🧡 XONLY 🧡

ปล. สำหรับท่านที่ต้องการอ่าน ซีรีย์คาราโอเกะ หรือ ทุกซีรีย์ย้อนหลัง

สามารถคลิกที่ภาพ เพื่อวาร์ปไปห้องสมุดนายโทนได้เลยครับ







★★★★★★★★★★★



ปล.2 สำหรับใครสมาชิกใหม่ที่พึ่งสมัครเมมยูซเซอร์เข้ามาแล้วพออ่านเรื่องนี้แล้วอยากอ่านต่อก็ง่ายๆครับ
ตามภาพเลย ขั้นตอน 1 2 3  แต่ระวังการคอมเมนต์ไว้ให้ดีๆ อย่ามาแต่ อีโม นะ







★★★★★★★★★★★


ขออนุญาตแนะนำสาวๆ สักหน่อยครับ



พี่หมิว / เจ๊หมิว







★★★★★★★★★★★


แม่เสือดาว








★★★★★★★★★★★



ภาพที่มีเสียงของน้องมิ้นต์ มองไรไอ้บ้า






★★★★★★★★★★★



ภาพที่มีเสียงของน้องแก้ม คุณแฟนนนนนนน








ความเดิมตอนที่แล้ว



ผมกับดาวช่วยกันเตรียมวัตถุดิบสำหรับทำมื้อเย็นครับ

หลังจากที่เตรียมอะไรกันเสร็จผมก็บอกให้ดาวไปพักผ่อน

เธอก็หลับคาโซฟานั่นแหละ ผมก็เลยอุ้มไปนอนในห้อง

แต่ว่าระหว่างนั้นเองพี่หมิวก็โทรมา ผมก็ไม่ได้รับนะ

จนมันหลายสาย ๆ ๆ ๆ ผมก็ยอมแพ้และเดินไปรับ

ผมก็ถามมีอะไร ผมไม่มีอะไรจะคุย พี่หมิวก็บอกว่า

ก็ได้ไม่คุยในฐานะพี่น้องก็ได้ แล้วเธอก็บอกให้ผมมองลงมาหน่อย

ยืนรอนานแล้วผมเดินไปมองครับ โอ้โห ยืนเด่นอยู่เลยนั่น

แล้วเธอก็บอกว่าไม่คุยก็ได้นะในฐานะพี่น้องนะ

แต่ลงมาคุยกันในฐานะ " สามี "


★★★★★★★★★★★

นายโทนไดอารี่ 69




" ฐานะสามี "


ผมอึ้งกับคำๆนี้มากเลย คือผมก็ไม่สามารถอธิบายให้ท่านผู้อ่านทั้งหลายนั้นรู้สึกกับผมได้เช่นไร คือลองคิดนะว่าผู้หญิงที่สวยมากๆคนนึงอ่ะมาบอกว่าคุณคือสามีของเธอ แล้วตลอดเวลาคืออยู่ในฐานะพี่สาวมาตลอด อ่ะมันก็จริงๆที่เราได้เชยชมเธอได้ร่วมรักกับเธอ



แต่พูดยังไงดี การถูกคนระดับแบบนั้นใช้คำแทนตัวเราว่าสามีอ่ะมันชวนสตั้นจริงๆนะบอกตรงๆ คือในใจผมอ่ะไม่ได้คิดภูมิใจหรือกระหยิ่มยิ้มย่องเลยว่า ฮึ้ฮึ้ฮึ้ ตกถังข้าวสาร ไม่ใช่ครับแบบนั้นไม่ใช่แต่ สิ่งที่ผมคิดถึงอย่างแรกเลยคือสิ่งที่พี่แมนจะพูดว่า


" ไอ้โทน มึ๊งงงง "



นี่แหละครับที่ผมกลัว แล้วตอนที่ผมกำลังเข้ามิติควอนตั้มคิดไปคิดมาอยู่นั้น พี่หมิวก็ถามว่าจะลงมาคุยกันได้ยัง ไม่อยากขึ้นไปหรอกนะ ไม่อยากจะขัดความสุขน่ะ ผมก็มองไปที่ห้องนอนที่ดาวนอน มองพี่หมิว มองดาวที่กำลังหลับอยู่แล้วก็ตัดสินใจลงไปคุย คือตอนนี้ผมไม่รู้เลยนะว่าจะเกิดอะไรขึ้น


ถ้าพวกท่านจะได้ว่าในตอนที่ 30 หน่อยๆที่พี่หมิวเมาๆแล้วถามว่าเป็นกิ๊กกันมั้ยวันนึง ตอนนั้นผมตัดสินใจตอบไปว่า อื้อได้ครับ เพราะคิดว่าพอบอกไปแบบนั้นพี่หมิวจะเลิกงอแงแล้วนอน แต่ที่ไหนได้ผลที่ตามมาคือบทรักที่ผมกับพี่หมิวสร้างกันขึ้นมา จากที่ผมคิดว่ารู้จักพี่หมิวดี กลับกลายเป็นว่าผมไม่เข้าใจพี่หมิว หรือเข้าใจผู้หญิงเลยสักนิดเดียว



ผมเปลี่ยนมาใส่ชุดจินเบแล้วถอนหายใจเฮ้ออออ เดินออกนอกห้องมาแล้วก็ได้แต่ยืนมองตัวเลข ลิฟต์ เลข 3 2 1 ติ๊งงงงงง เมื่อลงมาแล้วผมก็ !!! ก็อยากจะกลับขึ้นไปครับ แต่ก็เอาเถอะมันต้องฮึ๊บล่ะนะ เดี๋ยวก่อนซิ๊ เมื่อกี้ผมเห็นพี่หมิวยืนอยู่คนเดียว ทำไมตอนนี้มันมีรถตู้อยู่ด้วยล่ะ แล้วพวกหน้าคุ้นๆ พวกนั้นใครกัน



เอ้า !!!  เฮ้ย ทำไมทีมพี่แมนมากันเยอะแบบนี้ล่ะแล้วคิดตามนะ คิดภาพตามผมนะ ผู้หญิงสาว สวย สวยม๊ากในชุดสูทสีดำ เขาเรียกว่าอะไรนะ ชุดสูทเปิดไหล่ป่ะ แล้วคือชุดพร้อมทำงานอ่ะ อ้อผมลืมไปว่าผมโดนพักงานส่วนพี่หมิวก็ยังคงทำงานแหละ แบบนี้คงเข้าบริษัทแน่ๆ แต่ว่าเอ่อมาทำไมพวกทีมรักษาความปลอดภัย แล้วถือร่มด้วยนะชิบหายละนี่ผมโดนล่อซื้อนี่หว่า โทรมาบอกว่ายืนอยู่คนเดียวพอ เดินลงมาโอ้โห กี่คนวะนั่นน่ะ



โชคดีนะที่ปกติเวลาผมอยู่บ้าน อยู่ห้องอ่ะแหะๆ ผมชอบใส่พวกชุดแบบญี่ปุ่น จะว่าผมบ้าหรือชอบจนเข้าขั้นหนักก็ได้นะผมชอบใส่ชุดแบบสบายๆ คือตอนนี้ใส่ชุดจินเบมาครับ ชุดจินเบคืออะไร คือยูกาตะขาสั้น ไม่รู้เรียกว่าโชคดีหรือฟลุ๊คกันแน่ เพราะว่าชุดจินเบมันเหมือนแบบกึ่งทางการน่ะครับ ก็ไม่ได้ดูแย่อะไร



ผมเดินลงมา อื้อหือ รับรู้ได้ถึงฮาคิ สิ่งแรกที่ผมทำตอนมายืนต่อหน้าพี่หมิวคือถอนหายใจดังเฮ้อ คือพวกหน้าเก่าๆก็อยู่กันเยอะนะ ส่วนที่ไม่ค่อยอยู่ก็คงจะเป็นคุณหัวหน้าทีมเพราะคงอยู่กับพี่แมน อย่างน้อยก็ยังอุ่นใจได้ว่าทีมเก่ายังไม่มีใครออกเลย ผมก็ถามว่าตกลงมีไรครับ



คนที่ดูแลพี่หมิวก็เหมือนจะไม่ค่อยพอใจ แต่พวกที่ไม่พอใจก็มีแต่หน้าใหม่ๆแหละครับ พวกหน้าเก่าๆที่รู้จักผมก็ทำหน้าปลงๆอยู่เหมือนกัน พี่หมิวก็พูดว่าใจร้ายจริงเลยนี่พูดกับพี่สาวแบบนี้เหรอ เอ้ากูโดนล่อซื้อแล้วครับพี่น้อง เมื่อกี้บอกว่าจะมาพูดคุยกันในฐานะสามี




ผมก็เหวอและลงมา เพราะถ้าพูดว่าในฐานะพี่น้องยังไง๊ยังไงผมก็ไม่ลงมา แล้วดูดิ่พอมาต่อหน้าคนเยอะๆแบบนี้พี่หมิวบิดเฉยเลย ผมก็เกาหัวแกรกๆ แล้วบอกว่าผมไม่มีอะไรจะคุยครับ แล้วพี่หมิวก็บอกว่าแน่ใจนะ หรือว่าไม่...  แล้วแบบเหมือนตอนนั้นเนตรวงแหวนผมถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมา



ผมเดาได้เลยว่าพี่หมิวจะพูดว่า " ไม่รักเจ๊แล้วเหรอ " ผมเลยพูดตัดบทว่า พูดแล้ว ๆๆ ๆ มีอะไร แล้วตอนนั้นเว้ย แม่มเอ๊ยย ไม่รู้จะชมพวกมันว่าปกป้องเจ้านายได้รวดเร็วหรือว่ามันปวดหัวที่อยู่ดีๆก็ รบกวนพูดกับคุณหมิวด้วยความเคารพด้วยครับ ผมนี่คิดในใจเลยนั๊นแน่ น่ากลัวจริงๆ



ผมถอนหายใจเลยครับตอนนั้น แล้วผมก็จะเดินกลับขึ้นขึ้นเลย พี่หมิวก็ถามว่าจะไปไหนยังไม่ได้คุยกันเลย ผมก็บอกว่าผมจะไปนอนแล้วเสียเวลา แล้วพวกนั้นก็เหมือนจะไม่พอใจผมอ่ะครับ แล้วก็เดินจับไหล่ผมแล้วบอกว่าเฮ้ย เฮ้ยห่าอะไร พ่อมึงเล่นโขนเหรอ มาฮงมาเฮ้ย เฮ้ย


เทคนิคการปลดล็อคแบบขั้นพื้นฐานเลยนะครับ  ตะบบที่ข้อมือของเขากดตรงข้อต่อไว้บิดออกมาสวนกับทางปกติที่หมุนหรือแกว่ง งัดให้สูงขึ้นใช้มืออีกข้างกดเข้าไปที่ก้านคอตรงเส้นเอ็นที่เชื่อมกับคอละกดลงไป แต่จำไว้นะครับการป้องกันที่ดีที่สุดคือการวิ่ง ตอนนั้นที่ผมทำไมเพราะยังวัยรุ่นและไม่ยั้งคิดอ่ะกลับมาต่อ


ผมกดแล้วก็ผลักไปข้างหน้าให้มันกลับไปข้างหน้า มันหันกลับมาครับท่าทางเหมือนจะเอาเรื่องเลย แต่ว่าผมก็คิดไว้แล้วล่ะว่ามันจะต้องเป็นแบบนี้ แต่ในมือผมก็มีอะไรบางอย่างติดมาด้วยล่ะ ระเบียบการแต่งกายของพี่แมน ถ้าเป็นการ์ดสิ่งที่ทุกคนจะมีสิทธิ์พกมาคือ บาตัน หรือเรียกภาษาชาวบ้านก็คือ กระบองยืด ผมดึงมันออกมาจากซองพกเมื่อกี้ครับ กะแล้วล่ะว่าต้องมี


แกร๊ก !!!  ผมสะบัดมันออกทันที เสียงเหล็กครูดกันจนเกิดเป็นเสียงตามธรรมชาติของเหล็ก ผมตั้งท่าตามที่ได้เรียนมาจากหัวหน้าทีมโดยตรง  ที่ผมกล้าจับมันล็อคแขนและแย่งบาตันมา เพราะผมรู้ครับว่ามันไม่มีปืนแน่ๆ เพราะจะมีแค่บอดี้การ์ดระดับสูงเท่านั้นนะที่จะได้รับอนุญาตให้พก



ผมถามว่าเอายังล่ะ ไอ้นั่นคือมองเลิ่กลั่กเลย ผมก็บอกว่าถ้าตายก็ว่ากันแล้วกัน ผมก็จะแดชเลยล่ะครับ แต่พี่หมิวสั่งหยุด แล้วก็เรียกรหัสชื่อของผม ผมก็เอ้า !!! ผมหยุดเฉย แต่ผมก็นึกได้ว่าผมไม่ได้ทำงานแล้วนี่หว่า ผมก็โยนบาตันหรือดิ้วไปข้างหลัง คือทิ้งแล้วกะว่าไม่ให้มันมาเก็บได้อ่ะเดี๋ยวซวย



พอโยนไปแล้วถามว่าได้บอดี้คอมแบทมั่งมั้ย คือผมจะงัดหน้าแม่งให้ได้อ่ะตอนนั้น ไม่รู้เป็นอะไรหงุดหงิดเกิ๊นตอนนั้น อาจจะเพราะโดนพี่หมิวล่อซื้อด้วยมั้ง หรือเพราะเสียเวลาที่จะอยู่กับดาวก็ได้มั้ง ตอนนั้นคือคิดเลยว่าพุ่งไปทางไหน ใส่ให้ยับเลยแม่ง แต่พี่หมิวก็บอกว่าให้หยุดแล้วก็เรียก รหัสชื่อผมอีกครั้ง ผมนี่แบบฮึ้ยอะไรนักหนา


[ ผม ]  :  จะเรียกอะไรนักหนา รำคาญ


แล้วพี่หมิวก็กอด อกมองผมแล้วพูดขึ้นมาว่าใช่สิ่ เดี๋ยวนี้ดื้อนี่ ผมนี่แบบอื้อหือกำหมัดเลย แล้วตอนนั้นพวกรุ่นพี่ที่ผมทำงานด้วยก็บอกว่าคุณหมิวใจเย็นๆครับ แล้วก็เดินมาหาผมกอดคอแล้วบอกไอ้โทนใจเย็น ๆ ๆ จากที่จะได้กระทืบตอนนี้กลับกลายเป็นงานรับน้องเฉย



แล้วโชคดีนะที่ตอนนั้นเป็นช่วงเวลาที่ผู้อยู่อาศัยไปทำงานกันหมด จะมีคนที่เข้ามาพยายามระงับเหตุก็แค่นิติบุคคลของ แต่คนของพี่หมิวก็เดินไปบอกว่าไม่มีอะไรครับ แค่เป็นความเข้าใจผิดกัน นิติบุคคลก็ยังยืนมองเหตุการณ์อยู่ผมก็ยืนยันว่าไม่มีอะไรครับ คนพวกนี้เป็นคนที่ผมเคยทำงานด้วย คงแค่มาทักทาย


แต่พี่หมิวก็บอกว่าไม่ใช่แค่มาทักทาย แต่จะมาบอกว่าให้เตรียมตัวด้วย เพราะต้องไปทำงานกับคุณเคย์ ผมนี่หันควั่บเลย ฮ๊ะ !!!  ทำไมต้องเป็นผม ตอนนี้ผมเป็นพนักงานออฟฟิศเท่านั้นแหละ แล้วพี่หมิวก็เดินมาหาผมกระชากคอเสื้อแล้วพูดว่าก็พนักงานไง ทำไมมีอะไรข้องใจเหรอ ผมก็แบบอื้อหือจะเถียงยังไงดี พาคนมา 10 กว่าคน คูณ 2 ก็ 20 กว่าตรีน ขาใหญ่ไม่กลัว กลัวขาเยอะนี่แหละ แต่ผมก็ไม่อยากทำงานอ่ะบอกตรงๆ


เอาน่าใจเย็นๆ พวกรุ่นพี่ รุ่นน้า กอดคอผมแล้วบอกให้ใจเย็นๆ ใจเย็นๆ แล้วพวกเขาก็หันไปบอกพี่หมิวว่า เดี๋ยวพวกผมคุยกันเองนะครับคุณหมิว พี่หมิวเธอก็บอกไม่ได้ จะคุยก็คุยตรงนี้ แล้วคนที่เป็นรองหัวหน้าทีมก็พูดขึ้นมาว่า ด้วยความเคารพครับคุณหมิว ตอนนี้หัวหน้าไม่อยู่ที่นี่นะครับ ถ้าไปกดดันจนไอ้โทนฟิวส์ขาด แล้วถ้ามันอาละวาดขึ้นมา



พวกผมก็ไม่มั่นใจนะครับ ว่าจะเอาอยู่ พี่หมิวก็เงียบไปสักพักแล้วบอกตามใจ เอาจริงๆนะพี่หมิวคนตรงนี้กับคนเมื่อ 3 ปีก่อน คือคนๆเดียวกันหรือเปล่านะ ผมเดินมาอีกฝั่งกับพวกพี่ๆ เขานั่นแหละ มีแต่หน้าเดิมๆ



[ รุ่นพี่ ]  :  ไง สบายดีนะเอ็งได้ข่าวไปอาละวาดมาเหรอ


ผมนี่กำลังจะตอบสบายดีครับเลย แต่พอถามว่าไปอาละวาดมาผมชะงักเลยนะ ผมมั่นใจว่าเรื่องนี้ไม่มีใคร ในโซนนั้นรู้เรื่องแน่ๆ แต่ทำไมถึงถามผมแบบนี้ล่ะ คงต้องหลอกถามแล้วล่ะว่าได้ข่าวมาจากใคร



ผมก็แกล้งปฏิเสธไป ว่าอะไรเหรอครับ พี่เขาก็บอกอ้ะ ๆ ๆ  ไม่ถามละ เอ้าาา กรรม คือผมคิดนะว่าถ้าแกล้งปฏิเสธไป พวกพี่เขาก็เหน็บว่าแบบแหม อย่าทำมาเนียน แล้วจะหลุดชื่อคนที่บอกพวกเขาออกมา เนี่ยผมคิดไว้แบบนี้ แต่นี่ล่ะน๊าชีวิต ไม่มีอะไรที่เป็นไปอย่างที่คิดหรอกนะ



พวกพี่เขาก็บอกว่ามาทำงานเถอะไอ้โทนเอ๊ย งานแค่อาทิตย์เดียวเองยังไงซะ คุณแมนก็ทำเรื่องลางานให้ได้อยู่แล้ว ยังไงซะคุณแมนก็เป็นหุ้นส่วนใหญ่อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ โอย ผมนี่ปวดหัวเลย ถ้าระดับหุ้นส่วนใหญ่อย่างพี่แมนมาทำเรื่องลางานให้ผมรู้มั้ยครับมันจะเกิดอะไรขึ้น



ทุกสายตาจะจับจ้องมาที่ผม และตั้งคำถามว่าไอ้นี่เป็นใคร พนักงานต๊อกต๋อยที่หุ้นส่วนใหญ่ถึงกับต้องทำเรื่องลางานให้ คือถึงจะบอกว่าทำงานแบบพี่ๆน้องๆ แต่เชื่อมั้ยครับว่าไม่อยากมีใครถูกข้ามหน้าข้ามตา ข้ามหัวน่ะ ไอ้เด็กกะโหลกอย่างผมที่ทำงานได้ไม่ถึงพี่แค่ตำแหน่งเลื่อนไวก็น่าสงสัยละว่าเด็กเส้น



แล้วนี่ถ้าพี่แมนมาออกตัวด้วยนี่ผมโดนเพ่งเล็งแน่ๆ และการทำงานที่เกิดจากความกดดันที่มันไม่ใช่เรื่องงานนี่น่ารำคาญนะครับอ่ะกลับมาต่อ พวกพี่ๆเขายื่นเอกสารมาให้ ผมนั่งอ่าน ๆ ๆ แล้วก็ถามว่างานมันคืออะไรเนี่ยครับ ปกติแล้วฝ่ายคู่ค้าเขาจะไม่เรียกขอฝ่ายดูแลความปลอดภัยไม่ใช่เหรอครับ เพราะยังไงซะคนของเราก็อาจจะเอาความลับของเขามาแจ้งกับทางนี้ก็ได้ ตามปกติเขาไม่มีใครทำกันแบบนี้นะ ผมนั่งมองข้อมูล มองนู่นนี่นั่นแล้วก็สงสัย


พวกพี่ๆเขาก็บอกว่าก็นั่นแหละ อย่าว่าแต่เอ็งเลยโทนเอ๊ยพี่เองก็สงสัย แล้วที่พี่สงสัยคือทำไมต้องเจาะจงมาที่ทีมของพวกพี่ด้วย ผมก็มองๆแล้วบอกว่าก็ทีมพี่เป็นทีม 1 นี่ครับดูแล คุณท่าน ดูแลพี่แมน ดูแลพี่หมิว ผมก็บอกไปตามตรงนั่นแหละ ก็ทีมนี้ปกติดูแลแต่ผู้ก่อตั้งบริษัทจริงๆ



พี่สามคนนั้นก็บอกเฮ้ยๆ ประเด็นไม่ใช่ตรงนั้น แต่ประเด็นคือนี่ เขาพูดแล้วก็ชี้ จิ้มจึ้กๆ ๆ แล้วนั่นก็มีระบุเอาไว้ว่าต้องการทีมงานเดิมที่ทำงานเมื่อ 3 ปีก่อน ผมนี่สตั๊นเลย เอาจริงๆป่ะตั้งแต่ที่บ้านแล้วที่รุกะเธอบอกว่าผมเคยเจอเธอเมื่อ 3 ปีก่อน ผมก็ยังไม่เชื่อนะ



แล้วพอเธอบอกว่าผมย้อมผมเป็นสีขาวเงิน และเรียกผมว่าคาคาชิซัง อันนั้นเริ่มเชื่อแต่มันยังเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งไง คือที่ผ่านๆมาคุยกันอ่ะไม่ใช่ว่าผมเชื่อ 100 % นะว่าเธอพูดจริงๆ แต่แหมแบบมีคนสวยมาคุยด้วยอ่ะ คุณจะไม่คุยด้วยเหรอ ผมไม่ได้คิดหลอกหรือว่าอะไรหรอกนะ เพราะเธอนั้นสูงเกินไปจริงๆ แล้วก็ฉลาดเป็นกรดคงไม่โดนไอ้บ้านนอกแบบผมหลอกหรอกน่า



แบบที่คุยเพราะกระชุ่มกระชวยน่ะครับ แต่พอมีเอกสารระบุไว้ว่าต้องการทีมงานเมื่อ 3 ปีก่อนนี่ผมไม่เชื่อไม่ได้เลยครับว่าเธอคือคนๆเดียวกับเมื่อตอนนั้นจริงๆ ผมนี่มองหน้าพวกพี่ๆเขาเลย พวกพี่เขาบอกผมว่าถ้าเป็นเมื่อ 3 ปีก่อนก็ตอนเอ็งเรียน ปี.2 แล้วตามพวกพี่ไปทำงานที่ปาย




แล้วไปกระทืบฝรั่งจนงานเข้าไง ผมก็เฮ้อบักสีดานั่นมันทำผมเส้นเอ็นฉีกนี่กว่า เจ็บอยู่ 2 อาทิตย์กว่าจะรักษาหายก็หลายเดือน แล้วตอนนั้นเหมือนใครมันเขียนบทขึ้นมาเว้ย โทรศัพท์ผมดังขึ้นมาซึ่งผมก็เอาออกมาจากกระเป๋ากางเกงและรับ อื้อหือปลายสายเลขยาวเป็นหางว่าวเลยครับผม ผมมองหน้าพี่เขาแบบรนราน เขาถามว่าใครโทรมาล่ะ ผมตอบไปแบบหลุดๆว่า

" รุกะ "



โอ้โหท่านผู้อ่านเอ๊ยเท่านั้นแหละ พี่รองหัวหน้าทีมนี่กุมขมับบอกโทนเอ๊ย ขุนแผนเอ็งแรงข้ามประเทศเลยเหรอวะ ผมก็บอกเดี๋ยว ๆ ๆ พี่เขาอาจจะโทรมาเรื่องงานก็ได้ เขาก็บอกว่าแล้วงานอะไรไหนเหลามา ด้วยฐานะของทางนั้นเขาแทบจะไม่มีเหตุผลที่จะต้องติดต่อมาที่ทีมพวกเราโดยตรงเลยนะเว้ย



ผมก็บอกเฮ้ย ๆ ๆ พี่ ๆ ๆ อย่าเพิ่ง ๆ ๆ ไม่ใช่ทีมเรา ผมยังไม่ได้ตกลงจะกลับไปทำงานนะพี่ รุ่นพี่คนนั้นก็บอกว่าแต่คราวนี้มันเป็นความต้องการของทางฝ่ายนั้นนะเฮ้ย แล้วอีกอย่างเอ็งไม่อยากแก้ไขความผิดพลาดเมื่อ 3 ปีก่อนเหรอ อื้อหือ  ผมนี่คิดหนักเลย เฮ้อออ มันเป็นหนึ่งในเรื่องที่ผมเสียใจนะ



เสียใจที่ไม่ได้ซัดหน้าไอ้ผู้บริหารที่ด่าว่าผมเกินกว่าเหตุแม่มเอ๊ยก็อยู่ฝ่ายรักษาความปลอดภัยมันก็ต้องเคลื่อนไหวก่อนคนอื่นสิ่ มีหน้ามาบอกว่าใช้กำลังเกินกว่าเหตุก็แล้วถ้าไม่ใช้กำลังจะให้ทำยังไง ฝรั่งตัวเท่าควายเข้าไปบอก This is a book มันคงฟังหรอก



เฮ้อช่างๆมันๆ แล้วตอนนั้นพี่หมิวก็เดินมาครับ พวกผมนี่วงแตกเลย รู้ตัวอีกทีผมก็ถอยหลังมาห่างจากพี่หมิวราวๆ 3 เมตรแล้ว คือเคยตัวนะครับ พี่หมิวเดินมาพูดว่าดีเนอะมีสายตรงมาจากญี่ปุ่นด้วย ผมก็มองหน้ากับพี่ๆทีมรักษาความปลอดภัยเลยครับ พวกเขาก็ทำหน้าแบบยิ้มๆประมาณว่านั่นแน่ไอ้นี่มันร้าย



แล้วพี่หมิวก็บอกว่า คุยกันรู้เรื่องหรือยัง รองหัวหน้าทีมก็เก็บท่าทางทันทีแล้วบอกว่าครับผมบอกรายละเอียดทั้งหมดแล้วครับ ที่เหลือก็อยู่ที่โทนตัดสินใจครับ ขอตัวครับ เอ้าเฮ้ย !!!  กำลังฟังเคลิ้มๆเลยคือ ตอนนี้อารมณ์ผมเหมือนคนเล่นเวฟอ่ะขึ้นลงขึ้นลง



คือตอนเขาบอกว่าคุยรายละเอียดกับผมเรียบร้อยผมก็แอบหงุดหงิดนิดหน่อยเพราะคิดว่าเขาจะจับมือผมชกและจับผมเข้าทีม แต่พอเขาบอกว่าที่เหลืออยู่ที่โทนตัดสินใจ เอ้อแบบนี้ดีหน่อยค่อยใจชื้น แต่พอบอกว่างั้นขอตัวก่อนครับ ผมนี่แบบเฮ้ย ๆ ๆ อย่าทิ้งผมไป เพราะนั่นเท่ากับว่าผมจะอยู่กับพี่หมิวสองคนน่ะสิ่ แล้วพอพวกนั้นเดินไปคือเดินไปเลยนะไม่หันกลับมาเลย



พี่หมิวก็ยืนกอด อก มองผมแล้วถามว่าทำไม ไม่พอใจเหรอไงที่มาหา หรือจะให้ขึ้นไปข้างบน นั่นไงล่ะดูพี่เขาพูดสิ่ครับท่านผู้อ่าน ผมก็ถามว่าจะเอาอะไรกับผมอีก พี่หมิวก็บอกว่าไม่ทำไม ไม่อยากเป็นพี่น้องไม่ใช่เหรอก็ไม่เป็นไง เพราะยังไงก็ได้เสียกันแล้ว อื้อหือผมนี่สะดุ้งเลยนี่อะไรของพี่เขาครับเนี่ย



ผมก็เหวอเลยตอนนั้นมองแบบเหวอเลย พี่หมิวเธอเดินมาจับคางผมแล้วยกขึ้นนิดนึง บิดซ้าย ขวา ซ้าย ขวา แล้วถามว่ายังไม่เลิกอีกเหรอไอ้นิสัยต่อยตีไปทั่ว แค่สู้เก่งกว่าคนอื่นหน่อย อย่าเอาไปรังแกคนอื่นได้ป่ะ ผมมองพี่หมิวแล้วก็คิดนะว่าแปลกๆว่ะ เพราะตอนแรกผมคิดนะว่า


ที่พี่ๆเขารู้ว่าผมบวกกับคน 4 คนนั้นเพราะพี่หมิวเป็นสืบ แต่ด้วยสิ่งที่พี่หมิวพูดออกมานี่ผมเริ่มไม่แน่ใจแล้วนะว่าพี่หมิวรู้เรื่องนี้หรือเปล่า ผมก็บอกว่าช่างผมเถอะน่า ผมไม่เคยหาเรื่องใครก่อนนะ แล้วตอนนั้นพี่หมิวก็พูดขึ้นมาว่าลองปัดมือดูสิ่ นั่นไงผมนี่เบรกดังเอี๊ยด เพราะกำลังจะทำแบบนั้นพอดี



คือมันก็เขินนะเว้ยให้ผู้หญิงมาจับคางเชิดขึ้นแบบนี้อ่ะ  แล้วสักพักพี่หมิวก็ปล่อยครับ เธอถามผมว่ามีเรื่องอะไรจะคุยมั้ย ถ้ามีก็ไปด้วยกัน ผมก็บอกว่าไปไม่ได้ วันนี้มีนัดกินข้าว ผมพูดแล้วก็มองพี่หมิว พี่หมิวก็มองผมนะแล้วก็เหมือนแหงนมองไปข้างบน แล้วก็ก้มลงมามองที่ผมแล้วบอกว่า โอเค๊ ยังไงซะก็ยังไม่ถึงวันทำงาน



แล้วพี่หมิวก็ปล่อยมือจากคางของผมนี่แหละ ผมก็ถามว่าอะไรตกลงผมต้องทำงานเหรอ พี่หมิวก็บีบจมูกผมเลยแล้วบอกว่า มาทำงานซะอย่าให้พูดซ้ำเพราะทางนั้นเขาย้ำมาเองว่าอยากได้ทีมเดิม จะให้พ่อเสียหน้าเหรอไง พอพี่หมิวพูดแบบนี้ผมก็ไม่อยากเถียงเลย พ่อที่พี่หมิวพูดก็คือคุณท่านนั่นแหละ


เฮ้อออ เล่นเอาคุณท่านมาแบบนี้ผมจะไปเถียงอะไรได้ ผมก็จำใจตอบอืมๆ แล้วจะขึ้นคอนโดครับ แต่พี่หมิวก็บอกว่าให้ไปส่งที่รถก่อน ผมก็จำใจเลยครับตอนนั้น พี่หมิวเดินไป ผมก็เดินตามจนออกมาข้างหน้าคอนโด ตอนนั้นนิติบุคคลก็ยืนอยู่ 2-3 คนนะ พี่หมิวเธอเดินไปยกมือไหว้ขอโทษที่ทำให้เกิดเรื่องวุ่นวาย พี่หมิวบอกว่า


[ พี่หมิว ]  :  ขอโทษนะคะที่คนของทางนี้ทำให้เกิดความวุ่นวาย ถ้ามีอะไรเสียหายหรือต้องการเรียกร้องค่าชดใช้ใดๆติดต่อทางเลขาดิฉันได้เลยนะคะ



แล้วก็มีผู้หญิงคนนึงเดินมายื่นนามบัตรให้นิติบุคคล แล้วเชื่อป่ะพอนิติเห็นนามบัตรแล้วก็มีอาการชะงักนิดนึง แล้วก็ถามว่าคุณโทนไปก่อเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ ผมนี่หันควั่บเลยคิดในใจนั่นไงล่ะครับ พี่หมิวก็บอกว่าเปล่าค่ะแค่มาตามตัวกลับไปทำงานน่ะค่ะ ผมนี่กุมขมับเลยล่ะครับตอนนั้น



แล้วตอนนั้นครับเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาครับ พอมองว่าเป็นของใคร ก็อ้อ !!! ของรองหัวหน้าทีมก็ดังขึ้นมา เขารับสายพูดครับ ครับ แล้วเดินมายื่นให้ผมครับ ผมก็รับมาแล้วฮัลโหล ซึ่งปลายสายก็พูดว่า งายยยยย ยอมมาทำงานแล้วเหรอเอ็ง ชัดเลยครับนั่นเป็นเสียงของพี่แมน ผมก็พูดออกไปว่า เอ่อพี่แมนครับ บอกกันดีๆก็ได้มั้งครับ


แล้วตอนนั้นครับพี่หมิวก็เดินมาข้างๆผมแล้วพูดใส่โทรศัพท์ว่า อย่าลืมเลี้ยงมื้อเย็นน้องนะพี่แมน อุตส่าห์มาตามตัวให้ ซึ่งการที่ผมคนธรรมด๊า ธรรมดา สามารถเรียกคุณแมนของพวกเขาว่าพี่แมนได้แบบชิลด์ๆ และการที่พี่หมิวเดินมาทำท่าคุยด้วยแบบสบายๆแบบนี้ มันก็ทำให้พวกทีมงานหน้าใหม่เลิ่กลั่กไปหมดเลยล่ะครับ



ผมแอบเหล่ๆมองปลายหางตาน่ะ ยิ่งคนที่โดนผมบิดแขนไปนี่นิ่งไปเลย พอพี่หมิวพูดว่าให้เลี้ยงมื้อเย็นไปแบบนั้น คือผมเอนตัวหลบและยื่นมือถือให้เธอพูดน่ะพอจะนึกภาพออกกันใช่มั้ยครับ พอพี่หมิวพูดจบเธอก็กลับมาดึงหน้าเข้มเหมือนเดิม ผมก็พูดสายต่อครับ



พี่แมนบอกเอ่อ เงินเดือนมันก็มีแล้วทำไมต้องให้พี่เลี้ยงด้วยวะไม่เข้าใจ พี่แมนก็ถามเฮ้ยไอ้โทนฟังอยู่เปล่า ผมก็บอกครับฟังอยู่ครับ พี่แมนบอกอืมจากนี้ก็ราวๆ 1 อาทิตย์น่ะที่ต้องทำงาน ผมก็เผลอพูดไปว่าเอ้าไหนรุกะบอกว่าจะมาอาทิตย์นี้ไงครับ อื้อหือเท่านั้นแหละพี่แมนก็ฮ๊ะเฮ้ย ยังไง ทำไมรู้กำหนดการของเขาได้วะ



ผมนี่อ่ะเฮื้อปากพาซวยเลยครับ ผมหันไปมองพี่ๆทีมงานเก่า เขาก็ทำเหมือนมองนกมองไม้น่ะครับ พี่หมิวก็เลยพูดมาน่ะครับว่าก็นะสงสัยจะเป็นที่รักของฝั่งนั้นล่ะมั้ง ลูกสาวเจ้าของบริษัทถึงกับโทรมาหาโดยตรงน่ะ พี่หมิวกอด อกแล้วก็พูดแบบนั้นครับ พี่แมนที่ได้ยินก็พูดตอบกลับมาว่าเฮ้ยยยยย ไอ้โทนร้ายนี่หว่า ผมรีบบอกเลยว่าเรื่องงานครับพี่ เรื่องงาน พี่แมนก็บอกผมว่าหลอกใครก็หลอกได้อย่าคิดหลอกพี่นะเฮ้ย




ผมก็เงียบครับ เถียงไม่ออก พี่แมนก็บอกยังไงซะกำหนดการที่ต้องทำงานก็คือหลังจากนี้หนึ่งอาทิตย์ ผมก็ถามว่าแล้วผมต้องทำไงมั้ง พี่แมนก็บอกว่าให้คิดเอาเองว่าต้องเตรียมตัวอะไรบ้าง แค่นี้แหละ แล้วเขาก็วางไป ผมนี่เกาหัวแกร่กๆเลยครับ แล้วตอนนั้นรองหัวหน้าทีมก็แบกกระเป๋าใส่สัมภาระมาให้ผม แล้วก็บอกว่าอ่ะของของเอ็งน่ะ ผมรับมาเกาหัวแกร่กๆ ๆ เปิดออกมา



บาตันยังอยู่ มีดพกยังอยู่ ผมดึงออกมาจากปลอกเอ้อยังเงาแว๊บอยู่ รองหัวหน้าทีมถามว่าอยากได้อะไรอีกเปล่า ผมก็ถามว่าแล้วสนับมือของผมยังอยู่มั้ยครับ รองหัวหน้าก็เลยบอกว่าค่อยซื้อใหม่เอา เอาให้มันเข้ากับมือในตอนนี้ ผมก็สะบัดบาตันออกมา แกร๊กกก โอเคของดี ผมถามว่ารุ่นใหม่เหรอครับ




รองหัวหน้าบอกอื้ม แต่ปรับกริ๊ปอันเก่าเหมือนของที่เอ็งใช้ เป็นไงพอดีมือมั้ย ผมจับบิดข้อมือดูน้ำหนักแล้วบิดตัวฟาดลม ดังฟิ้ว ฟิ้ว อื้มโอเคครับผมตอบตามนั้น หลังจากเก็บของใส่กระเป๋า ผมก็เหวี่ยงกระเป๋าสีดำพาดบ่าแล้วบอกว่าพรุ่งนี้ผมจะเข้าไปที่ยิมนะ พี่เขาก็บอกเอ้อดีมาเร็วๆหน่อย แล้วรองหัวหน้าทีมก็สั่งให้ทุกคนกลับขึ้นรถครับ




เอ่อทำไมมันเหมือนหนังเกาหลีที่ดูเมื่อคืนเลยหว่า ทุกคนเดิมกลับขึ้นรถที่จอดอยู่ริมถนนครับ มีแต่พี่หมิวที่ยืนอยู่กับผม เธอบอกว่าจะถือว่าไม่ได้ยินนะว่าพูดอะไรที่บ้านวันนั้นบ้าง ผมก็เกาหัวเลยนี่พูดง่ายๆแบบนี้เลยเหรอ พี่หมิวพูดว่า ถ้าวันนี้ยังไม่สะดวกคุยงั้นพรุ่งนี้ก็มาคุยกันให้รู้เรื่อง เธอเดินเข้ามาใกล้ๆจับที่คอเสื้อของผมแล้วบอกว่า อย่าลืมล่ะว่าใครมาก่อนใครมาหลัง แล้วอย่าลืมด้วยว่าเป็นของใคร เข้าใจมั้ยน้องลิง




 

  ร้านเกะเปิดตอนกำลังจะเข้านอนพอดี  สงสัยจะต้องเลื่อนเวลานอนออกไปซะแล้ว :-)

โอ้โห  โดนล่อซื้อแบบเนียนสุดๆเลยพี่หมิว ฉลาดมากจริงๆ

ยังไงก็ปฏิเสธงานนี้ไม่ได้แล้วละ จะโดนพี่หมิวแกงยังไงอีกล่ะน๊อ

ปัญหาที่ค้างคาอยู่ อีกไม่กี่ตอนก็น่าจะเคลียร์ได้ละน๊อ อยากให้ดีกันไวๆ


แต่จบตอนแบบนี้ มิ้นท์จะเอานัมเบอร์วันจากเจ๊เตยไปแล้วนะแบบนี้

โดนมัดมือชกเลยนายโทน

ยอมง่ายจังเลยอะโทน ใจไม่แข็งเลย

ลูกค้าประจำร้านเกะพระราม3มารายงานตัวคับ ขอโต๊ะที่มุมมืดๆนะคับ

ตอบก่อนโพส
หือ พาร์ท6แล้ว ไวแท้ๆ ว่าแต่ เหมือนตอนที่แล้วจะมีระเบิดลูกใหม่ที่พร้อมจะสร้างความเสียหายเป็นวงกว้าง

อ้อโดนล่อซื้อนี่เอง
ปล. จะบวกอย่างเดียวเลยน้อ

อาซะอยากอ่านต่อตอนหน้าไวไวอีกแล้ว

มาซะดึกเลย แต่คุ้มค่าที่รออ่านครับ

นี่คือวิธีการง้อแบบไม่เสียฟอร์มของพี่หมิวใช่มั้ยครับเนี่ย เห็นแววว่าต้องมีเหตุการณ์สนุกกับรุกะกับพี่หมิวอีกแน่นอนเลยแบบนี้

 คิดถึงหมิว ต้องปรับความเข้าใจกับหมิวสักครั้งก่อนปรับกับเตยอีกที

โดนเอาเรื่องงานมาอ้าง เรียกตัวกลับไปเนียนๆ ทิ้งท้ายแบบเหนือชั้นว่าให้รู้ไว้ว่าใครมาก่อน สุดยอดจริงคร้าบ พี่หมิว

คุณหมิวทวงสิทธิการมาก่อนแบบนี้สามสาวจะรับมือยังไงละครับ 

สรุปว่าเสร็จพี่หมิว แพ้ทางจริงๆ หือยังไงก็ไม่ขึ้น 😅

จะปรับยังไงไหวครับเนี่ย ดูพี่หมิววีนใส่เหมือนเดิมเลย คือในใจคงเสียใจเเต่นิสัยลูกคุณหนูคงทำให้ทำแบบนั้น เฮ้อ แล้วจะดีกันได้ไงเนี่ย