🧡 XONLY 🧡

พูดคุยก่อนอ่าน : กลับมาอีกครั้งติดต่อกัน หลังจากหายไปนาน ตอนนี้ผมใจดีไม่ซ่อนนะครับ ถือว่าเป็นการชดเชยให้กับตอนที่แล้วละกัน ตอนนี้ไม่มีอะไรมากครับ เป็นตอนต่อจากตอนที่แล้วที่ยังมีครบทุกรสชาติ อ่านแล้วรู้สึกยังไงก็อย่าลืมเม้นกันนะครับ หลังจากตอนนี่อาจหายไปอีกสักระยะ แต่จะพยายามมาต่อให้ได้อย่างน้อยอาทิตย์ละ 1 ตอนครับ



.............................................................................

สองสาวเลสเบี้ยนอย่างเฟิร์นและโดนัทกำลังเพลิดเพลินไปกับการเสพกายของสาวน้อยมาดคุณหนูอย่างน้องนาถ โดนัทดูดเลียติ่งสยิวของน้องรหัสสาวจนชุ่มแฉะ ส่วนเฟิร์นก็แลกลิ้นกับรุ่นน้องผู้อ่อนต่อโลกอย่างหื่นกระหาย มือของเฟิร์นขย้ำก้อนเนื้อตรงทรวงอกจนแทบแหลกเละคามือ

สิ่งที่นาถรดาทำได้ก็คือร้องครวญครางด้วยความเสียว เธอโดนคู่หูคู่ฉิ่งประจำหอหญิงมอบบทเรียนที่แสนสยิวให้เป็นการตอบแทน เรียกได้ว่าความเสียวที่ได้รับมันทำเอาน้องนาถลืมไปเลยว่าพรุ่งนี้ต้องทำการบ้านส่งอาจารย์ แต่ใครจะไปสน เดี๋ยวเธอค่อยฝากบอกเพื่อนให้บอกอาจารย์ว่าพรุ่งนี้ขอลาป่วยแล้วกัน ตอนนี้เธอขอซึบซับรสชาติการเสพเมถุนจากสองสาวรุ่นพี่ร่านสวาทให้หนำใจเสียก่อน



เสียงจ๊วบจ๊าบดังขึ้นพร้อม ๆ กับเสียงครางในลำคอของน้องนาถ เด็กสาวจากหาดใหญ่ดูดกลืนสารคัดหลั่งจากปากของเฟิร์นอย่างเอร็ดอร่อย ร่างเล็กหลับตาพริ้มนอนหายใจรวยริน เฟิร์นเปลี่ยนเป้าหมายไปโจมตีทรงทรวงอกด้วยริมฝีปากที่ร้อนฉ่า เมื่อลิ้นของเฟิร์นสัมผัสกับปุ่มสยิวตรงปลายถันของนาถรดา ร่างเล็กกระตุกเกร็งด้วยความเสียวซ่านจนสุดจะทานไหว เฟิร์นดูดเลียสลับกับบีบเค้นหน้าอกของน้องนาถทั้งสองข้างจากฐานไปถึงปลายยอดถัน ทำเอาน้องนาถบิดตัวเกร็งด้วยความสยิว

"พี่เฟิร์นนนนน......นาถเสียวววววว" เด็กสาวหลับตาปี๋ ใบหน้าแดงระเรือด้วยเลือดฝาดที่สูบฉีด เนตรชนกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ เธอดูดเลียปลายถันสีชมพูอ่อนของนาถรดารุนแรงขึ้น จนร่างเล็กดิ้นพล่าน ส่วนด้านล่างณิชาก็ดูดเลียติ่งสยิวและกลีบสาวที่ปิดสนิทน้องนาถอย่างเอร็ดอร่อย เป็นอันน่าตอนนี้สองสาวรุ่นพี่ทำการโจมตีจุดที่เปราะบางของนาถรดาทั้งบนและล่างพร้อมกัน

"นาถจ๋า....." โดนัทเงยหน้าเรียกน้องรหัสเสียงหวาน "พี่ขอได้ไหม....ความสาวของนาถ" ณิชาออดอ้อนเสียงหวาน นี่เป็นครั้งแรกที่เธอจะได้เปิดพรมจรรย์ของน้องนาถ น้องรหัสคนสวยที่เปิดประตูเข้ามาในดินแดนต้องห้าม

"ไม่...นาถไม่เคยนะคะ...อย่าค่ะพี่โดนัท" นาถครวญเสียงหลงด้วยความเสียวซ่าน แต่การตอบสนองของร่างกายของเจ้าตัวกลับแสดงท่าทีว่าเธอพร้อมแล้วสำหรับบทเรียนขั้นสุดยอด นั่นการการสละพรมจรรย์ที่เธอหวงแหนมานานนับ 18 ปี

เนตรชนกหันไปมองเพื่อนรักด้วยนัยน์ตาเจ้าเล่ห์ เธอพยักหน้าให้เป็นสัญญาณ เฟิร์นโน้มตัวลงมาเอื้อมมืออ้าขาของนาถรดาให้กว้างขึ้น เพื่อที่โดนัทจะได้ทำการสำรวจถ้ำสาวของนาถรดาได้สะดวกขึ้น



"หอยของนาถสวยมากเลย แคมสีชมพูปิดสนิท" โดนัทเอ่ยปากชม พลางกลืนน้ำลาย นิ้วมือซุกซนของเธอลูบไล้ไปตามปากแคมของสาวนาถที่ชุ่มไปด้วยน้ำลายและน้ำรักที่เธอหลั่งออกมา ไม่รอช้า โดนัทแหวกกลีบสาวจนเผยให้เห็นเนื้อในสีแดงที่กำลังชุ่มฉ่ำ ก่อนค่อย ๆ สอดนิ้วชี้มือขวาเข้าไปสำรวจภายในอย่างช้า ๆ

"โอ้ยยยย.....เจ็บ......พี่โดนัทอย่างทำน้อง!" นาถรดาร้องเสียงหลงด้วยความเสียวซ่านและเจ็บปวดที่คละเคล้ากันไป นิ้วชี้ของโดนัทสอดเข้าไปลึกภายใน ผนังมดลูกตอดรัดนิ้วชี้ของโดนัทอย่างรุนแรง สาวห้าวรู้ดีว่าหากเธอสอดนิ้วมือให้ลึกเข้าไปอีก จะต้องเจอกับเยื่อพรมจรรย์ของน้องรหัส ซึ่งเป็นไปตามที่เธอคิด นิ้วมือของเธอสัมผัสกับเยื่อพรมจรรย์

"มันจะเจ็บนิดนึงนะนาถ" โดนัทเอ่ยปาก เฟิร์นที่ได้ยินเช่นนั้นเหมือนรู้งาน เธอเลยโน้มตัวดูดเลียปลายถันของนาถรดาเพื่อช่วยบรรเทาอาการเจ็บปวด ในขณะที่โดนัทก็โน้มตัวลงดูดเลียติ่งสยิวเพื่อช่วยเพิ่มความเสียวซ่านอีกแรง

"อ่าห์......อูยยยยยย...." นาถรดาคราง เหม่อมองเพดานตาปรือ ด้วยความเคลิบเคลิ้ม แต่ทันใดนั้นเธอก็หลับตาปี๋เพราะโดนัทกำลังพยายามทะลวงเยื่อพรมจรรย์ของเธอด้วยปลายนิ้ว "อ่ะ....อ่ะ....โอ้ยยยยย"

โดนัทแทงนิ้วเข้าไปในถ้ำสาว นิ้วมือของแหวกเยื่อพรมจรรย์ของน้องรหัสสาวคนสวยจนฉีกขาด กลิ่นคาวสาปสาวของนาถรดาที่อบอวลเมื่อครูเริ่มมีกลิ่นคาวเลือดลอยมาเจือปน แต่โดนัทไม่หยุดแค่นั้น ร่างสูงเกี่ยวนิ้วจนเยื่อพรมจรรย์ของนาถรดาฉีกขาดอย่างสมบูรณ์แบบ

"โอ้ย....ฮือ....เจ็บ....พี่โดนัท....นาถเจ็บ" นาถหลั่งน้ำตาออกมาด้วยความเจ็บปวด ตอนนี้เธอเสียสาวแล้ว เธอไม่ใช่สาวพรมจรรย์อีกต่อไป โดนัทได้ชื่อว่าเป็นผู้หญิงคนแรกในชีวิตของนาถรดาไปซะงั้น!!!



โดนัทค่อย ๆ ชักนิ้วชี้เข้าออก ที่น่าตกใจก็คือนิ้วของเธอเคลือบไปด้วยเลือดพรมจรรย์สีแดงของนาถรดา โดนัทเผลอขมวดคิ้วด้วยความตกใจอยู่ครู่หนึ่ง เธอนึกถึงตอนสมัยที่ตัวเองแอบช่วยตัวเองด้วยการสอดใส่นิ้วชี้เข้าไปในถ้ำสาวของตัวเอง ตอนนั้นเหมือนเล็บของเธอเกี่ยวกับเยื่อพรมจรรย์จนมีเลือดออกมา แต่มันไม่ได้มากมายเท่ากับสิ่งที่เธอทำกับนาถรดา น้ำรักใส ๆ ที่ชุ่มฉ่ำถ้ำสาวของนาถรดาชุ่มไปด้วยเลือด โดนัทที่รู้สึกใจคอไม่ดีเลยถอนนิ้วออกมา

"ตายแล้ว....นี่มันอะไรกันเนี่ย!" เฟิร์นถึงกับตกใจเมื่อเห็นนิ้วมือที่ชุ่มไปด้วยเลือดของโดนัท

"อย่าตกใจ...นี่มันเลือดสาวบริสุทธิ" โดนัทตอบ พลางโน้มตัวลงจูบที่หน้าผากของนาถ "ไม่ต้องกลัวนะจ๊ะนาถ พวกพี่ไม่ได้คิดทำร้ายนาถ พี่รักนาถนะ"

นาถไม่ตอบอะไร เด็กสาวยังคงร้องไห้น้ำตาซึม เธอเสียสาวให้พี่รหัสสาวตัวเองซะงั้น ช่างเป็นความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนเหลือเกิน

"นาถจ๊ะ ถ้านาถไม่ชอบ พี่จะหยุดแค่นี้ก่อนนะ" โดนัทเอ่ยปาก พอสติกลับมา เธอก็เริ่มรู้สึกว่าตัวเองผิด ที่ไปพรากความสาวจากน้องรหัสไป

นาถรดามองหน้าเฟิร์นและโดนัทครู่หนึ่ง ก่อนที่จะเอ่ยบางสิ่งบางอย่างออกมา ซึ่งมันทำให้ทั้งสองสาวรู้สึกสบายใจขึ้น

"ไม่เป็นไรค่ะพี่เฟิร์น พี่โดนัท หนูเต็มใจ พวกพี่ทำต่อเถอะค่ะ หนูคิดไว้แล้วว่าสักวันมันก็ต้องถึงวันนี้ หนูดีใจมากกว่าที่เสียสาวให้พวกพี่ ๆ หนูรักพวกพี่นะ"

พอได้ยินเช่นนั้นโดนัทและเฟิร์นก็เบาใจ แต่ทั้งคู่ต้องหยุดเกมรักเท่านี้ก่อน เพราะเตียงนอนนั้นชุ่มไปด้วยน้ำรักและเลือดสาวของนาถรดาเป็นดวง สองสาวรุ่นพี่ช่วยพยุงน้องใหม่เกมรักหญิงฉิ่งหญิงให้เข้าไปทำความสะอาดและล้างคราบเลือดในห้องน้ำ

......................................................................

เฟิร์น โดนัทช่วยพยุงร่างของนาถเข้าไปในห้องน้ำ ทั้งสามสาวเปลือยเปล่าทั้งคู่ เฟิร์นและโดนัทต่างช่วยทำความสะอาดร่างกายของนาถรดา และคราบเลือดตรงหว่างขาจนสะอาด นาถรดาทำหน้าบูดเบี้ยวเมื่อโดนัทพยายามล้างคราบเลือดจากถ้ำสาวของเธอ

"แสบเหรอจ๊ะนาถ" โดนัทเอ่ยปากถามด้วยความเป็นห่วง น้องนาถพยักหน้าในขณะที่ใช้มือแหวกกลีบสาวที่ภายในยังมีเลือดชุ่มอยู่

"หนูคิดไว้แล้วว่าพวกพี่ต้องมีอะไรกัน" นาถสารภาพ "หนูชอบพี่นะคะพี่โดนัท ตอนแรกหนูนึกว่าพี่เป็นทอม แต่ตอนนี้หนูว่าพี่ไม่ใช่ หนูว่าพวกพี่เป็นคู่เลสเบี้ยนกัน"

โดนัทและเฟิร์นมองหน้าซึ่งกันและกันต่างอมยิ้ม ในความไร้เดียงสาของนาถ แท้จริงแล้วทั้งคู่เป็นไบเซ็กชวล นี่ถ้านาถรู้ความจริงว่าสองสาวรุ่นพี่ต่างร่ำเรียนวิชาสยิวจากภารโรงเฒ่าจะรู้สึกยังไง ลีลารักของสองสาวอย่างเฟิร์นและโดนัทต่างได้รับการฝึกฝนมาจากอาจารย์ด้านเพศศึกษาอย่างคุณลุงชุมพลผู้เจนจัด

"ไหน ๆ มาถึงขั้นนี้แล้ว ขอหนูร่วมเป็นส่วนหนึ่งกับพวกพี่ได้ไหมคะ พี่เฟิร์น? พี่โดนัท?" นาถรดามองสองสาวรุ่นพี่ตาแป๋ว "พวกเราสามคน แก๊งสามสาวแห่งคณะพยาบาล"

"พูดยังกะจะให้พวกเราเป็นเกิร์ลกรุ๊ป" โดนัทอมยิ้ม

"ได้ซิจ๊ะนาถ" เฟิร์นยิ้ม "จากนี้ไปนาถเป็นแฟนกับพี่เฟิร์นและพี่โดนัทแล้วนะ"

"แต่นาถจำไว้อย่างนะจ๊ะ" โดนัทแทรกขึ้นมาบ้าง "เก็บเรื่องของพวกเราสามคนไว้เป็นความลับ รู้เฉพาะเราสามคนนะจ๊ะ"

"ค่ะพี่โดนัท" นาถพยักหน้า "แต่พี่โดนัทคะ คือพี่อุ๊น่ะ พี่อุ๊เคยบอกกับหนูว่าสงสัยมานานแล้วว่าพวกพี่เป็นคู่เลสกัน"

"ยัยอุ๊เหรอ?" เฟิร์นและโดนัทต่างมองหน้าซึ่งกันและกัน ยัยอุ๊นี่แหละคือบุคคลอันตราย หากจำกันได้ สาวอุ๊คือคนที่สงสัยในพฤติกรรมของโดนัทกับลุงชุมพล จนนำข่าวมาโทรมาเฟิร์น แต่โชคดีที่ทั้งสองสาวตกลงกันได้ หลายวันมานี้กลุ่มเพื่อน ๆ ต่างมองหน้าเฟิร์นและโดนัทแปลก ๆ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทั้งหมดเป็นฝีมือของยัยอุ๊ ที่ต้องเอาเรื่องของสองสาวไปนินทา

"แล้วยัยอุ๊ว่ายังไงบ้าง" เฟิร์นถาม

"คือ..." นาถมองหน้าโดนัทด้วยสีหน้าเกรงใจ "เอ่อ.......พวกพี่อยากรู้จริง ๆ เหรอคะ?"

"บอกมาเถอะนาถ" โดนัทคว้าแขนทั้งสองข้างของน้องรหัส "บอกพี่มาเถอะจ๊ะคนดี"

"พี่อุ๊บอกว่าพี่โดนัทกับลุงชุมพลเป็น....." สาวน้อยมาดคุณหนูขมวดคิ้วอยู่ครู่นึง "เป็นกิ๊กกันค่ะ"

พอได้ยินเช่นนั้น โดนัทและเฟิร์นต่างมองหน้ากัน เอาแล้วไงยัยอุ๊ปากปีจอ นี่ตกลงแกเอาเรื่องของเพื่อนไปขายเหรอเนี่ย แย่ที่สุดเลย!!!! โดนัทและเฟิร์นคิด

"ไม่เป็นไร ๆ พี่กับลุงชุมพลไม่ได้มีอะไรกันแบบที่ยัยอุ๊พูดแน่" โดนัทฝืนยิ้ม ทั้งที่ในใจกำลังโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ

"หนูก็คิดแบบนั้นค่ะพี่โดนัท" นาถตอบ "หนูไม่คิดว่าพี่จะไปมีอะไรกับลุงพลคนนั้นได้ ใช่ไหมคะพี่"

นาถรดาโผลเข้ากอดโดนัทอย่างมีความสุข ในขณะที่โดนัทก็โอบกอดเด็กสาวตอบ เฟิร์นกอดอกมองหน้าทั้งสองสาวด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยสู้ดีนัก

"พวกเราสามคนรีบอาบน้ำแล้วแต่งตัวเถอะ รีบไปเปลี่ยนผ้าปูที่นอนเตียงแกเหอะเจ๊ พวกเราสามคนทำเละเทะไปหมดแล้ว"

..........................................................................................

"ยังไม่หนำใจอีกเหรอคะผัวขา" น้องพิมมี่ครวญเสียงหวานขณะที่ภารโรงเฒ่ากำลังซุกไซ้ซอกคอของเธอในห้องน้ำ ร่างกายของเด็กสาวนาบกันฝาพนังห้องน้ำที่เย็นเฉียบ ส่วนด้านหลังก็มีร่างกายของลุงพลทาบ ส่วนไอ้จ้อนของแกก็บดเบียดกับแก้มก้นของเด็กสาวอยู่

อย่างที่รู้กันนั่นแหละ ลุงพลพักรักษาตัวไม่ได้ปล่อยน้ำมาหลายวัน วันนี้แกเลยขอจัดหนักน้องพิม จนทำเอารูหอยรูตูดของเด็กสาวบานจนแทบหุบไม่เข้าไปหมดแล้ว อีกทั้งแกแอบโด๊บยามาด้วย วันนี้แกเลยคึกคะนองเป็นพิเศษ

"ก็เมียลุงคนนี้น่ารักที่สุด ลุงเห็นแล้วทนไม่ไหวไงจ๊ะ" ภารโรงเฒ่าจูบที่ไหล่ของน้องพิมมี่ ก่อนใช้มือแหวกแก้มก้นแล้วสอดใส่ท่อนเอ็นบดเบียดกับปากแคมของเด็กสาว

"อู้ยยยยย.....ผัวขาหนูแสบหอย" พิมพาภรณ์ร้องเสียงหลง "ลุงเอาหนูจนแสบไปหมดทั้งสองรูแล้วนะ คนแก่อะไรไม่รู้โคตรบ้ากาม เอาไม่หยุดเลย โอ้ยยยยย"

"ก็เมียลุงคนนี้ทำให้ลุงเงี่ยนจนอดใจไม่ไหวนะซิ คอยดูนะลุงจะ xxxx หนูให้หนูท้องป่องเลย" ภารโรงเฒ่าแกล้งหยอกเย้าเล่น แต่มันไม่ได้ทำให้เด็กสาวรู้สึกขบขันตามไปด้วย

"ไมนะคะลุง" ร่างอวบหันกลับมา "หนูยังไม่อยากท้องตอนนี้ หนูยังไม่อยากมีลูก หนูยังเรียนไม่จบ"

"จ้า ๆ ลุงขอโทษ ลุงแค่แกล้งแซวเล่น" ลุงพลเสยปอยผมที่ปิดหน้าเมียเด็ก

พิมมี่ยิ้มที่มุมปาก เธอกินยาคุมอยู่ตลอด อย่างน้อยเธอก็เบาใจอยู่บ้างว่าจะไม่ตั้งท้องกับภารโรงเฒ่า

"ว่าแต่ลุงไปกินยาอะไรมาหรือเปล่าคะ ทำไมหนูรู้สึกว่าลุงคึกกว่าปกติจัง" พิมมี่เอ่ยปากถามด้วยความสงสัย

"ก็ยาบำรุงร่างกายทั่วไปนั่นแหละจ๊ะ" ภารโรงเฒ่าตอบ ก่อนหอมแก้มเด็กสาว มือของมันเลื่อนลงต่ำเล่นซนกับไหมพรมสีดำตรงเนินหัวหน่าวของเด็กสาว

"ซนจังนะคะลุง!" พิมมี่ร้องครวญเสียงหลง ก่อนที่ภารโรงเฒ่าจะจูงมือเด็กสาว และใช้พละกำลังที่มีอุ้มร่างของเด็กสาวให้นั่งบนอ่างล้างหน้าที่ยื่นออกมา พร้อมกับอ้าขาของเด็กสาวให้กว้างจนเผยให้เห็นโยนีน่ารักของน้องพิม

"ลุงจะทำอะไรคะ?" เด็กสาวมองผัวเฒ่าของเธอด้วยแววตาเนียมอาย "ให้หนูนั่งอ้าขาแบบนี้หนูอายนะ....อูยยยยย"

ภารโรงเฒ่าโลมเลียกลีบสาวที่เผยออกมาเล็กน้อยของน้องพิม ถึงแม้ว่ามันจะผ่านการใช้งานมาบ้าง แต่สภาพโดยรวมก็ถือว่ายังเป็นของสดใหม่ น้องพิมมี่อาจเคยมีแฟนมาบ้าง แต่เท่าที่ภารโรงเฒ่าฟังจากปากของเด็กสาว มันคิดว่าน้องพิมมี่เป็นเด็กสาวที่ใช้ได้ เธอไม่ใช่คนมั่วเซ็กส์อะไร จะยอมมีอะไรกับแฟนที่เธอรักเท่านั้น ถ้าไม่ใช่คนที่เธอรักจะไม่ยอมมีอะไรด้วย และภารโรงเฒ่าอย่างมันก็ได้ชื่อว่าเป็นผู้ชายคนที่สี แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา เพราะอย่างน้อยที่สุดมันเป็นคนแรกที่ได้เปิดถ้ำทองของน้องพิมมี่เป็นคนแรก มันคิดแบบนั้น ช่างเป็นความคิดที่จัญไรแมนเหลือเกิน



ชุมพลหยิบเส้นขนเพชรของน้องพิมมี่ หรือพูดกันตรง ๆ ก็คือขนหมอยของน้องพิมมี่นั่นแหละ มันมองดูอย่างสนใจเป็นพิเศษ จนทำเอาน้องพิมมี่เขิน คนแก่บ้าอะไรไม่รู้ชอบเล่นพิเรนทร์

"จะดึงขนหนูเล่นอีกนานไหมคะลุง?" พิมมี่มองค้อนทำแก้มป่องให้ภารโรงเฒ่า

"สมัยเป็นทหาร ลุงเคยเป็นช่างตัดผมนะจ๊ะเมียจ๋า ลุงว่าถึงเวลาที่ต้องทำความสะอาดขนตรงบริเวณนี้สักหน่อย"

ไม่รอช้า ภารโรงเฒ่าหยิบแชมพูขึ้นมาละเลงตรงเนินหัวหน่าวของน้องพิมมี่ จนเกิดเป็นฟองฟอดสีขาว ก่อนใช้ที่โกนหนวดค่อย ๆ กำจัดขนตรงเนินสงวนของเด็กสาว

พิมมี่อมยิ้ม เธอเองก็นึกแปลกใจที่ยอมให้ภารโรงเฒ่าเล่นพิเรนทร์อะไรแบบนี้ นัยน์ตาของเธอมองชุมพลชายสูงวัยที่กำลังเล่นเหมือนเด็ก ๆ มันตั้งใจโกนขนหมอยของน้องพิมมี่ เสียงแกร๊ก ๆ ดังเป็นระยะ ๆ จากการโกนขนเพชรของน้องพิม สักพักมันก็หยิบเอาที่โกนหนวดไปเคาะในอ่างล้างหน้า ก่อนเปิดก๊อกน้ำเพื่อล้างขนที่ติดใบมีดโกนออก

มนุษย์ลุงเพลิดเพลินไปกับการโกนขนเพชรของน้องพิมมี่ จนในที่สุดเนินหัวหน่าวของน้องพิมมี่ก็สะอาดเกลี้ยงเกลาเหมือนหอยเด็กหญิง ภารโรงเฒ่าดูพอใจกับผลงานของมันมาก จนน้องพิมมี่อดขำไม่ได้

"ลุงนี่นอกจากหื่นแล้วยังชอบเล่นอะไรเหมือนเด็กอีกนะคะ" ร่างอวบยิ้ม

ชุมพลยิ้มตอบ ก่อนค่อย ๆ พยุงร่างเมียเด็กแสนรักคนนี้ลงมายืนบนพื้น ก่อนเปิดฝักบัวฉีดทำความสะอาดเนินหัวหน่าวของพิมพาภรณ์และใช้ผ้าขนหนูเช็ดร่างกายของมันและเด็กสาวจนแห้ง ก่อนเดินจูงมือกลับไปที่เตียงนอน

ชุมพลสั่งให้น้องพิมมี่นอนหงาย ร่างอวบทำตามแต่โดยดี ก่อนที่มันจะเอาลิ้นจีหน้าหอที่เกลี้ยงเกลาสะอาดไร้ขนเพชรสีดำ พิมพาภรณ์ร้องครางเสียงหวานเมื่อเจอกับลีลาการตวัดลิ้นขั้นเทพของชุมพล มันโลมเลียเนินหัวหน่าว เม็ดเสียว และแคมคูจนเปรอะไปด้วยน้ำลาย ทำเอาน้องพิมมี่เหม่อลอยด้วยความเสียวซ่าน

"อ๊า......ลุง.....พล.....ขา.....หนูเสียววววววว......" พิมมี่ครางเสียงหลง ขณะที่ช่องคลอดของเธอบีบเกร็งอย่างหนักเพราะถึงจุดสุดยอดจากปลายลิ้นซุกซนของมนุษย์ลุงจอมหื่น

หลังจากที่ชุมพลใช้ลิ้นกับน้องพิมมี่จนเสร็จ มันทิ้งตัวลงนอนหงายข้าง ๆ น้องพิมมี่ เด็กสาวกอดผัวเฒ่าเพื่อสัมผัสถึงไออุ่น เด็กสาวมองหน้าชายชราด้วยใบหน้าที่แดงระเรือด้วยความสุข

"เดี๋ยวหนูขอพักก่อนนะคะ หนูอยากกินไส้กรอกสอดไส้ครีมชีสบ้าง" พิมพาภรณ์ยิ้มหวาน มือของเด็กสาววนรอบปลายถันสีน้ำตาลของชุมพลเล่นเพื่อส่งสัญญาณว่าเธอพร้อมจะตอบโต้ผัวเฒ่าของเธอด้วยมาตรการขั้นเด็ดขาดเหมือนกัน

"อูยยยยยย......พิมมี่จ๋า......จะฆ่าลุงเหรอจ๊ะ" ชุมพลครางตาปรือเมื่อเจอลีลาการใช้ปากของเด็กสาว ทั้งเลียทั้งดูด ไปกับการนวดคลึงถุงลูกปิงปองของชายสูงวัย จนมันหลั่งเข้าไปในช่องปากของเด็กสาว พิมพาภรณ์กลืนกินครีมชีสจากไส้กรอกลุงพลอย่างเอร็ดอร่อยชนิดไม่เหลือไว้แม้แต่หยดเดียว

น้องพิมมี่ใช้นิ้วไล้ไปตามริมฝีปากเพื่อเช็ดคราบน้ำรักของภารโรงเฒ่า ก่อนดูดเลียอย่างเอร็ดอร่อย นัยน์ตาของพิมพาภรณ์แสดงถึงชัยชนะ ในขณะที่ชุมพลนอนหายใจรวยรินเพราะความเสียวซ่าน ซ่อนท่อนเอ็นขนาด 8 นิ้วที่เคยผงาดก็ฝ่อลงจนกลายเป็นเพียงแค่หนอนชาเขียวเท่านั้น

..............................................................................................................

ตัดมาทีฝั่งของหมอพลอย ตอนนี้เธออยู่ในสถานการณ์คับขัน เมื่อสองเดนคนปรากฏตัวตรงหน้า พวกมันล้อมหน้าล้อมหลังคุณหมอสาวสวยที่ดูดีในชุดกางเกงยีนส์สีน้ำเงิน เสื้อยืดคอเต่าแขนกุดสีดำ หนึ่งในเดนคนถือวิสาสะคว้าแขนของคุณหมอสาว

"ปล่อยชั้นนะ!!!" หมอสาวพยายามดิ้นรนสุดชีวิต "ใครก็ได้ช่วยด้วย!"

หนึ่งในเดนคนพอเห็นท่าไม่ดี เลยต่อยเข้าไปที่หน้าท้องของหญิงสาว หมอพลอยทรุดตัวลงด้วยความเจ็บปวด ก่อนที่กระเป๋าหลุยส์สีดำจะหลุดออกจากวงแขน

ทันใดนั้นเอง เสียงแตรรถดังขึ้น สองคู่หูทรชนหันกลับไป มันเป็นโตโยต้ายาริสปี 2011 พร้อมกับการปรากฏตัวของฮีโร่ขี่ม้าขาว พี่กรเภสัชหนุ่มที่รักหมอพลอยมานานหลายปี

"พวกมึงทำอะไรกันวะ หยุดนะโว้ย!!!" พี่กร ชายหนุ่มท่าทางเรียบร้อยวัย 30 ปี เปิดประตูวิ่งตรงเข้าไปยังจุดเกิดเหตุแบบไม่คิดชีวิตเพื่อช่วยน้องพลอยนางในฝัน แต่ชายหนุ่มต้องผงะเมื่อถูกหมัดฮุกจากเดนคนที่ประเคนใส่แบบไม่ทันตั้งตัว

"อย่าเสือกไอ้หน้าอ่อน!!!" คนชั่วหน้าตาขี้ยาเตะเข้าไปที่ท้องของพี่กรซ้ำอีกรอบ "ไม่ใช่เรื่องของมึง!!!"

"ไอ้ห่าแม็ค รีบหนีก่อนเหอะ" หนึ่งในคู่หูรีบคว้ากระเป๋าหลุยส์ของหมอพลอย ก่อนตะโกนสั่งคู่หูให้รีบหนีก่อนมีใครมาเห็น "มึงจะรอให้พ่อมึงมาก่อนหรือไงวะ ไปเร็วไอ้สัส!!"

สองผู้ร้ายรีบวิ่งหนีไม่คิดชีวิต ก่อนที่จะมีพลเมืองดีวิ่งเข้าไปช่วยเหลือและโทรเรียนเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมาช่วย

.......................................................................

ผ่านมาได้สักชั่วโมงเศษ พี่กรเลยขับรถพาหมอพลอยมาแจ้งความที่ สน.ปทุมวัน หมอพลอยยังมีท่าทีตื่นตระหนกกับสิ่งที่เกิดขึ้น ในกระเป๋าหลุยส์สีดำที่เธอรักนั้นมีทั้งกุญแจรถ กระเป๋าเงิน และบัตรสำคัญทางราชการและการเงินมากมายหลายรายการ ยังไม่รวมถึงไอโฟนรุ่นใหม่ที่เธอพึ่งซื้อมาได้ไม่นาน

"เดี๋ยวทางตำรวจจะรีบดำเนินการให้เร็วที่สุดนะครับคุณหมอ เท่าที่ฟังจากคุณหมอแล้วผมคิดว่าไอ้สองโจรนี่เคยก่อเหตุทำนองเดียวกันมาแล้วหลายครั้ง คิดว่าอีกไม่นานเราจะจับตัวมาลงโทษได้ ขอให้สบายใจนะครับ" ร้อยเวรที่ทำหน้าที่เอ่ยปากเพื่อปลอบใจคุณหมอและเภสัชหนุ่มผู้เสียหาย

"พลอย...ไม่เป็นไรนะครับ" พี่กรเอื้อมมือแตะที่ไหล่ของหมอพลอยที่กำลังเสียขวัย "ไม่ต้องกลัวนะ เดี๋ยวตำรวจจะจัดการเรื่องทั้งหมดเอง"

หมอพลอยที่ยังขวัญเสียพยักหน้า ก่อนค่อย ๆ ลุกขึ้นและเดินตามพี่กรไปขึ้นรถ หญิงสาวยังคงรู้สึกช็อคกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ไม่คิดว่าจิตใจคนเราสมัยนี้จะโหดร้ายได้ถึงขนาดนี้

พี่กรขับรถมาส่งน้องพลอยที่คอนโดหรูย่านชิดลม ทุกอย่างวุ่นวายไม่น้อยเพราะคีย์การ์ดของเธอก็อยู่ในกระเป๋าหลุยส์ เลยเดือดร้อนพี่ยามต้องเปิดประตูและเบิกกุญแจสำรองใหหมอพลอย ส่วนพี่กรก็ทำหน้าที่เป็นพระเอกทำหน้าที่เป็นคนขับรถและพี่ชายที่แสนดี ที่คอยดูแลหมอพลอย



ระหว่างที่ขึ้นลิฟต์ หมอพลอยปล่อยโฮออกมาชุดใหญ่เพราะความเสียใจ จนทำเอาพี่กรทนไม่ไหวต้องโอบกอดนางในฝันเพื่อปลอบใจ

"พี่อยู่นี่นะครับพลอย พี่อยู่ที่นี่แล้ว พี่อยู่ข้างพลอยเสมอ ๆ"

พี่กรพาพลอยมาส่งถึงห้องพัก หมอพลอยที่เริ่มเรียกสติกลับมาได้แล้วค่อย ๆ เปิดไฟในห้อง และเปิดคอมออนเฟสและออนไลน์ ก่อนส่งข่าวให้เพื่อนและคนทางบ้านเพื่อบอกข่าวร้ายว่าเธอโดนโจรปล้น ส่วนพี่กรก็นั่งบนโซฟาดูโทรทัศน์ที่พลอยเปิดทิ้งให้ไว้ตามเรื่อง

หลังจากที่คุยธุระเสร็จ หมอพลอยเลยเปิดตู้เย็นแล้วหยิบน้ำมาให้พี่กรดื่ม ชายหนุ่มยิ้มก่อนรับไมตรีจิตจากฝ่ายหญิง

"ขอบคุณนะคะพี่กร" หมอพลอยพนมมือไหว้พี่ชายที่แสนดีคนนี้ "ถ้าไม่ได้พี่กร พลอยคงแย่"

"ยังไงพลอยก็โชคดีแล้วนะครับที่พี่มาทันซะก่อน ยังไงคราวหน้าพลอยต้องระวังหน่อยนะ พี่เองก็ผิด พี่น่าจะมาส่งพลอยก่อน" ชายหนุ่มทำหน้าจ๋อย เพราะรู้สึกผิดไม่น้อยที่ปล่อยให้ฝ่ายหญิงเดินไปขึ้นรถด้วยตัวคนเดียวเพียงลำพัง

"พลอยต่างหากที่ผิด พลอยพูดกับพี่แบบนั้น แถมยังตัดรอนพี่ไม่ให้พี่มาส่งที่รถอีก" พลอยเริ่มยิ้มได้บ้าง แต่มันเป็นรอยยิ้มแห่งการสำนึกผิด "พลอยโชคดีมาก ๆ ที่พี่มาช่วยพลอยได้ทัน ไม่งั้นพลอยคงแย่"

"พี่จอดรถอยู่ชั้นบน พอดีพี่ปวดท้องเลยเข้าห้องน้ำนะ แหะๆ" พี่กรยิ้มเจื่อน "พอขับรถลงมาชั้นล่างก็เห็นพลอยกำลังถูกพวกโจรนั่นทำร้าย พี่ก็เลยรีบมาช่วย เสียดายที่พี่ช่วยอะไรไม่ได้มาก แหะๆ" หนุ่มเภสัชขี้อายหัวเราะเพื่อกลบเกลื่อนความอ่อนแอของตัวเอง ภาพที่กรถูกคนร้ายฮุคขวาเข้าโหนกแก้มจนล้มยังคงตราตรึงในความทรงจำของกรวิทย์และพลอยพรรณ

"ไม่หรอกค่ะ...." พลอยยื่นมือแตะที่โหนกแก้มที่ยังช้ำของพี่กร "พี่กรทำดีแล้ว พี่กรช่วยพลอย"

"พลอย...." พี่กรมองหน้าน้องพลอย ฝ่ามือหนาของชายหนุ่มคว้ามือที่อ่อนนุ่มของฝ่ายหญิงอย่างทะนุทะนอม "พี่เคยบอกแล้วไง พี่ทำได้ทุกอย่างเพื่อพลอย พี่รักพลอยนะครับ"

พอได้ยินเช่นนั้น พลอยเลยยิ้มทั้งน้ำตา ในหัวใจของเธอเองตอนนี้มันสับสนไปหมด ภาพของพี่กรผู้แสนดีตลอดสิบปีที่ผ่านมามันฉายในหัวของเธอ

"ยังจำวันแรกได้ไหม ที่เราเจอกัน" พี่กรถาม ถึงเรื่องวันวานเมื่อเกือบสิบปีก่อน "เราน่ะเป็นลมวันรับน้อง จนพี่ต้องอุ้มเด็กอ้วนเข้าห้องพยาบาลจนหลังเกือบแอ่น เด็กบ้าอะไรก็ไม่รู้กินจุเหลือเกิน"

"บ้า....พี่กรก็!" พลอยหลุดหัวเราะออกมา สมัยที่เธอยังเป็นน้องใหม่ปี 1 ตอนนั้นเธอยังอ้วน มีแต่คนแซวคนล้อว่าเธอเป็นยัยหมูตอน แต่ก็มีแค่พี่กรคนนี้แหละที่แสนดีกับเธอมาตลอด คอยปกป้องเธอจนใครต่อใครแซวว่าพี่กรกับน้องพลอยเป็นแฟนกัน หลังจากนั้นพี่กรก็แจกขนมจีบให้พลอย แต่ฝ่ายพลอยยังลังเล แต่ไม่ชัดเจน จนเรียนจบ พลอยเลยไปเรียนต่อที่เมืองนอก ส่วนพี่กรหลังเรียนจบก็ต่อปริญญาโทและมาเปิดร้านขายยาฝั่งตรงข้ามวิทยาลัยพยาบาล



หลังจากเรียนจบ หมอพลอยก็มาทำงานที่วิทยาลัยพยาบาลแห่งนี้ พี่กรดีใจมาก ๆ ที่ทราบข่าว เลยหาโอกาสแวะไปเยี่ยมหมอพลอยอยู่เป็นประจำ ยิ่งช่วงหลังได้ญาติคนน้องอย่างโดนัทเป็นตัวช่วย เลยยิ่งทำให้พี่กรเข้าถึงหมอพลอยได้ง่ายขึ้น

"พี่ยังรักพลอยนะครับ ไม่ว่าพลอยจะมีใคร" พี่กรยืนยันหนักแน่นอีกครั้ง "มันเหมือนคำสาปอะไรสักอย่างที่ทำให้พี่รักได้แค่พลอย พี่รักและเฝ้ารอพลอยมานาน"

"อย่าพูดอีกเลยค่ะพี่กร..." พลอยใช้มือปิดปากกร "พลอยเชื่อแล้วค่ะว่าพี่กรรักพลอย"

ทั้งคู่มองหน้ากัน ความเงียบเริ่มปกคลุม เหลือเพียงแค่เสียงจากโทรทัศน์ LCD ขนาด 40 นิ้วในห้องหมอพลอย นี่คือครั้งแรกในชีวิตที่กรวิทย์ หนุ่มเภสัชผู้ซื่อสัตย์ได้อยู่ใกล้ชิดน้องพลอยสองต่อสองในห้องนอนของเจ้าตัว

พี่กรเอื้อมมือลูบไล้แก้มที่ขาวเนียนของพลอย พลอยเมินหน้าหนีไปทางอื่นด้วยความเนียมอาย จะบอกว่าเธอพ่ายแพ้ให้กับความพยายามและความจริงใจของพี่กรก็ว่าได้ พี่กรเอื้อมแขนกุมมือน้อย ๆ ของพลอยเอาไว้ ก่อนโน้มตัวหอมแก้มพลอยให้ชื่นใจ ฝ่ายหญิงหลับตาพริ้มด้วยความเขินอาย แต่เธอไม่ได้แสดงท่าทีขัดขืนใด ๆ แม้แต่น้อย

"พี่กร....อย่าค่ะ" พลอยร้องห้าม ในขณะที่พี่กรหอมแก้มของหล่อนอย่างแผ่วเบา

"ยังไม่เชื่ออีกเหรอครับว่าพี่รักพลอยจริง ๆ " พี่กรเอ่ยปากถามด้วยความสังสัย

"เปล่าค่ะ...." พลอยยิ้มหน้าแดง "แต่พี่กรคะ พลอยเป็นผู้หญิงนะ พลอยอยากให้พี่รอ"

"จะให้พี่รออีกนานแค่ไหนครับพลอย...." พี่กรขมวดคิ้วด้วยความผิดหวัง "จะต้องให้พี่ตายต่อหน้าพลอยใช่ไหม? พลอยถึงจะรักพี่บ้าง?"

"ไม่ใช่ค่ะ....." พลอยปฏิเสธ "พลอยยอมแล้วค่ะพี่กร พลอยเป็นผู้หญิงที่ใจดำมองข้ามความดีของพี่กรมานานหลายปี แต่วันนี้พลอยเข้าใจแล้ว นอกเหนือจากคุณพ่อและคุณแม่ของพลอยแล้ว พี่กรคือผู้ชายที่รักพลอยได้ไม่น้อยไปกว่ากัน พลอยอยากให้เราเว้นช่องว่างเอาไว้ จนกว่าจะถึงวันแต่งงาน"

พลอยพูดด้วยหน้าแดงก่ำ ในที่สุดความจริงใจของพี่กรก็ทำให้หัวใจที่เย็นชาของเจ้าหญิงน้ำแข็งละลายลงได้ พอได้ยินเช่นนี้ทำเอาพี่กรยิ้มกว้างจนเกือบถึงใบหูเลยทีเดียว

"งั้นหมายความว่า พลอย พลอยตกลงเป็นแฟนพี่แล้วใช่ไหม ไชโย!!!!!!ไอ้กรทำสำเร็จแล้วโว้ยยยยย!!!" พอน้องพลอยใจอ่อนรับรักจากมัน ทำเอาเจ้ากรกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ จนทำเอาหมอพลอยต้องร้องห้าม

"พี่กร!!!เบา ๆ หน่อย เดี๋ยวข้างห้องได้ยินนะคะพี่!!" หมอพลอยขมวดคิ้วห้าม "ไม่รู้ล่ะ นี่คือเงื่อนไขเดียวของพลอย ถ้าชอบพลอยก็ให้พ่อแม่มาขอแล้วกัน"

"งั้นเดี๋ยวพี่ให้พ่อกับแม่มาขอน้องพลอยพรุ่งนี้เลยแล้วกัน!!" พี่กรยิ้มอย่างอารมณ์ดี

"ตลกนะคะพี่กร พลอยพึ่งโดนปล้นโดนทำร้ายมา ขอเวลาให้พลอยตั้งสติเตรียมตัวก่อนเถอะค่ะ" พลอยมองค้อนพี่กร

"เอาเป็นว่าพี่ขอโทษจ๊ะ...." พี่กรทิ้งตัวนั่งบนโซฟา และเอื้อมแขนกุมมือคนรัก "พี่สัญญานะครับพลอย พี่จะดูแลพลอยตลอดไป พี่จะรอจนกว่าจะถึงวันนั้น"

มันควรเป็นวันที่กรวิทย์ต้องเจ็บปวด แต่ท้ายที่สุดผลลัพธ์กลับกลายเป็นดี เมื่อหมอพลอยใจอ่อนรับรักหลังจากที่ต้องอดทนรอคอยมานานนับ 10 ปี ส่วนหมอพลอยก็เช่นเดียวกัน เธอไม่คิดไม่ฝันว่าคืนที่เลวร้ายที่สุดยังมีเรื่องดี นั่นคือพี่กร ที่มาช่วยเธอเอาไว้ได้ทันเวลา

กรวิทย์เหลือบมองนาฬิกาแขวนในห้องของน้องพลอย มันเป็นเวลาเกือบ 5 ทุ่ม หนุ่มเภสัชผู้ซือสัตย์เลยขอตัวคนรักกลับบ้าน หลังจากที่เดินออกจากห้องไป กรวิทย์ชกอากาศด้วยความสะใจ ที่ในที่สุดหมอพลอยก็รับรักเสียที

....................................................................

ตัดมาที่ลุงพล ในช่วงเช้าของวันอาทิตย์ พิมมี่ตื่นขึ้นมาในสภาพเปลือยเปล่า เด็กสาวรู้สึกอ่อนเพลียและเมื่อยล้าจากเกมรักที่ดุเดือดและเร้าร้อนที่พึ่งผ่านพ้นมาเมื่อคืน เด็กสาวเหลือบมองนาฬิกาซึ่งบอกเวลาว่าในขณะนี้เป็นเวลา 9 โมง 45 นาที ร่างอวบเลยปลุกให้ภารโรงเฒ่าที่นอนหลับอยู่ให้ตื่น

"ลุงคะตื่นเร็ว ๆ เช้าแล้วนะ" พิมมี่เรียกชื่อผัววัยดึกของเธอ "ลุงพล ตื่นเร็ว เช้าแล้ว"

ลุงพลไม่ตื่น ชายสูงวัยนอนสงบนิ่ง ไม่ว่าพิมพาภรณ์จะเขย่าตัวยังไง ภารโรงเฒ่าก็ไม่ตื่น

"ลุงคะ ตื่นซิ!!!" ร่างอวบเริ่มรู้สึกใจคอไม่ดี "ลุงพล!!!!ลุงเป็นอะไรคะ!!!!ตื่นซิ!!!"

งานเข้าลุงพลแล้วไง จะเป็นอะไรมั้ยเนี่ย?...




คำเตือน  ก่อนคอมเม้นต์ จากเจ้แว่น
................................................
ใครจะอ่านผลงานทุกตอนในห้องนี้ ถ้าทำตามกติกา-เงื่อนไขนี้ไม่ได้ แล้วรีพลายมักง่ายผ่านไปที หรือ รีพลาย ขอบคุณครับ,ขอบคุณ,ขอบคุณค่ะ,ติดตามครับ,สนุกมากครับ,ติดตามต่อ. อะไรประมาณนี้ จะแบนเลยนะ ขอบคุณมากๆครับ ก็ไม่ต้อง thank,thank you,thx ขี้หมาหลายแหล เหล่านี้ก็อย่าให้เห็น จัดรูดแบนไปยาวๆถ้าเจอ นี่เป็นข้อตกลงไว่ก่อนอ่านระหว่างเจ้าของงาน กับสมาชิก ถ้า รีพลายผิดเงื่อนไขมาหรือ โชว์พาล์วอยู่มานาน โชว์เก๋า โชว์สด โชว์เกรียน ทำมึนลองมาจะแบนเลย เพื่อสมาชิกอีกส่วนที่พร้อมทำตามกติกา เพราะไม่เช่นนั้น รีพลายคุณอาจทำให้ สมาชิกที่ปฏิบัติตามพลอยอดอ่านไปด้วย ฉะนั้นไม่แน่ใจ อย่าพิมพ์เอามักง่ายมั่วๆ..ถ้าคิดว่า กฏนี้มันยากก็ไปหาที่อื่นเสพนะ อย่าเข้ามาใช้มาอ่านงานที่ห้องนี้ อ๋อ ใครโดน pm เตือนถ้ายังมึนจะแบนจาก 6 เดือนเป็น 1ปี. .

กฎที่วางนี่ไม่ได้เขียนเอา ฮา เนอะ แบนจริงใครอยู่นานแล้วคงรู้จัก แว่น ดี..คิดว่า ฉันแบนจริงหรือเตือนเอาสนุกเล่นๆ..อย่าๆลอง เดี๋ยวจะเสียความรู้สึกด้วยรีพลายคุณเอง ทำตามเงื่อนไข ยากอะไร หรือ จะโชว์เกรียน..เตือน,ขอร้อง,ขอความร่วมมือ แล้วเมื่อไม่รักษาสิทธิ์-ประโยชน์คุณเอง ก็แบนไปใช้เวปอื่น. .
................................................................................................................

อ้าว!ลุงอย่าเพิ่งเป็นอะไรนะ ยังมีน้องนาถกับหมอพลอยรอลุงอยู่

อ้าวลุงจะไปง่ายๆแบบนี้ได้ไงครับ รีบเข้าร่างด่วนเลยครับ

ตายยยย ตายไปได้แล้วไอ้แก่หัวงู เชื่อดิมันไม่ตายหรอกแค่นี้

กำลุงจะเป็นไรตอนนี้ไม่ได้นะ ยังไม่ได้หมอเลยขอได้หมอก่อนแล้วค่อยเป็นอะไรนะ 555 ขอบคุณมากๆครับ

สงสัยพระเอกลุงเราตายก่อนจบมั้ง 555 นีคงเริ่มเรื่องเพื่อไปหมอพลอย ตอนนี้มีครบทุกรสชาติ และสนุกมากๆครับ คงเส้นคงวาทุกตอน เป็นเรื่องที่ติดตามตลอด ขอบคุณมากครับที่จะมาสานต่อความสนุกและสร้างความครึกครืนให้กับบอร์ดทุกอาทิตย์ 

รักมันออกแบบไม่ได้จริงๆ แล้วแต่บุญพาวาสนาส่ง

สิ้นฤทธ์สะเเล้วลุง

ลุงพระเอกของเราไหงเป็นงี้

งานเข้าลุงพลแล้ว จะเป็นอะไรมั้ยเนี่ย

หมอพลอยหลงกลแผนไอ้กรนั้นเต็มๆ มันจะแก้แค้นหมอพลอยแน่ อย่างนี้ต้องให้ลุงพลสั่งสอน  แต่ลุงพลเป็นไงมั้งหว่า

อ้าวลุงจะไปง่ายๆแบบนี้เหรอ อย่าทำให้ FC ผิดหวังนะลุง 

คุณพลอยจะเป็นไงบ้างมาขอลุ้นอ่านนะครับ

ตาลุงนั่นจะตายมั้ย หรือว่า...