🧡 XONLY 🧡

ต่อจากตอนที่แล้วจะพาไอ้ลิงกลับบ้าน เนี่ยพอพูดถึงพี่หญิงแล้วหงอเป็นลิงป่วยเลย ไอ้ลิงมอง มอง มอง แล้วมองที่มือตัวเองเราก็นึกว่าเจ็บเลยถามว่าเป็นอะไร ไอ้ลิงบอกเปล่า เหมือนใครจับมือ... แล้วก็ทำท่ามองมาที่เราและพูดว่า... พี่ขโมยขนมผมจริงๆใช่มะ โอ๊ยยยยย ไอ้ลิงบ้า ทำไมต้องไปขโมยขนมด้วย



ไอ้ลิงก็บอกเอ้าก็เผื่อพี่หมิวหิวแล้วหน้ามืดอ่ะ โอ๊ยยย ใครก็ได้จับไอ้ลิงนี่ไปขังทีทำไมต่อปากต่อคำแบบนี้ เกิดมาจนอายุป่านนี้ยังไม่เคยมีใครว่าเราขนาดนี้เลยนะ เราก็เลยบีบแก้มให้บู้บี้แล้วบอกว่าพูดมากไอ้ลิงบ้าใครจะไปกินขนมห๊ะ! เราก็ถามแล้วนี่อะไร ทำไมใส่ถุงทรายถ่วงข้อเท้า


โอ๊ยยย ทุกคนคิดดูดิ่ไอ้ลิงบ้านี่ มาใส่ถุงทรายถ่วงข้อเท้าไว้เพื่ออะไร ไอ้ลิงก็บอกว่าอ้าว.... จะให้อยู่เฉยๆมันก็ตื้อๆอ่ะ เราบีบมั่บอีกทีแล้วบอกว่าก็ให้มันตื้อไปเลยจะบ้าพลังอะไรนักหนา แล้วไอ้ลิงก็พูดมาว่าผมกลับเองดีกว่า เราก็บอกเอ้าเด้กลับเลย เดี๋ยวจะบอกพี่หญิงว่าวันนี้ก่อวีรกรรมอะไรไว้บ้าง


ไอ้ลิงก็เงียบกริ๊บบ หน้าบุ่ยยย เลย.. น่ารั.... ไม่ ไม่ใช่ ไม่ได้หมายความว่างั้น เชอะไม่ได้ขาวๆ ตี๋ๆ แบบที่เราชอบ แล้วจะน่ารักได้ยังไง ไม่ ๆ ๆ ๆ ๆ  ไม่มีทาง เชอะ เราบอกว่าเดี๋ยวกลับบ้านด้วยกันเลย เพราะยังไงก็ต้องโดนพ่อสอบสวนแหละ ไอ้ลิงทำหน้าเซ็งๆ แล้วมองๆ  ๆ ถามว่าพี่รุจน์ไปไหนอ่ะครับ



เราก็บอกกลับไปแล้ว ไอ้ลิงก็ห๊ะ! อย่างพี่รุจน์เนี่ยนะจะกลับก่อนไม่จริงอ่ะ เราก็ถามทำไมอ่ะ ไอ้ลิงก็บอกกว่าพี่รุจน์จะยอมกลับบ้านก็นู่นน่ะทำงานดึกดื่น ไหนจะดูตารางงานพี่แมน และคอยแจกงานให้คนในทีมอีก พอไอ้ลิงพูดมาแบบนี้เราก็นึกถึงคำพูดพ่อทศอ่ะที่บอกว่า ทุกอย่างถูกโยนไปที่พี่รุจน์



เราก็เลยถามว่าขนาดนั้นเลยเหรอ ไอ้ลิงก็บอกว่า ครับ ก็ถึงถามไงว่าพี่รุจน์กลับไปก่อนเหรอ เป็นไปไม่ได้อ่ะ เราก็บอกกลับไปแล้วจริงๆโดนสั่งพักงาน ไอ้ลิงตกใจเชื่อป่ะเด้งตัวขึ้นมาเหมือนสปริง แล้วถามเราว่าพี่รุจน์โดนสั่งพักงานได้ไง ไอ้ลิงก็จะเดินออกไปเลย เราก็ต้องดึงไว้แล้วถามจะไปไหน


ไอ้ลิงบอกจะไปถามพี่แมนว่าทำไมพี่รุจน์โดนพักงาน โอ๊ยย งานเข้าแล้วทุกคนทำไงดี แต่ว่าตอนนั้นก็มีคนในทีมคนนึงพูดขึ้นมาว่า ก็โดนสั่งให้พักผ่อนนั่นแหละ ไอ้ลิงถามว่าใครสั่งครับ คนๆนั้นก็ตอบทันทีว่าเบื้องบนน่ะ พี่รุจน์ไม่ได้ลาหยุดมาจะครึ่งปีแล้ว


ก็เลยโดนสั่งให้ไปพักผ่อนน่ะ 3ถึง4 วัน เขาก็ถามไอ้ลิงนะว่าแล้วจะโมโหทำไมวะโทน ไม่ดีเหรอไงที่พี่รุจน์ได้พักผ่อนบ้างน่ะ พอไอ้ลิงได้ฟังแบบนั้นก็.. เหมือนจะใจเย็นลง แล้วก็บอกครับพี่ อื้อ ไอ้ลิงนี่ก็ดีอย่างหัวร้อนก็จริงแต่พอพูดด้วยเหตุผลแปปเดียวก็ลงทันที แต่เดี๋ยวก่อนนะทำไมเราพูดแล้วไม่ฟังแบบนี้ล่ะ โอ๊ยไอ้ลิงสองมาตรฐานชัดๆ



เราก็ดึงหูไอ้ลิงแล้วบอกกลับบ้านได้แล้ว กว่าจะถึงบ้านเดี๋ยวไม่ทันข้าวเย็นหรอก ไอ้ลิงก็มองๆ แล้วก็มองไปที่พวกทีมงานกำลังซ้อม แล้วก็ยอมเดินตามไป ก็ระหว่างที่เดินออกมาก็มีคนมองๆนั่นแหละ แล้วก็พวกพนักงานที่เย๊วๆน้องโทน น้องโทน ก็เดินเข้ามาถามว่าโทนเป็นไงมั่ง



ไอ้ลิงจากหน้ามุ่ยๆก็ยิ้มแฉ่งเลย แล้วบอกว่าไม่เป็นอะไรครับ เขาก็บอกไม่รู้ว่าโทนสู้เป็นด้วย เราก็ยืนมองน่ะจะรอดูซิ๊ว่าจะพูดอะไร แต่ไอ้ลิงก็บอกแค่ว่าผมแค่เล่นยูโดครับไม่ได้มีอะไรหรอก พนักงานพวกนั้นก็มองมาที่เรา แล้วถามว่าคุณหมิวสวัสดีค่ะ เราก็ค่ะสวัสดีค่ะ




พนักงานพวกนั่นก็มองซ้าย มองขวา แล้วถามว่าจะพาโทนไปไหนเหรอคะ เราก็บอกว่าพากลับบ้านไปสอบสวนค่ะ พ่อคงอยากถามด้วยตัวเองว่าเกิดอะไรขึ้น พวกนั้นก็บอกว่าแต่น้องโทนไม่ได้เป็นคนเริ่มนะคะคุณหมิว โอ๊ยย แหวะ น้องโทน น้องโทน หมั่นใส้ เราก็บอกค่ะ เดี๋ยวพ่อจะตัดสินด้วยตัวเองค่ะ


เราก็จะหันมาพูดบ่น แต่ว่าอ้าวไอ้ลิงหายไปแล้ว โอ๊ยยย เดินไปนู่นอีกแล้ว โอ๊ยยยไอ้ลิงบ้า เราอยากจะบ่นมากเลยแต่ต้องเก็บอาการก่อนเลยบอกว่า หมิวขอตัวก่อนนะคะ พวกพนักงานก็ค่ะ ๆ ๆ ๆ เราก็รีบเดินไปดึงปกเสื้อไอ้ลิงบ้าแล้วถามว่าจะไปไหน ไอ้ลิงก็บอกกลับบ้านไง



เราถามอะไรก็บอกให้กลับด้วยกันไง ไอ้ลิงก็บอกว่าก็นี่ไงจะเดินไปที่รถพี่หมิวไง เราบอกอะไรรถจอดตรงไหน.... อืออ ตรงนี้ก็ได้ เราก็ปล่อยคอแล้วบอกเดินดิ่ ไอ้ลิงก็หันมามองหน้าแล้วถามว่าพี่หมิวลืมว่าจอดรถตรงไหนเหรอ โอ๊ยยยย ไอ้ลิงบ้านี่มันกวนประสาทไปไหนเนี่ย


แล้วพอจะจับก็เบี่ยงตัวหนี พอจะเข้าไปใกล้ๆก็ BackStep หลับไปข้างหลัง โอ๊ยย ไอ้ลิงบ้าเอ๊ยยยย เราก็เลยต้องเก็บความหงุดหงิดเอาไว้นั่นแหละ ไอ้ลิงก็เดินไปที่รถ เราก็เดิน เดิน เดิน อื้อนั่นไงรถเรา เราก็จะไขกุญแจแต่ไอ้ลิงก็บอกว่านั่นไงพี่หมิวลืมที่จอดรถจริงๆด้วย


เราก็ถามไรไอ้ลิง แล้วไอ้ลิงก็บอกว่าตรงนี้ไม่ใช่รถพี่หมิวนะ เรามองอีกทีโอ๊ยย ไอ้ลิงบ้าหลอกให้เดินมานี่ได้ไงเนี่ย หึ้ยยย แล้วไอ้ลิงก็ทำหัวเราะ หึ่หึ่หึ่ แล้วเดินไปอีกทาง โอ๊ยยยย ทำไมที่จอดรถมันสลับที่ได้ล่ะพี่แมนทำอะไรลงไปเนี่ย แล้วไอ้ลิงถึงเดินมาตรงที่เราจอดรถ เราก็มอง มอง มอง อืมคันนี้แหละ



ไอ้ลิงก็มอง ๆ ๆ เราก็ถามมองไรลิงอยากเจ็บตัวเหรอ ไอ้ลิงก็เงียบไม่ตอบ เราก็ปลดล็อคและขึ้นรถมา อ้าวไอ้ลิงไม่ขึ้น เราก็เปิดประตูจะถามว่าทำไมไม่ขึ้น แล้วเป็นไงรู้มะไอ้ลิงเปิดประตูแล้วมานั่งเฉย โอ๊ยยย กวนประสาทไปถึงไหนเนี่ย เราขึ้นรถมาก็ได้แต่เก็บความหงุดหงิดไว้ กลับบ้านก่อนเถอะไอ้ลิง


พอขับรถกลับมาถึงบ้าน ก็เจอแม่ยืนรออยู่หน้าบ้านเลย ไอ้ลิงก็ลงไปไหว้สวัสดีครับคุณท่าน แม่ก็ถามว่าไงเจ้าโทนหิวข้าวยังลูก ไอ้ลิงก็บอกยังครับ โถ่ไอ้ลิงหัวสองสี แม่ก็บอกว่าเจ้าหมิว พ่อกับเจ้าแมนเรียกให้ไปหาที่ห้องน่ะ เราก็หืออะไรง่ะ แต่ก็ไปนะ ส่วนไอ้ลิงแม่บอกว่าให้ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน



เราก็รีบไปที่ห้องเลยนะ เราเคาะประตูแล้วบอกมาแล้วค่ะ พี่แมนก็เดินมาเปิดประตูให้ ตอนนี้พ่อกำลังนั่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ เราก็รีบเดินไปหาถามว่าพ่อเรียกหมิวมีอะไรเหรอคะ พ่อก็เลยถามว่าเหตุการณ์มันเป็นไง ๆ ๆ ๆ แต่ก่อนที่พ่อจะให้เราพูด พ่อให้พี่แมนน่ะไปนั่งที่โซฟาซึ่งอยู่ตรงหน้าของพ่อ ส่วนเรา พอก็ให้ยืนหันหน้าหาพ่อ


ก็เหมือนว่ากลัวเรากับพี่แมนจะส่งซิกกันนั่นแหละ นึกภาพออกใช่มะ พ่อนั่งอยู่หน้าจอคอม เรายืนอย่าตรงหน้าพอ แล้วถัดไปข้างหลัง พี่แมนก็นั่งหันหน้าหาพ่อ พ่อจะจับสังเกตพวกเรานั่นแหละ เราก็เลยเริ่มเล่าเหตุการณ์ให้พ่อฟังนั่นแหละ ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง


พ่อก็ถามว่าแล้วตรงนี้ล่ะ เราก็ขยับเข้าไปดูหน้าจอที่ตอนนี้กำลังรันภาพเหตุการณ์ เราก็อธิบาย อธิบาย และเล่าเหตุการณ์ให้ฟัง จนจบที่พ่อเดินมานั่นแหละ พ่อก็บอกอื้มเล่าตรงกันนะ เราก็บอกค่ะก็หมิวเล่าตามที่เห็นเลยนั่นแหละค่ะพ่อ พ่อก็บอกอื้มเหตุการณ์นี้ไม่ถึงขั้นชกต่อย


แต่ก็ต้องลงโทษทั้ง 2 ฝ่ายนั่นแหละ เราก็ถามว่าพ่อคะแต่ไอ้ลิงบ้าไม่ได้เริ่มก่อนนะ แล้วโดนพูดถึงพ่อแม่ด้วยอ่ะ พี่แมนก็เสริมขึ้นมาว่าถ้าจะลงโทษก็ให้ผมพูดตรงนี้ก่อนครับพ่อ พ่อก็บอกอ่ะว่ามา พี่แมนก็บอกว่าไอ้โทนมันก็พยายามควบคุมอารมณ์ไม่ออกหมัด นะครับ แต่พอโดนพูดถึงพ่อทศกับแม่ทิพย์มันก็เลยน็อตหลุดน่ะครับ


พ่อเราก็มองแล้วถามว่า แต่พ่อเคยบอกใช่ไหมว่า อย่าเอาฝีมือ เอาความเก่งไปรังแกคนอ่อนแอ แล้วไอคิโดที่เจ้าโทนใช้ทุ่มล่ะ ถึงจะไม่ได้หนักหน่วงเท่ากับการทุ่มด้วยท่ายูโด แต่พื้นแข็งๆมันก็มีโอกาสบาดเจ็บได้นะ แล้วไหนจะที่บีบคออีกล่ะ พี่แมนก็บอกว่า แต่วันนี้ไอ้โทนก็ช่วยเคลียร์เรื่องคิวชนนะครับพ่อ


แต่พ่อก็ยกมือห้ามไว้แล้วพูดว่า สร้างผลงานได้ก็ไม่ได้แปลว่า พอทำผิดมันจะเอามาหักล้างกันได้นะเจ้าแมน ลูกเองก็มีความผิดนะที่นึกสนุกปล่อยให้มันบานปลาย พี่แมนก็นิ่งเลยอ่ะทุกคน พ่อบอกว่าลูกอาจจะคิดว่าเจ้าโทนควบคุมอารมณ์ได้เลยไม่ลงมือ แต่ลูกต้องคิดด้วย


ว่ามันไม่ได้มีเจ้าโทนในเหตุการณ์คนเดียว ตัวแปลอื่นๆมันก็มี พอโดนยั่วยุเรื่องพ่อก็เลยฟิวส์ขาดแบบนั้นไง แต่ว่าคงต้องปรับปรุงทัศนคติของพนักงานในบริษัทเราด้วยนั่นแหละนะ เพราะถึงยังไงก็คงลงโทษเจ้าโทนคนเดียวไม่ได้ เราก็ถามขึ้นมาดื้อๆว่าพ่อคงไม่หักค่าจ้างใช่ไหมคะ


เดี๋ยวไอ้ลิงบ้าก็ไปหางานที่อื่นทำอีก พ่อเราก็บอกว่าหักเงินมันไม่ได้ช่วยให้ปัญหาดีขึ้น หรือทำให้นึกขึ้นได้หรอกเจ้าหมิว อย่างที่บอกว่าเจ้าโทนคงไปหางานอื่นทำนั่นแหละ เพราะงั้นเรื่องหักเงินคงทำไม่ได้หรอกทำไปก็ไม่มีประโยชน์ ส่วนเรื่องพนักงาน 2 คนที่ก่อเรื่อง และอีกคนที่เข้ามาด้วย ก็คงหาบทลงโทษตามเห็นสมควร


แล้วพ่อก็หันมาพูดกับพี่แมนว่า ส่วนเรื่องแผนการประชุมที่หลุดออกไปจนรอง HR รู้เรื่องและดำเนินการโดยพลการ เจ้าแมนจัดการเรื่องนี้ซะ แล้วก็แยกย้ายกันไปพักผ่อนซะ เตรียมทานมื้อเย็น เรากับพี่แมนรับคำสั่งจากพ่อแล้วก็พากันออกมาจากห้อง


 

อ้าวพระเอกเราก๊โดนด้วยเหรอครับ.. ว่าแต่โดนลามปามถึงบุพการี​แบบนี้ไม่ทีใครอยู่เฉยได้แน่ๆครับ.. ขอบคุณ​มาก​ครับ​

ลงโทษเล็กน้อย ถ้าให้ดูแลหมิว งานงอกกว่าเดิมอีก โทนเอ้ย

นายโทนทำพี่หมิวเสียอาการเลย

พี่หมิวเจอน้องโทนแล้วเสียอาการทุกครั้งเลยนะ

ตัดสินเด็ดขาดดีครับคุณท่าน

เจ้หมิว ก็ชอบกินของแสลงนะ  555

ให้เจ๊หมิวลงโทษแทนได้ป่าว

น่ากลัวจะแพ้ทางน้องโทนแล้วล่ะ

ตอนนี้มาไว เคลมไวมาก อยากให้มาไวๆแบบนี้ทุกตอน รบกวนถามนิด เวอร์ชั่นนี้ จะไล่จนตามเวอร์ชั่นปกติไหมครับ หรือจะจบที่ โทนฝึกงาน มีแฟน และเจ๊หมิวช่วยปลอบครับ

งานหยาบเลยแบบนี้ พ่อเด็ดขาดมากเลยอะ

แบบนี้จะได้เป็นแบบอย่างที่ดีเลยนะ ผิดก็ต้องรับผิดชอบ

อื้อท่านประธานมีเหตุผล

รอดไป

โดนจนได้โทนเอ้ย  แต่ถ้าพูดตามจริงก็ต้องถูกลงโทษ คุณท่านยอดเยี่ยมมาก