นักศึกษาฝึกงาน ซีซั่น2 EP5 รับภาระ

Imagin_D

นักศึกษาฝึกงาน ซีซั่น2 EP5
รับภาระ

"เฮ้ย ทรายย... ทรายนี่ ....พี่ยุ้ยจอดๆ จอดพี่" เสียงผมเกือบตะโกนลั่นรถ พี่ยุ้ยถึงกับตกใจเหยียบเบรกรถจนดังเอี๊ยดดด
"อะไรวิท พี่ตกใจหมด ไหนใคร...." พี่ยุ้ยตกใจ หันมาถาม
"พี่ยุ้ยรถเบนซ์ข้างหน้าที่เลี้ยวออกจากโรงแรม ผมเห็นทรายนั่งออกมากับผู้ชาย" ผมหน้าตื่น ทั้งโมโหทั้งสงสัย

..... รถเงียบ เหมือนพี่ยุ้ยกับผมต่างคนต่างอึ้ง ทำตัวกันไม่ถูก จนเห็นรถเบนซ์คันนั้น กำลังจะเลี้ยวผ่านแยกไฟแดง
"พี่ยุ้ย ตามรถคันนั้นเลย" ผมตัดสินใจจะตาม
"ได้ๆ วิทใจเย็นๆก่อนนะ อาจจะตาฝาดก็ได้" พี่ยุ้ยเร่งเครื่องตามไปให้ แล้วก็คอยปลอบให้ผมใจเย็นๆ รถพี่ยุ้ยกำลังจะเลี้ยวตาม แต่ก็พอดีกับสัญญาณไฟของแยกนั้นแดงห้ามเลี้ยวขึ้นมา ทำให้ไปต่อไม่ได้

".............." ระหว่างรอไฟแดง มีแต่ความเงียบที่แสนอึดอัด ผมพยายามชะโงกหน้ามอง ลุกลี้ลุกลน อย่างให้ไฟเขียวสักที

สัญญาณไฟแดงเริ่มนับเวลาถอยหลัง เวลาเกือบๆ 120 วินาทีนั้น เป็นเวลาที่ไม่ได้นานมากในการใช้ชีวิตประจำวัน แต่เวลาที่รีบๆเพียงแค่ 2 นาทีที่รอ ก็เป็นช่วงเวลาที่ทรมานและโหดร้ายมาก เหมือนมันยาวนานเกือบชั่วโมง มือเท้าเย็นเหยียบ แต่หัวผมกับร้อน รวมไปถึงหัวใจที่เต้นกระเด็นกระดอนของผมนั้น มันเร่งเร้าให้หลุดพ้นจากแยกไฟแดงนี้เร็วๆ

"วิท ใจเย็นๆก่อน ตาฝาดแหล่ะแก... ตอนนี้ทรายน่าจะอยู่คอนโดนะพี่ว่า" พี่ยุ้ยหันมาปลอบ พร้อมกับจับมือส่งกำลังใจ

"แต่ผมเห็นจริงๆ........... พี่ยุ้ยไฟเขียวแล้ว ไปเลยพี่" พร้อมกับสัญญาณไฟเขียวขึ้น ผมเตือนพี่ยุ้ย เพื่อให้ตามรถคันนั้นต่อทันที รถเราเลี้ยวผ่านแยกไฟแดงนั้น แต่ก็หารถเบนซ์คันนั้นไม่พบแล้ว

"เอาไงต่อดี??" พี่ยุ้ยหันมาถาม ผมนิ่งเงียบตัดสินใจอะไรไม่ถูก...... จนในที่สุดก็เลือกที่จะโทรหาทราย
.....................
.....................
.....................
"ไม่รับเลยพี่ยุ้ย" ผมโทรหาเกือบๆ 10 สาย สายแรกๆ โทรติด แต่ไม่มีคนรับ พอสายหลังๆ โทรไม่ติดเสียแล้ว

"เค้าอาจจะนอนก็ได้นี่.......... หรือไม่ก็ทำธุระอยู่......เดี้ยวอีกสักพักเธอค่อยโทร" พี่ยุ้ยยังพยายามช่วยปลอบอะไรอีกหลายอย่าง แต่ตอนนั้นผมแทบไม่ได้สนใจแล้วว่าพี่ยุ้ยพูดอะไรกับผมบ้าง พี่เค้าเลยตัดสินใจขับรถไปเรื่อยๆ รอให้ผมอารมณ์เย็น แล้วตัดสินใจอะไรได้

"พี่ยุ้ย ส่งผมไปที่คอนโดหน่อยครับ วันนี้ผมลางานครึ่งวันนะ" ระหว่างย้อนกลับไปที่รีสอร์ทเพื่อถามพนักงาน กับกลับคอนโดเพื่อไปหาเจอทรายตรงๆ ผมตัดสินใจเลือกอย่างหลัง น่าจะชัดเจนกว่า

"ได้ๆ วิทใจเย็นนะคะ" พี่ยุ้ยเรียกชื่อผมด้วยน้ำเสียงออดอ้อน เหมือนพยายามเอาใจ แต่เห็นผมนิ่งเงียบ พี่ยุ้ยเลยต้องขับรถเงียบๆไปด้วย

รถเก๋งพียุ้ยผ่าการจราจรบนท้องถนนของกรุงเทพที่ติดแทบเรียกว่าอัมพาต ในที่สุดก็มาจอดหน้าคอนโด ผมตั้งท่าจะเปิดประตูรถแล้วจะพุ่งออกไป ทั้งที่รถก็ยังจอดไม่นิ่งสนิทดี จนพี่ยุ้ยต้องร้องห้ามและกดล๊อคประตูไม่ให้ผมพุ่งออกไปโดยง่าย

"วิท .....วิทคะ ฟังพี่นะ ใจเย็นๆก่อน ถ้าสถานการณ์ไม่ดี ถอยออกมา อย่าทำอะไรวู่วาม จนเอาอนาคตไปเสี่ยง เราใกล้จะจบแล้ว มีปัญหาตอนนี้มันจะไม่ดี..... พี่จะรออยู่บนรถนี้แหล่ะ ถ้ามีอะไรโทรเรียกนะ โอเคไหม??"

ผมได้ฟังก็ตั้งสติได้ พยายามสูดลมหายใจเข้าออกลึกๆอีกสักพักใหญ่ "ได้ครับพี่..... เดี้ยวผมมา" พี่ยุ้ยเห็นผมใจเย็นลงแล้ว เลยเปิดประตูรถให้ผมลง

แต่ยังไม่ทันที่จะลงจากรถดี รถเบนซ์คันคู่กรณีก็เลี้ยวเข้าคอนโด ก่อนจะขับเลยรถพี่ยุ้ยไปอีก 5-6 คันแล้วจอด พี่ยุ้ยกับผมมองกันอย่างเลิกลั่น เพราะไม่คาดคิดว่าจะเจอรถคันนี้ทันที และคงกลัวผมจะก่อเรื่องขึ้น พี่ยุ้ยมองหน้าผม ก่อนจะส่ายหัวเตือนๆ "พี่ขอนะ" พี่ยุ้ยมองมาที่ผมอยากสงสาร

ผมพยักหน้าให้ เปิดประตูรถลง ก่อนเดินตรงไปหาทรายที่รถคันนั้น พี่ยุ้ยดูทีท่าไม่ดีเลยเปิดประตูรถกึ่งเดินกึ่งวิ่งตามผมมาด้วย

ผมเดินไปเคาะกระจกรถเบนซ์ฝั่งที่ทรายนั่งอยู่ "ทราย ......ทรายไปไหนมา แล้วนี่ไปกับใคร" ทรายที่นั่งข้างๆกำลังคุยกับคนขับ หันมามองตามเสียงเรียกแล้วต้องถึงกับสะดุ้ง

"วิท......." ทรายรีบเปิดประตูรถลงมา ยังไม่รู้จะพูดอะไรต่อ เหมือนจับต้นชนปลายไม่ถูก
"ทรายยังไม่ต้องแก้ตัวอะไรนะ วิทจะเล่าให้ฟังว่าวิทไปกินข้าวกับพี่ยุ้ยมา ระหว่างทางผ่านโรงแรม วิทคิดอะไรไม่รู้เลย ชะโงกหน้าไปดู ก็เห็นทรายนั่งรถออกมากับพี่คนนี้"

ผมพูดต่อ "วิทพยายามโทรหาทราย โทรหาสายแรกๆ ทรายไม่รับ สายหลังๆเหมือนทรายปิดมือถือไปเลย"
"ตอนแรกวิทก็ยังไม่เชื่อนะ คิดว่าตาฝาดหรือจำคนผิด วิทก็เลยยังไม่ปักใจเชื่อ"
"แล้ววิทไม่รู้จะไปไหน เลยให้พี่ยุ้ยขับรถกลับมารอฟังจากปากทรายเอง" ผมร่ายยาว

ทรายยกมือปิดปากเงียบ สะอื้นออกมา ไม่สามารถแก้ตัวอะไรได้ ส่วนทางด้านคนขับก็มายืนรอดูสถานการณ์เงียบๆ ผมพอสังเกตได้ว่า คนที่มาด้วยเป็นผู้ชายที่เข้าวัยกลางคนไม่นาน ไม่ได้อ้วน หุ่นค่อนข้างดี เหมือนไฮโซที่มีเวลาดูแลตัวเอง เบนซ์ที่ขับอยู่ไม่ได้ดูเชยเหมือนลุงๆเค้าขับกัน แต่เป็นเบนซ์สปอร์ตรุ่นใหม่ดูมีฐานะและรสนิยมดี จากรูปร่างหน้าตา ทำให้พอเดาออกว่า สมัยหนุ่มๆต้องน่าตาดีในระดับหนึ่งเลย

"แต่ตอนนี้ไม่ต้องอธิบายอะไรแล้วมั้ง วิทมาเห็นเองกับตาเลย คงไม่ต้องแก้ตัวแล้ว ฟังไม่ขึ้นล่ะ" ผมตัดจบการสนทนา
"เดี้ยว วิท ฟังทรายก่อน..........." ทรายพยายามเอื้อมมือมาคว้าข้อมือผม แต่ก็เอื้อมไม่ถึง
"น้องฟังก่อน....." ผู้ชายที่มากับทรายพยายามอธิบาย แต่ผมก็ไม่สนใจ กลับหลังหันไป แล้วก็เจอกับพี่ยุ้ยที่ยืนรออยู่ และส่งสายตาด้วยความเป็นห่วงมาให้

ผมเดินไปหาพี่ยุ้ย ผมทำตัวไม่ถูกไม่รู้ว่าจะยืนตรงนี้ต่อหรือขึ้นคอนโดดี พี่ยุ้ยจึ้งต้องพยายามปลอบ"วิท ใจเย็นๆก่อน ไปสงบสติอารมณ์ก่อน เรื่องอาจจะไม่มีอะไรก็ได้" แล้วแกกึ่งดันกึ่งดึงผมไปนั่งที่รถแก ที่ตอนนี้ยังจอดติดเครื่องเตรียมไว้

"นั่งรอตรงนี้ก่อนนะ เดี้ยวพี่มา" พี่ยุ้ยปิดประตูให้ผม ผมลอบมองจากกระจกข้าง เห็นแกเดินตรงไปคุยอะไรกับทรายนิดหน่อย แล้วก็เดินกลับมายังที่นั่งคนขับ ก่อนจะขับรถออกไปข้างนอกโดยไม่ถามผมสักคำ เหมือนเดาใจผมถูกว่าไม่อยากอยู่แถวนั้นนานๆ

พี่ยุ้ยขับรถออกจากคอนโด นั่งกันไปสักพักโดยที่ต่างคนต่างเงียบ จนพี่ยุ้ยคงรู้สึกอึดอัด แกเลยหาเรื่องคุยกับผมระบายความเครียด "อยากไปไหนไหม เสียดายเน้อพึ่งกินข้าวกันมาอิ่มๆ"

ผมหันไปยิ้มจืดๆให้ "พี่ยุ้ยครับขอบคุณที่เตือนสตินะครับ ขอบคุณจริงๆ"
"คิดว่าเป็นพี่สาวก็ได้นะ มีอะไรปรึกษาพี่ได้"

"ครับพี่ ตอนนี้ผมยังสงสัยอยู่เลยว่าจะเอายังไงดี" ด้วยความที่สับสนทำให้ตอนนั่งรถออกจากคอนโด มันคิดอะไรไม่ออก

"สงสัยว่า??" พี่ยุ้ยทำหน้าอยากฟัง จะได้ให้คำปรึกษาผมถูก
"..........................." ยกมือเกาหัวแกรกๆ "วันนี้ผมจะนอนไหนดี เสื้อผ้าก็ไม่ได้คว้าออกมา??" ผมทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ลืมนึกถึงเรื่องที่นอนไปซะได้

พี่ยุ้ยได้ฟังก็อมยิ้มขำขัน "เรื่องแค่นี้เอง เล็กน้อยน่ะ เดี้ยวพี่หาโรงแรมให้นอน พี่ออกให้"
"โหววเกรงใจนะเนี่ย ถ้ายังไงขอโรงแรมที่ดูดีๆหน่อยนะครับ ผมนอนคนเดียว กลัวผี" พอมีคนชวนคุยอารมณ์ผมก็ดีขึ้นเยอะ เริ่มพูดจาล้อเล่นกับพี่ยุ้ยได้บ้างแล้ว

"ตัวโตเบ่อเร่อแล้ว ยังกลัวผีอีก คิกๆเอ้าๆ เดี้ยวพี่เลือกให้คุณชายดีๆไปเลย นอนสบายๆสักคืน พรุ่งนี้จะได้มาทำงานได้"

"นอนคนเดียวมันก็เหงาน่ะ กลัวคิดสั้นเหมือนกันเนี่ย" อารมณ์ดีขึ้น ผมก็เริ่มพูดจาทีเล่นทีจริง มือก็ทำทีเอื้อมไปจะจับหมับที่หน้าอกพี่ยุ้ย

พี่ยุ้ยตีมือผมดังเพลี้ยะ "พอเลย ยังมีกะใจล้อเล่นอีกนะ ยังไม่รู้จะเอายังไงต่อเลยไม่ใช่หรอ "

"...........ใช่ครับ" ผมหดมือกลับ "......แต่คิดมากก็ปวดหัว เรื่องมันเกิดขึ้นแล้ว ทรายอาจจะอยากแก้แค้นผมก็ได้ หรือไม่เรื่องนี้ผมก็หวังว่าผมจะเข้าใจผิดเอง เอาเป็นว่าช่วงนี้ผมยังไม่พูดถึงเรื่องทรายแล้วกัน"

"อือ พี่ได้ยินยังงั้นแล้วก็ค่อยเบาใจหน่อย นี่แหละตัดสินใจแบบผู้ใหญ่เค้าทำกัน เด็กน้อยเอ๋ยย" พี่ยุ้ยเอามือมายีหัวผมเล่น ก่อนที่แกจะกดโทรศัพท์จองโรงแรมให้

"โอเค พี่ได้โรงแรมแล้วนะ มีห้องว่างพอดี โรงแรมดีเลยล่ะอยู่" พี่ยุ้ยหันมาคุยกับผม "แต่เดี้ยวพี่จะโทรคุยธุระอีกหน่อย วิทช่วยเงียบๆหน่อยนะ"

"โอเคครับ พี่คุยธุระก่อน ผมขอเอนหลังแปป สงสัยคิดหนักเลยเพลียๆ" ผมเปิดเพลงจากวิทยุเบาๆ อย่างถือวิสาสะ ปรับเบาะเอนแล้วล้มตัวลงนอน หูก็ฟังเพลงไปด้วย ได้ยินเสียงพี่ยุ้ยกำลังคุยมือถือแว่วๆด้วย และนั้นก็ทำให้ผมถึงกับแข็งไปทั้งตัว โดยเฉพาะช่วงล่าง

"ค่ะ เป พอดีวันนี้ยุ้ยติดธุระนิดหน่อย เคลียร์งานดึกแน่ๆ แล้วเพื่อนที่แบงก์เค้าก็อกหักอะไรวันนี้ไม่รู้ ในแกงค์เลยจะพาไปเลี้ยงปลอบใจหน่อย เป ไม่ต้องรอนะ นอนก่อนได้เลย ปิดประตูบ้านดีๆ อาจจะนอนกับเพื่อนเลยถ้าดึกหรือเมาเกิน ค่ะ ค่ะ ขอบคุณที่เป็นห่วงนะคะ ไว้เจอกันค่ะ บายย"

ใช่แล้วครับ พี่ยุ้ยโทรไปขออนุญาติพี่เป!!!
และนั่นทำให้ผมยิ้มกรุ้มกริ่มออกมา.........

พี่ยุ้ยวางสายจบ แกก็วางมือถือลงตรงคอนโซลด้านข้างคนขับ แล้วสายตาแกคงหันมาเห็นผมที่กำลังนอนยิ้มกริ่ม ด้วยความหมันไส้บวกกับความเขิลอาย "อะร๊ายยย ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เลยนะ ฉันกลัวแกคิดสั้นหรอกย่ะ ขี้เกียจใส่ซอง ขี้เกียจหาเสื้อดำ" ...แกเลยแว๊ดใส่ พร้อมหยิกหนับเข้าที่ต้นขาอย่างแรง

"เอะอะก็ใช้แต่กำลังนะพี่ คอยดูเหอะ ผมเล่นแรงบ้างแล้วจะร้อง" เอะอะก็ตี เอะอะก็หยิก เดี้ยวเขกหัว นู้นนี่นั่นอีกสารพัด ฝากไว้ก่อนเถอะ

"แรงจะเท่าไรกันเชียว ขู่เก่งจริ๊งงง คิกๆ" คนยั่วหัวเราะงอหาย ส่วนคนถูกยั่วก็ได้แต่เข็ดเขี้ยวเคี้ยวฟันรอการเอาคืน

นั่งกันไปไม่นาน คุยสัมเพเหระอีกนิดหน่อย รถพี่ยุ้ยก็เลี้ยวเข้าโรงแรม มันดูปุปปับเป็นงานไปหมด จนผมอดแซวไม่ได้ "แหม พี่ยุ้ย ทำไมคุ้นเคยกับโรงแรมนี้จัง เหมือนจะเคยมา แน่ะๆ มากับพี่เปแน่ๆ เปลี่ยนบรรยากาศหรอครับ" ผมยิ้มทะเล้นส่งให้

พี่ยุ้ยทำหน้านิ่ง "ใช่ พี่มาบ่อยๆ เปลี่ยนบรรยากาศบ้างสิ อยู่แต่ที่บ้านน่าเบื่อ เนี่ยๆ ห้องน้ำตรงโซนอาหาร ตอนดึกๆ ไม่ค่อยมีคน ยังอยากลองเลย เดี้ยวพาไปดูเอาไหม" ก่อนจะตอบรัวๆ เหมือนคนเคยมีประสบการณ์ ผมนั่งฟังยังถึงกับอึ้ง

"................." ผมยังคงอึ้งอยู่ พี่ยุ้ยจึงต้องหัวเราะเฉลยให้ "ป่าวย่ะ ฉันมางานแต่งงานเพื่อนสนิท เห็นโรงแรมสวยดี เลยขอเบอร์ติดต่อไว้หรอกย่ะ ใครมาลองนอกสถานที่เหมือนเธอกัน ใจกล้าหน้าด้าน"

ก่อนแกจะหันมาคุยเป็นการเป็นงาน "เอาล่ะ วิท เธอใส่ชุดนักศึกษามาด้วย ไม่ดีแน่ถ้าพี่จะหิ้วนักศึกษาเข้ามาเปิดโรงแรม พี่จะไปเปิดห้องก่อน แล้วเดี้ยวเธอตามขึ้นไปนะ"

แกพูดจบก็ปิดประตูรถเดินออกไป ผมสังเกตเหมือนพี่ยุ้ยอารมณ์ดี เดินฮัมเพลงเข้าโรงแรม ผมก็นึกครึ้มอกครึ้มใจยังไงไม่รู้ นั่งไม่ทันไร ก็เดินตามพี่ยุ้ยเข้าโรงแรมไปด้วย โดยไม่รอให้แกโทรหา

เข้าประตูโรงแรมไป สังเกตเห็นพี่ยุ้ยกำลังยืนที่เค้าเตอร์เชคอิน หันหลังให้ประตู เลยไม่ทันได้สังเกตว่าผมกำลังเดินเข้ามาหา

"ที่รัก ผมมาแล้วนะ" ด้วยความอยากแกล้ง พอเดินเข้าไปใกล้ๆพี่ยุ้ย ผมเลยยื่นหน้า พร้อมโอบเอวพี่ยุ้ยที่กำลังยืนทำธุระเรื่องห้องพักอยู่

พี่ยุ้ยสะดุ้ง ก่อนมองผม "เฮ้ย......!!" แกตกใจพูดอะไรไม่ออก ผมเลยชิงแกล้งแกต่อ
"ปล่อยให้ผมเหงาทั้งคืนเลยนะ วันนี้ทำไมอยู่ๆนัดผมมาเนี่ย" ผมเล่นต่อ ลอบสังเกตอาการเห็นแกหน้าแดงไม่พูดไม่จา ยิ่งสะใจ ขอเอาคืนที่โดนหยิกไปเมื่อครู่ล่ะกัน

"ขอโทษนะครับ ห้องพักยังอีกนานไหม พอดีเมียผมเค้าอยากเปลี่ยนบรรยากาศน่ะครับ ช่วงเร่งหน่อยนะครับ เดี้ยวแกอารมณ์เสีย แล้วจะเล่นงานผมหยอดน้ำข้าวต้ม" ผมหันไปแกล้งถามพนักงานสาวสวยที่หน้าเค้าเตอร์เพิ่มอีกคน

"อ่อๆ ค่ะๆ ใกล้แล้วล่ะค่ะ ของคุณผู้หญิงกับคุณผู้ชายเป็นห้องเตียงใหญ่นะคะ อยู่ชั้นที่ 25 ห้องอาหารพรุ่งนี้ปิด 9 โมงเช้านะคะ" พนักงานคนสวยยื่นกุญแจส่งให้

"ต้องขอโทษด้วยนะครับ ถ้าจะมีปัญหาเรื่องเสียว เอ้ย เรื่องเสียงน่ะครับ" ผมคว้ากุญแจหมับ ขยิบสายตาส่งให้พนักงาน แล้วจูงมือพี่ยุ้ยขึ้นลิฟท์

"ค่าา พักผ่อนให้สนุกนะคะ หวังว่าจะเป็นประสบการณ์ที่ดี..... อ่อที่ดีที่เลือกมาพักกับโรงแรมเราค่ะ คิกๆๆ" พนักงานเขิลหน้าแดง ส่วนหน้าพี่ยุ้ยแดงกล่ำกว่าอีก

ผมจูงมือพี่ยุ้ยเดินเข้าไปลิฟท์ แกไม่ยอมพูดอะไรด้วยสักคำ แต่พอประตูลิฟท์ปิดสนิทเท่านั้น พี่ยุ้ยก็แผลงฤทธิ์ทันควัน มือที่จับกันคู่นั้นสะบัดควับทันที

"อีวิท แกแกล้งฉันได้ลงคอนะ แล้วฉันจะเอาหน้าไปไว้ไหนเนี่ย แล้วดูสิชุดแบงก์ชั้นก็เต็มยศขนาดนี้ เธอก็ใส่ชุดนักศึกษาอีก เค้าจะหาว่าฉันหลอกเด็กสิเนี่ย โอ๋ยยยย" พี่ยุ้ยร่ายยาวด้วยความโมโหจะหยิกก็ไม่หายแค้น จะทุบก๋กลัวเบาไป เลยยื่นขามาเตะ 2-3 ที

"ขอโทษพี่ๆ ขอโทษๆ โอ๋ยยย" ในลิฟท์ที่แคบๆแค่นั้น จะหลบก็หลบไม่สะดวก ยิ่งลิฟท์เคลื่อนตัวด้วยยิ่งยืนไม่ถนัด ทำให้ผมเกือบล้มไปนั่งกับพื้น

"เอาให้หายแค้น เอาให้ช้ำในตายซะทีดีไหมเนี่ย" พี่ยุ้ยยังไล่เตะไล่ทุบผมอยู่อีกหน่อย แต่ยังไม่ทันจะเตะได้หนำใจ ลิฟท์ก็มาหยุดที่ชั้นห้าซึ่งเป็นลานจอดรถ ประตูลิฟท์เปิด พร้อมกับแขกที่เข้าพักที่กำลังพูดคุยกันอย่างออกรสออกชาติ ก่อนจะมองเข้ามาในลิฟท์แล้วยืนอย่างตะลึง เพราะพี่ๆสองคนนั้นคงเห็นภาพผู้หญิงคนหนึ่งกำลังพยายามฆาตกรรมเด็กหนุ่มในลิฟท์

พี่ยุ้ยก็ตะลึงเช่นกัน มือกับเท้าที่กำลังพยายามทุบผมถึงกับหยุดกึก จนผมมีโอกาสตั้งตัวได้ ผู้หญิงกับผู้ชายที่ยืนอยู่นอกลิฟท์ก็ยังทำตัวไม่ถูก

"เชิญครับๆ เดี้ยวประตูลิฟท์ปิดนะครับ เข้ามาเร็วๆ" ผมรีบกดปุ่ม HOLD เพื่อให้ประตูค้าง เพราะถ้าประตูลิฟท์ปิด โดยไม่มีคนอื่นอยู่ด้วย ผมน่าจะช้ำในตายก่อนถึงห้อง

"ขะ...ขอบคุณครับ" พี่ผู้ชายที่ถ้าผมสังเกตดีๆ แกน่าจะอายุราวๆ 26-28 ปี แต่งตัวดี หน้าตาอยู่ในขั้นหล่ออย่างกับนายแบบ ยกมือกั้นให้ผู้หญิงที่มาด้วย เดินเข้าไปก่อน

"ขอบคุณนะคะ แล้วต้องขอโทษที่ขัดจังหวะน้า หนุ่มสาวกำลังสวีทกันเลย" พี่ผู้หญิงผมสั้นๆ ประบ่า ดูทันสมัย ตัวเล็กๆ ขาวๆ หน้ารูปไข่ นัยตาเยิ้มหวาน ดูจากภายนอกก็รู้เลยว่าเป็นคนมีอารมณ์ขัน แซวมาอย่างอารมณ์ดี

"ผมต้องขอบคุณพี่ๆทั้งสองคนมากกว่าครับ ถ้าไม่ได้พวกพี่ทั้งสองคนผมจะแย่เอา พอดีแฟนผมชื่นชอบความรุนแรงน่ะครับ" ผมหัวเราะร่วน พร้อมโอบไหล่พี่ยุ้ย ด้านพี่ยุ้ยก็หน้าแดงกล่ำ ไม่รู้จะโกรธหรือเขิลที่ผมถือวิสาสะโอบกอด โดยมีสายตาคนอื่นมองมา

"คิกๆ หายากนะคะแบบนี" พี่ผู้หญิงหันไปจะกดชั้นที่เข้าพัก ก่อนอุทานเบาๆว่า "อ้าว บังเอิญจัง ชั้น 25 ชั้นเดียวกันเลย จะบังเอิญกว่านี้อีกนะคะ ถ้าห้องติดๆกัน คิกๆ"

"อ๋อ ลืมแนะนำตัวเลยค่ะ พี่ชื่อใบเฟริ์นนะ ส่วนนี่พี่เบล ......แล้วนี่ทั้งสองคนเป็นแฟนกันหรอคะ ดูสวีทกันดีจัง"

พี่ยุ้ยทำท่าจะปฎิเสธ แต่ผมชิงพูดดักก่อน "ใช่ครับ เป็นแฟนกันวันนี้แหล่ะครับ พี่ผู้หญิงชื่อพี่ยุ้ย เป็นพี่ที่แบงก์ที่ผมฝึกงาน ส่วนผมวิท นักศึกษาฝึกงาน ต้องขอโทษก่อนนะครับ ถ้าห้องผมจะเสียงดังหน่อย" .... แล้วพี่ยุ้ยก็ชิงปิดปากผมก่อน

"พอเลยนายวิท ฉันอายเหมือนกันนะ" พี่ยุ้ยกระซิบกระซาบเสียงเบาๆ แล้วทำท่าจะเตะผมอีกที แต่ก็นึกขึ้นได้ว่ามีคนอื่นอยู่อีก เลยเงียบๆไป

"สวัสดีค่ะ คุณยุ้ย ยุ้ยกับเฟินน่าจะอายุเท่าๆกัน ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ส่วนวิทนี่ก็ร้ายจริงๆนะ แหม เอารุ่นพี่เชียวนะ คิกๆ" พี่เฟินพูดยิ้มๆ แล้วเราทั้งสี่คนก็ไม่พูดอะไรกันต่อ จนลิฟท์มาถึงชั้นที่ 25

"เชิญก่อนเลยครับ" ประตูลิฟท์เปิด พี่เฟินกับพี่เบลก็เดินออกนำ แต่ผมก็เริ่มแปลกใจเช่นกันที่เราทั้งสี่คนเดินไปฝั่งห้องพักเดียวกันอีก

"อิๆ สงสัยจะห้องติดกันแน่ๆ ขอโทษนะคะห้องอะไรกัน" พี่เฟินเห็นผมกับพี่ยุ้ยเดินตาม แกเลยสงสัย
ผมหยิบคียการ์ดขึ้นมาดู "ห้อง 2528 ครับ ของพี่เฟินล่ะ" แล้วก็เดินถึงห้องพัก 2528 พอดี

"อุ้ยยย ติดกันจริงๆด้วย ของพี่ 2526 พรหมลิขิตจริงๆแล้วล่ะ ทั้งคู่ตามสบายเลยนะ เสียงดังได้เลยค่ะ เฟินจะแอบฟังด้วย" พี่เฟินหันมาเย้าแบบคนอารมณ์ดี

"ขอบคุณครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับพี่เฟิน" ก่อนที่เราทั้งสองคู่จะแยกเข้าประตูห้องวิวาห์

"อีวิท.....แกทำให้ฉันอายแค่ไหนแล้ว ..." พอประตูห้องปิดลง พี่ยุ้ยก็เริ่มที่จะออกลีลากังฟูจีน จนผมรีบวิ่งเข้าห้องน้ำก่อนเพื่อตั้งตัว

"ปังๆ นี่แก ออกมาเลยนะ หนีหรอ คิดว่าจะรอดหรอ" เสียงเขียวๆ ของพี่ยุ้ยดังแว่วเข้ามา

"ขอโทษๆๆพี่ ผมเห็นพี่ยุ้ยหน้ารัก หน้าแกล้งดีเลยขอล้อเล่นหน่อย ไม่โกรธกันนะๆ" ประตูห้องน้ำบางๆที่กั้นอยู่ขณะนี้ ก็คงช่วยให้ผมรอดชั่วขณะ แต่ถ้าพี่ยุ้ยตัดสินใจพังมาฆ่าผมจริง นั่นก็อีกเรื่อง

"รักหรอกถึงหยอกเล่นครับ" ผมง้อพี่ยุ้ยไปเรื่องๆ จนเสียงทุบประตูมันเงียบลง เหมือนพี่ยุ้ยให้อภัยผมแล้ว ผมรออีกสักอึดใจว่าสถานะการณ์ดีแล้ว จึงตัดสินใจค่อยๆแง้มประตูออกมา

...............................................................................
...........................

END Credit

"วิท ตื่น อาบน้ำได้แล้ว เดี้ยวสาย" เสียงหวานของพี่ยุ้ยดังขึ้น
ผมงัวเงียๆ เหมือนจะเพลียกับการเสียน้ำจากศึกรักเมือคืน 2-3 รอบ ขยี้ตา "พี่อาบน้ำก่อนเลย ขอผมนอนอีกนิด"

"ไม่ วิทแหล่ะอาบก่อน พี่หมดแรงจะนอนอีกหน่อย เสร็จแล้วปลุก ลุกได้แล้ว!!" เสียงหวานๆเปลี่ยนมากำชับเข้มๆตามสไตล์ ผมที่อ้อยอิ่งเมื่อครู่ เลยต้องดีดตัวผึงจากเตียง พร้อมบ่นอุบอิบๆ ที่ได้ยินไม่เกินเสียงกระซิบ

ม่านยังปิดทึบอยู่ ทำให้ห้องยังมืดสลัว มีแต่แสงไฟในห้องน้ำที่พอสาดออกมา ให้เห็นสภาพห้องพักรางๆ เสื้อนักศึกษาผมวางทับอยู่กับยูนิฟอร์มพี่ยุ้ย ยกทรงกับชั้นในพี่ยุ้ยถูกโยนไว้ไม่เป็นระเบียบยังปลายเตียง ผ้าเชคตัวผมวางอยู่ตรงเก้าอี้ ผมไปหยิบก่อนที่จะเดินไปห้องน้ำด้านขวามือ

แต่ทันใดปลายเท้าผมก็เหยียบกระดาษที่พับอย่างประณีต จนผมต้องแปลกใจว่ามันคืออะไร ก่อนจะหยิบขึ้นมาดู

"ไว้เจอกันอีกนะ คุณวิท คุณยุ้ย เมื่อคืนสนุกมาก
จากใบเฟิน.....พร้อมเบอร์ 01-XXX-XXXX"

วิทยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะเก็บกระดาษนั้นใส่กางเกง ก่อนไปอาบน้ำอย่างอารมณ์ดี.....

เนื้อเรื่องตอนเก่าๆ ติดตามได้ที่นี่ครับ

นักศึกษาฝึกงาน EP1. ห้องน้ำที่ฝึกงาน
//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=249590.0

นักศึกษาฝึกงาน EP2. เสียงโทรศัพท์พี่ธง
//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=249883.0

นักศึกษาฝึกงาน EP3. วันเลี้ยงส่ง
//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=250415.msg2272823#msg2272823

นักศึกษาฝึกงาน EP3.2 ระหว่างทาง
//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=250499.0

นักศึกษาฝึกงาน ซีซั่น2 (ทรายเขียน) EP.1 : พลาดพลั้ง
//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=250891.0

นักศึกษาฝึกงาน ซีซั่น 2 EP2: ห้องเย็น
//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=252047.msg2322602#msg2322602

นักศึกษาฝึกงาน ซีซั่น 2 EP3.1 (ทรายเขียน) EP3.1 : รอย??
//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=252871.0

นักศึกษาฝึกงาน ซีซั่น2 (ทรายเขียน) EP3.2:การแก้แค้นและการเอาคืน
//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=253159.0

นักศึกษาฝึกงาน ซีซั่น2 (ทรายเขียน) EP4.1 จำใจ
//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=256377.0

นักศึกษาฝึกงาน ซีซั่น2 (ทรายเขียน) EP4.2 ความลับไม่มีในโลก
//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=257354.msg2486534#msg2486534

ฉบับหน้าพบกับ คืนวันแต่งงานของพี่ยุ้ย
ปล.ส่งข้อความมาคุยกันได้น้าา

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

Helmqwerty

ทรายไม่มีอะไรจะแก้ตัวแล้วแหละ น่าสงสารมากมั้ง

zeberrus

สวิงกันเลยมั้ยเนี่ย

poppyza

คาหนังคาเขาแถไม่ออกคงต้องยอมให้มีแฟนเพิ่มแลกเปลี่ยนกัน

llar

วิทลืมทรายแล้วคืนนี้

จรัญ บุญชู

ไม่ต้องเสียใจแล้วครับ...มีสาวๆมาอ่อยอีกแล้ว

Exordia

Swing กันแน่ๆแบบนี้

mrzoom

ทรายน่าสงสารนะ แต่ก็มีส่วนผิด ส่วนวิทนี่ร้ายสุดจริงๆ

ones26421

จะโชคดีอะไรปานนั้นนะ

chanky2007

วิทไม่ฟังอะไร น่าจะลำบาก แต่จริงๆ วิท เองก็ปล่อยตัวมากๆนะ

ขอบคุณครับ

songphon

เรื่องทรายค่อยเคลียทีหลังตอนนี้พักใจให้เน็มที่กับพี่ยุ้ยก่อน

schareon

ยังไงพี่ยุ้ยก็อยู่ตรงหน้า อยู่กับปัจจุบันดีที่สุด

whizper

เรื่องทรายไว้ทีหลัง ตอนนี้จัดการตรงหน้าก่อนดีกว่า

สายลม แห่งความหนาว

มีสวิงแล้วตอนหน้ามันแน่

onzoul

มันต้องมีเงื่อนงำอะไรบางอย่าง บางทีอารมณ์บดบังความจริง แต่ก็ต้องเลือกว่าจะเลือกอยู่กับใครและแบบไหน

🧡 XONLY 🧡

ข่าว:

นักศึกษาฝึกงาน ซีซั่น2 EP5 รับภาระ

Imagin_D

Helmqwerty

zeberrus

poppyza

llar

จรัญ บุญชู

Exordia

mrzoom

ones26421

chanky2007

songphon

schareon

whizper

สายลม แห่งความหนาว

onzoul