ตอนที่ 9

ฝ่ามืออ่อนนุ่มของคุณกานดาที่ลูบไล้แผ่นหลังผมแผ่วเบา บวกกับเนินเนื้ออกอวบเต่งกลมกระเปาะหยุ่นนุ่มเหมือนมีสปริงซ่อนไว้ภายในเสื้อ ที่แนบสนิทชิดต้นแขนผมนั้น บวกกับฤทธิ์ของแอลกอฮอล์จากไวน์ชั้นดีราคาแพง ที่ทำให้เลือดลมผมวิ่งแตกซ่าน จนขาดสติ
สองมือยกขึ้นไปจับหัวไหล่กลมมนทั้งคู่ของคุณกานดา หมุนหันหน้ามาหาตรงๆ

แล้วผมก็ก้มหน้าเข้าไปหา จนได้กลิ่นไวน์ราคาสูง ระเหยออกจากจมูกตามแรงลมหายใจ คุณกานดาชงักอึ้งอยู่นิดหนึ่ง คงคาดไม่ถึงว่าผมจะกล้าทำเยี่ยงนี้ แต่พอผมก้มหน้าต่ำลงไปอีก จนปลายจมูกสัมผัสกัน คุณกานดาก็หลุบตาลงต่ำ เมื่อผมกดปากลงไปเป้าหมายคือริมฝีปากบางเรียวแต่อวบอิ่ม แต่พอปากจะได้สัมผัสคุณกานดาก็เบี่ยงหน้าออก ทำให้ริมฝีปากผมพลาดเป้าหมาย ไปจุมพิตจูบแก้มนวลแดงระเรื่อเสียแทน ผมจึงจูบและก็ไซ้ปากต่อไปที่พวงแก้มจนถึงกกหู ก่อนจะวนกลับมาใหม่ เสียงคุณกานดาระบายลมหายใจออกมาดังเฮือก
ดวงตาหรี่ปรือเยิ้ม พร้อมกับริมฝีปากบางเผยอขึ้นอย่างท้าทาย เมื่อผมกดริมฝีปากไปตรงๆเป็นครั้งที่สอง

คุณกานดาก็จูบตอบ แล้วเผยอปากปล่อยให้ผมส่งปลายลิ้นเข้าไปพัวพัน เธอจูบตอบผมอย่างเร่าร้อนไม่แพ้กัน จนมือผมค่อยเลื้อยไปสัมผัสลูบที่เรียวขาขาวๆ แล้วไต่เป็นปูเดินขึ้นไปจนถึงเอว แล้ววกเข้าหาทรวงอกอวบกลมที่ผมหมายตามองมาตั้งนาน

ทันใดนั้นคุณกานดาก็ผลักอกผมออก แล้วยกฝ่ามือฟาดใบหน้าผมเรียกสติ มันไม่ได้เจ็บปวดรวดร้าวแต่อย่างใดแม้สักนิด แต่มันก็เรียกสติผมกลับมาทันที เมื่อคุณกานดาผละลุกขึ้นยืน

"ทองดี..ทำไมทำแบบนี้กับดา..." แม้ไม่มีหางเสียงคะขา ...แต่ก็ไม่ได้ดุดันขึงโกรธ เพียงเสียงหวานๆอ่อนๆนั้น กลับเข้มขึ้นมาแบบที่ผมไม่เคยได้ยิน ถามเสร็จ ก็ไม่รอคำตอบจากปากผม คุณกานดารีบเดินลิ่วๆผละไปทางบันได ก่อนจะก้าวขึ้นไปทีละขั้นอย่างมั่นคง จนไปถึงช่วงพัก แล้วจึงหันกลับมาหา

"พรุ่งนี้เรามีเรื่องต้องคุยกันนะทองดี..." พูดจบคุณกานดาก็เดิ่นลิ่วหายลับขึ้นไปชั้นบน ทิ้งให้ผมนั่งนิ่งเอ๋อตามลำพังบนโซฟา ครุ่นคิดเพียงว่า พรุ่งนี้ผมจะทำอย่างไร คุณกานดาจะโกรธผมจนเลิกมองหน้ากันหรือไม่ แล้วลุงเสงี่ยมล่ะ แกคงผิดหวังถ้าได้รู้ว่า ผมทำตัวเหมือนคนเนรคุณ กินบนเรือนขี้รดบนหลังคา ผมรู้สึกกลัดกลุ้มจนความหื่นกระหายมันมลายไปไม่หลงเหลือ

ทำได้เพียงเดินลูบแก้มของตนไปจนถึงห้องนอนของลุงเสงี่ยม และเปิดเข้าไปอย่างแผ่วเบา เห็นร่างลุงเสงี่ยมยังนอนหงายอยุ่บนเตียง แต่ปากแกพึมพำ เหมือนละเมอออกมาเบาๆ ฟังไม่ได้สรรพ ผมจึงขยับเข้าไปยืนมองใกล้ๆ แกก็ละเมอพูดออกมาอีกครั้ง

"ม้าจะดี..มันต้องมีพยศบ้าง.." ปากขมุบขมิบละเมอออกมาเบาๆ แต่ตายังหลับพริ้มพร้อมลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอ ไม่มีทางเลยว่าลุงแกจะแกล้งหลับ แต่ความหายที่แกละเมอออกมามันทำให้ผมหนาวยะเยือก ครุ่นคิดว่าหรือแกจะแอบเห็นการกระทำของผมกับคุณกานดาที่ห้องรับแขก แต่ก็ไม่น่าจะเป็นไปได้ในเมื่อถ้าเปิดประตูห้องนอนแล้วชะโงกหัวออกไป มันไม่มีทางที่จะมองไปถึงจุดที่ผมนั่งดื่มไวน์กับคุณกานดาได้แน่ นอกเสียจากว่าลุงแกจะเดินออกยืนมองที่เหลี่ยมห้อง ซึ่งมันก็ไกลกว่าประตูห้องนอนนัก ไม่มีทางที่แกจะเห็นแล้วเดินกลับล้มตัวลงนอนได้ก่อนที่ผมจะเดินกลับเข้ามาแน่

ผมครุ่นคิดถึงปริศนาจนนอนไม่หลับ กระสับกระส่ายไปมาอยู่บนเก้าอี้บุหนังชั้นดี ไหนจะเรื่องที่คุณกานดาคาดคั้นบอกว่าเราต้องคุยกันในวันรุ่งขึ้น ผมไม่รู้เลยจริงๆว่าจะเกิดอะไรขึ้นในวันพรุ่งนี้ ครั้นจะหลบหนีออกไปเสียจากบ้าน มันก็เสมือนเป็นคนขี้ขลาดที่หนีปัญหาเมื่อเราทำผิด ผมก็พร้อมจะยืนเผชิญหน้า รอรับโทษ ไม่ว่าอะไรมันจะเกิดขึ้นก็ต้องยอม จนที่สุดหลังผ่านการนอนคิดเสียนาน ผมก็เผลอตัวหลับไปจนได้ พร้อมตืนขึ้นมาในวันใหม่ ก็เร่งทำหน้าที่ ที่ต้องดูแลลุงเสงี่ยมเหมือนเช่นเคย ตั้งแต่ปลุกแกตื่นมาทานข้าวทานยา แล้วพาไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่จนสอาดเรียบร้อย

"เป็นไง..เมื่อคืนนอนสบายมั๊ยวะทองดี..." จู่ๆลุงเสงี่ยมก็ถามขึ้นมา หลังจากเปลี่ยนใส่เสื้อผ้าใหม่เรียบร้อยแล้ว

"ไม่ค่อยหลับครับ..คงแปลกที่.."ผมอ้อมแอ้มบอกไปตามตรง เพราะคงปฏิเสธลำบาก เมื่อผมเผลอตัวหาวให้แกเห็นบ่อยครั้งตั้งแต่เช้า

"อ้าวหรอ..คงอึดอัดที่ต้องนอนบนเก้าอี้ละสิ..ทนเอาหน่อยนะ เดี๋ยวช่างสมก็ทำห้องใหม่ให้เอ็งเสร็จ..." ลุงเสงี่ยมพูดเรื่อยๆ ในขณะที่ผมฟังด้วยความกังวลครุ่นคิด

"เมื่อคืนลุงนอนละเมอ..รู้มั๊ยครับ..." ผมลองเลียบเคียงถาม อยากจับพิรุธว่าแกนอนละเมอจริงแค่ไหน

"อ่ะ..จริงหรือวะ..แล้วลุงนอนละเมอพูดว่าอะไรล่ะ.." ลุงเสงี่ยมย้อนถาม ทำให้ผมสะดุ้ง เพราะคาดไม่ถึงว่าแกจะถามแบบนั้น จึงอึกอัก ก่อนจะตอบเสียงเบาๆไป

"ไม่ทราบสิครับ ผมฟังไม่ได้สรรพ..."

"หรือวะ..ฮ่าๆๆๆ...เอ็งฟังไม่ได้สรรพ..หรือเอ็งไม่กล้าพูดกันแน่...ฮ่าๆๆๆๆ.." ทุกครั้งที่ผมได้ยินเสียงลุงเสงี่ยมหัวเราะแบบนี้ ผมมักจะหัวเราะตามเสมอ แต่ครั้งนี้ผมกลับรู้สึกขัดหูจนหงุดหงิด นั่งนิ่งเงียบอยู่พักใหญ่ จนได้ยินเสียงลุงแกฮัมเพลงเบาๆ

"อะไรจะเกิด..ก็ให้มันเกิดกันไป...." ผมรีบหันขวับไปมองหน้าแกทันที แต่ลุงเสงี่ยมก็ทำหน้าไม่รุ้ไม่ชี้

"กังวลไปก็ใช่ที่ ของที่ยังไม่เกิดขึ้นมา คิดมากไปทำไมกัน..." คราวนี้แกไม่ได้ร้องออกมาเป็นเพลงแล้ว แต่มันเหมือนบทกลอนเสียมากกว่า แต่ผมยังไม่ทันได้ถาม ว่ามันหมายความว่ายังไง ก็มีเสียงเคาะประตูห้องดังขัดขึ้นมาเสียก่อน ลุงเสงี่ยมเลยบุ้ยปากส่งมาให้ผมไปเปิดประตู

แล้วใจผมก็หายวาบ เมื่อบุคคลที่ยืนอยู่หน้าห้องคือคุณกานดานั่นเอง เธอยังมาด้วยชุดนอนที่สวมใส่เมื่อคืน แต่มีเสว๊ตเตอร์เนื้อหนา
สวมใส่ปิดทับช่วงบนอีกตัว

"คุณพ่อตื่นหรือยัง..ทองดี..." เสียงเข้มๆพูดมากับผม ทั้งๆที่สายตาไม่ยอมเงยมองหน้า

"ตื่นแล้วครับ...เชิญ..." ผมร้องตอบแล้วเบี่ยงตัวออกจากหน้าประตู ผายมือเชื้อเชิญคุณกานดาเข้าไปในห้อง แล้วตนเองก็ปิดประตูให้ ส่วนตัวผมเดินไปนั่งรอที่ห้องรับแขก ไม่รู้เลยว่าจุดประสงค์การมาพบพ่อของคุณกานดาคือเรื่องอะไร หรืออาจจะเป็นเรื่องเมื่อคืน ที่ผมละลาบละล้วงทำการไม่เหมาะสมไปกับเธอ

สักพักใหญ่ คุณกานดาก็เดินออกมาจากห้องนอนของลุงเสงี่ยม เธอกำลังมองหาผม ที่นั่งซุกตัวเหมือนคนทำผิดรอโทษประหารอยู่บนโซฟาหลุยส์ จนกระทั่งคุณกานดาเดินมาถึง หยุดยืนแทบจะค้ำหัวผมเลย แล้วพูดออกมาด้วยเสียงที่เยือกเย็น

"ตามดามา...ทองดี..." ทั้งน้ำเสียงที่เยือกเย็น และแข็งกระด้าง ทำให้ผมเดินตามหลังไปหงอยๆเหมือนวัวที่กำลังเดินเข้าคอกประหาร
จนกระทั่งคุณกานดาพาเดินออกไปจนถึงสระว่าน้ำ แล้วเธอก็นั่งลง ผมเพิ่งสังเกตุว่าทั้งท่านั่งตัวตรง และสีหน้าเรียบเฉย มันบ่งบอกเลยว่า เรื่องเมือคืน คุณกานดาพาผมออกมาคุยเพื่อเคลียร์อย่างแน่นอน

"เมื่อคืน..เธอรุ้ตัวมั๊ยว่าทำอะไรลงไป..." เสียงแข็งๆ พร้อมสรรพนามที่เคยเรียกชื่อผม กลับเปลี่ยนไป จนผมคาดการณ์ล่วงหน้าได้เลยว่า ผมคงถูกไล่ออกจากงานเป็นแน่

"ทราบครับ..ผมไม่ได้เมา..." ผมสูดลมหายใจเข้าปอด ยืดอกยอมรับอย่างลูกผู้ชายว่าผมทราบดีว่าตนเองทำอะไรลงไป

"ไม่ได้เมาใช่มั๊ย..ถ้าเช่นนั้นเธอก็มีสติ ทราบดีว่าทำแบบนั้นไปเพื่ออะไร..."

"ครับผมทราบ..." ผมยอมรับผิดตามตรง นึกในใจว่าถ้าจะโดนไล่ออก มันก็สมควรแล้วละ

"แล้วทำไปทำไม บอกเหตุผลมาสิ..." พอโดนถามว่าผมทำไปเพราะเหตุผลอะไร ผมก็อ้ำอึ้งอึกอัก นิ่งไปนาน ไม่ใช่นิ่งเพื่อหาคำตอบหรอกครับ แต่นิ่งเพราะไม่รู้ว่าพูดความจริงออกไปแล้วผลมันจะเป็นยังไงต่างหาก

"ผมชอบคุณกานดาครับ..ผมสงสารที่เห็นคุณเหงา ว้าเหว่ แล้วก็ชื่นชมที่คุณเป็นผู้หญิงเก่ง มีเสน่ห์ครับ..." ผมตัดสินใจพูดโพล่งออกไปเสียยืดยาว แต่ทั้งหมดมันก็เป็นความจริงที่ผมรู้สึกกับหญิงสาวสวยสง่าที่นั่งปั้นปึงอยู่ตรงหน้า

"เธอชอบชั้นรึ..เธอรู้มั๊ยว่าชั้นอายุเท่าใด แล้วเธอเท่าใด เราแก่กว่ากันกว่ารอบ...เธอจะมาชอบชั้นได้ยังไง..." ผมค่อยใจชื้นขึ้นมาเล็กน้อยที่ได้ยินคุณกานดาพูดเช่นนั้น เธอพูดถึงความแตกต่างระหว่างผมกับเธอเพียงแค่อายุ หาได้พูดเลยว่า คนระดับเธอกับผมแตกต่างฐานะกันอย่างไร

"ผมไม่เคยมองเลยว่าคุณกานดาอายุเท่าใดครับ ผมรู้แต่เพียงว่าคุณมีเสน่ห์น่ารักชวนมอง และผมก็หลงชอบคุณตั้งแต่ครั้งแรกที่คุณมาหาคุณลุงที่ศูนย์..." ในเมื่อจะยอมสารภาพความจริงกันแล้ว ผมเลยบอกความรู้สึกตั้งแต่แรกเห็นให้คุณกานดารู้ไปเสียเลย แต่มันคงไม่ได้ผล เมื่อสีหน้าคุณกานดายังเรียบเฉย ทั้งน้ำเสียงที่พูดออกมาก็ยังแข็งกระด้างเหมือนเดิม

"เธอบอกว่าชอบชั้น..แล้วการกระทำเมื่อคืน เธอหวังอะไร...บอกมาสิ.."

"ผม..เอ้อ..ผมหวังว่าจะทำให้คุณกานดาหายเหงา หายว้าเหว่ครับ..." ผมถอนหายใจดังเฮือก เมือ่พูดออกไปตามตรง

"ด้วยการกอด การจูบแค่นั้นรึ..." เล่นถามกันมาตรงๆแบบนี้ ผมก็อ้ำอึ้งไปเลยสิครับ ใครจะกล้าตอบไปตรงๆว่าผมไม่ได้หวังแค่กอดแค่จูบ แต่ผมหวังจะได้เย็ดคุณกานดาจริงๆไปเลย

ตอนที่ 10

"ด้วยการกอด การจูบแค่นั้นรึ..." เล่นถามกันมาตรงๆแบบนี้ ผมก็อ้ำอึ้งไปเลยสิครับ ใครจะกล้าตอบไปตรงๆว่าผมไม่ได้หวังแค่กอดแค่จูบ แต่ผมหวังจะได้เย็ดคุณกานดาจริงๆไปเลย ผมนิ่งอึ้งไม่กล้าพูดออกมาตามตรงจนคุณกานดาถามย้ำ

"บอกมาสิ..ว่าเธอต้องการกอด และจูบชั้น เพียงเท่านั้นเองรึ..."

[post]"เปล่าครับ..ผมหวังมากกว่านั้น ผมหวัง  ..ว่าจะได้นอน..และมอบความสุขให้คุณกานดา" ผมรวบรวมความกล้า ตัดสินใจพูดออกไปตรงๆ แต่เสียงพูดก็ยังคงประหม่าติดๆขัดๆ พอพูดจบผมนึกว่าคงโดนฝ่ามือคุณกานดาฟาดลงมาที่หน้าเป็นแน่ แต่เปล่าเลย เธอยังคงนั่งนิ่งตัวตรงเม้มปากแน่น แล้วจ้องมองเขม็งมาที่ผม เหมือนอยากจะจับกระฉากฉีกให้ขาดเป็นชิ้นๆ

"ชั้นฟังไม่ออก..เธอจะมามอบความสุขอะไรให้ชั้น พูดมาตรงๆ เพราะทุกวันนี้ชั้นก็มีความสุขดีอยู่แล้ว...." ผมเริ่มงง และไม่รู้เลยจริงๆ
ว่าคุณกานดาไม่เข้าใจภาษาที่ผมพูดหรืออย่างไร จึงอยากคาดคั้นให้ผมพูดออกมาตรงๆ จนความอดทนผมใกล้หมด


"ก็ได้ครับ คุณกานดาฟังให้ดีๆนะครับ..ผมอยากนอนกับคุณ อยากเมคเลิฟ อยากเย็ดคุณ..ได้ยินมั๊ย..." ผมพูดจบก็ต้องรีบเกร็งหน้า หลุบตาต่ำ เมื่อเห็นคุณกานดาผุดลุกขึ้นยืนด้วยความโมโห หน้าสวยๆบึ้งตึงเป็นครั้งแรกที่ผมเห็น จากนั้นเธอยกฝ่ามือขึ้นสูง ผมรีบหลับตาปี๋..คงโดนตบปากแตกแน่แล้วเรา.....

"ทองดีพูดจริงหรือเปล่าคะ..ว่า..อยากนอนกับดา อยากเมคเลิฟดา..." แต่ฝ่ามือข้างนั้นกลับยื่นมาสัมผัสแก้มผม แล้วลูบไล้แผ่วเบาด้วยความปราณี พร้อมกับเสียงร้องถามหวานๆแผ่วเบา

"จริงครับ..ผมหลงเสน่ห์คุณดามาก จนทนอัดอั้นใจไม่อยู่..." ผมตอบเสียงสั่นกระเส่าด้วยความรู้สึกที่พลุ่งพล่านเพราะเรื่องมันกลับพลิกล็อค แล้วจับมือข้างนั้นของคุณดามาจูบแรงๆไปบนหลังมือ มองสบตาหวาดเยิ้มชวนหลงไหล จนไม่คิดเลยแม้แต่นิดว่า เจ้าของเสียง เจ้าของดวงตาสวยมีเสน่ห์ และเจ้าของเรือนร่างอรชรอ้อนแอ้นผู้นี้ มีอายุต่างกับผมตั้งรอบกว่า

"ยะ..อย่าค่ะทองดี..เดี๋ยวพวกสาวใช้เห็น..." คุณกานดาเลิกลั่กร้องบอกผมเสียงสั่นๆ เมื่อเอวคอดกิ่วของเธอถูกผมรวบแล้วดึงเข้ามาหา จนเนินเนื้ออวบอูมในชุดนอนผ้าพริ้วๆบางๆ ปะทะแนบกับท่อนลำที่แข็งโปนในกางเกงของผม

"ขอโทษครับ..คุณดาน่ารักจนผมอดใจไม่ไหวแล้ว.." ผมกระซิบเสียงกระเส่า แต่ไม่ยอมปล่อยมือออกจากเอวคอดกิ่ว มิหนำซ้ำยังก้มหน้าแนบริมฝีปากหนาๆลงไปที่เรียวบางปากสีชมพู คราวนี้คุณกานดาไม่หันหนี แต่กับเผยอรับยินยอมให้ผมสอดเรียวลิ้นเข้าไปควาน
หาลิ้นเล็กๆของเธอ จนพบ ผมก็เกี่ยวกระหวัดรัดรึง พัวพันจนคุณกานดาจูบตอบกลับอย่างเร่าร้อนด้วยความเคลิบเคลิ้มและเผลอไผล จนผมดึงร่างอรชรเข้ามาแนบสนิท แล้วแอ่นส่ายเอวอัดลงไปเน้นๆ ให้ลำลึงค์แข็งโปนปะทะกับเนินเนื้ออวบอูม จนคุณกานดาครางอือเบาๆในลำคอ

"ปล่อยดาก่อนค่ะทองดี..ดะ..เดี๋ยวคนใช้มาเห็น..อื้อออ..อย่าดื้อสิคะ..." คุณกานดาร่ำร้องบอกเสียงกระเส่า ดวงตาหวานเยิ้มหรี่ปรือ
แล้วร้องครางด้วยความสยิว เมื่อมือผมคว้าบีบไปที่ก้นอวบงอน แล้วกรีดนิ้วลงไปตามรอยแยกของแก้มก้น

"สาลี่กับมะลิคงไม่ออกมาหรอกครับ..." ผมร้องบอกพร้อมขยับลากคุณกานดาไปที่หลังต้นไทรใบมันๆ ที่ปลูกประดับเป็นพุ่มเตี้ยๆ สูงท่วมหัวมาเล็กน้อย ใบมันหนาพอบดบังสายตาของสาวใช้ที่บังเอิญจะเดินออกมาทางประตูบ้านได้

"จะ..จะทำ..อะไรดาคะ..." คุณกานดาร้องถามเสียงอึกอัก แต่ก็ยอมขยับขาก้าวเดินตามผมมา จนแอบอยู่หลังพุ่มไทร

"ผมขอชื่นใจคุณดา เท่านั้นน่ะครับ..." ผมร้องบอกพร้อมกับซบหน้าลงไปที่อกอวบกลมทั้งสองเต้า แล้วส่ายละเลงด้วยปากด้วยปลายลิ้น จนคุณดาครางฮือ สองมือยกมาจับหัวจิกผม ผมวุ่นวายไปหมดด้วยความรู้สึกเสียวสยิว

"ยะ..อย่าใจร้อนสิคะ..ดาก็ต้องการทองดีเหมือนกัน..เอาไว้กลางคืนก่อนนะคะ..อืยยยยย..ทองดี..ซี๊ดดด..." คุณกานดาพยายามจะผลัดผ่อน แต่ผมไม่ฟังเสียง ก้มปากควานหาจนพบหัวนมคัดแข็ง ก็อ้าอมดูด แม้มันจะยังอยู่ในบราและชุดนอนก็ตามที ส่วนมือที่บีบกระชับก้นอวบงอนนั้น วกมาด้านหน้า แล้วคว้าจับเนินเนื้อโหนกนูนบีบๆคลึงๆ ก่อนจะกรีดลงไปที่รอยแยก จนได้ยินเสียงครางซี๊ด แล้วสั่นกระตุกด้วยความเสียวสยิว

"พอเถอะค่ะทองดีขา..ดะ..เดี๋ยวใครมาเห็น..ดาจะเอาหน้าไปไว้ไหน...ซี๊ดด..." แม้ปากจะร้องห้ามเตือนสติผม แต่ตัวเริ่มอ่อนจะแทบจะหมดแรงยืนต้องเอนพิงร่างสูงใหญ่ของผม ยิ่งเมื่อโดนผมกรีดนิ้วใส่เรียวสวาทอีกสามสี่ครั้ง จนน้ำเงี่ยนไหลปุดซึมทะลุกางเกงในออกมา คุณกานดาก็ครางซี๊ดดดดเสียงยาวๆ ตัวสั่นกระตุกด้วยฤทธิ์กำหนัด

"ไม่ต้องกลัวใครเห็นหรอกครับ..ผมมองหน้าบ้านอยู่..." ผมคายปากออกมาจากหัวนมแล้วร้องบอกเสียงหื่นๆ

"ซี๊ดดด..ดาเสียว..ทนไม่ไหวแล้วนะ..." คุณกานดาร้องอ้อนๆบอก พร้อมไต่มือคลำมาที่เป้ากางเกงผม พอพบว่ามันคัดแข็งดุนดันกางเกงออกมาจนตุงโด่ เธอก็คว้าไปกำ แล้วบีบยวบๆ

"ก็ไม่ต้องทนสิครับ.." ผมร้องบอกเสียงหื่นๆ พร้อมไต่มือข้างที่ว่างดึงชุดนอนจนชายชุดเขยิบขึ้นมาเหนือเข่า แล้วละมือสอดล้วงเข้าไปสัมผัสเนินเนื้อโหนกนูนข้างในชุดนอน

"คนบ้า..หน้าด้าน..ยั่วให้ดาอยาก..เดี่ยวให้ทำตรงนี้ซะเลยนิ..." ผมแทบไม่อยากเชื่อว่าสาวสวยท่าทางงามสง่าอ่อนหวานและเยือกเย็น เวลาเธอเงี่ยนอยาก จะมีอารมณ์เร่าร้อนรุนแรงได้ขนาดนี้ ปากเพิ่งร้องห้ามผมแหม็บๆ แต่มือทั้งสองกำลังรูดซิปกางเกงผมรูดลงจนสุด แล้วล้วงมือผ่านรอยแยกเข้าไปคว้าท่อนลำของผมดึงออกมา แล้วรูดเล่นยวบๆ

"ซี๊ดดดด..คุณดา...ให้ผมเย็ดนะครับ...." ผมร้องบอกเสียงกระเส่าหื่นๆ ด้วยความเสียวสยิวท่อนลำในอุ้งมือของคุณดา จนมันคายน้ำเงี่ยนปุดๆออกมาตรงปลายปาก

"ทองดีดูคนด้วยนะคะ..." แม้คุณกานดาจะไม่ได้ตอบตกลง แต่การที่บอกให้ผมคอยดูคน มันก็เป็นสัญญาณอย่างดีแล้วว่าเธอยินยอมให้ผมเย็ด ผมรีบรับปาก แล้วทรุดตัวลงไปรูดกางเกงในของคุณกานดาออกมาจากเรียวขายาว ก่อนจะวางพาดไปที่ขอบกระถางปลูกต้นไทร แล้วหันมาจัดการปลดตะขอกางเกงของตนเองออก ก่อนจะถลกกางเกงในลง จนควยยาวกว่า6นิ้ว แต่อวบอ้วนสมบูรณ์ ดีดเด้งออกมา แล้วผมก็เข้าไปประกบกอดรัดคุณดาแน่น มือหนึ่งเอื้อมลงไปช้อนข้อพับขา แล้วยกขาเรียวขึ้นคล้องแขน ให้คุณกานดา ยืนรับน้ำหนักตัวด้วยขาข้างเดียวก่อนจะแอ่นตัวเข้าแนบ

"จับควยผมเสียบเข้าไปสิครับ.." ผมร้องบอกคุณกานดาเสียงหื่นๆ เมื่อแอ่นเอวจนควยแทงยึกๆอยู่ที่โคกเนื้ออวบอูม แต่มันไม่ตรงกับรูเสียว แต่แล้วมันช่างเหมือนโดนสวรรค์กลั่นแกล้ง เมื่อได้ยินเสียงบีบแตรจากรถกระบะที่หน้าประตูใหญ่ ทำให้คุณกานดาและผมชงัก รีบผละออกจากกัน มองไปตามต้นเสียง เห็นแม่สาลีสาวใช้วิ่งออกมาจากบ้าน เพื่อไปดูว่ารถใครมา สักครู่เธอก็กดรีโหมด ประตูไฟฟ้าก็ค่อยๆกางออก ปล่อยให้รถกระบะบรรทุกคนงานชายสี่ห้าคนวิ่งเข้ามา

"รถช่างสมน่ะคะ..มากั้นห้องนอนให้ทองดีไงคะ.." คุณกานดาร้องบอกเบาๆ สีหน้ายังแดงกร่ำด้วยความซ่านสยิว แต่เธอก็รีบจัดชุดนอนให้เข้าที  ในขณะที่ผมยัดควยแข็งโด่กลับเข้าไปในกางเกงอย่างยากลำบาก โดยมีคุณกานดาจ้องมองขำๆ จนเรียบร้อย เธอก็เดินนำหน้าออกจากสระน้ำ กลับเข้าไปต้อนรับช่างสมในตัวเรือน

"สวัสดีครับ..คุณกานดา..." ช่างสมรีบยกมือไหว้ทักทายด้วยความเคารพ แล้วสอบถามถึงสถานที่ที่จะให้ช่างกั้นห้องใหม่ ทั้งคุณกานาและผมก็เลยต้องพาช่างสมไปเดินดูสถานที่ ช่างก็รีบกางตลับเมตรวัดไปวัดมาสักครู่ใหญ่ ก็กลับมวาดรูปให้ผมและคุณกานดาดูง่ายๆว่าจะกั้นห้องกันแบบไหน เมื่อสรุปตกลงกันได้ ช่างสมก็เกณฑ์คนง่านลงมือทำทันที ตลอดเวลาที่คุณกานดาคุยธุระอยู่กับช่างสมนั้น เธอก็ลอบส่งสายตาหวานๆมายังผมตลอดเวลา มันเล่นเอาผมนั่งควยแข็งไม่ยอมยุบ

พอช่างสมผละไปสั่งลูกน้องให้ทำงาน ตามแบบที่ร่างง่ายๆ คุณกานดาก็ขอตัวขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวใหม่ ส่วนผมก็เข้าไปดูแลลุงเสงี่ยมตามหน้าที่ เสียงเจาะ เสียงตี เสียงทุบดังระงมข้างๆห้องลุงเสงี่ยม จนแกน่าจะหนวกหู ผมเลยพาแกเดินออกมาจากห้อง หลบมาอยู่ในห้องรับแขก แต่เสียงดังมันก็ยังเข้ามารบกวน จนคุณกานดา แต่งตัวมาด้วยชุดลำลอง ก้าวลงมาจากบันได

"หนวกหูหน่อยนะคะคุณพ่อ..." คุณกานดาพร้อมเสร็จก็เดินมาทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาข้างลุงเสงี่ยม

"นั่นสิแม่ดา..พ่อหนวกหูเต็มทน...เออ..แม่ดาว่างทั้งวันมั๊ยล่ะ..."

"ยังว่างอยู่ค่ะ..คุณพ่อถามทำไมคะ..." ปากพูดกับลุงเสงี่ยม แต่นั่งมองมาส่งตาหวานๆให้ผม จนผมเกรงว่าลุงแกจะสังเกตุเห็น

"งั้นพาพ่อไปอยุธยาหน่อยสิ..หนีเสียงหนวกหูไปสักวันสองวันได้มั๊ย...." ผมไม่รู้หรอกว่าอยุธยาบ้านเก่าของลุงเสงี่ยมมันมีอะไร เพราะจำได้ว่าแกเคยเล่าให้ฟังว่าขายที่ดินเอาไปให้นายทุนสร้างเป็นโรงงานกระดาษไปแล้ว

"ได้สิคะ...แค่สองวันนะคะ...ดาต้องรีบกลับมาทำงาน...แล้วเราจะไปกันกี่คนดีคะคุณพ่อ...รอยัยเจนกลับมาจากมหาลัยก่อนมั๊ยคะ.."

"ฮ่าๆๆๆ..แม่ดาคิดว่าไอ้เจนมันจะยอมไปอยุธยาหรอไง..ไปกันแค่สามคนนี้แหละ...จริงมั๊ยทองดี.." ท้ายเสียงยังหันมาถามความเห็นจากผม แม้ผมไม่ค่อยอยากไปเนื่องจากคิดว่าคืนนี้คุณดาคงลงมาให้ผมเย็ดแน่ๆ ถ้าไปอยุธยาก็ไม่แน่ใจว่าจะมีโอกาสอีกมั๊ย แต่เมื่อลุงเสงี่ยมต้องการไป ผมก็เลยตอบรับไม่ขัดใจแก พร้อมส่งสายตาอ้อนๆไปขอความเห็นใจกับคุณดา แต่เธอกลับทำเมินเหมือนไม่เข้าใจสายตาผม สรุปว่าชั่วเวลาอีกสองชั่วโมงผ่านไป ผมคุณดา และลุงเสงี่ยมก็พร้อมออกเดินทางด้วยรถตู้อัลพาร์ดไปอยุธยากัน[/post]

ลุ้นๆ แบบสุดๆ เลยครับ อีกนิดเดียวเอง

เกือบแล้วทองดี

เกือบได้แล้วทองดีเอ๋ย

คุณดาลองหยั่งเชิงทองดี

อ่านซ้ำอีกรอบ คิดถึงผู้แต่งมาก

ลุ้นสุดๆ

ได้แน่แบบนี้