🧡 XONLY 🧡

ขอโทษที่หายไปนานมาก ๆ ครับ

---

อ่านตอนก่อนหน้า หรือผลงานเรื่องอื่นๆ ได้ที่ (ห้องสมุด) ของผมครับ

และสามารถสนับสนุนให้กำลังใจในการเขียนงาน และอ่านตอนใหม่ ๆ ล่วงหน้าได้ตามช่องทางดังนี้ครับ






อย่าลืมเข้าไปพูดคุยกันได้ที่เพจนะครับ

---

"หึ! รีบให้สาวเข้าบ้านเลยนะ " โมเมพูดหลังวิ่งมาหยุดตรงหน้าผม

"ร้ายกาจจริง ๆ เพิ่งจะสามวันก็ตกสาวใหม่ได้แล้ว เมื่อไหร่นายจะเลิกทำแบบนี้ห้ะ? "

โมเมกับคำเทศนาของเธอ เป็นแบบนี้ซะทุกครั้งจริง ๆ ดูเหมือนเธอจะเพิ่งกลับมาจากโรงเรียนและเห็นผมเข้าพอดี หากไม่นับเหล่าสาว ๆ ที่ผมขโมยมา โมเมเป็นเพียงคนเดียวเท่านั้นที่รู้ถึงความปรารถนาลับของผม

เพื่อนสมัยเด็กของผมขณะนี้สวมเครื่องแบบของโรงเรียนมัธยมที่ใกล้แถวนี้ที่สุดอยู่ เธอเป็นหญิงสาวที่หน้าตาดีคนหนึ่ง ผมจึงแน่ใจว่าไม่มีใครสามารถปฏิเสธเสน่ห์แบบผู้หญิงของเธอได้ง่าย ๆ ซึ่งก็น่าแปลกที่ผมไม่เคยเห็นเธอออกเดตกับใครเลยสักคน และมันก็เป็นเหตุผลที่โมเมไม่เคยอยู่ในสายตาของผมเลย

แต่เมื่อผมเริ่มพาสาว ๆ มาที่บ้านและโมเมค้นพบว่าพวกเธอทุกคนกำลังคบหากับใครบางคนอยู่ก่อนแล้ว โมเมก็เข้ามาเผชิญหน้าและต่อว่าผมเกี่ยวกับเรื่องนี้ทันที แน่นอนว่าคำพูดของเธอไม่ได้มีผลอะไรกับผมเลยสักนิดจนกระทั่งเธอต้องยอมแพ้ไปเอง โมเมรู้ว่าผมไม่เคยรักผู้หญิงพวกนั้น เธอรู้ว่าผมแค่ตื่นเต้นกับความรู้สึกที่ได้ขโมยสาว ๆ เหล่านั้นมาจากคนรักของพวกเธอ

"คงจะยากหน่อยนะ แต่เหมือนเธอจะถามผิดประเด็นไปไหม จะไม่ถามว่าผู้หญิงคนนี้เป็นแฟนภูมิรึเปล่าเหมือนทุกทีหน่อยเหรอ? "

"ขี้เกียจจะถามแล้วย่ะ ยังไงเธอคนนั้นก็ไม่ใช่แฟนนายแน่นอน นายไม่ชอบอะไรแบบนั้นนี่"

"อืม งั้นภูมิเข้าบ้านก่อนนะ" ผมหันหลังให้โมเมเพื่อจะรีบไปอธิบายกับพี่เอม

"เดี๋ยวก่อนสิ! ภูมิ นายไม่สนใจฉันบ้างเหรอ"

ห้ะ? ผู้หญิงคนนี้กำลังพูดอะไรเนี่ย?

"ตอนนี้เธอคบกับใครอยู่หรือเปล่าล่ะ? " ผมหันกลับไปถาม

"เปล่า"

"ถ้างั้นก็ขอบาย"

"อ...ไอ้บ้า!! นายมันงี่เง่าที่สุด! ฉันไม่ได้อยากให้นายสนใจฉันด้วยความชอบบ้า ๆ ของนาย ฉันแค่...ฉันแค่อยากให้นายชอบฉันแบบที่คนทั่ว ๆ เค้าเป็นกัน! " โมเมกำมือแน่นแนบข้างลำตัวขณะโวยวายเสียงดัง

อันที่จริง ผมรู้เรื่องนี้มานานแล้ว นี่คือเหตุผลที่โมเมเฝ้าพยายามขัดขวางผมมาโดยตลอด และเธอไม่เคยประสบความสำเร็จเลยแม้แต่ครั้งเดียว

ถ้าผมเป็นเพียงคนธรรมดา ป่านนี้ผมคงตกหลุมรักเธอไปแล้ว ใครจะไม่ล่ะ? ย้อนกลับไปสมัยมอต้น โมเมเป็นผู้หญิงที่โด่งดังที่สุดคนหนึ่ง หากจับพวกที่มาจีบเธอให้ยืนต่อกันแถวของพวกเขาคงจะยาวเป็นกิโล

ถึงพวกเราจะสนิทกันมาตั้งแต่เด็ก แต่เราก็เริ่มเหินห่างกันเมื่อผมค้นพบความปรารถนาลับของตนเอง เราอาจยังคงเป็นเพื่อนในวัยเด็กที่ดีต่อกันอยู่เสมอ แต่ผมเป็นมากกว่านั้นไม่ได้ ช่างน่าสงสัยจริง ๆ ว่าเธอเห็นอะไรในตัวผม ผมเป็นแค่เพื่อนร่วมชั้น ก. ธรรมดาเองนะ

"เมก็รู้ว่าภูมิทำแบบนั้นไม่ได้..." ผมตอบเธอเรียบ ๆ

"พอกันที! เชิญไปสนุกกับผู้หญิงของนายเถอะ ลาก่อน!" โมเมทำหน้าบึ้งก่อนจะเดินกระแทกเท้ากลับไปยังบ้านของเธอที่อยู่หลังถัดไป

ผมเข้าใจความรู้สึกของเธอดี แต่ผมไม่สามารถตอบสนองความรู้สึกนั้นได้จริง ๆ ผมเป็นได้ดีที่สุดแค่เพียงเพื่อนสนิทของเธอเท่านั้น เธอควรจะเริ่มคบกับใครสักคนก่อน ถ้าเป็นเช่นนั้น ผมก็จะสามารถมองเธอได้อย่างที่ผมมองพี่เอม แต่ก็แน่ล่ะ มองในแบบที่ไม่มีวันเกิดความรักขึ้น

เห้อ... คิดแล้วก็อดถอนหายใจไม่ได้ นี่สินะ ความรู้สึกของคนอกหัก

เอาเถอะ ตอนนี้ผมควรจะลืมทุกอย่างเกี่ยวกับโมเมและกลับมาสนใจพี่เอมก่อนดีกว่า

ผมเดินเข้าไปในบ้านและเห็นพี่เอมกำลังนั่งรออยู่บนโซฟา ท่าทีคล้ายเด็กหลงทางของเธอตอนนี้ช่างดูน่ารักเสียจนทำให้ผมรู้สึกตื่นเต้นเมื่อได้มองเธอ

ผมวางกระเป๋าลงแล้วเดินเข้าไปหาพี่เอม ผมเข้ากอดเธอจากด้านหลังโดยใช้แขนโอบรอบคอขาวเนียนนั้นพร้อมกับเอ่ยถามพลางซุกหน้าไปขบหูของเธอเล่น

"รอนานไหมครับ"

พี่เอมหันมองมาที่ผมด้วยใบหน้าแดงก่ำก่อนจะส่ายหัวของเธอแล้วถามผมกลับ

"ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครเหรอภูมิ ดูเธอจะโกรธภูมิอยู่นะ"

เธอคงจะสงสัยสินะ

"เธอเป็นเพื่อนบ้านแล้วก็เพื่อนสมัยเด็กของภูมิเอง เธอก็เป็นแบบนี้ประจำแหละ เอมไม่ต้องห่วงหรอก"

"อ้อ... อืม... เข้าใจแล้ว โอเค"

พี่เอมเสียงเรียบ นี่เธอหึงผมงั้นเหรอ? ไม่มีทางน่า

ผมปล่อยพี่เอมจากอ้อมกอดแล้วเดินไปที่ห้องครัว

"เอมชอบน้ำอะไรครับ เอาชาหรือน้ำผลไม้ดี"

เนื่องจากผมอยู่คนเดียวและพาใครสักคนมาที่นี่อยู่บ่อย ๆ ผมจึงรู้วิธีที่จะจัดการกับแขกได้เป็นอย่างดี

"เอาน้ำผลไม้แล้วกัน"

พี่เอมตอบพร้อมกับมองมาที่ผมจากโซฟา ผมเคยสังเกตเห็นว่าผู้หญิงบางคนก็ชอบทำแบบนี้ ดูผมทำงานในครัว ผมใช้เวลาอยู่ครู่หนึ่งในการจัดการกับน้ำผลไม้ และเมื่อผมยกมันไปให้พี่เอม เธอก็ยังคงเอาแต่จ้องมองผมอยู่เช่นเดิม

"ภูมิ..ดูดีมากเลยนะ"

ผมได้ยินพี่เอมพึมพำเบา ๆ

ดูดีเหรอ? ผมก็แค่ทำตัวตามปกติเองนะ

"ไม่ใช่มั้งครับ เอมก็รู้ว่าภูมิเลวแค่ไหน ภูมิคือคนที่อยากจะขโมยเอมจากพี่บิ๊กนะครับ"

พี่เอมยกน้ำผลไม้ขึ้นจิบ ผมเห็นดวงหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงอีกครั้ง ทั้งยังอาการกระสับกระส่ายที่ปิดไม่มิดนั่นอีก พี่เอมกำลังประหม่าอย่างเห็นได้ชัด ผมจึงนั่งลงข้าง ๆ เธอและโอบแขนไว้ที่เอวของเธอ

"ก่อนหน้านี้ที่ห้องชมรม ผมอยากจะกอดเอมไว้ในอ้อมแขนแบบนี้"

"ทำแบบนี้ที่นั่นไม่ได้..."

"ภูมิรู้ แต่แค่ได้จับมือเอมโดยมีแฟนของเอมนั่งอยู่ข้าง ๆ ภูมิก็ตื่นเต้นมากแล้วล่ะ"

"ธ...โธ่ ภูมิ หยุดเถอะ แค่นี้เอมก็รู้สึกแย่กับบิ๊กมากพอแล้ว เอมยังรักเขาอยู่นะ"

"ภูมิรู้ ภูมิรู้ว่าเอมรักพี่บิ๊กอยู่ แต่อย่างที่ภูมิเคยบอก ภูมิไม่ได้อยากให้เอมรักภูมิ แค่รู้ว่าเอมเป็นของภูมิก็เพียงพอแล้ว เอมเป็นของภูมิใช่ไหมครับ"

พี่เอมวางน้ำผลไม้ลงบนโต๊ะแล้วจ้องมาที่ผม

"ใช่...เอมเป็นของภูมิ"

ผมกอดเธอให้กระชับแน่นขึ้นอีก และใช้มือข้างที่ว่างแตะไปยังปลายคางของพี่เอมแล้วยกขึ้น ริมฝีปากสีเชอร์รี่ของเธอวาววับลอยเด่นอยู่ตรงหน้า ผมรู้สึกได้ถึงหัวใจที่เต้นเร็วแรงคล้ายจะกระเด้งออกจากหน้าอกของเธอ

"รู้ไหม เอมสวยมากเลยนะครับ"

ผมบอกเธอพร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปใกล้ จรดริมฝีปากของผมจ่อเข้ากับริมฝีปากปากของเธอ พี่เอมไม่ได้หลับตาลงเช่นครั้งก่อนหน้า ตาของเธอประสานสบกันกับตาของผม คืนนี้ ก่อนวันที่บนปฏิทินเปลี่ยนผ่าน ผมจะได้เป็นเจ้าของพี่เอมอย่างเต็มตัวแล้ว

"ค้างที่นี่กับภูมิสักคืนนะเอม"

พี่เอมไม่ตอบคำใดกลับมา เธอเพียงแต่พยักหน้าเบา ๆ ให้ผม ก่อนเธอจะโอบแขนคล้องรอบคอของผมและดึงร่างผมให้เข้าไปแนบชิดยิ่งกว่าเก่า

เสียงจุมพิตของพวกเราดังไปทั่วห้องนั่งเล่น ความสนใจทั้งหมดของเราต่างจดจ่ออยู่ที่กันและกัน ริมฝีปากของพี่เอมช่างหวานฉ่ำจนลิ้มรสเท่าไหร่ก็ไม่เพียงพอ เธอตอบสนองต่อการจูบของผมได้ดีกว่าเมื่อวานมาก พี่เอมมีประสบการณ์มากพอที่จะรับมือกับผมได้บ้างแล้ว

ผมส่งลิ้นรุกเข้าไปในปากพี่เอมและพันมันกับลิ้นของเธออีกครั้ง แค่ได้ลิ้มชิมน้ำลายและสัมผัสทั่วทุกมุมปากของพี่เอม ความตื่นเต้นของผมก็พุ่งทะยานถึงขีดสุดอย่างรวดเร็ว ลิ้นของพวกเราต่างนัวเนียคลอเคลียกันพัลวันอย่างออกรส จนหากทำได้ เราคงจะผูกมันไว้ด้วยกันไปแล้ว

ผมขยับแขนไปโอบกอดพี่เอมไว้ทั้งตัวก่อนจะช้อนร่างของเธอขึ้นมานั่งคร่อมบนตักของผม และด้วยตำแหน่งนี้ ผมจะสามารถแหงนมองใบหน้าของพี่เอมได้อย่างชัดเจน

"ภูมิกำลังทำให้เอมดูแย่อยู่นะ แต่ก็แปลกดี ที่ตอนนี้เอมกลับไม่รังเกียจตัวเองสักเท่าไหร่"

"แค่ต่อหน้าภูมินะเอม เป็นผู้หญิงแย่ ๆ แบบนี้แค่กับภูมิเท่านั้นก็พอ ห้ามแสดงด้านนี้ให้ใครเห็นอีกรู้ไหมครับ"

มือของผมขณะนี้กำลังโอบสะโพกนุ่มของพี่เอมไว้ และเมื่อเทียบกับบั้นท้ายแน่นของครูอารียา เนื้อก้นของพี่เอมนั้นนุ่มนิ่มกว่ามากจนรู้สึกเหมือนว่ามือของผมจะจมหายเข้าไปได้หากออกแรงมากเกินไป

"ได้สิ... แค่กับภูมิเท่านั้น"

---

ตอนนี้อาจจะสั้นหน่อยนะครับ เพราะคิดว่าตัดไปรวมกับตอนหน้าให้ยาว ๆ เลยดีกว่า อ่านแล้วจะได้ไม่ขาดตอนครับ :)

จะได้เย็ดกันไหมอ้า

คืนอันเร่าร้อนกับตัวตนใหม่ของเอม
สงฌมเมต้องหาผู้ชายมาเป็นแฟนแล้ว

ยอมรับว่าชอบแต่ตื่นเต้นกับการแย่งคนที่มีเจ้าของเหมือนกัน เราคือผู้ชนะ

คงต้องได้แล้วแหละ

ต้องจัดแล้วแบบนี้

เขากลับมาแล้ว ดีนะที่ผมยังจำตอนเก่าๆได้อยู่ ไม่ต้องกลับไปย้อนอ่าน

โมเมเป็นได้แค่ตัวสำรอง

ยอดเยี่ยมและปลุกเร้าอารมณ์มากเลย
ขอให้มันส์และมีความสุขมากๆ หลายๆ รอบนะเอม

มีคนมารู้ทัน แล้วจะไปต่อได้ไหม

ความแตกซะแล้ว

มาเสนอตัวขนาดนี้ พระเอกยังเมิน เพราะไม่ใช่แนวที่ชอบสินะ ไปหาแฟนมาก่อนลูก

โห มาให้ขนาดนี้ยังไม่เอาอีก

โดนแน่เลย โดนแน่ๆเลย เอม จะเสียซิงไหมนะ ลุ้นเลย

มาถึงขนาดนี้แล้วจัดหนักให้เอมหน่อยเถอะ ส่วนโมเมไปหาแฟนมาก่อนนะ