🧡 XONLY 🧡

พูดคุยก่อนอ่าน : ก็...มาเซอร์วิสคนอ่านครับ ใครโอชิหมอพลอยขอให้ยกมือขึ้น 5555+

สำหรับ Deleted Scene ของหมอพลอยและลุงพลเนี่ย จะบอกว่ามันไม่มีจุดจบก็ว่าได้ ผมเลยไม่เอาใส่ คือกะเว้นว่างเอาไว้ ให้ทุกคนได้อ่านเพื่อรำลึกว่าครั้งหนึ่ง หมอพลอยเคยอ่อนหวานและน่ารักได้ขนาดไหน เหตุผลเพราะในเนื้อเรื่องหลัก เราอาจจะไม่ได้เห็นหมอพลอยเวอร์ชั่นนี้อีกแล้วครับ เพราะเธอจะเข้าด้านมืดแล้ว เพื่อให้ครูเบสท์ได้กลายเป็นนางเอกของเรื่องไป คือมันจะเป็นการพักร้อนของหมอพลอยและลุงพล ที่เรียกได้ว่าทั้งคู่แทบจะไม่ออกจากห้องไปไหน เสื้อผ้าไม่ใส่ จะใส่เฉพาะตอนไปเอาอาหารที่สั่งซื้อมาข้างนอก ทั้งคู่จะกอดก่าย คลอเคลีย หยอกเย้าตัวแนบชิดกัน ซึ่งมันคือหนึ่งในเหตุผลที่ทำให้หมอพลอยเป็นตัวร้ายในภายหลัง เพราะเธอรักลุงพลมาก ลุงพลเป็นผู้ชายคนแรกของเธอ และเธอก็อยากให้ลุงพลเป็นผู้ชายคนสุดท้ายในชีวิตด้วย

ตอนนี้จะเป็นอีกตอน ที่เราจะได้เห็นเครื่องหมายการค้าของลุงพลน่ะครับ และเชื่อว่าถ้าทุกคนอ่านจบแล้ว ต้องรู้สึกค้างคาแน่ ๆ ใช่ครับ ยังมีต่อ

แต่บอกไว้เลยว่าฉาก Deleted Scence มันจะไม่ได้ดุเด็ดเผ็ดมันเหมือนในเนื้อเรื่องหลัก ผมเน้นการพูดคุย การสนทนากันของตัวละคร และการได้สัมผัส หยอกเย้ากันตามประสาคนรัก ประหนึ่งว่าเรากำลังเจาะฝาบ้านแอบดูผัวเมียนอนจู๋จี๋กัน เชื่อว่าคนที่อ่านจบแล้วจะต้องรู้สึกอิจฉาลุงพลแน่นอน 5555

และสิ่งสำคัญ ที่ผมไม่อยากให้ทุกคนพลาดในตอนนี้ นั่นคือคำเตือนจากหมอพลอย ที่มีต่อลุงพล ที่ขอให้ลุงพลหยุดความเจ้าชู้ ออกจากวิทยาลัยพยาบาลเพื่อไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ เธอเตือนเพราะรักลุงพลจริง ๆ ครับ และลึก ๆ แล้ว เธอไม่ได้อยากเป็นนางมารร้ายเพราะลุงพล แต่สุดท้ายลุงพลก็บีบให้หมอพลอยต้องเป็นในสิ่งที่เธอไม่อยากจะเป็น...

ขออีกสองวัน ไม่เกินวันศุกร์ ผมจะเอาเกมรักในเนื้อเรื่องหลักตอนใหม่มาลงนะครับ ในตอนหน้าครูเบสท์กับน้องลูกขวัญยังมีบทเด่นเหมือนเดิม

############

ความเดิมตอนที่แล้ว...


//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=271333.0

สองคู่รักต่างวัย ที่มีสถานะทางสังคมแตกต่างกันราวฟ้ากับเหว ใครเลยจะคิดว่าทั้งคู่กำลังคลอเคล้าหยอกเย้ากันบนเตียงนอนของหญิงสาว

"น้องพลอย..." ชุมพลนั่งประกบด้านหลังหมอพลอย พร้อมกับเอื้อมมือลูบไล้ช่วงไหล่โค้งมนและท่อนแขนเนียนด้วยความรัก ก่อนประทับรอยจูบบนบ่าของหญิงสาว "น้องพลอยของพี่"

"แสดงความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของใหญ่เลยนะ..." พลอยพรรณยิ้มที่มุมปาก พร้อมกับเอี้ยวตัว หลับตาพริ้ม ภายใต้อ้อมกอดของชุมพล

"ก็เราเป็นผัวเมียกันแล้วไม่ใช่เหรอจ๊ะ?" คนขายน้ำเต้าหู้ตอกย้ำข้อเท็จจริง "หรือเมียคนสวยของพี่มีความคิดเห็นเป็นอย่างอื่น"

"เป็นคนที่พูดจาเหมือนคนมีความรู้นะ" เจ้าหญิงน้ำแข็งแสดงความเห็น "ไม่แปลกใจเลย ที่ทำไมพวกเด็กพยาบาลถึงหลงเสน่ห์พี่พลได้ถึงขนาดนี้"

"แต่เด็กพวกนั้น ไม่มีใครมีสูงส่งเท่าหมอพลอยอีกแล้ว" ลุงพลนึกจะพูดอะไรก็พูดออกมา "พี่จะพูดอีกเป็นร้อยครั้ง เป็นพันครั้ง ว่าสำหรับพี่ น้องพลอยคือที่สุดของชีวิต"

"ปากหวานมาก..." หมอสาวยิ้มแก้มแดงระเรือ "ชักจะหลงคารมณ์คนแก่แล้วละซิ"

"แล้วที่ผ่านมา ยังไม่หลงเสน่ห์พี่พลอีกเหรอจ๊ะ?" มนุษย์ลุงเอ่ยปากถาม พร้อมกับก้มหน้าลงไปจุมพิตซอกคอกของเมียหมอคนสวยอีกครั้ง

"ก็เพราะรักไงละ ถึงได้หลง..." พลอยพรรณตอบ "ความรักทำให้คนตาบอด แต่พลอยไม่อยากจะตาบอดเพราะความรัก"

"ทำไมถึงพูดแบบนั้นละจ๊ะ?" ลุงพลร่นคิ้ว เพราะสงสัยในความหมายจากคำพูดของหมอพลอย "น้องพลอยหมายถึงอะไร? พี่งงไปหมดแล้ว"

"เพราะพลอยรู้ไงละ ว่าความรัก มันสวยงาม มันทำให้คนเรามีความสุขได้ขนาดไหน?" เจ้าหญิงน้ำแข็งร่ายยาว "แต่มันก็ทำให้คนเราต้องเจ็บปวด สำหรับพลอย ชีวิตนี้พลอยไม่เคยเปิดใจกับผู้ชายคนไหนมากเท่าพี่พลอีกแล้ว"

แล้วพลอยพรรณ ก็ลุกขึ้น และเขยิบตัวหันหน้าเข้ามาเผชิญหน้ากับลุงพล พร้อมกับกุมมือของอีกฝ่าย เพื่อถามถึงความจริงใจ

"พลอยจะพูดอีกครั้งนะ พี่พล ว่าพลอยรักพี่พล" หมอพลอยเอ่ยความรู้สึกที่มีออกมา "ความจริงพลอยควรจะเกลียดพี่พล แต่เพราะอะไรก็ไม่รู้ พลอยกลับตกหลุมรักพี่พล และพลอยไม่อยากจะให้รักครั้งแรก และน่าจะเป็นรักครั้งเดียวในชีวิตของพลอยต้องเจ็บปวด เพราะพลอยไม่รู้ว่าพลอยจะรับมือกับความรู้สึกแบบนั้นได้หรือเปล่า ขอร้องนะคะพี่พล อย่าทำให้พลอยต้องเจ็บ ต้องเสียความรู้สึกเพราะพี่พล เพราะพี่พลไม่มีทางรู้หรอกว่า ผู้หญิงอย่างพลอย สามารถทำเรื่องแย่ ๆ เพราะความรักได้เหมือนกัน พลอยไม่อยากจะเป็นนางมารร้าย เพราะฉะนั้น พลอยขอละคะพี่พล ถ้าพี่พลรักพลอยจริง พี่จะทำเพื่อพลอยได้ไหม?"

"มันจะไม่เกิดเรื่องแบบนั้นเด็ดขาด" ลุงพลตอบ

"งั้นก็พูดมา ว่าจะหยุดแค่พลอยคนเดียว จะไม่มองผู้หญิงคนไหน" พลอยพรรณยื่นข้อเสนอ "ถ้าจะให้ดี ลาออกจากวิทยาลัยพยาบาลซะ ไปจากที่นี่ แล้วเราไปหาที่ ๆ เราสองคนจะได้อยู่ด้วยกัน สองตายาย ถึงพลอยจะยังไม่แก่ขนาดจะเป็นยาย แต่เพื่อพี่พล พลอยยอมก็ได้"

"น้องพลอย..." ลุงพลรู้สึกเจ็บปวดกับคำพูดของหมอพลอย ที่ยอมปลดเปลื้องหัวโขน ตัวตนและอีโก้ของตัวเองจนหมดเพื่อความรัก

"ชีวิตนี้ พลอยไม่เคยขอร้องหรืองอนง้อใครถึงขนาดนี้เลยนะ" เจ้าหญิงน้ำแข็งเริ่มน้ำตาซึม กับการยอมทิ้งตัวตนของตัวเองทุกอย่างเพื่อความรัก "ขอร้องเถอะค่ะพี่พล มันยังพอมีโอกาส ที่พี่จะกลับเนื้อกลับตัว ไปจากที่นี่ ลืมทุกอย่างที่เกิดขึ้นที่นี่ ไปเริ่มต้นใหม่กับพลอยนะคะ"

"ถ้าพี่...เอ่อ" คนขายน้ำเต้าหู้ร่นคิ้ว หลับตาด้วยความรู้สึกหนักใจ เพราะอดเป็นห่วงชะตากรรมของเหล่าบรรดาสาว ๆ ที่เหลือ โดยเฉพาะครูเบสท์ ที่อาจจะต้องจบชีวิตอย่างน่าเศร้าด้วยโศกนาฎกรรมเครื่องบินตก "ถ้าพี่จะถามพลอย ว่าพลอยเชื่อ..."

"เชื่ออะไรคะ?" หมอพลอยแสดงท่าทางสงสัย กับความพยายามในการสื่ออะไรบางอย่างจากลุงพล ที่เธอเองก็ไม่เข้าใจ

"พี่จะถามพลอยว่า ถ้าพลอยเชื่อในตัวพี่ พี่ก็จะไม่ทำให้ผิดหวัง" ลุงพลเลือกที่จะไม่บอกความจริงเกี่ยวกับความลับสวรรค์ และตัวตนที่แท้จริงในอดีตชาติของตนเองและหมอพลอย เพราะกลัวว่าทุกอย่างจะส่งผลเสียไปมากกว่า "แต่พี่อยากจะขอเวลา เพื่อสะสางปัญหาทุกอย่างที่พี่ได้ก่อเอาไว้ จะได้ไหม?"

"ยังจะลีลาอีกเหรอ!!??" พอได้ยินแบบนี้ พลอยพรรณก็เริ่มรู้สึกไม่พอใจ "แสดงว่าพี่ยังตัดใจจากผู้หญิงคนอื่น ๆ ไม่ได้ เพราะฉะนั้นเราก็ไม่มีอะไรจะต้องพูดกันอีก!!!"

"พลอย!!! ฟังพี่ก่อนซิ!!!"

"ไม่!!! ไม่อยากฟังอีกแล้ว!!!"

"พลอย!!! ฟังพี่!!!"

"ไม่!!! ก็บอกแล้วไงว่าไม่อยากฟัง!!!"

"พลอย!!! บอกให้ฟังพี่!!!"

ในที่สุด ลุงพลก็ต้องใช้กำลังกับหมอพลอย ด้วยการโอบกอดเมียรักที่พยายามจะดิ้นขัดขืนจนสงบนิ่ง

"ทำไมเราไม่เจอกันให้เร็วกว่านี้!!!" ลุงพลเอื้อนเอ่ยความรู้สึกออกมา "บอกพี่หน่อยได้ไหม? น้องพลอย ทำไมเราไม่เจอกันให้เร็วกว่านี้!!!"

"พี่พลนั่นแหละที่ผิด" หมอพลอยที่สงบนิ่งในอ้อมกอดของลุงพลตอบกลับมา "ผิดที่เกิดมาเร็วกว่าพลอย"

"แต่เราสองคนก็ได้เจอกัน" ตาเฒ่าจอมเจ้าชู้เอ่ยปากพูด "ในเมื่อหัวใจเราสองคนตรงกัน และเมื่อพลอยพูดถึงขนาดนี้แล้ว พี่ก็จะทำ จะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ พี่ไม่รู้ พลอย พี่จะไม่ทำให้พลอยต้องผิดหวัง พี่จะเป็นคนที่ดีกว่านี้ เพื่อพลอย"

"นั่นแหละที่อยากจะฟัง..." พอได้ยินแบบนี้ พลอยพรรณก็เริ่มยิ้มออก "จำคำพูดตัวเองไว้ด้วยนะ พี่พล"

ว่าแล้วลุงพลก็โน้มตัวเพื่อหวังจุมพิตกับหมอพลอย ก่อนที่จะชะงัก เมื่อหมอพลอยใช้นิ้วชี้แตะที่ปากของลุงพล พร้อมกับดึงนิ้วออก และส่ายไปมาเพื่อปฏิเสธ

"เกือบลืมเลยอ่ะ!!!" เจ้าหญิงน้ำแข็งยิ้มเขิน "ลืมแปรงฟัน พี่พล เราสองคนเพิ่งกินข้าวเที่ยงมา มันไม่สะอาดอ่ะ เพราะฉะนั้น ไปแปรงฟันบ้วนปากก่อนดีกว่า โอเคไหม?"

"จ๊ะ ได้จ๊ะ" ลุงพลพยักหน้า ก่อนที่ทั้งคู่จะลุกขึ้น เดินแก้ผ้าจูงมือเข้าไปในห้องน้ำเพื่อแปรงฟันบ้วนปาก

......................................

พอเข้ามาถึงห้องน้ำ ลุงพลและหมอพลอยก็จัดการแปรงฟันบ้วนปาก จนทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย ทันใดนั้น หมอพลอยก็นึกอะไรออก

"มีอะไรเหรอจ๊ะ?" ลุงพลที่กำลังเดินจูงมือหมอพลอย และเปิดประตูออกจากห้องน้ำหันกลับไป เมื่อเห็นอีกฝ่ายไม่ยอมเดินตามมา

"คือ..." พลอยพรรณยิ้มเขิน "พี่พลไปรอพลอยข้างนอกก่อนได้ไหม?"

"ทำไมเหรอ?" ตาเฒ่าจอมเจ้าชู้ร่นคิ้วด้วยความสงสัย

"คือ..." เจ้าหญิงน้ำแข็งตอบด้วยท่าทางเนียมอาย "พลอยปวดฉิ้งฉ่องอ่ะ!!!"

"โถ่!!! นึกว่าอะไร!!??" พอได้ยินแบบนี้ ลุงพลก็หัวเราะออกมา "ก็ฉี่ซิจ๊ะ พี่รอได้!!!"

"บ้าเหรอ!!! ออกไปก่อนเลย!!!" พลอยพรรณหน้าแดงก่ำเพราะความเขิน "คนเค้าจะฉิ้งฉ่อง จะมาดูทำไม!!??"

"ก็อยากจะดู!!!" มนุษย์ลุงจอมดื้อด้านตอบ "เรามีอะไรกันตั้งหลายครั้ง แก้ผ้าโทง ๆ เห็นอะไรต่อมิอะไรขนาดนี้แล้ว จะอายอะไรอีก เดี๋ยวพี่อยู่เป็นเพื่อน เผื่อน้องพลอยเกิดลื่นหัวฟาดพื้น พี่จะได้ช่วยด้วย!!!"
"ข้ออ้างมากกว่า!!!" หมอสาวโวยวาย "พี่พล!!! พลอยก็มียางอายเหมือนกันนะ!!! ออกไปเลย!!! ไม่ให้ดู!!!"

"ไม่เอา!!!" คนขายน้ำเต้าหู้ไม่ยอมเลิกรา "ไม่เห็นต้องอายเลย!!! น้องพลอย!!! เชื่อพี่!!!"

"ไม่ตลกด้วยนะ!!! โอ้ยยย!!!" แล้วพลอยพรรณ ก็เอามือกุมท้องน้อย "จะออกแล้วอ่ะ!!! เร็ว ๆ ออกไปก่อน!!!"

"ไม่!!!" ลุงพลปฏิเสธเสียงแข็ง "น้องพลอย!!! เชื่อพี่!!! ไม่ต้องอาย!!! เรื่องแบบนี้มันเป็นเรื่องปกติของผัวเมีย!!! อีกหน่อยถ้าพลอยเป็นอะไรไป คนอย่างพี่ก็พร้อมจะดูแลพลอย เช็ดขี้เช็ดเยี่ยวให้พลอยได้เหมือนกัน!!!"

"นี่!!!!" พลอยพรรณโวยวายเสียงหลง "จะพูดจะจาอะไร บางครั้งก็ไม่ต้องตรงประเด็นขนาดนั้นก็ได้มั้ง!!! โอ้ยยย!!! ปวดฉี่!!! ฉี่จะราดแล้ว!!!"

"ถ้าจะฉี่" แล้วลุงพลก็ชี้ไปที่ฝ่าท่อระบายน้ำบนพื้นกระเบื้อง "ตรงนั้นเลยจ๊ะน้องพลอย!!!"

"จะบ้าเหรอ!!??" เจ้าหญิงน้ำแข็งอายหน้าแดงก่ำ "คิดได้ยังไงเนี่ย!!?? ไม่เอาด้วยหรอก!!! หลีกไปเลยนะ!!! หลีก!!!"

"น้องพลอย" มนุษย์ลุงจอมเจ้าเล่ห์ไม่ยอมหลีก และยิ่งนึกสนุกที่ได้แกล้งคุณหมอ "ฉี่ตรงนั้น พี่อยากเห็น นะพลอย พี่ขอละ"

"ฮึ่ย!!!" พลอยพรรณกระฟัดกระเฟียดใส่ลุงพล ก่อนจำใจต้องเดินไปตรงมุมห้องน้ำ แล้วจึงทำในสิ่งที่ลุงพลอยากจะเห็นมานาน มันคือภาพของผู้หญิงที่สูงส่งอย่างพลอยพรรณ กำลังนั่งยอง ๆ เพื่อปลดทุกข์เบา

ลุงพลมอบตาค้าง กับอิริยาบถที่หมอพลอยกำลังนั่งปลดทุกข์อยู่บนพื้น จนเผยให้เห็นพู่เนื้อสาวและของเหลวสีเหลืองไหลเป็นทางโค้งรดใส่ท่อระบายน้ำ

"ซ่า..." เสียงของเหลวรดบนพื้นห้องน้ำ ท่ามกลางความเงียบสงบ ก่อนที่หมอพลอยจะลุกขึ้น และหันหลังไปหยิบฝักบัว เปิดก๊อกน้ำ เพื่อราดของเหลวสีเหลืองที่เจิงนองบนพื้น

ดูเหมือนว่าพลอยพรรณทั้งโกรธและอับอาย กับการที่ต้องทำแบบนี้ เธอไม่พูดอะไร นอกจากตั้งหน้าตั้งตาถือฝักบัวราดน้ำทำความสะอาดพื้น ก่อนที่เธอจะถ่างขาออก แล้วใช้ฝักบัวทำความสะอาดร่องเนื้อของเธอเบื้องล่าง

เจ้าหญิงน้ำแข็งกำลังยืนหันหลังและถ่างขาออก เพื่อใช้ฝักบัวรดน้ำทำความสะอาดร่องสาวของเธอ เมื่อเสร็จแล้ว จึงปิดก๊อกน้ำ และแขวนฝักบัวไว้บนผนังตามเดิม

"น้องพลอย..." เมื่อหมอพลอยหันหน้ากลับมา ลุงพลจึงเอ่ยปากชม "น้องพลอยตอนนั่งฉี่ เซ็กซี่มากเลยนะจ๊ะ รู้ตัวบ้างไหม?"
"โรคจิต!!! นิสัยไม่ดี!!! วิตถาร!!!" พลอยพรรณทำตาขวางใส่ "ไม่เคยทำแบบนี้ต่อหน้าใครมาก่อนเลย!!!"

"โถ ๆ พี่ขอโทษ!!!" ว่าแล้วอดีตภารโรงเก่า ก็รีบเดินเข้าไปโอบกอดเมียรักเพื่อปลอบโยน "ก็เราสองคนเป็นผัวเมียกันแล้ว ไม่เห็นต้องอายเลย คนอย่างพี่ รักใครแล้วรักจริง ไม่มีทิ้งแน่นอน พร้อมจะดูแลตลอดไป ถ้าเกิดน้องพลอยไม่สบาย พี่ก็พร้อมที่จะเช็ด..."

"หยุด ๆ หยุดเลย!!!" เจ้าหญิงน้ำแข็งรีบเบรกก่อนที่อีกฝ่ายจะพูดคำนั้นออกมา "ไม่ต้องพูดละ!!! รีบออกไปเลย!!!"

"หายโกรธพี่แล้วหรือยัง?" ลุงพลเอ่ยปากถามอีกรอบ

"ยังโกรธอยู่!!! โกรธมากด้วย!!" หมอสาวตอบเสียงสูง "ให้พลอยทำอะไรน่าอายแบบนั้นได้ยังไง!!! โรคจิต!!!"

"ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ!!!" ตาเฒ่าต้องปลอบเมียสาวที่กำลังงอนยกใหญ่ "คนเป็นผัวเมียกัน ไม่เห็นต้องอายเลย!!! นะจ๊ะ!!! หายโกรธพี่เถอะ!!! ทำตาค้อนแบบนั้นเดี๋ยวตีนกาขึ้นหรอก!!!"

"นี่!!! อยากตายหรือไง!!??" พอโดนจี้จุดเรื่องริ้วรอยบนใบหน้า พลอยพรรณก็โวยวายชุดใหญ่ "เสียมารยาทมาก!!! ไม่รู้เหรอไงว่าผู้หญิงเค้าไม่ชอบให้ใครมาทักเรื่องริ้วรอยบนใบหน้า!!! ห๊ะ!!!"

"โอ้ยยย!!! เจ็บ!!!" ลุงพลร้องเสียงหลง เมื่อถูกหมอพลอยหยิกเข้าที่หู "อย่าทำพี่เลยจ๊ะน้องพลอย!!! พี่ผิดไปแล้ว!!!"

"นี่ไม่เคยโกรธใครถึงขนาดนี้เลยนะ!!!" พลอยพรรณบิดหูลุงพลด้วยความโกรธ "ถ้าให้ทำแบบนี้อีก บอกเลยว่าจะบิดให้หูขาดเลย!!! คอยดูเถอะ!!!"

ถึงแม้จะโกรธยังไง แต่สุดท้ายทั้งคู่ก็ยังใช้เวลาร่วมกันภายในห้อง โดยไม่มีเสื้อผ้าสวมใส่เลยแม้แต่ชิ้นเดียว เมื่อกลับไปถึงห้อง พลอยพรรณก็ทิ้งตัวลงไปนอนบนเตียง โดยมีลุงพลเขยิบตัวตามขึ้นมาติด ๆ

"อืออ..." ลุงพลซุกไซ้ซอกคอ เนินอก พร้อมกับปรนเปรอรสชาติความเสียวซ่านบนยอดปทุมถันสีเนื้อของหมอพลอย จนอีกฝ่ายร้องครางเสียงหวาน ขณะเดียวกัน ฝ่ามืออันหยาบกร้านของชายสูงวัย ก็ลูบไล้หน้าท้องที่กำลังแขม่วเกร็งอยู่เป็นระยะ

แต่มันยังไม่สาแก่ใจ ลุงพลเลื่อนมือต่ำลงไปอีก จนสัมผัสได้ถึงความอ่อนนุ่มของแผงไหมพรมสีดำขลับบนเนินสาว

"น้องพลอยของพี่น่ารักที่สุด" ลุงพลเงยหน้าขึ้นมา พร้อมกับจุ๊บไปที่พวงแก้มแดงระเรือของหมอพลอย ที่ทำตาปรือเพราะกำลังเคลิ้มกับรสรักที่แสนหวาน

ลุงพลเอี้ยวตัว ในครั้งนี้ ลุงพลได้ประทับรอยจูบบนหน้าท้องที่กำลังแขม่วเกร็งของหมอพลอย ไล่ต่ำลงไป จนถึงเนินสาว
"ซูดดดด!!!" ตาเฒ่าจอมหื่นหลับตาพริ้ม พร้อมกับสูดดมกลิ่นแผงไหมพรมสีดำขลับเบื้องล่างเข้าไปเต็มจมูก กลิ่นกายตรงจุดซ่อนเร้นของหมอพลอย มีกลิ่นหอมกลายแป้งแดง ที่ชวนให้หลงไหล ว่าแล้วจึงใช้ฝ่ามือแหวกขาของเมียหมอคนสวยออก เพื่อเชยชมแก่นแท้แห่งความเป็นหญิงของเมียรัก

และภาพที่ลุงพลได้เห็น คือภาพของแคมเนื้อสีแดงที่ปิดสนิทเบื้องล่างแผงขนเพชรอ่อน ๆ จนทำให้ตาเฒ่ารู้สึกคอแห้ง จึงพยายามแยกขาหมอพลอย เพื่อที่จะได้เข้าไปแทรกตรงกลาง และทำการลิ้นจี่หน้าหอแบบรัว ๆ เพื่อหวังลิ้มรสชาติน้ำเสาวรสของพลอยพรรณจากแก่นกายเบื้องล่าง

"อื้อออ..." ทันใดนั้น พลอยพรรณก็รีบลดมือลงไปกุมความลับของหญิงสาว พร้อมกับส่ายหน้าด้วยท่าทางเหนียมอาย "ยังแสบอยู่เลย ไม่ทำได้ไหม?"

"แค่เลียเฉย ๆ ไม่ได้เหรอจ๊ะ?" ลุงพลเอ่ยปากถามพร้อมกับรอยยิ้ม

"ถ้าทำแบบนั้น เดี๋ยวถ้าพลอยมีอารมณ์" เจ้าหญิงน้ำแข็งตอบ "ก็ต้องเผลอยอมให้พี่พลทำอีก ไม่เอาด้วยหรอก มันยังแสบอยู่เลย เอาไว้วันหลังนะ"

"อืม..." เพราะไม่อยากฝืนใจเมีย และอีกอย่างเพิ่งก่อประเด็น บังคับให้หมอพลอยนั่งฉี่ตรงหน้า เลยทำให้ลุงพลตอบตกลง "ได้ แต่พี่ขออะไรหน่อยซิ ได้ไหม?"

"ว่ามาซิ" หมอพลอยตอบ

"นอนคว่ำให้พี่หน่อย" มนุษย์ลุงยิ้มที่มุมปาก

"นี่คงจะไม่ได้คิดอะไรพิเรนทร์ ๆ อยู่ใช่ไหม!!??" พลอยพรรณร่นคิ้ว "พลอยบอกแล้วไงว่ายังแสบอยู่เลย แสบทั้งข้างหน้าและข้างหลังด้วย โดยเฉพาะข้างหลัง ไม่ให้ทำแล้วนะ!!!"

"ไม่ทำแน่นอนจ๊ะ" คนขายน้ำเต้าหู้ยิ้มหวาน "นอนคว่ำเฉย ๆ พี่แค่อยากหอม อยากจูบน้องพลอยจากด้านหลังน่ะจ๊ะ"

"อือ...ก็ได้" ว่าแล้วหมอพลอย ก็พลิกตัวนอนคว่ำกับเตียง จนเผยให้เห็นแผ่นหลังเปลือยเปล่า และบั้นท้ายเล็ก ๆ เป็นกระเปราะกลมกลึงและน่ารัก

ว่าแล้วลุงพลผู้พิศมัยประตูหลังบ้าน จึงโน้มศีรษะลงไปจูบและซุกไซ้แผ่นหลังที่ขาวเนียนของหมอพลอย จนอีกฝ่ายร้องครางด้วยความสยิว

"จุ๊บ...จุ๊บ...จุ๊บ"

"ซู้ดดด...ซู้ดดด...ซู้ดดดด"

"อ่าห์...อ่าห์...อ่าห์"

เจ้าหญิงน้ำแข็งนอนคว่ำหลับตาพริ้ม พร้อมกับส่งเสียงครางกระเส่าด้วยความสยิว ก่อนที่มนุษย์ลุงจะประทับรอยจูบให้ต่ำลงไปอีก จนถึงช่วงเอว ต่ำลงไปอีก จนถึงร่องก้น

"อื้อออ...อย่า!!" แล้วทันใดนั้น พลอยพรรณที่เหมือนกำลังจะเคลิ้ม ๆ ก็รีบยกมือขึ้นมาปิดก้นของตัวเอง "จั๊กกะจี้อ่ะ!!!"

"พี่ทำแบบอ่อนโยนไง" ลุงพลเอ่ยปากถาม พร้อมกับลูกไล้แผ่นหลังและสะโพกของหมอพลอยด้วยความอ่อนโยน "ไม่ชอบเหรอจ๊ะ?"

"มันก็ดีแหละ แต่..." ลูกสาวท่านวิทยาตอบ "มันรู้สึกแปลก ๆ ยังไงไม่รู้อ่ะ รู้สึกจั๊กกะจี้ เวลาที่พี่พลหอมแก้มก้นพลอยอ่ะ"

"ก็พี่รักทุกส่วนของหมอพลอยไง" ตาเฒ่าสุดเซ็กส์ตอบ "เอามือออกซิจ๊ะ พี่อยากหอมตูดน้องพลอย ตูดน้องพลอยหอม"

"ก้นมันไม่ได้มีเอาไว้ให้สืบพันธุ์นะคะพี่พล" เจ้าหญิงน้ำแข็งออกความเห็น "พี่เป็นผู้ชายที่ประหลาดมาก แต่ก็เข้าใจได้ พลอยว่าพี่คงเป็นพวก Ass Lover แน่ ๆ"

 

โปรดติดตามตอนต่อไป...

รอลุ้นลุงพล

โดนลุงเอาตูดอีกแน่ น้องพลอย

ลุุงพลซ้ำก้นอีกครั้งแน่ มักหลายเด้อก้น

นี่ล่ะที่ผมรักหมอเพราะทำให้ได้ทุกแย่าง

ไอ้เฒ่าเด้าทุกรู 555

ลุงพลขอหอม เลียรูตูดหมอพลอยคาดว่าคงโดนเย็ดตูดอีกจนได้แน่ๆ

จนได้ ต้องได้ซักรูจริงๆ

โดนลุงเอาตูดอีกแน่ น้องพลอย คนสวย ครับ

ในมุมแบบนี้ หมอน่ารักมากเลบครับ

อยู่กับลุง โดนทุกรู ไม่ต้องฝืนเลยหมอพลอย 

ลุงพลขอหอม

รอลุ้นตอนหน้าแทน

ลุงพลคงจะซ้ำให้ครบทุกรูแน่นอน

หมอพลอยโดนประทับตราเครื่องหมายการค้าลุงพลอีกแน่