โดย กิ่งแก้ว
รุ่งเช้า ไพศาลเองยังประหลาดใจในความสดชื่นของภริยา เธอสดชื่นแจ่มใสอย่างประหลาด ด้วยความอยากรู้วิธีการของนักสังคมสงเคราะห์สาว เขาจึงทำทีเป็นชวนเธอออกไปดูงานเหมืองด้วยกัน โดยสั่งภริยาให้เตรียมอาหารกลางวันไว้ เพื่อเป็นการป้องกันมิให้เธอติดตามออกไปด้วย
ณ.ที่พักของเขาในบริเวณเหมืองเป็นบังกะโลเล็ก ๆ เตี้ย ๆ มีห้องเดียว และมีนอกชานยื่นออกมาค่อนข้างกว้าง โดยปกติเขามักจะออกมานั่งทำงานที่ระเบียง ส่วนในห้องนั้นเขาใช้เป็นที่พักผ่อนเสียโดยมาก ฉะนั้นภายในห้องจึงมีทั้งโต๊ะเก้าอี้ และเตียงนอนรวมเสร็จอยู่
เขานำเธอเข้าไปในห้องพัก เริ่มเรื่องทันทีด้วยความอยากรู้
"เป็นไงครับ ได้เรื่องมั้ย แต่...ถ้าตาผมไม่ฝาด ผมคิดว่าเช้าวันนี้เธอแจ่มใสผิดปกติ"
"จริงค่ะ เพราะเมื่อคืนเรามีความสุขด้วยกันมากที่สุด"
"เอ๊ะ ความสุข ผมไม่เข้าใจที่คุณพูดเลย คุณชุมศรี โปรดอธิบายให้แจ่มแจ้งหน่อยเถอะครับ"
"คุณไพศาลคะ คุณทราบบ้างมั้ยว่า ทุกวันนี้ภริยาของคุณหงอยเหงาลงทุกวันเพราะอะไร"
"โธ่ ก็เพราะผมไม่ทราบน่ะซิครับ ผมจึงต้องดั้นด้นไปหาคุณ ให้ช่วยมาสืบเสาะให้ คุณก็เห็นอยู่แล้วว่า วันหนึ่ง ๆ ผมมีเวลาว่างที่ไหน"
"ก็เพราะคุณไม่มีเวลาว่างยังงี้ซิคะ พี่จิตเธอถึงคิดจะเลิกกะคุณ"
"อ้าว ก็ทุกสิ่งทุกอย่างเธอก็มีออกพร้อม ไม่ขาดอะไรสักนิดเดียว เธอยังต้องการอะไรอีก"
"คุณลองคิดดูซิคะว่า ลูกผู้หญิงเมื่อแต่งงานมาแล้วน่ะ เธอต้องการอะไร ไม่ใช่ความรัก ความอบอุ่นจากผัวหรอกเหรอคะ"
เขานิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง และเงยหน้าขึ้นพูดเสียงอ่อย ๆ ว่า
"เห็นจะจริง คุณชุมศรี ผมลืมนึกถึงข้อนี้เสียสนิททีเดียว ผมมัวยุ่งงาน เหนื่อยเหลือเกิน พอหัวถึงหมอนก็หลับทุกที แต่...เอ๊ะ...เมื่อกี้นี้...คุณว่า...เมื่อคืนนี้..."
เข้าจ้องมองเขม็งอย่างสงสัย พยายามนึกทบทวนคำพูดของเธอใหม่อีกครั้ง
"ค่ะ ถูกแล้ว ดิฉันได้ทำให้ภริยาคุณมีความสุขมากกว่าคุณซะอีก เช้านี้เธอจึงสดชื่นอย่างผิดตา"
"ผมสงสัยซะแล้ว คุณชุมศรี คุณพูดอะไรกำกวมเหลือเกิน"
"คุณสงสัยอะไรรึคะ"
"คุณทำให้เมียผมมีความสุขได้ยังไง ในเมื่อคุณก็เป็นผู้หญิง"
เธอหัวเราะคิกออกมาอย่างขำขันในความโง่ของผู้ชาย มีแต่เอางาน
"อ้าว คุณก็ไปถามเมียคุณเองสิคะ ดิฉันหมดหน้าที่แล้ว"
"ไม่ล่ะครับ ผมจะต้องรู้จากคุณให้ได้ คุณชุมศรี โปรดอธิบายความจริงแก่ผมเดี๋ยวนี้"
"หึงรึคะ คุณไพศาล แต่ก็สายเกินไปซะแล้ว เธอมีความสุขเพราะดิฉันเป็นนักสังคมสงเคราะห์นี่คะ จึงต้องทำได้ทุกอย่าง"
"ถ้างั้น คุณก็ควรสงเคราะห์ผมให้มีความสุขด้วยซี"
เขาเริ่มดำเนินไม้ตายทันที เมื่อแรกเธอคิดว่าเขาเป็นคนโง่ ไม่มีเล่ห์เหลี่ยมและไหวพริบ แต่ที่ไหนได้ เขาโจมตีเธอโดยไม่รู้ตัวสักนิด
"อุ๊ย ไม่ได้หรอกค่ะ คุณไพศาล แน่ะ อุ๊ย จะทำไมดิฉันคะ อย่า...ปล่อยดิฉันเถอะค่ะ ดิฉันทำหน้าที่ของดิฉันเสร็จแล้วก็จะกลับ ปละ..ปล่อย..."
"ใครบอก คุณยังทำหน้าที่ของคุณไม่เสร็จสักหน่อย คุณสงเคราะห์ให้เมียผมมีความสุขได้ คุณก็ต้องสงเคราะห์ผมมั่ง ไม่งั้น ผมไม่ยอมปล่อยให้คุณกลับหรอก"
"ตายแล้ว คุณไพศาล ทำไมงั้นล่ะคะ ดูซี อุ๊ย อย่าค่ะ เดี๋ยวใครเห็น น่าเกลียด"
"ไม่หรอก นั่งตรงนี้ลับตาคนดีแล้ว คุณชุมศรี"
"ขา"
"คุณเป็นคนสวย น่ารักอย่างประหลาด"
"รึคะ อูย อย่าจับตรงนั้น อี้ย์ อี้ย์"
"ทำไมล่ะครับ คุณจะหวงไว้ให้ใครอีก สามีคุณตายนานแล้ว คุณคงว้าเหว่ไม่น้อยกว่าจงจิตนักหรอก ผมจะสงเคราะห์คุณเอง"
"อูย ไม่ อย่าค่ะ คุณไพศาล ซี๊ด อูย อย่าบี้ ซี๊ด ตายแล้ว คุณไพศาลขา"
ร่างที่ดิ้นรนขัดขืนเริ่มอ่อนแรงลงไปทุกที ๆ ด้วยถูกโจมตีถูกจุดอ่อนที่ทรวงสล้างเข้าอย่างจัง มือไม้อ่อน ดันไม่ไหว หลับตาพริ้มปล่อยให้เขาคลึงเคล้นอย่างสบาย
"โอ คุณชุมศรี นมคุณสวย ถอดเสื้อออกดีกว่า ที่รัก ผมจะให้ความสุขแทนผัวคุณเอง"
แล้วเขาก็ปลดเม็ดดุมเสื้อแขนยาวเธอออกอย่างรวดเร็ว พร้อมทั้งบราเซียร์ตัวจิ๋วก็หลุดตามมาในเวลาไล่เลี่ยกันด้วย
เมื่อรู้สึกว่ากายท่อนบนเปลือยเปล่าเช่นนั้น เธอก็ยิ่งบังเกิดอาการสยิวหนักขึ้นอีก ยกมือขึ้นมากุมไว้ แต่ก็ถูกเขาผลักออก พร้อมกับทาบตัวลงมาจูบเธอจนทั่วใบหน้างามที่แหงนเงยรอรับการสงเคราะห์จากเขาอย่างเต็มใจ
ด้วยเหตุที่เธอผ่านชายมาช้านาน ถึงแม้ว่าจะมีเจ้าลึงค์เพียงอันนั้นคอยบรรเทาความเงี่ยนได้บ้าง แต่ไหนจะสู้การคลุกเคล้าจากของจริงได้ ฉะนั้นเพียงแต่เธอถูกเขาจูบแก้มและปากเข้าเท่านั้น เธอก็เสียวซ่านจนแทบจะขาดใจซะให้ได้
ยิ่งเขาก้มต่ำลงมาทุกทีจนคลุกเคล้นกับอกอิ่มของเธอ เธอก็ผวากายเยือก ๆ สองแขนโอบรอบคอเขาไว้ บางครั้งก็ลูบคลำศีรษะของเขาเล่น บางครั้งก็จิกขยี้ผมของเขาอย่างรุนแรง ทำให้เขารู้สึกพอใจที่สามารถทำให้เธอเกิดอารมณ์กำหนัดขึ้นได้อย่างรวดเร็ว
เขาทั้งคลึงทั้งเคล้นและขยี้เต้านมและหัวนมจนแทบแหลกลาญ เธอทั้งเสียวและสยิวจนทำให้เธอครางระริก สูดปากไม่ขาดระยะ
มือซนของเขาเลื่อนมาตะปบโคกสวาทและกระซิบว่า
"น้องชุมจ๋า หีใหญ่จัง"
"ซี๊ด ของคุณล่ะคะ ขอชุมจับมั่งซี อุ๊ย จะแก้กางเกงชุมเหรอ ซี๊ด"
เขารูดกางเกงขายาวออกจากขาเธอได้ไม่ยากนัก และติดตามด้วยซับในตัวน้อยเช่นกัน พอเขาแก้ของเธอเสร็จ เขาก็แก้ของเขาบ้างอย่างรวดเร็ว แอ่นควยให้เธอพลางบอกว่า
"เอ้า น้องชุม ผมแก้ของผมแล้ว ลืมตาขึ้นซี มองและจับซะ จะได้ไม่เสียเปรียบผม"
"อื้อ อุ๊ย ตายแล้ว ใหญ่จังค่ะคุณศาลขา"
เขายิ้มกริ่ม พอใจในทีท่าตะลึงลานของเธอเป็นที่สุด
"ใหญ่กว่าผัวของน้องชุมมั้ย"
"อุ๊ย ใหญ่กว่ามากทีเดียวค่ะ ดูซิกำมิดเมื่อไหร่ น่ากลัวจะเข้ารูของชุมไม่ได้"
"อย่ากลัวไปเลย ของน้องชุมน่ะ ใหญ่ไม่เบาเชียวนะ โคกวิเศษซะด้วย หีรูปนี้เย็ดมันนัก"
เขารำพันพลางใช้นิ้วแหย่ไช และบี้เม็ดแตดเธออย่างรุนแรง เธอสยิวกายจนต้องแอ่นหีขึ้นรับนิ้วมือของเขาอย่างสุดกลั้น
"อูย เย็ด ซี๊ด เย็ดเถอะค่ะ ชุมทนไม่ไหวแล้ว" เธอร้องลั่นขึ้นอย่างสุดกลั้น และยังแถมท้ายอีกว่า
"เย็ดด้วยควยซีคะ คุณศาลขา กระแทกให้หนัก ๆ เลย ชุมชอบ"
ไพศาลคิดในใจว่า เออ ผู้หญิงสวยนี่ เวลาเงี่ยนขึ้นมาละก้อ หมดอายเลยทีเดียว
พลางเขาก็ประคองก้นเธอให้เลื่อนมาลอยเด่นอยู่ริมเตียง ให้ขาข้างหนึ่งห้อยตกลงมาอยู่นอกเตียง ท่านี้ทำให้หีชุมศรียิ่งลอยเด่น แบะแอ่นเป็นแต่รับควยอย่างงามตา เขารีบจับหัวควยอันยาวใหญ่ของเขาพาดไว้บนโคก จ่อให้ตรง แกล้งเขี่ยเม็ดแตดล่อเล่นให้ทำทีจะเข้าแหล่มิเข้าแหล ทิ้งระยะให้เธอเงี่ยนหนักเข้าจนเธอต้องชะโงกหน้าขึ้นมอง และเร่งเร้าเขาอย่างลืมตัว
"เย็ดซิคะ คุณศาลขา โธ่ ทิ่มเข้าไปเถอะค่ะ เร็ว ๆ ซิคะ ชุมเงี่ยน ซี๊ด อูย เงี่ยนเต็มทนแล้ว"
เขาจับขาของเธอทั้งสองข้างให้ตั้งขึ้นกับขอบเตียง หีของเธอก็เป็นรูกลวงโบ๋ให้เขาทิ่มเข้าได้สะดวก เขาขยับสะเอวเบา ๆ แหย่ควยให้เลื่อนเข้าหีของเธอทีละน้อย ๆ ดูเขาช่างใจเย็นอย่างประหลาด แต่มันก็ทำให้เธอสูดปากส่ายก้นแอ่นหีรับอยู่ทุกระยะ พอควยกระดืบเข้าไปมิดจมรู เธอก็กรีดเสียงร้องเอาเบา ๆ เขาเริ่มกระแทกควยเข้า ๆ ออก ๆ อย่างขนานใหญ่ เริ่มจากจังหวะช้าเนิบนาบ และเร่งเร็วขึ้นทุกที แยงซ้ายจนสองแคมปลิ้นทะเล้นหุบเข้าหุบออกตามแรงกระแทกอย่างหนักของเขา
"อูย ดีจังค่ะ ซี๊ด คุณศาลขา อูย ซ้ายหน่อยค่ะ ซี๊ด ขวานิด อูย ควานหัวควยลึก ๆ อร่อยเหลือเกินคุณขา ซี๊ด ควยคุณศาลเย็ดอร่อย"
เธอพร่ำรำพันพลางแอ่นหีเด้งรับอยู่ฉับ ๆ คุณไพศาลเองก็พอใจในรสสวาทจากรูหีของเธอไม่น้อย เพราะเขาเองก็สูดปากตัวสั่นระริก และยังได้ยินเสียงเธอร้องครวญครางบอกความเอร็ดอร่อยด้วยแล้ว เขาก็ยิ่งกระแทกงัดซ้ายงัดขวา ถี่แรงและเร็วอย่างหนัก
ชุมศรีก็แอ่นโคกหีขึ้นรับอย่างไม่หวาดกลัว จนเตียงสั่นสะเทือนแทบจะหกเสียให้ได้
ต่างรุกต่างรับกันอยู่พักใหญ่ น้ำจึงทะลักซ่าออกมาอย่างเนืองนองจนผ้าปูที่นอนเป็นรอยด่าง ๆ ดวง ๆ เต็มไปหมด
"โอย น้องชุม หีคุณวิเศษจริง ๆ"
"ค่ะ ควยคุณศาลก็วิเศษ"
"งั้นเวลาผมไปกรุงเทพฯ ผมจะไปเย็ดน้องชุมที่บ้านนะ"
"ตามใจสิคะ"
เขาอยากจะเย็ดเธอต่ออีกสักทีหนึ่ง แต่จนใจด้วยนาฬิกาตีบอกเวลาเที่ยงตรง เขาจึงต้องพาเธอกลับไปทานอาหารกลางวันตามที่ได้สัญญากับภริยาไว้

และแล้วก็ได้ของมาเติมเต็มร่อง