ร้ายลึกจริงๆรีนแต่อย่างว่าคนถูกทำโดยที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่นี่เนาะ

อยากให้ฟ้ากลุยมาเคลียร์ก่อน

เนื้อเรื่องพลิกไปพลิกมาซะจนหัวใจจะหยุดเต้น

คงเศร้าละมั้ง ไรท์เขียนให้บีบอารมย์น่าดู

รอดูบทสรุปเลย

รีนมาแบบร้ายลึกเลยทีนี้

รีนนี่ร้ายสุดๆไปเลย

พ่อ...แม่...เกิดอะไรขึ้นครับ? บอยถามด้วยความมึนงง

แม่ของเขาเดินเข้าไปกอดบอยอย่างเบามือ ไม่เป็นไรแล้วนะลูก ไม่เป็นไรแล้ว...

บอยทำหน้างงแต่เขาก็รู้สึกโอเคอยู่ ก่อนที่จะถามซ้ำว่ามันเกิดอะไรขึ้น...

พ่อกำลังจะเอ่ยปากพูดแต่แคทก็เข้ามาขัดจังหวะพอดี แกลื่นล้มหัวฟาดพื้นนะ...โชคดีนะที่สมองไม่ได้ผลกระทบอะไร😏

แคทชิงพูดแทรกพ่อของเธอ สองพ่อลูกต่างมองหน้ากันและไม่พูดอะไร เป็นฝ่ายพ่อที่ต้องหลบทางให้แคทได้พูดต่อ

เธอเดินตรงไปนั่งข้างเตียงบอย เธอยิ้มนำมือไปเเตะที่หน้าอย่างเอ็นดูน้องชาย โตจนป่านนี้แล้ว..ยังต้องให้พี่มาแก้ปัญหาให้มันจริงๆเลยนะ....

บอยไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่นานแล้วที่ไม่ได้เห็นแคทแสดงด้านอ่อนโยนออกมา เขาจึงเบี่ยงหน้าแก้เขินไป 😳😒

แคทเธอยิ้มกริ่มที่เห็นน้องชายไม่เป็นอะไรมากแล้ว แต่ก็ถามด้วยความชัวร์ แล้วตอนนี้เป็นไงบ้าง...รู้สึกปวดตรงไหนรึเปล่า?

เอ่อ...ไม่ครับ...แต่รู้สึกเหมือนลืมอะไรสำคัญไปอย่าง...

ลืมอะไร?

บอยพยายามนึกแต่ก็นึกไม่ออก เขาได้แต่มองไปนอกหน้าต่าง มองที่ท้องฟ้าเหมือนกำลังจะนึกออก แต่ก็ไม่...

ไม่ครับ...ผมจำไม่ได้จริงๆ บอยทำหน้าเศร้า แคทก็พยักหน้ามองชำเลืองมองแม่บอย เป็นอันรู้กัน...

ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว...งั้นเดียวพี่ไปทำธุระก่อนนะ...ไม่ต้องคิดมาก พักผ่อนเยอะๆละ... แคทได้กุมมือบอยเอาไว้บอยก็งงๆแต่ก็พยักหน้าตอบครับๆไป

จากนั้นเธอก็เดินออกมาจากตรงนั้น ไปหาพ่อที่ยืนรออยู่ข้างๆห้องน้ำ หนูมีเรื่องสำคัญจะบอกกับพ่อคะ

เธอยืนหยุดข้างๆพ่อของเธอ พ่อก็พยักหน้าเดินตามลูกสาวคนโตของเขาออกไปนอกห้องผู้ป่วย

ณ ดาดฟ้าของโรงพยาบาล แคทได้ออกมาตากอาการที่ไทย โดยมีพ่อยืนมองอยู่ข้างหลัง

ห๊าาา~ไม่ว่าจะกี่ปีก็ไม่เปลี่ยนไปเลยนะ....

.... พ่อยังคงยืนเงียบไม่พูดอะไรรอฟังสิ่งสำคัญที่ลูกสาวกำลังจะบอก

บอยเนี่ยนิสัยไม่ต่างจากพ่อตอนแรกๆเลย...ต้องคอยให้คนอื่นมาตามเก็บกวาดอยู่เลย. แคทพูดแซะพ่อตัวเองก่อนจะค่อยๆหันหน้ายิ้มแฉ่งใส่เขา

....

แต่ก็นะ....พ่อลูกกันก็ต้องได้นิสัยมาบ้างแหละ....เรื่องที่หนูรู้มาตอนนี้ เจ้าน้องชายตัวแสบคนนี้ไปทำเรื่องใส่ตัวเข้านะพ่อ

เรื่องอะไร? พ่อทำหน้าเคร่งขรึมอยากรู้ จนเผลอแสดงแววตาเกรี้ยวกราดออกมา

แคทนิ่งไปครู่หนึ่งเหงื่อเธอตกเล็กน้อย แต่ก็ไม่ถึงขั้นกลัวจนตัวสั่น เธอเดินเอารูปถ่ายใบหนึ่งไปให้พ่อดู เป็นรูปผู้หญิงคนหนึ่งหน้าตาดี 

ผู้หญิงคนนี้..เป็นพี่สาวของคนที่ทำให้น้องหนูต้องเจอเรื่องบ้าๆแบบนี้...เท่าที่หนูรู้คือ...เธอเป็นจิตแพทย์ และบอยคงทำข้อตกลงอะไรบางอย่าง จนทำน้องชายหนูจำเรื่องที่ผ่านมาไม่ได้...

พ่อได้แต่นิ่งก่อนจะฉีกรูปทิ้งต่อหน้าแคท เศษรูปละเอียดจนปลิวไปกับสายลม ....

หยุดเรื่องทั้งหมดซะ...ไม่งั้นมันจะไม่จบสิ้น. พ่อพูดก่อนจะหันหลังใส่แคท เธอจึงพูดสวนพ่อเธอกลับไป

เหมือนที่พ่อเคยทำไว้กับครอบครัวรีนนะเหรอ?

พ่อถึงกับหยุดนิ่งหันไปมองด้วยสายตาอาฆาต ถ้าแกไม่ใช่ลูกของฉัน คงรู้ซินะว่าจะเกิดอะไรขึ้น...

แคทเธอได้แต่กัดฟันไม่พูดต่อ พ่อก็หันหน้ากลับและเดินลงจากดาดฟ้าทันที

กรี๊ดดดดดดดดด!!!!!! แคทกรีดร้องออกมาอย่างโมโหสุดขีด เธอเจ็บใจที่ต้องจำใจปล่อยเรื่องของฟ้า สาวคนที่ทำให้น้องชายเธอเจ็บเจียนขาดใจออกไป

เพราะหากเธอล้ำเส้นมากไปกว่านี้ พ่อของเธอคงจะไม่อยู่เฉยๆแบบนี้แน่ๆ

หลังจากจบบทสนทนากับพ่อบนดาดฟ้า เเคทเธอก็ได้โทรเรียกลูกน้องของเธอมารับ ระหว่างทางที่ลงลิฟท์เธอก็บังเอิญเจอกับรีนที่มาเยี่ยมบอยพอดี

สวัดดีแคท

หวัดดี...มาเยี่ยมบอยเหรอ?

รีนได้แต่ตะกุกตะกักเเคทจึงแซวเธอ โดยการเข้าไปกระซิบข้างหูของเธอ

ตอนนี้น้องชายฉันกำลังไม่มีใคร ก็เข้าไปดูแลซะเลยซิ...

หื๊ม? รีนทำหน้าเขินอาย แคทก็ยิ้มกริ่มก่อนที่ประตูลิฟท์กำลังจะปิด แคทจึงรีบกดเปิดประตูออกแล้วเดินออก

จะรอชมผลงานนะ...น้องสะใภ้... เธอหันมาโบกมือเบาๆก่อนจะจากไปแบบสวยๆ

รีนได้แต่ยิ้มเขินๆมองดูแคทก่อนที่ประตูจะปิดลง ปี๊ด...

ก็หวังจะเป็นแบบนั้นนะ รีนยิ้มอย่างผู้ชนะ เธอหยิบมือถือโทรหาคนของเธอ เพื่อฟังผลรายงาน

สรุปแล้วครองครัวบอยรูปเรื่องทั้งหมด

รีน นี่น่ากลัวกว่าที่คิดไว้มาก

โคตรสุดยอดเลยครับ

สลับซับซ้อนเลย งงๆ

ชื่อเรื่องเหมือนไม่มีอะไร อ่านๆ ทำไมชักสับสน

รีนนี่มันร้ายจริงๆ แต่เจ๊แคทนี่ last boss ชัดๆ โหดสุดๆเลย

สงสัยว่ารีนนึกว่าตัวเองจะรอดแล้วมั่ง