สู้ๆ

ต้องลุ้นละนะว่าจะได้รวบหรือหายหมด

  ฮีโร่จตุยมั๊ย

แมนสุดๆ

พระเอกจะตายมั้ยนิ

 

โดนเอาคืนซะแล้ว

โควิดเล่นงานเลยหายไปนานพอสมควร ขออภัยผู้อ่านทุกท่านครับ


ฝากติดตามทางช่องทางด้านล่างหน่อยครับ อนาคตจะมีเรื่องอื่นๆให้อ่านเพิ่มครับ^^





มีซ่อนข้อความนะครับ อย่าลืม comment แล้วกลับมาอ่านเพิ่มนะครับ



จากการที่แก๊งค์นางฟ้าชวนไอรินไปดื่มด้วย ผมก็กังวลใจอยู่นิดๆว่าจะเกิดปัญหาอะไรกับไอรินหรือเปล่า เพราะตอนนี้ไอรินก็คือแฟนผมและฟ้ากับน้ำก็คือกิ๊กเก่าผม
ผมคิดว่าการที่พวกเธอนัดกันออกไปดื่มมันต้องมีนัยยะแน่นอน แต่ผมก็ยังเดาไม่ถูกว่าพวกแก๊งค์นางฟ้าจะมาไม้ไหน ใจจริงผมก็ไม่อยากให้ไอรินไปเท่าไหร่ เพราะกลัวอันตราย แต่คิดไปคิดมาแก๊งค์นางฟ้าก็นิสัยดีกันทุกคน คงไม่น่ามีปัญหาอะไร ผมก็เลยไม่ห้ามไอรินปล่อยเธอไปเที่ยวบ้าง

สรุปสุดท้ายช่วงเย็นผมกับไอรินก็แยกกันไปคนละร้าน ผมก็ไปร้านประจำกับเพื่อนๆของผม ก็มีเสียวๆอยู่เหมือนกันเพราะครั้งที่แล้วมีเรื่องกันที่ร้านนี้ ตั้งแต่ครั้งนั้นผมก็ไม่ได้มาที่ร้านนี้อีกเลยเป็นเดือนๆแล้ว แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น พวกผมก็นั่งดืมเฮฮากันไปเป็นปกติ ไม่เจอโจทย์เก่าแต่อย่างใด เหล่สาวกันไปชนแก้วกันไป พูดคุยกันไปเรื่อยเปื่อย ก็ดูว่าสนุกมีความสุขปกติ
แต่ในใจก็พะว้าพะวังว่าทางไอรินจะเป็นอย่างไร ไลน์ไปเธอก็ไม่อ่านจะโทรไปก็กลัวเธอจะหาว่างี่เง่าไม่เข้าเรื่องอีก ก็เลยได้แต่รอเธอตอบกลับมา แล้วไว้ตอนร้านเลิกค่อยโทรหาทีเดียว
ส่วนที่โต๊ะบางทีก็รำคาญท่าทางของไอ้กิตกับอีมิ้ม ผมว่ามันคงแอบคบกันแหละ แต่พวกมันไม่ยอมเปิดตัว คิดแล้วผมก็รู้สึกจี๊ดๆในใจ แต่ผมจะไปทำอะไรได้ ในเมื่อผมก็ไม่ได้จีบมันแต่แรก แถมผมเองก็มีแฟนแล้วด้วยตอนนี้ ก็ได้แต่ทำใจเรื่องอีมิ้ม ยิ่งมันคบกับไอ้กิตเพื่อนของผมเองผมยิ่งไม่ควรไปยุ่ง เดี๋ยวผมจะเสียเพื่อนเปล่าๆ

ตอนนี้ก็เที่ยงคืนครึ่งแล้ว พวกผมก็เช็กบิลพร้อมรำลากัน เจอกันอีกทีคงเปิดเทอมปีสาม ก็แยกย้ายกันกลับบ้านเหมือนปกติ ไอ้กิตก็ทำทีเป็นอาสาไปส่งอีมิ้มเหมือนเดิม ผมคิด'แหม่ มึงคงอยู่ด้วยกันแล้วสินะ'

หลังจากที่ผมแยกจากพวกมัน แล้วก็โทรไปหาไอริน แต่ปรากฏว่าเธอไม่รับโทรศัพท์ ผมก็เลยตัดสินใจขับรถไปหาเธอเลย ร้านก็อยู่ไม่ไกลกันมากนะ กะจะไปแอบดูว่าไอรินกับแก๊งค์นางฟ้าเป็นยังไงกันบ้าง เพราะผมก็คงไม่กล้าออกไปแสดงตัวหลอก กลัวว่าจะเสียบรรยากาศเปล่าๆ

แต่ระหว่างที่ผมกำลังขับรถไปนั้น อยู่ๆไอรินก็โทรกลับมาหาผม ผมรีบชะลอรถและรับโทรศัพท์ทันที

ผม : ฮัลโหลไอริน สนุกไหมครับ
ไอริน : ..............(เงียบมีแต่เสียงเพลง กับเสียงคนเบาๆได้ยินไม่ชัด)
ผม : ฮัลโหลๆ ไอรินพี่ไม่ได้ยินเลยออก ฮัลโหลๆ
ไอริน : ..............(ยังคงมีแต่เสียงเพลง ได้ยินเสียงคนพูดเบาๆเหมือนเดิม)
แล้วสายก็ตัดไป ผมก็อ้าวโทรผิดป่าววะ ผมก็เลยตัดสินใจขับรถต่อเพราะยังไงก็จะไปหาเธออยู่แล้ว

แต่แล้วหลังจากวางสายก็มีข้อความฉุกเฉินเข้ามาที่มือถือของผมพร้อมตำแหน่งปัจจุบันของมือถือไอริน ผมรีบหยุดรถทันทีเพื่อโทรกลับไปหาไอริน แต่เธอไม่รับสายเลย ผมโทรไปอีกเป็นจำนวนสามสายแต่ไอรินก็ยังไม่รับสาย ผมจึงคิดว่าแบบนี้คงไม่ดีแล้วล่ะ ผมรีบเปิดตำแหน่งของมือถือไอรินดูและรีบขับรถไปที่ตำแหน่งนั้นทันที ซึ่งในตอนนี้ตำแหน่งมือถือของไอรินยังคงอยู่ที่บริเวณผับที่เธอไปกับแก๊งค์นางฟ้า

ผมขับรถมาถึงที่ผับโดยใช้เวลาประมาณเกือบสิบห้านาที แต่ด้วยความรีบทำให้ผมไม่ได้สังเกตว่าตำแหน่งของมือถือไอรินมีการเปลี่ยนแปลง มันย้ายไปไกลพอสมควร ซึ่งผมไม่คุ้นกับจุดนั้น แต่พอผมดูแผนที่ดีๆแล้วปรากฏว่ามันเป็นโรงแรมม่านรูด ผมใจคอไม่ดีมากๆตอนนี้
ผมรีบขับรถไปที่นั้นทันที ระหว่างทางผมได้โทรแจ้งตำรวจและกู้ภัยพร้อมบอกชื่อสถานที่ เจ้าหน้าที่บอกให้ใจเย็นๆอย่าวู่วาม แต่ใครจะรอไหว ต้องรอนานแค่ไหน ระหว่างรอจะเกิดอะไรขึ้น ผมทนรอไม่ได้จึงรีบเหยียบรถไปที่นั่นทันที
เมื่อถึงโรงแรมม่านรูดผมจอดรถและลงไปถามพนักงานดูแลที่ผมเจอทันที

ผมถามอย่างร้อนรน : พี่ เมื่อสักประมาณ 10-20 นาทีนี้ มีรถเข้ามากี่คัน มีคันที่พาผู้หญิง 1คน หรือ 4คนเข้ามาไหม

ผมมาโดยไม่รู้ข้อมูลอะไรเลยจริงๆนอกจากข้อความจากไอริน พนักงานก็อ้ำอึ้งไม่พูดสักที

ผม : พี่! แฟนผมมาเที่ยวกับเพื่อนแล้วส่งข้อความขอความช่วยเหลือมา และตำแหน่งคือที่นี่ ตอนนี้ผมแจ้งตำรวจและกู้ภัยไปแล้วถ้าพี่ไม่ให้ความร่วมมือ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับแฟนผมขึ้นมาพี่ติดคุกแน่

พนักงานเหมือนคิดตามที่ผมพูด ในที่สุดพนักงานดูแลก็ตัดสินใจได้

พนักงานดูแลม่านรูด : มีเข้ามาห้องเดียว เห็นมีผู้หญิงอยู่สี่คน อยู่ห้องนี้ตามผมมาครับ

พนักงานพาผมเดินไปที่ห้องพร้อมไขกุญแจให้อย่างเบาๆ ผมคิดว่าถ้าตำรวจมาต้องมีคนพามาห้องเกิดเหตุ

ผม : พี่ เดี๋ยวผมเข้าไปถ่วงเวลาไว้ พี่รอพาตำรวจหรือกู้ภัยมาช่วยผมนะ ฝากด้วยพี่

พูดจบผมเปิดประตูเข้าไปทันที ภาพที่เห็นตรงหน้าทำผมตกใจมาก เพราะพวกมันตั้งกล้องถ่ายสิ่งที่เกิดขึ้นไว้ด้วย และผมก็ลืมถามพนักงานเมื่อกี้ว่ามีผู้ชายกี่คน พอผมเข้ามาปรากฏว่าพวกมันมีกันสามคน โดยพวกมันสองคนกำลังขึ้นคร่อมและทำการเล้าโลมสาวๆอยู่ ตอนนี้ดูพวกเธออ่อนแรงและไม่มีการขัดขืนใดๆ เหมือนไม่ค่อยมีสติ
และตอนนี้ไอ้หนึ่งในนั้นมันกำลังปรับมุมกล้องอยู่ พวกมันทั้งสามคนตอนนี้ใส่แค่กางเกงในตัวเดียว ตอนนี้ทั้งมันและผมต่างสตั๊นกันอยู่พักนึง
แล้วผมก็จำไอ้สองคนที่กำลังคร่อมสาวๆอยู่ได้ มันคือไอ้สองคนที่เคยมีเรื่องกับผมที่ร้านเหล้า(ตอนที่7) แต่ตอนนี้ผมไม่มีเวลามาคิดอะไรแล้ว
ในระหว่างที่พวกมันกำลังงงกับการที่ผมเปิดประตูเข้ามา เป็นผมที่เริ่มก่อนโดยการวิ่งไปถีบที่กล้องของพวกมันก่อนเลย และต่อยไอ้คนที่อยู่ใกล้ที่สุดไปหนึ่งที จากนั้นผมก็พุ่งเข้าไปจะต่อยไอ้คนที่คร่อมฟ้าอยู่ต่อเพราะอยู่ใกล้ผมสุด แต่ผมก็ไม่ใช่คนที่เคยไปต่อยตีกับใคร สุดท้ายผมก็ต่อยวืดและโดนมันชกกับ จากนั้นพวกมันทั้งสามคนลุกขึ้นมารุมกระทืบผมแบบไม่ยั้ง
ตอนนี้ปากผมเต็มไปด้วยเลือด ตาข้างซ้ายผมเหมือนจะบวมจนมองไม่ชัด ผมไม่รู้ว่าตัวเองเป็นกระสอบทรายให้พวกมันมากี่นาทีแล้ว แต่พวกมันยังไม่มีท่าทีจะหยุด ภาพที่ผมมองไปข้างหน้าคือเห็นผู้หญิงที่ผมรักทั้งสี่คน นอนไม่มีเรี่ยวแรงในสภาพเสื้อผ้าหลุดลุ่ย ผมเจ็บใจตัวเองที่ช่วยอะไรพวกเธอไม่ได้
แล้วจู่ๆผมก็รู้สึกเจ็บจี๊ดที่ชายโครง และพวกมันก็ปล่อยมือที่ล็อคแขนผมไว้ออก ผมเอื้อมมือไปจับตรงที่ชายโครงรู้สึกได้ถึงเลือดจำนวนมากที่ไหลออกมา ผมถูกแทง!!!
ตอนนี้พวกมันกลับไปนัวเนียกับสี่สาวต่อ ทิ้งผมไว้กับความเจ็บปวดให้นอนหายใจรวยริน ความรู้สึกคือมันเจ็บเหลือเกินทั้งร่างกายทั้งจิตใจ ตาผมค่อยๆหลับลงๆ ผมคงใกล้ตายแล้วสินะ...