🧡 XONLY 🧡

ตามมาต่อจากตอนที่แล้ว 

อิจฉาน้องเลิฟทันที

มาแบบนี้ พี่เลิฟต้องสอนเสียวให้แต๋มแล้ว

สุดจัด

โหพี่เลิฟก็ไม่ใช่เล่น ๆ นะเนี๋ยะ

 ::Glad::สนุกดีครับ ชอบความหลากหลายและมีสาวหลายๆ คน

  ถ้าผมหล่อและรวยเหมือนเลิฟ ผมคงปั้นหรรมตากเลย

Fc พี่เลิฟฟ

อ้างจาก: midobun001 เมื่อ กุมภาพันธ์ 13, 2022, 04:12:40 หลังเที่ยง

เรื่องของมิ้น 14.4

เรื่องของปลาดุกกินดาว ตอนที่ 2

ชีวิตยุ่งๆ ของเลิฟเริ่มต้นขึ้นอีกวัน หลังจากที่จบคืนแสนหวานกับเมียคนใหม่สุดสวยและภารกิจด้ามหัวใจแบบเปิดซิงจนได้เลือด ระหว่างที่แทมอยู่มหาลัยก็ไม่ปล่อยโอกาสคอยแอบเดินมาอ้อนส่งสายตาหวาน คอยส่งข้อความบ่นคิดถึงเช้ารอบ เย็นรอบ เหมือนกับว่าลืมแฟนที่ทำให้ร้องไห้ไปหมดแล้ว

"ทำอะไร อีเลิฟ นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่" มือเรียวลงมาลูบอยู่บนไหล่ ใบหน้าเรียวสวยขยับมากระซิบที่ข้างหู เลิฟถึงกับสะดุ้งรีบเก็บโทรศัพท์ยัดลงกระเป๋า แค่ได้จังหวะมานั่งพักรอช่วงเวลารับน้องกำลังจะเริ่มหน่อยเดียวก็โดนกวนอีกแล้ว เขากำลังรอคิวประกาศชื่อหนุ่มสาวที่ได้รับเลือกให้ขึ้นเป็นดาวของภาควิชา หญิงสาวที่มาจู่โจมก็ไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นโฟกัส เพื่อนสาวที่เคยคั่วกันมาตั้งแต่ปีหนึ่ง แต่อย่างโฟกัสมีหรือจะหยุดที่ผู้ชายคนเดียวเธอเล่นสนุกไปกับหลายคน แต่ถึงจะรักสนุกแต่ก็ยังแอบเก็บใจเอาไว้อยากให้เลิฟเป็นที่นั่งสุดท้ายอยู่ดี ใครเล่าจะไม่ชอบคนรวย

"ไม่มีอะไร แล้วนี่ยังไง น้องมากันแล้วหรือไง" เลิฟทำทีเป็นมองไปหน้าห้องแสร้งทำเป็นปกติ แต่ยิ่งดูมีพิรุธในสายตาอีกฝ่าย เธอนั่งลงใกล้ๆ วางมือลูบไปบนต้นขาของเลิฟถูขึ้นไปใกล้หว่างขามากขึ้น

"หมู่นี้ไม่ค่อยให้ไปหาเลยนะ คิดถึงจัง" เลิฟจับมือโฟกัสออก ขยับขาหนี

"ก็ใครละ จู่ๆ ก็หายไป พอได้กันแล้ว...ก็ทิ้งไปดื้อๆ ...." เลิฟพูดงอนๆ คำพูดประชดประชันออกมา ฟังดูแปลกแปร่ง เหมือนคนที่พูดควรจะเป็นผู้หญิง แต่คนพูดกลับเป็นผู้ชาย

"ไม่รู้ล่ะ คืนนี้ไปนอนที่หอด้วยคนนะ คิดถึงจริงๆ อยากลองเจอปลาดุกตัวนั้นอีกสักที เจ้าปลาดุกน้อย" โฟกัสยิ้มยั่ว รอยยิ้มที่เล่นเอาผู้ชายร้อยทั้งร้อยใจอ่อนกันหมด

"เอานี่ไป รายชื่อน้องที่เป็นดาวเดือน ผมยังมีเรื่องต้องทำอีก" เลิฟทำใจแข็งแล้วลุกหนี อีกฝ่ายตามมาจับมือไว้ไม่ยอมปล่อย

"แล้วเรื่องของเราตกลงเอายังไง คืนนี้ไปหาที่ห้องนะ"

"เอาไว้วันหลังแล้วกัน คืนนี้มีนัดแล้ว" เลิฟตอบยิ้มๆ เล่นเอาอีกฝ่ายหน้าหวอ

จะให้เขาตอบตกลงได้ไงก็ในเมื่อ...เขารับปากแทมไปแล้ว เมื่อครู่นี้เองข้อความที่ส่งมาก็ของน้องแทมแทมสุดสวย "พี่เลิฟค่ะ วันนี้อยากเจอพี่เลิฟอีกอ่า"

"ได้ครับ น้องแทม"

โฟกัสหน้าจ๋อยลงไปเลิฟได้แต่ยิ้มกรุ้มกริ่มออกจากห้อง เขาออกมาพอดีกับจังหวะที่พวกปีหนึ่งเริ่มรวมพล แต่ละคนเข้าแถวกันเตรียมสันทนาการโดยมีปีสองเป็นคนนำ รุ่นพี่ปีสี่อย่างเขาก็ได้แต่คอยวางแผนอยู่เบื้องหลัง แทรกแซงเล้กๆน้อยๆไม่ให้ความรู้เท่าไม่ถึงการเลือดร้อนของใครบางคนทำทุกอย่างเสียเรื่อง

ปรายตามองเห็นกลุ่มสาวๆ กำลังไปคัดตัวหลีดภาควิชา น้องแทมคือหนึ่งในนั้น เธอสวมเสื้อผ้าง่ายๆ เสื้อยืดสีขาวรัดทรง สวมกางเกงยีนขาสั้นกุด มองจากไกลๆ จะเห็นหน้าท้องกับแผ่นหลังขาวเนียน เลิฟเดินเข้าไปใกล้ๆ ทำทีเป็นตรวจความเรียบร้อย เมื่อสาวน้อยปรายตามองเห็นก็ยิ้มร่าแล้วแกล้งเดินหนีออกมา แทมที่ได้โอกาสจากพักชั่วคราวก็รีบวิ่งมาหา

เธอรีบโผเข้ามาแทบจะกอดกันใกล้จนได้กลิ่นน้ำหอมชวนหวานลิ้น โชยเข้าจมูกอ่อนๆ เลิฟแกล้งเดินหนีไม่หยุด ปล่อยให้แทมเดินตามไปตรงมุมตึก พอลับตาก็ผลักร่างคนตัวเล็กชิดกับผนังแล้วโน้มตัวลงสูดกลิ่นหอมตรงลำคอขาวฟอดใหญ่

"ตัวหอมจังเลยครับ พี่คิดถึงกลิ่นนี้จังเลย" เขากระซิบใส่ข้างหู

"หนูก็คิดถึงพี่เหมือนกัน" รอยยิ้มหวานผลิขึ้นบนหน้า สายตาสบจ้องกัน ต่างคนต่างอยากโน้มตัวลงจูบด้วยความคิดถึง โหยหา แต่ไม่ทันจะทำอะไรสายเรียกเข้าก็ดังขึ้นจากโทรศัพท์ของเลิฟ ยังไม่ทันจะรับสายแทมก็ยกมือขึ้นห้าม แล้วหยิบคีย์การ์ดเป็นบัตรพลาสติกใบหนึ่งใส่กระเป๋าเสื้อ

เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมารับ สายตามองจ้องหญิงสาวตรงหน้าหวานฉ่ำ มือเธอลูบไปบนหน้าอกเขาอย่างหลงใหล อยากอิงแอบซบกอดไปเนิ่นนาน

"พี่เลิฟอยู่ไหนคะ พี่หมิงให้หนูโทรหา อยากให้พี่มาแจกลายเซ็นน้องๆ"

"อ่อ พี่ติดงานอยู่ชั้นล่างครับ เดี๋ยวขึ้นไปนะ" พูดจบเพียงสั้นๆ ก็รีบตัดสายทิ้ง แต่คนตรงหน้ากลับทำหน้างอแบบไม่สาเหตุ

"แต๋มโทรมาตามหรือคะ แล้วพี่ไม่คุยไปละ" เธอเน้นน้ำเสียงประชดใส่

"ไม่งอนพี่สิครับยังไงพี่ก็รักแทมนะ"

"ไม่ต้องมาพูดดีเลยพี่เลิฟ แทมมันก็แค่คนแอบกินของเพื่อน แทมรู้นะว่าพี่กับยัยแต๋มเป็นมากกว่ารุ่นพี่รุ่นน้องที่ตามกันมาเรียนไม่งั้นทำไมเราแอบมาคุยกันมุมตึกละ... พี่เลิฟ.....พี่รู้ใช่ไหมคะ...ว่าแทมก็เป็นของพี่เลิฟเหมือนกันนะ"

"ครับ พี่เข้าใจ พี่รักแทมจริงๆ นะ" พูดแล้วเลิฟก็โน้มตัวจุ๊บแก้มขาวไปหนึ่งที รอยยิ้มหญิงสาวผลิขึ้นบนหน้า

"ที่จริงแทมอยากกอดพี่มากนะ แต่ว่าตรงนี้คงไม่เหมาะ ในกระเป๋านั่น พี่ลองไขปริศนาดูสิ แทมไปก่อนนะคะ เอาไว้เจอกันตอนที่พี่ไขปริศนาได้ จำกัดเวลาก่อน 2 ทุ่มนะคะ " เธอพูดยิ้มๆ แล้วผลักเขาออก ก่อนจะวิ่งกลับเข้าไปรวมกลุ่มกิจกรรมต่อ เลิฟหยิบคีย์การ์ดออกมาดู มันสกรีนเอาไว้เป็นชื่อ HHH 1305 เพียงแค่นั้นก็อมยิ้ม ปริศนาของน้องแทมนั้นแสนจะง่ายดายอะไรอย่างนี้ เขาเก็บมันใส่กระเป๋าแล้วเดินกลับไปรวมกลุ่มแจกลายเซ็นให้น้องๆ กับแต๋มที่รออยู่

----------------------------------------------------------------------

"พี่เลิฟวันนี้ไปส่งแต๋มที่หอได้ไหม" หลังจากเลิกงานสาวน้อยหน้าใสก็วิ่งมารั้งมือเลิฟเอาไว้หลังจากที่เห็นเขายืนคุยอยู่กับหมิงเพื่อนสนิทกันสองคน

"ไอ้เลิฟ เดี๋ยวกูไปก่อนแล้วกันกูว่ามึงคงไม่ว่าง" หมิงมองเห็นเลิฟดูจะมีธุระที่อยากคุยกันสองคนกับสาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มที่เคยเป็นศิษย์เก่าโรงเรียนเดียวกัน พอได้โอกาสก็ปลีกตัวไปทันที

"เออไว้เจอกัน"

"นะพี่เลิฟ ไปส่งแต๋มที่ห้องหน่อย แต๋มคิดถึงพี่มากเลยนะ" เธอพูดเสียงอ้อนจับมือเขาไว้แน่น

"ก็ได้ครับ ไปส่งก็ไปส่ง" เลิฟอดใจอ่อนไม่ได้ เอามือลูบหัวเธอเบาๆ

ทั้งสองนั่งอยู่บนรถที่ขับแล่นออกจากมหาลัย หอพักของแต๋ม ต้องไปอีกซอยที่รถติดเอามาก เลิฟจำเป็นต้องขับอ้อมไปส่งเพราะถ้าเข้าอีกทางรถจะติดน้อยกว่า มองดูเวลาก็อยู่ราวๆ หกโมงห้าสิบ เหงื่อเริ่มผุดจากหน้าผากแล้วมองไปที่หญิงสาวร่างเล็กที่นั่งอยู่บนเบาะคนนั่งด้านข้าง

"พี่เลิฟ คืนนี้นอนห้องแต๋มนะคะ แต๋มพึ่งหมดเมนส์ วันนี้พี่เลิฟไม่ต้องใส่ถุงก็ได้ เดี๋ยวแต๋มกินยาเอง" เธอพูดแล้วจับลงที่ขาอ่อนเขา ไล่ขึ้นไปจนเกือบถึงเป้ากางเกง

"พี่ต้องกลับบ้านนะสิวันนี้ พ่อพี่อยากคุยด้วย พี่คงอยู่ค้างไม่ได้นะ"

"ค้างไม่ได้แล้วทำอย่างอื่นก่อนไป ได้หรือเปล่าคะ วันนี้แต๋ม อยากมากเลย"

"เออ...."

"แต๋มมาเรียนที่นี่ก็เพราะพี่ไปนิเทศที่โรงเรียนเก่านะ แถมพี่เองก็ยังชวนแต๋มเองด้วย จำครั้งแรกของเราไม่ได้แล้วหรือคะพี่เลิฟ" แต๋มพูดอ้อนๆ ชวนให้เขานึกย้อนไปถึงอาทิตย์ที่แล้วช่วงต้นเดือน ช่วงที่เธอพึ่งเรียนจบและมาสอบเข้าและเรียนวันแรก

-------------------------------------------------------------------

แต๋มกำลังประหม่ากับที่ทางใหม่ๆ ยิ่งเธอตื่นเต้นเท่าไรก็ยิ่งทำตัวลนๆ ลกๆ ดูซุ่มซ่ามมากขึ้นเท่านั้น สาวน้อยผิวขาวผ่องหน้าตาคมเข้มไปทางแขกกำลังขมวดคิ้วมองดูกระดาษในมือจนไม่ทันระวังชนกับใครสักคนตรงทางเดิน

"อุ๊ย.......ขอโทษค่ะ หนูไม่ทันได้ระวัง" เธอร้องแล้วล้มลงกับพื้น

"เป็นอะไรไหมครับน้อง" ชายหนุ่มจับประคองเธอขึ้นมา เขาเป็นคนที่บังเอิญชนเธออย่างไม่ระวังเช่นกัน ทั้งสองคนมองหน้ากันนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ใบหน้าตี๋หล่อทำเอาหัวใจของสาวน้อยหวั่นไหว เพียงแค่ครั้งเดียวเธอก็จำได้ เขาคือคนที่เธอเฝ้าฝันอยากเจอมานาน

"พี่เลิฟ" สายตาเธอจับจ้องไปบนเรือนร่างสูงโปร่ง แฝงเร้นไว้ซึ่งความฉลาดออกจากดวงตาเป็นประกาย ทั้งหล่อ ทั้งรวย แถมที่บ้านยังเป็นบริษัทขายวัสดุก่อสร้างรายใหญ่ แถมยังมีธุรกิจอสังหาอยู่ในเครืออีก ใครๆ ก็อยากได้พี่คนนี้เป็นแฟนกันทั้งนั้น เพียงแต่เขาคงจะยุ่งอยู่กับการสร้างอนาคตตัวเองจนไม่สนใจใคร

"น้อง......" เขาทำหน้านึก ใบหน้าสวยคมที่ดูคุ้นตา ยิ่งมองก็ยิ่งเหมือนเคยพบเห็นมาก่อน ทรวดทรงอวบอัด หน้าอกแน่นตึงจนเสื้อที่ใส่เหมือนจะกลายเป็นตัวสั้นรัดติ้ว กระโปรงสั้นจนรัดสะโพกกลมกลึง เธอสูงแค่ระดับอกเพียง คงสูงราวร้อยห้าสิบกว่าๆ

"น้อง..." เขาลากเสียงยาว หญิงสาวลุ้นตามว่าจะผุดชื่อของเธอออกมาหรือเปล่า

"เราเคยเจอกันใช่ไหม" เขาถามกลับ

"ค่ะ พี่เลิฟ" เธอพูดชื่อเขาออกไปทันที พอได้ยินเสียงก็นึกออก ก็สาวคนนี้ไงที่ตะโกนว่าจะมาเรียนที่มหาลัยเดียวกับเขา ก็สาวคนนี้ไงก็เป็นเจ้าของช็อกโกแลตปริศนาในวันวาเลนไทม์ เพียงเท่านั้นรอยยิ้มก็ปริขึ้นมาบนแก้ม

"น้องแต๋ม"

"พี่จำหนูได้ด้วย" เธอร้องดีใจลิงโลด แทบอยากจะกระโดดกอดชายหนุ่มตรงหน้าให้รู้แล้วรู้รอดไป

"ก็จำได้สิครับ ว่าแต่น่ารักขึ้นจน...พี่จำแทบไม่ได้แนะ" เขาชมไม่หยุดปาก หญิงสาวยิ้มบิดตัวอายๆ

"พี่เลิฟอ่า.....ชมแบบนี้หนูก็เขินแย่สิ"

"ใส่ชุดนี้ อ่า มาเรียนวันแรกหรอครับ" เขาถามซื่อๆ หญิงสาวพยักหน้ารับ

"พี่เลิฟหนูติดคณะเดียวกับพี่ด้วยนะ คงต้องขอรางวัลที่คุยกันไว้แล้วละ พี่เคยบอกว่า ถ้าหนูติดที่เดียวกับพี่...พี่จะเลี้ยงไอติมหนู" แต๋มพูดยิ้มๆ

"อ่า....จริงด้วยเนอะ เคยพูดไว้แบบนั้น แฮะๆ" ชายหนุ่มยิ้มซื่อๆ หญิงสาวสะบัดผมมองใบหน้าเขา เธอเสยผมอย่างไม่รู้ตัวว่าตัวเองกำลังโปรยเสน่ห์ใส่ชายหนุ่ม

"อยู่นี่เอง เลิฟ ไปกลับหอกันเถอะ" เสียงใสๆ แว่วมาจากด้านหลัง ผู้หญิงร่างสูงหุ่นสวยแสนจะเซ็กซี่โผล่เข้ามาแล้วคล้องจับแขนเลิฟเอาไว้แน่น

"อุ๊ย" เธอร้องเมื่อเห็นว่า เลิฟไม่ได้ยืนคนเดียวแต่กำลังคุยกับสาวน้อยคนหนึ่ง

"โฟกัส...นี่น้องแต๋ม น้องที่โรงเรียนเก่า แต๋มนี่โฟกัสเพื่อนพี่" เขาแนะนำซื่อๆ โฟกัสยกมือตีไหล่เลิฟดังแปะ

"เพื่อนหรอ" เธอเอ็ดกลับด้วยสายตา เขาเขม่นตากลับ โฟกัสดึงแขนเลิฟแน่น

"พี่ขอเวลาคุยกันแปปนะ" เธอพูดแล้วดึงตัวเขาออกไปปล่อยให้แต๋มได้แต่ยืนมอง แค่มองแต๋มก็รู้ว่าสองคนนี้มีอะไรที่มากไปกว่าเพื่อน ทุกอย่างมันฟ้องไปหมด ทั้งสายตา น้ำเสียง สัญชาตญาณมันฟ้อง

เลิฟถูกดึงแยกออกมาไกลพอที่แต๋มจะไม่ได้ยินเรื่องที่คุยกัน เขายืนหันหลังให้แต๋มขณะที่โฟกัสหันมองไปทางแต๋มตลอด มองเห็นเด็กสาวกำลังจ้องมาตาไม่กะพริบ

"บอกว่าเพื่อนได้ไง แล้วที่เย็ดกันทุกวันละ แล้วคืนนี้ไปนอนห้องเราอีกเปล่าเนียคิดถึงปลาดุกน้อยนะ"

"หึงผมหรอ" เลิฟหยักคิ้วถามกลับ

"เชอะ ไม่ ไม่มีทาง อยากจะไปไหนไปกับใครก็เชิญเลย รู้นะว่าอยากลองเด็กนั่น ดูท่าทางยัยนั้นจะชอบเลิฟมากนะมองตาไม่กะพริบเลย"

"นี่เขายังมองอยู่หรอ"

"ใช่ ยังมองอยู่เลย"

"งั้น ขอจับมือหน่อยสิ ถ้าจับแบบนี้ น้องเค้าจะรู้สึกยังไงนะ" เลิฟคว้ามือโฟกัสมาจับแล้วลูบไปมา หญิงสาวตรงหน้าแกล้งบิดตัวอายด้วยความเขิน

"นั่น เด็กนั่นมองตาเขียวแล้ว" โฟกัสกัดริมฝีปากพูด

"หรอ ตาเขียวเลยหรอ งั้นผมไปหาน้องเค้าละนะ"

"แปลว่าคืนนี้ ไม่มาหาที่ห้องแล้วใช่ไหม"

"ก็ท่าทาง ปลาดุกของผมจะมีบ่อใหม่ให้ลองลงแล้ว เอาไว้เจอกันนะ"

"ตาบ้า เจอคนใหม่ก็ลืม ขอประจำเลยนะ คนใจร้าย" โฟกัสพูดงอนๆ จำใจเดินหนีไปอีกทาง แต่เพราะเขาเป็นผู้ชายที่เร่าร้อนจนมีแต่สาวๆอยากนอนด้วยนี่แหละที่ทำให้เธอชอบเขา

เลิฟเดินกลับมาหาแต๋มที่ยืนหน้าบูดบึ้งอยู่คนเดียว เขายิ้มร่าแล้วนั่งลงข้างๆ แอบมองใบหน้าเธอที่หันหนีไปอีกด้าน ทำกระฟัดกระเฟียด

"พี่ไม่ไปกับพี่เค้าหรอคะ ไม่ยักรู้เลยนะคะว่าพี่มีแฟนแล้ว" แต๋มพูดลงน้ำเสียงหนักแบบประชดประชัน

"พี่เค้าชวนไปทำรายงานเฉย ไม่ได้มีอะไรกันซะหน่อย"

"ไม่เชื่อหรอกค่ะ จับมือกันขนาดนั้น จะไม่ได้มีอะไรกันได้ยังไง" แต๋มพูดต่อ เลิฟเลยคว้ามือแต๋มขึ้นมาจับแล้วลูบหลังมือเบาๆ

"นี่ไงก็แค่จับมือเอง แบบนี้" เธอรีบดึงมือกลับใบหน้าแดงเรื่อ

"พี่ทำแบบนี้กับผู้หญิงทุกคนเลยหรือไงคะ" พูดแล้วก็ลุกหนีเดินลงชั้นล่าง

"ไเดี๋ยวสิ แต๋ม จะไปไหน จะกลับแล้วหรอ เดี๋ยวสิ" เลิฟคว้าจับแขนเธอเอาไว้แน่น หญิงสาวหันกลับมามองหนุ่มร่างสูงอย่างหวาดหวั่น

"พี่มีอะไรอีกคะ"

"ก็พี่ยังติดเลี้ยงไอติมเราไม่ใช่หรือไง ตอนนี้พี่ว่างแล้วเราก็น่าจะเลิกเรียนแล้ว....ไปร้านไอติมไหม พี่รู้จักร้านหลังมอ ใกล้ๆ หอพี่เอง" เขาพูดยิ้มๆ

"นึกว่าพี่จะลืมเรื่องไอติมหนูไปแล้ว พี่เลิฟน่าจะไปหาพี่คนสวยคนนั้นนะคะ มายุ่งกับหนูแบบนี้เดี๋ยวพี่เค้าจะเสียใจ.....ว๊าย..." แทบไม่ยอมให้เธอพูดไปเรื่อยๆ เขากระชากมือเธอเดินตามไปทางออกประตูด้านหลังมหาวิทยาลัย

ถึงจะบ่นไปแต่ก็เดินตามเขาไม่ได้หยุด พริบตาก็มานั่งสบตามองหน้ากันอยู่ ในร้านไอติมเล็กๆ ต่างคนต่างเลือกเมนูของตัวเองแล้ว สั่งพนักงานเสร็จ ความเงียบก็เข้าครอบงำเพราะเวลานี้ต่างคนก็ทำได้เพียงนั่งมองหน้ากัน สาวน้อยตรงหน้าพยายามเลี่ยงหลบสายตาเป็นประกายของชายหนุ่มหน้าหล่อที่จ้องไม่วางตา เขายิ้มน้อยยิ้มใหญ่เมื่อเห็นเธออายจนหน้าแดง

"พี่ยิ้มอะไรคะ" เธอถาม

"ก็ยิ้มสิ คำพูดของพี่ กลายเป็นความฝันของเรา พาเรามาอยู่ตรงนี้ เรียนคณะนี้อยากเป็นทนายหรอ"

"ค่ะ ใครกันนะที่พูดว่า แกะและหมาป่าไม่ได้ระบุเอาไว้ว่าเป็นสีดำหรือสีขาว มันอาจจะเป็นสีเทาๆ ดังนั้นเราอยากตัดสินเรื่องใดเรื่องหนึ่งจนขาดเหตุผลรวมไปถึงความฝันของตัวเอง" พูดจบแต๋มก็จ้องหน้าเลิฟอมยิ้มร่า ชายหนุ่มเมื่อถูกหญิงสาวท่องคำพูดตัวเองออกมาทุกกระเบียดกลับกลายเป็นฝ่ายเขินอายไปซะเอง

"จำได้หมดเลยไม่ผิดซะด้วย" เลิฟยกน้ำขึ้นจิบเบาๆ

"ก็พี่ไม่ใช่รุ่นพี่ธรรมดานี่ค่ะ......แต่ยังเป็นคนที่หนูแอบชอบมาตลอดด้วยนะ" ประโยคยาวๆ คำหลังเธอพูดพึมพำจนฟังไม่ชัด

"อะไรนะ" เลิฟถามกลับ

"อะไร คืออะไรคะ" แต๋มแกล้งซื่อ พอดีกับไอติมสองถ้วยถูกเอามาเสิร์ฟตรงหน้า หญิงสาวรีบคว้าช้อนกับถ้วยตักไอติมเข้าปาก เมื่อความเย็นหวานละลายลงบนลิ้นรสหวานละมุน และกลิ่นหอมก็ฟุ้งกระจายไปทั่วปาก

"อร่อย...." เธอร้องยิ้มกว้าง

"ใช่ไหม ร้านนี้อร่อย เวลาพี่เครียดๆ ได้กินไอติมหัวมันก็จะโล่งๆ"

"หรอคะ ไอติมร้านนี้ใส่ อะไรลงไปพิเศษหรือเปล่า พี่ถึงหายเครียด"

"ไม่ มันเป็นเงื่อนไขในการจัดการตัวเอง เหมือนเวลาเรากระหายน้ำ เราก็ดื่มน้ำ เราเครียด หาทางออกไม่ได้ ก็ลองตั้งเงื่อนไขว่า ถ้าฉันได้กินไอติม ฉันจะหายเครียด แล้วก็แค่กินเข้าไป เป็นเหมือนการสร้างความคิดให้ตัวเองหายจากความเครียด"

"ฟังดูซับซ้อนจังเลยค่ะ แต่ว่าน่าสนใจ" แต๋มอมยิ้มร่า เธอรู้สึกว่าเขาเหมือนเดิมเลย ชอบพูดจาไม่รู้เรื่องต่อหน้าสาวๆ แต่ว่ามันมีเสน่ห์อย่าบอกใคร ทั้งยังดูฉลาดสุดๆ

"มันก็ไม่ยากนินา ถ้าพี่พูดแบบนี้กับเพื่อนคงโดนด่าว่าเพ้อเจ้อ บ้าบอ ไม่ก็ไร้สาระไปแล้ว ฮ่าๆ"

"ก็พี่เป็นคนแบบนั้นจริงๆ นี่นา เป็นแบบนั้นมาตั้งแต่แรกแล้ว" แต๋มพูดเรื่อยๆ แต่คำนี้ทำเอาเลิฟสะดุ้ง ผู้หญิงคนนี้แอบชื่นชมเขามาตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ คนที่อยู่ท่ามกลางแสงไฟและจุดสนใจอย่างเขา ทำไมถึงไม่รู้เลย

"พี่พอมีหอพักแนะนำไหมคะ ตอนนี้หนูยังไม่เจอหอพักถูกใจเลย" แต๋มถามเรื่อยๆ

"หอพักหรอ หาแบบไหนละ หอพี่ก็ดีนะ มีที่จอรถ ห้องกว้าง มีแอร์ เฟอร์ครบ ปลอดภัย รปภ ดูแลดี มีสระว่ายน้ำ"

"มีสระน้ำด้วยหรอคะ แต๋มชอบว่ายน้ำ"

"งั้นจะรังเกียจไหม ถ้าจะไปดูหอพี่เป็นตัวอย่าง การตัดสินใจ" เลิฟพูดเขินๆ เพราะมันไม่ต่างอะไรกับการชวนสาวขึ้นห้อง หญิงสาวหน้าแดงก่ำพยักหน้ารับเบาๆ

"ก็ได้ค่ะ"

/

วันนี้หำพี่เลิฟจะไปตกอยู่กับสาวคนใดน้อเดาไม่ถูกจริงๆ

 แบบนี้จะเลิฟไหวมั๊ยเนี่ย

thank you

พี่เลิฟคิวทอง

 

อ่านต่อๆๆ