🧡 XONLY 🧡

ณ.ไร่ชมปราง ชาวสวนที่กำลังเก็บมะปรางอย่างขมักขมักขเม้น
เพื่อจะให้เจ้าของไร่นั้นได้เอาไปส่งทอดตลาด สวนมะปรางมีเนื้อที่ประมาณ100ไร่ แต่ก็แบ่งปลูกผลไม้อิกหลากหลายชนิด

หนุ่มใหญ่วัย50ปี เค้าเป็นเจ้าของสวนมะปรางแห่งนี้ ดนัยเค้ามีลูกสาวที่ชื่อ อย่างเดียวกับผลไม้ที่เค้าได้ปลูกตั้งหลายปีแล้ว ดนัยได้บอกให้ปรางว่า "ลูก...ถ้าเรียนจบจากกรุงเทพแล้วก็กลับมาช่วยงานพ่อที่ต่างจังหวัดนะ" แต่มะปรางเธอก็รับปากว่าจะกลับมา แต่ตอนนี้เธอยังสนุกกับแสงสีไฟ อยู่กรุงเทพอยู่เลย

หลังจากที่เธอได้สัญญาใว้กับคุณพ่อ ว่าจะกลับมาบ้านมาช่วยกิจการสวนมะปราง เธอจะมาสานต่อเอง ปรางเธอโทรให้พ่อเธอมารับกลับบ้าน "พ่อค่ะ...ปรางอยากไปดูสวนมะปรางจังค่ะ"พ่อเธอก็ไม่มีที่จะปฎิเสธลูกสาวแต่อย่างใด

ปรางได้เเต่ปลื้มใจที่สวนมะปรางของเธอนั้นมีผลผลิตที่ดีมาก เธอไม่ลืมที่จะหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายรูป "พ่อค่ะ...จอดตรงนี้ได้ไหม วิวมันสวยเหลือเกิน พระอาทิตย์กำลังจะตกดินด้วย"

พอพ่อของเธอจอดรถ ปรางก็เปิดประตูรถ ลงมา หยิบมือถือที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงขึ้นมาถ่ายรูป " พระอาทิตย์กำลังจะตกสวยมากเลยค่ะพ่อ"

พ่อของเธอ ก็เอื้อมมือมาลูบหัวเธอเบาๆ เหมือนเด็กที่ไร้เดียงสาคนหนึ่ง

"พ่อว่า...เรากลับบ้านดีกว่า จะค่ำเเล้ว"

พอปรางถึงบ้าน ก็มีป้าแม่บ้านมารับกระเป๋า เธอไม่ลืมที่จะยกมือไหว้สวัสดี "สวัสดีค่ะ...ป้าผิณ...สบายดีนะคะ หนูมีของฝากมาฝากป้าด้วย" ปรางเธอหยิบกล่องขนม ที่เธอชื้อมาฝาก แล้วยื่นให้ป้าผิณ " ของฝากเล็กๆน้อยๆจากหนูค่ะป้า"ป้าพิณก็ขอบอกขอบใจหนูปราง

"เดี๋ยวเอากระเป๋าขึ้นไปเก็บ...แล้วลงมากินข้าวนะค่ะคุณหนู ป้าทำอาหารที่คุณหนูชอบทั้งนั้นเลย" บรรยากาศบนโต๊ะอาหาร

ก็เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข พ่อของปรางบอกว่าพรุ่งนี้ จะให้คนงานที่สวนมะปราง ได้รู้จักเธอ ว่าเธอคือลูกเจ้าของสวนมะปราง

มะปรางรับประทานอาหารเสร็จ เธอก็ขอตัวไปนอน เพราะเธอเพลียมาก ตั้งแต่เดินทางมา พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า เพื่อออกไปที่สวนมะปรางอิก

เช้าอันสดใสและความสุข มะปรางเธอเเต่งตัวเป็นชาวสวนอย่างเต็มยศ ไม่เหมือนลูกคุณหนูไฮโซเเม้แต่น้อย พอพ่อเธอเห็นก็แซวว่า

"วันนี้พร้อมเริ่มงานวันแรกเเล้วใช่ไหม...คุณหนูมะปราง"

เธอก็หัวเราะชอบ อกชอบใจเป็นอย่างยิ่ง สองคนพ่อลูกก็ออกเดินไป ไปที่ไร่มะปราง คนงานที่กำลังขมักเขม้นช่วยกัน อย่างไม่เหน็ดเหนื่อย พอรถจอดถึงที่ไร่ ที่คนงาน มะปรางเธอก็ลงจากรถ

คนงานต่างพากันตื่นเต้น ว่าวันนี้เฒ่าแก่พาใครมา มะปรางก็เดินเข้าไปหาคนงานที่กำลังทำงาน

"สวัสดีค่ะลุงป้าน้าอาพี่ๆ หนูมะปรางนะค่ะ เป็นลูกเฒ่าแก่ดนัยค่ะ"

ปรางพูดจบ ทุกคนต่างก็ตบมือ ยินดีต้อนรับเธอ แล้วก็มีลุงคนหนึ่งพูดขึ้นมาว่า "พวกเรายินดีที่คุณหนูกลับมาช่วยงานที่ไร่ครับ" มะปรางเธอก็ฉีกยิ้มใบหน้าที่สวยคม

ลุงสัก

"ผมชื่อลุงสักครับ เป็นหัวหน้าคนงานที่นี่ครับคุณหนู"มะปรางก็ยื่นมือ เพื่อจะมาจับมือลุงสัก ผู้หญิงอายุมากกว่าเธอ ก็มาขัดขวาง "ไม่ต้องถึงขั้นจับมือหรอกค่ะ แค่นี้ก็รู้จักกันแล้ว" อ้อยหญิงสาวที่แอบมาชอบลุงสัก แล้วเธอก็มาทำงานที่นี่

ลุงสักก็ตะหวาดการกระทำที่นางอ้อยทำ "นางอ้อย เอ็งทำอะไรของเอ็งว่ะ นี่ลูกสาวเฒ่าแก่นะโว้ย"

นางอ้อยก็ทำหน้าตาเย้ายวนกวนประสาน

ปรางเธอคิดในใจ"นี่ฉันเจอรับน้องเเล้วใช่ไหมนี่..แต่...ช่างมัน"

พอมะปรางแนะนำตัวเองเสร็จ ก็แยกย้ายกันไปทำงาน มะปรางมีลุงสักค่อย สอนงานให้เธอ แต่อ้อยก็ทำท่าทีจะเป็นขัดขวางตลอด

"โอ้ยๆๆ"มะปรางเธอล้มขาพลิก แล้วตัวเธอก็ล้มลงไปกับพื้น พอลุงสักเห็น ก็รีบเดินเข้ามาประคอง

"คุณหนู...เป็นอะไรมากไหมครับ"

"สงสัยขาพลิกค่ะลุง...ลุงช่วยผยุงปรางไปร่มไม้ได้ไหมค่ะ"ลุงสักเธอไม่ผยุง เธออุ้มร่างปรางขึ้นมา จนปรางตกใจ "คุณลุงหนูบอกให้ผยุงไม่ใช่อุ้มหนู

" ลุงสักก็บอกไปว่า "ผยุงกว่ามันจะถึง อุ้มดีกว่า เร็วด้วย" ปรางตอนนี้เธอเริ่มหวั่นไหว กับลุงสักเสียแล้วทำไมลุงเค้าดูแลอบอุ่นจังนะ ตั้งแต่ที่เราได้เจอเค้า

พอถึงร่มไม้ ลุงสักก็ค่อยไปอุ้มร่างมะปรางลงกับพื้นเบาๆ แล้วถอดรองเท้าให้เธอ

"สงสัยขาคุณหนูจะแพลง...เดี๋ยวลุงนวดให้นะครับ" มะปรางเธอเกรงว่าถ้าคนงานคนอื่นมองมามันจะไม่ดี

เลยตอบปฎิเสธ "มะ...ไม่เป็นไรค่ะคุณลุง...เดี๋ยวแฟนลุงมาเห็นจะเดือดร้อนนะค่ะ" ลุงสักก็แหงนหน้าขึ้นไปมองหน้าปราง แล้วทำคิ้วขมวด

"ใครกันเเฟนลุง ไหนคุณหนูลองบอกสิ"
"ก็คนที่ชื่อพี่อ้อยไงค่ะลุง...เห็นเมื่อกี้เค้าคงหึงลุงกับปรางไงค่ะ"
ลุงสักก็หัวเราะ

"อีนางอ้อยนั่นหรือแฟนลุง มันก็แบบนั้นแหละอีนี่อย่าไปสนใจมันเลยครับคุณหนู"

ขนาดที่ลุงสักกำลังนวดข้อเท้าให้ปราง ปรางก็บอกว่า

"ลุงเรียกว่าปรางเฉยๆดีกว่าค่ะ เรียกว่าคุณหนู...เอ่อ...มันดูขัดๆหู...บอกไม่ถูก" ขนาดที่ลุงสักกำลังนวดข้อเท้า นางอ้อยก็เดินเข้ามา แล้วมีอาการหึงขึ้นมาทันที

"สำออยล่ะสิ...ทำเป็นขาแพลง...อยากให้ผู้ชายนวดให้ก็ไม่บอก

"อ้อย...เอ็งออกไปไกลๆไป...คุณปรางเค้าเจ็บข้อเท้าอยู่เห็นไหม"
ลุงสักเริ่มไม่พอใจ สิ่งที่อ้อยทำมันเกินไป พอปรางเห็นแบบนี้ก็ไม่อยากที่จะมีเรื่องราวอะไรกับอ้อย

"พอเถอะจ๊ะลุงสัก...พอดีปรางหายแล้ว...คงเดินได้เเล้วค่ะ"
ปรางจะพยุงตัวจะลุงขึ้น ก็มีอาการเซ ทรงตัวไม่อยู่ ลุงสักก็รีบเข้าไปรับร่างของปราง ที่ทรงตัวไม่ได้ ทำให้ทั้งคู่นั้นมองตาของกันและกัน

"เห็นไหมผมบอกให้คุณปรางแล้วไง..ว่ายังไม่หายดีเลย"ลุงสักค่อยประคองปรางนั่งลงที่ขอนไม้ โดยมีนางอ้อยค่อยดูไม่ห่าง
พอลุงสักเห็นนางอ้อยเดินไปเดินมา ก็รำคาญลูกหูลูกตา

"อีอ้อย...เอ็งไปช่วย...คนงานตรงนู้นไป...ไม่ต้องมาเฝ้าหรอก"
นางอ้อยก็ทำกริยากระทืบเท้า ใส่ลุงสัก ลุงสักก็บอกให้ปรางว่า
"อย่าไปถือสามันเลยครับ...มันก็อย่างงี้แหละ...คนบ้าๆบอๆครับ"
พอปรางได้ฟัง ก็อดหัวเราะไม่ได้

"พอแล้วค่ะลุงสัก...เดี๋ยวปรางโทรให้พ่อขับรถมารับตรงนี้ก็ได้ค่ะ" ปรางก็โทรหาพ่อของเธอ ให้มารับบริเวณท้ายไร่ พอ พ่อเธอมาถึง ลุงสักก็ประคอง 

ลูกสาวเจ้านาย ต้องดูแลให้ดีนะลุง

ลุงสักต้องดูแลน้องดีๆน่ะครับ

ลุงสักต้องมีดีแน่นอนอย่างน้อยก็ต้องเก้านิ้วมะปรางจะโดนเด็ดแน่

ลุงสัก หรือ ลุงซอย น้าาา

เสร็จลุงสักหลายรายแน่ๆ

อ้อยไม่ยอม ให้ใครมายุ่งกับลุงสัก

หึงขนาดนี้คงใหญ่ยาวแน่นอน

คุณหนูกับคนงาน

อย่าหวั่นไหวลุงสู้เค้า

ลุงสักจะดูแลอย่างดี

ขอบคุณครับ...จะดูแลอย่างดี...ลุงสุกบอกไว้....ลุงสักจัดเต็มแน่

หวานเจี๊ยบแบบนี้

หนูปรางจะโดนแ่หัววันเลยเหรอ

ลุงสักไม่ธรรมดา