🧡 XONLY 🧡

ความรักของผม ตอนที่ 1 จุดเริ่มต้นความรักของผม X-SOZE ใหม่

หวัดดีครับ ผมชื่อเหลียง อายุ16 อยู่ม4 ผมอาศัยอยู่ในภาคกลางนี่แหละครับ(ไม่ขอบอกจังหวัดนะครับ) สูง 170 รูปร่างสมส่วน ผิวขาว เนื่องจากผมมีเชื้อจีนอยู่ครึ่งหนึ่งทำให้หน้าตาผมเหมือนอาตี๋แต่ผมว่าหน้าตาของผมก็ดูธรรมด๊าธรรมดา เรียนอยู่ในระดับพอใช้ได้ไม่ถึงกับดี ผมอาศัยอยู่ที่บ้านของพ่อผม พ่อผมท่านทำงานรับราชการอยู่ที่กรุงเทพนานๆทีจะกลับมาเยื่อมพวกเราสักครั้ง แล้วถ้าหยั่งงั้นผมอาศัยอยู่กับใครงั้นหรอครับ มาครับผมจะบรรยายให้ฟัง ที่บ้านของผม(อันที่จริงผมไม่เคยเห็นที่นั้นเป็นบ้านเลย)มีคนอยู่ด้วยกัน6 คนครับ คนแรกแม่เลี้ยงผม เธอชื่อน้าฝ้ายครับ เธอเป็นเมียคนที่สองของพ่อผม ไม่ใช่เมียน้อยนะครับอย่าเข้าใจผิด เธออายุ37 รับราชการเป็นผู้อำนวยการโรงเรียนมัธยมประจำจังหวัด และเป็นโรงเรียนที่พวกผมและลูกๆของเธอเรียนอยู่ ถึงอายุเธอจะใกล้40 แต่เธอยังสวยและหุ่นของเธอก้ยังดีกว่าพวกสาวๆวัยรุ่นหลายคนอีก ผิวของเธอเป็นสีน้ำผึ้งครับ ผมรู้สึกว่าเธอจะเฉยๆกับผมครับ ไม่ได้สนใจผมเหมือนลูกเลย(ก็แน่ละครับผมไม่ใช่ลูกนี่ครับ) เธอมีลูกสาว3คนครับ ลูกสาวคนโต ชื่อพี่พลอยครับ ที่ผมเรียกเธอว่าพี่นั้นก็เพราะเธออายุ17 อยู่ม5 เธอเป็นผู้หญิงที่ทั้งสวยทั้งน่ารักครับ ผมกล้าพูดได้เต็มปากเลยว่าเธอคือผู้หญิงที่ทั้งสวยทั้งน่ารักที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็นมาเลยครับ(เว่อไปป่าวว่ะ) อ๋อผมลืมบอกไปว่าเธอผิวขาว และไม่เพียงหน้าตาของเธอเท่านั้นที่สุดยอด รูปรางของเธอก็สมส่วนแบบว่าหน้าอกเป็นหน้าอก ก้นเป็นก้นจริงๆครับ เธอเรียนดีครับ เรื่องผู้ชายนี้ไม่ต้องห่วงเลยครับมีมาให้เธอเลือกเป็นแถวเลยครับและเธอก็มีแฟนแล้วครับ ถึงแม้ว่าผมจะเคารพและเรียกเธอว่าพี่ แต่ไม่รู้ว่าเธอจะเห็นผมเป็นน้องชายหรือเปล่าเพราะเธอแถบไม่ค่อยอยากจะคุยกับผมสักเท่าไหร่ คนต่อไปคือลูกสาวคนกลางตัวแสบครับ ยัยแพ็ท แม่นี้คือไม้เบื่อไม้เมาของผมครับ เพราะตั้งแต่เด็กๆเธอจะคอยหาเรื่องผมได้ทุกวันไม่เว้นแม้แต่วันหยุดราชการครับ เธออายุ 16 เท่าผมครับ อยู่ม4 รูปร่างหน้าตาของเธอพูดได้ว่าสวยน่ารักครับ แต่ก็ยังไม่เท่าพี่สาวของเธอ ผิวขาว นิสัยตรงข้ามกับหน้าตาเลยครับ ทั้งเอาแต่ใจ ทั้งชอบหาเรื่องคนอื่นโดยเฉพาะผม(ไม่รู้ทำไม) มีผู้ชายหลายคนพยายามจะจีบเธอครับแต่ไม่มีใครสักคนที่จะทนนิสัยของเธอได้ครับ(ผมไม่แปลกใจเลย) เธอก็เรียนพอใช้ได้ครับ และลูกสาวคนสุดท้อง เธอชื่อน้องพิมครับ เธออายุ13 อยู่ม1ครับ รูปร่างหน้าตาเธอก็สวยน่ารักสมวัยครับ ผิวขาวเหมือนพี่สาว แต่ที่ต่างไปจากพี่สาวเธอก็คือน้องพิมเธอเคารพรักและเชื่อฟังผมมากครับ มากยิ่งกว่าที่เธอเคารพพี่สาวทั้งสองคนของเธออีกครับ น้องพิมเรียนเก่งมากครับ พี่น้องทั้งสามคนที่ผมกล่าวมาไม่ใช่ลูกของพ่อผมครับเป็นลูกติดของน้าฝ้ายกับสามีเก่าน่ะครับ และมาถึงเจ้าหญิงของผมครับน้องหลิน น้องหลินเธอเป็นน้องสาวของผม ไม่ใช่น้องสาวแท้ๆหรอกครับ พ่อของเธอเป็นน้องชายของแม่ผมครับ เพราะฉนั้น น้องหลินจึงเป็นลูกพี่ลูกน้องของผม แต่เธอมาอยู่กับผมได้ไงหรอครับ เรื่องมันมีอยู่ว่าพ่อแม่ของน้องหลินประสบอุบัตืเหตุครับ ทำให้น้องหลินต้องกำพร้าแม่ของผมจึงรับหลินมาอุปาการะ ถึงหลินจะไม่ใช่น้องแท้ๆแต่ผมก็รักและห่วงใยเธอเหมือนน้องสาวแท้ๆของผมเพราะมันคือคำสัญญาลูกผู้ชายที่ผมให้ไว้กับแม่............  ทุกคนคงอยากรู้แล้วว่าชีวิตของผมเป็นมายังไง แม่ผมเป็นใคร และมันเกิดอะไรขึ้นกับผม แต่ผมจะยังไม่เล่าเรื่องนั้นเพราะมันคืออดีตที่เจ็บปวดของผมหลายครั้งที่ผมอยากจะลืมมันไปสะ แต่เรื่องบางเรื่องชั่วชีวิตก็ลืมไม่ลง............ 
  ตุ๊ด.ตุ๊ด.ตุ๊ด.ตุ๊ด... ตุ๊ด.ตุ๊ด.ตุ๊ด.ตุ๊ด... เสียงนรก(นาฬิกาปลุก)เรียกผมให้ตื่นจากการนอนหลับอันแสนสบาย ให้ตื่นมาทำภารกิจส่วนตัว ผมเงยหน้ามองนาฬิกา ตีห้าครึ่ง ผมลุกขึ้จากเตียงเข้าห้องน้ำทำภารกิจส่วนตัวเสร็จแล้วจึง เดินออกจากห้องลงบันไดเข้าไปในครัวเพื่อเตรียมอาหารเช้าให้คุณหญิงทั้งหลายที่ยังนอนไม่ตื่นอยู่ในห้องของตัวเอง ทุกๆวันตั้งแต่ วันที่แม่ผมจากไปผมต้องแหกขี้ตาตื่นมาเตรียมอาหารเช้าให้ทุกคน ทั้งๆที่ผมเป็นลูกแท้ๆของเจ้าของบ้านหลังนี้  ผมเตรียมอาหารไปได้สักพักผมก็รู้สึกว่าข้างหลังผมมี.....ใช่จริงๆด้วย เห้อเรียนมัธยมแล้วยังทำตัวยังกับเด็กป1 ไม่เคยเปลี่ยน "นี่แน่ะ เรียนม1แล้วนะยังเล่นเป็นเด็กๆไม่เปลี่ยนเลยนะ" ผมพูดขึ้พร้อมกับกลับหลังหันอย่างรวดเร็ว
"ว๊าย!!  พี่เหลียงหนูตกใจนะ" เสียงอันน่ารักสดใสปนงอนนิดๆของเจ้าหญิงของผม
"อ้าว ก็หลินจะแกล้งเข้ามาให้พี่ตกใจเหมือนเมื่อวานไม่ใช่หรอจ๊ะ พี่ก็เลยแกล้งกลับ จะโทษพี่ไม่ได้นะจ๊ะ"
"อะไรอ่ะ หนูแค่จะเข้ามาช่วยพี่เหลียงเตรียมอาหารเช้า พี่ยังมาแกล้งหนูอีกอ่ะ" น้องหลินเธอยืนกอดอกหันหลัง สงสัยเธอจะงอนผมจริงๆ คือทุกวันตอนเย็นน้องหลินจะเป็นคนทำอาหารเย็นครับและเธอทำอาหารเก่งส่วนผมทำตอนเช้าแต่ก็มีบางวันที่น้องหลินจะตื่นมาช่วยผมทำอาหารช้า แต่เรื่องทำอาหารคนที่ทำอาหารเก่งที่สุดในบ้านก็คือ......ทุกคนลองเดาสิครับว่าใคร..................................เฉลย...พี่พลอยครับแต่เธอก็ไม่เคยมาสนใจที่จะช่วยผมหรือหลินเลยสักครั้ง(เห่อ ผมเนี่ยมันเป็นคนใช้ดีๆนี่เอง)
"โอ๋ โอ๋ พี่ขอโทษจ๊ะ " ผมเดินเข้าไปกอดเธอจากด้านหลังและพูดขอโทษเธอ
"แค่ขอโทษหรอค่ะ" เธอยังไม่หายงอนผม
"งั้นก็.........อึ่ม" ผมก็เลยหอมแก้มเธอไปฟอดใหญ่ๆ ฟอดหนึ่ง
"พี่...พี่เหลียง" น้องหลิน หน้าแดงทันที เธอคงจะเขิน ถึงแม้ตอนเด็กๆผมกับเธอจะเคยหอมแก้มกันแต่พอโตขึ้นผมก็ไม่ได้ทำแบบนั้นอีกเลยจนกระทั้งเมื่อกี้นี้
"แล้ว...หายงอนพี่ยังจ๊ะ"
"หายก็ได้ค่ะ ไปเตรียมอาหารกันเถอะคะ" ว่าแล้วเธอก็เดินจูงมือผมไปหยิบของที่ตู้เย็น
ผมเงยหน้าขึ้นมองนาฬิกา6โมงเช้าแล้ว และอาหารก็เสร็จแล้ว
"หลินจ๊ะ ไปอาบน้ำ แต่งตัวเตรียมไปโรงเรียนได้แล้วเดี๋ยวพี่จัดการที่เหลือเองนะ"ผมบอกน้องหลิน
"ค่ะ งั้นหนูไปอาบนำก่อนนะค่ะ"แล้วน้องหลินก็เดินขึ้นห้องไป
ผมก็เอาข้าวต้มกุ้งอาหารที่ผมพึ่งจะทำเสร็จไปวางที่โต๊ะกินข้าว "เอี๊ยด อ๊าาาด "เสียงเปิดประตูห้องน้องดังมาจากชั้นบน และคนที่เดินลงมาข้างล่างคนแรกก็คือ พี่พลอยสุดสวย
"อรุณสวัสดิ์ครับพี่พลอย วันนี้ข้าวต้มกุ้งครับ" ผมพูดกับเธอตามมารยาท
"อือ อือ" แต่เธอก็ดูไม่สนใจผมเลยสักนิด แล้วเธอก็เดินเข้าห้องน้ำไป เพราะห้องน้ำชั้นบนน้องหลินคงใช้อยู่ ผมลองคิดเล่นๆว่าพี่พลอยตอนไม่ใส่เสื้อผ้าจะน่าดูขนาดไหนนะ ผมแค่คิดไอ้เจ้าน้องชายของผมมันก็ยืนตรงเคารพธงชาติแล้วครับ"แอ๊ด  อ๊าาาด" เสียงเปิดประตูห้องดังขึ้น ทำให้ผมได้สติ คนที่เดินลงมาข้างล่างเป็นคนต่อมาคือ
"อรุณสวัสดิ์ครับแม่ฝ้าย" ผมทักเธอก่อน
"จ๊ะ วันนี้มีอะไรละ" เธอถามผม
"เอ่อ...มีข้าวต้มกุ้ง กาแฟกับขนมปังครับ" ผมตอบเธอไป
"อืม ขอบใจนะ" เห้อออ ผมถอนหายใจยาว ถ้าพี่พลอยคุยกับผมแบบที่แม่ฝ้ายคุยกับผมบ้างผมจะดีใจไม่น้อยเลยละ เห้อ ผมได้แต่คิดในใจ
แล้วไม่นานทุกคนก็ลงมาข้างล่างกันหมดแล้วก็แยกย้ายกันไปทำภารกิจส่วนตัว เสร็จแล้วทุกคนก็มารวมกันที่โต๊ะอาหาร แล้วเราก็ทานอาหารกัน
"อืม...อร่อยจังเลยยค่ะ พี่เหลียงเก่งจัง" มีเสียงชมผมดังขึ้น
"ขอบใจจ้า น้องพิม"เป็นเสียงน้องพิมที่พูดขึ้นพร้อมกับยิ้มให้ผม
"ฮึ...เนี้ยนะอร่อยยัยพิม ลิ้นเธอมันลิ้นจรเข้กินอะไรก็อร่อยไปหมดแหละ"และแล้วเสียงแม่นั้นก็ดังขึ้น ผมน่ะไม่แปลกใจหรอก(ก็ผมกะไว้แล้ว)
"ถ้าอยากกินอะไรอร่อยๆพี่ก็หัดตื่นมาทำเองสิค่ะ เอ๊ะ!!ขอโทษค่ะหนูลืมไปว่าพี่แพ็ททำอาหารไม่เป็น" น้องหลินเจ้าหญิงของผมพูดปกป้องผมทันที
"อีหลิน!! แกกล้าเถียงฉันหรอ" ยัยแพ็ทขึ้นเสียงตวาดใส่น้องหลิน(ผมไม่แปลกใจเลยสักนิด)
"ยัยแพ็ท!! พอได้แล้ว ถ้าไม่อยากกินก็ไม่ต้องกิน เดี๋ยวไปกินที่โรงเรียนก็ได้" เสียงแม่ฝ้ายพูดกับยัยแพ็ทตัวแสบ(ผมไม่แปลกใจเลยที่ยัยแพ็ทเป็นแบบนี้ ก็เล่นตามใจกันสะขนาดนี้)
พอพวกเราทานกันเสร็จ พวกเราก็กำลังจะไปโรงเรียน แม่ฝ้ายล็อกบ้านใส่กุนแจประตู ผม พี่พลอยและยัยแพ็ท พวกเรามีรถมอเตอร์ไซเป็นของตัวเองเหมือนกันครับ แต่ที่ต่างกันคือผมใช้เงินเก็บของผมซื้อมากับมือของผมเอง แต่สองคนนั้นเขาได้แม่เขาซื้อให้ จึงต่างคนต่างขี่รถไปรถไปโรงเรียน ส่วนน้องพิมกับน้องหลินก็จะนั่งรถแม่ฝ้ายไปโรงเรียนและตอนเย็นทั้งสองคนก็จะกลับพร้อมกับแม่ฝ้ายแต่ถ้าวันไหนแม่ฝ้ายมีประชุมหรือมีธุระผมก็จะเป็นคนคอยรับน้องพิมกับน้องหลินกลับบ้าน พอผมถึงโรงเรียนก็พามอเตอร์ไซคู่ใจของผมไปที่จอดรถครับ ผมเห็นมีที่จอดรถว่างอยู่จึงรีบขี่จะเข้าไปจอดทันใดนั้นก็มีมอเตอร์ไซคันหนึ่งเบียดผมเข้าไปจอดหน้าตาเฉย ผมไม่แปลกใจเลยครับเมื่อผมเห็นหน้าคนที่ขับ ทุกคนลองเดาสิครับว่าใคร..........................ถูกต้องแล้วคร้าาาบ ยัยแพ็ท ผมไม่เข้าใจว่าเธอจะตามจองล้างจองพลานผมไปถึงไหน!!
"อ้าว...ขอโทษนะเหลียง ฉันไม่เห็นนาย" ถึงปากเธอพูดขอโทษแต่น้ำเสียงเยาะเย้ยผมเต็มที่เลยครับ
"ฉันไปก่อนนะ...ฮิฮิฮิ..."เธอยังเยาะเย้ยผมอีก ผมก็ไม่ว่าอะไรครับ (ชินแล้วละ)
ผมก็เรียนตามปกติครับพอถึงคาบพักกลางวันผมก็ไปกินข้าวกับเพื่อนครับ ผมเดินไปที่โรงอาหารกับเพื่อนๆ และผมก็เห็นกับพี่พลอย แต่พี่พลอยไม่ได้เดินมาคนเดียวครับ เธอเดินมากับผู้ชายคนหนึ่งผมจำได้ว่าผู้ชายคนนั้นคือแฟนของเธอครับถ้าผมจำไม่ผิด ผู้ชายคนนั้นชื่ออั้มครับ พวกเขาสองคนเดินมาทางผม ผมมองที่พี่พลอยแล้วยิ้มให้ แต่เธอก็ไม่สนครับเดินผ่านผมไปเหมือนผมไม่อยู่ตรงนั้น เห้อผมไม่แปลกใจเลยครับ ถ้าวันไหนพี่พลอยเธอยิ้มให้ผมสิครับถึงแปลก(นี่แค่ยิ้มนะเนี้ย)
กินข้าวเที่ยงเสร็จผมก็ไปเรียนต่อคาบบ่ายครับ พอ4โมงเย็นผมก็ลิกเรียนแต่ผมยังไม่อยากกลับเลยไปนั่งอ่านการ์ตูนที่สวนหย่อมหลังโรงเรียนครับ อ่านไปได้สักพักผมก็ได้ยินเสียงผู้หญิงกับผู้ชายทะเลาะจนผมได้ยิน ทั้งสองคนนั้นนั้งอยู่ในศาลาครับ ผมจึงไม่เห็นหน้าครับ แต่ผมจำเสียงนี้ได้ครับ เป็นเสียงผู้หญิง ใช่แล้วเสียงนี้มัน.......เสียงเธอคนนั้น ต้องใช่แน่เสียงพี่พลอย!!
ผมก็พยายามฟังจนได้ยินว่า
"ทำไมอั้มทำแบบนี้!!  มีพลอยอยู่แล้วยังจะไปมีใครอีก" น้ำเสียงเธอฟังดูโกรธมาก
"อั้มก็แค่เล่นๆ ไม่ได้จริงจังอะไร พลอยไม่เห็นต้องโมโหเลย" อั้มตอบแบบไม่แยแส
"ทำไมอั้มถึงพูดแบบนี้ละ พลอยไม่ชอบนะ!!" พี่พลอยดูเหมือนจะยิ่งโมโหหนัก
"อั้มก็ไม่ชอบ ถ้าพลอยเป็นแบบนี้เราก็เลิกกันเถอะ!!" อั้มพูดแบบตัดเยื้อขาดใยกับพี่พลอยเฉยเลย มันบ้าหรือมันเมาว่ะผู้หญิงอย่างพี่พลอยมีแต่ผู้ชายอยากได้เป็นแฟน
"อะ...อั้ม ทำไมพูดแบบนี้ล่ะ พลอยยอมสละความบริสุทธิ์ให้อั้มเป็นคนแรกนะ ทะ...ทำไม" พี่พลอยพูดพร้อมกับเสียงสะอื้นอย่างชัดเจน แน่นอนว่าพี่พลอยร้องไห้แน่ แต่เมื่อกี้พี่พลอยพูดว่าความบริสุทธิ์แสดงว่าพี่พลอยก็คงเสร็จไอ้พี่อั้มไปแล้วแหละ โถ่ไม่น่าเลยพี่พลอย(เสียดาย)
"อั้มจะบอกพลอยตรงๆนะ อั้มมีคนใหม่!!" โอ้โหไอ้ชาติชั่วมึงไม่น่าเกิดมาเป็นลูกผู้ชายเลย มันคงเป็นพวกฟันแล้วทิ้งสินะ
พอพูดจบไอ้อั้มมันก็เดินจากไป ทิ้งพี่พลอยให้ก้มหน้าร้องไห้อยู่กับโต๊ะหินอ่อนคนเดียว ผมเห็นดังนั้นก็เลยเดินไปหาเธอเพื่อจะเข้าไปปลอบเธอ พอผมเข้าไปถึงตัวเธอ
"พี่พลอยครับ พี่ใจเย็นๆก่อนนะ กลับบ้านเรากันดีกว่า พี่พลอ......." ผมพูดยังไม่ทันจบก็โดนสวนกลับมาว่า
"เธออย่าทำมาสอดรู้ สอดเห็นหน่อยเลย เธอมันก็แค่คนใช้!! เธอจะไปรู้อะไร" ผมได้แต่ยืนตะลึงกับประโยคที่เธอพูดกับผมครับเพราะที่ผ่านมาถึงเธอจะไม่ค่อยพูดกับผมเท่าไหร่แต่ก็ไม่เคยเรียกผมแบบนี้เลย คนใช้
พี่พลอยพูดจบก็ลุกเดินหนีผมไปที่จอดรถแล้วสตาทมอเตอร์ไซแล้วแล้วขี่ออกไปทันที ผมยืนอึ้งอยู่พักหนึ่งก็รู้สึกสังหรใจ ใจมันเต้นไม่เป็นสับยังไงก็ไม่รู้ เลยรีบซิ่งตามพี่พลอยไปเวลาแบบนี้ เธอน่าจะกลับบ้านผมจึงรีบซิ่งรถกลับบ้าน แล้วก็ใช่อย่างที่ผมคิดครับ ผมเห็นรถพี่พลอยจอดอยู่ที่โรงจอดรถครับ ผมจึงรีบวิ่งเข้าไปในบ้านคนอื่นๆยังไม่ครับมาครับ ผมไม่เจอพี่พลอย ผมเลยวิ่งขึ้นบันไดไปดูที่ห้องเธอครับ ประตูห้องเธอมันเปิดแง้มอยู่นิดๆครับผมจึงมองเข้าไปในห้องผมเห็นพี่พลอยนั้งร้องไห้อยู่บนเตียงครับ แต่เอ๊ะ!!เดี่ยวก่อนในมือเธอถือ ไม่นะ        นั้นมัน........ อย่านะพี่พลอย!!
ผมรีบวิ่งผลักประตูไปดึงมือพี่พลอยทันที ก็ทีผมเห็นก็คือ พี่พลอยนั้งร้องไห้อยู่บนเตียงมือขวาถือมีดอยู่และกำลังกดมีดลงไปที่ข้อมือซ้าย เธอคิดจะฆ่าตัวตายแน่ๆแบบนี้
"พี่พลอยจะทำอะไรอ่ะ... พี่บ้าไปแล้วหรอ"
"เธอมายุ้งอะไรด้วย มันเรื่องของฉัน ออกไปเดี๋ยวนี้นะ!!" เธอขึ้นเสียงตวาดใส่ผม
"โอ๊ย...ซี๊ดดด..."ผมร้องด้วยความเจ็บปวด เพราะผมพยายามดึงมีดออกจากมือเธอแต่เธอดันขัดขืนผมเลยโดนกัด(มีดบาด)ที่ฝ่ามือซ้ายเป็นแผลยาวเลือดออกเป็นทาง แต่ผมก็แย่งมีดออกจากมือเธอได้
"ฉันบอกให้ออกไป!!" เห้อให้ตายสิ เธอไม่ห่วงผมเลยสักนิด
"ใช่คับ เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องของผมแต่ผมคงไม่ยุ้งไม่ได้ พี่อยากตายนักรึไง"
"อย่างเธอจะไปรู้อะไร...ไม่มีใครเข้าใจฉันเลย ฮือ..." เธอสะอื้นแล้วก็ร้องไห้
"ผมอาจไม่รู้อะไรหลายๆเรื่อง แต่ผมก็รู้ว่าการฆ่าตัวตายมันเป็นการกระทำของคนโง่" ตายละสิ ผมเผลอว่าเธอไป
"นี่เธอว่าฉันหรอ..."
"ผมไม่มีเจตนาจะว่าพี่เลย แต่พี่ลองคิดดูให้ดีๆนะคับ ว่าพี่ทำถูกแล้วหรอ พี่คิดถึงแต่เรื่องความรักแบบแฟน แต่พี่เคยคิดถึงความรักที่แม่ฝ้ายมีให้พี่บ้างรึเปล่าไหนจะความรักของน้องๆอีกละ พี่เคยคิดบ้างมั๊ย" ผมเทศให้เธอฟังเป็นขบวนรถไฟ(ยาว)
"พี่พลอยครับ ชีวิตมันเป็นสิ่งที่มีค่านะครับ มันเป็นสิ่งที่เงินทองมากเท่าไหร่ก็เทียบไม่ได้ พี่พลอยลองคิดดูไห้ดีๆนะครับ"
เธอได้แต่ก้มหน้าไม่พูดอะไร มีแต่เสียงสะอื้น
"พี่พลอยคับ ไม่ว่าจะยังไงพี่พลอยยังมีครอบครัวนะคับ " ผมพูดพร้อมกับเดินไปเอามือจับไหล่เธอ เธอก็ไม่ขัดขืนอะไรคับ
"สิ่งที่ทำอยากพูด ก็ได้พูดหมดแล้ว ผมขอตัวนะคับ" ผมเดินออกห้องของเธอให้เธอได้อยู่คนเดียว เพื่อจะได้คิดทบทวน
ผมเดินลงมาข้างล่าง เวลาผ่านไป 6โมงเย็นแล้วทุกคนก็กลับมากันหมด น้องหลินก็เข้าครัวแสดงฝีมือทำอาหารเย็น ผมก็เข้าครัวไปช่วยน้องหลิน ไม่นานอาหารก็พร้อม ทุกก็คงหิวกันแล้ว ผมก็หิวแล้วเหมือนกัน " เอี๊ยด...อ๊าด..."เสียงเปิดประตูห้อง พี่พลอยเดินลงบันไดมาเห็นทุกคน ผมเห็นสีหน้าของพี่พลอยดูกังวลเธอคงกลัวว่าผมจะเล่าเรื่องเธอให้ทุกคนฟังละมั้ง ผมก็ยิ้มให้เธอแล้วก็ส่ายหน้าเพื่อจะบอกว่าไม่ได้เล่าให้ใครฟัง เธอก็ทำตัวปรกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
แต่สิ่งที่ผมไม่คาดฝันว่ามันจะเกิดขึ้นกับผม มันคือสิ่งที่ผู้ชายทุกคนรอคอยมาทั้งชีวิต มันกำลังจะเกิดขึ้นในวันพรุ้งนี้แล้ว!!



ช่วยกันกดแนะนำเวปข้างล่างด้วยนะครับ ขอบคุณครับ
ถ้าชอบก็ให้คะแนนกันด้วยนะครับ วันหลังจะหามาให้อีก
ปล.เพื่อนๆคนไหนมี    รักยม โดย Assasin008 จอมแพทย์นิรนามภาค 2 โดย กระปี่หัก นักศึกษาฝึกงานถ่ายภาพ โดย ลองแต่งสักนิด  ดงสลัม
ตอนใหม่ๆช่วยลงให้หน่อยนะครับ ขอบคุณล่วงหน้า

เรื่องเคยอ่านแล้วพอกลับมาอ่านอีกรอบก็ยังโอเคนะครับ

เรื่องนี้ชอบมาก อ่านแล้วต้องกลับมาอ่านอีก. มีให้ลุ้นทุกตอนครับ

ขอบคุณครับ อ่านแล้วแต่ลืม อ่านใหม่ ก็ยังสนุกเหมือนเดิม

อ่านกี่ครั้งก็สนุกเหมือนเดิมครับ ขอบคุณมาก

อะไรคือวันพรุ่งนี้ เกรินมาขนาดนี้ต้องไปตอนสองอย่างไวเลย หุๆๆ

เนื้อเรื่อง สนกดีครับ สงสัย เป็นพระยาเทครัว แน่ๆเลย อ่านต่อหล่ะครับ

น่าติดตามครับ

  ในที่สุดก็จะได้อ่านให้จบสะที ตั้งแต่ only 1 จนตอนนี้ only 8 แล้ว มีหอคัมภีร์ให้แล้วแบบนี้ น้ำหมดตัวก็สู้เว้ยยยย