บทที่ 15: รสชาติแห่งการแบ่งปันอันหอมหวาน
ในขณะที่ไออุ่นแห่งความสุขสมยังคงแผ่ซ่านไปทั่วร่างของโจและสมพร โจยังคงกอดแม่ของเขาแน่น ซบหน้ากับไหล่เนียนของสมพร ซึมซับความพึงพอใจที่ได้รับจากการหลอมรวมอันเร่าร้อนนั้น เสียงหอบหายใจของพวกเขายังคงดังสลับกันเป็นจังหวะเชื่องช้า แต่ที่หว่างขาของสมพร น้ำเงี่ยนสีขาวขุ่นของโจกำลังไหลทะลักออกมาเป็นทาง หยดลงบนหน้าขาที่เปลือยเปล่าของเธออย่างช้าๆ มันวาววับในแสงยามเย็นที่สาดส่องเข้ามาในกระท่อม บ่งบอกถึงการปลดปล่อยที่สมบูรณ์แบบ

แจม ผู้เป็นน้องสาวและลูกสาวของพวกเขา ที่นั่งอยู่ไม่ไกลนัก ดวงตาของเธอจับจ้องไปยังหยาดน้ำเงี่ยนนั้นอย่างไม่ละสายตา ความปรารถนาอันบริสุทธิ์ผสมปนเปกับความอยากรู้อยากเห็นฉายชัดอยู่ในดวงตาคู่สวยของเธอ ใบหน้าของเธอแดงระเรื่อเล็กน้อย ไม่ใช่เพราะความเขินอาย แต่เป็นความตื่นเต้นที่กำลังก่อตัวขึ้นช้าๆ ภายในใจ

แจมลุกขึ้นยืนอย่างเงียบเชียบ เธอเดินเข้าไปหาสมพรด้วยก้าวที่มั่นคงและนุ่มนวล ราวกับผีเสื้อที่กำลังร่อนลงสู่ดอกไม้ ไม่มีท่าทีลังเล ไม่มีคำพูดใดๆ ที่จะมาทำลายความสงบของห้วงเวลานี้ สมศักดิ์ ผู้เป็นพ่อ ที่ยังคงนั่งสานตะกร้าอยู่บนแคร่ไม้ ก็เงยหน้าขึ้นมองลูกสาวเล็กน้อย ใบหน้าของเขาเปื้อนรอยยิ้มบางๆ ที่เต็มไปด้วยความเข้าใจในวิถีของสามโคก

เมื่อแจมเข้ามาใกล้พอ เธอก็ค่อยๆ ทรุดตัวลงคุกเข่าเบื้องหน้าสมพรอย่างนอบน้อม ดวงตาของเธอสบกับดวงตาของแม่เพียงชั่วครู่ ซึ่งสมพรก็ยิ้มตอบกลับมาอย่างอ่อนโยน เป็นการอนุญาตและเชื้อเชิญ

ใบหน้าของแจมเคลื่อนเข้าไปใกล้หว่างขาของสมพรมากขึ้นเรื่อยๆ จนสัมผัสได้ถึงไออุ่นระอุที่แผ่ออกมาจากช่องทางรักของแม่ กลิ่นหอมเฉพาะตัวของหีแม่ผสมกับกลิ่นคาวอ่อนๆ ของน้ำเงี่ยนโจที่เพิ่งปลดปล่อยออกมาลอยแตะจมูกของแจม มันเป็นกลิ่นที่ปลุกเร้าความปรารถนาในตัวเธอให้ตื่นขึ้นอีกครั้งอย่างรุนแรง

แจมยื่นปลายลิ้นเล็กๆ ของเธอออกไปอย่างเชื่องช้าและระมัดระวัง เธอแตะเลียหยดน้ำเงี่ยนของโจที่กำลังไหลย้อยลงมาจากกลีบหีอวบอิ่มของสมพรอย่างแผ่วเบา รสชาติที่เค็มปะแล่มและกลิ่นเฉพาะตัวนั้นทำให้ดวงตาของแจมเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อยด้วยความพึงพอใจอย่างแท้จริง เธอไล้เลียเก็บกินทุกหยด ทุกอณูของน้ำเงี่ยนนั้นอย่างละเมียดละไม ราวกับกำลังลิ้มรสอาหารอันโอชะที่สุดที่เธอเคยได้สัมผัส

เธอใช้ลิ้นเลียไล้ไปทั่วกลีบหีของสมพร ชิมรสชาติที่ยังคงค้างอยู่ และดูดดึงน้ำเงี่ยนหยดสุดท้ายที่ยังคงติดอยู่ตามซอกหลืบอย่างไม่เสียดายแม้แต่น้อย สมพรครางต่ำๆ ในลำคอเล็กน้อย เธอยืนนิ่ง ปล่อยให้ลูกสาวของเธอได้ดื่มด่ำกับรสชาติแห่งความสุขที่เพิ่งจะเกิดขึ้นระหว่างเธอกับโจ การกระทำนี้ไม่ใช่เรื่องน่ารังเกียจหรือต้องซ่อนเร้นในสามโคก หากแต่เป็นการแบ่งปันความสุข ความรัก และความเข้าใจในร่างกายที่งดงามที่สุด

เมื่อแจมเก็บกินน้ำเงี่ยนของโจจนหมดสิ้นและไม่มีเหลือแม้แต่หยดเดียว เธอก็เงยหน้าขึ้นมองสมพรและโจ ใบหน้าของเธอเปื้อนเปรอะไปด้วยคราบน้ำเงี่ยนเล็กน้อย แต่ดวงตาของเธอเป็นประกายระยับด้วยความสุขที่เปี่ยมล้น และรอยยิ้มกว้างที่บ่งบอกถึงความพึงพอใจอย่างแท้จริง

ในหมู่บ้านสามโคกแห่งนี้ ความปรารถนา ความสุข และความรัก ไม่ได้ถูกจำกัดอยู่แค่ในคู่รัก หรือความสัมพันธ์แบบใดแบบหนึ่ง หากแต่เป็นสิ่งที่สามารถแบ่งปันและหลอมรวมกันได้อย่างอิสระ ภายใต้ความยินยอมพร้อมใจของทุกคน เป็นวิถีชีวิตที่ซื่อตรงต่อความรู้สึกและธรรมชาติที่อยู่ภายในอย่างแท้จริง

เนื้อเรื่องดี แต่สั้นไปครับ

แจมเป็นเด็กดี รู้จักมาทำความสะอาดให้แม่