🧡 XONLY 🧡

" ตัวละคร สถานที่ องค์กร และเหตุการณ์ทั้งหมดในเรื่องเป็นเรื่อง สมมุติและแต่งขึ้น ผู้อ่านควรใช้วิจารญาณในการเสพ "


EP.8 : เมื่อความต้องการตรงกัน


เมื่อเหตุการณ์ผ่านไปจนเช้าวันจันทร์มาถึง โดยที่ตลอดเสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมาสองวันมานี้ พี่จิว ก็ไม่ได้มีการติดต่อมาหาผมไม่ว่าช่องทางใด และแน่นอนว่าตัวผมเองก็ไม่กล้าติดต่อไปหาเธอเช่นกัน ภายในใจผมคิด 'ใครล่ะจะกล้ากับเรื่องที่เกิดขึ้น' รวมทั้ง พิงค์ แฟนของผมและพี่มน โลกอีกใบของผม ผมก็เลือกที่จะไม่เล่าเรื่องราวให้ทั้งสองคนได้รู้เช่นกัน
8.20
ผมเปิดประตูเข้ามาที่ฝ่ายเป็นจังหวะเดียวกันที่พี่จิว เดินเปิดประตูออกมาพอดี
ราวกับเรื่องบังเอิญ
"....."
เราทั้งสองตกใจที่เจอกันเล็กน้อย ในตอนปกติแล้วจะต้องทักทายกันปกติแบบฉันเพื่อนพี่น้องกัน เช่น "มอนิ่งพี่" หรือไม่ก็ "กินข้าวมายัง" ประมาณนี้
แต่พอเกิดเรื่องเมื่อคืนวันศุกร์ขึ้นถึงแม้ก่อนแยกย้ายกันด้วยดีแล้ว แต่พอเอาเข้าจริงวันนี้ผมและเธอต่างกลับทำตัวไม่ถูก มิหนำซ้ำฉากร้อนเเรงที่บ้านของพี่จิว เมื่อคืนนั้นก็ผุดขึ้นมาในหัวของผม  ผมจึงขยับยิ้มให้เธอไปเช่นเดียวกับพี่จิว เธอก็มีรอยยิ้มตามผมขึ้นมาบนใบหน้าของเธอ เราทั้งสองต่างคนต่างยิ้มผมและพี่จิว เราคงคิดเหมือนกันแต่ทุกอย่างก็ต้องหยุดลงทันควัน เพราะเสียงพี่แต๋ว ที่เดินมาพอดีดังขึ้นทักพี่จิว ขึ้น
"อ้าว มาแล้วเหรอพี่จิว"
ก่อนที่พี่จิว จะเดินย้อนเข้าไปที่ฝ่ายพร้อมพี่แต๋ว เข้าไปที่โต๊ะทำงานในฝ่ายอีกครั้ง ผมจึงเดินเลี่ยงออกมาผ่านไปสักพักเสียงมือถือผมก็ดังขึ้น ผมเหลือบไปดูเป็นพี่จิว ที่โทรเข้ามา
"ว่าไงพี่"
"เติม เรื่องวันนั้นพี่อยากคุยเคลียร์เรื่องที่เกิดขึ้น ได้ไหม"
"ได้พี่ ว่าไง"
"ไม่ใช่ตอนนี้ ตอนเที่ยงแล้วกัน"
"ที่ไหนล่ะพี่"
"ไปคุยที่ ร้านสกายวิว ข้างหลังบริษัทไหม จะได้คุยกันได้สะดวก"
ร้านสกายวิว เป็นร้านอาหารกึ่งโรงแรมที่มีห้องพักไว้บริการพวกเซลล์ต่างๆที่มาจากต่างจังหวัด มันตั้งอยู่ตรงหลังบริษัทที่พวกเราทำงานพอดี
"พี่ไม่อยากให้ใครเห็น เติม ไปเปิดห้องไว้ได้ไหมตอนพักเที่ยง จะได้คุยกันได้สะดวกๆ"
"ได้พี่ เดี๋ยวผมจัดการให้" ผมตอบรับคำพี่จิว ไป จากสัญชาตญานของผม ที่พี่จิว ออกอาการแบบนี้ เธอคงไม่ได้คิดจะเคลียร์อะไรกับผมเป็นแน่ ข้างในความต้องการของพี่จิว น่าจะต้องการอย่างอื่นมากกว่า อย่างที่เธอพูดทิ้งท้ายไว้กับผมเมื่อคืนวันศุกร์ตอนผมออกจากบ้านเธอมา
แล้วพี่จิว ก็วางสายไป ผมก็จัดการโทรไปเปิดห้องที่ร้านสกายวิว ทันที
.
.
.
.
11.46
"กริ้งๆๆ"
เสียงโทรศัพท์บนโต๊ะของผมก็ดังขึ้น
"เติม อาทิตย์นี้ พี่ เอ้ย มน พักเที่ยงนะ วันนี้กลางวันเติม ออกไปไปกินข้าวกับพวกพี่แมนเค้าไหม เอ่อ... หรือเติม อยากจะไปคะ..คอน"  พี่มน ที่ย้ายกลับไปทำงานในทีมเดิมของเธอแล้วในตอนนี้เอ่ย เหมือนจะพูดอะไรต่อก่อนที่จะมีเสียงดังจากหน้าเคาน์เตอร์ในฝ่ายของพวกเราดังขึ้นมาหาผม
"เติม พิงค์ เค้าเอามาของมาฝากไว้นะ"  เป็นเสียงของพี่อ๊อด ที่นั่งทำงานประจำอยู่ที่เคาน์เตอร์ในตอนนี้ตะโกนมาหาผม
"พี่มน แค่นี้ก่อนนะ" ผมเอ่ยบอกเธอไป
"อืม โอเคๆ" พี่มน เอ่ย แล้วพี่มนก็วางสายไป
ผมจึงเดินออกไปยังหน้าเคาน์เตอร์ พร้อมกับเสียงข้อความไลน์ที่โทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้น
"ติ้งๆ.."
แล้วผมเปิดอ่านข้อความในไลน์ทันที "เติม พิงค์ ไปประชุมที่สมาคมมาๆนะ เลยซื้อขนมมาฝากนะ พิงค์ ฝากไว้กับพี่ที่หน้าเคาน์เตอร์นะ เมื้อกี้เห็นเติมติดสายอยู่"
พออ่านจบผมก็รับขนมมาโดยลืมเรื่องที่คุยค้างไว้กับพี่มน เสียสนิทไปเลย จนเธอวางสายไปทันทีเมื่อผมบอกพี่มน ไปและเมื่อเธอได้ยินเสียงเรียกผมของพี่อ๊อด ดังแว่วเข้าไปในสายโทรศัพท์
.
.
.

แล้วเที่ยงวันนั้นผมรีบออกจากบริษัทเพื่อไปรอที่ห้องร้านสกายวิว ตามที่ได้คุยกับพี่จิว ไว้ โดยไม่ได้บอกอะไรกับพี่มน ผมล่วงหน้าไปรอที่ร้านสกายวิว ที่อยู่หลังบริษัทก่อนโดยพี่จิว บอกว่าจะแอบตามมาทีหลังให้ผมเข้าไปก่อนเมื่อถึงห้องพักผมก็ส่งไลน์บอกเลขห้องให้พี่จิว ไป แล้วผมก็นั่งรอพี่จิว บนเตียงจนผมเผลอหลับที่เตียงไป ผ่านไปสักพัก 
"ก็อกๆ..."  พี่จิว ที่มาถึงก็เคาะประตูห้อง

".... "

เงียบ
"เติม...พี่มาแล้ว..." พี่จิว เอ่ยเรียกเบาๆ แต่กลับไม่มีเสียงตอบหรือการปรากฏกายของลูกน้องของเธอ จนพี่จิว เริ่มออกจะเริ่มหงุดหงิดขึ้นมา โดยที่ไม่ได้สังเกตุดูเลยว่าผมไม่ได้ล็อคประตูห้องเอาไว้
"นายเติม ไปไหนนะ..มานี่ซิ..." แต่ไม่มีเสียงตอบอีกเช่นเคย พี่จิว จึงหมุนลูกบิดเปิดประตูห้องพักของด้วยความโมโหจนประตูถูกเปิดออก
พี่จิว เห็นดังนั้นเธอจึงรีบก้าวเข้ามาในห้อง เมื่อเปิดประตูเข้าไปมองเห็นภาพร่างของลูกน้องของเธอนอนหลับหงายเหยียดยาวอยู่บนที่นอน พี่จิว ก้าวเข้าไปในห้องนั้น แล้วจัดแจงปิดประตูแล้วเดินไปทรุดตัวลงนั่งขอบเตียง ข้างๆลูกน้องของเธอเอ่ยเรียกผมเบาๆ
" เติม เติม มาหลับอะไรตอนนี้"
ผมลืมตาขึ้นแล้วร้องว่า
"พี่จิว"
เท่านั้นเองพี่จิว ก็สะดุ้งเฮือก หน้าแดงก่ำ ผมรีบชันกายลุกขึ้นนั่งทันที
"พี่จิว มาช้าจัง เกือบเที่ยงครึ่งแล้วเนี่ย" ผมถามพร้อมกับจ้องตาเขม็ง หัวหน้าของผมที่หลบตาลงต่ำ
"อ้า อ้า ฉันก็มีติดธุระบ้างซิ เคาะห้อง ไม่เห็น ขานตอบพี่  พี่ก็เลย เข้ามาในห้องเลย"
.
.
.

 

เมื่อได้ยินเสียงครางแบบนั้น พี่จิว ยิ่งได้ใจ คงอยากแกล้งเอาคืนให้สาสม พี่จิว จัดการห่อปากรูดไปทั่วท่อนลำ รูดเข้าหาท่อนลำจนมิด ก่อนค่อยๆรูดปากที่อ้าอมออกจนสุดท่อนลำแท่ง เสียงดัง
"บ๊วบบบบบบ....."

"อือ... อือ"
ก่อนที่ผมจะเกร็งตัวจับร่างพี่จิว จนแน่นและกระฉูดน้ำกามเข้าร่องสวาทของพี่จิว น้ำกามผมวันนี้มันมากเสียจนไหลล้นเยิ้มออกมาจนเลอะออกมาไหลย้อยลงตามต้นขาของพี่จิว เลยทันทีที่ผมชักท่อนลำออกมา
"เก่งมาก เก่งมาก พี่ " ผมพูดไปก็ลูบร่างของพี่จิว ไป ผมมองหน้า พี่จิว ที่ยิ้มกริ่ม แล้วเธอก็หันไปมองในกระจกแล้วเห็นน้ำกามของผมติดอยู่ที่แก้มก้นของเธออยู่เป็นทางด้วยในจังหวะที่ผมชักท่อนลำออกมา
"แกล้งชั้นทำไมเนี่ย เดี๋ยวชุดชั้นก็เปื้อนเอา" พี่จิว หันไปต่อว่าผม แต่ก็ไม่ได้แสดงโกรธอะไรจริงจัง
"ฮ่าๆ แหมก็ ชดเชยให้ไงพี่ " ผม แกล้งหยอกพี่จิว ไป แล้วผมก็หยิบทิชชู่มาเช็ดแก้มก้นให้จนสะอาด  ก่อนที่พี่จิว จะรูดกระโปรงลงมาแล้วแต่งตัวให้เรียบร้อย ถึงตอนนี้ผมเหลือบมองดูเวลาตอนนี้ก็ บ่ายโมงกว่าแล้ว เลยบอกพี่จิว ไป
"พี่จิว จะบ่ายโมงกว่าแล้วพี่ พี่เข้าไปก่อนเลยพี่ เดี๋ยวผมตามไปทีหลังจะได้ไม่ผิดสังเกต เดี๋ยวผมแวะเอากุญแจห้องไปคืนก่อน"

" โอเค งั้นพี่ลงไปก่อนแล้วกัน" พี่จิว พูดจบ เธอก็ดูความเรียบร้อยของตัวเธออีกครั้งแล้วเดินออกจากห้องไป  ส่วนผมก็แต่งตัวให้เรียบร้อยแล้วรอจังหวะทิ้งช่วงไว้15นาที ค่อยตามเธอกลับบริษัทไป ก่อนที่ผมจะกลับเข้าไปทำงานต่อหลังพักเที่ยงด้วยกลัวว่าคนอื่นในฝ่ายจะรู้สึกผิดสังเกตุเอาได้
.
.
.


 

รถไฟจะชนกันไหมนะแบบนี้

บุญเติมสับรางไห้ดีเดี๋ยวระเบิดลง

ต้องเคลียคิวให้รู้เรื่องแล้ว

เติม​ทำ​ยังไง​ดี​คิว​ยาว​เลย​

ไหวไหมละนั่น มีแต่คนจองตัว คิวยาวเลย

วงสวิงต้องมา

น่าจะเดลียร์จนหมดแรง

เติมเอาไงต่อดี เย็นนี้จะเอาใคร

พิ้งมาถูกจังหวะ ต้อง จัด 2 1

ปรับความเข้าใจแบบท้องชนกัน

ต้องลองจัด2สาวรุ่นพี่พร้อมๆกัน

สงสัยต่อไปนี้คิวจะยาว

มีเรื่องให้เคลียร์แบบนี้ ได้หลายมื้อแน่

ชักยุงแล้วงานนี้จะสับรางยังไง นายเติม แล้วเที่ยงนี้จะยังไง