🧡 XONLY 🧡

ใตรจะได้เปิดกับดาวก่อนกันนะ นายโทนเราอยู่ไหนนะ

เข้าใจที่เจ๊บอกเลย

 เจ้สุดยอดอ่ะ รักดูแลดาวดีจริงๆ

  ดาว Power up เจอพ่อกับแม่แล้ว

เจ๊น่ารักมาก ๆ เลย ใจดีกับดาวมาก ๆ

อ้างจาก: ΜoNoTΩИ∑ ★★★ เมื่อ มกราคม 09, 2024, 12:57:18 ก่อนเที่ยง

" ประดับดาว "

เนื้อเรื่อง  : ดาว
เรียบเรียง : ดาว + โทน
เขียน : โทน




★★★★★★★★★★★

ความเดิมจากตอนที่แล้ว

ดาวเจอเจ๊ที่ร้านอาหารอีสานที่ทำงานอยู่ และเจ๊ก็ชวนมาทำงานด้วย

ตอนแรกดาวลังเล + กลัว เพราะเข็ดกับเจ้านายเก่า

แต่ป้าเจ้าของร้านก็รับรองให้ว่า เจ๊เขานิสัยดี และพูดจนดาว

ตัดสินใจได้ว่าจะไปทำงานกับเจ๊ จากนั้นอะไรๆก็ค่อยๆดีขึ้นนะ

จนวันนึงเจ๊ก็มาบอกว่าจะไปดูงานที่เชียงใหม่

★★★★★★★★★★★

เชียงใหม่เหรอคะเจ๊ดาวถามแบบลืมตัวเลย เจ๊บอกอื้ม เจ๊จะไปทำธุระน่ะน่าจะอยู่เป็นอาทิตย์ ตอนนั้นดาวก็สะดุดกึ้กนิดนึง  ดาวถามนะว่า แต่จะมีคนเฝ้าบ้านเหรอคะ ให้ดาวอยู่เฝ้ามั้ย เจ๊บอกว่าไม่ต้องหรอก บ้านน่ะล็อคแน่นขนาดนี้ ไม่มีใครมาขโมยหรอก ดาวอยู่มาตั้งหลายเดือนแล้ว กลับบ้านหน่อยก็ดีนะ ดาวยิ้มเลยตอนนั้น


บอกตรงๆว่าดาวเรียกที่นี่ว่าบ้านได้เต็มปากแล้วล่ะ ดาวรู้ว่าทุกคนเคยเป็นแหละ แบบวางแผนเที่ยว แล้วตื่นเต้นมากๆ ดาวเหมือนกัน มันเป็นครั้งแรกที่ตื่นเต้นขนาดนี้ อยากกลับบ้าน อยากเจอพ่อ อยากเจอแม่ อยากเจอน้อง ดาวเองก็ไม่คิดเหมือนกันว่า จะได้กลับบ้านเร็วแบบนี้... ดาวก็ถามนะว่า... ดาวกลับไปเยี่ยมบ้านได้มั้ยคะเจ๊


เจ๊ก็บอกว่าได้สิ่ เวลามีเยอะแยะ แล้วเจ๊ก็บอกว่าเอาล่ะๆ ดาวทำธุระส่วนตัวเถอะ แล้วเจ๊ก็ออกไป แต่ว่าเวลา 1 อาทิตย์ก่อนจะไปเชียงใหม่ ก็ไม่ได้อยู่เปล่าๆ เลย เจ๊เริ่มสอนงานดาวในหลายๆอย่าง ดาวเองก็พอมีความรู้บาง บางเรื่องเลยไม่ต้องให้เจ๊สอนหลายครั้ง เจ๊เริ่มวางโครงร้าน วางแผนตลาด สำรวจละแวกนี้ว่ามีร้านคู่แข่งเยอะมั้ย


แล้วดาวก็ได้รู้ว่า การจะทำธุรกิจหรือแค่เปิดร้านอาหาร สวนอาหาร มันจะเป็นต้องจ่าย... ต้องมีเส้นระดับนึงเลย ไม่ใช่ว่เจ๊จะทำอะไรผิดกฎหมาย แต่เพื่อความสะดวกในหลายๆทาง อย่างเช่น ไม่ให้คนมีสีมากวนโดยใช่เรื่อง ช่างเถอะๆ ผ่านไปๆเนอะ



มีวันนึง... ดาวอยู่ในห้อง แล้วรายการเพลงมันรันเพลงเกาหลีอะไรมาสักเพลงนี้แหละ อยู่ดีๆ ดาวก็คิดถึงการเต้นเฉยเลย ก็เลยนึกคึก เต้นตามนั้นแหละ จนรู้ตัวอีกทีเพลงก็จบ แล้วเสียงเจ๊ก็ โห !!!!! ออกมาเลย ดาวตกใจหันไป เห็นเจ๊ยืนมองอยู่ โอ๊ยยย  เต้นให้เจ๊เห็นเฉยเลย


ดาวทำตัวไม่ถูกเลย เจ๊ก็ปรบมือแปะๆ ๆ  แล้วบอกว่าไลน์เต้นสวยมาก เป๊ะๆเลยนะ ดาวก็ยิ่งเขินใหญ่เลย แต่สนุกนะ เต้นแล้วสนุกมาก... อีกนัยนึงทุกคนคิดเอาแล้วกันว่าห้องนอนที่เจ๊ให้ดาวอยู่นั้น กว้างขนาดไหน มีพื้นที่ให้หมุนตัว ขยับ เต้น ขนาดนี้น่ะ กับที่ห้องเก่า แค่อาบน้ำออกมา เช็ดเนื้อเช็ดตัว ตากผ้าขนหนู ถอยมาอีก 2 3 ก้าวก็ที่นอนแล้ว เจ๊ก็ถามนะว่าดาว ถ้ามีงานเต้นแบบนี้อีก ดาวจะไปมั้ย แต่เจ๊รับรองว่า ไม่ต้องแต่งตัวโชว์เยอะ เหมือนเก่านะ

ดาวก็คิด ๆ ๆ  แต่ก็ตอบได้แบบไม่นานว่าได้ค่ะเจ๊ เจ๊ยิ้มแล้วบอกว่า เอาไว้มีงานก่อนแล้วเจ๊จะสกรีนงานให้ เอาแบบที่เต้นโชว์จริงๆ ไม่ใช่แค่เด้งเอวอย่างเดียว ดาวก็ได้แต่ค่ะ ๆ ๆ เพราะเชื่อใจเจ๊ระดับนึงแหละว่าเจ๊คงทำอย่างที่พูดจริงๆ คงไม่เอางานเต้นเด้งๆ บดๆ มาให้ดาวแน่ๆ ไม่ใช่ทางของดาวเลย มันก็เป็นงานสุจริตแหละ แต่ตอนนั้นอยากประชดชีวิตเลยทำไปไม่คิด พอมาคิดตอนนี้อีกที คงไม่อยากทำแบบนั้น


จนมาถึงวันที่ พรุ่งนี้จะเดินทางแล้ว ดาวก็เก็บเสื้อผ้า อย่างนึงที่รู้สึกเลย เสื้อผ้าดาวเยอะขึ้นนะ ทั้งแบ่งเงินจากค่าจ้างจากเจ๊ไปซื้อบ้าง ทั้งที่เจ๊ซื้อให้บ้าง การมาเป็นคนคอยดูแลบ้านให้เจ๊ มันก็ไม่ได้แย่ ดาวที่นอน มีอาหารครบ 3 มื้อ ได้หยิบ ได้จับ ได้ทำอะไรหลายๆอย่างมันก็ไม่น่าเบื่อ แถมยังได้เรียนรู้พวกงานเอกสาร และได้ใช้ความรู้ที่เรียนมา ช่วยเจ๊บ้าง


บอกไปเล่าไป ใครๆก็คงจะบอกว่างานที่ทำคือคนรับใช้ ใครจะพูดอะไรก็พูดไปสิ่ ดาวรู้ตัวดีว่าทำอะไรอยู่ และที่สำคัญเจ๊ ไม่ได้ทำให้ดาวรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนใช้เลย เจ๊มาเคาะประตู มาถึงก็ลงมานั่งที่เตียง แล้วถามว่า อยากไปที่ไหนอีกมั้ยเชียงใหม่ ตอนแรกดาว อึกๆ อักๆ แต่ก็ตอบไปนะว่า อยากไปกาดหน้ามอค่ะ เจ๊เค้าก็ถามหืม.. ซื้อของเหรอ


ดาวบอกว่า อยากไปเยี่ยมพี่เจ้าของร้าน ที่ดาวเคยทำงานพิเศษค่ะ ร้านอาหารญี่ปุ่น เจ๊บอกอ๋อได้สิ่ แล้วดาวก็พับ ๆ ๆ  ผ้าต่อ เจ๊บอกตื่นซัก 8 โมงนะ เครื่องออกตอน 11 โมง ดาวก็... เครื่อง.. เครื่องอะไรคะ ไปรถทัวร์เหรอคะ ซึ่งเอาจริงๆ รถทัวร์ดาวก็ไม่มีปัญหาเลย แต่เคยป่ะ ที่แบบถามไปงั้นๆถามเพราะมันชินปาก


เจ๊บอก ไปเครื่องบิน  เท่านั้นแหละดาวนิ่งเลย... เครื่องบินเหรอคะเจ๊ ดาวลนเลยทีนี้ เจ๊บอกใช่ ดาวก็พูดแก้เขินว่าเอ่อนึกว่าจะขับรถไปค่ะ เจ๊ก็บอกว่า ขับรถ 7-8 ชั่วโมง ไม่ต้องทำอะไรกันพอดี ดาวก็อึกๆอักๆเลยนะ  แล้วเจ๊ก็ออกไป บอกเลยว่านอนไม่หลับ นอนแทบไม่หลับจะได้ขึ้นเครื่องบินครั้งแรก คือมันยังจำฝังใจเกี่ยวกับเหตุการณ์ คุณเจมส์ ข้าวมันไก่กระดูกเหล็กไง  แปลกป่ะล่ะ ทั้งๆที่เชียงใหม่เป็นเมืองท่องเที่ยว


เครื่องบิน บินว่อนท้องฟ้า แต่ดาวไม่เคยขึ้นเลย แถมกลัวอีกด้วย แล้วไปเผลอหลับตอนไหนก็ไม่รู้ จนเจ๊ต้องมาปลุก ดาวก็ต้องขอโทษแหละแทนที่จะตื่นมาเตรียมของ แต่ต้องให้เจ๊มาปลุก พอบอกทุกอย่างไป เจ๊ก็ไม่ได้โกรธแถมยังหัวเราะอีก เจ๊ลูบหัวดาวแล้วบอกไม่ต้องกลัวหรอกดาว เดี๋ยวนี้เทคโนโลยีการบินมันพัฒนาไปเยอะแล้ว


ตอนนี้ไม่ใช่ฤดูฝน ไม่มีมรสุมหรือพายุหรอก ดาวก็ค่ะ ๆ ๆ แล้วก็เดินทางไปสนามบินกัน โห !!! กว้างอ่ะ กว้างมาก แล้วไหนจะแบบถนนต่างระดับที่ทำขึ้นสูง เหมือนทางด่วน สลับไปๆมาๆ แล้วไหนจะมีชั้นล่างชั้นบนอีก ดาวมาอยู่กรุงเทพฯก็จริง แต่ไม่ได้ออกไปไหนเลย ทำงานกลับห้องนอนแค่นั้น อย่างที่บอก รถไฟฟ้ายังไม่เคยขึ้นเลย แล้วประสาอะไรกับสนามบิน


ดาวก็ตื่นๆ จนเจ๊ต้องจูงมือแล้วบอกมาทางนี้ๆ พอเช็คอินแล้วก็ยิ่งเหวอเข้าไปใหญ่ แล้วต้องทำยังไง ไปไหนต่อ จนเจ๊ต้องมาบอกว่าให้ใจเย็นๆมันไม่มีอะไรมาก แต่ที่ไม่เข้าใจคือทำไมต้องให้เอาน้ำทิ้งไว้ข้างนอก ในเมื่อเข้ามาข้างในมันก็มีสารพัดน้ำขายเลยอ่ะ คนเยอะจังแล้วแต่ละคนดูดีทั้งนั้นเลย ฝรั่งก็เยอะใช่ย่อยเลยอ่ะ ดาวมองไปรอบๆ จนเจ๊ต้องสะกิด ดาวๆค่อยๆ ใจๆเย็นๆ ดาวก็ได้แต่แหะๆ จนเจ๊บอกว่าป่ะ


แล้วก็เดินไปเกท อะไรไม่รู้จำไม่ได้ แล้วเห็นอะไรยื่นๆ ดาวก็ถามว่านั่นอะไรเหรอคะเจ๊ เจ๊บอกงวงช้างน่ะ มันเชื่อมอาคารกับเครื่องบินไปเถอะ ๆ แล้วเจ๊กับพี่จิ๋วก็เดินนำไป พอขึ้นมาก็ทำตัวไม่ถูกเลย เจ๊บอกให้นั่งหน้าต่าง ดาวบอกไม่เอาๆ กลัวตก เจ๊รีบปิดปากดาวเลย แล้วบอกว่า ขึ้นเครื่องบิน อย่าพูดแบบนี้ คนอื่นเขาไม่ชอบ ดาวก็ค่ะๆ แล้วก็ต้องไปนั่งข้างใน


มีคนมาสาธิตการใช้ นู่น นี่ นั่น แล้วพอถึงเวลาเครื่องขึ้น พ่อ แม่ ช่วยดาวด้วย โห กลัวมาก จังหวะที่เครื่องกำลังเร่งสปีดเพื่อทะยาน รู้เลยคำว่าหลังติดเบาะเป็นไง จนพอเครื่องเริ่มทะยาน คือมันโหวงๆ อ่ะทั้งๆที่นั่งกับเก้าอี้แบบมั่นคงรัดเข็มขัดแน่นๆ แต่พอเครื่องบินโยก ดาวรู้สึกเหมือนพื้นมันยุบลงไปเลย แปปนึงรู้สึกตัวเริ่มเอียง หูเริ่มอื้อ จนเจ๊ต้องมาจับมือไว้แล้วบอกว่าไม่เป็นอะไรหรอก เครื่องบินกำลังตีโค้งน่ะ


จนมาถึงอีกสักพัก พนักงานก็บอกเปิดหน้าต่างได้ เจ๊ก็บอกเปิดเลย ดาวส่ายหัวเลยไม่เอาๆ เจ๊บอกอะไรที่ยังไม่ได้ลองทำ ก็อย่าพึ่งกลัวนะดาว ดาวก็เลยเปิด . . . .   แล้วดาวก็ได้เห็นวิวแบบนี้เป็นครั้งแรกในชีวิต มันสูงจนลืมความกลัวไปเลย บ้านที่หลังใหญ่ๆ เริ่มเล็กลงๆ ทางด่วน รถยนต์ เริ่มจิ๋วลง  ๆ ๆ ยิ่งกว่ารถโมเดลของเล่น แปปเดียวจากเมืองที่มีถนน รถ มากมาย เริ่มกลายเป็นพื้นที่เขียวๆ ที่ไล่ระดับสีแบบไม่สม่ำเสมอ นาข้าวเหรอ ยืนมองใกล้ๆก็เห็นแค่ความกว้างที่สุดลูกหูลูกตา พอมามองบนนี้คือเห็นหมดเลย ทางเข้าบ้าน ถนนเส้นเล็กๆ เห็นแทบหมดเลย จนเครื่องบินทะยานไปเรื่อยๆ พอเข้ามาในเมฆ ก็รู้สึกเหมือนจะโดนหิ้วไปเลย ดาวก็ถามว่ากี่นาทีถึงคะเจ๊ เจ๊บอกราวๆ 50 – 60 นาที โห !!!!!!!!!  จากที่ต้องนั่งรถเกือบ 12 ชั่วโมง ลดลงมาเหลือแค่ 60 นาที


ตอนนั้นดาวก็เหมือนเด็กที่พึ่งได้รู้ได้เห็นอะไรหลายๆเรื่องเลยล่ะ จนมาถึงสนามบินเชียงใหม่ ก็พยายามเก็บอาการ และก็เดินตามพี่จิ๋วกับเจ๊ไป เจ๊วานให้พี่จิ๋วซื้ออะไรให้กินหน่อย เดี๋ยวจะรอกระเป๋าพี่จิ๋วก็เดินไป ดาวกับเจ๊ก็มารอกระเป๋า อะไรๆมันก็ใหม่ ก็ครั้งแรกหมด ต้องมายืนมองประเป๋าที่มาตามสายพาน เหมือนเกมส์จับผิดในคอมฯ  แล้วกระเป๋ามันออกมาจากตรงไหนกันนะ.. ช่างเถอะ พออกมาข้างหน้า... ดาวไม่ได้ตื่นเต้นแล้ว แต่มันสงบมากกว่า ได้กลับบ้านแล้ว ถึงจะไม่ได้อยู่หน้าบ้าน แต่ได้อยู่ใจังหวัดบ้านเกิด มันรู้สึกดีมากเลย

ดาว เจ๊ พี่จิ๋วแฟนเจ๊ ต้องนั่งรถ taxi ไปที่ที่นึง ก็เป็นร้านสำหรับเช่ารถขับ ดูเหมือนพี่จิ๋วจะรู้จัก เจ้าของโรงรถเช่านะ เพราะรถที่ได้มา คือใหม่มาก แล้วคนที่พาไปเอารถก็เจ้าของนั่นแหละ เขาก็อู้กำเมือง พี่จิ๋วบอกกลางเถอะแปลไม่ออก เขาก็หัวเราะกันนั่นแหละ พอขึ้นรถมา เจ๊ก็ถามนัดพ่อกับแม่ไว้ที่ไหนดาว คือดาวโทรบอกพ่อแม่แล้วล่ะว่าจะกลับบ้าน ตั้งแต่เมื่อวัน สองวันก่อนแล้วล่ะ



เมื่อวานก็โทรบอกว่าจะมาเร็วกว่าปกตินะ เพราะว่านั่งเครื่องบินมา ตื่นเต้นอ่ะ มันประหม่า มันทำตัวไม่ถูกเลย มันเป็นครั้งแรกที่ดาวออกไกลๆบ้านแล้วได้กลับมา แล้วทุกคนลองคิดดูนะว่า ขนาดตอนนี้ดาว มีทั้งงาน มีทั้งเจ้านายที่เป็นเหมือนแม่ แล้วยังการดูแลดีๆแบบนี้ กลับมาบ้านครั้งนี้ ดาวยังกลัวว่าแม่จะห่วงดาว


แล้วถ้าเกิดดาวแบบ ใช้ชีวิตแบบเดิม ต้องเก็บเงินเพื่อกลับบ้านมาแต่ละครั้งละ สภาพดาวจะเป็นยังไง แม่เห็นแม่ต้องไม่สบายใจ ทุกข์ใจแน่ๆ ไม่ได้หมายความว่าร้านคุณลุงคุณป้าไม่ดีนะ ท่านเป็นผู้มีพระคุณ แต่มันเป็นอย่างที่ท่านสองคนนั้นพูดว่า อยู่กับป้าต่อไป ป้าก็จ่ายให้เยอะๆไม่ไหว แล้วดาวก็คงจะมาทั้งสภาพนั้นแหละ และแม่ก็คงรู้สึกไม่ดีถ้าเห็นดาวโทรมๆมาแบบนั้น แต่เอาตรงๆนะ ตอนนี้ดาวก็ยังกังวลอยู่เหมือนกันว่า ดาวจะโทรมหรือดูแย่มั้ย




ดาวนัดพ่อกับแม่ไว้ที่ร้านอาหารเมือง ร้านนึงเป็นร้านที่บ้านดาวจะลงมากินกันทุกเดือน เดือนละครั้ง กินก็ไม่ได้เยอะมากมายหรอก แต่ว่าพ่อกับแม่ก็อยากพาดาวกับน้องมากินน่ะ คราวนี้แหละดาวจะเลี้ยงเอง ถึงจะไม่เยอะก็เถอะ . . .   แต่ว่าตอนนั้นเจ๊ก็ยื่นเงินมาให้ดาวจำนวนนึง  5พัน บาทจะได้ไม่เคยลืม


ดาวก็มองแล้วปฏิเสธก่อนเลยไม่เอาอยู่แล้ว ดาวก็ถามอะไรอ่ะคะเจ๊เงินไรดาวไม่เอา เจ๊บอกถือไว้ ดาวก็นิ่ง แต่ก็บอกว่าเงินเก็บดาวพอมีค่ะเจ๊ ดาวไม่ได้อยากได้อะไร แต่เจ๊พูดว่า ที่ไม่อยากได้อะไร เพราะกลัวไม่พอจ่ายก็เลยไม่กล้าคิด และปลอบใจตัวเองว่าไม่อยากได้อะไร เจ๊บอกจับเงินก่อนดาว


ดาวก็จับ เจ๊ปล่อยมือเลย เจ๊บอกว่าพอคนเราไม่มีเงิน ก็ไม่กล้าคิด กล้าทำ กล้าซื้อหรอก คนเจียมเนื้อเจียมตัวก็จะปลอบใจตัวเองว่าไม่มีอะไรอยากได้ เงินไม่จำเป็น เจ๊พูดมาดาวพูดอะไรไม่ออกเลย เจ๊บอกแล้วตอนนี้มีเงินในมือแล้ว คิดออกหรือยังว่าอยากทำอะไร ดาวก็เม้มปากแล้วพูดว่า อยากเป็นคนออกเงินเลี้ยงมื้อนี้ค่ะ เจ๊บอกเห็นมั้ย พอมีเงิน คนเราก็กล้าคิดแบบนี้แหละ เงินน่ะถือไว้เถอะ ยังไงเจ๊กับพี่จิ๋วก็ต้องกินด้วยอยู่แล้ว แต่มันคงไม่ดีแน่ๆ ถ้าพ่อแม่ดาวเห็นว่าเจ๊เป็นคนจ่ายเงินเข้าใจมั้ยดาว ดาวก็ได้แต่ยกมือไว้ และพูด ขอบคุณค่ะเจ๊

ได้เจออะไรบ้างนะ

ชอบในน้ำใจ และมุมมองของคุณเจ๊จังเลย ทำให้ดาวรักแลัเคารพมากๆ

 

ชีวิตต้องสู้ สู้แล้วดีเอาใจช่วยน้องดาว

เจ๊กับพี่จิ๋วสอนดีมากครับ

ดาว โชคดีมากนะ

ชีวิตของดาวเริ่มจะดีขึ้นแล้ว

เริ่มต้นใหม่นะ

ชอบ

ดีใจจะได้พบพ่อแม่แล้ว