" พี่นัทตอบ
"ว้าว.. กลับพร้อมไฟลท์แหวนเลย บังเอิญจังเลยนะคะ" เรายิ้มส่ายหน้า เสียงหัวเราะของแม่เสือลายพลาดกลอนจอมเจ้ากี้เจ้าการดังขึ้นในหู
"เชิญน้องแหวนตามสบายนะครับ เดี๋ยวพี่หลับแล้ว ครอกก.." เขาแกล้งทำเป็นหลับ

สิ่งแรกที่เราทำเมื่อถึงสนามบินคือเปิดโทรศัพท์และก็เจอสิ่งที่คาดเอาไว้ ข้อความผ่านแอพพลิเคชั่นไลน์จากแม่เรื่องที่พี่นัทแอบทำเซอไพรส์ เราโทรไปหาพี่นัทในตอนค่ำตามคำสั่งของแม่ นัดหมายเจอกันที่ร้านเนื้อย่างเจ้าดังโดยจะชวนรุ่นพี่ไปด้วยอีกสองคน

"แล้วทำไมคุณนัทไปนอนโรงแรมแคปซูลอย่างนั้นล่ะ" พี่เป้ทำหน้าประหลาดใจพลางเคี้ยวเนื้อย่างตุ้ยๆไปด้วย
"อ๋อ พอดีเคยเห็นแต่ในรูปน่ะครับ เลยลองนอนของจริงดู" พี่นัทคีบชิ้นเนื้อย่างใส่จานเรา
"แล้วนอนได้เหรอ แคบนะ"
"งกน่ะสิ" เราเปรยเบาๆจนบรรยากาศมาคุไปสิบวิ

"ลองนอนดูแล้วก็นอนได้ครับก็แค่อาจยังไม่เคยชินนิดหน่อย แต่ผมชอบนะ เหมือนได้ฝึกตนไปด้วย"
"ยังไงคะ ฝึกตน" พี่นุชขมวดคิ้วถาม
"ก็แคปซูลมันแคบๆยาวๆเย็นๆ ผมจินตนาการว่าเหมือนนอนในโลงศพไงครับ" พี่นัตยิ้ม
"ต๊าย!! ดูพูดเข้า มาต่างบ้านต่างเมืองพูดแบบนี้ไม่ดีนะครับ" พี่เป้ดุหนุ่มรุ่นน้อง
"โลงศพบ้าอะไรมีแอร์" คราวนี้ทุกคนเงียบไปยี่สิบวิ

"ก็เหมือนฝึกอานาปานสติน่ะครับ แค่นอนดูลมหายใจตัวเองไปเรื่อยๆเดี๋ยวก็หลับ หลับแล้วเดี๋ยวก็ตื่น"
"สนุกมั้ยคะ ไอ้ที่ว่าดูลมหายใจตัวเองน่ะ" พี่นุชถามยิ้มๆ เธอคิดว่าผู้ชายคนนี้น่าสนใจ
"ไม่สนุกหรอกครับ แค่เพลินๆดี" พี่นัทตอบ

"เอ้า.. ชนดีกว่า คุยอะไรกันก็ไม่รู้ ชน!!" พี่เป้ชวนทุกคนยกแก้วโซจูขึ้นดื่ม
"แล้วนั่นคีบให้แต่ยัยแหวน ไม่เห็นคุณนัททานบ้างเลย คีบให้ตัวเองบ้างสิคะ" พี่นุชถามพลางมองจานที่ว่างเปล่า
"อ๋อ.. พอดีผมไม่ทานเนื้อสัตว์ครับ" พี่นัทยิ้ม
"คุณนัทเป็นมังเหรอ อ้าว.. แล้วก็ไม่บอก นังแหวนก็ดันนัดซะร้านเนื้อย่างเลยมึง" พี่เป้ตกใจวางตะเกียบ
"อ๋อ พวกปลา ไก่ ก็ทานครับ ไข่.."
"นับถือเจ้าแม่เหรอคะ"
"เปล่าครับ คือ แบบ ยังไงดีอ่ะ แค่สงสารมันอ่ะครับ คิดว่าไม่กินมันซักคนก็แล้วกัน แต่ไม่ได้นับถืออะไรนะ" พี่เป้ได้ยินแล้วแทบอยากจะคายเนื้อวากิวรสเลิศละลายในปากแต่ไม่ละลายในมือ

"แล้วพวกไก่พวกปลามันไม่น่าสงสารเหรอ สองมาตรฐานนะแบบเนี้ย"เราหมั่นใส้
"ก็นานๆทานทีนึงครับไม่งั้นจะขาดโปรตีน อกไก่ชิ้นนึงก็พอครับผมไม่ได้ทานทีละเป็นตัว" พี่นัทตอบ พี่นุชกับพี่เป้มองหน้ายิ้มกันสองคน   

"เฉียบ.." พี่เป้ตบมือเบาๆชื่นชม "แกอ่ะอีนังตัวกินไก่ พี่เค้าอุตส่าห์คีบเนื้อให้แล้วทำไมไม่กินกองไว้ทำไมน่ะเนื้อวากิวเชียวนะ ลีลามากนักนังนี่" พี่เป้หันมาดุเรา
"ก็หนูไม่กินเนื้ออ่ะ!! นี่ก็คีบให้อยู่ได้ถามก่อนซักคำมั้ยว่าเค้ากินเนื้อรึเปล่า คนเค้านับถือกันเยอะแยะพูดอยู่ได้ไม่นับถืออะไรเลย ..แหมเท่ตายอ่ะ" เราขึ้นเสียง

"สงสัยมันจะเมาแล้วครับ ..เออใช่!! มึงไม่กินเนื้อแล้วเสือกนัดร้านเนื้อย่างทำบ้าอะไรเนี่ยนังแหวน!!"
"ก็ร้านนี้มันดังอ่ะ เห็นในทีวี แค่อยากมาเซ็คอิน"
"เอ่อ.. ผมขอโทษ เดี๋ยวให้เค้าเปลี่ยนจานให้ใหม่" พี่นัทสลด "ผมขอตัวไปเข้าห้องน้ำนะครับ" เขาลุกขึ้นยืนค่อยๆย่องก้าวออกไป

"มึงเลวว่ะนังแหวน.." พี่เป้ยกโซจูกระดกทีเดียวหมด
"เอ้าพี่เป้.. ให้มาช่วยจับผิดอยู่ดีๆมาด่ากันเองทำไมเนี่ย"

"นี่ถ้าทำได้นะชั้นจะช่วยบอกให้คุณนัทเค้าเลิกตอแยกับแกไปเลย พี่เค้าอ่ะดี แกอ่ะ ..เลว"

คืนนั้นสรุปว่าเราโดนเชิญออกจากร้านค่ะ เหตุเพราะดันไปถามเค้าว่ามีเนื้อสัตว์อื่นที่ไม่ใช่เนื้อวัวไหม ซึ่งเรื่องนี้ทางร้านซีเรียสมากเพราะเขาขายเนื้อวัวแต่เพียงอย่างเดียว ซีเรียสขนาดเขียนป้ายเตือนเรื่องห้ามถามถึงเนื้อสัตว์อื่นติดผนังเตือนลูกค้าเอาไว้แล้ว แต่เราดันอ่านกันไม่ออก

เรากลับแท็กซี่โดยวนไปส่งพี่นัทที่โรงแรมแคปซูลก่อนแล้วจึงค่อยกลับโรงแรมของลูกเรือ เราสามคนเมาท์กันว่านอนแคปซูลยังสบายใจกว่าเพราะโรงแรมของลูกเรือส่วนใหญ่จะได้ห้องไม่ค่อยดี ญี่ปุ่นนี่แหล่งรวมเลยนะหลายทีแล้วค่ะ หลับสบายก็สบายไปแจ็คพ็อตคืนไหนเจอผีพนักงานเคาน์เตอร์โรงแรมก็แค่ซี๊ด.. บ่นพึมพำ แล้วก็เปลี่ยนห้องให้ เพราะห้องดีๆส่วนใหญ่จะถูกกันไว้ให้ลูกค้า

เรายืนยันกับพี่เป้และพี่นุชว่าไม่ได้ชอบพี่นัทลูกชายของเพื่อนสนิทแม่ เค้าดูเหมือนจะดีเกินไป เหมาะสมที่จะปล่อยไว้ให้ช่วยจรรโลงพุทธศาสนามากกว่าการเป็นสามีของใครสักคน จริงอยู่ที่เขาเป็นข้าราชการอนาคตไกล แต่บนเส้นทางแห่งอนาคตอันไกลนั้นถ้ารสนิยมมันไปด้วยกันไม่ได้ก็ไม่ไหวจะทน

จากการกลับมาถ่มถุยนินทากันต่อที่ห้องถ้าเราจะเอาชนะแม่เรื่องนี้ได้ที่สำคัญคือต้องมีหลักฐาน แผนการจัดฉากถูกวางขึ้นคร่าวๆจากมันสมองของสจ๊วดหนุ่มใหญ่ พี่เป้หนุ่มเกย์สายเทาเดินโทรศัพท์วนไปมาที่หน้าประตูห้องสักพักจึงกลับมาแจ้งข่าว มืออาชีพที่เอเยนต์จัดหาให้จะมาถึงโรงแรมเช้าวันพรุ่งนี้ ชั่วระยะเวลาสองวันหนึ่งคืนสนนราคาค่าตัวจัดว่าสูงอยู่เหมือนกันดีว่าใช้ไมล์เลจพ้อยท์ได้ส่วนลดเกือบสามหมื่นบาท ทั้งหมดเพียงเพื่อภาพและเสียงเปิดโปงมุมมืดของชายผู้แสนดีคนนี้ให้แม่เราเห็น 

.............

เขียนแล้วมันดันยาวกว่าจะวนเข้าเรื่องก็ขี้เกียจเสียแล้ว น่าจะสองตอนจบจ้า ^^!

แหมม สามคนรวมหัววางแผนกันแบบนี้
ไอ้พี่นัท จะรอด หรือนั่น

ขอฝากคำเตือน  ก่อนคอมเม้นต์ จากเจ้แว่น
................................................
ใครจะอ่านผลงานทุกตอนในห้องนี้ ถ้าทำตามกติกา-เงื่อนไขนี้ไม่ได้ แล้วรีพลายมักง่ายผ่านไปที หรือ รีพลาย ขอบคุณครับ,ขอบคุณ,ขอบคุณค่ะ,ติดตามครับ,สนุกมากครับ,ติดตามต่อ. อะไรประมาณนี้ จะแบนเลยนะ ขอบคุณมากๆครับ ก็ไม่ต้อง thank,thank you,thx ขี้หมาหลายแหล เหล่านี้ก็อย่าให้เห็น จัดรูดแบนไปยาวๆถ้าเจอ นี่เป็นข้อตกลงไว่ก่อนอ่านระหว่างเจ้าของงาน กับสมาชิก ถ้า รีพลายผิดเงื่อนไขมาหรือ โชว์พาล์วอยู่มานาน โชว์เก๋า โชว์สด โชว์เกรียน ทำมึนลองมาจะแบนเลย เพื่อสมาชิกอีกส่วนที่พร้อมทำตามกติกา เพราะไม่เช่นนั้น รีพลายคุณอาจทำให้ สมาชิกที่ปฏิบัติตามพลอยอดอ่านไปด้วย ฉะนั้นไม่แน่ใจ อย่าพิมพ์เอามักง่ายมั่วๆ..ถ้าคิดว่า กฏนี้มันยากก็ไปหาที่อื่นเสพนะ อย่าเข้ามาใช้มาอ่านงานที่ห้องนี้ อ๋อ ใครโดน pm เตือนถ้ายังมึนจะแบนจาก 6 เดือนเป็น 1ปี. .

กฎที่วางนี่ไม่ได้เขียนเอา ฮา เนอะ แบนจริงใครอยู่นานแล้วคงรู้จัก แว่น ดี..คิดว่า ฉันแบนจริงหรือเตือนเอาสนุกเล่นๆ..อย่าๆลอง เดี๋ยวจะเสียความรู้สึกด้วยรีพลายคุณเอง ทำตามเงื่อนไข ยากอะไร หรือ จะโชว์เกรียน..เตือน,ขอร้อง,ขอความร่วมมือ แล้วเมื่อไม่รักษาสิทธิ์-ประโยชน์คุณเอง ก็แบนไปใช้เวปอื่น. .
................................................................................................................

พี่นัทโดนรุมสามแน่ แบบนี้น้ำกระจาย::Shower::

ลงทุนขนาดนี้ สงสารพี่นัทเลย

กลัวแต่จะเสร็จพี่นัทเสียเอง