🧡 XONLY 🧡

เป็นไงครับ กับ บานเย็นคาเฟ่ ผลงานของน้องเย็น เอ้ยไม่ใช่ นางบอกว่านางจะใช้ชื่อ สาวน้อยร้อย(พัน)ชั่ง

จู่ ๆ วันก่อนนางก็จะมาฝากโพส ผมก็บอกให้สร้างแอคเคาน์แล้วโพสเอง นางก็บอกว่าตอนนี้ยังไม่เปิดรับสมัคร แล้วก็แอบเอาไอแพดผมไปโพสเฉยเลย ผมเลยรีบเร่งลง เรื่องของวี ต่อ เลยเขียนไม่ละเอียดเท่าไหร่ แต่เรื่องของแอนกับวีก็เริ่มเศร้าละเนอะ

ใครยังไม่ได้อ่านตอนแรก ย้อนกลับไปอ่านได้ที่ //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=283456.0

คืนนี้หลังทานข้าวเสร็จ หนูรู้สึกว่าไข้จะขึ้น แถมเมนส์ก็มาอีก เช้ามาแม่เห็นอาการ เลยนึกว่าเป็นไข้ทับระดู แต่จริง ๆ ไข้ที่ขึ้นนั้นน่าจะเกิดจากการที่หนูโดยพี่โอ๋จัดหนักมา หนูได้แต่นอนบนเตียงคิดว่า ทำไมถึงปล่อยให้พี่โอ๋ทำได้ เพราะว่าอารมณ์ค้างอยู่ก่อนเหรอ แต่ว่าจูบของพี่โอ๋จูบนั้น ทำเอาหนูหัวโล่งลืมไปหมดทุกอย่าง แถมพี่โอ๋ยังมาดูดนม บี้หัวนม แบะยังบี้แตดหนู ทำเอาหนูเตลิดเปิดเปิง

แล้วควมคิดฟุ้งซ่านก็คิดต่อ นี่จะโดนเอาแล้วทิ้งหรือเปล่านะ เบอร์โทรอะไรก็ไม่มีเลย พี่โอ๋จะมาหาอีกหรือเปล่า ยิ่งคิดก็ยิ่งเศร้า หนูร้องไห้ในผ้าห่มจนหลับไป ตื่นมาช่วงเที่ยงกินข้าวนิดหน่อย แล้วมานอนต่อ หนังสืออ่านเล่นที่มีติดบ้านก็อ่านจนเบื่อหมดแล้ว จนเย็นหนูลงมานั่งดูทีวีข้างล่าง รอแม่ที่ออกไปเฝ้าร้าน กลับมาทำกับขัาว

แม่ปิดร้านเร็วกว่สปกติเพื่อเข้ามาทำอาหารเย็นให้ที่บ้านทานกัน ตอนที่กินข้าว แม่ถามว่า "เย็น แกไปขอโทรศัพท์มือถือใครไว้หรือเปล่า"

หนู "อะไร ใครให้ แม่ หนูไม่รู้เรื่อง"
แม่ "ก็ผู้ขายหล่อ ๆ เขาบอกว่าเป็นวิศวกรคุมโครงการทำถนนหน้าบ้าน ถามหาแก พอแม่ถาม เขาก็บอกว่าเขาจะเอามือถือเครื่องเก่าให้ แกไปขอเขาทำไม"
หนูแอบอมยิ้มแล้วว่า "หนูเปล่านะ แม่ ตอนพี่เขาโอนเงิน เห็นมือถือแม่เก่า เขาบอกว่ามือถือเก่าจัง หนูก็บอกเขาว่าเป็นเครืองของแม่ ไม่ใข่เครื่องหนู หนูไม่มีโทรศัพท์ ไม่ได้ขออะไรเขาเลย" หนูต้องโกหกแม่ไปก่อน
แม่ "เออ แม่ก็ว่าแกจะไปขอของคนไม่รู้จักได้ยังไง"
หนู "เขาขื่อพี่โอ๋ หนูก็เพิ่งรู้จักเมื่อวานที่เขามาซื้อน้ำแดงโซดา แล้วแม่รับโทรศัพท์เขามาหริอเปล่า" หนูคิดว่ามีทางติดต่อพี่โอ๋แล้ว
แม่ "ไม่รับหรอก แม่ก็ปฏิเสธไป เขาก็เลยกลับไป"
หนูพูดเสียงอ่อย "อ๋อ ค่ะ"
หูย แม่นะแม่ ทำไมแม่ไม่รับมา แล้วหนูจะติดต่อพี่โอ๋ยังไง

กินข้าวเสร็จ หนูเข้าไปอาบน้ำ จิ๋มที่เคยบวมและแสบ ๆ นิดหน่อย ดีขึ้นแล้ว นอนคืนนั้นหนูได้แต่คิดถึงพี่โอ๋

เช้ามา หนูลุกออกไปช่วยแม่เฝ้าร้าน ตอนนี้แม่เอาเตาปิ้งมาปิ้งลูกชิ้นขายที่หน้าร้านกาแฟด้วย ก็ดีเหมือนกัน จะได้ไม่ต้องเฝ้าร้านคนเดียว รถก็ผ่านมาน้อย มีแต่ชาวบ้านแถวนี้ที่ผ่านมาช่วยซื้อกัน แต่ก็คงซื้อทุกวันไม่ไหว ก็ต้องรอจนกว่าจะมีรถมากกว่านี้ เราก็คงขายได้มากขึ้น ขึ้นอยู่กับว่า เราจะอึดอยู่จนถึงตอนนั้น หรือเราจะเลิกร้านกันไปเสียก่อน

บ่าย ๆ หนูขอแม่เข้าไปอาบน้ำ แล้วโอ้เอ้จนเย็น ค่อยเดินออกมา เจอแม่คุยกับใครอยู่ พอหนูเดินไปใกล้ ๆ เป็นพี่โอ๋ พี่โอ๋จริง ๆ ด้วย หนูใจเต้นตึกตัก ทำไมดีใจขนาดนี้นะ แล้วแม่ก็พูดว่า "นั่นไง สาวน้อยมาแล้ว หนูเย็น พี่ต้นเขารอซื้อน้ำแดงโซดาอยู่ แม่ชงไม่เป็น ชงให้พี่เขาหน่อย ลูก"
หนู "ค่ะ แม่" แล้วหนูก็หันไปถามพี่โอ๋ "คุณลูกค้าชอบหวานปกติ หรือหวานน้อยคะ"
พี่โอ๋ยิ้มหวาน โอ๊ย อย่ายิ้มแบบนี้สิ น้ำหนูจะเดินแล้วนะ แล้วเดินเข้ามาใกล้ "พี่ขอหวานมาก ๆ ได้ไหมจ๊ะ"
หนูเงยหน้ามองหน้าพี่โอ๋ แล้วมองเลยไปเห็นแม่มองตาขวาง ที่มีไอ้หนุ่มมาจีบลูกสาว
หนู "น้ำแดงมันก็หวานปกติได้แค่นี้แหละค่ะ เดี๋ยวหนูจะใส่มากหน่อย แล้วโซดาน้อยหน่อยละกันนะคะ คุณลูกค้า" หนูมองหน้า แล้วพยักหน้าไปทางแม่ให้พี่โอ๋รู้ว่าแม่มองอยู่
พี่โอ๋หุบยิ้มไปนิดนึง แล้วบอก "ดีเลยค่ะ อ้อ น้องเย็น วันก่อนพี่เห็นน้องบอกว่า น้องไม่มีมือถือ พี่มีมือถือที่ไม่ได้ใช้แล้ว แต่ยังสภาพดี น้องจะรับไว้ใช้ได้ไหมคะ"
หนูยิ้ม แต่ก็ยังเกรงใจแม่ เลยตะโกนถามแม่ว่า "แม่คะ พี่ลูกค้าคนนี้เขาจะให้มือถือ หนูรับได้ไหมคะ"
พี่โอ๋รีบสำทับไปคุยกับแม่ว่า "มันไม่ใช่มือถือใหม่อะไร เลยอยากให้น้องไว้ใช้น่ะครับ เวลาเฝ้าร้านจะได้ไม่เบื่อ"

แม่หันหน้ากลับมา แล้วไม่รู้จะปฏิเสธยังไง ก็เลยบอกว่า "อุ๊ย ขอบคุณค่ะ จริง ๆ ไม่ต้องก็ได้ เย็นก็ใช้ของป้าอยู่"
หนูรีบบอก "แต่บางทีแม่เอาติดตัวไปข้างนอก หนูก็ไม่มีใช้นะแม่"
แม่เลยบอก "อือ ขอบคุณพี่เขาซะนะ แล้วอย่าใช้มากเกินไปนะ เดี๋ยวแม่จะยึด"
หนูยกมือไหว้พี่โอ๋ "ขอบคุณนะคะ คุณลูกค้าพี่โอ๋"
พี่โอ๋ยกมือขึ้นรับไหว้ แล้วลูบหัวหนูแบบผู้ใหญ่เอ็นดูเด็ก แต่ตอนเอามือออก พี่โอ๋เขามือเสยผมหนูมาทัดไว้ที่หู
หูย หนูรู้สึกหูร้อนเลยทีเดียว

หนูแอบเขียนโน๊ตบนกระดาษทิชชู่ที่ห่อแก้ว พี่โอ๋ก็เห็น แล้วหนูก็ห่อบนแก้ว แล้วส่งแก้วน้ำแดงให้พี่โอ๋ ในกระดาษบอกว่า ให้พี่โอ๋ไปรอที่โค้งต้นก้ามปูต้นใหญ่ข้างหน้า เดี๋ยวปิดร้านจะไปหา

หนูบอก "35 บาทค่ะ คุณลูกค้า แต่วันนี้หนูไม่คิดเพราะหนูได้มือถือจากคุณพี่ลูกค้า" แล้วหนูหันไปบอกแม่ "แม่ วันนี้หนูไม่คิดตังค์พี่เขานะ หนูได้มือถือจากพี่เขา"

แม่บอก "จ้า ให้กินฟรีไปเลยวันนี้"
พี่โอ๋ "ไม่เป็นไรครับ ผมจ่ายได้"
แม่เลยบอก "รับน้ำใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ของน้องเย็นไว้เถอะ เดี๋ยววันหน้ามาซื้อใหม่ค่อยจ่ายนะ"
พี่โอ๋บอก "อ๋อ ครับ ขอบคุณครับ งั้นผมไปก่อนนะครับ" แล้วหันมาหาหนู "พี่ไปนะ สาวน้อย แล้วเจอกัน"
หนูได้แต่ยิ้ม แล้วโบกมือบ๊ายบาย

พี่โอ๋ขับรถออกไป แล้วแม่ก็เลยบอกว่า "เย็น เดี๋ยวแม่เข้าไปทำกับข้าว แกปิดร้านแล้วเข้าไปกินข้าวนะ"
หนูเลยบอก "แม่ เดี๋ยวหนูไปร้านลุงแดงซื้อซิมเติมเงินก่อน จะได้เอามาลองกับมือถือใหม่นะ ๆ ๆ"
แม่บอก "เออ แล้วอย่ากลับค่ำล่ะ กับข้าวจะเย็นหมด"
หนูตอบ "ค่ะ แม่"
พอแม่คล้อยหลัง หนูก็จัดการปิดร้าน แล้วเดินแกมวิ่งไปหาพี่โอ๋

พี่โอ๋จอดรถแอบอยู่ใต้ต้นก้ามปูต้นใหญ่ ไม่ได้จอดอยู่ริมถนน พอหนูเดินไปหา เจอพี่โอ๋ปรับเก้าอี้เอนนอนอยู่ ตอนนี้เวลาโพล้เพล้ แสงอาทิตย์ยอแสงสีส้มใกล้จะตกเต็มที

หนูทัก "พี่โอ๋ !!!"
พี่โอ๋สะดุ้งลืมตาขึ้นมา "อ้าว น้องเย็นมานานหรือยัง ขึ้นมานั่งรถกับพี่สิ" 

สาวบานเย็นวิ่งไปหาเองเลยนะ

พี่โอ๋เขาไม่ทิ้งหรอก แต่เขามาซ้ำ

ติดใจรสชาติท่อนเอ็นแล้ว

ไปหาเองเลนยยย

น้องเย็นโดนซ้ำอีกแน่เลย แล้วจะหุบเมื่อไร

 ::HeyHey::ติดใจรสชาติท่อนเอ็นแล้วละซิ หนูเย็น

ติดใจพี่โอ๋เข้าแล้วน้องบานเย็น

หนูเย็นอัพเวลต่อแล้ววว พี่โอ๋สอนดีดีละ

น่าจะไม่ได้ลองมือถือใหม่ เป็นกล้วยใหม่ซะมากกว่า 

ติดใจโอ๋
ซะแล้ว

น้างบานเย็นโดนอีกแน่ๆเลย

ของแบบนี้ต้องโดนซ่ำถึงจะได้หายเร็วขึ้น

บานเอาท์ดอ

เหมือนแวะมาหยอดน้ำแล้วก็ไปต่อ