Normal  0          false  false  false    EN-US  X-NONE  TH                                          MicrosoftInternetExplorer4                                                                                                                                                                                                                                                                                                                        
จิตอิสระ ตอนที่ 6 โดย อิสระ fallenversa
จิตอิสระ ตอนที่ 6

/-/-/-/-/บทที่ 2: แปรผกผัน /-/-/-/-/
       ริชมอนต์แซมเมอร์สันเดิน ทางจากประเทศอเมริกาบ้านเกิดเมืองนอนมาแสวงโชคยังสยามประเทศตั้งแต่สมัยตนยังหนุ่ม หลังจากเพียรอดทนสู้ชีวิตมาร่วม15ปี เขาก็สามารถก่อตั้งกิจการเครื่องประดับอัญมณีได้สำเร็จโดยใช้ชื่อของตนเป็นชื่อสินค้าให้เลื่องชื่อลือนามไปไกล ซึ่งธุรกิจนี้เกิดขึ้นไม่นานหลังจากเขาตกลงแต่งงานกับดุสิตาหญิงสาวชาวไทยที่คบหาดูใจมากว่า 5 ปีและร่วมฝ่าฟันอุปสรรคร่วมกันมาแต่เขากลับต้องเสียใจมากที่สุดเมื่อภรรยาอันเป็นที่รักต้องด่วนจากไป เมื่อ10ปีหลังจากที่เธอคลอดลูกสาวออกมา ตั้งแต่นั้นมา เขาไม่อยากให้ลูกรักต้องเกิดอะไรก็ตามที่ทำให้อยู่ในจุดเสี่ยงอันตรายและได้แต่โทษตนเองที่ไม่เอาไหน และไม่ใส่ใจสุดที่รักให้มากกว่านี้ แต่ไม่รู้เพราะอะไรยิ่งเขาพยายามทำให้ลูกปลอดภัยห่างไกลอันตรายและสร้างอนาคตที่ดีให้เท่าไหร่ลูกกลับยิ่งเกลียดเขา และทุกอย่างยิ่งดูแย่มากขึ้นเท่านั้นวันนี้เขาพาเจ้าสัวเจ้าของที่ดินทำเลดีพร้อมลูกชายมาเพื่อให้ลูกเธอเลือก กลับไร้ค่าอีกเช่นเคยเพราะเธอดูจะไม่สนใจในสิ่งที่เขาพยายามหาให้เลย ซ้ำยังเสียมารยาทลุกขึ้นกลางโต๊ะอาหารแล้วออกไปนอกระเบียงไหนจะเจ้าวิชิตที่มาเรียกเขาแบบสนิทสนมแบบนั้นอีก ครั้งนี้เป็นครั้งแรกเลยที่ริชไม่ยอมรับตัวลูกชายเจ้าสัวที่นิสัยต่ำทรามเช่นนี้
ทันใดนั้นเองขณะกำลังสนทนาอยู่กับ เจ้าสัวเขาก็ได้ยินเสียงระเบิดดังขึ้น มันดังราวกับเปลือกโลกใบนี้กำลังปะทุออกมาพร้อมกับลาวามากมายด้วยเสียงกึกก้องกัมปนาท ริชมอนต์ตกใจแทบสิ้นสติ และหนักยิ่งกว่าเดิม เมื่อรู้ว่ามันเกิดขึ้นตรงบริเวณระเบียงชมจันทร์
"ล... ลูกพ่อ" แค่นั้น ริชมอนต์ก็พูดไม่ออก ร่างกายของเขาแข็งทื่อราวกับถูกอากาศรอบตัวจับตรึงไว้ไม่ให้ไปไหนลมหายใจหยุดไปชั่วขณะ ปอดหยุดทำงานเพราะเสียการควบคุม จังหวะนั้นเอง การลำดับลมหายใจเข้าออกของริชมอนต์เกิดขัดข้องเขาไม่สามารถหายใจได้ซ้ำน้ำในลำคอยังเข้าไปในหลอดลมเพราะระบบหายใจล้มเหลว
ณ เวลานั้นไม่มีใครมาสนใจมหาเศรษฐีผู้ยิ่งใหญ่แห่งวงการเครื่องประดับอีกต่อไปเพราะต่างคนต่างต้องเอาชีวิตตนเองให้รอดริ ชมอนต์ แซมเดอร์สันชายชราผู้ยิ่งใหญ่ ประธานและผู้ก่อตั้งบริษัทริคแอนด์แซมไดมอนด์ เกิร์ล ส์ เบสท์ เฟรนด์ก็หยุดลมหายใจและนอนแน่นิ่งอยู่ใต้โต๊ะอาหารไม้สักสวยสดด้วยดวงตาเบิกโพลงแต่เพียงผู้ เดียว...

-ชีวิตนี้ ข้าขออุทิศแด่ดุสิตา ยอดรัก และอลิสสิตา ยอดรักของข้า-ริชมอนต์เอ่ยขึ้นในใจขณะนี้แสงสว่างเจิดจ้าไปทั่ว แล้วแตกดับหายไป...


เจนนูไม่ คิดว่าร่างของเขาที่สลายไปแล้วจะสามารถรักษาสภาพดวงจิตของเขาได้อยู่เขาต้องหาสิ่งมีชีวิตใหม่เป็นที่สถิตร่าง แล้วเขาก็พบร่างของสิ่งมีชีวิตบนดาวโลกร่างหนึ่งกำลังจ้องมองเขาอยู่ด้วยดวงตาสวยสดใส เขารู้สึกคุ้นหน้าค่าตาของมนุษย์คนนี้อย่างบอกไม่ถูกด้วยอะไรก็ตามที่เขาไม่อาจรู้ได้ เขาก็ได้พุ่งเข้าร่างของเธอไปแล้ว

ตาม ปกติเดมิก๊อดเป็นเผ่าพันธุ์ที่เมื่อแตกดับแล้ว จะสามารถสร้างร่างจากซากของตนได้ด้วยตนเองแต่เจนนูถูกปรสิตทำลายร่างของตนไปเรียบร้อยแล้ว จึงทำให้เขาต้องอาศัยร่างสิ่งมีชีวิตมากำหนดลักษณะเฉพาะของตนเองและใช้ร่างนั้นในการสร้างร่างเดมิก๊อดใหม่ เจนนูจึงจำเป็นต้องใช้ร่างอลิสสิตา และเข้าไปในตัวเธอเรียบร้อยแล้ว...

-รุ่งขึ้น-
การ พุ่งชนอาคารสูงใจกลางเมืองเมื่อค่ำคืนที่ผ่านมากลายเป็นข่าวอึกทึกครึกโครมเพราะมันนำมาซึ่งการเสียชีวิตของเศรษฐีชาวอเมริกันและการสูญหายอย่างไร้ ร่องรอยของอลิสสิตาผู้สืบทอดและนายวิชิต ลูกชายเจ้าสัวที่ดินคนดัง ไม่มีวี่แววและร่องรอยอุกกาบาตใดๆทั้งสิ้นที่จะบอกว่าอะไรเกิดขึ้นทิ้งไว้แต่รอยไหม้และพื้นหินขัดแตกกระจาย กระจกถูกแรงลมอัดกระแทกไม่เหลือสภาพสวยงามแต่นาซ่านั้นยืนยันว่าเขาจับสัญญาณทางอากาศได้จริงๆว่ามีวัตถุจากนอกโลกพุ่งชน แต่ไม่สามารถยืนยันได้ว่าคืออะไรเพราะไม่เคยเจอเหตุการณ์ที่วัตถุขนาดเล็กนิดเดียวจะทะลุชั้นบรรยากาศและยัง หลงเหลือซากให้สามารถพุ่งชนทำความเสียหายได้และไม่ทิ้งหลักฐานไว้
ห่างออก ไปจากจุดเกิดเหตุราว 1 กิโลเมตรเป็นเพียงป่าละเมาะใต้สะพานทางด่วนที่ถูกทิ้งให้รกร้างไม่มีใครสนใจร่างของอลิสสิตากำลังยันตัวให้ลุกขึ้นอย่างช้าๆทันทีที่เธอได้สติ เธอก็ต้องตกใจและมึนงงกับสภาพตนเองคำถามนับร้อยวิ่งเข้ามาในสมองราวกับรถแข่งในสนามขับวนไปวนมาอย่างรวดเร็วและ รุนแรงเธอจำไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากการพุ่งชน เธอไม่รู้ว่าทำไมชุดไหมสีฟ้าที่เธอใส่กลับกลายเป็นชุดรัดรูปสีดำสลักด้วยลวดลายประหลาดซึ่งเริ่มตั้งแต่บริเวณต้นคอไปจนถึงโคนขาอ่อน อีกทั้งเธอยังไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลยและทำไมเธอถึงได้มาอยู่ที่นี่

'ให้ ข้าได้ตอบเจ้าด้วยเถิด แม่หญิง' เสียงสุขุมนุ่มดังจากที่ไหนสักแห่งใกล้ๆเธออลิสสิตาพรวดพราดลุกขึ้นแล้วหันไปรอบข้างอย่างตกใจ และเมื่อพบว่าไม่มีใคร เธอก็ยังคงยืนนิ่งอยู่เช่นนั้นแล้วหายใจช้าๆพยายามตั้งสติ
'ข้า อยู่ที่นี่ ในจิตใจของเจ้า' เสียงดังขึ้นอีกครั้งคราวนี้ชัดเจนแจ่มแจ้งอลิสสิตาจำเป็นต้องไปหาที่ไหนแน่นอน เพราะมันดังอยู่ในหัวของเธอแต่หัวใจเธอดิ่งวูบลงไปดุจตกลงสู่เหวเมื่อรู้ว่า อะไรสักอย่างกำลังอยู่ในร่างกายเธอ
'ข้า ชื่อเจนนู มาจากอมตะนครา อันเป็นอาณาจักรอันไกลโพ้นสุดจะคาดเดาสำหรับเจ้า'ครั้งนี้เสียงเริ่มมั่นคง และอลิสสิตาเริ่มตั้งสติได้แล้วเสียงนั้นยังพูดต่อ'ข้าเดินทางมาที่นี่เพื่อเสาะหาบางสิ่งที่ที่ของข้าไม่เคยเจอมาก่อน'
"แล้ว เอ่อ คุณมาอยู่ในหัวอลิสได้ไง" อลิสออกเสียงถามเธอรู้สึกแปลกๆที่เหมือนกับตัวเองพูดอยู่คนเดียว
'ข้า ถูกบางอย่างทำร้ายร่างหยาบจนดับสูญก่อนถึงพื้นโลก ข้าจึงต้องหาร่างหยาบก่อนที่จิตจะแตกดับข้าจึงต้องอาศัยในร่างของเจ้าข้าขออภัยที่ถือวิสาสะพาเจ้ามายังสถานที่นี้โดยไม่ได้รับอนุญาตและเข้าไปใน ความทรงจำของเจ้าบางส่วน'

"บางส่วน?" อลิสสิตาย้ำเลิกคิ้วนิดหนึ่งอย่างตกใจ"ป...แปลว่า คุณอ่านใจอลิสได้"
'เกือบ คล้ายคลึง' เจนนูตอบ 'ข้าสามารถอ่านความทรงจำเจ้าได้เพียงอย่างเดียว แต่สิ่งที่เจ้ากำลังคิดนั้นข้ามิอาจรับรู้ได้จนกว่าจะถูกนำเข้ามาในส่วนของความทรงจำ ซึ่งใช้เวลาไม่นาน ราว 1นาที'
"แปล ว่า คุณก็รู้หมดเลยสิว่าอลิสเป็นอะไรมายังไง แล้วสิ่งที่อลิสคิดนั้นเป็นอย่างไร"พูดเสร็จเธอก็สะดุ้งสุดตัว เพราะมีสิ่งที่เป็นความลับของเธออยู่ในความทรงจำด้วย
เจนนูเงียบได้ครู่เดียวก็พูดออกมา 'เรื่องนั้นให้ข้าช่วยเจ้าแล้วกัน'
อลิสสิตาหน้าแดงก่ำแล้วร้องออกมาเสียงหลง "ไม่อย่านะ"

    

   Normal  0          false  false  false    EN-US  X-NONE  TH                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                 ชุดรัดรูปสีดำ(แต่หาแบบมีรอยสลักไม่เจอ)
   Normal  0          false  false  false    EN-US  X-NONE  TH                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                             
จบตอนที่ 6 ติดตามต่อตอนที่ 7 จ้า
(555+ แต่งมาจนถึงตอนที่ 6ไม่มีอะไรเลยตอนหน้านะ เจอแน่ ฮ่าๆ   แล้วก็ผมแต่งเองและจะโพสลงในติชมได้นะครับ ขอบคุณ )


*ก๊อปไปอ่านได้ แต่ ห้าม! นำไปเผยแพร่นะคะเพราะ คุณflame619 หรืออีกนามคุณfallenversaฝากให้นำมาลงแบ่งปันกันอ่านเท่านั้นจ๊ะ*


[/i]

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                               
   Normal  0          false  false  false    EN-US  X-NONE  TH                                          MicrosoftInternetExplorer4                                                                                                                                                                                                                                                                                                                        
จิตอิสระ ตอนที่ 6 โดย อิสระ fallenversa
จิตอิสระ ตอนที่ 6

/-/-/-/-/บทที่ 2: แปรผกผัน /-/-/-/-/
       ริชมอนต์แซมเมอร์สันเดิน ทางจากประเทศอเมริกาบ้านเกิดเมืองนอนมาแสวงโชคยังสยามประเทศตั้งแต่สมัยตนยังหนุ่ม หลังจากเพียรอดทนสู้ชีวิตมาร่วม15ปี เขาก็สามารถก่อตั้งกิจการเครื่องประดับอัญมณีได้สำเร็จโดยใช้ชื่อของตนเป็นชื่อสินค้าให้เลื่องชื่อลือนามไปไกล ซึ่งธุรกิจนี้เกิดขึ้นไม่นานหลังจากเขาตกลงแต่งงานกับดุสิตาหญิงสาวชาวไทยที่คบหาดูใจมากว่า 5 ปีและร่วมฝ่าฟันอุปสรรคร่วมกันมาแต่เขากลับต้องเสียใจมากที่สุดเมื่อภรรยาอันเป็นที่รักต้องด่วนจากไป เมื่อ10ปีหลังจากที่เธอคลอดลูกสาวออกมา ตั้งแต่นั้นมา เขาไม่อยากให้ลูกรักต้องเกิดอะไรก็ตามที่ทำให้อยู่ในจุดเสี่ยงอันตรายและได้แต่โทษตนเองที่ไม่เอาไหน และไม่ใส่ใจสุดที่รักให้มากกว่านี้ แต่ไม่รู้เพราะอะไรยิ่งเขาพยายามทำให้ลูกปลอดภัยห่างไกลอันตรายและสร้างอนาคตที่ดีให้เท่าไหร่ลูกกลับยิ่งเกลียดเขา และทุกอย่างยิ่งดูแย่มากขึ้นเท่านั้นวันนี้เขาพาเจ้าสัวเจ้าของที่ดินทำเลดีพร้อมลูกชายมาเพื่อให้ลูกเธอเลือก กลับไร้ค่าอีกเช่นเคยเพราะเธอดูจะไม่สนใจในสิ่งที่เขาพยายามหาให้เลย ซ้ำยังเสียมารยาทลุกขึ้นกลางโต๊ะอาหารแล้วออกไปนอกระเบียงไหนจะเจ้าวิชิตที่มาเรียกเขาแบบสนิทสนมแบบนั้นอีก ครั้งนี้เป็นครั้งแรกเลยที่ริชไม่ยอมรับตัวลูกชายเจ้าสัวที่นิสัยต่ำทรามเช่นนี้
ทันใดนั้นเองขณะกำลังสนทนาอยู่กับ เจ้าสัวเขาก็ได้ยินเสียงระเบิดดังขึ้น มันดังราวกับเปลือกโลกใบนี้กำลังปะทุออกมาพร้อมกับลาวามากมายด้วยเสียงกึกก้องกัมปนาท ริชมอนต์ตกใจแทบสิ้นสติ และหนักยิ่งกว่าเดิม เมื่อรู้ว่ามันเกิดขึ้นตรงบริเวณระเบียงชมจันทร์
"ล... ลูกพ่อ" แค่นั้น ริชมอนต์ก็พูดไม่ออก ร่างกายของเขาแข็งทื่อราวกับถูกอากาศรอบตัวจับตรึงไว้ไม่ให้ไปไหนลมหายใจหยุดไปชั่วขณะ ปอดหยุดทำงานเพราะเสียการควบคุม จังหวะนั้นเอง การลำดับลมหายใจเข้าออกของริชมอนต์เกิดขัดข้องเขาไม่สามารถหายใจได้ซ้ำน้ำในลำคอยังเข้าไปในหลอดลมเพราะระบบหายใจล้มเหลว
ณ เวลานั้นไม่มีใครมาสนใจมหาเศรษฐีผู้ยิ่งใหญ่แห่งวงการเครื่องประดับอีกต่อไปเพราะต่างคนต่างต้องเอาชีวิตตนเองให้รอดริ ชมอนต์ แซมเดอร์สันชายชราผู้ยิ่งใหญ่ ประธานและผู้ก่อตั้งบริษัทริคแอนด์แซมไดมอนด์ เกิร์ล ส์ เบสท์ เฟรนด์ก็หยุดลมหายใจและนอนแน่นิ่งอยู่ใต้โต๊ะอาหารไม้สักสวยสดด้วยดวงตาเบิกโพลงแต่เพียงผู้ เดียว...

-ชีวิตนี้ ข้าขออุทิศแด่ดุสิตา ยอดรัก และอลิสสิตา ยอดรักของข้า-ริชมอนต์เอ่ยขึ้นในใจขณะนี้แสงสว่างเจิดจ้าไปทั่ว แล้วแตกดับหายไป...


เจนนูไม่ คิดว่าร่างของเขาที่สลายไปแล้วจะสามารถรักษาสภาพดวงจิตของเขาได้อยู่เขาต้องหาสิ่งมีชีวิตใหม่เป็นที่สถิตร่าง แล้วเขาก็พบร่างของสิ่งมีชีวิตบนดาวโลกร่างหนึ่งกำลังจ้องมองเขาอยู่ด้วยดวงตาสวยสดใส เขารู้สึกคุ้นหน้าค่าตาของมนุษย์คนนี้อย่างบอกไม่ถูกด้วยอะไรก็ตามที่เขาไม่อาจรู้ได้ เขาก็ได้พุ่งเข้าร่างของเธอไปแล้ว

ตาม ปกติเดมิก๊อดเป็นเผ่าพันธุ์ที่เมื่อแตกดับแล้ว จะสามารถสร้างร่างจากซากของตนได้ด้วยตนเองแต่เจนนูถูกปรสิตทำลายร่างของตนไปเรียบร้อยแล้ว จึงทำให้เขาต้องอาศัยร่างสิ่งมีชีวิตมากำหนดลักษณะเฉพาะของตนเองและใช้ร่างนั้นในการสร้างร่างเดมิก๊อดใหม่ เจนนูจึงจำเป็นต้องใช้ร่างอลิสสิตา และเข้าไปในตัวเธอเรียบร้อยแล้ว...

-รุ่งขึ้น-
การ พุ่งชนอาคารสูงใจกลางเมืองเมื่อค่ำคืนที่ผ่านมากลายเป็นข่าวอึกทึกครึกโครมเพราะมันนำมาซึ่งการเสียชีวิตของเศรษฐีชาวอเมริกันและการสูญหายอย่างไร้ ร่องรอยของอลิสสิตาผู้สืบทอดและนายวิชิต ลูกชายเจ้าสัวที่ดินคนดัง ไม่มีวี่แววและร่องรอยอุกกาบาตใดๆทั้งสิ้นที่จะบอกว่าอะไรเกิดขึ้นทิ้งไว้แต่รอยไหม้และพื้นหินขัดแตกกระจาย กระจกถูกแรงลมอัดกระแทกไม่เหลือสภาพสวยงามแต่นาซ่านั้นยืนยันว่าเขาจับสัญญาณทางอากาศได้จริงๆว่ามีวัตถุจากนอกโลกพุ่งชน แต่ไม่สามารถยืนยันได้ว่าคืออะไรเพราะไม่เคยเจอเหตุการณ์ที่วัตถุขนาดเล็กนิดเดียวจะทะลุชั้นบรรยากาศและยัง หลงเหลือซากให้สามารถพุ่งชนทำความเสียหายได้และไม่ทิ้งหลักฐานไว้
ห่างออก ไปจากจุดเกิดเหตุราว 1 กิโลเมตรเป็นเพียงป่าละเมาะใต้สะพานทางด่วนที่ถูกทิ้งให้รกร้างไม่มีใครสนใจร่างของอลิสสิตากำลังยันตัวให้ลุกขึ้นอย่างช้าๆทันทีที่เธอได้สติ เธอก็ต้องตกใจและมึนงงกับสภาพตนเองคำถามนับร้อยวิ่งเข้ามาในสมองราวกับรถแข่งในสนามขับวนไปวนมาอย่างรวดเร็วและ รุนแรงเธอจำไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากการพุ่งชน เธอไม่รู้ว่าทำไมชุดไหมสีฟ้าที่เธอใส่กลับกลายเป็นชุดรัดรูปสีดำสลักด้วยลวดลายประหลาดซึ่งเริ่มตั้งแต่บริเวณต้นคอไปจนถึงโคนขาอ่อน อีกทั้งเธอยังไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลยและทำไมเธอถึงได้มาอยู่ที่นี่

'ให้ ข้าได้ตอบเจ้าด้วยเถิด แม่หญิง' เสียงสุขุมนุ่มดังจากที่ไหนสักแห่งใกล้ๆเธออลิสสิตาพรวดพราดลุกขึ้นแล้วหันไปรอบข้างอย่างตกใจ และเมื่อพบว่าไม่มีใคร เธอก็ยังคงยืนนิ่งอยู่เช่นนั้นแล้วหายใจช้าๆพยายามตั้งสติ
'ข้า อยู่ที่นี่ ในจิตใจของเจ้า' เสียงดังขึ้นอีกครั้งคราวนี้ชัดเจนแจ่มแจ้งอลิสสิตาจำเป็นต้องไปหาที่ไหนแน่นอน เพราะมันดังอยู่ในหัวของเธอแต่หัวใจเธอดิ่งวูบลงไปดุจตกลงสู่เหวเมื่อรู้ว่า อะไรสักอย่างกำลังอยู่ในร่างกายเธอ
'ข้า ชื่อเจนนู มาจากอมตะนครา อันเป็นอาณาจักรอันไกลโพ้นสุดจะคาดเดาสำหรับเจ้า'ครั้งนี้เสียงเริ่มมั่นคง และอลิสสิตาเริ่มตั้งสติได้แล้วเสียงนั้นยังพูดต่อ'ข้าเดินทางมาที่นี่เพื่อเสาะหาบางสิ่งที่ที่ของข้าไม่เคยเจอมาก่อน'
"แล้ว เอ่อ คุณมาอยู่ในหัวอลิสได้ไง" อลิสออกเสียงถามเธอรู้สึกแปลกๆที่เหมือนกับตัวเองพูดอยู่คนเดียว
'ข้า ถูกบางอย่างทำร้ายร่างหยาบจนดับสูญก่อนถึงพื้นโลก ข้าจึงต้องหาร่างหยาบก่อนที่จิตจะแตกดับข้าจึงต้องอาศัยในร่างของเจ้าข้าขออภัยที่ถือวิสาสะพาเจ้ามายังสถานที่นี้โดยไม่ได้รับอนุญาตและเข้าไปใน ความทรงจำของเจ้าบางส่วน'

"บางส่วน?" อลิสสิตาย้ำเลิกคิ้วนิดหนึ่งอย่างตกใจ"ป...แปลว่า คุณอ่านใจอลิสได้"
'เกือบ คล้ายคลึง' เจนนูตอบ 'ข้าสามารถอ่านความทรงจำเจ้าได้เพียงอย่างเดียว แต่สิ่งที่เจ้ากำลังคิดนั้นข้ามิอาจรับรู้ได้จนกว่าจะถูกนำเข้ามาในส่วนของความทรงจำ ซึ่งใช้เวลาไม่นาน ราว 1นาที'
"แปล ว่า คุณก็รู้หมดเลยสิว่าอลิสเป็นอะไรมายังไง แล้วสิ่งที่อลิสคิดนั้นเป็นอย่างไร"พูดเสร็จเธอก็สะดุ้งสุดตัว เพราะมีสิ่งที่เป็นความลับของเธออยู่ในความทรงจำด้วย
เจนนูเงียบได้ครู่เดียวก็พูดออกมา 'เรื่องนั้นให้ข้าช่วยเจ้าแล้วกัน'
อลิสสิตาหน้าแดงก่ำแล้วร้องออกมาเสียงหลง "ไม่อย่านะ"

    

   Normal  0          false  false  false    EN-US  X-NONE  TH                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                 ชุดรัดรูปสีดำ(แต่หาแบบมีรอยสลักไม่เจอ)
   Normal  0          false  false  false    EN-US  X-NONE  TH                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                             
จบตอนที่ 6 ติดตามต่อตอนที่ 7 จ้า
(555+ แต่งมาจนถึงตอนที่ 6ไม่มีอะไรเลยตอนหน้านะ เจอแน่ ฮ่าๆ   แล้วก็ผมแต่งเองและจะโพสลงในติชมได้นะครับ ขอบคุณ )


*ก๊อปไปอ่านได้ แต่ ห้าม! นำไปเผยแพร่นะคะเพราะ คุณflame619 หรืออีกนามคุณfallenversaฝากให้นำมาลงแบ่งปันกันอ่านเท่านั้นจ๊ะ*


[/i]