ผมก๊อปเค้ามา
ที่ปิดไว้เพื่อที่จะให้ไปเข้าชมที่เวปคุณยู
จะมีรูปประกอบเพิ่มให้ด้วย
ไม่ได้มีเจตนาที่จะให้ตอบกันเยอะแยะนะครับ
ถ้าจะตอบเพื่อหวังจะเข้าอ่าน

กรุณาอ่านกระทู้นี้ ก่อนตอบ


อาจจะโดน BAN แทนก็ได้นะครับ
ด้วยความเป็นห่วง

ทำไมถึงให้ ยู uuuu69 เป็นคนเขียน ไม่ใช่ ยู uuuu84 ที่ผู้แต่งใช้ใน บอร์ดนี้
เนื่องจากต้นเรื่องของเรื่องนี้ ถูกเขียนโดย id uuuu69 ที่บอร์ดอื่น และได้มีการสร้าง blog ของ ยูเอง ก็ยังใช้เป็น uuuu69

ดังนั้นจึงให้ credit เป็น uuuu69 ครับ
ไม่ได้ให้ตาม id ของ ยู ที่อยู่ที่ บอร์ดนี้ (uuuu84)

ตกลงตามนี้นะ
แจ้งให้ทราบทั่วกัน

เจาะเวลาหาฉิมพลี (ภาคยุทธจักร) ตอนที่ 38 บันทึกพู่กัน

ปรับปรุงล่าสุด : 03 พ.ค. 2558 01:48 น.


ตอนที่ 38 บันทึกพู่กัน

        ยูอันถอนพู่กันออกจากช่องทางรักของศิษย์สาว
ตัวพู่กันเต็มไปด้วยคราบสีขาวติดเต็มไปหมด หลังจากพัวพันกันมาสองสามยก
ทำเอาสองศิษย์สาวที่เพิ่งเจอกับความใหญ่ขนาดนี้ ถึงกับทรุดหมดเรี่ยวแรงไปทั้งคู่
ตรงปากช่องทางรักที่เคยสวยงามแบะอ้าออกจนแทบมองลึกเข้าไปถึงข้างใน
กลีบบวมเป่งแดงแถมมีร่องรอยการปริฉีกอย่างเห็นได้ชัด

        แต่ยูอันรู้สึกยังไม่สาสมใจ ขณะจะเดินเครื่องในยกต่อไป
เสียงกระดิ่งก็ดังกังวานขึ้นที่ด้านหน้าประตู
พร้อมกับศิษย์สาวอีกคนที่รีบเดินเข้ามา

        " ท่าน ...!!! "

        ศิษย์สาวหน้าใหม่ที่เพิ่งเข้ามาร้องอุทาน
แล้วเอามือปิดปากอย่างไม่อยากเชื่อสายตา
เมื่อเหลือบเห็นพู่กันยักษ์ของยูอันที่ตั้งผงาดพร้อมรบอย่างน่ากลัว
ยิ่งมีคราบสีขาวขุ่นติดเต็มไปหมดเช่นนี้ ทำให้แขนขาสั่นไปหมด
แถมเห็นสองศิษย์สาวที่นอนแผ่อย่างหมดสภาพเข้าให้อีก ทำเอาในสมองว่างเปล่าไปทันที
ได้แต่ยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น

        " แม่นาง ..."

        เสียงของยูอันที่เรียก ทำเอาศิษย์สาวหน้าใหม่ ได้สติกลับมา
รีบเบือนหน้าหนีจากพู่กันยักษ์ของยูอัน แล้วพูดขึ้นว่า

        " การทดสอบจะเริ่มขึ้นแล้ว ท่านตามข้ามาเถิด "

        พูดจบก็ทำท่าจะเดินออกจากห้องไป แต่เห็นยูอันยังไม่ยอมขยับตัว
จึงพูดเร่งอีกว่า

        " นี่ท่าน รีบตามมาสิ อย่ามัวแต่โอ้เอ้อยู่เลย "

        ยูอันก้มมองตัวเอง แล้วจึงเอ่ยถามออกไปว่า

        " ออกไปในสภาพนี้ ? "

        ศิษย์สาวหน้าใหม่พอฟังก็ทราบที่ยูอันสงสัย จึงเอ่ยตอบว่า

        " ใช่แล้ว มิต้องสวมเสื้อผ้า อ่อ.... "

        ศิษย์สาวหน้าใหม่ เดินเข้ามาใกล้ยูอันอย่างหวาดๆ ก่อนจะคุกเข่า
ใช้ผ้าเช็ดคราบรักสีขาว ออกจากพู่กันของยูอัน มือน้อยๆสั่นเกร็งไปหมด
ยิ่งมาเห็นใกล้ๆหน้าแบบนี้ แถมได้จับเช็ดถู ทำเอาแข้งขาจะหมดแรงเอาเสียดื้อๆ

        " ไปกันเถอะ "

        ศิษย์สาวหน้าใหม่เอ่ยอีกครั้ง พร้อมกับเดินนำยูอันออกจากห้อง
คราวนี้ยูอันก้าวเดินตามไปแต่โดยดี

        ห้องทดสอบอยู่ไม่ไกลจากห้องอาบน้ำ ยูอันที่ต้องเดินเปลือยกายก็รู้สึกแปลกๆ
อยู่บ้าง ตอนนี้สติของยูอันได้กลับมาอยู่ในโหมดปรกติแล้ว
พู่กันก็กลับมาอยู่โหมดสงบเช่นกัน

        " ท่านเข้าไปเถิด "

        ศิษย์สาวหน้าใหม่เอ่ยขึ้นแล้วเดินจากไป
ยูอันมองตามนิดหนึ่งก่อนจะเปิดประตูเดินเข้าห้องไป ในห้องมีเตียงขนาดใหญ่
ที่มองดูก็รู้ว่าสร้างขึ้นมาอย่างแข็งแรง ผ้าปู ปลอกหมอน ล้วนเป็นสีชมพูงดงาม
ยูอันเห็นก็พอคาดเดาๆได้ลางๆว่า จะต้องทดสอบอะไร

        ในห้องไม่มีโต๊ะ เก้าอี้ จะมีก็เพียงเตียงใหญ่เท่านั้นที่วางอยู่กลางห้อง
ยูอันที่ยืนเปลือยอยู่ รู้สึกโล่งๆ ชอบกล
จึงเดินไปนั่งที่ขอบเตียงพร้อมคว้าหมอนมาปิดตรงกลางลำตัวไว้ แต่ไม่ทันจะได้คิดอะไร
เสียงกระดิ่งก็ดังขึ้นอีก พร้อมมีคนเดินเข้าห้องมาอีกสี่คน  
สามในสี่เป็นศิษย์สาวรูปร่างหน้าตาสะสวย แต่อีกผู้หนึ่งน่าจะเป็นผู้อาวุโสของสำนัก
เพราะดูๆแล้วน่าจะมีอายุมากกว่าสี่สิบปี

        ศิษย์อาวุโสผู้นั้น เอ่ยขึ้นว่า

        " ผู้เข้ารับการทดสอบ ออกมายืนที่นี่ "

        ยูอันได้ยินก็ลุกขึ้นแต่ยังไม่ก้าวเดิน
ในมือยังกำหมอนปิดส่วนกลางของลำตัวอยู่ ขณะลังเลๆว่าจะเอาอย่างไรดี  
ศิษย์อาวุโสที่กำลังมองอยู่ก็ได้พูดขึ้นว่า

        " หมอนมิต้องเอามา "

        ยูอัน ได้แต่ค่อยๆเอาหมอนวางไว้ที่ขอบเตียง แล้วเดินออกมา
ขณะเดินยังเห็นสามศิษย์สาวที่จ้องมา ต่างพากันหน้าแดงก่ำกันไปหมด
ไม่ทราบว่าพวกนางคิดอะไรกัน

        " ขั้นแรก จะทำการบันทึกพู่กันก่อน "

        ศิษย์อาวุโสพูด ยูอันยังไม่ทันได้ถามว่าบันทึกพู่กันมันคืออะไร
ศิษย์สาวสองนางก็พากันเดินเข้ามา คุกเข่า
พร้อมทั้งใช้สายวัดทำการวัดขนาดพู่กันของยูอันอย่างละเอียด
เห็นพวกนางวัดๆแล้วจดๆลงในสมุดอยู่พักหนึ่งแล้วหยุด ดูท่าว่าคงจะวัดเสร็จแล้ว

        ศิษย์อาวุโสเห็นดังนั้น จึงหันมาหายูอันแล้วพูดขึ้นว่า

        " ต่อไปจะบันทึกขณะที่ผงาดตัวเต็มที่ เจ้าทำให้มันแข็งขันขึ้นมาได้หรือไม่
? "

        " ห่ะ - - "

        ยูอันได้แต่อุทานแล้ว ยืนทื่อ - -
ให้ยืนเปลือยกายต่อหน้าคนแปลกหน้าตั้งสี่คนแบบนี้ มันจะ ผงาด ขึ้นมาไงไหว
อย่าว่าแต่มันเพิ่งผงาดไปกับสองศิษย์สาวในห้องอาบน้ำมาสามยกแล้ว

[post]
        ทั้งสี่คนเหมือนจะรอไม่ไหว ศิษย์อาวุโสจึงหันไปพยักหน้ากับศิษย์สาวผู้หนึ่ง
ศิษย์สาวผู้นั้นสะท้านขึ้นทันที แล้วค่อยๆเดินก้มหน้าแดงก่ำเข้ามาหายูอัน
ยูอันมองตามแล้วก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
เมื่อเห็นศิษย์สาวคนนั้นคุกเข่าที่เบื้องหน้าตัวเอง
แล้วเริ่มใช้มือนุ่มนิ่มปลุกเร้าเจ้ายูน้อย

        ศิษย์วังร้อยบุปผา มีความสามารถจริงๆ แม้ยูอันจะอายๆเขินๆอยู่บ้าง
แต่พอเจอมือที่นุ่มๆพร้อมการปลุกเร้าที่ไม่ธรรมดา
ไม่ช้าเจ้ายูน้อยก็ผงาดขึ้นมาอีกครั้ง ยูอันเองทีแรกคิดว่า
นอกจากมือนุ่มๆแล้วบางทีอาจจะถูกปลุกเร้าด้วยปากและลิ้นด้วยก็รู้สึกผิดคาด
เพราะศิษย์สาวเพียงใช้มือเท่านั้น  เอ...หรือสมัยนี้เค้ายัง
ไม่ใช้ปากกับส่วนนี้กันนะ

        " โอ๊ะ!!! "

        เจ้าของมือนุ่มนิ่มอุทานออกมา แล้วรีบเบี่ยงศีรษะหลบมาทางด้านข้าง
เพราะเจ้ายูน้อยที่ขยายขนาดขึ้นอย่างรวดเร็ว จนมือน้อยๆของนางไม่สามารถจับยึดได้
แถมผงาดเด้งขึ้นมาด้วยความยาวที่คาดไม่ถึง แทบจะตวัดใส่ปลายคางของนางเข้าให้แล้ว
สองศิษย์สาวที่เหลือก็จ้องมองจนตาค้างเช่นกัน

        ศิษย์อาวุโสที่ผ่านโลกมามากกว่า ได้สติขึ้นก่อน จึงร้องสั่งขึ้นว่า

        " รีบบันทึกโดยด่วน "

        สองศิษย์สาวที่เหลือได้สติก็รีบกุลีกุจอเข้ามาวัดๆบันทึกๆกันยกใหญ่
จากนั้นส่งสมุดบันทึกให้ศิษย์อาวุโสตรวจดู เมื่อพบว่าบันทึกเรียบร้อยดีแล้ว
ศิษย์อาวุโสจึงกล่าวขึ้นว่า

        " ผู้เข้ารับการทดสอบ จงฟังให้ดี ต่อไปเป็นการทดสอบความสามารถบนเตียง
หน้าที่ของเจ้าก็คือ ร่วมรักกับตัวแทนของแต่ละหมู่ตึกที่ส่งมา หมู่ตึกละสองคน
อย่างที่เจ้าคงทราบมาก่อนหน้าว่า วังของเรามีทั้งหมด 5 หมู่ตึก นั่นก็แปลว่า
จะมีศิษย์สาวทั้งหมดสิบคน เมื่อเจ้าร่วมรัก จงทำให้ศิษย์คนนั้น
ขึ้นสู่จุดสูงสุดสองครั้งภายในเวลาชั่วธูปหนึ่งดอก เมื่อทำสำเร็จ
คนต่อไปจะเข้ามาต่อ หากทำได้สามคนขึ้นไปเจ้าจะถูกบรรจุเป็น บุรุษพู่กันไม้
หากทำได้ห้าคนขึ้นไปจะถูกบรรจุเป็น บุรุษพู่กันเหล็ก  
เจ็ดคนขึ้นไปจะถูกบรรจุเป็นบุรุษพู่กันเงิน
เก้าคนขึ้นไปจะถูกบรรจุเป็นบุรุษพู่กันทอง เจ้าเข้าใจหรือไม่ ? "

        " แล้วหากทำได้ทั้งหมดสิบคนเลยเล่า ? "

        ยูอันถามไปงั้นๆ ไม่ได้คิดอะไร คิดไม่ถึงว่าจะเรียกเสียงหัวเราะคิกคัก
จากสามศิษย์สาวได้ ศิษย์อาวุโสที่สีหน้าเคร่งเครียดก็มีสีหน้าผ่อนคลายลง
พร้อมกับตอบยูอันว่า

        " ตั้งแต่วังเราเริ่มมีการทดสอบบุรุษพู่กันมา ยังมิมีเหตุการณ์เช่นนั้น
อย่าว่าแต่สิบคน กระทั่งบุรุษพู่กันเงิน จวบจนบัดนี้ยังมีแค่คนเดียว
บุรุษพู่กันทองนั้นยังมิมีใครได้รับการแต่งตั้งมาก่อน "

        " ที่แท้เป็นเช่นนี้..."

        " เจ้าจงระวังไว้ให้ดี
หากเจ้าหลั่งน้ำรักออกมาแล้วไม่สามารถผงาดขึ้นใหม่ภายในระยะเวลาชั่วธูปครึ่งดอก
จะถือว่าการทดสอบเสร็จสิ้นลงทันที ดังนั้นจงอย่าหลั่งออกมาโดยง่าย "

        ศิษย์อาวุโสให้คำแนะนำ ยูอันพอฟังแล้วคิดตามก็รู้สึกว่าน่าจะพอไหว
สามคนก็ผ่านแล้ว อย่าว่าแต่เจ้ายูน้อยมันฟื้นตัวได้เร็วมากอยู่แล้ว
ระยะเวลาชั่วธูปครึ่งดอกไม่น่าจะมีปัญหา แต่คลายใจได้ไม่ทันไร ก็ต้องใจหายวาบ
เมื่อเห็นกระถางธูปที่เพิ่งมีศิษย์สาวอีกผู้หนึ่งเดินถือเข้ามา นี่มันธูปอะไรกัน
!!! ทำไมมันสั้นขนาดนี้ละเนี่ย  ความยาวมีเพียงครึ่งเดียวของธูปที่ขายทั่วไป
ถ้าเป็นธูปทั่วๆไป 1ดอกจะใช้เวลาประมาณ 20 นาที แต่ไอ้ธูปของวังร้อยบุปผาเนี่ย
มันหดเหลือครึ่งเดียว 1ดอกก็คงสัก10 นาที ครึ่งดอกก็ 5 นาทีสินะ - -

        เผลอยืนคิดอยู่คนเดียว พอเหลือบตามองอีกที
คนอื่นๆในห้องก็พากันเดินออกไปกันหมดแล้ว ยูอันเดินไปที่เตียง ไม่ทันจะนั่ง
เสียงกระดิ่งก็ดังขึ้น พร้อมกับประตูที่เปิดออก มีเสียงประกาศดังมาจากหน้าห้องว่า

        " คนแรก จากหมู่ตึกโบตั๋น "

        ยูอันพอมองเห็นร่างงดงามที่เดินเข้ามา ก็ยิ้มขึ้นด้วยความลิงโลด

[/post]

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

คุยกันท้ายตอน

        กลับมาแล้วครับ  

        ยังไม่ตายนะ - -

        ต้องขออภัยทุกๆคนเลย ไม่มีคำแก้ตัวใดๆครับ พอมีเวลาและสมองโล่งๆก็กลับมาได้

หลายๆท่านที่ติดตามถามไถ่ ไม่ว่าจะทางคอมเม้นท์ ทางเมลล์ ขอบคุณครับ คุณ PK
พี่เอี่ยม คุณพลอย

เว็บหน้าตาเปลี่ยนไปเนอะ *-* อ๊ะ ไหงภาคแรก ที่หายไปจากเว็บนิยาย
กลับโผล่ขึ้นมาได้ละเนี่ย !!!

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

        ในที่สุดก็ย้าย รีไรท์ แก้ไขมาครบทุกตอนแล้ววว เย่ๆๆ
จากนี้ก็อัพที่นี่เป็นหลักล่ะ ส่วนที่เว็บเดิม(นิยาย)
ก็รอจนกว่าเค้าจะแก้ไขระบบมันให้โอเคแล้วค่อยว่ากันอีกที

        ( หมดแรง... รีไรท์ฉาก NC มากๆ ในหัวนี่มีแต่... -.- )

                        ยู

 [post]

ติดตามตอนอื่นๆได้ที่

ภาคปัจจุบัน (ภาคแรก)



ภาคยุทธจักร



ภาคยุทธจักร ฉบับแก้ไข ปรับปรุง



[/post]

เนื่องจากเอามาลงโดยไม่บอกผู้แต่ง
กรุณาติดตามได้ที่หน้าการเผยแพร่หลักของผู้แต่ง

  <--------กดที่นี้ได้  เพื่อเข้า อ่านจากหน้าเผยแพร่หลัก ของ uuuu69
เชียร์หรือให้กำลังใจผู้แต่ง เชิญที่หน้าหลักเลยครับ

ผมก๊อปเค้ามา
ที่ปิดไว้เพื่อที่จะให้ไปเข้าชมที่เวปคุณยู
จะมีรูปประกอบเพิ่มให้ด้วย
ไม่ได้มีเจตนาที่จะให้ตอบกันเยอะแยะนะครับ
ถ้าจะตอบเพื่อหวังจะเข้าอ่าน
อาจจะโดนแบนแทนก็ได้นะครับ
ด้วยความเป็นห่วง

ผมก๊อปเค้ามา
ที่ปิดไว้เพื่อที่จะให้ไปเข้าชมที่เวปคุณยู
จะมีรูปประกอบเพิ่มให้ด้วย
ไม่ได้มีเจตนาที่จะให้ตอบกันเยอะแยะนะครับ
ถ้าจะตอบเพื่อหวังจะเข้าอ่าน

กรุณาอ่านกระทู้นี้ ก่อนตอบ


อาจจะโดน BAN แทนก็ได้นะครับ
ด้วยความเป็นห่วง

ทำไมถึงให้ ยู uuuu69 เป็นคนเขียน ไม่ใช่ ยู uuuu84 ที่ผู้แต่งใช้ใน บอร์ดนี้
เนื่องจากต้นเรื่องของเรื่องนี้ ถูกเขียนโดย id uuuu69 ที่บอร์ดอื่น และได้มีการสร้าง blog ของ ยูเอง ก็ยังใช้เป็น uuuu69

ดังนั้นจึงให้ credit เป็น uuuu69 ครับ
ไม่ได้ให้ตาม id ของ ยู ที่อยู่ที่ บอร์ดนี้ (uuuu84)

ตกลงตามนี้นะ
แจ้งให้ทราบทั่วกัน

เจาะเวลาหาฉิมพลี (ภาคยุทธจักร) ตอนที่ 38 บันทึกพู่กัน

ปรับปรุงล่าสุด : 03 พ.ค. 2558 01:48 น.


ตอนที่ 38 บันทึกพู่กัน

        ยูอันถอนพู่กันออกจากช่องทางรักของศิษย์สาว
ตัวพู่กันเต็มไปด้วยคราบสีขาวติดเต็มไปหมด หลังจากพัวพันกันมาสองสามยก
ทำเอาสองศิษย์สาวที่เพิ่งเจอกับความใหญ่ขนาดนี้ ถึงกับทรุดหมดเรี่ยวแรงไปทั้งคู่
ตรงปากช่องทางรักที่เคยสวยงามแบะอ้าออกจนแทบมองลึกเข้าไปถึงข้างใน
กลีบบวมเป่งแดงแถมมีร่องรอยการปริฉีกอย่างเห็นได้ชัด

        แต่ยูอันรู้สึกยังไม่สาสมใจ ขณะจะเดินเครื่องในยกต่อไป
เสียงกระดิ่งก็ดังกังวานขึ้นที่ด้านหน้าประตู
พร้อมกับศิษย์สาวอีกคนที่รีบเดินเข้ามา

        " ท่าน ...!!! "

        ศิษย์สาวหน้าใหม่ที่เพิ่งเข้ามาร้องอุทาน
แล้วเอามือปิดปากอย่างไม่อยากเชื่อสายตา
เมื่อเหลือบเห็นพู่กันยักษ์ของยูอันที่ตั้งผงาดพร้อมรบอย่างน่ากลัว
ยิ่งมีคราบสีขาวขุ่นติดเต็มไปหมดเช่นนี้ ทำให้แขนขาสั่นไปหมด
แถมเห็นสองศิษย์สาวที่นอนแผ่อย่างหมดสภาพเข้าให้อีก ทำเอาในสมองว่างเปล่าไปทันที
ได้แต่ยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น

        " แม่นาง ..."

        เสียงของยูอันที่เรียก ทำเอาศิษย์สาวหน้าใหม่ ได้สติกลับมา
รีบเบือนหน้าหนีจากพู่กันยักษ์ของยูอัน แล้วพูดขึ้นว่า

        " การทดสอบจะเริ่มขึ้นแล้ว ท่านตามข้ามาเถิด "

        พูดจบก็ทำท่าจะเดินออกจากห้องไป แต่เห็นยูอันยังไม่ยอมขยับตัว
จึงพูดเร่งอีกว่า

        " นี่ท่าน รีบตามมาสิ อย่ามัวแต่โอ้เอ้อยู่เลย "

        ยูอันก้มมองตัวเอง แล้วจึงเอ่ยถามออกไปว่า

        " ออกไปในสภาพนี้ ? "

        ศิษย์สาวหน้าใหม่พอฟังก็ทราบที่ยูอันสงสัย จึงเอ่ยตอบว่า

        " ใช่แล้ว มิต้องสวมเสื้อผ้า อ่อ.... "

        ศิษย์สาวหน้าใหม่ เดินเข้ามาใกล้ยูอันอย่างหวาดๆ ก่อนจะคุกเข่า
ใช้ผ้าเช็ดคราบรักสีขาว ออกจากพู่กันของยูอัน มือน้อยๆสั่นเกร็งไปหมด
ยิ่งมาเห็นใกล้ๆหน้าแบบนี้ แถมได้จับเช็ดถู ทำเอาแข้งขาจะหมดแรงเอาเสียดื้อๆ

        " ไปกันเถอะ "

        ศิษย์สาวหน้าใหม่เอ่ยอีกครั้ง พร้อมกับเดินนำยูอันออกจากห้อง
คราวนี้ยูอันก้าวเดินตามไปแต่โดยดี

        ห้องทดสอบอยู่ไม่ไกลจากห้องอาบน้ำ ยูอันที่ต้องเดินเปลือยกายก็รู้สึกแปลกๆ
อยู่บ้าง ตอนนี้สติของยูอันได้กลับมาอยู่ในโหมดปรกติแล้ว
พู่กันก็กลับมาอยู่โหมดสงบเช่นกัน

        " ท่านเข้าไปเถิด "

        ศิษย์สาวหน้าใหม่เอ่ยขึ้นแล้วเดินจากไป
ยูอันมองตามนิดหนึ่งก่อนจะเปิดประตูเดินเข้าห้องไป ในห้องมีเตียงขนาดใหญ่
ที่มองดูก็รู้ว่าสร้างขึ้นมาอย่างแข็งแรง ผ้าปู ปลอกหมอน ล้วนเป็นสีชมพูงดงาม
ยูอันเห็นก็พอคาดเดาๆได้ลางๆว่า จะต้องทดสอบอะไร

        ในห้องไม่มีโต๊ะ เก้าอี้ จะมีก็เพียงเตียงใหญ่เท่านั้นที่วางอยู่กลางห้อง
ยูอันที่ยืนเปลือยอยู่ รู้สึกโล่งๆ ชอบกล
จึงเดินไปนั่งที่ขอบเตียงพร้อมคว้าหมอนมาปิดตรงกลางลำตัวไว้ แต่ไม่ทันจะได้คิดอะไร
เสียงกระดิ่งก็ดังขึ้นอีก พร้อมมีคนเดินเข้าห้องมาอีกสี่คน  
สามในสี่เป็นศิษย์สาวรูปร่างหน้าตาสะสวย แต่อีกผู้หนึ่งน่าจะเป็นผู้อาวุโสของสำนัก
เพราะดูๆแล้วน่าจะมีอายุมากกว่าสี่สิบปี

        ศิษย์อาวุโสผู้นั้น เอ่ยขึ้นว่า

        " ผู้เข้ารับการทดสอบ ออกมายืนที่นี่ "

        ยูอันได้ยินก็ลุกขึ้นแต่ยังไม่ก้าวเดิน
ในมือยังกำหมอนปิดส่วนกลางของลำตัวอยู่ ขณะลังเลๆว่าจะเอาอย่างไรดี  
ศิษย์อาวุโสที่กำลังมองอยู่ก็ได้พูดขึ้นว่า

        " หมอนมิต้องเอามา "

        ยูอัน ได้แต่ค่อยๆเอาหมอนวางไว้ที่ขอบเตียง แล้วเดินออกมา
ขณะเดินยังเห็นสามศิษย์สาวที่จ้องมา ต่างพากันหน้าแดงก่ำกันไปหมด
ไม่ทราบว่าพวกนางคิดอะไรกัน

        " ขั้นแรก จะทำการบันทึกพู่กันก่อน "

        ศิษย์อาวุโสพูด ยูอันยังไม่ทันได้ถามว่าบันทึกพู่กันมันคืออะไร
ศิษย์สาวสองนางก็พากันเดินเข้ามา คุกเข่า
พร้อมทั้งใช้สายวัดทำการวัดขนาดพู่กันของยูอันอย่างละเอียด
เห็นพวกนางวัดๆแล้วจดๆลงในสมุดอยู่พักหนึ่งแล้วหยุด ดูท่าว่าคงจะวัดเสร็จแล้ว

        ศิษย์อาวุโสเห็นดังนั้น จึงหันมาหายูอันแล้วพูดขึ้นว่า

        " ต่อไปจะบันทึกขณะที่ผงาดตัวเต็มที่ เจ้าทำให้มันแข็งขันขึ้นมาได้หรือไม่
? "

        " ห่ะ - - "

        ยูอันได้แต่อุทานแล้ว ยืนทื่อ - -
ให้ยืนเปลือยกายต่อหน้าคนแปลกหน้าตั้งสี่คนแบบนี้ มันจะ ผงาด ขึ้นมาไงไหว
อย่าว่าแต่มันเพิ่งผงาดไปกับสองศิษย์สาวในห้องอาบน้ำมาสามยกแล้ว

[post]
        ทั้งสี่คนเหมือนจะรอไม่ไหว ศิษย์อาวุโสจึงหันไปพยักหน้ากับศิษย์สาวผู้หนึ่ง
ศิษย์สาวผู้นั้นสะท้านขึ้นทันที แล้วค่อยๆเดินก้มหน้าแดงก่ำเข้ามาหายูอัน
ยูอันมองตามแล้วก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
เมื่อเห็นศิษย์สาวคนนั้นคุกเข่าที่เบื้องหน้าตัวเอง
แล้วเริ่มใช้มือนุ่มนิ่มปลุกเร้าเจ้ายูน้อย

        ศิษย์วังร้อยบุปผา มีความสามารถจริงๆ แม้ยูอันจะอายๆเขินๆอยู่บ้าง
แต่พอเจอมือที่นุ่มๆพร้อมการปลุกเร้าที่ไม่ธรรมดา
ไม่ช้าเจ้ายูน้อยก็ผงาดขึ้นมาอีกครั้ง ยูอันเองทีแรกคิดว่า
นอกจากมือนุ่มๆแล้วบางทีอาจจะถูกปลุกเร้าด้วยปากและลิ้นด้วยก็รู้สึกผิดคาด
เพราะศิษย์สาวเพียงใช้มือเท่านั้น  เอ...หรือสมัยนี้เค้ายัง
ไม่ใช้ปากกับส่วนนี้กันนะ

        " โอ๊ะ!!! "

        เจ้าของมือนุ่มนิ่มอุทานออกมา แล้วรีบเบี่ยงศีรษะหลบมาทางด้านข้าง
เพราะเจ้ายูน้อยที่ขยายขนาดขึ้นอย่างรวดเร็ว จนมือน้อยๆของนางไม่สามารถจับยึดได้
แถมผงาดเด้งขึ้นมาด้วยความยาวที่คาดไม่ถึง แทบจะตวัดใส่ปลายคางของนางเข้าให้แล้ว
สองศิษย์สาวที่เหลือก็จ้องมองจนตาค้างเช่นกัน

        ศิษย์อาวุโสที่ผ่านโลกมามากกว่า ได้สติขึ้นก่อน จึงร้องสั่งขึ้นว่า

        " รีบบันทึกโดยด่วน "

        สองศิษย์สาวที่เหลือได้สติก็รีบกุลีกุจอเข้ามาวัดๆบันทึกๆกันยกใหญ่
จากนั้นส่งสมุดบันทึกให้ศิษย์อาวุโสตรวจดู เมื่อพบว่าบันทึกเรียบร้อยดีแล้ว
ศิษย์อาวุโสจึงกล่าวขึ้นว่า

        " ผู้เข้ารับการทดสอบ จงฟังให้ดี ต่อไปเป็นการทดสอบความสามารถบนเตียง
หน้าที่ของเจ้าก็คือ ร่วมรักกับตัวแทนของแต่ละหมู่ตึกที่ส่งมา หมู่ตึกละสองคน
อย่างที่เจ้าคงทราบมาก่อนหน้าว่า วังของเรามีทั้งหมด 5 หมู่ตึก นั่นก็แปลว่า
จะมีศิษย์สาวทั้งหมดสิบคน เมื่อเจ้าร่วมรัก จงทำให้ศิษย์คนนั้น
ขึ้นสู่จุดสูงสุดสองครั้งภายในเวลาชั่วธูปหนึ่งดอก เมื่อทำสำเร็จ
คนต่อไปจะเข้ามาต่อ หากทำได้สามคนขึ้นไปเจ้าจะถูกบรรจุเป็น บุรุษพู่กันไม้
หากทำได้ห้าคนขึ้นไปจะถูกบรรจุเป็น บุรุษพู่กันเหล็ก  
เจ็ดคนขึ้นไปจะถูกบรรจุเป็นบุรุษพู่กันเงิน
เก้าคนขึ้นไปจะถูกบรรจุเป็นบุรุษพู่กันทอง เจ้าเข้าใจหรือไม่ ? "

        " แล้วหากทำได้ทั้งหมดสิบคนเลยเล่า ? "

        ยูอันถามไปงั้นๆ ไม่ได้คิดอะไร คิดไม่ถึงว่าจะเรียกเสียงหัวเราะคิกคัก
จากสามศิษย์สาวได้ ศิษย์อาวุโสที่สีหน้าเคร่งเครียดก็มีสีหน้าผ่อนคลายลง
พร้อมกับตอบยูอันว่า

        " ตั้งแต่วังเราเริ่มมีการทดสอบบุรุษพู่กันมา ยังมิมีเหตุการณ์เช่นนั้น
อย่าว่าแต่สิบคน กระทั่งบุรุษพู่กันเงิน จวบจนบัดนี้ยังมีแค่คนเดียว
บุรุษพู่กันทองนั้นยังมิมีใครได้รับการแต่งตั้งมาก่อน "

        " ที่แท้เป็นเช่นนี้..."

        " เจ้าจงระวังไว้ให้ดี
หากเจ้าหลั่งน้ำรักออกมาแล้วไม่สามารถผงาดขึ้นใหม่ภายในระยะเวลาชั่วธูปครึ่งดอก
จะถือว่าการทดสอบเสร็จสิ้นลงทันที ดังนั้นจงอย่าหลั่งออกมาโดยง่าย "

        ศิษย์อาวุโสให้คำแนะนำ ยูอันพอฟังแล้วคิดตามก็รู้สึกว่าน่าจะพอไหว
สามคนก็ผ่านแล้ว อย่าว่าแต่เจ้ายูน้อยมันฟื้นตัวได้เร็วมากอยู่แล้ว
ระยะเวลาชั่วธูปครึ่งดอกไม่น่าจะมีปัญหา แต่คลายใจได้ไม่ทันไร ก็ต้องใจหายวาบ
เมื่อเห็นกระถางธูปที่เพิ่งมีศิษย์สาวอีกผู้หนึ่งเดินถือเข้ามา นี่มันธูปอะไรกัน
!!! ทำไมมันสั้นขนาดนี้ละเนี่ย  ความยาวมีเพียงครึ่งเดียวของธูปที่ขายทั่วไป
ถ้าเป็นธูปทั่วๆไป 1ดอกจะใช้เวลาประมาณ 20 นาที แต่ไอ้ธูปของวังร้อยบุปผาเนี่ย
มันหดเหลือครึ่งเดียว 1ดอกก็คงสัก10 นาที ครึ่งดอกก็ 5 นาทีสินะ - -

        เผลอยืนคิดอยู่คนเดียว พอเหลือบตามองอีกที
คนอื่นๆในห้องก็พากันเดินออกไปกันหมดแล้ว ยูอันเดินไปที่เตียง ไม่ทันจะนั่ง
เสียงกระดิ่งก็ดังขึ้น พร้อมกับประตูที่เปิดออก มีเสียงประกาศดังมาจากหน้าห้องว่า

        " คนแรก จากหมู่ตึกโบตั๋น "

        ยูอันพอมองเห็นร่างงดงามที่เดินเข้ามา ก็ยิ้มขึ้นด้วยความลิงโลด

[/post]

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

คุยกันท้ายตอน

        กลับมาแล้วครับ  

        ยังไม่ตายนะ - -

        ต้องขออภัยทุกๆคนเลย ไม่มีคำแก้ตัวใดๆครับ พอมีเวลาและสมองโล่งๆก็กลับมาได้

หลายๆท่านที่ติดตามถามไถ่ ไม่ว่าจะทางคอมเม้นท์ ทางเมลล์ ขอบคุณครับ คุณ PK
พี่เอี่ยม คุณพลอย

เว็บหน้าตาเปลี่ยนไปเนอะ *-* อ๊ะ ไหงภาคแรก ที่หายไปจากเว็บนิยาย
กลับโผล่ขึ้นมาได้ละเนี่ย !!!

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

        ในที่สุดก็ย้าย รีไรท์ แก้ไขมาครบทุกตอนแล้ววว เย่ๆๆ
จากนี้ก็อัพที่นี่เป็นหลักล่ะ ส่วนที่เว็บเดิม(นิยาย)
ก็รอจนกว่าเค้าจะแก้ไขระบบมันให้โอเคแล้วค่อยว่ากันอีกที

        ( หมดแรง... รีไรท์ฉาก NC มากๆ ในหัวนี่มีแต่... -.- )

                        ยู

 [post]

ติดตามตอนอื่นๆได้ที่

ภาคปัจจุบัน (ภาคแรก)



ภาคยุทธจักร



ภาคยุทธจักร ฉบับแก้ไข ปรับปรุง



[/post]

เนื่องจากเอามาลงโดยไม่บอกผู้แต่ง
กรุณาติดตามได้ที่หน้าการเผยแพร่หลักของผู้แต่ง

  <--------กดที่นี้ได้  เพื่อเข้า อ่านจากหน้าเผยแพร่หลัก ของ uuuu69
เชียร์หรือให้กำลังใจผู้แต่ง เชิญที่หน้าหลักเลยครับ

ผมก๊อปเค้ามา
ที่ปิดไว้เพื่อที่จะให้ไปเข้าชมที่เวปคุณยู
จะมีรูปประกอบเพิ่มให้ด้วย
ไม่ได้มีเจตนาที่จะให้ตอบกันเยอะแยะนะครับ
ถ้าจะตอบเพื่อหวังจะเข้าอ่าน
อาจจะโดนแบนแทนก็ได้นะครับ
ด้วยความเป็นห่วง